Ο Κένεντι που έπαιζε στον δρόμο με έπαθλο μία Coca-Cola και δεν έχανε ποτέ!
Η Βραζιλία είναι συνδυασμένη με την «τρέλα» που έχουν για το ποδόσφαιρο σε όλη τη χώρα και δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί πως κάθε μικρό παιδί, αγόρι ή κορίτσι, γεννιέται με μία μπάλα στα πόδια. Πόσο δε στις φτωχογειτονιές, όπου μέσω αυτού άπαντες ξεχνούν τις δυσκολίες και τα εμπόδια της ζωής που καλούνται να υπερκεράσουν.
Από τον «κανόνα» δεν μπορούσε να ξεφύγει ή μάλλον πιο σωστά δεν ήθελε να πράξει κάτι ανάλογο και ο Ρόμπερτ Κένεντι, που πλέον μπήκε στην ποδοσφαιρική μας πραγματικότητα καθώς θα συνεχίσει, εκτός απρόοπτου φυσικά, στον Ολυμπιακό και σύντομα θα μας «συστηθεί» με την «ερυθρόλευκη» φανέλα. Αλλωστε βρίσκεται ήδη στη χώρα μας για λογαριασμό του και απομένει μόνο η ανακοίνωση που θα τον καταστήσει επίσημα κάτοικο Πειραιά.
Ομως για μισό λεπτό...
Το «Κένεντι» προκαλεί εύλογες απορίες, αφού δεν μοιάζει με τα άλλα ονόματα/επώνυμα της πατρίδας του. Προέρχεται λοιπόν από τον Ρόμπερτ Φράνσις Κένεντι, αδερφό του Τζον Κένεντι που δολοφονήθηκε τον Νοέμβριο του 1963 και ο οποίος ήταν Υπουργός Δικαιοσύνης της Κυβέρνησης του τότε προέδρου των ΗΠΑ. Μάλιστα δεν ξέφυγε από την «κατάρα» της οικογένειάς του, καθώς και εκείνος έπεσε θύμα δολοφονίας το 1968, λίγο πριν τις εκλογές όπου θα ήταν υποψήφιος.
Επειδή το πλήρες όνομα του «πρωταγωνιστή» της ιστορίας μας είναι Ρόμπερτ Κένεντι Νούνιες ντο Νασιμέντο παραπέμπει αυτόματα και στον τεράστιο Πελέ, αλλά στην προκειμένη περίπτωση απλά... έτυχε. «Είναι θείος μου», ανέφερε χαριτολογώντας πριν από μερικά χρόνια όταν τον ρώτησαν εάν διατηρεί δεσμούς αίματος με τον «Βασιλιά» και αμέσως μετά έσπευσε να δώσει τις απαραίτητες διευκρινήσεις. «Δεν έχουμε κάποια σχέση. Οταν ήμουν μικρός δεν ήξερα το όνομά του και πως είναι ίδιο με το δικό μας, γιατί στο σπίτι δεν είχαμε τηλεόραση ή κάποιο κομπιούτερ. Οταν μου το είπε ο πατέρας μου έλεγα στους φίλους μου πως είμαστε συγγενείς», σχολίασε χαρακτηριστικά και κάπου εκεί σταμάτησε η σχετική κουβέντα.
Η ουσία πάντως είναι πως «κουβαλά» ονόματα «βαριά σαν ιστορία», ενώ και ο ίδιος... γράφει τη δική του εντός αλλά και εκτός των αγωνιστικών χώρων.
Επαιζε στον δρόμο, το στοίχημα ήταν μία Coca-Cola και κολλούσε στο δωμάτιό του αποκόμματα εφημερίδων με τους Ρονάλντο, Αντριάνο και Ροναλντίνιο
Γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1996 στην πόλη Σάντα Ρίτα και τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα έγιναν - που αλλού; - στον δρόμο. Ο ίδιος μιλά με νοσταλγία για τα παιδικά του χρόνια στις φαβέλες, όπου τα παιδιά χωρίζονταν σε δύο ομάδες και οι χαμένοι κερνούσαν Coca-Cola τους νικητές! Οι πιτσιρικάδες έπαιζαν με γυμνά πόδια και όπως ήταν λογικό συχνά-πυκνά γυρνούσαν στο σπίτι με χτυπήματα αλλά και σπασμένα δάχτυλα. «Δεν είχαμε παπούτσια. Αν τραυματιζόμασταν συνεχίζαμε μέχρι να τελειώσει ο αγώνας και μετά βάζαμε πάγο», θα πει μεταγενέστερα για εκείνον τον καιρό.
Ως τέρματα τοποθετούσαν πέτρες και τα ντέρμπι, αφού ανάλογο χαρακτήρα είχαν τα συγκεκριμένα ματς, έληγαν μόνο όταν έφευγε αυτός που είχε την μπάλα! Για την ιστορία ποτέ δεν ήταν εκείνος που θα... σφύριζε την ολοκλήρωσή τους, αφού η οικογένειά του δεν διέθετε χρήματα ώστε να αγοράσουν κάποια! «Δεν έχανα ποτέ», είπε σε ανύποπτη στιγμή και με καμάρι για τις τότε επιδόσεις του!
Παιδί χωρισμένων γονιών έμενε κάποια στιγμή με τη μητέρα του, άλλη με τον πατέρα του που εργάζονταν στις κατασκευές αλλά και με τη γιαγιά του, ενώ στο δωμάτιό του δημιουργούσε το προσωπικό του... γήπεδο. Μην φανταστείτε τίποτα extreme καθώς η φαμίλια τα έφερνε με το ζόρι πέρα, αλλά ο ένας είχε τον άλλον και αυτό ήταν το πιο σημαντικό.
Εκείνος λοιπόν με την παιδική αθωότητα που τον διέκρινε έπαιρνε τα αποκόμματα των εφημερίδων (δεν είχε χρήματα για αφίσες) και κολλούσε στον τοίχο φωτογραφίες του Ρονάλντο, του Ροναλντίνιο, του Αντριάνο και των άλλων «αστέρων» της εποχής, ενώ η μεγαλύτερή του αδερφή Στέφανι που μοιράζονταν τον ίδιο χώρο απλά... τον ανέχονταν, αφού όπως ο ίδιος σχολίασε ύστερα από πολύ καιρό «δεν μπορούσε να πει κάτι, γιατί και στον πατέρα μου άρεσε πολύ το ποδόσφαιρο». Διέθετε έτσι... τα μεγάλα μέσα.
Αντίθετα η μητέρα του δεν έβλεπε με θετικό μάτι το γεγονός πως από το πρωί μέχρι το βράδυ ήταν στις αλάνες και μία φορά που άργησε να επιστρέψει τον κλείδωσε για τιμωρία εκτός σπιτιού και δεν του επέτρεψε να μπει. «Οταν μετά από ώρα μου άνοιξε θυμάμαι πως φώναζε όλο το βράδυ», αποκάλυψε χρόνια αργότερα.
Πιο σοβαρά και οργανωμένα με το ποδόσφαιρο ασχολήθηκε χάρις στη γιαγιά του (σ.σ. στην τοπική ομάδα Santarritense) και υπό αυτές τις συνθήκες, δύσκολες μεν αλλά γεμάτες αγάπη δε, έφτασε στα 10 του.
Με τα πρώτα χρήματα που έβγαλε ανακατασκεύασε το σπίτι του πατέρα του και αγόρασε ένα για τη μητέρα του!
Τότε μέσω ενός θείου του έκανε το μεγάλο ταξίδι για το Ρίο, αρχικά για την Ατλέτικο Φριμπουργκουένσε, ύστερα συνέχισε στις ακαδημίες της Βάσκο Ντε Γκάμα και το 2009, στα 17 του βρέθηκε στη Φλουμινένσε. «Οταν πήγα εκεί είδα για πρώτη μου φορά θάλασσα», αποκάλυψε ο ίδιος χαριτολογώντας και για τον πιτσιρικά από τη Σάντα Ρίτα είχαν πλέον όλα αλλάξει. Δεν έπαιζε πια στους δρόμους και ξυπόλητος αλλά σε κανονικά γήπεδα με χορτάρι και φορώντας ποδοσφαιρικά παπούτσια, ενώ γνώρισε από κοντά και τη φημισμένη παραλία της Κοπακαμπάνα. Ο ίδιος ξεχώριζε, αγωνίζονταν σε όλη την αριστερή πλευρά και ως «πρωταγωνιστής» πια πάτησε το πόδι του στο θρυλικό Μαρακανά.
Αρχισε να καλείται στις «μικρές» Εθνικές της Βραζιλίας, στα τέλη του 2011 κατέκτησε με την Under 15 το αντίστοιχο Κόπα Αμέρικα που έγινε στην Ουρουγουάη και το 2013, σε ηλικία 17 ετών, ντεμπουτάρισε με τους «μεγάλους» του club σε ένα ματς κόντρα στην Γκρέμιο. Ηταν η στιγμή που λογίζονταν ως ένας ανατέλλων αστέρας της χώρας του, αλλά πάντα η καρδιά και το μυαλό του βρίσκονταν πίσω στη γενέτειρά του και στα δύσκολα, σε οικονομικό επίπεδο, χρόνια που πέρασε.
Ετσι με τα πρώτα χρήματα που έβγαλε από την «Φλου» πλήρωσε τη ριζική ανακατασκευή του σπιτιού που έμενε ο πατέρας του και αγόρασε ένα νέο για τη μητέρα του. «Ηταν έτοιμο να καταρρεύσει και δεν ήθελε να το εγκαταλείψει επειδή ανήκε στον παππού μου. Του έστειλα ότι χρειάζονταν», θα πει αρκετά αργότερα για εκείνη την κίνησή του.
Ο πρώτος «ψαρωτικός» διάλογός του με τον Μουρίνιο και γιατί ο «Special One» τον αποκαλούσε «Φαβέλα»
Το 2013 πήρε τον πρώτο του χρόνο συμμετοχής, το 2014 άρχισε να γίνεται και βασικός και φτάσαμε στο 2015, όπου αναγορεύτηκε σε starter και «κολόνα» της ομάδας του. Μάλιστα χαρακτηρίζονταν και εκ των ηγετών της U20 της χώρας του που προετοιμάζονταν για την τελική φάση του αντίστοιχου Μουντιάλ που θα γίνονταν στη Νέα Ζηλανδία, αλλά τελικά δεν συμμετείχε στο τουρνουά λόγω ενός τραυματισμού που τον ταλαιπωρούσε. Ωστόσο η φήμη του είχε πλέον περάσει τον Ατλαντικό ελέω της παρουσίας του στο Al Kass Cup του 2013 που έγινε στο Κατάρ και κατέκτησε η Φλουμινένσε, αφού οι εκεί εμφανίσεις του «ανάγκασαν» πολλούς ευρωπαϊκούς συλλόγους να τον τσέκαραν.
Η Τσέλσι ήταν εκείνη που πλειοδότησε και έναντι 10 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ (περίπου 9,1 εκατομμύρια ευρώ) τον απέκτησε, ενώ τα ρεπορτάζ της εποχής σχολιάζουν πως «νίκησε» τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο «μπραντεφέρ» που διεξήχθη για χάρη του. Αλλα υποστήριξαν πως κατέληξε σε εκείνη επειδή η Μπαρτσελόνα έκανε στο παρά ένα... πίσω παρότι είχε ήδη καταβάλλει 400.000 ευρώ ώστε να διατηρεί τον πρώτο λόγο για χάρη του, αλλά η ουσία δεν αλλάζει και τελικά φόρεσε την μπλε φανέλα.
Από τα παραπάνω χρήματα περίπου τα μισά μπήκαν στα ταμεία του τότε club του (το 55%) και τα άλλα «έσπασαν» μεταξύ του μάνατζέρ του και μίας εταιρείας που διατηρούσαν μέρος των δικαιωμάτων του.
Ετσι στα 19 του μπήκε στο αεροπλάνο και έφτασε στο Λονδίνο, όπου τον περίμενε ο Ζοσέ Μουρίνιο. Ο «Special One» τον καλωσόρισε και μερικά χρόνια μετά ο Κένεντι αποκάλυψε τόσο τον σπαρταριστό/ψαρωτικό διάλογο που είχαν όσο και το «παρατσούκλι« που του κόλλησε. «Μου λέει 'Είσαι ο Κένεντι;'. Του απάντησα καταφατικά και μου είπε. 'Ok. Ας δούμε αν μπορείς να παίξεις με τον τρόπο που όλοι λένε για σένα»!
Ηταν τότε που ο Πορτογάλος κόουτς άρχισε να τον αποκαλεί «Φαβέλα» με την καλή έννοια της λέξης όπως άλλωστε και ο ίδιος έχει πει, λόγω της ενέργειας που έβγαζε στο γήπεδο, του ενθουσιασμού που τον διακατείχε αλλά και της έλλειψης κινδύνου που τον χαρακτήριζε.
Ο τραυματισμός στην Γουότφορντ που τον άφησε πίσω και η παρεξήγηση με τα social media στην Κίνα
Στις 29 Αυγούστου του 2015 ντεμπουτάρισε με την Τσέλσι σε ένα ματς κόντρα στην Κρίσταλ Πάλας, με αντίπαλο την Πόρτο έπαιξε για πρώτη φορά και στο Champions League και έκλεισε εκείνη τη σεζόν με 20 εμφανίσεις σε όλες τις διοργανώσεις, παίζοντας συχνά-πυκνά όλη την αριστερή πλευρά από μπακ ως εξτρέμ. Το καλοκαίρι του 2016 αποφασίστηκε να πάει δανεικός στην Γουόρτφορντ με σκοπό να πάρει ακόμη περισσότερα παιχνίδια στα πόδια του, όμως με το «καλημέρα» τραυματίστηκε στο γόνατο, έμεινε για πολλούς μήνες εκτός και έτσι τον Γενάρη επέστρεψε στο Στάμφορντ Μπριτζ όπου και χρησιμοποιήθηκε λίγο.
Ετσι φτάσαμε στον Ιούλιο του 2017 που «πρωταγωνίστησε» σε μία «περιπέτεια» που μπορεί να μας διδάξει πόσο εύκολα μπορεί να παρεξηγηθεί κάτι που γράφετε στα social, κυρίως από αναγνωρίσιμους ανθρώπους όπως εκείνος. Τότε η Τσέλσι πήγε για προετοιμασία στην Κίνα και σε ανύποπτη στιγμή ο Κένεντι ανάρτησε στο instagram ορισμένα stories που θεωρήθηκαν προσβλητικά από τις εκεί αρχές, τα media και τον απλό κόσμο (σ.σ. μεταξύ άλλων μία φωτογραφία από έναν φρουρό που κοιμόταν).
Το «κακό» κυρίως συνέβη επειδή χρησιμοποίησε λέξεις και φράσεις που λέγονται/γράφονται ευρέως στα πορτογαλικά (πχ. το porra), αλλά δεν μπορούν να αποτυπωθούν ακριβώς στα αγγλικά και αν τοποθετηθούν στο google translate φαίνεται πως είναι υβριστικές! Το ζήτημα πήρε διαστάσεις και ο Κένεντι όχι μόνο διέγραψε τις επίμαχες αναρτήσεις αλλά και επέστρεψε εσπευσμένα στο Λονδίνο, ενώ παράλληλα του επιβλήθηκε πρόστιμο.
Η Τσέλσι με ανακοίνωσή της απολογήθηκε σε όλους στην ασιατική χώρα, ενώ και ο ίδιος ζήτησε «συγνώμη» εάν πρόσβαλε κάποιον. Το θέμα έληξε κάπου εκεί αφού ήταν προφανές πως δεν ήθελε να προκαλέσει, ωστόσο δημιουργήθηκε «ντόρος» και σε μεγάλο βαθμό το συγκεκριμένο συμβάν επηρέασε το μέλλον του στο club.
Φαίνονταν πως δεν υπολογίζονταν και την τελευταία ημέρα των μεταγραφών βρέθηκε μια ανάσα από τη Νιούκαστλ, όμως το deal «χάλασε» επειδή οι εμπλεκόμενες πλευρές δεν πρόλαβαν τις χρονικές προθεσμίες. Ετσι έμεινε στους «μπλε» αλλά ξέχωρα από ορισμένες σκόρπιες εμφανίσεις του στο Λιγκ Καπ παρέμενε εκτός πλάνων.
Στη Νιούκαστλ «αναγεννήθηκε», ο Μέσι τον επέλεξε για τη δική του καλύτερη «U20» δεκάδα
Τελικά τη «λύση» για το επόμενο βήμα στην καριέρα του έδωσαν οι «ανθρακωρύχοι», καθώς επέστρεψαν τον Γενάρη για χάρη του και τον Γενάρη του 2018 έφτασε στο Σεντ Τζέιμς Παρκ. Υπό τις οδηγίες του Ράφα Μπενίτεθ «αναγεννήθηκε», ενώ διεύρυνε και τις προσωπικές του παραστάσεις αφού όπως ο ίδιος σχολίασε εκεί είδε για πρώτη του φορά χιόνι! Στα εντός των τεσσάρων γραμμών έκανε πολύ καλό δεύτερο μισό (13 ματς/2 γκολ/2 ασίστ) και η Νιούκαστλ ανανέωσε τον δανεισμό του και για τη σεζόν 2018/19.
Το ευρύτερο τότε χρονικό διάστημα βρέθηκε υπό τη σκέπη του γραφείου μάνατζερ που εκπροσωπούσε στην Αγγλία πολλούς «αστέρες» της χώρας του όπως τον Νταβίντ Λουίζ και τον Γουίλιαν, έγινε πατέρας και παράλληλα για πρώτη φορά μετά την έλευσή του στο νησί πήγαν οι δικοί του να τον επισκεφθούν. Με γνώμονα όλα τα παραπάνω ήταν λογικό που η ψυχολογία του βρίσκονταν στα ύψη, όμως η αγωνιστική περίοδος δεν κύλησε όπως θα ήθελε και κάπου εκεί έφτασε η στιγμή να συνεχίσει στην Ισπανία.
Η Χετάφε τον ζήτησε δανεικό, η Τσέλσι το δέχθηκε και ο Κένεντι έφτασε στην Ιβηρική Χερσόνησο. Εκεί συνάντησε τον Λιονέλ Μέσι που ήταν από τους πρώτους που «πίστεψαν» στο ταλέντο του χωρίς καν να γνωρίζονται προσωπικά.
Το 2015 η Adidas που συνεργάζονταν ο «Pulga» σχεδίασε ένα ζευγάρι παπούτσια ειδικά για εκείνον και από τον Αργεντινό σούπερ σταρ ζητήθηκε να επιλέξει 10 παίκτες κάτω των 20 ετών ώστε η εταιρεία να τα προσφέρει και σε εκείνους στο πλαίσιο του promotion. Ο Βραζιλιάνος βρέθηκε στην 3η θέση των προτιμήσεών του και αυτό «λέει» πολλά για το όνομα που είχε ήδη «χτίσει».
Με τον Μαρτίνεθ έκανε εξαιρετική σεζόν, «έπιασε» ταχύτητα 35,59 χλμ την ώρα και ήταν ο γρηγορότερος της La Liga
Το 2020 ανανέωσε την παρουσία του στην Ισπανία καθώς συνέχισε με ανάλογο καθεστώς στην Γρανάδα και εκεί γνώρισε τον Ντιέγκο Μαρτίνεθ που θα συναντήσει ξανά στον Ολυμπιακό.
Υπό τις οδηγίες του «έτρεξε» μία πολύ καλή σεζόν στην Primera, ενώ εκτός συνόρων έφτασε μέχρι τα προημιτελικά του Europa League όπου αποκλείστηκε από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (στον όμιλο ήταν αντίπαλος του ΠΑΟΚ). Ως κορυφαία του στιγμή είναι μάλλον (ίσως και προφανές) η 18η Φλεβάρη του 2021, όπου με εκείνον... σεληνιασμένο (γκολ&ασίστ) ομάδα του κέρδισε 2-0 τη Νάπολι, ενώ για το Κύπελλο σκόραρε (και) απέναντι στην Μπαρτσελόνα.
Με την εν γένει παρουσία του αναγορεύτηκε σε ηγέτη του club και μάλιστα κόντρα στην Κάντιθ μετρήθηκε πως σε ένα σπριντ του έφτασε τα 35,59 χιλιόμετρα την ώρα, επίδοση που τον έχρισε ως τον ταχύτερο ποδοσφαιριστή στη La Liga!
Στο «Nuevo Estadio de Los Cármenes» εκτόξευσε εκ νέου τις ποδοσφαιρικές του «μετοχές», αλλά αυτό έδωσε την... αφορμή στην Τσέλσι να τον επαναφέρει στην εξίσωσή της ή έστω να βρει ομάδα ώστε να τον παραχωρήσει. Ετσι απέρριψε την πρόταση της Γρανάδα που ήθελε να τον διατηρήσει στο έμψυχο δυναμικό της ως δανεικό, του επέκτεινε το συμβόλαιό του ως το 2024 και ναι μεν πήγε με on loan καθεστώς στη Φλαμένγκο της χώρας του, όμως στο deal τοποθετήθηκε buy in από την τελευταία ύψους 10 εκατομμυρίων ευρώ και παράλληλα κατέβαλε στους Λονδρέζους «ενοίκιο» περίπου 650.000 ευρώ.
Στη Βραζιλία ωστόσο δεν έμεινε πολύ όχι γιατί δεν χρησιμοποιούνταν αλλά επειδή τον ανακάλεσαν από την Αγγλία όταν τραυματίστηκε ο Μπεν Τσίλγουελ και ο Τόμας Τούχελ που βρίσκονταν στον πάγκο τους επέλεξε εκείνον για «εσωτερικό» του αντικαταστάτη, καθώς μπορούσε να παίξει και μπακ. Ετσι Μάρτιο του 2022 και σε ένα παιχνίδι με τη Λούτον επανεμφανίστηκε με τη φανέλα της Τσέλσι ύστερα από περίπου τέσσερα χρόνια.
Μέχρι που φτάσαμε στο πέρσι, όπου η Βαγιαδολίδ αγόρασε τα δικαιώματά του από τους Λονδρέζους, αλλά η χρονιά δεν «τσούλησε» για εκείνον όπως θα ήθελε επειδή ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς και έπαιξε λίγο (12 ματς). Στην Καστίλη ευρύτερα τα πράγματα δεν πήγαν καλά και στο φινάλε η ομάδα υποβιβάστηκε, κάτι που τον οδήγησε στην πόρτα της εξόδου αφού δεν είναι παίκτης για τη Segunda. Πλέον έπιασε λιμάνι και θα φορά τα «ερυθρόλευκα».
Εχει δεκάδες τατουάζ, μεταξύ άλλων και ένα ξεχωριστό «μήνυμα» για τη μητέρα του
Ο Κένεντι εκτός των αγωνιστικών του επιδόσεων ξεχωρίζει και από τα δεκάδες τατουάζ που υπάρχουν σε όλο το κορμί του και ο 27χρονος «εκφράζεται» μέσω αυτών. Του αρέσουν και δημοσιοποιεί έτσι τα συναισθήματά του, όπως και όσα τον αντιπροσωπεύουν.
Μεταξύ άλλων υπάρχει στα πλευρά του ένα αφιερωμένο στη σύντροφό του Λοχάν, στην πλάτη του πολλά για τα δύο του παιδιά που υπεραγαπά, στο ένα του πόδι δεσπόζει το πρόσωπο της Μέριλιν Μονρόε, κάπου αλλού του Μοχάμεντ Αλι, ενώ υπάρχουν ακόμη τίγρεις, γήπεδα και διάφορα σύμβολα.
Παράλληλα παρατηρεί κάποιος και ορισμένους τραγουδιστές (σ.σ. π.χ. του ράπερ Τούπατς Σακούρ) αλλά και ένα που αφορά τον Ραμόν Βάλντες, τον ηθοποιό που υποδύονταν τον χαρακτήρα «Δον Ραμόν» στη μεξικανική σειρά της δεκαετίας του '70 «El Chavo del Ocho», που το 1988 έφυγε από τη ζωή. Πρόκειται για έναν από τους πλέον αγαπημένους τηλεοπτικούς ρόλους στη Λατινική Αμερική και αναφέρεται σε έναν άνθρωπο που κάνει πολλές δουλειές ώστε να επιβιώσει. Την ίδια στιγμή σε μία προπόνηση της Βαγιαδολίδ εμφανίστηκε με μία εντυπωσιακή φιγούρα του Ιησού Χριστού στο κρανίο του, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να «ξορκίσει» την κακοδαιμονία από έναν τον τραυματισμό που τον ταλαιπωρούσε.
Εκτός των άλλων δεσπόζουν και δύο φράσεις που φαίνεται πως τον χαρακτηρίζουν. Η μία είναι του Μπομπ Μάρλεϊ που λέει «Δεν ξέρεις πόσο δυνατός είσαι μέχρι που το να είσαι δυνατός αποτελεί τη μόνη σου επιλογή» και στην άλλη γράφει «Συγνώμη μητέρα για την ‘τρελή’ μου ζωή».
Ο Κένεντι με αριθμούς και γιατί τον συνέκριναν με τον Χουλκ
Ο Ολυμπιακός πλέον θα γίνει η 9η ομάδα της καριέρας του Βραζιλιάνου μεσοεπιθετικού, που μέχρι στιγμής έχει αγωνιστεί σε Αγγλία και Ισπανία, ξέχωρα φυσικά από την πατρίδα του σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο.
Χαρακτηριστικά του είναι η ταχύτητα, το 1 vs 1 και το σουτ του, ενώ στα πρώτα του βήματα τον συνέκριναν με τον Χουλκ, λόγω του παρόμοιου στυλ παιχνιδιού του. Μάλιστα λογίζεται και για «πολυθεσίτης» και το 2018 το δίκτυο NBC ανέφερε για εκείνον πως «μπορεί να παίξει σε όλες τις θέσεις πλην του τερματοφύλακα και του στόπερ».
Ενδεικτικά «μετρά», μεταξύ άλλων, 59 εμφανίσεις στη La Liga, 55 στην Premier League και 22 συμμετοχές στις διοργανώσεις της UEFA (Champions& Εuropa League).
Σε συλλογικό επίπεδο
Γρανάδα: 44 αγώνες/8 γκολ/6 ασίστ
Νιούκαστλ: 41 αγώνες/3 γκολ/3 ασίστ
Φλουμινένσε: 31 αγώνες/2 γκολ/5 ασίστ
Τσέλσι: 30 αγώνες/3 γκολ/4 ασίστ
Χετάφε: 27 αγώνες/3 γκολ/5 ασίστ
Φλαμένγκο: 17 αγώνες/1 γκολ/1 ασίστ
Βαγιαδολίδ: 13 αγώνες/1 ασίστ
Γουότφορντ: 1 αγώνας
Τίτλοι
Premier League: 1 (2016/17)
FA Cup: 1 (2017/18)
Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων: 1 (2022)
Με την Εθνική Βραζιλίας (U21, U19, U17, U15)
Συμμετοχές: 24
Γκολ: 7
Τίτλοι: Κόπα Αμέρικα U15 (2011)