Έντγκαρ Ντάβιντς: «Πίτμπουλ» ετών 50!

Σε ηλικία δύο ετών οι γονείς του Ντάβιντς αποφάσισαν να ακολουθήσουν τον δρόμο χιλιάδων συμπατριωτών τους. Άφησαν την χώρα τους και μετακόμισαν στο Άμστερνταμ, μαζί με τον αδελφό του και τα ξαδέλφια του, τους αδελφούς Ντρέντε, οι οποίοι έγιναν και αυτοί ποδοσφαιριστές.

O Νταβιντς από μικρός ήταν συνεχώς στους δρόμους και έπαιζε μπάλα. Από τότε ξεχώριζε και τα άλλα παιδάκια τον αποκαλούσαν «δήμαρχο». Ένα από τα πολλά παρατσούκλια που του είχαν «φορέσει».

Ο νεαρός Έντγκαρ είχε ένα όνειρο. Να παίξει ποδόσφαιρο με τη φανέλα του σπουδαίου Άγιαξ. Δυο φορές «κόπηκε» στα δοκιμαστικά των ακαδημιών του Αίαντα, όμως η τρίτη του προσπάθεια ήταν και η... φαρμακερή. Το 1985 σε ηλικία 12 ετών ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του σταδιοδρομία.

Στα πρώτα του χρόνια έπαιζε σε ρόλο μεσοεπιθετικού. Εξτρέμ που συνέκλινε στο κέντρο και έπαιζε ουσιαστικά ως δεκάρι πίσω από τον σέντερ φορ. Ο άνθρωπος κλειδί στην καριέρα του δεν ήταν άλλος από τον Λουίς Φαν Χάαλ.

Ο σπουδαίος Ολλανδός τεχνικός όταν ήταν στην ομάδα των Νέων τον ξεχώρισε, όμως κατάλαβε πως δεν αξιοποιούταν σωστά και για αυτό του άλλαξε θέση, μετατρέποντας τον σε χαφ. Μπορεί λόγω της σωματοδομής του να μην είχε σχέση με την πλειονότητα των μέσων της εποχής όμως σε αυτό τον χώρο του γηπέδου έβγαζε τον καλύτερο του εαυτό.

Στην πορεία του στις ακαδημίες ο «δήμαρχος»... μετονομάστηκε σε «πιράνχας». Προφανώς για τον τρόπο που... δάγκωνε τους αντιπάλους του. Το παρατσούκλι όμως που του έμεινε και συνδέθηκε μαζί του δεν ήταν άλλο από το «πίτμπουλ», το οποίο ήταν κιόλας αυτό που προτιμούσε. Φυσικά «νονός» του προσωνύμιου ήταν ο μέντορας του, Λουίς Φαν Χάαλ.

Ο Ντάβιντς ήταν ένα από τα προεξέχοντα μέλη μιας από τις πλέον «χρυσές φουρνιές» του Άγιαξ. Πάτρικ Κλάιφερτ, Μίκαελ Ράιζιγκερ, Γιάρι Λιτμάνεν, Έντβιν Φαν ντερ Σάαρ, Μαρκ Όφερμαρς, οι αδελφοί Φρανκ και Ρόναλντ Ντε Μπουρ ήταν μερικά από τα άλλα «διαμάντια» που έλαμψαν στον Άγιαξ εκείνης της εποχής στα χέρια του Φαν Χάαλ.

Τα «τρομερά μωρά» του Ολλανδού τεχνικού έμειναν στην ιστορία. Σημείο αναφοράς του Αίαντα εκείνης της εποχής ήταν η επιθετική λειτουργία με διατάξεις όπως 3-5-2, 3-4-3 και 3-1-2-3-1 που στην άμυνα άλλαζε σε 4-4-2 ή 5-2-3. Ποδόσφαιρο πολύ μπροστά από την εποχή του.

Η «καρδιά» του πλάνου του Φαν Χάαλ ήταν το φοβερό δίδυμο στα χαφ που συνέθεσαν ο Έντγκαρ Ντάβιντς και ο Κλάρενς Ζέεντορφ. Διόσκουροι που ο ένας συμπλήρωνε αρμονικά τον άλλο. Μια από τις πιο εμβληματικές συνεργασίες στην ιστορία. Θα μπορούσαμε να πούμε πιο απλοϊκά το... Ινιέστα - Τσάβι του Άγιαξ εκείνης της εποχής.

O βραχύσωμος μέσος έκανε ντεμπούτο στα 18 του χρόνια στην πρώτη ομάδα του Αίαντα και έμεινε για μια πενταετία. Έπαιξε σε δύο τελικούς Champions League, κατέκτησε μια φορά το ιερό δισκοπότηρο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, σήκωσε τρία πρωταθλήματα Ολλανδίας, ένα Κύπελλο UEFA, ένα Ευρωπαϊκό Super Cup, ένα Διηπειρωτικό και ένα Κύπελλο Ολλανδίας. Το 1996 αποχώρησε μετά από τον χαμένο τελικό με τη Γιουβέντους, στον οποίο μάλιστα έχασε πέναλτι στη «ρώσικη ρουλέτα».

Ο Ντάβιντς το 1994 έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική ομάδα της Ολλανδίας, από το 1995 έγινε σταθερό στέλεχος και το 1996 βρέθηκε στην αποστολή για το Euro της Αγγλίας, το οποίο ήταν και το πρώτο του μεγάλο τουρνουά με τους Οράνιε.

Στην πρεμιέρα της διοργάνωσης ήταν βασικός και αναντικατάστατος στη «λευκή» ισοπαλία με την Σκωτία, όμως στο αμέσως επόμενο παιχνίδι κόντρα στην Ελβετία δεν ήταν βασικός και έπαιξε περίπου δέκα λεπτά. Η ομάδα του Γκους Χίντινκ πήρε τη νίκη με 2-0.

Ο ιδιαίτερα... νευρικός Ντάβιντς δεν πήρε καλά την απόφαση του προπονητή του και κατηγόρησε εμμέσως τους συμπαίκτες του Ντάνι Μπλιντ και Ρόναλντ Nτε Μπουρ.«Ο Χίντινκ θα πρέπει να βγάλει το πρόσωπό του από τους κ@!#%$ μερικών παικτών», είπε χαρακτηριστικά ο βραχύσωμος μέσος.

Ο εκλέκτορας των Ολλανδών απαίτησε συγγνώμη στα αποδυτήρια της ομάδας, ο Ντάβιντς απολογήθηκε για τα λόγια του, όμως ξεκαθάρισε πως δεν άλλαξε κάτι στα συναισθήματα του. Ο Χίντινκ για λόγους πειθαρχίας δεν είχε άλλη επιλογή από το να τον αποβάλλει από την ομάδα.

Το καλοκαίρι του 1996 αποχώρησε ως ελεύθερος από τον Άγιαξ και υπέγραψε στη Μίλαν. Μετακόμισε στο Μιλάνο μετά την τραυματική του εμπειρία στο Euro. Η προσαρμογή του σε άλλη χώρα, σε διαφορετικό πρωτάθλημα και σε άγνωστο περιβάλλον μόνο εύκολη δεν ήταν. H κατάσταση έγινε ακόμα χειρότερη όταν στα μισά της σεζόν έσπασε το πόδι του.

Εκτός της κακής αγωνιστικής του παρουσίας ο Ντάβιντς ήταν πρόβλημα και στα αποδυτήρια. Ο Ολλανδός δεν ήταν ο πιο... επαγγελματίας σε εκείνη την ομάδα των Ροσονέρι και έβγαινε συχνά ως αργά τον βράδυ. Ο Κοστακούρτα μάλιστα τον χαρακτήρισε ως «σάπιο μήλο».

Μετά από 31 συμμετοχές σε 1,5 χρόνο η Μίλαν τον έβγαλε στο «σφυρί» τον Γενάρη του 1998 και η Γιουβέντους τον έκανε δικό της σε τιμή ευκαιρίας, μετά από εισήγηση του Μαρσέλο Λίπι, αντί μόλις οκτώ εκατομμυρίων ευρώ. Στο τέλος της σεζόν ο Ντάβιντς στέφθηκε πρωταθλητής, ενώ η Μίλαν τερμάτισε στην 10η θέση.

Στη Γιούβε βρήκε και πάλι έναν παρτενέρ στα χαφ με τον οποίον μπορούσε να αποδόσει, όπως έκανε με τον Ζέεντορφ. Ο λόγος για τον Ζινεντίν Ζιντάν. Οι δυο τους συνέθεσαν ένα φανταστικό δίδυμο με τον Ολλανδό να χαρακτηρίζει αργότερα τον Ζιζού ως τον Νο. 1 συμπαίκτη που είχε ποτέ.

Με τη Βέκια Σινιόρα πανηγύρισε δυο σερί νταμπλ, το 2002 και το 2003. To 2003 αγωνίστηκε με τη Γιούβε στον τελικό του Champions League στο «Ολντ Τράφορντ» κόντρα στη Μίλαν. Ήταν ο κορυφαίος του ματς και έβγαλε εκτός παιχνιδιού τον άλλοτε παρτενέρ του, Κλάρενς Ζέεντορφ, όμως τραυματίστηκε και βγήκε αναγκαστικά στο 65'. Ο τελικός δεν είχε σκορ σε 120 λεπτά παιχνιδιού και στα πέναλτι η πρώην ομάδα του Ντάβιντς επικράτησε με 3-2.

Την επόμενη σεζόν ο Ντάβιντς έχασε την θέση του στην ενδεκάδα από νεότερους παίκτες και το καλοκαίρι του 2004 πήγε στον τρίτο και τελευταίο του σταθμό στην Ιταλία. Την Ίντερ. Το Μιλάνο φαίνεται πως δεν του... πήγαινε. Έκανε μια μέτρια σεζόν, αλλά σήκωσε το κύπελλο.

Τον χειμώνα του 2004 ο Ντάβιντς βρέθηκε στην πόρτα της εξόδου από τη Γιουβέντους και κλήθηκε να ζυγίσει τις επιλογές για το μέλλον του. Την ίδια εποχή η Μπαρτσελόνα βρισκόταν σε δεινή θέση στη La Liga ούσα 12η στη βαθμολογία, στο -18 από την πρωτοπόρο Ρεάλ Μαδρίτης και είχε πάρει μόνο επτά νίκες μέσα στη σεζόν. Η απουσία ενός μέσου κορυφαίου επιπέδου ήταν παραπάνω από εμφανής.

Ο Ζουάν Λαπόρτα είχε βάλει ως πρώτο στόχο το καλοκαίρι του 2003 τον Ντέιβιντ Μπέκαμ, ήταν κοντά σε συμφωνία με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όμως η Ρεάλ Μαδρίτης τον «έκλεψε» και άφησε την μεγάλη της αντίπαλο να... ψάχνεται για μέσο, χωρίς αποτέλεσμα. Ο Φρανκ Ράικαρντ ήθελε έναν χαφ άμεσα και ήξερε πως ο δανεισμός του Ντάβιντς τον Ιανουάριο μπορούσε να βοηθήσει παρόλο που η καριέρα του 31χρονου μέσου είχε πάρει καθοδική πορεία.

Ο Ολλανδός ήταν ο ποδοσφαιριστής που «ξεκλείδωσε» εκείνη την Μπάρτσα και έκανε τους γύρω του να φαίνονται καλύτεροι. Αγωνίστηκε σε 18 ματς της La Liga και οι Μπλαουγκράνα πανηγύρισαν στα 14! Με την φοβερή τους αντεπίθεση κατάφεραν να αφήσουν πίσω τους ακόμα και τη Βασίλισσα και τερμάτισαν δεύτεροι πίσω από την πρωταθλήτρια Βαλένθια.

Η Μπαρτσελόνα ήθελε να κρατήσει τον Ντάβιντς μετά την ολοκλήρωση του εξάμηνου δανεισμού του και ήταν πρόθυμη να τον αγοράσει. Ο Ολλανδός είχε διαφορετική άποψη. Ήθελε να γυρίσει στην Ιταλία για να κλείσει κάποια στόματα. Ίσως αν έμενε στην Βαρκελώνη το φινάλε της καριέρας του θα ήταν πιο... λαμπερό.

Μετά την αποχώρηση του από την Ίντερ ο Ντάβιντς «ψάχτηκε» στην αγορά της Αγγλίας. Ήθελε να δοκιμάσει τον εαυτό του σε επίπεδο Premier League και τα χαρακτηριστικά του ταίριαζαν στο ποδόσφαιρο του Νησιού. Η Τότεναμ ήταν η ομάδα που του έδωσε την ευκαιρία και οι φίλοι των Σπερς τον «αγκάλιασαν»

Μόλις στις πρώτες του μέρες είχε ένα σοβαρό επεισόδιο με τον Ρόμπι Κιν, με τους δυο συμπαίκτες να πιάνονται στα χέρια στην προπόνηση και να τιμωρούνται με πρόστιμο ύψους 30.000 λιρών. Ο Ντάβιντς την επόμενη κιόλας μέρα έκανε σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Στην πρώτη του σεζόν ήταν από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές των Λονδρέζων, όμως στη δεύτερη χρονιά του οι τραυματισμοί δεν τον άφησαν να προσφέρει.

Τον Γενάρη του 2007 επέστρεψε στο «σπίτι» του. Υπέγραψε συμβόλαιο έξι μηνών με τον Άγιαξ, την ομάδα που ξεκίνησε το ποδόσφαιρο και έκανε τις καλύτερες του χρονιές. Στην επιστροφή του στον Αίαντα κατέκτησε το κύπελλο Ολλανδίας, το τελευταίο τρόπαιο της καριέρας του, όμως τόσο η ομάδα όσο και αυτός ήξεραν πως δεν μπορούσε πλέον να σταθεί σε αυτό το επίπεδο.

Όλοι θεωρούσαν πως είχε αποφασίσει να αποσυρθεί, όμως αυτός δεν είχε ανακοινώσει κάτι τέτοιο. Μετά από μια διετία εκτός δράσης από το... πουθενά φόρεσε ξανά τα παπούτσια του για λογαριασμό της Κρίσταλ Πάλας! Οι Αετοί προσέφεραν στον 37χρονο συμβόλαιο στο οποίο θα αμειβόταν ανάλογα με τις συμμετοχές του και ο Ολλανδός δεν μπορούσε να αφήσει την πρόκληση. Μετά από περίπου 2,5 μήνες έφυγε από τους Λονδρέζους, όμως χαρακτήρισε το πέρασμα του ως μια από τις καλύτερες εμπειρίες του.

Το τελευταίο και πιο... ιδιαίτερο κεφάλαιο της καριέρας του ακούει στο όνομα Μπαρνέτ. Δυο χρόνια μετά την αποχώρηση του από την Κρίσταλ Πάλας και ενώ η μόνη του σχέση με το ποδόσφαιρο αυτό το διάστημα ήταν η προπόνηση της Μπρίξτον Γιουνάιτεντ της Sunday League η άσημη ομάδα της League Two συμφώνησε μαζί του για να αναλάβει ρόλο παίκτη - προπονητή! Υπό την τεχνική ηγεσία του Ολλανδού η Μπαρνέτ υποβιβάστηκε στη National League, όμως την ακολούθησε σε μια άκρως... σουρεάλ συνεργασία.

Δείτε την φοβερή ιστορία της θητείας του Ντάβιντς στην Μπαρνέτ, όπως την παρουσίασε ο Μάκης Παπασημακόπουλος στο «Με τις Τάπες» του Gazzetta.