Κάποτε λαμπερές, τώρα στο χείλος του γκρεμού: Θα γλιτώσουν τον υποβιβασμό Λέστερ, Βαλένθια και Σαμπντόρια; (poll)

Αλήθεια, τι συμβαίνει όταν τελειώνουν τα παραμύθια; Οι σελίδες φτάνουν στο τέλος τους, το βιβλίο κλείνει αλλά τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει τον χρόνο να κυλά. Μάλλον κάτι παρόμοιο συνέβη και στη Λέστερ.

Γιατί όταν ο Γουές Μόργκαν και ο Κάσπερ Σμάιχελ σήκωναν το τρόπαιο του FA Cup στον ουρανό του «Γουέμπλεϊ» το 2021, πιθανότατα ούτε ο πιο απαισιόδοξος φίλος της δεν θα φανταζόταν πως μόλις δύο χρόνια αργότερα η ομάδα θα βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού, ένα γλίστρημα μακριά από την Championship.

Η ομάδα κάθε ουδέτερου, η ομάδα της πιο συναρπαστικής κατάκτησης πρωταθλήματος, εκείνης που έκανε το ποδόσφαιρο να νικήσει πραγματικά, λίγα χρόνια μετά φλερτάρει με το ενδεχόμενο του υποβιβασμού πιο σοβαρά από ποτέ μετά την πρώτη σεζόν επιστροφής της στην Premier League, το 2014/15. Το παραμύθι δείχνει όχι απλά να έχει τελειώσει αλλά να μετατρέπεται και σε έναν απροσδόκητο εφιάλτη.

Ο Μπρένταν Ρότζερς αποτέλεσε παρελθόν, αφήνοντας τις Αλεπούδες στους 25 βαθμούς και τη 19η θέση μετά από 30 αγωνιστικές. Ο Ντιν Σμιθ ανέλαβε, καλούμενος να ανέβει ένα ολόκληρο βουνό. Βουνό όμως, του οποίου οι πρόποδες απλώνονται και μακριά από το χορτάρι, κάνοντας την κατάσταση ακόμα πιο περίπλοκη.

Η Λέστερ τα τελευταία χρόνια κατάφερε να «μεγαλώσει» τόσο που πολλοί άρχισαν να τη θεωρούν το No.7 στο Big-6 της Αγγλίας. Το έκανε με το δικό της μοντέλο, τον δικό της τρόπο και για αυτό πέτυχε, όμως η παρέκκλιση από τις αρχές της και το ισχυρό οικονομικό «χτύπημα» της πανδημίας την έβαλαν σε μια διαφορετική δίοδο με καταστροφικά αποτελέσματα.

Οι Αλεπούδες, ανιχνεύοντας αρχικά φθηνούς και ελπιδοφόρους παίκτες, δούλευαν για να τους εξελίξουν και στη συνέχεια τους πουλούσαν για πολλά περισσότερα, προκειμένου να επανεπενδύσουν ορισμένα από τα έσοδα, δημιουργώντας έτσι έναν παραπάνω από βιώσιμο κύκλο. Καντέ, Ντρινκγουότερ, Μαχρέζ, Μαγκουάιρ και Τσίλγουελ αποχαιρέτησαν κατά σειρά φέρνοντας τεράστια ποσά στην ομάδα, όμως σχεδόν απροσδόκητα ακολούθησαν η «τρύπα» στα οικονομικά εξαιτίας του Covid-19, η κακή στελέχωση και οι λανθασμένες επιλογές στη διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων, με την κατρακύλα να μην μπορεί να αποφευχθεί.

Ορισμένοι παίκτες, όπως ο Τίλεμανς, δεν πουλήθηκαν όταν έπρεπε, πλέον επτά από αυτούς θα φύγουν ως ελεύθεροι το καλοκαίρι και όσοι επιπλέον ήρθαν στην ομάδα δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα. Η Λέστερ τρύπησε για τα καλά το ταβάνι της, μα τώρα δείχνει χαμένη, έτοιμη να «κάψει» ένα παραμύθι και ίσως, αν τα καταφέρει, να αρχίσει ένα άλλο.

Ήταν ημέρα αγώνα, όμως οι χαρακτηριστικές πορτοκαλί κερκίδες του ιστορικού «Μεστάγια» παρέμειναν σχεδόν άδειες. Όχι, δεν επρόκειτο για κάποιο εξαιρετικά αδιάφορο ματς, τουναντίον, το παιχνίδι απέναντι στην Αθλέτικ Μπιλμπάο στις 11 Φεβρουαρίου, όπως και κάθε άλλο μέσα στη φετινή σεζόν για τις Νυχτερίδες, ήταν κάτι παραπάνω από σημαντικό. Κι όμως, οι φίλοι τους επέλεξαν αυτή τη φορά να μη βρεθούν ακριβώς στο πλευρό της αγαπημένης τους ομάδας αλλά λίγο πιο δίπλα. Χιλιάδες οργισμένες ψυχές έξω από το γήπεδο, να τραγουδούν με μια φωνή: Λιμ φύγε!

Οι άδειες κερκίδες ήταν απλά ένα μέρος μιας αναπόφευκτης διαμαρτυρίας με ένα απλό μήνυμα. «Για έμας πάθος, για εσένα business», έγραφαν πολλά υψωμένα πλακάτ. Και όλος αυτός ο κόσμος έξω από το «Μεστάγια» έπρεπε να κάνει κάτι, διότι το πάθος τους εδώ και καιρό κατρακυλά ανεξέλεγκτα σε μια κατηφόρα δίχως τέλος.

Η κατάσταση είναι περίεργη από το 2014 και μετά, όταν ο Σιγκαπουριανός δισεκατομμυριούχος Πίτερ Λιμ αγόρασε την ομάδα. Πολλοί πανηγύρισαν, πίστεψαν πως η Βαλένθια θα ξεκινούσε να σπέρνει ξανά τον φόβο στους αντίπαλους οπαδούς. Μόνο που εν τέλει είναι οι δικοί της φίλοι αυτοί που φοβούνται, καθώς οι Νυχτερίδες κινούνται βασανιστικά προς τον υποβιβασμό.

Έπειτα από 28 αγωνιστικές βρίσκονται στη 18η θέση της La Liga. Ποτέ μετά το 1986, τη μοναδική χρονιά που αποχαιρέτησαν τα σαλόνια, δεν βρέθηκα μέσα στην επικίνδυνη ζώνη τόσο αργά στη σεζόν και αυτό τα λέει όλα για το πόσο υπαρκτός είναι ο κίνδυνος αυτού του εφιαλτικού ενδεχομένου. Οι σπουδαιότερες μονάδες του ρόστερ του 2019 που φόρεσε το στέμμα του Copa Del Rey, οι Φεράν Τόρες, Σολέρ και Γκέδες, έγιναν παρελθόν και δεν αντικαταστάθηκαν επαρκώς.

Ο Γκατούζο φάνηκε πως δεν είναι ικανός να γίνει ο καπετάνιος αυτού του πλοίου, ενός πλοίου βέβαια που έχει αλλάξει 15 προπονητικά χέρια σε εννέα χρόνια. Ο Μπαράχα ανέλαβε το δύσκολο έργο αλλά καθ'όλη τη διάρκεια της σεζόν η Βαλένθια δείχνει μια ομάδα αδύναμη, που «φωνάζει» για λίγο από το πάθος των οπαδών της.

Μα το χειρότερο είναι πως φαίνεται να είναι διοικητικά αφημένη στη μοίρα της, σαν παραδομένη στη βαρύτητα, τσουλώντας προς ένα αναπόφευκτο «αντίο» στη La Liga. Ο Λιμ δεν έχει βρεθεί στο «Μεστάγια» εδώ και πέντε χρόνια και οι κραυγές βοηθείας των ευλαβικά αφοσιωμένων οπαδών της δυστυχώς δεν μπορούν από μόνες τους να τη σώσουν.

Ένα πακέτο φτάνει έξω από τα γραφεία της Σαμπντόρια στα τέλη Φεβρουαρίου. Περιέχει μια επιστολή και το κεφάλι ενός γουρουνιού. Λίγες λέξεις, σαφές μήνυμα: «Μάσιμο Φερέρο, Αντόνιο Ρομέι, τα επόμενα κεφάλια θα είναι δικά σας». Είναι η δεύτερη προειδοποίση προς τη διοίκηση της ομάδας, έναν μήνα νωρίτερα στο ίδιο μέρος είχε φτάσει ένα κουτί με μια σφαίρα. Ενέργειες ακραίες, που θαρρείς δύσκολα χωρούν στα ευρύτερα σύνορα του ποδοσφαίρου. Μα ο κόμπος για τους φίλους της Σαμπντόρια έχει φτάσει στο χτένι και η ομάδα τους μια ανάσα μακριά από τη Serie B.

«Βυθισμένη» πιο πολύ από ποτέ στη ζώνη του υποβιβασμού του ιταλικού πρωταθλήματος, ουραγός στη βαθμολογία φαίνεται να μετρά τις μέρες της στα λαμπερά σαλόνια, σαν άλλη θανατοποινίτισσα. Το ποδόσφαιρο της δεν δείχνει ικανό να γίνει το σωσίβιό της αλλά το πρόβλημα είναι πως αυτό δεν είναι το... πραγματικό πρόβλημα.

Οι Μπλουτσερκιάτι ακροβατούν σε τεντωμένο σκοινί όσον αφορά την παραμονή τους στην πρώτη κατηγορία, όμως ακριβώς το ίδιο ισχύει και όσον αφορά τα οικονομικά τους. Η Σαμπ φλερτάρει με την χρεωκοπία και αυτή η κατάσταση αφήνει το δικό της αποτύπωμα στο γήπεδο. Τον Δεκέμβριο οι παίκτες της έβαλαν πλάτη στον σύλλογο, θυσίασαν τους μισθούς τους για να αποφύγουν την αφαίρεση βαθμών. Τώρα ο Φερέρο χρειάζεται να βρει αυτά τα 11 εκατομμύρια ευρώ (για τη μισθοδοσία από τον Ιανουάριο έως τον Μάρτιο) μέχρι τις 16 Μαΐου, αλλιώς η ποινή της αφαίρεσης θα επιβληθεί, δίνοντας το τελειωτικό χτύπημα στην ομάδα.

Σύμφωνα με την Gazzetta dello Sport, οι Γενοβέζοι έχουν άμεσα πραγματική ανάγκη κεφαλαίου που θα κυμανθεί μεταξύ των 35 και των 50 εκατομμυρίων προκειμένου όχι να διασφαλίσουν την παραμονή τους στην κατηγορία, αλλά την οικονομική τους ασφάλεια.

Μετά τις σφαίρες και τις γουρουνοκεφαλές, κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι μορφή θα έχει το επόμενο απειλητικό μήνυμα κατά της διοίκησης, όμως σίγουρα θα εκφράζει την οργή των οπαδών της Σαμπντόρια όχι με το ενδεχόμενο του υποβιβασμού, αλλά με αυτό της ολοκληρωτικής χρεοκωπίας, η οποία θα μπορούσε να προσγειώσει τους Μπλουτσερκιάτι όχι απλά στη Serie B, αλλά μέχρι και την τέταρτη κατηγορία του ιταλικού ποδοσφαίρου.

Loading...