Ο άγνωστος ήρωας της Θύελλας Ραφήνας που κάποτε νίκησε την ΑΕΚ
Το ματς μεταξύ της Θύελλας Ραφήνας και της ΑΕΚ βρίσκεται στο 93ο λεπτό. Το σκορ, 0-0. Οι γηπεδούχοι κρατούν με νύχια και με δόντια τον βαθμό της ισοπαλίας. Γνωρίζουν, άλλωστε, πως είναι μια ανάσα από το πιο σημαντικό αποτέλεσμα της ιστορία τους. Το φάουλ που κερδίζουν λίγα μέτρα από τη μεγάλη περιοχή, τους εξασφαλίζει πολύτιμο χρόνο.
Το στημένο εκτελείται και η μπάλα περνά κόρνερ. Η σέντρα τη φέρνει εκ νέου στη μεγάλη περιοχή. Οι αμυντικοί της ΑΕΚ ολιγωρούν. Από το πουθενά, ο Γιώργος Μητρόπουλος, που είχε περάσει στο ματς πριν από μερικά λεπτά, βρίσκεται μπροστά στη μεγαλύτερη φάση της καριέρας του.
Κάνει το σουτ και γκολ. Η Θύελλα Ραφήνας σοκάρει την ΑΕΚ και ολόκληρο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Μια ομάδα που διανύει τον πρώτο της χρόνο στη Γ’ Εθνική και παλεύει για την παραμονή της, καταφέρνει να κερδίσει έναν σύλλογο που μέχρι εκείνη τη μέρα δεν είχε χάσει από κανέναν στο πρωτάθλημα.
Τα πανηγύρια που ακολουθούν ύστερα από την επίτευξη του τέρματος, δεν μπορούν να περιγραφούν με λέξεις. Όλοι οι συμπαίκτες και οι οπαδοί της Ραφήνας πέφτουν πάνω στον Γιώργο Μητρόπουλο που βγάζει τη μπλούζα του, μη μπορώντας να πιστέψει τι έχει μόλις συμβεί.
«Τώρα να σου πω πως πιστεύαμε πως θα παίρναμε ένα θετικό αποτέλεσμα; Θα ήταν ψέματα. Με την ΑΕΚ παίζαμε»
10 χρόνια σχεδόν, αργότερα, ο 30χρονος πρώην ποδοσφαιριστής της Θύελλας Ραφήνας δεν έχει ξεχάσει ούτε μία στιγμή. Είναι, άλλωστε, όπως εξηγεί, η μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας του. «Εκείνη την ώρα, δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις ακριβώς τι έχεις κάνει. Είσαι αλλού. Όταν τελειώνει ο αγώνας και ηρεμείς, καταλαβαίνεις πως αυτό που συνέβη ήταν κάτι πολύ μεγάλο» αναφέρει ο ίδιος.
Η συνάντησή μας γίνεται στο γήπεδο του Αχαρναϊκού, στο οποίο έγινε και ο ιστορικός αγώνας στις 22 Φεβρουαρίου 2014. Όπως θυμάται ο Γιώργος Μητρόπουλος, ο αγώνας δόθηκε εκεί καθώς η ΑΕΚ ήθελε η αναμέτρηση να γίνει σε ένα τερέν με φυσικό χόρτο και όχι με πλαστικό, όπως ήταν εκείνο της Θύελλας.
Η ατμόσφαιρα πριν από την έναρξη του αγώνα είναι εντυπωσιακή. «Το γήπεδο ήταν γεμάτο. Η μεγάλη εξέδρα ήταν γεμάτοι με οργανωμένους οπαδούς της ΑΕΚ. Απέναντι υπήρχε μια μικρότερη με τους δικούς μας» προσθέτει.
Ο μεγαλύτερος φόβος του ιδίου και όλων των συμπαικτών του ήταν να μη χάσουν με πολλά γκολ. Η ΑΕΚ, άλλωστε, εκείνη τη χρόνια, τα σάρωνε όλα στο πέρασμά της. Δεν είχε χάσει από κανέναν, ενώ στα δύο προηγούμενα ματς είχε φιλέψει με επτά και οκτώ τέρματα τους αντιπάλους της.
Μια μέρα, όμως, πριν, ένα γεύμα με τον πρόεδρο της ομάδας κάπως ανέτρεψε το κλίμα. «Ο πρόεδρος της Θύελλας Ραφήνας μάς έκανε το τραπέζι και μας είπε πως σε περίπτωση που κάναμε ένα θετικό αποτέλεσμα θα μας έδινε ένα χρηματικό πριμ, το οποίο ήταν ένα πολύ πολύ χρηματικό ποσό για δεδομένα της κατηγορίας» εξηγεί, συνεχίζοντας:
«Τώρα να σου πω πως πιστεύαμε πως θα παίρναμε ένα θετικό αποτέλεσμα; Θα ήταν ψέματα. Με την ΑΕΚ παίζαμε. Έτσι, λοιπόν, και εμείς θεωρούσαμε πως δεν θα το κερδίσουμε ποτέ αυτό το πριμ» λέει γελώντας.
Ο Γιώργος Μητρόπουλος ξεκινά το ματς από τον πάγκο, εξαιτίας ενός τραυματισμού που δεν του είχε επιτρέψει να λάβει μέρος στο μεγαλύτερο μέρος των προπονήσεων της προηγούμενης εβδομάδας. Κι όλα αυτά, ενώ παράλληλα υπηρετούσε τη θητεία του στον ελληνικό στρατό. «Ήμουν φαντάρος, εξ ου και το κοντό μαλλί. Έμπαινα τα πρωινά στον στρατό, έβγαινα το μεσημέρι, έκανα προπονήσεις και πάλι πίσω».
Ο μεγάλος του φόβο τελικά δεν επιβεβαιώνεται. Η ώρα, ωστόσο, περνά και η Θύελλα Ραφήνας κρατά στην πίεση. Εκείνος περνά τελικά στον αγωνιστικό χώρο, στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης. «Δεν ήμουν εντελώς καλά. Είχα μερικές ενοχλήσεις αλλά σε αυτά τα παιχνίδια δεν το σκέφτεσαι καν. Μπαίνεις και παίζεις. Να σου πω την αλήθεια, δεν νομίζω πως είχα ακουμπήσει τη μπάλα πριν το γκολ. Ίσως ήταν η πρώτη επαφή» θυμάται.
Μπορεί να έχουν περάσει αρκετά χρόνια αλλά δεν έχει ξεχάσει ούτε μία στιγμή από το τέρμα του κόντρα στην ΑΕΚ. Μόλις φτάνει στο γήπεδο του Αχαρναϊκού παίρνει μια βαθιά ανάσα. Σηκώνει τα χέρι του, το περνά μέσα από το κάγκελο και μου δείχνει ακριβώς το σημείο στο οποίο συνέβησαν όλα. Λίγο δίπλα, στο καφενείο του γηπέδου, κάθονται μερικοί οπαδοί της Ένωσης. «Εσύ δεν είσαι αυτός που μας έβαλε το γκολ στο ματς με τη Ραφήνα;» του λένε. Εκείνος γελάει και τους απαντάει θετικά.
Το video με τη φάση του γκολ την έχει δει, όπως εξηγεί, άπειρες φορές στο YouTube. «Μπαίνω και το παρακολουθώ σε άκυρες στιγμές. Μπορεί να κάθομαι στον καναπέ μου, να μου έρθει στη μνήμη και να μπω να το δω. Ακόμη κι αν ξέρω πως το video είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από το να νιώθεις τη στιγμή, την ώρα που συμβαίνει».
Μετά τη λήξη του ματς, αυτό που συνέβη δεν το περίμενε ούτε κι ο ίδιος. Συνεντεύξεις, αφιερώματα, δηλώσεις σε εφημερίδες και κανάλια. Για ένα δεκαήμερο, όπως εξηγεί, μιλούσε διαρκώς σε δημοσιογράφους. Το ίδιο πανηγυρικό κλίμα υπήρχε και στη Ραφήνα. «Φωταγωγήθηκε ολόκληρη η πόλη. Ήταν απίστευτες οι στιγμές όταν γυρίσαμε από το γήπεδο του Αχαρναϊκού. Ήταν λες και πήραμε το Champions League».
Ο ίδιος αποδίδει όλο αυτό το κλίμα στο τεράστιο μέγεθος της ΑΕΚ. «Ήταν κάτι πρωτόγνωρο μια ομάδα σαν κι αυτή να βρίσκεται στη Γ’ Εθνική. Όταν, μάλιστα, είχε στο ρόστερ της παίκτες που είχαν παίξει στη Super League και είχαν μείνει για να τη στηρίξουν στην προσπάθεια ανόδου, όπως τον Γεωργέα, τον Τσιρίλο, τον Κορδέρο, τον Ντακόλ, τον Πλατέλα. Ήταν η μόνη ήττα που έκανε όχι μόνο στη Γ’ Εθνική αλλά και στη Β’ Εθνική. Η επόμενη φορά που έχασε ήταν από τον Ολυμπιακό στο Κύπελλο Ελλάδας».
Η θητεία του στη Θύελλα Ραφήνας έληξε μερικούς μήνες αργότερα. Μπορεί να έμεινε στην ομάδα για μερικούς μήνες, ωστόσο, κανείς στην πόλη δεν πρόκειται να ξεχάσει το γκολ που πέτυχε. Όπως εξηγεί, μάλιστα, υπάρχει πολύς κόσμος ακόμη που τον συναντά ή τον παίρνει τηλέφωνο και αναφέρεται στη συγκεκριμένη φάση.
Μετά την αποχώρησή του από την ομάδα, αγωνίστηκε για μερικά χρόνια ακόμη σε συλλόγους της Γ’ Εθνικής και ύστερα συνέχισε στα τοπικά του Πειραιά. «Μετά το πέρασμά μου από τη Γ’ Εθνική, δεν είχα το όνειρο πια να κυνηγήσω να παίξω επαγγελματικά ποδόσφαιρο. Μου άρεσε πολύ το άθλημα, όμως, για αυτό αποφάσισα να το κάνω περισσότερο ως χόμπι» εξηγεί.
Στα πέντε χρόνια που αγωνίστηκε στις ερασιτεχνικές κατηγορίες του Πειραιά, κέρδισε πέντε πρωταθλήματα. Όταν η ομάδα ανέβαινε, όμως, εκείνος έφευγε. Ήθελε να αποφεύγει τα μεγάλα ταξίδια στα νησιά ή στην Πελοπόννησο και να δώσει περισσότερο χρόνο στο μαγαζί που είχε μόλις ανοίξει στην πόλη.
Ανάμεσα στους συλλόγους, βέβαια, που είχε την τύχη να αγωνιστεί ήταν και η Προοδευτική. «Είναι μια τεράστια ομάδα. Παίζαμε σε αγώνες ακόμη και με την τελευταία ομάδα του τοπικού πρωταθλήματος και το γήπεδο είχε τόσο πολύ κόσμο. Καπνογόνα, συνθήματα».
«Είναι δύσκολο να παίξεις ποδόσφαιρο στην Ελλάδα και να πεις πως ζεις αποκλειστικά από αυτό»
Πριν από μερικούς μήνες, και σε ηλικία μόλις 30 ετών, ο Γιώργος Μητρόπουλος αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του. Η κίνηση αυτή έγινε, όπως εξηγεί, όχι γιατί δεν είχε άλλες δυνάμεις, αλλά επειδή θέλει να ασχοληθεί επαγγελματικά με την προπονητική. Πριν από μερικές μέρες, μάλιστα, ανακοίνωσε την έναρξη συνεργασίας με την ομάδα του Ορφέα Αιγάλεω που αγωνίζεται στη δεύτερη ερασιτεχνική κατηγορία της Αθήνας.
Το ποδόσφαιρο για εκείνον ήταν και είναι όλη του η ζωή. «Παίζω από την ηλικία των 6 ετών. Ήταν το όνειρό μου να γίνω ποδοσφαιριστής. Όλα, όμως, είναι θέμα επιλογών και τύχης. Εγώ, για παράδειγμα, δεν ήμουν μεγάλος φαν της προπόνησης κι ας είχα ταλέντο» σημειώνει, προσθέτοντας.
«Όλοι μου έλεγαν να προπονούμαι περισσότερο, να μαρκάρω. Στα 16 μου είχα τη δυνατότητα να πάω στο εξωτερικό, καθώς είχα μια πρόταση από τη Χέρκουλες, που εκείνη την περίοδο ήταν στη Primera Division. Με είχε δει ένας μάνατζερ σε έναν αγώνα μεικτών ομάδων. Δεν πήγα, όμως, και αποφάσισα να συνεχίσω σε μια ομάδα της Γ’ Εθνικής. Ήταν μια λάθος επιλογή. Σιγά - σιγά, απογοητεύεσαι. Είναι δύσκολο να παίξεις ποδόσφαιρο στην Ελλάδα και να πεις πως ζεις αποκλειστικά από αυτό».
Η μοίρα, ωστόσο, τον αντάμειψε, δίνοντάς τη μοναδική ευκαιρία να σκοράρει κόντρα στην ΑΕΚ. Να πετύχει ένα τέρμα που θα μείνει για πάντα στην ιστορία. Άλλωστε, δεν είναι και λίγο πράγμα να βάζεις γκολ σε μια ομάδα που σε μερικούς μήνες από σήμερα, ίσως αγωνίζεται στο Champions League.
