Δημήτρης Βρανόπουλος στο Gazzetta: «Από τον Βοτανικό, ο Παναθηναϊκός πρωταγωνιστής στην Ευρώπη»

Αν μπορούσατε να μου αριθμήσετε τρία γεγονότα με σειρά σημαντικότητας για την φετινή σεζόν, ποια θα ήταν αυτά για τον Ερασιτέχνη Παναθηναϊκό;

«Το πιο σημαντικό είναι το θέμα του Βοτανικού, το οποίο έχει μπει κανονικά στις ''ράγες'' του, τόσο για τον Ερασιτέχνη όσο και για τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό. Δεύτερο θα έλεγα πως είναι το γεγονός πως έχουμε πάρει σαν διοίκηση πλέον και τα ΑμεΑ, έχουμε πλειοψηφία στο ΔΣ. Το τρίτο τώρα... δεν θεωρώ πως μπορώ να πω κάτι συγκεκριμένο αγωνιστικά. Θεωρώ πως γενικά ήμασταν ανταγωνιστικοί παντού, αν και είχαμε κάποιες ατυχίες και κάποιες συγκυρίες που πιθανόν να επηρέασαν κάποια πράγματα που περιμέναμε, αλλά επί των γενικών αγωνιστικά τα πήγαμε καλά. Τόσο στα ομαδικά όσο και στα ατομικά».

Η υπογραφή των συμβάσεων ήταν το τελευταίο βήμα πριν ξεκινήσουν οι εργασίες. Ωστόσο μεγάλη μερίδα του κόσμου αντιμετωπίζει ακόμα με συγκρατημένη αισιοδοξία το ζήτημα του γηπέδου, φοβούμενη μην στραβώσει κάτι; Πώς αφουγκράζεστε την ανησυχία του αυτή και πως αξιολογείτε την κατάσταση αυτή τη στιγμή, εσείς που το ζείτε και από πιο κοντά;

«Κοιτάξτε η αλήθεια είναι πως πρόκειται για μία υπόθεση αρκετά ταλαιπωρημένη. Και έχει ταλαιπωρηθεί και ο κόσμος απ' αυτήν. Είχαν γίνει κατά καιρούς, θεωρώ καλόπιστα, κάποιες δηλώσεις, κάποιες υποσχετικές. Νομίζω πως αυτή τη φορά, όχι νομίζω, βασικά το θεωρώ δεδομένο, πως είναι τέτοια η συγκυρία, είτε αυτό λέγεται πολιτική βούληση, είτε νομοθετικό πλαίσιο, είτε χρήματα, όλα έχουν μπει στην θέση τους και πλέον το τραίνο έχει φύγει. Δεν μπορεί πλέον αυτό να σταματήσει. Τώρα μπορεί τελικά να έχουμε μία απόκλιση κάποιων μηνών απ' αυτό που είχαμε δηλώσει αρχικά, επειδή είναι πάρα πολύ σύνθετο το έργο, κι έχει κι ένα κομμάτι γραφειοκρατικό αρκετά σημαντικό συν τα συνοδά έργα κλπ. Θεωρώ όμως πως το γήπεδο θα γίνει. Και του ποδοσφαίρου, αλλά και οι εγκαταστάσεις του Ερασιτέχνη, που για μας είναι πιο σημαντικές».

Θα είναι αυτό το έργο, το σημαντικότερο επίτευγμά σας στην διοίκηση της ομάδας μαζί με τον κ.Μαλακατέ;

«Στα τρία χρόνια που είμαστε στην διοίκηση του Ερασιτέχνη σαφώς έχει την μεγαλύτερη αξία».

Οι μέρες των διαπραγματεύσεων με όλες τις συμβαλλόμενες πλευρές πόσο δύσκολες ήταν;

«Πάντα υπάρχει περιθώριο για κάτι καλύτερο απ' αυτό που έχουμε πάρει. Και όταν υπάρχει μία διαπραγμάτευση που είναι σύνθετη, πάντα υπάρχει το καλύτερο. Από κει και πέρα θεωρώ πως, με βάση αυτά που μπορούσαμε να πάρουμε, έχουμε εξασφαλίσει σχεδόν το 100%. Εγώ είμαι πολύ ικανοποιημένος. Αυτό φάνηκε και από την παρουσίαση των οριστικών μελετών των εγκαταστάσεων του Ερασιτέχνη που έγινε στο Δημαρχείο, όπου ο κόσμος μέσω των βίντεο και των μακετών μπόρεσε να καταλάβει πως αυτό το έργο είναι πάρα πολύ σημαντικό για την ιστορία του Παναθηναϊκού. Τώρα το ότι έτυχε στα χέρια τα δικά μας να περάσει αυτό, θα μπορούσε να συμβεί και σε μία επόμενη διοίκηση. Ήταν συγκυριακό. Αυτό που κάναμε εμείς και θα συνεχίσουμε να κάνουμε, δεν έχουμε τελειώσει όσο βρίσκεται το έργο σε εξέλιξη, θα έχουμε την επίβλεψη των τεχνικών προδιαγραφών. Θα το παρακολουθούμε στενά για να ξέρουμε πως αυτά που συμφωνήθηκαν και υποσχέθηκαν θα γίνουν πραγματικότητα».

Υπήρξε κάποια μέρα που θεωρήσατε πως φτάσατε σε κάποιο τέλμα στις διαπραγματεύσεις; Που να φάνηκε να κολλάει λίγο το πράγμα και πως οδεύει σε «ναυάγιο»;

«Υπήρχαν τέτοιες στιγμές. Όμως όλοι ήθελαν να γίνει αυτό το έργο κι αυτό μέτρησε. Ανεξάρτητα όμως από το αποτέλεσμα υπήρξαν φορές που αποχωρούσαμε από κάποια συνάντηση με τον κύριο Μαλακατέ και λέγαμε μεταξύ πως αυτό ήταν, δεν γίνεται να προχωρήσει. Είχαμε κάποιες ενστάσεις συγκεκριμένες, τις ξεπεράσαμε όμως. Σημασία έχει το δια ταύτα, το αποτέλεσμα. Τώρα πως στην πορεία υπήρξαν πάνω και κάτω είναι δεδομένο».

Ο κόσμος αναγνώρισε όλη αυτή την προσπάθεια που κάνατε αυτά τα χρόνια, όμως για πρώτη φορά βρήκατε μία σημαντική μερίδα αυτού απέναντι, όταν αναγκαστήκατε να πάρετε την σκληρή απόφαση για το θέμα της Διπλής Ανάπλασης. Πόσο δύσκολες ήταν εκείνες οι μέρες πριν την προσυνέλευση και μέχρι και την ψηφοφορία;

«Με πολύ άγχος. Εμείς αυτό που θέλαμε νομικά μπορούσαμε να το στηρίξουμε και με το 50+1 του συνόλου των ψήφων. Όμως ήταν λάθος αυτό, δηλαδή να μην παρθεί μία τόσο σημαντική απόφαση με ενισχυμένη πλειοψηφία. Οπότε γι' αυτό πήγαμε για τα 2/3. Φαίνεται πως ο πολύς κόσμος που ψήφισε το ''ναι'', θεώρησε πως ''άξιζε τον κόπο'', ανεξάρτητα από τον πόνο ψυχής που τον έχουμε όλοι, γιατί και η δική μου η γενιά την Λεωφόρο την έχει αγαπήσει, έχει περάσει από μεγάλες δόξες και ιστορικά είναι ένας χώρος πολύ σημαντικός. Θα αφήσουμε όμως εκεί και το ''κύτταρό'' μας. Δεν πρόκειται δηλαδή να φύγει η Λεωφόρος χωρίς να αφήσουμε ένα Παναθηναϊκό... κύτταρο εκεί. Έχουμε το μουσείο, το εντευκτήριο, κοιτάμε να κάνουμε και κάποια άλλα πράγματα, να κρατήσουμε κάτι ακόμα ζωντανό σ' αυτό το χώρο εκεί. Από κει και πέρα όμως η ζωή συνεχίζεται και πρέπει να δούμε τα επόμενα 100 χρόνια».

Ύστερα από το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ακολούθησε μία προσφυγή από κάποια άτομα, τα οποία τελικά την απέσυραν. Υπήρξε κάποια συζήτηση από την πλευρά σας με τα άτομα αυτά ή από μόνα τους πήραν την απόφαση αυτή;

«Το να υπάρξουν αντιδράσεις είναι φυσικό. Είναι λογικό να θεωρούν κάποιοι άνθρωποι πως ήταν λάθος. Στηρίχθηκαν σε κάποια νομικά επιχειρήματα, είδαμε πως εκ των πραγμάτων αυτό τελείωσε από μόνο του. Χωρίς να χρειάζεται κάποια παρεμβολή δική μας, σαν διοίκηση».

Για την συμβολή του δημάρχου Κώστα Μπακογιάννη και του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ, Γιάννη Αλαφούζου και τη σημασία του να υπάρχει μία «κοινή γραμμή πλεύσης»:

«Είναι σημαντικό, ειδικά από τη στιγμή που αυτό το έργο είναι και για το ποδόσφαιρο και για τον Ερασιτέχνη. Με τον κ. Αλαφούζο είχαμε κοινά σημεία. Υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον και από τις δύο πλευρές του Παναθηναϊκού να γίνει αυτό το έργο. Προφανώς είχαμε σύμπλευση σ' αυτό. Αλλά όπως είπατε και ο κ. Μπακογιάννης έχει βοηθήσει. Η πολιτική βούληση (για το έργο αυτό) ξεκίνησε από το δήμο και από κει και πέρα πήρε τις ευλογίες και της κυβέρνησης, γιατί κι από κει έχει αντληθεί ένα μεγάλο κομμάτι της χρηματοδότησης».

Πόσο μπορεί να γιγαντώσει το έργο αυτό πραγματικά τον Ερασιτέχνη τόσο λόγω των εγκαταστάσεων που θα αποκτήσει όσο και λόγω των παραπάνω εσόδων;

«Χωρίς να μπορούμε να το προσδιορίσουμε ακριβώς. Κάνοντας αυτή την κίνηση, δηλαδή μπαίνοντας στον Βοτανικό, στο καινούργιο σπίτι του Παναθηναϊκού, θεωρούμε απ' όλα αυτά που έχουμε δει γύρω γύρω πως όντως θα είναι ένα τεράστιο βήμα προς τα εμπρός. Νομίζω όχι μόνο σε ελληνικό επίπεδο, αλλά και σε ευρωπαϊκό. Να υπάρχει δηλαδή ένας χώρος, που θα είναι μία μικρή ''Παναθηναϊκή πολιτεία'', χωρίς την ΚΑΕ βέβαια, αλλά κι εκείνη έχει το δικό της πλέον, το ΟΑΚΑ, οπότε κατά κάποιο τρόπο, έχουν τακτοποιηθεί και τα τρία βασικά μέλη του Παναθηναϊκού».

Είστε ένας άνθρωπος που γίνατε γνωστός μέσω του PAO Alive του οποίου αποτελούσατε τον μεγαλύτερη δωρητή, έστω κι αν αυτό το εγχείρημα δεν πέτυχε τελικά. Πώς προέκυψε η τόσο ενεργή ενασχόλησή σας με την διοίκηση του Ερασιτέχνη;

«Εγώ ξεκίνησα πιο ενεργά με την κίνηση του PAO Alive. Θεωρούσα πως την δεδομένη στιγμή ήταν μία καλή κίνηση, ανεξάρτητα αν τελικά δεν ευοδώθηκε. Από κει και πέρα, τον Ιούλιο του 2020, έπρεπε να κατέβει κάποια διοίκηση, αλλιώς θα καταλήγαμε στο Πρωτοδικείο, ένα έργο που δυστυχώς το είχαμε ξαναδεί στο παρελθόν σαν Παναθηναϊκός, ο κ. Μαλακατές πήρε προς τιμήν του αυτό το ρίσκο, που δεν ήταν μικρό, και όντας ο επικεφαλής της κίνησης αυτής, κάλεσε κάποια άτομα να μπουν στο ΔΣ, μεταξύ των οποίων ήμουν κι εγώ. Εγώ τον κ. Μαλακατέ τον γνώρισα τότε, λίγο πριν τις εκλογές. Πριν τον ήξερα απλώς σαν όνομα τόσο εκείνον όσο και τον πατέρα του. Δεν είχαμε όμως κάποια ιδιαίτερη επαφή πριν. Ήτανε μία στιγμή που πίστευα κι εγώ πως μπορούσα και από πλευράς χρόνου και από οικονομικής πλευράς, να έχω έναν πιο ενεργό ρόλο. Θεωρώ πως από τότε έχω πάρει πολύ περισσότερα απ' αυτά που έχω βάλει στον Παναθηναϊκό τόσο από άποψη χρόνου όσο και από άποψη χρημάτων».

Ποια είναι η σχέση σας με τον κ. Μαλακατέ με τον οποίο φαίνεται να έχετε πολύ καλή χημεία; Πόσο σημαντική είναι αυτή στο να λειτουργεί καλά η μεταξύ σας συνεργασία;

«Με τον κ. Μαλακατέ έχω μία άριστη συνεργασία. Υπάρχει μία σύμπλευση απόψεων. Εκείνος έχει σαφώς περισσότερες διοικητικές παραστάσεις. Κι εγώ όμως θεωρώ πως μαθαίνω γρήγορα έχοντάς τον στο πλευρό μου. Πιστεύω έχουμε κάνει ένα καλό δίδυμο. Αλλά δεν είμαστε μόνο εμείς. Στο ΔΣ έχουμε αξιόλογα και καταξιωμένα άτομα. Ανθρώπους με φυσιολογικές δουλειές που όλοι βοηθούν, ο καθένας απ' το πόστο του. Τα έχουμε μοιράσει για να μπορούμε να λειτουργούμε σαν ομάδα. Κάποιες αποφάσεις θέλουμε να τις παίρνουμε από κοινού. Να λειτουργούμε σαν ΔΣ και όχι σαν άτομα».

Ήταν η περίοδος που αρχίσατε να ξεπληρώνετε τα χρέη του Ερασιτέχνη η δυσκολότερη περίοδος που έχετε βιώσει μέχρι στιγμής στην διοίκηση;

«Πρώτα απ' όλα τα προηγούμενα δύο χρόνια επί διοίκησης του Δημήτρη Γιαννακόπουλου τα πράγματα μπήκανε σε μια σειρά. Μπήκανε κάποιες διαδικασίες. Το χρέος τακτοποιήθηκε στο μεγαλύτερο μέρος του κι ένα μικρό κομμάτι που έμεινε ήταν διακανονισμένο. Η πρώτη χρονιά για μένα, σαν πρωτάρη κιόλας στο ''άθλημα'', ήταν πιο αγχωτική. Ο αγώνας όμως αυτός που κάναμε τότε είναι ο ίδιος με κάθε χρόνο. Επειδή κάθε χρόνο θεωρούμε πως είναι μονόδρομος να φτιάξουμε καλύτερες ομάδες, να τις βγάλουμε στην Ευρώπη. Τα μπάτζετ ακόμα και πριν μπούμε στον Βοτανικό, έχουν ήδη μεγάλη διαφορά απ' αυτό που ξεκινήσαμε. Το θετικό αυτό άγχος λοιπόν είναι μόνιμο. Πάντα προσπαθούμε να αντλήσουμε καινούργιους πόρους από ανθρώπους απλούς. Το να δώσει ένας άνθρωπος 500 ή 1.000 ευρώ το εκτιμούμε σαν κίνηση, γιατί ο καθένας έχει τις δυνατότητές του. Εμείς προσπαθούμε να φέρουμε πιο κοντά αυτό τον τεράστιο κόσμο του Παναθηναϊκού και ο καθένας να κάνει αυτό που μπορεί. Το σημαντικό είναι να καταλάβει (ο καθένας) πως ό,τι βάλει θα πιάσει τόπο και νομίζω αυτό έχει φανεί και αγωνιστικά και όχι μόνο».

Πόσο βοήθησε και βοηθάει η στήριξη του κόσμου στο εγχείρημα του Ερασιτέχνη;

«Εμείς σαν Παναθηναϊκός είμαστε τυχεροί, γιατί έχουμε κόσμο που αγαπάει τον Ερασιτέχνη, αλλά και ξέρει. Έχουμε ανθρώπους που παρακολουθούν χρόνια βόλεϊ, μπάσκετ γυναικών και άλλα αθλήματα. Αυτό σίγουρα βοηθάει, επειδή η διοίκηση από μόνη της δεν φτάνει. Ούτε και οι ομάδες και οι αθλητές. Πρέπει πάντα να έχουμε το τρίπτυχο, δηλαδή διοίκηση, κόσμος και αθλητές. Στον Παναθηναϊκό είμαστε τυχεροί. Υπάρχουν πάντα άνθρωποι, που ασκούν κριτική, αλλά δεν μας πειράζει αυτό. Ακόμα κι αν κάποιος είναι εξαγριωμένος, αν να μας δει δηλαδή εμένα ή τον κ. Μαλακατέ σ' έναν αγώνα και εκφράσει τα παράπονά του κάπως έντονα, προσπαθούμε να απαντήσουμε. Κι εμείς σαν διοίκηση δεν είμαστε αλάνθαστοι. Κάνουμε λάθη. Όπως κάνουμε παντού σαν άνθρωποι. Προσπαθούμε όμως πάντα ότι λάθη κάνουμε να τα διορθώνουμε και να μην είναι επαναλαμβανόμενα. Αλλά γενικά ο κόσμος βοηθάει πολύ, δεν το συζητώ αυτό».

Φέτος, είχαμε ένα ατυχές συμβάν στον αγώνα βόλεϊ του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό του Challenge Cup, όπου έγιναν κάποια επεισόδια μεταξύ των οπαδών και της αστυνομίας, που οδήγησε το παιχνίδι στην αναβολή και στην διεξαγωγή του την επόμενη μέρα κεκλεισμένων των θυρών. Κάποιοι έλεγαν πως αυτό ήταν ευθύνης της διοίκησης που δεν πήγε στο ΟΑΚΑ και άλλοι ότι έφταιγε η αστυνομία που έριξε δακρυγόνο σε κλειστό χώρο, ποια η γνώμη σας για όλα αυτά;

«Το θέμα αυτό θεωρώ το έχουμε καλύψει αρκετά και με ανακοίνωσεις κλπ. Ήταν όντως μία άτυχη στιγμή. Το μεγαλύτερο λάθος σε όλη αυτή την υπόθεση ήταν το θέμα του δακρυγόνου. Εκεί επειδή ήμουνα στο γήπεδο με την γυναίκα μου, ξαφνικά αρχίσαμε να τρέχουμε, άνοιξε η μύτη της. Ευτυχώς δεν είχαμε περισσότερους τραυματισμούς και θύματα. Και απ' ότι κατάλαβα κι έξω, χωρίς πιθανόν να φταίει απαραίτητα ο κόσμος, ήταν οι συνθήκες τέτοιες, είχαμε επεισόδια και εκτός γηπέδου. Την μεγάλη ευθύνη για το αποτέλεσμα αυτό την έχει η αστυνομία καλώς ή κακώς και γι' αυτό έχουμε κινηθεί και νομικά. Με το όποιο αποτέλεσμα κι αν έχουμε τελικά, κάναμε όμως τις κινήσεις που θεωρούσαμε σωστές ως Παναθηναϊκός. Από κει και πέρα αρχικά το σκεπτικό πάντα ήταν να γίνει ο αγώνας αυτός στο ΟΑΚΑ. Το είχαμε δηλώσει από τον Οκτώβριο. Το γήπεδο του ημιτελικού έπρεπε να το έχουμε δηλώσει πριν τον πρώτο ημιτελικό στου Ρέντη, που είχαμε τραυματία τον Ερνάντεζ. Έναν παίκτη πολύ σημαντικό για μας.

Τελικά, καλώς ή κακώς, κερδίσαμε στου Ρέντη κι έτσι δημιουργήθηκε ένας προβληματισμός στις τελευταίες μέρες πριν τον αγώνα τι να κάνουμε τελικά. Μία επιλογή είχαμε να πάμε στο ΟΑΚΑ και μία να μείνουμε στον Άγιο Θωμά. Η απόφαση που πάρθηκε τελικά ήταν συλλογική, άσχετα αν ανέλαβε την ευθύνη προσωπικά ο κ. Μαλακατές. Υπήρχαν υποστηρικτές και για τις δύο επιλογές. Υπερίσχυσε ο Άγιος Θωμάς με το σκεπτικό πως είναι η φυσική μας έδρα, ότι ο Ολυμπιακός έχει θέματα ψυχολογίας όταν παίζει με μας εκεί. Έτσι, θεωρήσαμε. Πιθανό κακώς τελικά, όταν έχουμε φτάσει στο συγκεκριμένο σημείο, πρέπει τα μεγάλα παιχνίδια να τα παίζουμε σε μεγάλα γήπεδα.

Εκ των υστέρων, έπρεπε να έχουμε παίξει στο ΟΑΚΑ. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Οπότε ένα κομμάτι της ευθύνης προφανώς το έχει και η διοίκηση. Άρα από δω και πέρα, ανεξαρτήτως αν είναι κάποιος βασικός τραυματίας ή όχι, εμείς τα μεγάλα παιχνίδια θα τα παίζουμε στο ΟΑΚΑ, εφόσον μπορεί η ΚΑΕ να μας δίνει το γήπεδο και δεν υπάρχει ''σύγκρουση'' με κάποια δικά της παιχνίδια ή προπονήσεις. Τα μεγάλα ματς πλέον θα τα κάνουμε στα μεγάλα γήπεδα, γιατί αυτό αξίζει στον Παναθηναϊκό και τον κόσμο του. Γιατί και ο ''Αγ. Θωμάς'' είναι ένα γήπεδο 1.000-1.100 ατόμων, 1.200 ''παχιά παχιά''. Ντάξει... Εδώ είδαμε το βόλεϊ γυναικών που παίξαμε τον τελικό στο ΟΑΚΑ και μαζέψαμε 6 χιλ. άτομα, νούμερο εντυπωσιακό για βόλεϊ γυναικών, όχι πως δεν το αξίζει. Πιστεύω πως από δω και πέρα όσο βλέπει ο κόσμος πως φτιάχνουμε ακόμα πιο ανταγωνιστικές ομάδες, θα τις αγκαλιάζει ακόμη περισσότερο. Έτσι, θα έρχεται πολύ περισσότερος κόσμος σε τέτοιους αγώνες σε μεγάλα γήπεδα».

Τα δύο τμήματα του βόλεϊ, αλλά το μπάσκετ γυναικών έχουν γίνει πλέον άκρως ανταγωνιστικά εντός συνόρων. Αποτελεί για την διοίκηση του Ερασιτέχνη να κερδίσει ένα από τα δύο τμήματα βόλεϊ μία ευρωπαϊκή κούπα;

«Το έχει δηλώσει και ο πρόεδρος. Προφανώς. Εμείς στον Παναθηναϊκό πρώτα απ' όλα θέλουμε να κερδίσουμε όλους τους τίτλους στις εγχώριες διοργανώσεις είτε λέγεται πρωτάθλημα είτε Κύπελλο (είτε κάποια άλλη διοργάνωση), αλλά πάντα ο τελικός στόχος είναι η Ευρώπη. Πέρυσι είχαμε αυτή την ''κακοτυχία'', αλλά σημασία έχει πως ο σκοπός είναι αυτός. Όχι μόνο τα δύο βόλεϊ και το μπάσκετ γυναικών, αλλά και γενικότερα. Του χρόνου θα κοιτάξουμε και από τα ΑμεΑ, όχι μόνο το μπάσκετ με αμαξίδιο που έκανε ήδη φέτος μία διαδρομή στην Ευρώπη και πήγε καλύτερα απ' ότι το υπολογίζαμε. Και ότι άλλο τμήμα μπορούμε, είτε αυτό λέγεται πινγκ πονγκ, όπου έχουμε πάρει και τίτλο ευρωπαϊκό, είτε λέγεται οτιδήποτε άλλο, θα κοιτάξουμε να έχουμε πλέον μία παρουσία εξίσου ανταγωνιστική και σε επίπεδο Ευρώπης».

Το θέμα της έδρας για τις δύο ομάδες βόλεϊ αποτελεί μείζον ζήτημα και για την σεζόν που έρχεται. Έχουμε κάποιο update πάνω σ' αυτό;

«Κάναμε μία γύρα σε όλα τα διαθέσιμα γήπεδα. Αυτό που θα δηλώσουμε σαν έδρα πρέπει να πληρεί κάποιες μίνιμουμ προδιαγραφές όπως π.χ. να είναι χωρητικότητά του μεγαλύτερη των χιλίων ατόμων. Πολλά γήπεδα αποκλείστηκαν μόνο και μόνο εξαιτίας των λίγων διαθέσιμων θέσεών τους για τους θεατές. Από τον ''Άγιο Θωμά'' μας είπαν ότι δεν μας θέλουν. Συγγνώμη αν το λέω λίγο ωμά. Δεν μας άφησαν καν το περιθώριο διαπραγμάτευσης, δηλαδή να ζητηθούν κάποια περισσότερα χρήματα, αν και ήδη πληρώνουμε πολλά σε σχέση μ' αυτά που παίρνουμε στο κλειστό αυτό. Ήταν όμως κάθετοι. Έτσι στραφήκαμε στα υπόλοιπα γήπεδα.

Εμείς αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε συζητήσεις με την ΚΑΕ μήπως μπορέσουμε και βάλουμε κάποιες προπονήσεις των δύο βόλεϊ στο ΟΑΚΑ, αλλά και κάποιους ευρωπαϊκούς αγώνες, όπως είπαμε και πριν. Στο μπάσκετ γυναικών υπάρχουν εναλλακτικές. Επίσης θα θέλαμε και κάποια μεγάλα ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος π.χ. με τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ, αγώνες που θεωρούμε πως θα μαζέψουμε και κόσμο. Άσχετα δηλαδή από το γεγονός που θέλουμε να μπορεί να βλέπει τα παιχνίδια αυτά όσο περισσότερος κόσμος γίνεται, είναι και μία πηγή εισοδήματος για την ομάδα. Όταν είπα πριν πως καταλήξαμε να παίξουμε τον φετινό ημιτελικό του Challenge Cup με τον Ολυμπιακό στον ''Αγ.Θωμά'', αυτό μας ''πόνεσε'' οικονομικά. Στο ΟΑΚΑ θα είχαμε κάποια έσοδα παραπάνω, τα οποία δεν λάβαμε.

Από τις εναλλακτικές που έχουμε αυτή τη στιγμή φαίνεται πως κάποιοι αγώνες θα γίνουν αναγκαστικά στο Μετς. Αυτό σαν γήπεδο έχει τα θέματά του, αλλά έχει ανακαινιστεί και ο χώρος είναι καλός. Είναι το μόνο γήπεδο του Δήμου Αθηναίων που μας καλύπτει. Οπότε εκεί είμαστε τώρα. Για τις προπονήσεις είμαστε σ' ένα διάλογο με την ΚΑΕ γιατί κι αυτή έχεις τις υποχρεώσεις της ενώ είναι υπό κατάρτιση κι έκανε οικονομικό πλάνο για την καλύτερη εκμετάλλευση του γηπέδου, οπότε ανάλογα με το που θα καταλήξουμε απ' αυτήν την κουβέντα θα δούμε και για τα υπόλοιπα. Το σίγουρο είναι πάντως πως κάποιοι αγώνες θα γίνονται στο Μετς. Είναι μονόδρομος, δεν είναι θέμα επιλογής, δεν έχουμε εναλλακτικές επιλογές. Γι' αυτό λέμε πως ένα από τα πολλά θέματα που έχουμε, όχι μόνο εμείς, γενικότερα οι ερασιτεχνικές ομάδες, είναι πως είμαστε σαν τους ζητιάνους, γυρνάμε γύρω γύρω, ''σας παρακαλώ, να παίξουμε σε σας''. Από τις συζητήσεις που έγιναν, αποκλείστηκαν και κάποια γήπεδα που ζητούσαν μη ρεαλιστικά πράγματα. Ίσως ήταν κι ένας τρόπος να μας πουν ότι δεν θέλουμε. Εν πάσει περιπτώση, έχουν κι αυτοί τις υποχρεώσεις τους τις τοπικές, τους μικρούς δηλαδή συλλόγους των γειτονιών αυτών που χρησιμοποιούν τα γήπεδα».

Σε ποιο τμήμα αναμένεται να δοθεί περισσότερο βάρος την ερχόμενη σεζόν;

«Εκτός από τα ομαδικά τα οποία όλα έχουν ενισχυθεί, δηλαδή τα δύο βόλεϊ, το μπάσκετ γυναικών και το πόλο, έχουμε και το ποδόσφαιρο γυναικών, στο οποίο ανεβήκαμε κατηγορία και θα παίζουμε στην Α' Εθνική πλέον, όπου υπάρχουν καλές ομάδες που πρωταγωνιστούν χρόνια εκεί κι έτσι θα κοιτάξουμε κι εμείς να φτιάξουμε μία ανταγωνιστική ομάδα. Πιο δημοφιλή τμήματα είναι τα δύο βόλεϊ, αλλά εμείς σαν διοίκηση κοιτάμε όλα τα αθλήματα είτε αυτό λέγεται κολύμβηση είτε λέγεται στίβος είτε ακόμη και σκοποβολή, που πήγε και πολύ καλά φέτος σαν τμήμα. Δεν ξεχωρίζουμε τα τμήματα, όλα είναι τμήματα του Παναθηναϊκού. Προφανώς πρέπει να ακολουθούμε μία πεπατημένη, γιατί αν προσπαθήσουμε να τα πάμε όλα στο ''ταβάνι'' τους με τη μία δεν θα βγουν τα... κουκιά. Θεωρώ πως κάθε χρόνο ενισχύουμε όλα τα τμήματα κι αυτό θα συνεχίσει να γίνεται. Δεν υπάρχει κάποιο τμήμα που ξεχωρίζουμε και λέμε πως εδώ θα δώσουμε την μεγάλη έμφαση».

Ποιο είναι το πλάνο για τον Ερασιτέχνη μέχρι να μπει στον Βοτανικό;

«Το πλάνο είναι να συνεχίσουμε να κάνουμε το ίδιο που κάνουμε κάθε χρόνο. Πάντα με τις δυσκολίες που υπάρχουν. Γιατί και ο χώρος της Λεωφόρου για κάποια αθλήματα έχει προβλήματα π.χ. λειτουργικά λόγω της παλαιότητας του κτιρίου. Προσπαθούμε όσο μπορούμε και να ενισχύουμε τις ομάδες, αλλά και τις ακαδημίες. Δεν αλλάζει κάτι. Είτε πηγαίναμε στον Βοτανικό είτε όχι, από την στιγμή που κάθε χρόνο βάζουμε τον πήχη λίγο πιο πιο πάνω αυτό θα συνεχίσει. Απλώς το να πάμε στον Βοτανικό θα μας λύσει κάποια βασικά θέματα, όπως αυτό των γηπέδων».

Σημαίνει κάτι που η ομάδα έχει Έλληνες προπονητές στα τέσσερα μεγάλα της τμήματα στον Ερασιτέχνη; (Καλμαζίδη, Ανδρεόπουλο, Καπογιάννη και Μάζη);

«Θεωρώ πως γενικά στην Ελλάδα έχουμε πολύ αξιόλογους προπονητές. Σαν Παναθηναϊκός είμαστε ευτυχείς, γιατί στα βασικά τμήματα έχουμε καταξιωμένους Έλληνες προπονητές. Έχουν μία νοοτροπία που μας ταιριάζει σαν διοίκηση, σκληρή δουλειά, το κεφάλι κάτω, όχι πολλές κουβέντες. Ανεξάρτητα απ' αυτό όμως προσπαθούμε να φτιάξουμε μία ατμόσφαιρα που να είναι κάπως οικογενειακή και νομίζω πως έχει έρθει από μόνο του αυτό. Στον Παναθηναϊκό, πέρα από τους προπονητές, έχουμε αξιόλογα άτομα σε όλα τα κομμάτια είτε αυτοί είναι φυσικοθεραπευτές είτε στατιστικολόγοι, όλες οι ομάδες είναι επανδρωμένες με άτομα που χαρακτηρίζονται από τον επαγγελματισμό τους, έχουν Παναθηναϊκή συνείδηση, που αγαπούν την ομάδα. Ντάξει το αγωνιστικό είναι σημαντικό, κάθε χρόνο θέλουμε να κατακτούμε τίτλους στην Ελλάδα, να πηγαίνουμε καλά στην Ευρώπη, όμως το σημαντικό είναι να διατηρούμε το ήθος, που θεωρούμε πως αρμόζει στον Παναθηναϊκό. Κι αυτό τουλάχιστον με τα συγκεκριμένα άτομα που έχουμε αυτή τη στιγμή, όχι μόνο στα τέσσερα ομαδικά, αλλά και γενικότερα, θεωρώ πως το καταφέρνουμε, γιατί έχουμε πολύ ποιοτικό κόσμο. Ο κάθε προπονητής προφανώς κρίνεται στο τέλος του χρόνου, αλλά όταν κρίνουμε επί συνόλου πως είναι προς όφελος της ομάδας να παραμείνει, τότε θα παραμείνει».

Σαν μέλος της διοίκησης σίγουρα αγαπάτε όλα τα τμήματα, όμως υπάρχει κάποιο στο οποίο έχετε μεγαλύτερη αδυναμία;

«Αδυναμία... Δεν μπορώ να πω πως υπάρχει ένα τμήμα. Ακούγεται λίγο διπλωματική απάντηση. Είμαι πιο κοντά στο βόλεϊ ανδρών και γυναικών, στο μπάσκετ γυναικών, στο στίβο και την κολύμβηση. Χωρίς αυτό να μειώνει τα άλλα τμήματα. Απλώς εκ των πραγμάτων και με τις υποχρεώσεις της εργασίας μου, δεν μπορώ να τα παρακολουθώ όλα. Τώρα μιλάω σαν άτομο. Αυτά είναι τα πέντε τμήματα στα οποία έχω κατά κάποιο τρόπο μία ιδιαίτερη αδυναμία».

Για το βόλεϊ ανδρών τα είπαμε, θέλουμε τώρα να μας κάνετε κι ένα σχόλιο για τη χρονιά που πέρασε στο βόλεϊ και το μπάσκετ γυναικών.

«Στο μπάσκετ γυναικών γνωρίζαμε πως είμαστε ανταγωνιστικοί μεν, αλλά πως ο Ολυμπιακός έχει καλύτερη ομάδα αντικειμενικά. Παρ' όλα αυτά το Κύπελλο το πήραμε και μάλιστα περνώντας με νίκη στο ΣΕΦ στα προημιτελικά (αποκλείοντας έτσι τους ''ερυθρολεύκους''), που είναι μία ιδιαίτερη ικανοποίηση. Λίγο να μας πήγαινε καλύτερα, θα μπορούσαμε να είχαμε πάρει και το πρωτάθλημα. Στον τελευταίο αγώνα ήμασταν 20 πόντους μπροστά, αλλά εν πάσει περιπτώσει όλα κρίνονται μέσα στο γήπεδο.

Στο βόλεϊ γυναικών είχαμε κάποια πάνω κάτω, αλλά γενικά είχαμε καλή ομάδα, καλές αθλήτριες, καλό κλίμα και όλα τα συναφή. Πάντα κάνουμε τον απολογισμό και βλέπουμε ποιες ήταν οι αδυναμίες μας. Το ίδιο ισχύει και στο βόλεϊ των ανδρών. Μαζί πάντα με τον προπονητή και την ομάδα που στελεχώνει το κάθε τμήμα ψάχνουμε τρόπους για να βελτιώσουμε τα όσα ''λαθάκια'' έγιναν για να γίνουμε ακόμα καλύτεροι και πιο ανταγωνιστικοί».

Υπάρχει σκέψη για ίδρυση κάποιου νέου τμήματος, όπως π.χ. το χάντμπολ;

«Αυτή τη στιγμή ο σύλλογος αρτιμελών έχει 26 τμήματα, τα επτά είναι καινούργια. Ήδη δηλαδή είμαστε +7. Στα ΑμεΑ είναι 20 τμήματα, τα 12 είναι καινούργια. Είμαστε ήδη στην διαδικασία αυτή. Κοιτάμε συνέχεια για άλλα τμήματα, πάντα με βάση κάποια λογική όμως, γιατί κάθε τμήμα θέλει στελέχωση, θέλει γήπεδο, θέλει χρήματα κλπ. Αν σκεφτεί κανείς πως ο Παναθηναϊκός είχε κάποια στιγμή 47 τμήματα, τουλάχιστον στα χαρτιά, και είμαστε τώρα στα 26, βγάζοντας τα ΑμεΑ, που είναι μια ξεχωριστή κατηγορία, έχουμε πολλά περιθώρια να αναπτύξουμε κι άλλα τμήματα. Κι αυτό θα κάνουμε. Κάθε χρόνο θα κοιτάμε, όταν η συγκυρία είναι κατάλληλη, να βάζουμε κι άλλα τμήματα, δηλαδή ή να ενεργοποιούμε παλιά τμήματα που δεν έχουμε τώρα ή να βάζουμε καινούργια. Αυτό θεωρούμε πως μπορεί να τραβήξει κόσμο, γιατί υπάρχει πάντα και το κοινωνικό πρόσωπο του Παναθηναϊκού. Πως δηλαδή θα διαδώσουμε τον αθλητισμό στα νέα παιδιά. Τα ΑμεΑ είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι, που είναι κι αυτό πολύ σημαντικό. Εκεί το σωστό είναι, κι αυτό που βλέπω πως θέλουν και οι αθλητές μας, πως εμείς τους αντιμετωπίζουμε ως αθλητές και όχι ως ΑμεΑ. Το ΑμεΑ είναι κάτι άλλο. Έτσι βγάζουμε και τον καλύτερο εαυτό αυτών των αθλητών».

Βλέπουμε πως αυτά τα χρόνια που είστε στην διοίκηση γίνεται μία προσπάθεια αθλητές του συλλόγου που είναι σύμβολα και για τον κόσμο και φυσικά για την ίδια την ομάδα να παραμένουν σ' αυτήν και να βοηθούν ο καθένας με τον τρόπο του και από το πόστο του, όπως γίνεται με τον Σωτήρη τον Πανταλέοντα, την Λολίτα την Λύμουρα, αλλά και τον Χρήστο τον Μαρτσάκη. Ποιος είναι ο στόχος της διοίκησης μέσα απ' αυτή την φιλοσοφία;

«Αυτό είναι κάτι που θεωρώ πως μας έχει βγει πάρα πολύ. Ειδικά ο Σωτήρης ο Πανταλέων και η Λολίτα είναι άτομα που έχουν προσφέρει χρόνια στον Παναθηναϊκό. Από την στιγμή που τελειώνει η καριέρα τους σαν αθλητές είναι κρίμα να μην τους γίνει τουλάχιστον μία πρόταση για να ενταχθούν στην ομάδα, γιατί έχουν ακόμα να προσφέρουν. Κι αυτό θα συνεχιστεί. Έχουμε σκοπό (να το προτείνουμε) και σε άλλους αθλητές που θεωρούμε πως είναι σ' αυτή την κατηγορία, δηλαδή είναι σωστοί χαρακτήρες, έχουν προσφέρει στον Παναθηναϊκό και θέλουν να συνεχίσουν από κάποιο άλλο πόστο. Γιατί να ψάξουμε να βρούμε κάποιον από την αγορά ή από άλλη ομάδα, όταν έχουμε παιδιά δικά μας, που ξέρουμε ότι το εγχείρημα θα το δουν και λίγο πιο ζεστά, λίγο πιο συναισθηματικά και λίγο πιο Παναθηναϊκά».

Θα θέλατε περισσότερους επιφανείς φιλάθλους της ομάδας να στηρίξουν την προσπάθεια του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού;

«Εμείς έχουμε κάποιους χορηγούς που είναι σ' αυτήν την κατηγορία. Όχι πολλοί. Επειδή κινούμαι στον χώρο της ναυτιλίας κι έχω κάνει διάφορες συζητήσεις με επιχειρηματίες, υπάρχει μία δυστοκία. Εγώ νομίζω ότι το πιο σημαντικό είναι να δημιουργήσουμε μία μεγάλη βάση, είτε αυτό γίνει ακόμα και από τα μέλη. Αυτό το 50αρικο από ένα μέλος, άμα είναι 1.000 άτομα ή 2.000 ή 5.000 είναι νούμερο. Πηγαίνοντας μπροστά θεωρώ δεν πρέπει να βασιζόμαστε στην προσπάθεια να προσελκύσουμε επιφανείς φιλάθλους. Αυτοί άμα θέλουν είναι καλοδεχούμενοι και πάντα θέλουμε βοήθεια απ' όλες τις πλευρές. Ωστόσο νομίζω πως πιο υγιές, για να μην εξαρτούμαστε από μεμονωμένα άτομα, είναι να έχουμε μία πλατιά βάση. Αυτό είναι ένα μοντέλο που συν τω χρόνω θα μπορέσουμε να το λειτουργήσουμε πιο ορθολογιστικά. Είτε φέρνοντας περισσότερα μέλη στον Ερασιτέχνη, είτε μαζεύοντας μικροεπενδυτές, που είναι εξίσου σημαντικοί. Κάποιος του οποίου δεν του περισσεύουν ούτε τα 100 ούτε τα 200 ευρώ και θα τα βάλει στον Παναθηναϊκό για να στηρίξει για μένα έχει την ίδια σημασία με κάποιον επιφανή που θα βάλει κάποια εκατομμύρια, τα οποία δεν είναι από το υστέρημά του. Νομίζω αυτό είναι το μοντέλο που είναι πιο υγιές κι αυτό που προσπαθούμε να δομήσουμε αυτή τη στιγμή».

Σε μία προηγούμενη συνέντευξή σας στο Gazzetta είχατε αναφέρει πως «Υπάρχουν βδομάδες που αυτά που έχω να κάνω στον Παναθηναϊκό είναι περισσότερα από αυτά που έχω να κάνω στο γραφείο». Δύο χρόνια μετά συνεχίζετε στους ίδιους ρυθμούς. Τι είναι αυτό που σας γεμίζει και σας δίνει δύναμη και όρεξη;

«Εγώ όταν ξεκίνησα είχα την ψευδαίσθηση, και με είχε διορθώσει η γυναίκα μου τότε, ότι θα πηγαίνω σ' ένα ΔΣ το μήνα και μέχρι εκεί. Όταν είσαι Παναθηναϊκός και ζεις μέσα σ' ένα οργανισμό και βλέπεις τις ανάγκες που δημιουργούνται και πως κι εσύ από την πλευρά σου μπορείς να συνεισφέρεις, έστω αυτό που μπορείς, σιγά σιγά σε απορροφάει. Εγώ κάθε σεζόν η αλήθεια είναι πως αφιερώνω περισσότερο χρόνο και φαιά ουσία, αλλά και χρήμα στο όλο εγχείρημα και νομίζω πως αυτό είναι φυσιολογικό. Όσο περνάει ο καιρός και δένεσαι παραπάνω με όλο αυτό, σε «ρουφάει» παραπάνω. Τώρα ένα πρακτικό πρόβλημα που έχω πλέον είναι πως επειδή εγώ κάνω πολύ δουλειά στην Άπω Ανατολή και κυρίως στην Κίνα, όλο αυτό τον καιρό με τον κορωνοϊό ούτε πηγαίναμε εμείς ούτε ερχόντουσαν αυτοί λόγω καραντίνας, τώρα που αυτό τελείωσε και ξεκίνησαν τα πήγαινε-έλα, πρέπει να βρω ισορροπίες. Από την μία δηλαδή να μην επηρεάζουν την δουλειά μου και προσωπικά και σαν χορηγός του Παναθηναϊκού και από την άλλη μπορώ να μπορώ να ασχολούμαι μ' αυτό που αγαπάω. Η δουλειά είναι βιοποριστική, αλλά και η ναυτιλία θέλει να έχεις και λίγο τρέλα, δεν είναι κάποια απλή βιομηχανία. Είναι κάτι που αγαπάω. Το κάνω 35 χρόνια τώρα. Θα πρέπει να βρω τις καινούργιες ισορροπίες με τα καινούργια δεδομένα. Σίγουρα όμως μου δίνει μεγάλη ικανοποίηση όλη αυτή η ενασχόληση με τον Παναθηναϊκό, γιατί όλο το κλίμα είναι τόσο θετικό που σου δίνει θετική ενέργεια. Φυσικά και με τα ΑμεΑ τώρα, που ασχολούμαι και λίγο παραπάνω τώρα ως πρόεδρος».

Ποιο είναι το μεγαλύτερο όνειρό σας για τον Ερασιτέχνη Παναθηναϊκό;

«Το μεγαλύτερό μου όνειρο, τουλάχιστον το μεσοπρόθεσμο, είναι να μπούμε στον Βοτανικό. Είναι κάτι το οποίο δεν είναι όνειρο, γιατί θα γίνει πραγματικότητα. Από κει και πέρα εγώ θέλω τον Παναθηναϊκό να πρωτοστατεί σε όλα τα αθλήματα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, και όχι μόνο εγχώρια. Τα μέλη να μας αγκαλιάσουν ακόμα παραπάνω. Όχι απλώς να λέμε πως είμαστε Παναθηναϊκός. Ο καθένας να δίνει αυτό που μπορεί, να νιώθει ότι συνεισφέρει σε όλη αυτή την προσπάθεια. Γενικά και με το θέμα των ΑμεΑ, όπου έχουμε αρκετό δρόμο ακόμα, γιατί τώρα βάζουμε τις βάσεις, και με το μπάσκετ με αμαξίδιο, όπου ο κ. Παπαλιός είχε κάνει πολύ καλή δουλειά πριν από μας, ήταν εκείνος που το ξεκίνησε κιόλας, κι έχουμε ακόμα συνεργασία. Το όνειρο όμως είναι αυτό. Να μπορέσει ξανά σε όλα τα επίπεδα, και σε κοινωνικό, και σε επίπεδο τίτλων, να έχει την θέση που αξίζει. Να πρωτοστατεί σε όλα τα μήκη και πλάτη».

Τέλος, επειδή σας είδαμε και αρκετές φορές στην Λεωφόρο φέτος, θέλω να μας κάνετε κι ένα σχόλιο για την φετινή πορεία του Παναθηναϊκού, που έφτασε πολύ κοντά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, έστω κι αν δεν τα κατάφερε τελικά.

«Η πορεία της ΠΑΕ ήταν εντυπωσιακή ανεξάρτητα του αποτελέσματος. Εξαιρώντας την τελευταία αγωνιστική, ήμασταν σχεδόν μονίμως μπροστά. Έγινε μία πάρα πολύ αξιόλογη προσπάθεια κι είμαστε τυχεροί που έχουμε έναν προπονητή αρκετά αξιόλογο κατα γενική ομολογία, δεν το λέμε μόνο σαν Παναθηναϊκοί, νομίζω το αναγνωρίζουν όλες οι ομάδες. Αν είχαμε πει στην αρχή του χρόνου ότι θα βγαίναμε δεύτεροι, δεν θεωρώ πως θα ήταν πολλοί που θα το πίστευαν αυτό. Το ότι βγαίνει πάλι ο Παναθηναϊκός στην Ευρώπη είναι πάρα πολύ σημαντικό. Το ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια δεν το είχαμε τόσο σαν ''μπροστάρη'', μας κάλυπτε το μπάσκετ κατά κάποιο τρόπο. Μακάρι, ανάλογα που θα κάτσει η ''μπίλια'' και με τις μεταγραφές, φέτος να έχουμε ακόμη καλύτερη πορεία τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη».

Είχατε ποτέ κάποια «ενόχληση» από τον κ. Αλαφούζο για να εμπλακείτε στην ΠΑΕ;

«Όχι. Εγώ τον κ. Αλαφούζο τον ξέρω από την ναυτιλία. Δεν έχει γίνει κάποια τέτοια συζήτηση. Αλλά ούτως ή άλλως και να γινόταν δεν θα προχωρούσε γιατί εμένα το πεδίο μου είναι ο Ερασιτέχνης, εκεί θέλω να κινούμαι και είναι το ενδιαφέρον μου».