Τρεζόρ Λομάνα Λούα Λούα στο Gazzetta: «Οι οπαδοί του Ολυμπιακού με έκαναν να αγαπήσω ξανά το ποδόσφαιρο μετά τον θάνατο του γιου μου»

- Ας αρχίσουμε από τα παιδικά σας χρόνια. Σε τι ηλικία πήγατε στην Αγγλία και πώς ήταν η εγκατάσταση εκεί;

«Ήμουν εννιά χρονών περίπου όταν πήγαμε στην Αγγλία. Όπως καταλαβαίνεις, όταν είσαι μικρός δεν ρωτάς πολλά. Ο πατέρας μου με πήρε και πήγαμε μαζί στην Ευρώπη. Εγώ ήμουν χαρούμενος αλλά δεν ρωτούσα και δεν έμαθα ποτέ γιατί έγινε. Σίγουρα ο πατέρας μου το έκανε για να έχω ένα καλύτερο μέλλον και είμαι τυχερός που το κάναμε και πήγαμε στην Αγγλία. Είχα αρκετά καλή παιδική ηλικία στην Αγγλία. Χρειάστηκε λίγο χρόνο μέχρι να προσαρμοστώ αλλά ήμουν ένα πολύ ενεργητικό άτομο οπότε πάντα έκανα πράγματα. Δεν ήθελα να έρθει κάτι σε εμένα αλλά ήθελα εγώ να κάνω πράγματα. Αγαπούσα τους πάντες και με αγαπούσαν».

- Πώς ξεκινήσατε να παίζετε ποδόσφαιρο;

«Ο πατέρας μου ήταν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής στη ΛΔ Κονγκό. Έβλεπα τον πατέρα μου να παίζει, με έπαιρνε μαζί στους αγώνες, οπότε είχα άμεση επαφή με το άθλημα. Εγώ έπαιζα με τους φίλους μου αλλά ποτέ δεν το είδα επαγγελματικά όσο ήμουν μικρός. Δεν ήθελα να γίνω σαν τον πατέρα μου, δεν ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής. Το ποδόσφαιρο πιστεύω ήταν μέσα μου όμως. Ο μόνος λόγος που έπαιζα ήταν για να εντυπωσιάζω τα άλλα παιδιά στο σχολείο. Ντρέπομαι λίγο που το λέω τώρα, αλλά στο σχολείο όσα παιδιά έπαιζαν ποδόσφαιρο ήταν πιο cool και μου άρεσε αυτό. Ήξερα ότι μπορώ να παίξω αλλά δεν ήθελα να το ακολουθήσω επαγγελματικά».

- Πότε καταλάβατε ότι μπορείτε να ακολουθήσετε το ποδόσφαιρο επαγγελματικά;

«Ο καθηγητής μου ήταν στις σκάλες του σχολείου και μας κοιτούσε για να βγάλει την ποδοσφαιρική ομάδα. Με είδε, ήρθε και μου είπε ότι έχω πολύ ταλέντο και πως μπορώ να γίνω επαγγελματίας. Μου είπε ότι θα με βοηθήσει να γίνω. Ήμουν περίπου 16 ετών τότε. Ο φίλος μου ο Μάικλ μου έλεγε ότι θα γίνω σταρ και ο καθηγητής μου με πίστευε πάρα πολύ. Αυτοί οι δύο ήταν οι λόγοι που είδα το ποδόσφαιρο διαφορετικά».

- Κάνατε την αρχή από την Κόλτσεστερ. Πείτε μου για εκείνη την εποχή...

«Η Κόλτσεστερ ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που έγινα ο ποδοσφαιριστής που ήμουν μετά. Εκεί έδειξα τι μπορώ να κάνω και είχαν έρθει πολλές ομάδες να με δουν από τα μεγάλα πρωταθλήματα. Θυμάμαι ότι στο Λονδίνο κάποιοι από τους φίλους μου έκαναν παράνομα πράγματα. Τσιγάρα, ναρκωτικά, αλκοόλ. Δεν ήθελα να παίξω ποδόσφαιρο και να γίνω σαν τον πατέρα μου αλλά το «μότο» μου ήταν να παραμείνω μακριά από αυτά και στην Κόλτσεστερ μπορούσα να είμαι συγκεντωμένος στο ποδόσφαιρο. Στην αρχή ήμουν με τους νέους αλλά δεν ήθελα να είμαι εκεί. Ήθελα να μπω στην πρώτη ομάδα και ας ήμουν μικρός σε ηλικία.

Αυτός ήταν ο στόχος μου και αυτό ήθελα. Πήγαινα στους παίκτες των Νέων και έλεγα ‘δεν είστε για το επίπεδο μου. Εγώ θέλω να παίξω στην πρώτη ομάδα’. Όλοι γελούσαν αλλά στο ντεμπούτο μου σκόραρα και τότε κατάλαβαν τι είμαι. Όταν μου έδωσαν την ευκαιρία στην πρώτη ομάδα, μέσα σε 15 λεπτά όλη μου η ζωή άλλαξε. Όπως ακριβώς στο λέω. Η ζωή μου άλλαξε σε 15 λεπτά όταν και πέτυχα και το πρώτο μου γκολ. Πέρασα πολύ ωραία στην Κόλτσεστερ και είχα τον φίλο μου τον Μάικλ να μου λέει συνέχεια ότι μπορώ να παίξω στη μεγάλη κατηγορία, ότι έχω ταλέντο. Όλο αυτό μου έδινε δύναμη και ήξερα ότι είμαι αρκετά καλός για να το καταφέρω».

- Πώς έγινε η μεταγραφή σας στη Νιούκαστλ και πώς ήταν οι πρώτες σας μέρες εκεί;

«Όλα έγιναν τόσο γρήγορα. Ήξερα ότι στη Νιούκαστλ ήταν προπονητής ο Σερ Μπόμπι Ρόμπσον που για εμένα ήταν το νούμερο ένα, κάτι σαν φαινόμενο όπως ήταν ο Βραζιλιάνος Ρονάλντο. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένος όταν ήταν να πάω στη Νιούκαστλ γιατί ήταν ο συγκεκριμένος άνθρωπος προπονητής και εκεί θα συναντούσα παίκτες όπως ο Άλαν Σίρερ ή ο Κίερον Ντάιερ. Ήταν πολλοί νέοι ποδοσφαιριστές και ήμουν πολύ ενθουσιασμένος που θα πήγαινα εκεί. Έγιναν όλα τόσο γρήγορα που στην αρχή δεν το πίστευα ότι ζούσα ένα τέτοιο όνειρο. Είχα σοκαριστεί. Ήμουν παίκτης της Premier League και θυμάμαι στο φαγητό ότι έτρωγα δίπλα σε τέτοιους ποδοσφαιριστές. Κοιτούσα τον Άλαν Σίρερ και έλεγα ‘πω πω, ο Άλαν Σίρερ’ και γυρνούσα στον καθρέφτη για να δω ότι το ζω εγώ αυτό (γέλια). Ήταν μαγικό. Ήταν μία πολύ ωραία περίοδος και είχαμε μία πολύ καλή ομάδα».

- Τι θυμάστε από το πρώτο σας ματς στην Premier League;

«Θυμάμαι στο πρώτο παιχνίδι που ήταν γεμάτο το γήπεδο και πριν μπω στο γήπεδο, μου είπε ο προπονητής να μπω και απλά να δείξω τι μπορώ να κάνω. Μου είχε δώσει ελευθερία κινήσεων. Έπαιξα για 25 λεπτά. Ηταν τα πιο όμορφα 25 λεπτά που είχα στην ποδοσφαιρική μου καριέρα και δεν πρόκειται να τα ξεχάσω ποτέ. Υπήρχε τόσος κόσμος στις εξέδρες, ήταν υπέροχη η ατμόσφαιρα από τους οπαδούς, πριν μπω στο ματς, φώναζαν ρυθμικά το όνομα μου και όλα ήταν απλώς φανταστικά. Σαν όνειρο ήταν που έγινε πραγματικότητα. Δεν έχω λόγια να το περιγράψω».

- Όταν μπήκατε στο γήπεδο τι σκεφτήκατε;

«Τον καθηγητή μου και τον φίλο μου τον Μάικλ. Και οι δύο μου έλεγαν ότι μπορώ να φτάσω ψηλά και να καταφέρω ακόμα περισσότερα και μόλις μπήκα στον αγωνιστικό χώρο είχα τα λόγια τους στο μυαλό μου».

- Πάμε στον Σερ Μπόμπι Ρόμπσον που ήταν προπονητής στη Νιούκαστλ. Μιλήστε μου για εκείνον...

«Αχ, ο Σερ Μπόμπι Ρόμπσον... Να είναι καλά όπου και να βρίσκεται, όταν μιλάω για εκείνον ανατριχιάζω. Ήταν παραπάνω από προπονητής. Ήταν ο πατέρας, ο παππούς, ο δάσκαλος… τα πάντα για εμένα. Και για όλους τους νέους μας έδινε συμβουλές, μας κρατούσε συγκεντρωμένους στο ποδόσφαιρο. Μας έδειχνε πώς να είμαστε επαγγελματίας και παράλληλα μας έδειχνε τον δρόμο. Ήταν πολύ έξυπνος ποδοσφαιρικά.

Σκεφτόμασταν ότι έχουμε δίπλα μας έναν άνθρωπο που έχει κάνει μεγάλη ποδοσφαιρική καριέρα και ακόμα μεγαλύτερη στην προπονητική. Και όταν άκουσα έναν τέτοιο προπονητή να λέει ότι ‘ο Λούα Λούα είναι ξεχωριστός ποδοσφαιριστής’ στην τηλεόραση, η αυτοπεποίθηση μου πήγε στον… ουρανό. Ήταν φοβερός προπονητής, τρομερός άνθρωπος και έμαθα πολλά στο ποδόσφαιρο από εκείνον καθώς εγώ δεν είχα πάει ποτέ σε ακαδημία. Εκείνος όμως τα εξηγούσε όλα τόσο καλά και ωραία, που με έμαθε παρά πολλά. Δεν έχω λόγια να περιγράψω όσα μου έδωσε».

- Ποιος ήταν ο καλύτερος συμπαίκτης σας;

«Είχα έρθει πολύ κοντά τόσο με τον Αμεόμπι όσο και τον Ντάιερ. Ειδικά ο πρώτος με έμαθε πολλά από τα μυστικά για τη θέση του εξτρέμ. Ήταν σαν μεγάλος μου αδερφός. Μου είχε μάθει πάρα πολλά από την πλευρά του. Με τον πρώτο ήμασταν εξίσου πολύ καλοί φίλοι και συγκάτοικοι. Με τους περισσότερους νέους ήμουν αρκετά κοντά».

- Ο δυσκολότερος αντίπαλος που αντιμετωπίσατε εκεί;

«Θυμάμαι όταν είχε τραυματιστεί ο Σίρερ και έπρεπε να παίξω στη θέση του κόντρα στην Άρσεναλ που είχε τρομερούς παίκτες τότε. Αντίπαλος μου ήταν ο Τόνι Άνταμς. Με είχε στο… τσεπάκι του και τότε κατάλαβα ότι το επίπεδο δεν ήταν η τρίτη κατηγορία που έπαιζα. Έπρεπε να σκέφτομαι και να ενεργώ γρήγορα και θυμάμαι προσπάθησα να τον αντιμετωπίσω στο ένας με έναν και… μπουμ ήταν σαν να έχω δύο αντιπάλους (γέλια). Νιώθω ευλογημένος όμως που έπαιξα με τέτοιους αντιπάλους. Από εκεί και πέρα ο Ρίο Φέρντιναντ και ο Σολ Κάμπελ ήταν παίκτες που δεν γινόταν να τους περάσεις με τίποτα».

- Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής, δεν φύγατε με τον καλύτερο τρόπο από τη Νιούκαστλ. Τι ακριβώς συνέβη;

«Θα τα πάρω από την αρχή. Όταν πήγα στη Νιούκαστλ ο Σερ Μπόμπι Ρόμπσον ήθελε νεαρούς ποδοσφαιριστές και επένδυε στο ταλέντο τους ώστε να μπορούν να βοηθούν ο ένας τον άλλον. Όπως είπα πριν, δεν είχα πάει ποτέ σε ακαδημίες. Οσα έμαθα, τα έμαθα στη Νιούκαστλ και συνεχώς μάθαινα και νέα πράγματα όσο ήμουν εκεί. Έτσι άλλες φορές είσαι βασικός, άλλες είσαι στον πάγκο, άλλες φορές παίζεις ως εξτρέμ, άλλες ως φορ ή στο κέντρο. Για εμένα, κάποιες φορές που δεν έπαιζα δεν μου άρεσε. Δεν ήθελα να είμαι στον πάγκο και τρελαινόμουν, οπότε όταν έπαιζα προσπαθούσα να τραβήξω την προσοχή. Έλεγα μέσα μου προς τον προπονητή ‘γιατί με πήρες από την Κόλτσεστερ που έπαιζα και το απολάμβανα και με έφερες εδώ για να είμαι στον πάγκο;'

Όταν δεν έπαιζα θόλωνα. Γινόμουν τρελός και σκεφτόμουν διάφορα όπως να πετύχω το αμάξι του προπονητή, να πάρω ένα μαχαίρι και να του σκάσω τα λάστιχα (γέλια). Είχα τρελές ιδέες. Ήθελα να παίζω γιατί η ευτυχία μου ήταν να αγωνίζομαι και να διασκεδάζω τους οπαδούς. Οπότε όταν έπαιζα προσπαθούσα να κάνω περίεργα πράγματα στο γήπεδο. Τότε θυμάμαι να μου λέει ο προπονητής για τον Ρούνεϊ που ήταν εξίσου νέος, πώς μπορεί να είναι νεαρός στην ηλικία όπως εγώ αλλά εκείνος παίζει κανονικό ποδόσφαιρο.

Ήμουν νέος και όταν σε είσαι σε τέτοια ηλικία δεν καταλαβαίνεις τι εννοεί ο προπονητής και στο μυαλό μου δεν μπορούσα να το αποδεχτώ. Έτσι ζήτησα να φύγω δανεικός για να αγωνιστώ, να δείξω τι μπορώ να κάνω. Στην αρχή μου ζήτησαν να πάω στη Λιντς και είπα όχι. Ζήτησα να πάω σε μία ομάδα που ήταν στη ζώνη του υποβιβασμού προκειένου να τη σώσω και να δείξω σε όλους την αξία μου. Έτσι υπέγραψα στην Πόρτσμουθ. Ήξερα ο προπονητής της τι σύστημα παίζει και τι παίκτες θέλει και έτσι αποφάσισα να πάω εκεί».

- Μετανιώσατε που επιλέξατε την Πόρτσμουθ;

«Όχι, πέρασα πολύ ωραία εκεί. Στο πρώτο παιχνίδι, μάλιστα, φάνηκαν οι οιωνοί το πόσο καλά θα ήμουν γιατί έπαιξα κόντρα στην Τότεναμ την οποία υποστηρίζω. Θυμάμαι σε εκείνο το ματς οι οπαδοί της Πόρτσμουθ μου έδωσαν αυτοπεποίθηση όταν φώναξαν το όνομα μου και κατάφερα να σκοράρω».

- Εκεί με ποιον ήρθατε πιο κοντά;

«Ο Γιακούμπου ήταν ένας από τους καλύτερους συμπαίκτες που είχα ποτέ. Η συνεργασία μας ήταν εξαιρετική και γενικά ήμασταν από τις καλύτερες αφρικανικές δυάδες της Ευρώπης. Είχαμε πολύ καλή συνεργασία όπως και η σχέση μας. Είναι ο αδερφός μου μέχρι και σήμερα και αυτό έβγαινε στο γήπεδο. Μαζί κρατήσαμε την Πόρτσμουθ στην κατηγορία. Θυμάμαι και μία ιστορία στην αρχή όταν πήγα, ο Σέρινγχαμ ήταν βασικός μαζί με τον Γιακούμπου και όταν συζήτησα με τον δεύτερο, μου είπε ότι θα πρέπει να βγάλει κάποιον από τους δύο από την εντεκάδα. Τότε του απάντησα ότι θα το κάνω και είτε θα είμαι ζευγάρι με εκείνον είτε με τον Σέρινγχαμ στην επίθεση. Και έτσι έγινε, μαζί με τον Γιακούμπου παίξαμε πολύ καλά».

- Το καλοκαίρι γιατί δεν επιστρέψατε στη Νιούκαστλ;

«Θεωρώ ότι αυτό ήταν ένα λάθος. Θεωρώ έφταιξα για το πώς έπαιξα κόντρα στη Νιούκαστλ. Είχα την επιλογή να μην αγωνιστώ απέναντι στην ομάδα στην οποία ανήκω αλλά εγώ το έκανα και μάλιστα σκόραρα στο 88' και έκανα το 1-1. Με αυτό το αποτέλεσμα η Νιούκαστλ έμενε εκτός των θέσεων του Champions League και εγώ το... ξέχασα ότι ήμουν ποδοσφαιριστής της. Και έτσι το πανηγύρισα έντονα (γέλια). Ήμουν νέος και δεν ήξερα να κοντρολάρω τον εαυτό μου. Ο κόσμος στράφηκε εναντίον μου. Δεν σεβάστηκα την ομάδα που με πήρε από την Κόλτσεστερ και ήταν λάθος μου αλλά στην Πόρτσμουθ βρήκα τον εαυτό μου.

Αυτόν που ήμουν τότε στην Κόλτσεστερ. Ήταν πολύ ωραία εκεί και ο Χάρι Ρέντναπ μου έδωσε την ελευθερία. Μάλιστα με φώναζε 'Λούι'. Όσο για τη Νιούκαστλ, δεν ήθελα να γυρίσω πίσω. Οι οπαδοί δεν ήταν ευχαριστημένοι με εμένα, ήμουν πολύ καλά στην Πόρτσμουθ και εκείνη την περίοδο θεώρησα καλύτερο να παραμείνω και να φύγω από τη Νιούκαστλ. Αν με ρωτάς τώρα, θεωρώ ότι ήταν λάθος.

Θα έπρεπε να παραμείνω στη Νιούκαστλ γιατί ήταν μία ομάδα όπου θα μπορούσα να εξελιχθώ ακόμα περισσότερο για αυτό και απαλογούμαι στους οπαδούς της που έφυγα. Όταν είσαι νέος κάνεις ηλίθια πράγματα (για τον πανηγυρισμό στο γκολ) όμως δεν μετάνιωσα που έμεινα στην Πόρτσμουθ γιατί πήρα πολλή αγάπη και βρήκα τον εαυτό μου. Αγάπησα ξανά το ποδόσφαιρο».

- Στην Πόρτσμουθ συνεργαστήκατε και με τον Βέλιμιρ Ζάετς. Πείτε μου για τη συνεργασία σας...

«Πολύ ήσυχος προπονητής. Είναι σαν δάσκαλος στο σχολείο. Είναι έξυπνος, αλλά ήσυχος. Δεν ξέρω αν ήταν λόγω της γλώσσας επειδή δεν ήξερε αγγλικά. Ήξερε τι θέλει από σένα αλλά ήταν αρκετά ήσυχος στις προπονήσεις και στους αγώνες. Όταν ήμουν μόνος μου μαζί του ένιωθα άνετα και καταλαβαίνω τι ήθελε από εμένα αλλά όταν μιλούσε στα αποδυτήρια, ήταν σαν ένας δάσκαλος στο σχολείο. Μάλλον θα ήταν λόγω της γλώσσας».

- Το 2006 έγινε κάτι πάρα πολύ δυσάρεστο, καθώς έφυγε από τη ζωή ο μόλις 18 μηνών γιος σας. Μιλήστε μας για εκείνη την περίοδο...

«Ήταν πραγματικά πολύ δύσκολη περίοδος. Ήμουν στην εθνική ομάδα του Κονγκό στην Αίγυπτο. Ο γιος μου ήταν άρρωστος και όταν 'έφυγε' από τη ζωή, παρότι ειδοποιήθηκε η ομοσπονδία, δεν μου είπαν τίποτα. Κανείς δεν μου είπε για το θάνατο του παιδιού και τότε κατάλαβα ότι μερικές φορές οι άνθρωποι κάνουν τα πάντα για να σε χρησιμοποιήσουν. Σε εκείνους τους ένοιαζαν τα αποτελέσματα και να παίξω κανονικά. Κανείς δεν νοιάστηκε ότι έχω χάσει το παιδί μου, το αίμα μου και ήξεραν ότι αν μου το έλεγαν θα άφηνα την ομάδα για να γυρίσω πίσω. Δεν θα του έσωζα τη ζωή αλλά θα έβλεπα το παιδί μου για τελευταία φορά και δεν το σεβάστηκαν!».

- Μόλις επιστρέψατε στην Αγγλία πώς ήταν η ζωή με αυτή την απώλεια;

«Όταν γύρισα στην Πόρτσμουθ ήταν πολύ δύσκολη περίοδος. Έπαιξα ένα ματς, έμεινα εκτός με τραυματισμό και το μυαλό μου ήταν αλλού. Ήταν πολύ δύσκολη στιγμή για να σκεφτώ καθαρά και ήθελα απλά να σταματήσω το ποδόσφαιρο. Να τα παρατήσω... δεν ήθελα να παίξω άλλο. Στην Πόρτσμουθ προσπάθησαν να μου αλλάξουν γνώμη, μου είπαν ότι αν ξεκινήσω να σκοράρω και να παίζω ίσως είμαι καλύτερα. Όμως παρότι γύρισα, δεν ήμουν ο ίδιος. Δεν ήμουν σε φόρμα, δεν απέδιδα, δεν ήμουν ο ίδιος».

- Και πώς αλλάξατε εν τέλει γνώμη;

«Πήγα στον Ρέντναπ και του είπα ότι τελείωσε το ποδόσφαιρο για εμένα. Τότε εκείνος μου μίλησε σαν πατέρας και πραγματικά είμαι πολύ τυχερός που τον είχα προπονητή. Μου είπε ότι μπορώ να σε πουλήσω γιατί υπάρχουν αρκετά κλαμπ στην Αγγλία που σε θέλουν αλλά θα πρέπει να φύγεις στο εξωτερικό. Να αλλάξω παραστάσεις και να μην έχω πράγματα που μου θυμίζουν όλα αυτά. Και όταν θα είμαι έτοιμος, εκείνος θα με περιμένει».

- Και έτσι ήρθε ο Ολυμπιακός...

«Είχα προτάσεις από Ισπανία αλλά προτιμούσα να παίξω στο Champions League με κάποια ομάδα και ο Ολυμπιακός μου έδωσε αυτή την ευκαιρία. Ήταν πολύ επαγγελματικό το περιβάλλον και ένιωσα υπέροχα όταν μου έγινε πρόταση. Έβλεπα τους οπαδούς και το πάθος που υπήρχε. Ο Ολυμπιακός δεν με έκανε να ξεχάσω τον θάνατο του γιού μου αλλά μου πρόσφερε μία διαφορετική τύπου αγάπη που ήταν πολύ σημαντική για εμένα. Οι οπαδοί του μου έδειξαν αγάπη και την χρειαζόμουν. Την είχα ανάγκη και όταν μπήκα να παίξω πρώτη φορά ένιωσα σαν να είμαι στο σπίτι μου. Όλα ήταν υπέροχα στην Ελλάδα και ερωτεύτηκα την ομάδα. Με έκανε να αγαπήσω ξανά το ποδόσφαιρο και να συνεχίσω να αγωνίζομαι».

- Είχατε μιλήσει με κάποιον για τον Ολυμπιακό;

«Ο Ντιντιέ Ντομί μου είχε μιλήσει για να έρθω στον Ολυμπιακό. Ήμασταν συμπαίκτες στην Νιούκαστλ και όταν είχα την πρόταση, μίλησα μαζί του γιατί ήταν σαν μεγάλος μου αδερφός μου. Μου μίλησε για το πώς είναι στον Ολυμπιακό και μου μίλησε για το κλαμπ, για τη δυναμική, για τους οπαδούς, για την ατμόσφαιρα αλλά και το πάθος που υπάρχει στην Ελλάδα για το ποδόσφαιρο και έτσι είπα να το δω».

- Πείτε μου το μεταγραφικό story πίσω από αυτό...

«Ο ατζέντης μου ήταν ο άνθρωπος που μου είπε ότι ο Ολυμπιακός με ήθελε και από την πλευρά μου ήθελα να βρω μία ομάδα που παίζει στο Champions League. Για εμένα ήταν κίνητρο επίσης ότι επειδή ήμουν αρχηγός στη ΛΔ του Κονγκό και ήθελαν να δουν έναν παίκτη τους να παίζει στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Ο ατζέντης μου μού ανέφερε για τις προτάσεις από την Ισπανία αλλά εγώ είχα επιλέξει τον Ολυμπιακό καθώς μου είχε πει πολλά για την ομάδα και τα καλύτερα για τη χώρα και τον σύλλογο. Είπα αμέσως 'ναι' όταν άκουσα όλα αυτά για την ομάδα. Ένιωσα αμέσως σημαντικός όταν έμαθα τι είπαν από τον σύλλογο για εμένα».

- Ποια είναι η πιο δυνατή ανάμνησή σας από την πρώτη σεζόν στον Ολυμπιακό;

«Θυμάμαι την τρέλα του κόσμου. Οι οπαδοί αγαπούν πραγματικά τον Ολυμπιακό και γενικά η Ελλάδα είναι φανατική με το ποδόσφαιρο. Θυμάμαι το πρώτο μου παιχνίδι που ήταν φιλικό προετοιμασίας και είχαμε ηττηθεί αλλά είχα σκοράρει δύο γκολ και κάπως έτσι ο κόσμος με υποδέχθηκε τόσο θερμά. Η ατμόσφαιρα ήταν απίστευτη. Το πρώτο μου επίσημο παιχνίδι ήταν εκτός έδρας κόντρα στον Παναθηναϊκό και όλο το γήπεδο ήταν πράσινο και πήγα στον προπονητή και του είπα ότι δεν βλέπω πουθενά κόκκινα με τους οπαδούς μας (γέλια). Και τότε μου εξήγησε τι συμβαίνει στην Ελλάδα και κατάλαβα τι τρέλα υπάρχει για το ποδόσφαιρο».

- Ποια ήταν η σχέση σας με τον Σωκράτη Κόκκαλη;

«Αγαπάω αυτό τον άνθρωπο. Είναι ο καλύτερος. Όλοι 'φοβούνται' τον κ. Κόκκαλη επειδή όταν τον βλέπεις πρώτη φορά, είναι σαν... 'Godfather' αλλά αυτός ο άντρας είναι ξεχωριστός. Ξέρει τα πάντα. Μα τα πάντα... χωρίς υπερβολή! Είναι σαν είχε κάμερες και μάτια παντού! Θυμάμαι μία μέρα που είχα αποφασίσει να πάω στα μπουζούκια και συγκεκριμένα μαζί με έναν φίλο μου που είχε πολύ καλή σχέση με τον τραγουδιστή, τον Βέρτη. Έτσι, μία μέρα στην προπόνηση ήρθε ο Δουρέκας και μου είπε πως ο πρόεδρος θέλει να με δει. Τότε ο Τζόρτζεβιτς μου έκανε 'ωωωω' για να με φοβίσει (γέλια) και μου έκαναν όλοι οι παίκτες 'ουάου' και όντως με είχαν τρομάξει. Μου είπαν ότι πρέπει να πάω στο γραφείο του, το οποίο ήταν στο σπίτι του.

Τότε τρόμαξα ακόμα περισσότερο και πήρα την οικογένεια μου και τους είπα 'θα πάω στο σπίτι του Godfather' (γέλια). Ωστόσο όλος ο φόβος μου έφυγε όταν τον συνάντησα στο σπίτι του. Όταν μπήκα μίλησα με έναν άνθρωπο και έκατσα στο γραφείο του, μου είπαν ότι είναι χαρούμενος ο πρόεδρος που θα με δει και μόλις ήρθε δώσαμε τα χέρια και κάτσαμε. Μου έβγαλε μπροστά μου αρκετά πρωτοσέλιδα από εφημερίδες με το πρόσωπο μου και είχα ενθουσιαστεί. Ομως αυτές έγραφαν ότι ήρθα στην Ελλάδα για τα κλαμπ και τα μπουζούκια (γέλια)! Άρχισε να μου μιλάει και συζητούσαμε αρχικά για το Κονγκό και ήξερε περισσότερα απ' ότι εγώ! Ήταν απίστευτο».

- Τελικά τι σας ήθελε;

«Μου εξήγησε ότι ξέρει πότε πάω στα κλαμπ και πότε κυκλοφορώ γιατί έχει πάντα κάποιον να τσεκάρει τους παίκτες της ομάδας! Όχι για να παρακολουθεί αλλά για να είναι σίγουρος για την ασφάλειά μας. Επίσης ήξερε αν πίνω αλκοόλ και μου ζήτησε ευγενικά: 'Σε παρακαλώ, τουλάχιστον όταν το κάνεις, κάν'το κρυφά από τις κάμερες' και αρχίσαμε να γελάμε. Μου είπε ότι οι οπαδοί και η ομάδα με αγαπούν πολύ για τις επιδόσεις μου».

- Οπότε ηρεμήσατε...

«Ε, όχι ακόμα γιατί μετά σηκωθήκαμε και μου είπε να πάμε να μου δείξει κάτι. Αρχίσαμε να κατεβαίνουμε τις σκάλες και πραγματικά φοβήθηκα ακόμα περισσότερο (γέλια). Έλεγα από μέσα μου 'πού με πάει, τι θα γίνει;'. Ήταν λοιπόν ένα δωμάτιο με γυαλί και μόλις μπήκαμε μέσα, το πρόσωπό του άλλαξε τελείως με ένα τεράστιο χαμόγελο. Δεν είχα δει ξανά έναν τόσο χαρούμενο άνθρωπο όσο κοιτούσε τα κύπελλα που ήταν εκεί. Μου έδειξε γιατί πρέπει να είμαι συγκεντρωμένος στην ομάδα. Μου μιλούσε και μου έλεγε ιστορίες για τον Ολυμπιακό σαν παιδί και μου ζήτησε να βοηθήσω για να συνεχίσουμε όλο αυτό που έχει κάνει. Ήταν σαν ένας πατέρας που μιλάει για το παιδί. Είχαμε εξαιρετική σχέση και μείναμε έτσι».

- Πείτε μου για τον Λεμονή...

«Για τον Λεμονή; Απλά τον αγαπάω. Με έλεγε «μπόμπα» και ήταν ένας πολύ έξυπνος, τρομερός προπονητής. Μου εξηγούσε τα πάντα, μου ζητούσε ακριβώς τι ήθελε και εγώ τα έβγαζα στο γήπεδο».

- Τι συνέβη και αποχώρησε από τον Ολυμπιακό; Συμφωνούσατε με αυτό;

«Δεν ξέρω τι συνέβη γιατί τα πήγαινε πολύ καλά και ποτέ δεν έμαθα γιατί έφυγε. Ήταν ένα μεγάλο σοκ που έφυγε αλλά για εμένα ήταν ένας τρομερός προπονητής και απόλαυσα τις στιγμές που ήμασταν μαζί. Ήταν απίθανος άνθρωπος. Ήταν σοκ για όλους τους ποδοσφαιριστές. Κανείς δεν είχε θέμα μαζί του ακόμα και αυτοί που δεν έπαιζαν, δεν είχαν θέμα μαζί του. Όλοι ήταν χαρούμενοι με τον προπονητή και μας εξηγούσε κάθε τι που έκανε. Κάθε απόφασή του. Ήταν δίκαιος, έξυπνος, τον σέβονταν και κανείς δεν γνώριζε τι συνέβη και έφυγε».

- Τι συνέβη και φύγατε από τον Ολυμπιακό;

«Δεν έφυγα εγώ, με έδιωξαν. Εγώ δεν ήθελα να φύγω. Ανυπομονούσα για την επόμενη σεζόν το καλοκαίρι του 2008 καθώς είχα δεθεί με τους οπαδούς και ήθελα να είμαι παρών για το Champions League. Ο κ. Κόκκαλης είχε φύγει για την Αμερική και στη θέση του είχε μπει ένας άνθρωπος που ξεχνάω το όνομά του. Όταν εκείνος είδε τα λεφτά που του πρόσφερε η Αλ Αραμπί από το Κατάρ ήθελε να με διώξει. Έκανε τα πάντα για να φύγω. Έλεγε οτιδήποτε για να φανώ ο 'κακός' και ότι δημιουργώ προβλήματα για να μην με θέλουν ούτε οι οπαδοί. Κανείς από τους συμπαίκτες που είχα στην ομάδα τότε δεν θα πει ότι προκαλούσα θέματα ή τσακωνόμουν.

Όταν έφτασε η στιγμή να παίξω είδα ότι δεν με ήθελαν στην ομάδα και έτσι έφυγα. Ποτέ δεν ήθελα να πάω στο Κατάρ και για αυτό δεν έμεινα για πάνω από έξι μήνες. Έφυγα από τον Ολυμπιακό για ψέματα, εγώ ήθελα να μείνω. Ήθελα να τελειώσω την καριέρα μου στον Ολυμπιακό. Δεν ήθελα ποτέ να φύγω από τον Ολυμπιακό. Ήθελα να μείνω...

Είχα περάσει πολύ όμορφα στην ομάδα και δεν έχω τίποτα κακό να πω για τον σύλλογο. Απολάμβανα ξανά το ποδόσφαιρο. Όταν οι οπαδοί φώναζαν το όνομά μου και αν σκεφτείς ότι είχα χάσει το παιδί μου και ήμουν σε ξένη χώρα, ήταν κάτι ξεχωριστό για εμένα και για αυτό παρέμεινα στην ενεργό δράση. Από τον κ. Κόκκαλη μέχρι τους οπαδούς. Στον Ολυμπιακό έμαθα να είμαι πρωταθλητής και να κάνω πρωταθλητισμό. Στον Ολυμπιακό το έμαθα αυτό».

- Πείτε μου για το Κατάρ...

«Έχασα χρόνο στο Κατάρ και μόλις μου ζήτησε ο Ολυμπιακός να επιστρέψω, το έκανα αμέσως. Όταν εξήγησα στον κ. Κόκκαλη τι συνέβη, ότι όλα ήταν ψέματα και τι συνέβη, εκείνος μου μίλησε και μετά από έξι μήνες με έφερε πίσω στην ομάδα. Για αυτό γύρισα τόσο γρήγορα. Όταν μου είπε να γυρίσω, δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά. Πολλοί είπαν ότι το έκανα για τα λεφτά αλλά αν ήθελα λεφτά, θα έμενα στο Κατάρ που μου είχαν δώσει το καλύτερο συμβόλαιο της καριέρας μου».

- Εν τέλει επιστρέψατε στον Ολυμπιακό αλλά μόλις για έξι μήνες. Γιατί δεν παραμείνατε;

«Όταν γύρισα, υπήρχαν άνθρωποι στη διοίκηση που δεν τους άρεσε που επέστρεψα. Προσπαθούσαν να με κάνουν να φαίνομαι ο... κακός στους οπαδούς και θυμάμαι στο παιχνίδι του τελικού του κυπέλλου Ελλάδας που με άφησαν εκτός ομάδας. Το μόνο που ήθελα ήταν να είμαι μέλος της ομάδας και να βοηθήσω να κατακτήσουμε τίτλους και να γράψουμε ιστορία. Ο κ. Κόκκαλης με έφερε πίσω και με ήθελε στον Ολυμπιακό, οπότε όταν θα έφευγε, δεν ήξερα ποιοι θα παραμείνουν στην ομάδα, κάτι που με τρόμαξε. Ο ατζέντης μου μού είπε ότι δεν θα έχω κάποιον να με προστατέψει και θα ήταν δύσκολα για εμένα. Ο κ. Κόκκαλης ήξερε πόσο αγαπούσα τον Ολυμπιακό όμως όχι και τα άλλα άτομα στη διοίκηση. Πριν αποχωρήσει μου πρότεινε να μείνω για τρία ή τέσσερα χρόνια ακόμα αλλά εγώ δεν το δέχθηκα γιατί δεν ήξερα πώς θα είναι το μέλλον».

- Μία ιστορία που σας έχει μείνει στο μυαλό από τα χρόνια σας στον Ολυμπιακό;

«Έχω αρκετές ιστορίες αλλά δεν θα πω αρκετές (γέλια). Ήταν σε ένα παιχνίδι Champions League κόντρα στην Τσέλσι στην έδρα μας. Ήμουν τραυματίας εγώ και το Skysports ήθελε να μιλήσω και μου είχε τοποθετήσει ένα μικρόφωνο και με κάμερα ήθελαν να βγάλουν πως προετοιμαζόμουν. Ο Κοβάσεβιτς λοιπόν νευρίασε όταν με είδε με την κάμερα. Τρελάθηκε. Του είπα ότι κάνω το βίντεο μου και τότε είπε στον Τζόρτζεβιτς να έρθει να μου πει να σοβαρευτώ γιατί το ματς είναι πολύ σημαντικό. Του εξήγησα γιατί το κάνω και ότι είναι για το Skysports. Ο Κοβάσεβιτς ήταν εξοργισμένος με εμένα (γέλια)».

- Μάθατε ελληνικές λέξεις;

«Ναι, ναι έμαθα κάποιες. 'Καλησπέρα, τι κάνεις φίλε;» ή θυμάμαι κάποιες κακές λέξεις (γέλια). Ας πούμε στον Βασίλη Τοροσίδη του φώναζα 'κερνάς τιραμισού;' και εκείνος μου έλεγε 'όχι, άντε γ@@@@' (γέλια). Ήταν εκείνος που με έμαθε τις κακές λέξεις. Μεγάλο πειραχτήρι. Μου έλεγε να πάω στον Άντζα και να του λέω ό,τι μάθαινα. Μου λείπει τόσο πολύ ο Ολυμπιακός, ήταν τόσο ωραίες μέρες τότε που ήμουν εκεί... Μακάρι κάποια στιγμή να επιστρέψω και να δουλέψω για τον Ολυμπιακό»

- Για το απίθανο γκολ κόντρα στον Παναθηναϊκό...

«Ναιιιιιιιιι....»

- Φαίνεται πώς θυμάστε...

«Δεν γίνεται να παίξεις στην Ελλάδα για τον Ολυμπιακό και να μην γνωρίζεις για την κόντρα με τον Παναθηναϊκό. Η Αθήνα είναι κόκκινη και δεν θα γίνει ποτέ πράσινη. Η Θύρα 7 είναι καυτή και σε αυτό το παιχνίδι δεν θα ξεχάσω ποτέ όσα έγιναν. Θυμάμαι ότι εκείνη τη σεζόν παίξαμε τρεις φορές με τον Παναθηναϊκό και μέχρι τότε μιλούσαν τόσο πολύ. Οπότε έπρεπε να τους κλείσουμε το στόμα. Ήταν τρομερό συναίσθημα όταν σκόραρα και έγινα μέρος αυτής της ιστορίας. Θέλαμε τόσο να τους νικήσουμε και το κάναμε με τέτοιο τρόπο (4-0). Δεν με νοιάζει που σκόραρα, με ένοιαζε που νικήσαμε και η πόλη έμεινε κόκκινη. Θυμάμαι πριν το παιχνίδι που ο Νίκος (γυμναστής) μου είχε πει στην προπόνηση ότι θα σκοράρω σε αυτό το ματς. Έτσι όταν το κατάφερα, πήγα αμέσως να του το αφιερώσω με μία αγκαλιά. Ήταν όλα τέλεια για εμάς εκείνη η μέρα».

- Μετά τον Ολυμπιακό ακολούθησε η Ομόνοια...

«Θα σου πω αρχικά για τη μεταγραφή μου στην Ομόνοια. Πήγα εκεί επειδή περίμενα για τη μετακίνησή μου για την Παρί Σεν Ζερμέν. Εκεί ήταν ο Λεμονής προπονητής και με κάλεσε να πάω να βοηθήσω για τα προκριματικά του Champions League. Δεν έκανα τόσο τη διαφορά αλλά προσπάθησα. Για την Παρί, η ιστορία είναι η εξής. Μετά τον Ολυμπιακό, ήμουν στο Κονγκό και ο προπονητής της εθνικής ομάδας είχε πάει στην Παρί Σεν Ζερμέν και μου ζήτησε να πάω εκεί. Ωστόσο έγινε ένα μπέρδεμα με τον ατζέντη και έτσι δεν έγινε ποτέ η μεταγραφή».

- Στην Ομόνοια συνεργαστήκατε και με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς...

«Δεν ξεκινήσαμε τόσο καλά όταν ήρθε στην ομάδα. Ωστόσο ήταν σαν καθηγητής. Ήταν σκληρός άνθρωπος αλλά έκανε και πολλά αστεία και γελούσαμε στην προπόνηση. Έκανε τους ανθρώπους να αισθάνονται άβολα αλλά περάσαμε αρκετά καλά μαζί. Ήταν πολύ καλός κόουτς».

- Θα αλλάζατε για κάτι την καριέρα σας;

«Δεν θα άλλαζα τίποτα στην καριέρα μου. Έχω μετανιώσει για πράγματα αλλά όλα είναι θέλημα Θεού και εκείνος με έστειλε σε αυτόν τον δρόμο. Δεν θα άλλαζα απολύτως τίποτα. Αυτή η καριέρα με έκανε να πάω σε πολλές χώρες, πόλεις και ομάδες».

- Είχατε ποτέ θέμα ρατσισμού και πώς το αντιμετωπίσατε;

«Είχα θέμα ρατσισμού στην Ελλάδα. Όταν παίζαμε με τον Παναθηναϊκό και από την εξέδρα μου έκαναν διάφορους ήχους. Ποτέ δεν είχα πρόβλημα και δεν μου έριχνε τη ψυχολογία. Και στην Αγγλία είχα τέτοιες καταστάσεις αλλά δεν με ένοιαζε. Μου έδινε δύναμη να συνεχίσω».

- Μία στιγμή που κρατάτε από όλη την καριέρα σας...

«Είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω μία γιατί σε κάθε ομάδα είχα και μία διαφορετική ιστορία να πω. Όμως η καλύτερη στιγμή μου ήταν όταν φόρεσα το εθνόσημο της χώρας μου. Κάθε παιχνίδι που έπαιξα για τη χώρα μου ήταν ξεχωριστό και ο λόγος ήταν επειδή ο πατέρας μου δεν κατάφερε ποτέ να παίξει για την εθνική ομάδα, οπότε για εμένα ήταν υπέροχη στιγμή όταν τα κατάφερα και ήμουν και αρχηγός».

- Μιλάτε με τον Μπακαμπού που παίζει τώρα στον Ολυμπιακό;

«Ναι, ναι μιλάμε και τον είδα τις προάλλες στην εθνική ομάδα. Δεν είχαμε μιλήσει όταν ήρθε στον Ολυμπιακό αλλά τώρα έχουμε επαφή γιατί είναι ο ηγέτης της εθνικής ομάδας. Του είπα ότι είναι τρομερά στον Ολυμπιακό και μπορεί να εξελιχθεί σε θρύλο».

- Αυτή τη στιγμή με τι ασχολείστε;

«Έχω μία ακαδημία ποδοσφαίρου που έχει ως στόχο να εξάγει ταλέντα σε διάφορες ομάδες της Ευρώπης. Δεν σου κρύβω ότι θα ήθελα να επιστρέψω στον Ολυμπιακό ή να συνεργαστώ με την ομάδα από οποιοδήποτε πόστο. Ίσως επιστρέψω για να δω τις τελευταίες αγωνιστικές της φετινής σεζόν».