Davis Cup: Ένα πάρτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα (vids)

Το σκηνικό του πάρτι είχε στηθεί, λίγες ημέρες πριν την άφιξη των καλεσμένων. Και τι σκηνικό ήταν αυτό… Περίεργο σε μια πρώτη ματιά, ασυνήθιστο για τα δεδομένα της ελληνικής αθλητικής καθημερινότητας. Ένα κορτ στην μέση του «Νίκος Γκάλης», ένα φιλέ τένις εκεί που συνήθως είναι η κεντρική γραμμή του γηπέδου μπάσκετ κι εκεί που είναι πάντα οι μπασκέτες, τίποτα.

Επειδή όμως ένα πάρτι δεν είναι τίποτα χωρίς τους καλεσμένους του, όταν έφτασαν αυτοί, άρχισε η πραγματική γιορτή. Και για πρώτη φορά στα χρονικά, στο κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, οι μπάλες που έβλεπες δεν ήταν ούτε πορτοκαλί, ούτε άσπρες, κίτρινες και μπλε. Ήταν μικρές και κίτρινες. Και οι αθλητές στον αγωνιστικό χώρο κρατούσαν ρακέτες. Περίεργα πράγματα!

Κι όσο για το κοινό. Οι κοντά στους 25.000 θεατές που πλημμύρισαν -και μάλιστα υπό αντίξοες καιρικές συνθήκες, ειδικά την Κυριακή (5/2)- το «Νίκος Γκάλης» απόλαυσαν το πάρτι. Μικροί και μεγάλοι, με χαμόγελο στα χείλη κι ελληνικές σημαίες και μπάλες του τένις στα χέρια και πολλές κορδέλες στα μαλλιά, έζησαν ένα πρωτοφανές συμβάν. Ένα συμβάν, που καλά να είμαστε, θα θυμόμαστε στο μέλλον ως την απαρχή κάτι πολύ μεγάλου.

Το πάρτι είχε πρωταγωνιστή. Έναν αδιαμφισβήτητο κεντρικό ήρωα στο φιλμάκι του Σαββατοκύριακου. Έναν αθλητή παγκόσμιας εμβέλειας, που στην Ελλάδα έχουμε το χόμπι να χλευάζουμε λιγάκι (εντάξει, έχει δώσει και κάποια δικαιώματα, σύμφωνοι), όμως απέδειξε με την εμφάνισή του πως είναι κι αυτός δικός μας άνθρωπος.

Οφείλουμε να παραδεχτούμε πως στην Ελλάδα είμαστε λίγο πανηγυρτζίδες. Τη θέλουμε και τη φουστανέλα μας και τις επιτυχίες μας, για να ασχοληθούμε σοβαρά με κάτι. Δεν μας αρκεί η προσπάθεια, θέλουμε και το ροζ φύλλο αγώνα, να αισθανθούμε νικητές.

Μία εβδομάδα, όμως, μετά τον χαμένο τελικό του Australian Open από τον Νόβακ Τζόκοβιτς, ο Στέφανος Τσιτσιπάς έδωσε το παρών στο ΟΑΚΑ για να βοηθήσει την Ελλάδα. Και 25.000 άνθρωποι τον ακολούθησαν, βρήκαν νόημα να αψηφίσουν τα χιόνια και το κρύο για να δουν από κοντά έναν σούπερ σταρ του παγκόσμιου αθλητισμού. Η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε και πολλούς και υπό άλλες συνθήκες δεν θα χρειαζόταν να κάνουμε καν αυτή την κουβέντα, ούτε να υπερθεματίσουμε ένα αυτονόητο δεδομένο, όμως στην Ελλάδα είμαστε. Και στην Ελλάδα πρέπει μερικές φορές να λέμε τα αυτονόητα.

Ας μην ξεχνάμε, ότι το 2023 ο Τσιτσιπάς έχει αγωνιστεί μέχρι στιγμής σε τρεις διοργανώσεις και οι δύο ήταν με τα χρώματα της Ελλάδας, το United Cup και τα play-offs του World Group I του Davis Cup. Κάτι λέει αυτό για την ψυχοσύνθεση ενός αθλητή, που δηλώνει πως θέλει να κερδίσει ένα χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο για την Ελλάδα και το Davis Cup, σε έναν τελικό στο ανοιχτό του ΟΑΚΑ με 100.000 θεατές.

Η κορυφαία διοργάνωση Davis Cup έχει το δικό της νερό, φυσικό μεταλλικό νερό Μιτσικέλι που αναβλύζει στα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου.

Σύμφωνοι, βοήθησε και το αποτέλεσμα. Βοήθησαν όλα τα παιδιά που αγωνίστηκαν: ο Αριστοτέλης Θάνος, ο Πέτρος Τσιτσιπάς, ο Αλέξανδρος Σκορίλας, ακόμα και ο άτυχος του Σαββατοκύριακου, Μιχάλης Περβολαράκης. Η εικόνα του ελληνικού πάγκου να βοηθάει τους συμπαίκτες του, αυτό το δέσιμο που δείχνουν να έχουν όλοι στην ομάδα, αντανακλάστηκε και στις κερκίδες.

Και τολμώ να πω, πως εξεπλάγην πολύ θετικά και από τη συμπεριφορά όλων. Δεν είμαστε μαθημένοι να παρακολουθούμε από κοντά αγώνες τένις, είναι δεδομένο αυτό. Και στο παρελθόν, έχουμε δώσει πολύ αρνητικά παραδείγματα συμπεριφοράς, από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, μέχρι την παρουσία του Μάρκου Παγδατή στον τελικό του Australian Open κάποια χρόνια πριν. Μας είναι πολύ εύκολο να μετατρέψουμε έναν αγώνα τένις, σε ποδοσφαιρική μάχη στις κερκίδες, γιατί μεταξύ μας, αυτό ξέρουμε να κάνουμε.

Όχι αυτή τη φορά, όμως. Σεβασμός στον αντίπαλο, ησυχία στα σερβίς, εμψύχωση όταν «στράβωνε» η εξέλιξη του αγώνα, χειροκρότημα σε όμορφους πόντους, ακόμα κι αν τους κέρδιζαν οι αθλητές του Εκουαδόρ. Υπήρχε βέβαια η σιγουριά, πως ό,τι και να γίνει, θα σώσει την παρτίδα ο Στέφανος, όμως και πάλι, θα ήταν άδικο εκ μέρους μας να μην δώσουμε τον πόντο στον κόσμο.

Αυτά τα τέσσερα παιχνίδια τένις που παρακολουθήσαμε στο «Νίκος Γκάλης» τα ευχαριστήθηκαν όλοι. Και φάνηκε. Από τα χαμόγελα, από τα μικρά παιδιά που το χάρηκαν με τη ψυχή τους, από τους γονείς που τα έφεραν μέχρι το ΟΑΚΑ για να παρακολουθήσουν κάτι υγιές.

Η πρόκριση στο World Group I είναι αδιαμφισβήτητα ένα πολύ σημαντικό γεγονός για το ελληνικό τένις. Και η προσδοκία που υπάρχει, πως μπορούμε κι ακόμα καλύτερα, του προσδίδει και μια νότα ελπίδας, που ήταν λίγο άγνωστη για το συγκεκριμένο άθλημα μέχρι τώρα.

Το σημαντικότερο όμως δεν είναι το αποτέλεσμα αυτό καθαυτό, αλλά η προσδοκία πως ο Έλληνας πλέον θέλει να δει τένις. Περιμένει να μάθει τα αποτελέσματα του Στέφανου και της Μαρίας Σάκκαρη, ελπίζει να τους δει ψηλά, να κερδίζουν διοργανώσεις. Και τα μικρά παιδιά ανακαλύπτουν νέους ήρωες. Ένα άθλημα, το οποίο οι γονείς τους οριακά σνόμπαραν γιατί το θεωρούσαν… σνομπ κι έπιαναν ρακέτα μόνο το καλοκαίρι στην παραλία, κάποια παιδιά θα τους ζαλίσουν τώρα να παίξουν, να μάθουν, να προσπαθήσουν να γίνουν Στέφανος και Μαρία.

Κι όταν παρουσιαστεί ξανά η ευκαιρία να τους δουν από κοντά, θα θέλουν να πάνε. Αυτά θα θέλουν, δεν θα τους αναγκάζουν οι γονείς τους «για να γίνουν η ομάδα που είναι αυτοί». Μακάρι να έχουμε μια ακόμη ευκαιρία σύντομα. Γιατί το πάρτι στο ΟΑΚΑ ήταν πολύ ωραίο το Σαββατοκύριακο. Θέλουμε κι άλλο!