Bundesliga: Οι τριγμοί της βαυαρικής αυτοκρατορίας και η... στάμπα της Ντόρτμουντ
Για χρόνια η Bundesliga συνήθιζε να μην απασχολεί την κοινή ποδοσφαιρική γνώμη στις τελευταίες αγωνιστικές. Η Μπάγερν άλλωστε φρόντιζε για μια γεμάτη δεκαετία να... κόβει τον αέρα σε όλους τους διεκδικητές της κούπας, έχοντας εγκαθιδρύσει ένας είδος μοναρχίας στα γερμανικά γήπεδα. Μια αυτοκρατορία που επεκτάθηκε και φέτος. Με την 11η σερί «σαλατιέρα», με τον τίτλο του πρωταθλητή, με τα χρήματα και το πρεστίζ που τον συνοδεύουν.
Εκείνο ωστόσο που ενδεχομένως να ξεχαστεί με την πάροδο του χρόνου είναι πως αυτή τη σεζόν συνάντησε πραγματική αντίσταση. Αντίσταση από μια ομάδα που το προηγούμενο καλοκαίρι δεν έδειχνε ικανή να την κοιτάξει στα μάτια. Κι όμως η Ντόρτμουντ του Έντιν Τέρζιτς κρατούσε το πρωτάθλημα στα χέρια της μέχρι την τελευταία αγωνιστική, ώσπου τελικά της... ξεγλίστρησε με συνδρομή της Μάιντς.
Ένα φινάλε ανατρεπτικό και σε πλήρη ακολουθία με τους προηγούμενους μήνες που οδήγησαν σε μια από τις πιο συναρπαστικές κούρσες στη Bundesliga. Μπάγερν και Ντόρτμουντ συνέθεσαν ένα δίδυμο που τράβηξε ξανά τα βλέμματα του ποδοσφαιρικού κοινού και το Gazzetta επιχειρεί μια ανασκόπηση στα δεδομένα των δυο «μονομάχων».
Από το... χάος στην τεχνική ηγεσία της Μπάγερν και τη νέα Ντόρτμουντ χωρίς Χάαλαντ, μέχρι την πανωλεθρία στα διοικητικά των Βαυαρών, το κλείσιμο της ψαλίδας και τα «δώρα» τίτλου των Βεστφαλών.
Γράφουν οι Νίκος Κικίδης - Βασίλης Μπαλατσός
Το ρίσκο με την αλλαγή προπονητή
Η σεζόν της Μπάγερν τελικά ολοκληρώθηκε με πανηγυρισμούς, όμως έφτασε μια ανάσα από το να ήταν... καταστροφική. Έπειτα από μια «χρυσή» δεκαετία οι Βαυαροί θα μπορούσαν να μείνουν όχι απλά χωρίς πρωτάθλημα αλλά χωρίς τίτλο. Είναι «βαρύ» για ένα κλαμπ αυτού του μεγέθους και της δυναμικής να τελειώνει τη χρονιά χωρίς να προσθέσει μια κούπα στην τροπαιοθήκη.
Μέχρι τα τέλη Μαρτίου η Μπάγερν ήταν «μέσα» σε τρεις διοργανώσεις, όμως η διοίκηση πήρε μια απόφαση που εκ του αποτελέσματος πήγε να τα... γκρεμίσει όλα! Ο λόγος προφανώς για την αλλαγή στην τεχνική ηγεσία.
Στις 23 Μαρτίου οι Βαυαροί ανακοίνωσαν την απόλυση του Γιούλιαν Νάγκελσμαν, λίγο πριν κλείσουν δύο χρόνια κοινής πορείας και προχώρησαν στην αντικατάσταση του από τον Τόμας Τούχελ. Ο 35χρονος κόουτς άφησε την Μπάγερν στο -1 από την πρωτοπόρο Ντόρτμουντ, ύστερα από μια ήττα από την Λεβερκούζεν του Τσάμπι Αλόνσο.
Ο 49χρονος τεχνικός κλήθηκε να διαχειριστεί... τοξικά αποδυτήρια. Από τη μία παίκτες που στήριζαν τον Νάγκελσμαν και συνέχισαν να το κάνουν ακόμα και μετά από την αποχώρηση του, όπως ο Τζόσουα Κίμιχ και από την άλλη ποδοσφαιριστές που επιθυμούσαν την άμεση απομάκρυνση του.
Ο Τούχελ είναι ένας εξαιρετικός προπονητής, όμως δεν είναι... μάγος να κουνήσει το ραβδί του ώστε από την μια μέρα στην άλλη να κάνει την Μπάγερν «δική» του ομάδα και να λύσει όλα τα εσωτερικά προβλήματα. Παρά την κατάληξη του πρωταθλήματος η ποδοσφαιρική πραγματικότητα είναι μία. Η απόλυση του Νάγκελσμαν ήταν ένα ρίσκο που δεν βγήκε.
Έπειτα από την αλλαγή προπονητή η Μπάγερν αποκλείστηκε στα προημιτελικά του Κυπέλλου από την Φράιμπουργκ στην «Allianz Arena», έμεινε εκτός Champions League από την Μάντσεστερ Σίτι σχετικά... εύκολα και έκανε δύο ήττες στην Bundesliga, οι οποίες έβαλαν την Ντόρτμουντ στην pole position για το πρωτάθλημα.
Είναι χαρακτηριστικό πως σε 37 ματς υπό τις οδηγίες του Νάγκελσμαν στην σεζόν που ολοκληρώθηκε οι Βαυαροί έχασαν τρεις φορές, ενώ μετά την αλλαγή προπονητή είχαν τέσσερις ήττες σε 12 ματς! Η Μπάγερν επί της ουσίας «χάρισε» τον τίτλο στην Μπορούσια με δυο ήττες και μια ισοπαλία στις τελευταίες έξι αγωνιστικές της Bundesliga. Το γεγονός πως η Ντόρτμουντ γύρισε πίσω το... δώρο είναι δικό της ζήτημα.
Η επόμενη ημέρα των πρωταθλητών
Οι πρώτοι που κατάλαβαν πως η επιλογή της αλλαγής προπονητή από... συγκυρίες δεν στοίχισε το 11ο σερί πρωτάθλημα ήταν οι ίδιοι οι διοικούντες της Μπάγερν. Λίγο μετά την κατάκτηση του τίτλου οι Βαυαροί άφησαν στην άκρη τους πανηγυρισμούς και ανακοίνωσαν την αποχώρηση του CEO Όλιβερ Καν και του τεχνικού διευθυντή Χασάν Σαλιχάμιτζιτς.
Μπορεί το timing να φάνηκε περίεργο, όμως η αλήθεια είναι πως για ακόμα μια φορά το κλαμπ έδειξε πως λειτουργεί σαν... ρολόι. Οι πρωταθλητές ξέρουν πως δεν «κέρδισαν» τον τίτλο αλλά τον... έχασε η Ντόρτμουντ και αυτό δεν συνάδει με το κυριαρχικό «στυλ» τους. Οι επιλογές τόσο της αλλαγής προπονητή όσο και της στελέχωσης του ρόστερ στις τελευταίες μεταγραφικές περιόδους δεν βγήκαν και συνεπώς οι αλλαγές ήταν μονόδρομος.
FC Bayern Aufsichtsrat: Trennung von Oliver Kahn und Hasan Salihamidžić – Jan-Christian Dreesen neuer Vorstandsvorsitzender.
— FC Bayern München (@FCBayern) May 27, 2023
Το πρώτο κομμάτι της ανοικοδόμησης είναι ο Γιαν Κρίσταν Ντρίσεν. Ο 56χρονος είχε τον ρόλο του οικονομικού συμβούλου από το 2013, ενώ το 2014 έγινε και αναπληρωτής πρόεδρος. Πρόκειται για πρόσωπο που χαίρει την απόλυτη εμπιστοσύνη τόσο του Καρλ Χάινς Ρουμενίγκε όσο και του Ούλι Χένες.
Επόμενο βήμα είναι ο διάδοχος του Σαλιχάμιτζιτς. Η διαδικασία εύρεσης νέου τεχνικού διευθυντή είναι σε εξέλιξη και ένας εκ των υποψηφίων είναι ο Μαξ Έμπερλ. Από το 2008 έως το 2022 ήταν αθλητικός διευθυντής της Γκλάντμπαχ και μετέπειτα μετακόμισε στην Λειψία, με την οποία δεσμεύεται με συμβόλαιο μέχρι το 2026.
Το ερχόμενο καλοκαίρι θα είναι «καυτό» για την Μπάγερν. Ρουμενίγκε, Χένες, Ντρίσεν και ο νέος τεχνικός διευθυντής θα κληθούν να πραγματοποιήσουν τις επιθυμίες του Τόμας Τούχελ, ο οποίος θα θέλει να δημιουργήσει μια ομάδα με τον δικό του χαρακτήρα.
Τα ανοιχτά μέτωπα; Πολλά. Θα μείνει ο αρχηγός Νόιερ; Μπορούν να συνυπάρξουν Σανέ και Μανέ μετά το μεταξύ τους επεισόδιο; Θα αποκτηθεί κανονικός φορ; Θα πουληθεί ο Κίμιχ;
Ένα μοιάζει βέβαιο. Ομάδα όπως η Μπάγερν δεύτερη διαδοχική τόσο «προβληματική» σεζόν τόσο αγωνιστικά όσο και εξωαγωνιστικά δεν κάνει. Αφού δεν έχασε ούτε τώρα το πρωτάθλημα που θα σταματήσει το σερί της;
Από την απώλεια του Χάαλαντ στη διεκδίκηση του τίτλου
Για τις περισσότερες ομάδες, η απώλεια του μεγαλύτερου περiουσιασκού στοιχείου μπορεί να αποτελέσει λόγο... κατάρρευσης πριν την έναρξη της σεζόν. Για τη Ντόρτμουντ πάλι, είναι κάτι σαν συνήθεια! Οι Βεστφαλοί άλλωστε πρόκειται για ένα κλαμπ που δεν φοβάται να πουλήσει τις πιο σημαντικούς ποδοσφαιριστές του και τελευταίο παράδειγμα αποτέλεσε η πώληση (με ρήτρα) του Έρλινγκ Χάαλαντ που πήρε μεταγραφή στη Μάντσεστερ Σίτι με 60 εκατομμύρια ευρώ.
Ένα ποσό δεδομένα δυσανάλογο με την απόδοσή του και τα γκολ που προσέφερε για τη Ντόρτμουντ, η οποία ωστόσο βρήκε τον τρόπο για να παραμείνει ανταγωνιστική. Με τον Σεμπάστιαν Κελ να διαδέχεται τον Μίκαελ Ζορκ ως επικεφαλής του αθλητικού τμήματος, η Ντόρτμουντ εστίασε σε δυο κεντρικούς άξονες: σε προσθήκες νεαρών ποδοσφαιριστές με μεταπωλητική αξία, αλλά και σε έμπειρους παίκτες με χαμηλό κόστος.
Οι μεταγραφές των Καρίμ Αντιγιέμι, Νίκο Σλότερμπεκ, Σεμπαστιάν Αλέ, Σαλίχ Οζκάν, Νίκλας Ζίλε και Γιούλιαν Ρίερσον αποδεικνύουν και με το παραπάνω την συγκεκριμένη στρατηγική που ακολούθησε η Ντόρτμουντ, με τον Έντιν Τέρζιτς να είναι υπεύθυνος για ένα σύνολο που έσφυζε κυρίως από ενθουσιασμό και νιότη, αλλά και με ορισμένες «δόσεις» από προσωπικότητες που κουβαλούσαν... χιλιόμετρα στα γήπεδα.
Ποδοσφαιριστές όπως οι Χούμελς και Ρόις προσέδιδαν την απαραίτητη ισορροπία δίπλα σε νεαρούς συμπαίκτες τους όπως οι Μπέλιγχαμ, Μουκοκό, Αντεγιέμι, Ρέινα, Σλότερμπεκ, συνθέτοντας μια ομάδα με πολλαπλά και διαφορετικά πλεονεκτήματα εντός του αγωνιστικού χώρου. Μια ομάδα που - όπως αποδείχθηκε - ήταν έτοιμη να διεκδικήσει μέχρι τέλους τη Bundesliga!
Η κούρσα, η ελπίδα και το... πυρακτωμένο σίδερο
Αν κάποιος επιχειρήσει να ξετυλίξει από την αρχή το κουβάρι της φετινής σεζόν για τους Κιτρινόμαυρους, θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως τελικά έκαναν την απόλυτη υπέρβαση! Η μεγαλύτερη επένδυσή τους άλλωστε στο προηγούμενο μεταγραφικό παζάρι, το μεγάλο όνομα που ήρθε να αντικαταστήσει τον Έρλινγκ Χάαλαντ, έπρεπε να αντιμετωπίσει την πιο δυσάρεστη και σοκαριστική είδηση της ζωής του προτού καν προλάβει να παίξει τον πρώτο του αγώνα με τους Βεστφαλούς.
Μέσα στους θερινούς μήνες και κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας, ο Σεμπαστιάν Αλέ διαγνώστηκε με όγκο στους όρχεις, ξεκινώντας μια άνιση μάχη απέναντι στον καρκίνο. Έπρεπε να ξεφυλλίσουμε το ημερολόγιο μέχρι τις 22 Ιανουαρίου ώσπου να τον δούμε για πρώτη φορά με τη φανέλα της Ντόρτμουντ, με τον Ιβοριανό να βγαίνει νικητής απέναντι στην καταραμένη αρρώστια. Ακόμα και χωρίς τον βασικό τους φορ ωστόσο για έξι μήνες, οι Βεστφαλοί κατάφεραν να μείνουν κοντά στη Μπάγερν μέχρι την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Και με τους Βαυαρούς να επιστρέφουν... ντεφορμέ από το Μουντιάλ με συνεχόμενες γκέλες που έκλεισαν σημαντικά την ψαλίδα, η Ντόρτμουντ βρήκε την ευκαιρία να «χτυπήσει». Για μήνες η κούρσα μετατράπηκε σε μια μάχη δυο «αλόγων» που δεν επέτρεπαν στον αντίπαλό τους να αναπνεύσει. Η απομάκρυνση του Νάγκελσμαν και η άφιξη Τούχελ στον βαυαρικό πάγκο δεν ήταν ικανή να αλλάξει τα δεδομένα, με την ομάδα του Μονάχου να αδυνατεί να ξεφύγει από τον λαβύρινθο της αγωνιστικής πτώσης.
Από την άλλη πλευρά βέβαια η Ντόρτμουντ πέταξε πολλές ευκαιρίες στον κάδο ώστε να αποκτήσει μια διαφορά ασφαλείας στην κορυφή. Η «αυτοχειρία» κόντρα στη Στουτγκάρδη του Μαυροπάνου μέσα στον Απρίλη αποτελεί το πιο τρανταχτό παράδειγμα αλλά και συνάμα... προάγγελο για το τι θα ακολουθούσε, με τη Ντόρτμουντ να στραβοπατά και στην έδρα της Μπόχουμ μερικές εβδομάδες αργότερα.
Η μοίρα ωστόσο έστησε έτσι το παιχνίδι της ώστε η τελευταία αγωνιστική να την βρει στην κορυφή, με τη Μάιντς να στέκεται ως το μοναδικό οχυρό που την χώριζε από την πρώτη «σαλατιέρα» μετά από 11 ολόκληρα χρόνια. Η συνέχεια λίγο - πολύ - γνωστή... Η Ντόρτμουντ για ακόμα μια φορά απέτυχε να αδράξει την ευκαιρία και «δώρισε» ουσιαστικά ακόμα ένα πρωτάθλημα στην ισόβια πρωταθλήτρια Μπάγερν, με τη «στάμπα» της αποτυχίας να χαράσσεται με πυρακτωμένο σίδερο βαθιά στο κορμί της...