Λίβερπουλ - Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: Βίοι αντίθετοι, κόντρα σταθερή

Πως το λένε εκείνο το παιχνίδι των λούνα παρκ; «Shock Tower». Ανεβαίνει σιγά σιγά, με τη μικρότερη δυνατή ταχύτητα, σκαρφαλώνει πάνω στον σιδερένιο σκελετό μέχρι να φτάσει στην κορυφή. Κι από εκεί χωρίς την παραμικρή προειδοποίηση «πετάει» προς το έδαφος τους τολμηρούς που του έδωσαν μια ευκαιρία, τόσο ξαφνικά, τόσο δυνατά. Με έναν τρόπο που θα μπορούσε να θυμίζει τη Λίβερπουλ, η οποία δείχνει να είναι εγκλωβισμένη σε μια παρόμοια λούπα.

Τα περυσινά όνειρα του quadraple δεν έγιναν ποτέ πραγματικότητα, μα μετατράπηκαν σε ελπίδες. Κι αυτές όμως, πολύ γρήγορα μέσα στη σεζόν αποδείχθηκαν φρούδες. Οι Ρεντς σύντομα έπεισαν τους πάντες, ακόμα και τους πιο αισιόδοξους φίλους τους, ότι θα ήταν οριακά αδύνατο να «πετάξουν» στα ίδια, στα συνηθισμένα τους ύψη. Η νίκη απέναντι στη Μάντσεστερ Σίτι τον Οκτώβριο αποδείχθηκε απλά μια ενθουσιώδης παρένθεση σε ένα μέτριο ξεκίνημα, μη ικανή να βάλει μπρος την ποδοσφαιρική μηχανή των προηγούμενων ετών, να διώξει τα γκρίζα σύννεφα πάνω από το «Άνφιλντ».

Σύννεφα απογοήτευσης και γκρίνιας για όλους και για όλα, που μέχρι σήμερα παρά τα όποια ενενηντάλεπτα ξεσπάσματα στοιχειώνουν την κόκκινη πλευρά του Μέρσισαϊντ. Βλέπετε, ξέχωρα από τα αποτελέσματα, η διαφορά στην απόδοση της ομάδας ήταν για τους οπαδούς της, που περίμεναν πολλά περισσότερα, κάτι σαν σοκ, κάτι σαν εκείνο το παιχνίδι του λούνα παρκ. Και ίσως είναι μια ελάχιστη απαίτηση αυτή που στην ουσία τους στεναχωρεί, αυτή του να δουν και πάλι με συνέπεια την ορμή της ομάδας που ερωτεύτηκαν όσο καμιά άλλη, αυτής που συνδέθηκε με την πιο επιτυχημένη σύγχρονη εποχή του συλλόγου.

Και σίγουρα το ίδιο θα απαιτούσαν από τους εαυτούς τους ο Κλοπ και οι παίκτες του. Μα κάπου εκεί περιπλέκεται το πράγμα. Στους εαυτούς τους, ή μάλλον στους χαμένους παλιούς τους εαυτούς. Ο Πεπ Λάιντερς, ένας εκ των βοηθών του Γερμανού κόουτς γέννησε για τους Ρεντς την περίφημη φράση «η ένταση είναι η ταυτότητά μας». Και η Λίβερπουλ αυτή τη στιγμή βρίσκεται εγκλωβισμένη σε αυτή την ταυτότητα, χωρίς όμως να μπορεί να την υπηρετήσει, με το αποτέλεσμα να είναι καταστροφικό. Οι χώροι των αντιπάλων πιο πολλοί από ποτέ, οι τελικές τους πιο επικίνδυνες από ποτέ, η ψυχολογία και η αυτοπεποίθηση των παικτών της πληγωμένες. Ασθμαίνοντας – όπως ακριβώς και οι εξουθενωμένοι στην πλειοψηφία τους μέσοι της – η ομάδα του Κλοπ ψάχνει έναν τρόπο να ξεφύγει από τη δική της «φυλακή», να βρει έναν καινούριο εαυτό, να φτάσει στην τετράδα.

Και μπορεί να φαντάζει λαβωμένη, μα σίγουρα δεν είναι «σκοτωμένη». Γιατί, ποιος ξέρει, ακόμα και σε αυτή την κατάσταση ίσως δείξει μερικές από τις πρώτες σπίθες μιας νέας δικής της έκδοσης που θα την απεγκλωβίσει από το παρελθόν και θα ορίσει το μέλλον της. Και μια νίκη σε αυτό το τεράστιο ντέρμπι θα μπορούσε να σημάνει τα... εγκαίνια της αναγέννησης.

«Πρόκειται για ένα τεστ» τόνισε ο Έρικ Τεν Χαγκ στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου πριν από το μεγάλο ντέρμπι. Σε όποια κατάσταση άλλωστε κι αν βρίσκεται η Λίβερπουλ, το ταξίδι στο «Ανφιλντ» αποτελεί επικίνδυνο για οποιονδήποτε σύλλογο στον κόσμο. Πόσω δε μάλλον για τη «μισητή» Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με το πρόσφατο κάκιστο ιστορικό, αλλά και με το μένος των οπαδών της Λίβερπουλ που φροντίζουν κάθε φορά να της υπενθυμίζουν με... εκκωφαντικό τρόπο τη δυναμική του «Ανφιλντ».

Η τελευταία εκδοχή των Κόκκινων Διάβολων ωστόσο σίγουρα ταξιδεύει στο Μέρσισαϊντ με πολύ περισσότερη αυτοπεποίθηση σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν. Ο ίδιος ο Γιούργκεν Κλοπ άλλωστε παραδέχθηκε πως πρόκειται για μια ομάδα που διανύει πολύ καλύτερη σεζόν από τους ίδιους, κάτι που οφείλεται εν πολλοίς στη νέα ισχύ που της έχει προσδώσει ο Έρικ Τεν Χαγκ. Παρά το νωθρό ξεκίνημα στη χρονιά ο Ολλανδός κατάφερε γρήγορα να σουλουπώσει μια Γιουνάιτεντ υπό κατάρρευση, να χωρίσει αρμοδιότητες, να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές στην ενδεκάδα, ξεκινώντας από την άμυνα, και να παρουσιάσει ένα πολύ πιο ορεξάτο σύνολο, το οποίο καθοδηγείται στον αγωνιστικό χώρο από δυο ηγέτες.

Ο πρώτος ακούει στο όνομα... Κασεμίρο! Δίχως να χρειαστεί ιδιαίτερο χρόνο προσαρμογής στην Premier League, ο Βραζιλιάνος έχει εξελιχθεί σε πυλώνα των Κόκκινων Διάβολων, τόσο με τις αγωνιστικές επιδόσεις του στο χορτάρι όσο και με την εμπειρία αλλά και την προσωπικότητα που έχει χτίσει από τα χρόνια του στη Ρεάλ Μαδρίτης. Σαν ένα παράξενο παιχνίδι της μοίρας, το... plan B του Τεν Χαγκ για ενίσχυση στη θέση του αμυντικού χαφ (πρώτη επιλογή το καλοκαίρι ήταν ο Φρένκι Ντε Γιονγκ) λειτουργεί στην εντέλεια, με τον Κασεμίρο να έχει αναδιαμορφώσει πλήρως τη μεσαία γραμμή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που για χρόνια υπέφερε από αστάθεια και προφανή έλλειψη ποιότητας. Ο Βραζιλιάνος ωστόσο δεν είναι ο μοναδικός ηγέτης στη νέα εποχή των Κόκκινων Διάβολων.

Ο δεύτερος και ίσως πιο σημαντικός είναι ένα όνομα που μέχρι πέρσι έμοιαζε παραμελημένο, ίσως και καταδικασμένο να χαραμίσει το πλούσιο ταλέντο του λόγω της ασυνέπειας που έδειχνε στις εμφανίσεις του. Ο λόγος φυσικά για τον Μάρκους Ρασφορντ, ο οποίος τη φετινή περίοδο μοιάζει αναγεννημένος. Με 25 γκολ και εννιά ασίστ σε 39 εμφανίσεις, ο Άγγλος έχει εξελιχθεί στο πρόσωπο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στον άνθρωπο που με τα γκολ του σε κρίσιμες στιγμές την οδηγεί προς τις υψηλότερες κορυφές. Το κάνει με πείσμα και συνέπεια στην Premier League, το έκανε και στο League Cup για να χαρίσει το πρώτο τρόπαιο στους Κόκκινους Διάβολους έπειτα από υπομονή έξι ολόκληρων χρόνων. Και με την αυτοπεποίθηση πλέον στα ύψη, δεδομένα θα αποτελέσει το Νο.1 κίνδυνο που θα πρέπει να αντιμετωπίσει η αμυντική γραμμή της Λίβερπουλ.

«Ανέκαθεν ήμασταν εμείς και αυτοί, ήταν οι μεγαλύτεροι μας αντίπαλοι. Γεωγραφικά, ιστορικά, οι δύο πόλεις, οι δύο μεγαλύτεροι και πιο πετυχημένοι βρετανικοί σύλλογοι. Όταν τίθενται αντιμέτωποι όλοι περιμένουν να δουν τις σπίθες στον αέρα». Τάδε έφη ο θρυλικός Σερ Άλεξ Φέργκισον, περιγράφοντας σε μερικές λέξεις αυτή την κόντρα μεταξύ της Λίβερπουλ και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Για ακόμη μια φορά τα δύο «τέρατα» του αγγλικού ποδοσφαίρου θα βαδίσουν προς το σπουδαιότερο ντέρμπι όντας σε εντελώς διαφορετικές φάσεις, σε εντελώς διαφορετικά momentum. Η Λίβερπουλ προσγειώθηκε ανώμαλα μετά την περυσινή ασύλληπτη σεζόν και ψάχνει τη διαφυγή από τη μετριότητα, τον νέο της εαυτό. Ενώ η Γιουνάιτεντ, που με την κατάκτηση του League Cup επέστρεψε στα τρόπαια μετά από έξι χρόνια, ζει για τα καλά πλέον την εποχή Τεν Χαγκ, νιώθοντας πως για πρώτη φορά μετά τον Σερ Άλεξ μπορεί και πάλι να γίνει πρωταγωνίστρια.

Μα οι διαφορές στην εκάστοτε δυναμική, τα αντιδιαμετρικά momentum των δύο ομάδων είναι κάτι παραπάνω από μια συνήθεια για αυτό το ζευγάρι, ειδικά στη σύγχρονη εποχή. Χωρίς φυσικά αυτό να αφαιρεί τη... σπίθα. Άλλωστε, όταν οι Ρεντς έλεγαν «αντίο» στη «χρυσή» δεκαετία του '80, οι Κόκκινοι Διάβολοι ετοιμάζονταν να γράψουν τον πρόλογο της ανεπανάληπτης εποχής του Φέργκισον. Και λίγο αφού το κεφάλαιο Σερ Άλεξ έλαβε τέλος στο Μάντσεστερ, το κεφάλαιο Κλοπ άνοιγε στο Μέρσισαϊντ. Ασύλληπτα επιτυχημένες κορυφές και βασανιστικές περίοδοι ξηρασίας που πολλές φορές δείχνουν να εναλάσσονται, να γκελάρουν σαν μπαλάκι του πινγκ-πονγκ ανάμεσα στα δύο θηρία.

Ίσως τελικά, η ίδια η ιστορία να προσπαθεί να πει κάτι. Ίσως πραγματικά οι δυνάμεις των δύο αυτών τεράστιων club - πάντα αντικρουόμενες - να είναι τόσο πανίσχυρες που απλά να μην μπορούν οι ώμοι του αγγλικού ποδοσφαίρου να τις κουβαλήσουν ταυτόχρονα. Σαν αυτό το ίδιο να τις καταδικάζει σε μια μόνιμη αντίθεση. Λες και κάτι μεγαλύτερο ορίζει οι μοίρες τους να βαδίζουν διαφορετικά μονοπάτια, η εκάστοτε «μεν» να βιώνει τη δόξα και η εκάστοτε «δε» να την αναζητεί. Και με τα οπαδικά «πειράγματα» πάντα να δίνουν και να παίρνουν αυτό είναι ακόμη ένα στοιχείο που καθιστά το Λίβερπουλ - Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ξεχωριστό.

• Η Λίβερπουλ είναι αήττητη στα τελευταία έξι εντός έδρας παιχνίδια απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (τρει νίκες, τρεις ισοπαλίες). Είναι το μεγαλύτερο αήττητο σερί τους κόντρα στους Κόκκινους Διαβόλους μετά από ένα αντίστοιχο εννιά αγώνων μεταξύ 1970 και 1979.
• Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι η ομάδα που έχει καταφέρει περισσότερες φορές από κάθε άλλη (8) να πάρει δύο νίκες σε μια σεζόν πρωταθλήματος κόντρα στη Λίβερπουλ. Μετά το 2-1 του Αυγούστου στοχεύει να το κάνει ξανά για πρώτη φορά μετά το 2015-16.
• Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει πετύχει μόλις ένα γκολ στα τελευταία επτά εκτός έδρας παιχνίδια της με τη Λίβερπουλ σε όλες τις διοργανώσεις, χωρίς να σκοράρει στα τρία τελευταία. Μόνο μία φορά, μεταξύ 1988 και 1992, απέτυχαν να σκοράρουν σε τέσσερις διαδοχικές επισκέψεις στο Άνφιλντ οι Κόκκινοι Διάβολοι.
• Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχασε μόνο ένα από τα τελευταία 11 παιχνίδια της στην Premier League (οκτώ νίκες, δύο ισοπαλίες), το 3-2 από την Άρσεναλ τον Ιανουάριο. Από την επανέναρξη της διοργάνωσης μετά τη διακοπή του Παγκοσμίου Κυπέλλου, καμία ομάδα δεν έχει κερδίσει περισσότερους βαθμούς από τους Κόκκινους Διαβόλους (23).
• Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει σκοράρει σε καθε ένα από τα τελευταία 15 παιχνίδια της στην Premier League, τo μεγαλύτερo τρέχον σερί στη διοργάνωση και το μεγαλύτερο των Κόκκινων Διαβόλων από ένα αντίστοιχο 17 αγώνων μεταξύ Φεβρουαρίου και Οκτωβρίου 2020.
• Ο Μοχάμεντ Σαλάχ είναι ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών της Λίβερπουλ απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σε όλες τις διοργανώσεις με 10 γκολ. Τα εννέα από αυτά τα σημειώθηκαν στις πέντε τελευταίες εμφανίσεις του εναντίον τους, με τον Αιγύπτιο να σκοράρει σε κάθε αγώνα σε αυτό το σερί.
• Από την αρχή της σεζόν 2017-18, κανένας παίκτης δεν έχει σκοράρει περισσότερα γκολ εναντίον της Λίβερπουλ σε όλες τις διοργανώσεις από τον Μάρκους Ράσφορντ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (6, ισοδύναμος με τον Χάρι Κέιν). Ωστόσο, και τα έξι γκολ του κόντρα στους Reds έχουν έρθει στο Old Trafford.
• Ο Μάρκους Ράσφορντ και ο Τζέιντον Σάντσο σκόραραν στη νίκη της Γιουνάιτεντ επί της Λίβερπουλ τον Αύγουστο – ο τελευταίος Άγγλος παίκτης που σημείωσε εντός και εκτός έδρας γκολ πρωταθλήματος εναντίον τους για τους Κόκκινους Διαβόλους σε μία μόνο σεζόν ήταν ο Τόμι Τέιλορ το 1953-54.
• Ο Μάρκους Ράσφορντ έχει πετύχει 10 γκολ στα 10 τελευταία παιχνίδια του στην Premier League, σκοράροντας σε κάθε μία από τις πέντε τελευταίες εμφανίσεις του. Μόνο τρεις άλλοι παίκτες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχουν σκοράρει σε έξι σερί – ο Ρουντ φαν Νίστελροϊ, ο Έρικ Καντονά και ο Κριστιάνο Ρονάλντο.