Γουέστ Χαμ: Ακροβατώντας μεταξύ δόξας και ταπείνωσης

Μπορεί άλλωστε η αρχή του Ιούνη να τη βρίσκει να διεκδικεί ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο, όμως σε μεγάλο βαθμό η φετινή σεζόν ήταν πολύ δύσκολη για τη Γουέστ Χαμ. Πόσω δε μάλλον από τη στιγμή που οι προσδοκίες ήταν πολύ υψηλές στο Λονδίνο στο τέλος του προηγούμενου καλοκαιριού. Προσθήκες όπως εκείνες των Λούκας Πακετά, Τζιανλούκα Σκαμάκα, Ναγιέφ Αγκέρ, Μάξγουελ Κορνέτ, Έμερσον, Τίλο Κέρερ και Αλφόνς Αροελά στοίχισαν ένα ποσό που άγγιζε τα 200 εκατομμύρια ευρώ για τους Hammers, οι οποίοι έδειχναν έτοιμοι να παλέψουν για ακόμα μια ευρωπαϊκή έξοδο.

Αν συνυπολογίσουμε μάλιστα και τις προσωπικότητες που ήδη βρίσκονταν στο Λονδίνο, παίκτες δηλαδή όπως οι Ντέκλαν Ράις, Μπόουεν και Αντόνιο, τότε δεν είναι δύσκολο να κατανοήσουμε τον λόγο που άπαντες στη Γουέστ Χαμ είχαν βλέψεις για μια ευρωπαϊκή θέση. Η πραγματικότητα βέβαια έχει πολλές φορές την τάση να μας φέρνει προ εκπλήξεως και η περίπτωση των Σφυριών δεν αποτέλεσε εξαίρεση.

Μια σεζόν που το καλοκαίρι είχε σφυρηλατηθεί με όραμα την πρώτη επτάδα της Premier League προοδευτικά έδειχνε πως θα μετατραπεί σε έναν ανείπωτο εφιάλτη. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως στις πρώτες 20 αγωνιστικές του αγγλικού πρωταθλήματος, οι Λονδρέζοι μέτρησαν μόλις τέσσερις νίκες και τρεις ισοπαλίες με το σύνολο των 15 βαθμών να πυροδοτεί τα πρώτα σενάρια για υποβιβασμό στην Championship.

Η Γουέστ Χαμ εξάλλου αδυνατούσε να βρει τη φόρμουλα που θα της χάριζε μια αγωνιστική συνέπεια, είχε παραμείνει ήδη πάρα πολύ μακριά από τους αρχικούς στόχους που είχε θέσει στην αρχή της σεζόν και το φάσμα της πτώσης στη δεύτερη κατηγορία άρχιζε να αποκτά υπόσταση με κάθε νέα αγωνιστική που την κρατούσε μακριά από τη νίκη.

Η διάταξη και το σύστημα με 4-2-3-1 που είχε προκρίνει ο Ντέιβιντ Μόγιες στο συντριπτικό κομμάτι της σεζόν δεν απέφερε καρπούς, όμως κάπου στα μέσα του Γενάρη άρχισαν διάφοροι πειραματισμοί που χάρισαν πνοή στους Λονδρέζους. Το 4-2-3-1 άρχισε να υποχωρεί και να δίνει τη θέση του είτε στη διάταξη 3-4-2-1 απέναντι σε πιο μεγάλους αντιπάλους, είτε στο 4-3-3 που λειτούργησε και έφερε σημαντικά τρίποντα προς το τέλος της σεζόν.

Πιο κομβική αποδείχθηκε η περίοδος του Απριλίου με τη Γουέστ Χαμ να σαρώνει με τρείς νίκες απέναντι σε Σαουθάμπτον, Φούλαμ και Μπόρνμουθ, τη στιγμή που η επιστροφή της από το 0-2 κόντρα στην Άρσεναλ για να αποσπάσει τον βαθμό της ισοπαλίας (καθοριστικός επίσης και στη μάχη του πρωταθλητή) συνέδραμε αποφασιστικά στην τόνωση της ψυχολογίας του συνόλου.

Σαν αποτέλεσμα το τέλος της σεζόν να τη βρει στη 14η θέση της βαθμολογίας, έξι βαθμούς πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού, όμως ακόμα και με τον εφιάλτη... ξορκισμένο κάτι φάνηκε να λείπει από τα πεπραγμένα των Hammers στην Αγγλία. Κάτι που φρόντισαν ωστόσο να αναπληρώσουν μέσα από την ευρωπαϊκή τους πορεία...

Μπορεί άλλωστε τα πράγματα στα εγχώρια να πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο, όμως στην Ευρώπη και στο Conference League η Γουέστ Χαμ έμοιαζε σαν τρένο δίχως φρένα. Σε αυτό βέβαια έπαιξε ρόλο και ο βαθμός δυσκολίας, με τους αντιπάλους που συνάντησε εκτός συνόρων να είναι σαφώς κατώτεροι σε σύγκριση με τους αντίστοιχους της Premier League.

Αφού ξεμπέρδεψαν με δυο άνετες νίκες απέναντι στην Βίμποργκ για τον προκριματικό γύρο, οι Hammers είδαν την κληρωτίδα να τους πλαισιώνει στον δεύτερο όμιλο του Conference League απέναντι στην Άντερλεχτ, τη Στεάουα Βουκουρεστίου και τη Σίλκεμποργκ της Δανίας. Ο απολογισμός δεν χωρά αμφισβήτηση: Με έξι νίκες σε ισάριθμα ματς η Γουέστ Χαμ έκανε... πάρτι στον όμιλο της, πέρασε με θριαμβευτικό τρόπο στη φάση των «16» και δεν φρέναρε ούτε απέναντι στο εμπόδιο της ΑΕΚ Λάρνακας την οποία απέκλεισε με συνολικό σκορ 6-0.

Επόμενη αντίπαλος η Γάνδη που κατάφερε να την κρατήσει στο 1-1 στο πρώτο σκέλος των προημιτελικών, όμως το βαρύ 4-1 της ρεβάνς σφράγισε ακόμα μια πρόκριση για τους Λονδρέζους. Το μόνο «οχυρό» πλέον που έμενε να πέσει ήταν η «ελληνική» Άλκμααρ των Παυλίδη - Χατζηδιάκου, η οποία πράγματι πάλεψε όσο καλύτερα μπορούσε.

Με δυο δύσκολες νίκες ωστόσο σε Λονδίνο και Ολλανδία, η Γουέστ Χαμ δικαίωσε τις προσδοκίες που είχαν σχηματιστεί για την πορεία της στην Ευρώπη, φτάνοντας ένα βήμα πριν από την πρώτη της κούπα στον 21ο αιώνα. Σε μια σεζόν μάλιστα που βρέθηκε μια ανάσα μακριά από μια ταπεινωτική καταστροφή, έναν υποβιβασμό στη δεύτερη κατηγορία.

Και το βράδυ της 7ης Ιουνίου απέναντι στη Φιορεντίνα μπορεί να χαράξει ένα από τα πιο χρυσά κεφάλαια της ιστορίας της, αλλά και έναν επικό επίλογο στο πιο παράδοξο ποδοσφαιρικό «παραμύθι» της φετινής χρονιάς!