Μπιγκόν: Ο θεός της Νάπολι, η απόλυση και το «vaffanculo» του Ζάχοβιτς!

Η Νάπολη… φλέγεται, οι παίκτες της ομάδας παραληρούν. Πέρασαν 33 χρόνια μπορεί να σκεφτείτε πως αισθανθήκατε εσείς;

Είναι δύσκολο να εξηγήσει κανείς με λέξεις τα συναισθήματα που νιώσαμε πριν 33 χρόνια και την ατμόσφαιρα που επικρατούσε τότε. Θυμάμαι πως η πόλη δεν κοιμήθηκε, ένα ατελείωτο πάρτι και σκεφτείτε πως ήταν το δεύτερο πρωτάθλημα. Η πόλη ζει και αναπνέει για την ομάδα, αλλά και μεις δώσαμε τα πάντα για να τα καταφέρουμε. Ναι, ζήσαμε μια ποδοσφαιρική τρέλα, όπως και τώρα. Είναι πολύ διαφορετικά τα συναισθήματα που νιώθουν οι σημερινοί ποδοσφαιριστές της Νάπολι

Μπορώ να φανταστώ τη χαρά και την ικανοποίηση που είχε μέσα του όποιος συμμετείχε στο πρωτάθλημα. Είχαν περάσει 33 χρόνια από την τελευταία φορά. Η πίεση, το πάθος, η απογοήτευση, ο ενθουσιασμός, συναισθήματα τόσων ετών ήρθαν στην επιφάνεια. Πλέον, είναι η ομάδα που μετά από αυτή του Μαραντόνα βρέθηκε στην κορυφή της Ιταλίας.

Δεν ξεχνάει κανείς το… κέρμα τίτλου! Ο Αλεμάο ήταν τελικά σοβαρά; Επαιξε ρόλο στην εξέλιξη της μάχης;

Ναι και βέβαια. Βέβαια, και χωρίς αυτόν τον πόντο που κερδίσαμε στο Μπέργκαμο, θα είχαμε κερδίσει ούτως ή άλλως το πρωτάθλημα. Εκείνο το χτύπημα δεν επηρέασε τη νίκη μας. Όσον αφορά αυτή την χτύπημα που βρήκε τον Αλεμάο, δεν ήταν τόσο σοβαρό για να χρειαστεί να διακομιστεί στο νοσοκομείο και να νοσηλευτεί. Οι γιατροί της ομάδας ωστόσο ακολούθησαν κατά γράμμα τους κανονισμούς της εποχής, χωρίς να υπάρξει καμία παράβαση από πλευράς μας. Ακολουθήσαμε τον τότε κανονισμό ο οποίος βέβαια μετά άλλαξε, και μπορώ να πω μάλιστα ότι ορθώς άλλαξε. Αλλά εκείνη τη στιγμή η συμπεριφορά των ιατρών της ομάδας μας ήταν υποδειγματική και η ενδεδειγμένη.

Πως μπορούσατε να διαχειριστείτε τον Ντιέγκο;

Θα χρειαστούν 15 μέρες για να μπορέσω να περιγράψω όλες τις εμπειρίες μου. Είναι ευρύ και πολύπλοκο αυτό το θέμα. Εκείνος έλεγε ότι είμαι ο μεγάλος του αδερφός. Ο Μαραντόνα στηριζόταν πάνω μου και ήξερε ότι θέλω μόνο το καλό του. Και ήξερε ότι όλες οι αποφάσεις μου, ακόμα κι εκείνες που δυσκολευόταν να δεχτεί, τις επιτάσσει ο ρόλος μου. Εγώ ήμουν ο προπονητής και έπρεπε να συμπεριφέρομαι σε όλους το ίδιο. Δεν θα το έλεγα δύσκολο, μόνο αποτέλεσμα αισθήματος δικαιοσύνης και ισορροπίας. Το δύσκολο ήταν να προπονήσει κανείς τον Μαραντόνα σαν να ήταν ένας οποιοσδήποτε ποδοσφαιριστή. Αλλά δε μπορούσα να κάνω διαφορετικά.

Πως ζήσατε τα χρόνια σας στη Νάπολι;

Εγώ ήμουν δύο χρόνια στη Νάπολι, ο πρώτος χρόνος ήταν το έτος που κερδίσαμε το πρωτάθλημα, ενώ το δεύτερο ήταν μια ιδιαιτέρως άτυχη χρονιά, για όλους, αλλά κυρίως για τον Μαραντόνα. Αποκλείστηκε και είχε όλα τα προβλήματα που όλοι γνωρίζουμε.

Ο πρώτος χρόνος ήταν εύκολος. Και ο Μαραντόνα και όλοι οι παίκτες ήξεραν ότι στο τέλος της χρονιάς θα είναι οι παγκόσμιοι (παγκόσμιο πρωτάθλημα) και μάλιστα μέσα στην Ιταλία. Οι παγκόσμιοι του ’90 που έπαιξαν και στην Ιταλία. Είχα λοιπόν ένα διεθνή Αργεντινό, τον Μαραντόνα, δύο διεθνείς Βραζιλιάνους, τον Αλεμάο και τον Καρέκα, κι άλλους 5-6 παίκτες που ήταν εθνικού επιπέδου. Έπρεπε όλοι να προετοιμαστούν καλά για τη Νάπολι και το πρωτάθλημα αλλά και για το παγκόσμιο πρωτάθλημα που θα γινόταν στην Ιταλία. Είναι δεδομένο ότι όλοι οι παίκτες ήταν πανέτοιμοι από άποψη φυσικής κατάστασης και προφανώς κουβαλούσαν το ψυχολογικό βάρος του κοινού της Νάπολι, που αρκεί να δει κανείς σήμερα εικόνες του τότε για να καταλάβει πόσο σε παρέσερνε και τι δύναμη σου έδινε.

Ποια… Νάπολι είχε τη δυσκολότερη αποστολή;

Εμείς είναι η αλήθεια ότι κερδίσαμε το ιταλικό πρωτάθλημα, αλλά πρέπει να καταλάβουμε εναντίον ποιου παίξαμε για να κερδίσουμε το δεύτερο πρωτάθλημα στη Νάπολι. Το κερδίσαμε ενάντια στη Μίλαν, που ήταν μια ποδοσφαιρική υπερδύναμη. Η Μίλαν είχε τρεις Ολλανδούς (Φαν Μπάστεν, Γκούλιτ, Ράικαρντ), η Μίλαν του Μπαρέζι, Μαλντίνι, Αντσελότι, Ντοναντόνι, ήταν μια ομάδα πρωταθλητών. Κι εμείς με τους δικούς μας πρωταθλητές, λιγότερους σε αριθμό από αυτούς και με την ταπεινότητα και την θυσία όλων των παιδιών, μπορέσαμε να τους κερδίσουμε. Ήταν μια τεράστια ομαδική δουλειά, πραγματικά εκπληκτική.

Καρέκα-Μαραντόνα vs Κβαρατσχέλια - Οσιμέν….

Εγώ προφανώς θα επέλεγα τους δικούς μου ποδοσφαιριστές, δεν μπορεί να συγκρίνει κανείς αυτούς τους απίθανους ποδοσφαιριστές. Για μένα το δίδυμο Καρέκα-Μαραντόνα έχει μια πολύ ιδιαίτερη θέση, ένα από τα καλύτερα που έχουν δει τα ευρωπαϊκά γήπεδα. Φυσικά και ο Κβαρατσχέλια με τον Οσιμέν είχαν τη δική τους εξαιρετική παρουσία, φυσικά και είναι στους κορυφαίους, αλλά σαν αυτό το δίδυμο...

Οι αναμνήσεις σας;

Μπορώ μόνο να πω ότι όταν τελείωσα την δουλειά μου στη Νάπολι, είχα αναμνήσεις όχι μόνο από το κερδισμένο πρωτάθλημα, αλλά και από ποδοσφαιρικές συζητήσεις, συναισθήματα που βίωσα στο γήπεδο, από την ζωή που έζησα όλες τις μέρες μαζί με τον κόσμο της Νάπολι, το περιβάλλον, η Νάπολη είναι υπέροχη ως πόλη, είναι κοντά στο Κάπρι, την Ίσκια, ένα μέρος που όλοι θέλουν να πάνε για διακοπές, εγώ έζησα δύο χρόνια εκεί και κράτησα μια υπέροχη ανάμνηση και το σημαντικότερο είναι ότι η Νάπολη παραμένει για πάντα στην καρδιά σου! Οι συζητήσεις μου με τον Ντιέγκο, η προετοιμασία ενός αγώνα και οι στιγμές του μέσα στο γήπεδο, απλά δεν ξεχνιούνται…

Νάπολι ήταν μόνο ο Μαραντόνα και ο Καρέκα;

Οι λόγοι της εξαιρετικής πορείας ήταν όλοι οι ποδοσφαιριστές (όχι μόνο οι Καρέκα-Μαραντόνα-Αλεμάο) και θα πρέπει να τους αναφέρουμε. Χωρίς τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές οι Καρέκα-Μαραντόνα δεν θα μπορούσαν να είχαν φέρει το ιταλικό πρωτάθλημα στη Νάπολι. Η ικανότητα ενός προπονητή φαίνεται όταν η δουλειά των λιγότερο διάσημων βοηθά τους διάσημους παίκτες να είναι καλοί και οι διάσημοι από την πλευρά τους κάνουν καλύτερους τους «λιγότερο σημαντικούς» παίκτες.

Κβαραντόνα…;

Ναι ακούγεται διασκεδαστικό. Θα σας πω κάτι. Δεν θα ξεχάσω την πρώτη παρουσία μου στην αποστολή. Τον είδα να κάνει γκελάκια με την μπάλα στο γκαζόν του ξενοδοχείου. Ηταν τόσο απλό αυτό που έκανα, αλλά και ταυτόχρονα μαγικό. O Κβαρατσχέλια είναι τρομερός με τη μπάλα στα πόδια, βοήθησε πολύ στην κατάκτηση του φετινού τίτλου. Όμως έχουν περάσει τόσα χρόνια και ο Μαραντόνα δεν μπορεί να συγκριθεί με κανέναν άλλο παίκτη στον κόσμο.

Ποιο είναι όμως το περιστατικό που δεν θα ξεχάσετε ποτέ από τον Ντιέγκο Μαραντόνα;

«Ένας καλός, γενναιόδωρος άνθρωπος. Μια μέρα φτάσαμε όλοι στο προπονητικό κέντρο, αλλά ήταν κλειστό γιατί ο φύλακας, που είχε τα κλειδιά όλης της εγκατάστασης, εμφανίστηκε με μερικές ώρες καθυστέρηση. Ο λόγος ήταν ότι είχε αυτό το Fiat 500 που είχε... πέθανε και έπρεπε να το πετάξει. Ο Ντιέγκο λοιπόν πήγε και του αγόρασε ένα καινούργιο αυτοκίνητο. Αυτός είναι ο άνθρωπος εκτός γηπέδου. Ενας άνθρωπος που βοηθούσε πολλούς, ένας άνθρωπος που έδινε παραστάσεις ακόμα και στις προπονήσεις».

Νάπολι 2023, πως ήρθε αυτός ο τίτλος;

«Η ομάδα δουλεύει εξαιρετικά τα τελευταία χρόνια. Ξέρει ποιους παίκτες πρέπει να κρατήσει, ποιους να παραχωρήσει, σε ποιους να δώσει ηγετικό ρόλο και φυσικά ποιον να έχει προπονητή. Η Νάπολι είναι σαν τον Μίδα, ό,τι πιάνει τα τελευταία χρόνια γίνεται χρυσός. Ο Λουτσιάνο Σπαλέτι έχει μεγάλο μερίδιο επιτυχίας, έδωσε όραμα και ευκαιρίες σε νέα παιδιά, παρουσιάζει ένα σύστημα που δεν αφήνει περιθώρια στον αντίπαλο. Το πάθος αυτής της πόλης παρασύρει την ομάδα και το αποτέλεσμα είναι ιδανικό. Η μεγαλύτερη λύπη μου είναι πως δεν μπορεί να είναι εδώ ο Ντιέγκο για να γιορτάσει τον θρίαμβο της αγαπημένης του Νάπολι και πως δεν ήταν στην Ντόχα για τη νίκη της Αργεντινής στο Μουντιάλ».

Γιατί φύγατε από τον Ολυμπιακό;

Ημουν ενθουσιασμένος όταν ανέλαβα τον Ολυμπιακό. Ηξερα για τις ομοιότητες των οπαδών του με αυτών της Νάπολι. Ηρθα σε μια παθιασμένη ομάδα με ιστορία, αλλά... Οι προσδοκίες μου δεν εκπληρώθηκαν, ήταν μια μεγάλη απογοήτευση για εμένα, ακόμα δεν έχω ειλικρινά καταλάβει τους λόγους της απομάκρυνσής μου, αλλά στην ζωή πρέπει κανείς να δέχεται και τις καλές και τις κακές στιγμές. Θα ήμουν περίεργος να δω τα νούμερα (γιατί τα νούμερα λένε την αλήθεια) πόσους βαθμούς είχε ο Ολυμπιακός πριν την άφιξή μου, πόσους κέρδισα εγώ κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στην Ελλάδα. Θα ήθελα πολύ να το μάθω. Όταν ήρθα εγώ ο Ολυμπιακός ήταν δεύτερος κι όταν έφυγα πρώτος, έπαιζε δε εκείνη την χρονιά ενάντια σε ένα πολύ δυνατό Παναθηναϊκό, η αναμέτρηση ήταν πολύ δύσκολη.

Διαχειριστήκατε ιδανικά τον Ντιέγκο, όχι όμως και τον Ζάχοβιτς

Όχι δεν είχα τρόπο να του μιλήσω, να τον συναντήσω, για μένα δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα. Στο γήπεδο φέρθηκα ακριβώς όπως όταν ο Μαραντόνα δεν είχε καλή απόδοση, έπρεπε να πάρω αποφάσεις, τις οποίες έπαιρνα πάντα έχοντας υπόψη το καλό της ομάδας, μου φαίνεται ότι εκείνη την φορά που τον αντικατέστησα, o επιθετικός που μπήκε κατάφερε να βάλει κάποιο γκολ και μπόρεσε να ισοφαρίσει τον αγώνα. Επομένως και σε επίπεδο τακτικής δεν έκανα μεγάλο λάθος.

Η πειθαρχία, είναι η βάση της δουλειάς κι οι αποφάσεις του προπονητή έχουν στόχο να είναι η ομάδα όσο πιο δυνατή γίνεται. Κανείς δεν μπορεί να μου πει πως δεν ήξερα να διαχειρίζομαι τους παίκτες. Πως με τον Ντιέγκο τα πάντα κυλούσαν ομαλά; Δεν είχα εγώ το πρόβλημα...

Το όνομα του Γκατούζο παραμένει στην ερυθρόλευκη λίστα. Ποια είναι η άποψή σας;

Αγαπάω τον Τζενάρο. Είναι αληθινός, εκφράζει αυτό που αισθάνεται. Θα μεταδώσει πάθος, δύναμη και δυναμική στην ομάδα. Εχει δουλέψει σε μεγάλες ομάδες, τον θέλουν αρκετές και μπορώ να πω με σιγουριά, πως κάθε ομάδα που τον έχει στον πάγκο της θα μπαίνει με αποφασιστικότητα σε κάθε ματς.