Novibet: «Αγκαλιάζει» το ελληνικό ποδόσφαιρο

Με όνομα βγαλμένο από την ελληνική μυθολογία και το οποίο συμβολίζει την ανδρεία και τη γενναιότητα, ο Άρης συγκαταλέγεται στα κορυφαία αθλητικά σωματεία της χώρας μας. Στο σήμα του δεσπόζει το άγαλμα του θεού του πολέμου που φιλοξενείται στο μουσείο του Λούβρου και ιδρύθηκε στις 25 Μαρτίου του 1914 στη Θεσσαλονίκη, σε μία συμβολική για τον ελληνισμό ημέρα. Έκτοτε «γράφει» τη δική του ξεχωριστή ιστορία.

Η παρέα που πριν από 109 έτη έβαλε στην περιοχή «Ναύαρχος Βότσης» τις βάσεις για τη σύσταση ενός club που εξελίχθηκε εκ των παραδοσιακών «δυνάμεων» της Ελλάδος, ίσως να μην φαντάζονταν τότε την εξέλιξή του αλλά και ούτε πως το 1928 έγινε η πρώτη πρωταθλήτρια ομάδα της χώρας μας. Παράλληλα στο παλμαρέ του βρίσκονται επιπλέον δύο αντίστοιχοι τίτλοι (1932, 1946) και ένα Κύπελλο (1970), ενώ τέσσερις σεζόν τερμάτισε στη 2η θέση, ακόμη 10 στην 3η και συν τις άλλοις συμμετείχε σε επιπλέον οκτώ τελικούς Κυπέλλου.

Με γνώμονα τα παραπάνω είναι μάλλον εύλογη και η έντονη εκτός των συνόρων παρουσία του, όπου μετρά 22 εμφανίσεις σε αντίστοιχες σεζόν και το 1979/80 έφτασε μέχρι τους «16» του τότε Κυπέλλου UEFA. Ας μην λησμονούμε πως ήταν για 51 χρόνια εντός έδρας αήττητος στην Ευρώπη, από τις 17 Σεπτεμβρίου του 1969 και το 1-1 με την Κάλιαρι ως τις 17 Σεπτεμβρίου 2020, όταν και έχασε στο «Κλεάνθης Βικελίδης» από την Κόλος Κοβαλίνκα. Στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα δεν κατάφεραν να περάσουν από του «Χαριλάου», η ιστορική ονομασία της έδρας του, «μεγαθήρια» όπως η Τσέλσι, η Ρόμα, η Μάντσεστερ Σίτι, η Μπενφίκα και η Ατλέτικο Μαδρίτης.

Σε μία τόσο μεγάλη μακροχρόνια ιστορία πάντως είναι λογικό να προκύψουν και προβλήματα, όπως για παράδειγμα και μεταξύ άλλων όταν το 2014 ο σύλλογος βρέθηκε λόγω οφειλών στη Γ' Εθνική και την επόμενη περίοδο δεν κατάφερε να επιστρέψει στις επαγγελματικές κατηγορίες. Η έλευση όμως, το 2015, του Θοδωρή Καρυπίδη στη διοικητική ηγεσία έδωσε σταδιακά το έναυσμα ώστε να μπει εκ νέου και δυναμικά στην «εξίσωση» του εγχώριου football.

Στον πάγκο του βρίσκεται ένας πιστός «στρατιώτης» της ομάδας, ο Απόστολος Τερζής.

Με έτος ίδρυσης το 1931 η ομάδα μέχρι και το 2007 συμμετείχε, ως επί το πλείστων, στις μικρές πανελλήνιες αλλά και στις τοπικές κατηγορίες, όμως τότε εξασφάλισε για πρώτη φορά την άνοδό της στη μεγάλη όπου και έκτοτε συμμετέχει ανελλιπώς. Τα όσα συνέβησαν τότε ήταν το επιστέγασμα της ανοδικής της πορείας από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν οι κατά αλφαβητική σειρά Γιάννης Καϋμενάκης και Δημήτρης Μπάκος πήραν το club και πλέον το όνομά του είναι «συνώνυμο» της Super League και όχι μόνο.

Βλέπετε ξέχωρα από την πορεία του στο πρωτάθλημα όπου πολλάκις πλασαρίστηκε στην κορυφαία εξάδα, εμφανίστηκε πέντε φορές στο Europa League εκ των οποίων δύο ήταν σε ομίλους του, ενώ βρέθηκε και σε έναν τελικό του Novibet Κυπέλλου Ελλάδος.

Στο «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης», όπως ονομάζεται το γήπεδό του από το 2012 προς τιμήν του «Γέρου του Μοριά», εμφανίστηκαν κορυφαίες ευρωπαϊκές ομάδες (π.χ. Τότεναμ, Σάλκε) και το όνομα του Αστέρα... ταξίδεψε σε κάθε γωνιά της «Γηραιάς Ηπείρου».

Μάλιστα από το 2020 στο σήμα του υπάρχει η παράσταση του αγάλματος του Αρχιστράτηγου της Ελληνικής Επανάστασης που βρίσκεται στην πλατεία Άρεως στην Τρίπολη, το άστρο που χαρακτηρίζει τον σύλλογο τοποθετήθηκε πιο ψηλά και το έμβλημα συμπληρώνει η λατινική φράση "ET IN ARCADIA EGO" ("Κι εγώ στην Αρκαδία ανήκω").

Τα τελευταία χρόνια έχει αναγορευτεί σε «μηχανή» εξαγωγής νεαρών ποδοσφαιριστών, κυρίως προς την αγορά της Ιταλίας, και ευρύτερα τη νέα χιλιετία αποτελεί τον κατά τεκμήριο κορυφαίο «εκπρόσωπο» όλης της Πελοποννήσου στο κορυφαίο εγχώριο επίπεδο.

Η νέα περίοδος θα τον βρει και πάλι με τον Μίλαν Ράσταβατς στον πάγκο του, αφού ο Σέρβος κόουτς βρισκόταν και την τριετία 2019-2022 στην τεχνική του ηγεσία.

Η ιστορία του... χάνεται στα προπολεμικά χρόνια και το σήμα του, το αστέρι, προέρχεται από την απορρόφηση του «Νέου Αστέρα» στις αρχές της δεκαετίας του '30. Από τότε αποτελεί το «καμάρι» του Περιστερίου και δεν είναι τυχαίο πως εκείνα τα χρόνια, τα νηπιακά της πορείας του στο ποδόσφαιρο, η έδρα του αποκαλούνταν «κοπτήρι» επειδή ο αντίπαλος έβλεπε να ψαλιδίζονται οι ελπίδες του για νίκη.

Το 1972 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα «σαλόνια», όμως με τον καιρό άρχισε η φθίνουσα πορεία και τα πρώτα έτη του 2000 βρήκαν το club ιδιαίτερα αποδυναμωμένο και σε σχετική παρακμή.

Ήταν τότε που ο Γιώργος Σπανός απέκτησε τον έλεγχό, μετά την απορρόφηση της Χαλκηδόνας, και το ρου των γεγονότων άλλαξε δια παντός. Έκτοτε και με ελάχιστες εξαιρέσεις η ομάδα πρωταγωνιστεί στη Super League και επτά σεζόν, οι τέσσερις συνεχόμενες από το 2012 ως το 2016, βρέθηκε στο Europa League όπου και την «κυνήγησε» μία απίστευτη... κατάρα. Αποκλεισμοί όπως εκείνοι από τη Νιούκαστλ και την Άλκμααρ ακόμη και σήμερα φαντάζει αδύνατον να εξηγηθούν, αφού ήταν πολύ καλύτερη των αντιπάλων της. Ελέω και αυτών όμως δεν κατάφερε να υλοποιήσει το μεγάλο όνειρο παρουσίας σε έναν ευρωπαϊκό όμιλο, ενώ την ίδια στιγμή «φλέρταρε» δις με την κατάκτηση του Novibet Κυπέλλου Ελλάδος όταν και συμμετείχε στους τελικούς του 2011 και το 2012.

Η αφετηρία της νέας περιόδου θα τον βρει ξανά με τον Κρις Κόουλμαν στον πάγκο του και οι στόχοι παραμένουν ανάλογα υψηλοί, όπως άλλωστε έχει πλέον συνηθίσει το dna του.

Βρισκόμασταν στο όχι και ιδιαίτερα μακρινό 2017 όταν έκανε την εμφάνισή της μία νέα ομάδα με την ονομασία Βόλος Ν.Π.Σ., όπου τα τελευταία γράμματα αντιστοιχούσαν στο Νέος Ποδοσφαιρικός Σύλλογος. Με έδρα την πρωτεύουσα της Μαγνησίας που δεσπόζει και στο σήμα της, σε σύντομο χρονικό διάστημα αποτελεί πλέον το κατά τεκμήριο Νο1 club όχι μόνο της πόλης αλλά και ευρύτερα ολόκληρης της Θεσσαλίας.

Ο νέος σύλλογος ξεκίνησε από τη Γ' Εθνική καθώς πήρε τη θέση της Πύδνα Κίτρους και μόλις μία διετία μετά «μετρούσε» ισάριθμες ανόδους και μάλιστα ως πρωταθλητής, εξέλιξη που τον έφερε στα «σαλόνια» του ελληνικού football.

Έκτοτε όχι μόνο συμμετέχει ανελλιπώς στη Super League, αλλά πέρσι διεκδίκησε και την ευρωπαϊκή του έξοδο αφού πήρε μέρος στα play-offs όπου τελικά τερμάτισε 6ος.

Η εκκίνηση της νέας περιόδου τον βρίσκει με αντίστοιχες (υψηλές) βλέψεις, ενώ στον πάγκο του βρίσκεται ένας δικός του άνθρωπος, ο Κώστας Μπράτσος που εδώ και χρόνια στελεχώνει το προπονητικό τιμ και πολλάκις κλήθηκε να αναλάβει ως «υπηρεσιακός». Πλέον πήρε το «χρίσμα» ως «πρώτος».

Πρόκειται για την «πρωτάρα» της μεγάλης κατηγορίας, καθώς η Κηφισιά θα συμμετάσχει για παρθενική φορά στα «σαλόνια» και με στόχο, τι άλλο(;), να αφήσει το στίγμα της. Στα Βόρεια Προάστια πήραν το «εισιτήριο» της ανόδου μετά την κατάκτηση του τίτλου στον Νότιο Όμιλο της Super Legue 2 και αυτόματα τόσο λογίζεται όσο και είναι φυσικά η «Σταχτοπούτα» του εγχώριου football.

Η περσινή της επιτυχία όπου και έκοψε πρώτη το νήμα στον «μαραθώνιο» της κατηγορίας ήταν το... κερασάκι στην τούρτα της ανοδικής πορείας που διαγράφει τα τελευταία χρόνια, η οποία και συνέπεσε με την έλευση του Χρήστου Πρίτσα στα διοικητικά δρώμενα του club.

Παρότι χρησιμοποίησε ελάχιστα το Ζηρίνειο που είναι η φυσική της έδρα και στη μόλις 2η αγωνιστική περίοδο που πήρε μέρος στο εγχώριο επαγγελματικό football, κατάφερε να βρίσκεται σήμερα στην SL1.

Με παρουσία στην μπάλα από το 1926 αφού επί της ουσίας αποτελεί τη «συνέχεια» του ΑΟ Κηφισιάς, με τον περσινό της προβιβασμό εκπλήρωσε τα όνειρα και τις προσδοκίες όλης της ευρύτερης περιοχής.

Ο Γιάννης Αναστασίου ανέλαβε την τεχνική της ηγεσία και έτσι ο 50χρονος κόουτς πήρε στους ώμους την αποστολή να την οδηγήσει εκ του ασφαλούς στα βρεφικά της βήματα στο top επίπεδο.

Το ρόστερ της είναι ανανεωμένο σε μεγάλο βαθμό και με την προσθήκη αρκετών έμπειρων παικτών καλείται πλέον να... βουτήξει στα βαθιά.

Για τους περισσότερους πλην Αιτωλοακαρνανίας, ο Παναιτωλικός προβάλει ως μία ποδοσφαιρική ομάδα που τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται σταθερά στη μεγάλη κατηγορία. Ωστόσο τα «καναρίνια» είναι πολλά παραπάνω για την περιοχή τους και όχι μόνο, αφού από την πρώτη στιγμή που ιδρύθηκαν τους ακολουθεί η φράση «Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος», ενώ στο καταστατικό τους αναγράφεται πως το σωματείο επιδιώκει «την ανάπτυξιν και έντασιν Γυμναστικού και Αγωνιστικού φρονήματος, Την – ΗΘΙΚΗΝ – επίβλεψιν και την δυνατήν μετασχολικήν εκπαίδευσιν των ανηλίκων, δια παιδονομίας και ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ ή κυριακών Σχολών!».

Για τους Αγρινιώτες και όλο τον νομό η προσφορά του club δεν περικλείεται μόνο στα εντός των τεσσάρων γραμμών τεκταινόμενα.

Τη διετία 1975-1977 συμμετείχε για πρώτη φορά στη μεγάλη κατηγορία και έκτοτε ακολούθησε πτωτική πορεία, λόγω και της έλλειψης διοικητικής σταθερότητας. Μέχρι που το 2005 ανέλαβε τα «ηνία» ο νυν μεγαλομέτοχος Φώτης Κωστούλας και ακολούθησε η τηρουμένων των αναλογιών «εκτόξευση», σε αγωνιστικό και όχι μόνο επίπεδο.

Από το 2011/12 έχει απουσιάσει μόνο μία φορά από τα «σαλόνια» και παράλληλα το ιδιόκτητο γήπεδο του συλλόγου άλλαξε εντελώς εικόνα και λογίζεται από τα πλέον «καθαρά» ποδοσφαιρικά της χώρας. Παράλληλα κατασκεύασε από το μηδέν προπονητικό κέντρο δεκάδων στρεμμάτων για τις ανάγκες του συλλόγου και τίποτα δεν θυμίζει τα παλιά.

Ενόψει της νέας σεζόν έδωσε τα «κλειδιά» του πάγκου στον Γκάμπριελ Σούρερ από την Αργεντινή.

Στις παλιές «καραβάνες» της μεγάλης κατηγορίας συγκαταλέγεται και δικαίως ο Πανσερραϊκός, που επέστρεψε φέτος στα «σαλόνια» ύστερα από 12 χρόνια απουσίας. Ήταν το 2011 όταν και υποβιβάστηκε, ενώ τον Απρίλιο του 2013 βίωσε την ξαφνική απώλεια του τότε διοικητικού του ηγέτη Πέτρου Θεοδωρίδη, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 66 ετών.

Έκτοτε ακολούθησε φθίνουσα πορεία, όλα όμως άλλαξαν το 2020 όταν οι Τάσος Καζίας και Αλέξανδρος Χατζηδημητρίου πήραν τον έλεγχο των «ερυθρολεύκων». Ο πρώτος μάλιστα βρίσκονταν στο club και στη Θεοδωρίδη εποχή και σταδιακά τα «λιοντάρια» επανήλθαν στον δρόμο των επιτυχιών, με αποκορύφωμα την περσινή κατάκτηση του τίτλου στον Βόρειο Όμιλο της Super League 2.

Με έμβλημα των Λέων της Αμφίπολης, ο σύλλογος ιδρύθηκε το 1964 μετά τη συνένωση του Απόλλωνα Σερρών και του Ηρακλή Σερρών και μάλιστα μόλις μερικούς μήνες μετά εξασφάλισε την παρουσία του στην τότε Α' Εθνική. Όπου οι κορυφαίες του εκεί σεζόν ήταν το 1969/70 και το1980/81 όταν και τερμάτισε στην 8η θέση, ενώ το 2008/09 έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου στην αντίστοιχη κατά τεκμήριο καλύτερή του επίδοση στη διοργάνωση.

Το καλοκαίρι έδωσε το χρίσμα του προπονητή σε ένα «μεγάλο» όνομα, καθώς ο Πάμπλο Γκαρσία είναι πλέον ο κόουτς του και εκείνος που θα κληθεί να τον οδηγήσει εκ του ασφαλούς στα «μονοπάτια» της παραμονής και όχι μόνο.

Ήταν καλοκαίρι του 1966 όταν μετά από συγχώνευση τοπικών ομάδων των Ιωαννίνων προέκυψε ο ΠΑΣ Γιάννινα, που από τότε αποτελεί το ποδοσφαιρικό «καμάρι» όχι μόνο της πόλης αλλά της ευρύτερης περιοχής της Ηπείρου.

Το όνομά του είναι πλέον συνυφασμένο με το γεωγραφικό διαμέρισμα που εδρεύει και φέτος θα «τρέξει» την 28η σεζόν του στη μεγάλη κατηγορία, από το 1959/60 που θεσπίστηκε η Α' Εθνική. Ως κορυφαία του δεκαετία λογίζεται εκείνη του '70 οπότε και από το 1976 ως το 1980 τερμάτισε τρεις φορές στο top 6, όμως η ιστορία θα κατατάξει και την τρέχουσα χρονική περίοδο ως μία που θα μνημονεύεται για πάντα.

Ήταν το 2008 όταν πήρε το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών ο αείμνηστος Γιώργος Χριστοβασίλης που έφυγε πρόωρα πριν από μερικούς μήνες από τη ζωή και o ΠΑΣ βρέθηκε επί ημερών του ακόμη και στην Ευρώπη, αφού το 2016/17 συμμετείχε στο Europa League όπου αρχικά απέκλεισε τη νορβηγική Οντ και ύστερα δεν κατάφερε να υπερκεράσει το εμπόδιο της ολλανδικής Άλκμααρ.

Παράλληλα από το 2010 και έκτοτε έχει συμμετάσχει δις στα ημιτελικά του Novibet Κυπέλλου Ελλάδος και αποτελεί μία παραδοσιακή «δύναμη» του εγχώριου football.

Πλέον τα «ηνία» κρατούν οι γιοι του Παναγιώτης και Γιάννης, ενώ για δεύτερη σερί αγωνιστική περίοδο θα έχει φέτος τον Θανάση Στάικο στον πάγκο του.

Με έδρα τους «Ζωσιμάδες» και έμβλημα τον ταύρο μέσα σε στεφάνι βελανιδιάς, τη νέα σεζόν ο στόχος είναι ίδιος. Καλό ποδόσφαιρο, εξαγωγή ταλέντων καθώς έχει αναγορευτεί σε selling club και για πολλά χρόνια «τροφοδοτεί» τους «μεγάλους» με παίκτες που αγωνίζονται σε υψηλό επίπεδο εντός και εκτός συνόρων και προφανώς μία άνετη παραμονή.

Το ποδόσφαιρο δεν είναι απλά ένα άθλημα, αλλά κοινωνική εκδήλωση και στάση ζωής. Αποτελεί το σημείο αναφοράς για όλους μας και καλούμαστε να το προστατέψουμε.

Η Novibet... δεν παίζει μπάλα μόνο εντός των τεσσάρων γραμμών αλλά και εκτός αυτών, όπου και στέλνει στην κοινωνία το «μήνυμα» πως δεν μας χωρίζει κάτι. Τον Φεβρουάριο του 2022 η Ελλάδα συγκλονίστηκε από τη δολοφονία του Άλκη και πρόσφατα από εκείνη του Μιχάλη, δύο φιλάθλων που έφυγαν τόσο άδικα και πρόωρα από τη ζωή επειδή υποστήριζαν διαφορετικές ομάδες από τους εκτελεστές τους. Πρέπει κάποια στιγμή όμως να βροντοφωνάξουμε «ως εδώ» και ξέχωρα από την παραδειγματική τιμωρία των άνανδρων κακοποιών, να εκπαιδεύσουμε τους νέους και τις νέες μας που θα αποτελέσουν την επόμενη γενιά.

Στη Novibet «Η μόνη ομάδα που έχει ζωτική σημασία, είναι η ομάδα αίματος», αυτό «λέει» προς πάσα κατεύθυνση και διοργανώνει εθελοντικές αιμοδοσίες, ενώ με σποτ και δράσεις επιδιώκει να τερματίσει το φαινόμενο της οπαδικής βίας. Μέσω του «NOVIOLENCE» στηρίζει τις αξίες του υγιούς αθλητισμού και όλα αυτά γίνονται με επίκεντρο τα παιδιά.

Αλήθεια, τι θα ήμασταν χωρίς αυτά; Ωστόσο δεν πρέπει να λησμονούμε ως κοινωνία όσα ήρθαν στον κόσμο μας εν μέσω δυσκολιών και από μία τρυφερή ηλικία βίωσαν άσχημες καταστάσεις. Αποτελεί χρέος μας να μεγαλώσουν σε σωστό περιβάλλον και στον τελικό του Novibet Κυπέλλου Ελλάδος που έγινε πέρσι στον Βόλο διοργανώθηκαν events που είχαν ως σκοπό την ενίσχυση του ορφανοτροφείου της πόλης.

Κάτι ανάλογο μάλιστα συνέβη και την περασμένη εβδομάδα στο Novi Cup του Πανθεσσαλικού, με τη συμμετοχή του Αστέρα Τρίπολης, του Βόλου, του Παναιτωλικού και του Πανσερραϊκού, σε στιγμές όπου όλοι ένιωσαν, μέσω των σχετικών πρωτοβουλιών της Novibet, ότι σημείωσαν τα πιο σημαντικά γκολ της καριέρας τους.