Αντριάνο: Memento Mori για τον τρωτό «αυτοκράτορα»!

Ένα δύσκολο γεγονός, ένα συμβάν που σημάδεψε τον Αντριάνο και που τον έκανε από διάδοχο του Ρονάλντο σε έναν παίκτη που μετά τα 30 του ήταν σαν να σταμάτησε να είναι παίκτης, υπήρξε φυσικά ο θάνατος του πατέρα του.

Στη Λίμα, στις 25 Ιουλίου 2004, ο Αντριάνο θα σκόραρε στον τελικό του Κόπα Αμέρικα με ένα δυνατό του χτύπημα. Η Βραζιλία νίκησε την Αργεντινή στη διαδικασία των πέναλτι που ακολούθησε, με τον 'Αυτοκράτορα' Αντριάνο να χτυπά με ψυχραιμία το πρώτο πέναλτι. Υπήρχε μόνο ένας άνθρωπος που ήθελε να τιμήσει μετά τον αγώνα. «Αυτός ο τίτλος ανήκει στον πατέρα μου», φώναξε με κλάματα. «Ήταν ο μεγάλος μου φίλος στη ζωή. Ήταν ο συνεργάτης μου. Χωρίς αυτόν δεν είμαι τίποτα», είχε πει.

Ο πατέρας του, Αλμίρ, υπέφερε από μία πολύ δύσκολη ασθένεια. Εννέα ημέρες μετά τη στιγμή της δόξας του γιου του στο Περού, πέθανε από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία μόλις 45 ετών. Ήταν σαν να είχε... χτυπήσει φορτηγό τον Αντριάνο. Το πιο μεγάλο σοκ.

«Ο Αντριάνο είχε έναν πατέρα που τον πρόσεχε πολύ και τον κρατούσε σε μία σωστή σειρά», είχε πει σε συνέντευξή του ο πρώην συμπαίκτης της Ίντερ Χαβιέρ Ζανέτι. «Τότε όμως συνέβη κάτι ασύλληπτο για εκείνον: τον πήραν τηλέφωνο από τη Βραζιλία και του είπαν ότι ο πατέρας του είχε πεθάνει.

Τον είδα να κλαίει. Πέταξε το τηλέφωνο και άρχισε να ουρλιάζει. Από εκείνη την ημέρα, ο Μάσιμο Μοράτι και εγώ αποφασίσαμε να τον πάρουμε κοντά μας. Να τον έχουμε σαν αδερφό και να τον προστατέψουμε», ανέφερε ακόμα ο Αργεντίνος.

Αμέσως μετά από εκείνον τον τελικό, ο προπονητής της Βραζιλίας, Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα, είχε μείνει άφωνος με την εξαιρετική απόδοση του Αντριάνο: «Θα γράψει ιστορία στο ποδόσφαιρο. Σίγουρα θα παίξει στα επόμενα τρία Μουντιάλ». Αντίθετα, η καριέρα του Αντριάνο σύντομα πήρε άλλη τροπή. Μπορεί να έκανε πάρτι κάθε βράδυ, αλλά δεν είχε πολλά να γιορτάσει.

«Εκείνη την εποχή ένιωθα χαρούμενος μόνο όταν έπινα», είχε τονίσει ο Αντριάνο σε μια συνέντευξή τυ το 2017. «Μπορούσα να κοιμηθώ μόνο αν έπινα. Ο προπονητής μου στην Ίντερ, Ρομπέρτο Μαντσίνι, αλλά και οι συμπαίκτες μου έβλεπαν ότι ήμουν μεθυσμένος όταν έφτανα για προπόνηση. Φοβόμουν ότι θα έφτανα πολύ αργά στην προπόνηση. Οπότε δεν κοιμόμουν και πήγαινα στην προπόνηση ακόμα και μεθυσμένος. Κοιμόμουν στα γραφεία των γιατρών και η Ίντερ έπρεπε να πει στους δημοσιογράφους ότι είχα μυϊκούς πόνους», θυμόταν.

Όσο και να προσπαθούσαν, οι συμπαίκτες του δεν μπορούσαν να τον βοηθήσουν να τα βγάλει πέρα. «Συνέχισε να παίζει ποδόσφαιρο, να σκοράρει γκολ και να δείχνει προς τον ουρανό, αφιερώνοντάς τα στον πατέρα του», έλεγε ο Ζανέτι. «Όμως μετά από αυτό το τηλεφώνημα, τίποτα δεν ήταν ίδιο. Ο Ιβάν Κόρντομπα πέρασε μια νύχτα μαζί του και είχε πει: 'Άντρι', είσαι ένα μείγμα Ρονάλντο και Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς. Το ξέρεις πως θα μπορούσες να γίνεις ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών;'. Δεν καταφέραμε όμως ποτέ να τον βγάλουμε από την κατάθλιψη στην οποία βρισκόταν» Ο Αντριάνο πάλευε με τους προσωπικούς... δαίμονές του και στο να επικεντρωθεί ξανά στο παιχνίδι του, όταν δύο χρόνια αργότερα ήρθε η μεγαλύτερη ευκαιρία στην καριέρα του.

Λίγες μέρες πριν η Βραζιλία ταξιδέψει στη Γερμανία για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, όπου ήταν ένα μεγάλο φαβορί για το τρόπαιο, η Σελεσάο είχε αστέρια όπως οι Ροναλντίνιο, Κακά και ακόμα και ο Αντριάνο. Όμως τότε συνέβη κάτι άλλο, όπως περιγράφουν οι φίλοι του.

«Ήταν σε ένα κλαμπ που ονομαζόταν Κουέμπρα Μαρ, κοντά στην τοποθεσία που θα γινόταν μετά το Ολυμπιακό Πάρκο του Ρίο», θυμάται ένας μακροχρόνιος φίλος του στο FFT. «Ήμασταν όλοι ενθουσιασμένοι για τον Ντιντίκο (το παρατσούκλι του Αντριάνο που το έλεγαν μόνο οι πιο στενοί του φίλοι). Περιμέναμε να είναι ο πρώτος σκόρερ στη Γερμανία, να πάρει το Παγκόσμιο Κύπελλο και να κουβαλήσει το τρόπαιο γύρω γύρω από τη φαβέλα μας όταν επέστρεφε σπίτι. Ήταν κυρίως ένα ντροπαλό και ήσυχο αγόρι αλλά για εμάς ήταν ένας ήρωας», έλεγε ακόμα.

Ο χώρος αυτός επελέγη διότι κρίθηκε ασφαλής για εκείνα τα μέλη του στενού κύκλου του Αντριάνο. Ορισμένοι είχαν ποινικό μητρώο λόγω διακίνησης ναρκωτικών. Μερικοί ήταν στην Comando Vermelho (Κόκκινη Διοίκηση), μια από τις πιο μεγάλες εγκληματικές οργανώσεις της Βραζιλίας. Ο Αντριάνο τους γνώριζε από την παιδική ηλικία, όταν έπαιζαν ποδόσφαιρο ξυπόλητοι στους δρόμους της Βίγια Κρουζέιρο. Όμως ενώ ο ίδιος ήταν ένας ποδοσφαιρικός Αυτοκράτορας πολλοί από τους παλιούς του φίλους μπήκαν σε μια ζωή εγκλήματος και ένας πολύ στενός του άνθρωπος φέρεται να ενεπλάκη σε ένα σοβαρό περιστατικό με ανταλλαγή πυροβολισμών με την αστυνομία με θύματα.

Όλη αυτή η κατάσταση τον λύγιζε. «Η κατάθλιψη και το αλκοόλ ήταν μέρος της ζωής του από εκείνες τις μέρες», συνεχίζει ο παιδικός του φίλος, ο οποίος προτιμά να μην κατονομαστεί: «Τώρα είναι πιο μόνος από ποτέ. Μπορεί ο λογαριασμός του στο Instagram να τον δείχνει να περιβάλλεται από κόσμο όλη την ώρα, αλλά είναι μόνος. Είναι ήσυχος. Έχασε τη χαρά του για το ποδόσφαιρο εδώ και πολύ καιρό».

Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 θα έπρεπε να είχε εδραιώσει τη θέση του Αντριάνο στην κορυφή. Να τον κάνει ως ένας εκ των πιο σπουδαίων του παιχνιδιού. Αντίθετα, ήταν μια σκιά του εαυτού του. Βρήκε δίχτυα δύο φορές, εναντίον της Αυστραλίας και της Γκάνας, αλλά καλά καλά δεν άγγιξε τη μπάλα στην ήττα της Βραζιλίας στον προημιτελικό από τη Γαλλία. Ο Αντριάνο ήταν μόλις 24 ετών, ωστόσο θα έκανε μόνο ακόμα 12 εμφανίσεις για τη χώρα του και 156 ακόμη σε σε ανταγωνιστικό επίπεδο σε ομάδες. Ήταν ήδη η αρχή του τέλους.

Ο Αντριάνο σημείωσε μόνο έξι γκολ για την Ίντερ το 2006/07 και ξεκίνησε το 2007/08 το ίδιο άσχημα. Διαισθανόμενος ότι ο Βραζιλιάνος ήθελε αλλαγή ή κάτι διαφορετικό ο Μοράτι του έδωσε άδεια για να γυρίσει στη Βραζιλία και σε ένα διάστημα που δεν θα πληρωνόταν από την Ίντερ. Έκανε προπονήσεις με τη Σάο Πάολο και τελικά συμφώνησε να ενταχθεί εκεί ως δανεικός για το υπόλοιπο της σεζόν: σκόραρε δύο φορές στο ντεμπούτο του και οι οπαδοί της έκαναν ουρές για να αγοράσουν φανέλες του.

Όμως τα πράγματα άλλαξαν πάλι γρήγορα. Αποβλήθηκε σε αγώνα διότι χτύπησε με κεφάλι του τον ακραίο μπακ της Σάντος, Ντομίνγκος. Μετά του επιβλήθηκε πρόστιμο από τον σύλλογό του για αργοπορημένη προσέλευση στην προπόνηση αλλά και για μία στιγμή έντασής του με έναν φωτογράφο. Θα γύριζε στην Ίντερ αλλά επέστρεψε στη Βραζιλία το 2009. Αυτή τη φορά με πολύ μεγαλύτερη επιτυχία, σκοράροντας 19 γκολ και με τη Φλαμένγκο να παίρνει το πρώτο της πρωτάθλημα μετά από 17 χρόνια. Η Ρόμα τον έπεισε να γυρίσει πίσω στην Ευρώπη αλλά τελικά είχε μία θητεία 7 μηνών και 8 αγώνων εκεί.

Η τελευταία ίσως σπουδαία στιγμή του Αντριάνο ήταν με την Κορίνθιανς τον Νοέμβριο του 2011. Στην πραγματικότητα είχε ενταχθεί εκεί από τον Μάρτιο. Ήρθε αντιμέτωπος με τραυματισμό με ρήξη αχίλλειου τένοντα. Μετά από ένα διάστημα αποχής και ανίκανος πια να προκαλέσει φόβο στους αντιπάλους αμυντικούς και τερματοφύλακες, ο Αντριάνο αναζήτησε για άλλη μια φορά παρηγοριά στο άλλο του πάθος: τα πάρτι.

Ένας φίλος του με το παρατσούκλι Αλεμάο μιλά και αυτός στο FFT: «Ο Αντριάνο έπινε κυρίως μπύρα. Το αλκοόλ που κατανάλωνε ήταν σε μεγάλες ποσότητες. Παραπάνω από αρκετό».

Διαψεύδει πως υπήρχαν ναρκωτικά και γινόταν χρήση στα πάρτι του: «Υπήρχαν όλων των ειδών τα ποτά, γυναίκες που δεν είχαμε ξαναδεί και μια αίσθηση ότι θα μπορούσε ακόμα να ξαναπαίξει καλά, παρόλο που ήταν ξεκάθαρα υπέρβαρος και καταθλιπτικός.

Μερικές φορές τα πάρτι γίνονταν στο διαμέρισμά του. Όμως η Κορίνθιανς παρακολουθούσε τι γινόταν εκεί, οπότε μερικές φορές πηγαίναμε σε νυχτερινά κέντρα. Ένα πρωί, η ομάδα είχε κανονίσει να κάνει μια συνεδρία φυσιοθεραπείας στο σπίτι του. Την έχασε γιατί ήμασταν ακόμα έξω από το προηγούμενο βράδυ».

Και όμως, όταν ο Αντριάνο επέστρεψε τελικά μετά από έξι μήνες στη δράση έβαλε το πρώτο του γκολ με τη Κορίνθιανς. Ένα νικητήριο γκολ στις καθυστερήσεις κόντρα στην Ατλέτικο Μινέιρο που έβαλε τον σύλλογό του σε απόσταση αναπνοής από τον τίτλο. Ο Αντριάνο με κίνηση που θύμισε τον παλιό του εαυτό έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα. Το πανηγύρισε κοντά στις διαφημιστικές πινακίδες και βγάζοντας κάπως αδέξια τη φανέλα του για να δείξει μία φιγούρα που είχε ως τατουάζ, που δεν είχε ολοκληρωθεί τελείως.

Μόλις δύο εβδομάδες αφότου ο σύλλογος στέφθηκε πρωταθλητής ο Αντριάνο έχασε πάλι τους όποιους υποστηρικτές μπορεί να είχε. Έχοντας φύγει από ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης του Ρίο τις πρώτες πρωινές ώρες ο Αντριάνο έμπλεξε πάλι. Η 20χρονη Αντριέντε Πίντο τον κατηγόρησε ότι την πυροβόλησε κατά λάθος στο χέρι ενώ ήταν μεθυσμένος και έπαιζε με το όπλο του σωματοφύλακά του. Λίγες μέρες αργότερα άλλαξε την ιστορία της, λέγοντας ότι ήταν αυτή που είχε πατήσει τη σκανδάλη. Και πάλι όμως ο Αντριάνο βρέθηκε - ξανά - στα πρωτοσέλιδα για λάθος λόγους.

Παρά τις ευκαιρίες που έχει σπαταλήσει και τα πολλά «λάθη κρίσης», υπάρχει ακόμα πολλή αγάπη για τον Αντριάνο στη Βραζιλία. Και επίσης υπάρχει πολύς κόσμος που θέλει να τον δει να βρίσκει τον δρόμο του. Δεν ήταν πρότυπο επαγγελματία ανά πάσα στιγμή και δεν θα το πει ποτέ αυτό αλλά είχε και αρκετές περιστάσεις που λειτούργησαν εναντίον του. «Δεν έχω πληγώσει ποτέ κανέναν», είχε δηλώσει το 2017: «Το μόνο άτομο που πλήγωσα είναι ο εαυτός μου». Πολλοί υποστηρίζουν ακόμα πως ο Αντριάνο αξίζει να δώσει μία τελευταία αγωνιστική... παράταση. Δεδομένο ότι παραμένει ένας μεγάλος πόλος έλξης υπάρχει ακόμα μια ευκαιρία.

Πηγές: FourFourTwo, Guardian