Μπότης στο Gazzetta: «Ευρωπαϊκού επιπέδου η ακαδημία του ΠΑΟΚ, ανατρίχιασα στο Champions League!»

Πώς είναι η ζωή σου στο Μιλάνο;

Δεν υπάρχει ιδιαίτερη ζωή εκτός γηπέδου γιατί το σπίτι μου είναι κοντά σε αυτό έτσι ώστε να είμαι συνεχώς μέσα στο κλίμα της ομάδας και του ποδοσφαίρου. Ουσιαστικά για αυτό είμαι εδώ, για να μην σταματάω να δουλεύω και να εξελίσσομαι. Έχω έναν ακόμα χρόνο σχολείο γιατί στην Ιταλία διαρκεί έναν χρόνο περισσότερο σε σχέση με την Ελλάδα. Οπότε, τα πρωινά είμαι απασχολημένος με το σχολείο και το βράδυ, όταν γυρίζω από την προπόνηση, προτιμώ να κάθομαι στο σπίτι και να μιλάω με την οικογένειά μου στο τηλέφωνο ή να βλέπω κάποιον αγώνα ποδοσφαίρου.

Μένεις μόνος σου στο Μιλάνο;

Ναι, η οικογένειά μου μένει στην Ελλάδα. Έχω νοικιάσει ένα σπίτι, αλλά και όταν ήμουν στον ξενώνα της ομάδας, πριν κλείσω τα 18, έμενα μόνος. Εκεί μου παρείχαν τα πάντα έτσι ώστε να μπορώ να είμαι όσο πιο συγκεντρωμένος γίνεται στο ποδόσφαιρο.

Το σχολείο ανήκει στην Ίντερ;

Το σχολείο είναι μέσα στο καινούργιο κτίριο της ομάδας. Εκεί στεγάζονται και τα γραφεία της Ακαδημίας. Το σχολείο συνεργάζεται με ένα Ινστιτούτο έτσι ώστε να μας παρέχουν κάποιες διευκολύνσεις και να μπορέσουμε να πάρουμε το απολυτήριό μας. Μετά ο καθένας μπορεί να επιλέξει τι θέλει να κάνει.

Πώς είναι να είσαι ταυτόχρονα μαθητής και επαγγελματίας ποδοσφαιριστής;

Στο σχολείο αφιερώνουμε λίγο λιγότερο χρόνο γιατί έχουμε πολλές υποχρεώσεις με την ομάδα. Λείπουμε συχνά για εκτός έδρας αναμετρήσεις και κάποιες από αυτές είναι και στο εξωτερικό.

Πότε πήρες την απόφαση να ασχοληθείς επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο;

Όταν ήμουν 11 χρονών, πριν φύγω από τη Λάρισα για να πάω στον ΠΑΟΚ. Τότε ξεκίνησα να ασχολούμαι περισσότερο με την βελτίωσή μου ως ποδοσφαιριστής παρά το γεγονός ότι ήμουν ακόμα μικρός. Όλα τα έκανα με την βοήθεια του πατέρα μου. Στη συνέχεια μετακόμισα στη Θεσσαλονίκη για να ενταχθώ στην Ακαδημία του ΠΑΟΚ κι εκεί όλα πήραν τον δρόμο τους.

Όμως τι ήταν αυτό που σε οδήγησε να πάρεις αυτήν την απόφαση;

Μου άρεσε πολύ η ιδέα να είμαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Δεν το πολυσκέφτηκα. Απλά συνέχισα με αυτό και η αλήθεια είναι ότι έως τώρα μου έχουν πάει όλα καλά.

Ο σωματότυπός σου ήταν αυτός που σε βοήθησε να επιλέξεις να γίνεις τερματοφύλακας;

Σίγουρα! Αλλά από την πρώτη κιόλας φορά που θυμάμαι τον εαυτό μου να παίζει ποδόσφαιρο, στα 4,5 μου χρόνια, ήμουν κάτω από το τέρμα. Δεν κουνήθηκα ποτέ!

Πόσο διαφορετική είναι η ζωή του τερματοφύλακα σε σχέση με αυτήν των υπολοίπων παικτών μίας ομάδας;

Ξεκινάμε από το γεγονός ότι φοράμε διαφορετικού χρώματος στολή. Είμαστε διαφορετικοί, αισθάνομαι διαφορετικός μέσα στο γήπεδο. Η προπόνηση δεν είναι η ίδια με εκείνη των υπολοίπων παικτών, όπως και η δουλειά μου. Έχει την τρέλα της η ζωή του τερματοφύλακα και αυτό μου αρέσει.

Είπες ότι η προπόνηση είναι διαφορετική. Θεωρείς ότι θα έπρεπε οι τερματοφύλακες να προπονούνται μαζί με την υπόλοιπη ομάδα;

Λέγοντας διαφορετική, δεν εννοούσα όλη διαφορετική. Το μεγαλύτερο μέρος της προπόνησης είναι μαζί με την υπόλοιπη ομάδα για να είμαστε εγκλιματισμένοι και να συμβαδίζουμε με τα θέλω της. Για ένα μισάωρο στην αρχή της προπόνησης κάνουμε ξεχωριστό πρόγραμμα και μετά ενσωματωνόμαστε με τους υπόλοιπους συμπαίκτες μας.

Πώς ήταν το πρώτο σου διάστημα στις Ακαδημίες του ΠΑΟΚ;

Όλα για εμένα ξεκίνησαν από το μηδέν. Μετακομίσαμε οικογενειακώς στη Θεσσαλονίκη και ξεκινήσαμε από το τίποτα. Ήξερα μόνο πού βρίσκεται το γήπεδο και το σχολείο. Ήμασταν και είμαστε πολύ δεμένοι ως οικογένεια και έτσι με τη βοήθειά τους κατάφερα σιγά σιγά να βρω τα πατήματά μου. Μέχρι να κάνω φίλους και να εγκλιματιστώ, οι δικοί μου ήταν το μοναδικό μου στήριγμα.

Ποιο πιστεύεις, από την εμπειρία σου στις Ακαδημίες του ΠΑΟΚ, ότι είναι το στοιχείο εκείνο που δικαιολογεί τα εξαιρετικά αποτέλεσμα της δουλειάς που γίνεται σε αυτές;

Δίνεται πολύ μεγάλη βάση και στην ατομική και στην ομαδική εξέλιξη του γκρουπ. Υπάρχει επιμονή και γίνεται πολύ καλή επιλογή προπονητών. Η δουλειά ξεκινά από χαμηλά και είναι υψηλού επιπέδου σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες. Είναι, ακόμα, πάρα πολύ σημαντικό ότι όλες οι ομάδες της Ακαδημίας βγαίνουν στο εξωτερικό και παίζουν αγώνες κόντρα σε μεγαθήρια του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Αυτό βοηθάει τα παιδιά να αποκτήσουν εμπειρίες από το ψηλότερο επίπεδο. Η ομάδα φροντίζει να μην λείψει τίποτα σε κανέναν ποδοσφαιριστή. Κάνει τον παίκτη να μην θέλει να δικαιολογηθεί για τίποτα.

Ήσουν στην Ακαδημία με δύο παιδιά που σήμερα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στον ΠΑΟΚ, τον Κωνσταντέλια και τον Κουλιεράκη. Ξεχώριζαν από τότε;

Θέλω να δώσω συγχαρητήρια και στα δύο παιδιά για όσα κάνουν. Έχουν πετύχει αυτό ακριβώς που αποτελεί τον μεγαλύτερο στόχο του project των Ακαδημιών του ΠΑΟΚ, να φτάσουν, δηλαδή, στην πρώτη ομάδα. Είμαι πολύ χαρούμενος για εκείνους, τους παρακολουθώ στους αγώνες. Σίγουρα έκαναν από τότε την διαφορά. Κατάγονται από άλλες πόλεις, δεν ξεκίνησαν τόσο νωρίς, όσο εγώ, στην Ακαδημία του ΠΑΟΚ. Ήρθαν πιο μετά. Είναι έναν χρόνο μεγαλύτεροι από εμένα και έτσι δεν ήμασταν κάθε μέρα μαζί, αλλά έχουμε συνυπάρξει και στον ΠΑΟΚ και στην Εθνική. Εύχομαι να συνεχίσουν την επιτυχημένη πορεία τους. Θα χαιρόμουν ιδιαίτερα να τους δω και αυτούς σε μεγάλη ομάδα του εξωτερικού.

Πώς αντέδρασες όταν έμαθες ότι ενδιαφέρεται για εσένα ένας σύλλογος όπως η Ίντερ;

Δεν το συνειδητοποίησα ποτέ. Όταν είχα μάθει ότι σε ένα ματς ήταν scouter της Ίντερ, δεν είχα αγχωθεί καθόλου. Το ήθελα και προσπάθησα για αυτό.

Όταν, όμως, μπήκες για πρώτη φορά στο αεροπλάνο για να έρθεις στην Ιταλία;

Ήταν πολύ περίεργο γιατί ήταν μία ακόμα αλλαγή. Δεν με ένοιαζε, όμως, τίποτα. Δεν το πολυσκέφτηκα. Η πανδημία ήταν σε έξαρση εκείνο το διάστημα αλλά ούτε και αυτό ήταν κάτι που με προβλημάτισε. Από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Δεκέμβριο ήμασταν κλεισμένοι στον ξενώνα. Οι μικρότερες ηλικιακές κατηγορίες είχαν φύγει, είχαμε μείνει μόνο οι παίκτες της Κ19 και κάναμε προπονήσεις. Μέναμε ο καθένας στο δωμάτιό του μόνο και συνεχίζαμε τη δουλειά. Από το γήπεδο στο δωμάτιο και πάλι στο γήπεδο. Δεν επιτρεπόταν να πάμε πουθενά. Ακόμα και για φαγητό μέναμε ο καθένας στο δωμάτιό του.

Οι πρώτες σου ημέρες πώς ήταν βλέποντας έναν τελείως διαφορετικό κόσμο;

Θυμάμαι τις γνωριμίες μου με όλα τα παιδιά. Με έβαλαν γρήγορα στο κλίμα παρά το ότι ήμουν μικρότερος από όλους. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένος και απλά το απολάμβανα.

Πόσο κοντά στην πρώτη ομάδα προπονείστε;

Η πρώτη ομάδα προπονείται 30 χλμ. έξω από το Μιλάνο. Η Κ19 σε ένα μέρος, που είναι πολύ πιο κεντρικά. Έχω προπονηθεί πάρα πολλές φορές με την πρώτη ομάδα. Για 3-4 μήνες προπονούμουν σχεδόν συνέχεια με την πρώτη ομάδα και συμμετείχα και σε κάποιες αποστολές. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις ότι είσαι με τους μεγάλους, κι εγώ έχω συχνά αυτήν την ευκαιρία.

Πώς είναι να προπονείσαι δίπλα σε ποδοσφαιριστές που κάποτε έβλεπες μονάχα στην τηλεόραση;

Είναι κάτι που εκείνη την ώρα σε κάνει να παγώνεις. Όταν, όμως, είσαι στην προπόνηση με αυτούς, εκείνοι απαιτούν να είσαι στο επίπεδό τους ή έστω να καταβάλεις τα μέγιστα. Αλλιώς δεν μπορείς να ανταποκριθείς στην προπόνηση. Δεν μπορείς να κάνεις ούτε βήμα πίσω.

Σου έχει πει κάτι ο Ιντζάγκι που να σου έχει μείνει πιο έντονα χαραγμένο στο μυαλό;

Είναι πολύ ευγενικός με όλους τους ποδοσφαιριστές, φυσικά και με τους νέους. Δεν μου έχει πει κάτι διαφορετικό. Περισσότερο οι προπονητές τερματοφυλάκων μου μιλούν και μου αναλύουν πράγματα που πρέπει να διορθώσω. Ακόμα, μου επισημαίνουν πράγματα που μου είχαν πει παλαιότερα να διορθώσω και δείχνω να αφομοιώνω.

Όταν ήσουν πιο μικρός είχες κάποιο είδωλο;

Είχα πολλά, πάντα ασχολούμουν με τον κόσμο των τερματοφυλάκων. Πάντα θαύμαζα τον Τζιανλουίτζι Μπουφόν, για μένα είναι, ίσως, ο καλύτερος όλων των εποχών. Θαυμάζω και τον Μάνουελ Νόιερ που θεωρώ πως άλλαξε τη θέση μας. Είναι πιο ελεύθερος και δεν τον περιορίζει η λέξη τερματοφύλακας.

Είναι ένα από τα χαρακτηριστικά σου ότι παίζεις καλά με τα πόδια. Πόσο σημαντικό θεωρείς πως είναι αυτό στο σύγχρονο ποδόσφαιρο;

Αυτό είναι κάτι που εξαρτάται από τα θέλω της κάθε ομάδας. Εγώ που ανήκω σε ένα γκρουπ που του αρέσει να παίζει με αυτό το στιλ, θεωρώ ότι μπορώ να βοηθήσω. Γενικότερα, είναι σημαντικό γιατί δίνει έναν επιπλέον παίκτη μέσα στο γήπεδο. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, η μπάλα είναι περισσότερη ώρα κάτω, δεν σηκώνεται και έτσι όλοι οι προπονητές θέλουν έναν επιπλέον παίκτη.

Έφτασες στο σημείο με την πρώτη ομάδα να συμμετάσχεις σε αποστολή αγώνα Champions League. Τι περνάει από το μυαλό σου ακούγοντας τον ύμνο;

Ανατριχιάζεις και απολαμβάνεις τη στιγμή. Εκείνη την ώρα πραγματικά δεν καταλάβαινα τίποτα. Προσπαθούσα να κάνω τη δουλειά μου. Ήταν σίγουρα η πιο σπουδαία, μέχρι τώρα, εμπειρία της ζωής μου.

Αποτελεί ένα επιπλέον άγχος η διαχείριση των συναισθημάτων σου όταν σε τόσο μικρή ηλικία βρίσκεσαι στο υψηλότερο επίπεδο;

Σίγουρα, γιατί αν πιστέψω ξαφνικά ότι είμαι κάτι παραπάνω από αυτό που είμαι, θα χάσω τον στόχο μου. Δεν θα σκέφτομαι με καθαρό μυαλό. Δεν θα βλέπω την κάθε λεπτομέρεια, όπως κάνω τώρα, θα δίνω μικρότερη βάση στην καθημερινή βελτίωση και αυτό θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στις εμφανίσεις μου.

Πέραν του καθαρά ποδοσφαιρικού, στην ομάδα κοιτούν να σας εξελίξουν και πνευματικά έτσι ώστε να είστε έτοιμοι για την πρώτη ομάδα;

Η ομάδα μας παρέχει δύο ψυχολόγους. Έναν για τα παιδιά μέσα στον ξενώνα και έναν που είναι κάθε μέρα μέσα στο γήπεδο μαζί μας. Αν μας δει να σκεφτόμαστε κάτι και αυτό εκφραστεί με τη γλώσσα του σώματος, θα έρθει να μας το πει μετά την προπόνηση και να το συζητήσει μαζί μας.

Ποια διαφορά σου έχει κάνει μεγαλύτερη εντύπωση ανάμεσα στον τρόπο λειτουργίας της Ακαδημίας της Ίντερ και εκείνης του ΠΑΟΚ;

Η Ακαδημία του ΠΑΟΚ είναι ευρωπαϊκού επιπέδου και δεν υπάρχουν τεράστιες διαφορές. Απλά εδώ υπάρχει μεγαλύτερος ανταγωνισμός και οι παίκτες που συμμετέχουν στο πρωτάθλημα είναι υψηλότερου επιπέδου. Αυτό με κάνει πιο γρήγορο και πρέπει να είμαι πιο αποφασιστικός και ολοκληρωμένος για να σταθώ και να πρωταγωνιστήσω.

Θεωρείς ότι στην Ιταλία συγχωρείται πιο εύκολα ένα λάθος σε νεαρή ηλικία σε σχέση με την Ελλάδα;

Στην Ελλάδα ένα λάθος μπορεί να κρίνει πάρα πολλά. Τα παιδιά εκεί το σκέφτονται περισσότερο. Το έκανα κι εγώ αυτό. Δεν γίνεται, όμως, να μην κάνεις λάθος. Τα λάθη είναι μέρος του παιχνιδιού.

Ποιο είναι το μεγαλύτερό σου όνειρο;

Δεν έχω κάποιο όνειρο που όταν το πραγματοποιήσω θα είμαι ικανοποιημένος. Προτιμώ να βάζω μικρότερος στόχους για να έχω μία συνεχόμενα ανοδική πορεία.

Έχεις στο μυαλό σου την Εθνική Ανδρών;

Σίγουρα, θα ήθελα να κληθώ το συντομότερο δυνατόν. Όμως, ξέρω ότι αυτός είναι ένας στόχος που ακόμα είναι μακριά. Για αρχή έχω στο μυαλό μου να περάσουμε από το Elite Round του Μαρτίου με την Εθνική Νέων και να βρεθούμε στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Από εκεί και πέρα, εύχομαι κι εγώ κάποια στιγμή να τιμήσω και με την Εθνική Ανδρών τη χώρα μου που την αγαπώ.

Τι θα συμβούλευες όλα εκείνα τα παιδιά που κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο ποδόσφαιρο και σκέφτονται πως θα ήθελαν να βρεθούν στη θέση σου;

Να μην τα παρατούν ποτέ, ακόμα και αν σε κάποια χρονική στιγμή αισθανθούν ότι δεν θα έρθει ποτέ μία ευκαιρία. Όταν δουλεύεις, δεν υπάρχει περίπτωση να μην δικαιωθείς κάποια στιγμή. Ο κάθε ένας από εμάς, στο τέλος παίρνει αυτό που αξίζει. Όσο είσαι εκεί και προσπαθείς, θα έχεις και την ευκαιρία σου στην πρώτη ομάδα.

Πιστεύεις ότι και οι ελληνικές ομάδες έχουν αλλάξει νοοτροπία και στηρίζουν περισσότερο τα νέα παιδιά;

Ναι, το επιβεβαιώνουν περιπτώσεις παιδιών όπως ο Κωνσταντέλιας και ο Κουλιεράκης στον ΠΑΟΚ ή ο Ντόι στον Ολυμπιακό. Όλοι είναι παιδιά που δουλέψαν σκληρά και εν τέλει πήραν την ευκαιρία τους. Όταν ήμουν στις πιο μικρές ηλικιακά ομάδες του ΠΑΟΚ, δεν υπήρχαν παιδιά να παίρνουν ευκαιρίες στην πρώτη ομάδα. Ίσως σε αυτό να βοήθησε και η δημιουργία των β’ ομάδων. Μακάρι αυτό να συνεχιστεί.

Κλείνοντας, τι σου λείπει περισσότερο από την Ελλάδα;

Το ελληνικό κλίμα. Στην Ελλάδα όλα είναι λίγο πιο χαλαρά. Μου λείπουν και τα ελληνικά! Δεν το σκέφτομαι, όμως. Η ζωή μου είναι εδώ. Εδώ μπορώ να αναδειχθώ και να εξελιχθώ.