Ντεπορτίβο Λα Κορούνια: Ο κομήτης της «Σούπερ Ντέπορ»

«Μαδρίτη και Βαρκελώνη ερχόμαστε για εσάς». Λίγο πριν την έναρξη της δεύτερης διαδοχικής σεζόν στη La Liga, οι λέξεις αφήνουν τα χείλη του Αουγκούστο Σέσαρ Λεντόιρο. Στα αυτιά των τρελαμένων οπαδών ίσως ηχούν σαν ακόμα μια κλισέ έκφραση μα στις καρδιές τους σαν υπόσχεση.

Ο Λεντόιρο μέσα σε λίγα χρόνια έχει πάρει την ομάδα, την έχει ανεβάσει και την έχει κρατήσει στην πρώτη κατηγορία, αλλά οι φιλοδοξίες του πλέον αλλάζουν επίπεδο. Από την πρώτη στιγμή φάνηκε πως αυτός ο τύπος βλέπει την ομάδα της πόλης του διαφορετικά, σαν να ζει και να αναπνέει για να την ανεβάσει στην κορυφή, ξέροντας πως θα έχει βάλει το δικό του λιθαράκι σε αυτό το απότομο σκαρφάλωμα. Η Λα Κορούνια έχει αφήσει πίσω της τις εποχές που κινούταν σαν γιο-γιο ανάμεσα στη La Liga και τη Segunda Division και μετά την αγχωτική σεζόν του 1991/1992 όταν και έσωσε την παραμονή της στα σαλόνια στην ισοβαθμία με την Μπέτις, δείχνει έτοιμη για ένα άλμα πίστης που θα την απομάκρυνε για καιρό από τη σκληρή ανησυχία της σωτηρίας.

Η πόλη συσπειρώνεται γύρω της, το περίφημο «Ριαθόρ» αρχίζει να γεμίζει, να μετατρέπεται στο φρούριο που τρομοκράτησε το ισπανικό ποδόσφαιρο τα επόμενα χρόνια, τη στιγμή που στην ομάδα έχουν ήδη φτάσει παίκτες όπως ο Τζούκιτς, ο Μάουρο Σίλβα και ο Μπεμπέτο, με τον Φραν να ξεμυτίζει από την ακαδημία. Το σύνθημα του Λεντόιρο σταδιακά παίρνει σάρκα και οστά, αποκτά αντίκρισμα στο χορτάρι. Το είχε φωνάξει πως οι γίγαντες της Ισπανίας, η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπαρτσελόνα θα έπρεπε να προσέχουν μα τα λόγια του στην αρχή πετούσαν στον αέρα χωρίς ουσία.

Σχεδόν τον στοίχειωσαν όταν τον Οκτώβρη οι Μερένγκες βρέθηκαν να προηγούνται στη Γαλικία με 2-0 στο 25λεπτο, όμως εκείνη η επική ανατροπή, το τελικό 3-2 χάρη στα γκολ του Μπεμπέτο και το αυτογκόλ του Ρικάρντο Ρότσα έδειξε σε όλους πως τα έως τότε φαινομενικά «έπεα πτερόεντα» δεν ήταν τέτοια. Η Ντεπορτίβο θα κλείσει τη σεζόν ακριβώς κάτω από τους ισχυρούς που κυνηγά, στην 3η θέση της La Liga, έχοντας κερδίσει την άνοδό της σε αυτή δύο χρόνια πριν. Οι ψίθυροι ταξιδεύουν στην ποδοσφαιρική Ισπανία, πολλοί πιστεύουν πως η Λα Κορούνια έχει ήδη τρυπήσει το ταβάνι της. Μα στην πραγματικότητα λίγοι είναι προετοιμασμένοι για το επόμενο κεφάλαιο.

Μια ανάσα, ένα χτύπημα της μπάλας, έντεκα βήματα. Αλήθεια, πόσο πιο κοντά στο όνειρο μπορεί να φτάσει κανείς; Πόσο πιο κοντά από μια και μόνο εκτέλεση πέναλτι;

Η 3η θέση αποδείχθηκε... ορεκτικό για την Ντεπορτίβο του Λεντόιρο, που με τον Αρσένιο Ιγκλέσιας να συνεχίζει στον πάγκο της εξακολουθεί να τρυπώνει τη μύτη της ανάμεσα στις παραδοσιακές δυνάμεις του ισπανικού ποδόσφαιρου. Η σεζόν του 1993-1994 κυλά πιο ονειρικά από όσο θα μπορούσε να φανταστεί και ο πιο αισιόδοξος οπαδός και μια ταπεινή εντός έδρας νίκη με 1-0 απέναντι στη Ρασίνγκ Σανταντέρ γεμίζει με πίστη τους φίλους της Ντέπορ. Ο λατρεμένος πλέον Μπεμπέτο σκοράρει το μοναδικό τέρμα της αναμέτρησης και στέλνει τη Λα Κορούνια στην κορυφή του ισπανικού πρωταθλήματος, κορυφή για την οποία κονταροχτυπιέται με την Μπαρτσελόνα, σε μια μάχη οριακή, τόσο που τα πάντα κρέμονται από μια λεπτή κλωστή μέχρι και την τελευταία αγωνιστική.

Η πρωτοπόρος Ντεπορτίβο υποδέχεται την αδιάφορη Βαλένθια και οι Μπλαουγκράνα, που βρίσκονται δύο βαθμούς πίσω από την ομάδα του Ιγκλέσιας, τη Σεβίλλη, η οποία κυνηγά το ευρωπαϊκό εισιτήριο.

Το «Ριαθόρ» βρυχάται από τους πανηγυρισμούς, όταν η είδηση του 2-1 της Σεβίλλης καταφτάνει στη Γαλικία, ακόμα κι αν εκεί οι Νυχτερίδες κρατούσαν το 0-0. Η Ντέπορ βρίσκεται 45 λεπτά μακριά από το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας της. Μα ο ποδοσφαιρικός Θεός γελά. Οι Καταλανοί κάνουν την ανατροπή, παίρνουν την εντυπωσιακή νίκη με 5-2 και η αγωνία κορυφώνεται.

Στις καθυστερήσεις του ματς η ελπίδα δίνει λίγο οξυγόνο στην Ντεπορτίβο που κερδίζει το πέναλτι. Ο κατά κανόνα εκτελεστής Μπεμπέτο έχει αστοχήσει από το ίδιο σημείο δύο εβδομάδες πριν, δεν παίρνει την ευθύνη και ο Ντονάτο έχει βγει αλλαγή. Ο... κλήρος πέφτει στον Τζούκιτς. Ο Σέρβος παίρνει φόρα, εκτελεί αλλά ο Χοσέ Γκονθάλεθ τον σταματά, «παγώνοντας» τη λάβα του «Ριαθόρ», σκοτώνοντας τα όνειρα της Λα Κορούνια, κυριολεκτικά έντεκα βήματα μακριά, μια επαφή μακριά από την απόλυτη δόξα.

Η κινούμενη άμμος της πίκρας του μοιραίου πέναλτι και του χαμένου τίτλου ωστόσο, δεν θα απορροφήσει τους Μπλανκιαζούλες που έναν χρόνο αργότερα βλέπουν την εκδίκηση τους να ξετυλίγεται γλυκά, με τρόπο λυτρωτικό. Η Ντέπορ το 1995 φτάνει ως τον τελικό του Κυπέλλου και μπροστά της βρίσκει αυτή που της στέρησε το πρωτάθλημα, τη Βαλένθια.

Το μεγάλο παιχνίδι θα λήξει σε δύο... μέρη μιας και αρχικά χρειάστηκε να διακοπεί λόγω καταρρακτώδους βροχής και εν τέλει θα βρει τη Λα Κορούνια να φτάνει στην ανατροπή 2-1 και να φορά στο κεφάλι της το πρώτο της στέμμα. Στέμμα που συνδυάστηκε με τη 2η θέση του πρωταθλήματος, πλασάρισμα δηλωτικό της συνέπειας με την οποία η ομάδα πλέον σφήνωνε τον εαυτό της ανάμεσα στους πιο λαμπερούς συλλόγους της χώρας.

Το όραμα του Λεντόιρο πλέον έχει υπόσταση αλλά η απαίτηση των επιτυχιών περιπλέκει την Ντέπορ, την εγκλωβίζει σε έναν λαβύρινθο, εκεί όπου χαμένη προσπαθεί να ξεπεράσει τον προηγούμενο εαυτό της. Οι επόμενες τέσσερις σεζόν κυλούν σχεδόν απογοητευτικά, ο Τζον Τόσακ παίρνει τη σκυτάλη από τον Ιγκλέσιας μα το εκρηκτικό του ταπεραμέντο εκτροχιάζει την ομάδα, που δυσκολεύεται να διατηρήσει στο δυναμικό της μερικές από τις πολυτιμότερες μονάδες της.

Ο Μπεμπέτο αποχωρεί, τον ίδιο δρόμο ακολουθούν τόσο ο ανερχόμενος σταρ Ριβάλντο που προσγειώθηκε στη Γαλικία στο μεταίχμιο των εποχών της Λα Κορούνια, όσο και ο Τζούκιτς.

Ο Ουαλός κόουτς συγκρούεται με τον κόσμο και τη διοίκηση της ομάδας, βγάζοντας τη εκτός στόχων μα ακόμα κι έτσι, αυτά τα χρόνια λειτουργούν σαν το λύγισμα της χορδής ενός τόξου λίγο πριν αυτό εκτοξεύσει το βέλος του. Ένα «λύγισμα» λοιπόν πριν την εκτόξευση, πριν τη «Σούπερ Ντέπορ».

Τις «πληγές» που αφήνει ο Τόσακ αναλαμβάνει να επουλώσει ο Κάρλος Αλμπέρτο Σίλβα αλλά στο επόμενο βήμα της μαέστρος χρίζεται ο Χαβιέρ Ιρουρέτα. Ο Ισπανός κόουτς μετακομίζει στη Λα Κορούνια από τη μισητή αντίπαλο Θέλτα και σταδιακά αρχίζει να χτίζει το παζλ της πιο θρυλικής έκδοσης της ομάδας, παίζοντας ένα ποδόσφαιρο πανέμορφο, άκρως επιθετικό, άκρως ελκυστικό, μπάλα που δεν μπορεί κανείς παρά να την απολαύσει.

Στην ομάδα έχουν καταφτάσει τα πρώτα κομμάτια, ο Παουλέτα, ο Φλόρες, ο Πάμπλο, ο Σούρερ και με τον δεύτερο να πυρπολεί, η Λα Κορούνια τερματίζει στην 6η θέση. Δύο ακόμα προσθήκες το καλοκαίρι του 1999, Ρόι Μακάι και Βίκτορ Σάντσες, και η Ντέπορ είναι έτοιμη, ορισμένη από τους ποδοσφαιρικούς Θεούς να σημαδέψει τη χιλιετία.

Σε ένα απίστευτα αμφίρροπο πρωτάθλημα οι Μπλανκιαζούλες μαγεύουν με το παιχνίδι τους και βρίσκονται ξανά να παλεύουν με την Μπαρτσελόνα για την κορυφή ως την τελευταία αγωνιστική. Μόνο που αυτή τη φορά, στη δεύτερη τέτοια ευκαιρία τους, το «Ριαθόρ» καταπίνει την Εσπανιόλ, Ντονάτο και Μακάι πετυχαίνουν τα γκολ της νίκης και βγάζουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στους δρόμους της πόλης. Της δεύτερης μικρότερης πόλης (μετά το Σαν Σεμπαστιάν και τη Σοσιεδάδ) που πανηγυρίζει το πρωτάθλημα Ισπανίας. Και όχι οποιοδήποτε πρωτάθλημα, αλλά το πρώτο της ιστορίας της.

«Ήταν απλά η καλύτερη στιγμή της ζωής μου», θα θυμηθεί μετά από χρόνια ο Λεντόιρο που κατάφερε να φέρει στη ζωή μια φαντασίωση που αρχικά ακουγόταν παρανοϊκή. Η El Pais θα γράψει πως αυτή η Ντεπορτίβο είναι «η δεύτερη ομάδα κάθε φιλάθλου», περικλείοντας σε μερικές λέξεις όλη τη γοητεία που εξέπεμπε η - εύλογα επονομαζόμενη πλέον - «Σούπερ Ντέπορ», μια ομάδα προορισμένη να μιλήσει στις καρδιές των ποδοσφαιρόφιλων, που κατάφερε να αψηφήσει την παντοδυναμία της Ρεάλ και της Μπαρτσελόνα.

Γεμάτη δόξα και αυτοπεποίθηση παραμένει ψηλά στο πρωτάθλημα και βάζει μπρος τις ευρωπαϊκές της περιπέτειες στα αστέρια του Champions League - εκεί όπου εν τέλει θα αναπτύξει την ιδιαίτερη συνήθεια του να πληγώνει τις ελληνικές ομάδες (Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό, ΑΕΚ) με γκολ στα τελευταία λεπτά, - φτάνοντας μέχρι τα προημιτελικά στην παρθενική της παρουσία στον θεσμό. Η επόμενη κορυφή της όμως βρίσκεται και πάλι εντός Ισπανίας, κι αν για εκείνη επρόκειτο για μια ακόμα γιορτή, τότε για την αντίπαλό της ήταν μια πραγματική… κηδεία.

Η Ρεάλ Μαδρίτης των Γκαλάκτικος, του Ζιντάν, του Φίγκο, του Ρομπέρτο Κάρλος, του Ραούλ τη μέρα των εκατοστών της γενεθλίων, στις 6 Μαρτίου του 2002, αναμένει να γιορτάσει με την κατάκτηση του Copa Del Rey, μέσα στο σπίτι της, μέσα στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου». Μα απέναντί της δεν βρίσκει μια οποιαδήποτε αντίπαλο, βρίσκει τη «Σούπερ Ντέπορ».

Η ομάδα του Ιρουρέτα με περίσσιο ποδοσφαιρικό θράσος χώνεται ξανά εκεί που θεωρητικά δεν την έσπειρε κανείς και ντύνει τη Μαδρίτη όχι στα λευκά αλλά στα μαύρα. Σέρτζιο και Τριστάν της δίνουν το προβάδισμα πριν το ημίχρονο με τους Μερένγκες απλά να μειώνουν με τον Ραούλ και να μη βρίσκουν κάτι περισσότερο. Το παιχνίδι να περνάει στην ιστορία ως ένα δεύτερο «Μαρακανάσο» με τον τίτλο: «Ελ Σεντεναριάσο», λόγω της επετείου των 100 χρόνων των Μπλάνκος.

Ακόμα ένα βουνό που υποκλίνεται μπροστά στη Λα Κορούνια, ακόμη ένας τίτλος-απόδειξη πως το ταβάνι της πλέον δεν υφίσταται, πως έχει διαλυθεί από τα μυτερά φιλόδοξα όνειρα αυτής της ομάδας. Αμέτρητοι τύποι και τύπισσες χωμένοι στις αγαπημένες τους μπλε και άσπρες ρίγες μεθούν από ποδοσφαιρική ευτυχία, αισθανόμενοι πως η άλλοτε ταπεινή τους ομάδα πλέον ανήκει στην ελίτ της Ισπανίας. Οι δρόμοι της πόλης γίνονται πέταλα, κατακλύζονται από χρώμα και δυνατά συνθήματα. Τα όνειρα ψηλώνουν ακόμη περισσότερο, τη στιγμή ωστόσο που λίγοι φαντάζονται πως αυτοί οι πανηγυρισμοί 19 χρόνια μετά θα είναι και οι τελευταίοι που θα χαρίσουν στην μικρή Κορούνια τον παλμό τους.

Ο βρυχηθμός του «Ριαθόρ» ηχεί σε ολόκληρη τη Γαλικία και μια ντουζίνα και κάτι Πρωταθλητών Ευρώπης αποχωρούν από το ξακουστό στάδιο με το κεφάλι σκυμμένο. Η «Σούπερ Ντέπορ» την άνοιξη του 2004 ολοκληρώνει το ιστορικό θαύμα, η παντοδύναμη Μίλαν των πρώτων χρόνων του νέου αιώνα έχει μόλις γονατίσει μπροστά στον Ιρουρέτα και τους παίκτες του. Και το έχει κάνει έχοντας ταξιδέψει στην Ισπανία με το υπέρ της 4-1 από τον πρώτο προημιτελικό του Champions League.

Μα αλήθεια τι σημαίνει αυτό; Αυτή είναι η «Σούπερ Ντέπορ», η ομάδα που έχει μάθει να υπερπηδά τα εμπόδια, να μην μασάει μια μπροστά στην οποιαδήποτε υπέρβαση. Το γήπεδο θυμίζει… κατηφόρα. Παντιάνι, Βαλερόν και Λούκε ήδη από το πρώτο μέρος δίνουν στη Λα Κορούνια σκορ πρόκρισης, ο Φραν στην επανάληψη βάζει το κερασάκι στην τούρτα ενός επικού 4-0. Ενός 4-0 που έπλεξε τον μύθο της Ντέπορ και στο ευρωπαϊκό στερέωμα, που την έστειλε για πρώτη και τελευταία φορά στην τετράδα του Champions League. Εκεί που αν δεν συναντούσε εκείνη τη μοναδική Πόρτο του Μουρίνιο ίσως να συνέχιζε να γράφει το παραμύθι της, ίσως το τέλος της να ήταν διαφορετικό.

Γιατί είναι αλήθεια, η ασύλληπτη αυτή ανατροπή ήταν η τελευταία της μεγάλη παράσταση, το σημείο που έλαμψε τόσο έντονα για τελευταία φορά. Ο κομήτης χόρεψε στον γαλαξία, κινήθηκε με χάρη, με μοναδική ομορφιά ανάμεσα στους υπόλοιπους γιγαντιαίους πλανήτες και έκλεψε τη δόξα τους, έγινε πράγματι ο πρωταγωνιστής του νυχτερινού ουρανού.

Μα το ταξίδι κάπου τελειώνει, η «Σούπερ Ντέπορ» έχει αρχίσει να πλησιάζει επικίνδυνα στον ήλιο, παρασύρεται από τη βαρύτητα, καίγεται από τη θερμότητα. Τα οικονομικά προβλήματα αρχίζουν να τη γονατίζουν, οι κακές επιλογές του Λεντόιρο την «τελειώνουν». Σήμερα είναι βαλτωμένη στην τρίτη κατηγορία.

Πόσο άντεξε στην κορυφή ή γύρω από αυτή; Σκάρτη δεκαετία, μα μαγική. Γιατί η Ντεπορτίβο Λα Κορούνια έγινε η αγαπημένη «δεύτερη» ομάδα, αυτή που απέδειξε πως οι «μικροί» μπορούν να τα καταφέρουν.

Σαν τον ISON, τον «κομήτη του αιώνα», θριάμβευσε. Περιπλανήθηκε στο διάστημα με ταχύτητα, με φλογερό φως που ανάγκασε τους πάντες να στρέψουν το βλέμμα τους στην τροχιά της να την απολαύσουν και να τη θαυμάσουν. Μα και σαν τον ISON σκοτώθηκε στον ήλιο, αποσυντέθηκε και εν τέλει χάθηκε. Μα κανείς δεν την ξεχνά, γιατί ο κομήτης της «Σούπερ Ντέπορ» άφησε πίσω του, σαν ουρά στον ποδοσφαιρικό γαλαξία, εκείνη την ανεκτίμητη ανάμνηση της απρόσμενης λάμψης.

Διαβάστε επίσης:

• Ντιναμό Κιέβου: Τα υπερηχητικά «εγγόνια» του Βαλερί Λομπανόφσκι
• Νιούκαστλ: Όταν η αρμάδα των Κίγκαν και Σίρερ κέρδισε το δικαίωμα στο όνειρο!
• Λάτσιο: Όταν οι «μαχητές» της Ρώμης σημάδεψαν τη χιλιετία
• Όταν η Πάρμα των Κρέσπο, Μπουφόν, Βερόν και Τουράμ «μάγευε» την Ευρώπη...
• Άγιαξ: Οι ανίκητοι μπέμπηδες του Λουίς Φαν Χάαλ
• Πόρτο: Όταν οι Δράκοι του Μουρίνιο κατέκαψαν την Ευρώπη!
• Ρίβερ Πλέιτ: Ένα ανεπανάληπτο στέμμα με τρία πετράδια στο κεφάλι των Μιγιονάριος
• Στεάουα Βουκουρεστίου: Το ευρωπαϊκό «θαύμα» του 1986
• Βαλένθια: Οι Νυχτερίδες στη ρωγμή του χρόνου
• Ρόμα: Η συμπυκνωμένη ευτυχία στο Scudetto του 2001
• Λιντς Γιουνάιτεντ: Χτίζοντας παλάτια στην «άμμο» του Champions League!