MundoBasket 2023, Εθνική Μπάσκετ: Τι έκαναν οι διεθνείς και ο Ιτούδης

Τόμας Γουόκαπ: «Ο 30χρονος νατουραλιζέ point guard απέδειξε με τις εμφανίσεις του γιατί θεωρείται ένας από τους κορυφαίους του είδους στην Ευρώπη και δικαίωσε απόλυτα την ομοσπονδία για την επιλογή της. Αν και πρωτάρης στην Εθνική ομάδα, δέθηκε πολύ γρήγορα με τους συμπαίκτες του, κέρδισε την εμπιστοσύνη τους, αποδέχτηκε και μετουσίωσε τον ρόλο του ηγέτη και με την συνολική του αγωνιστική παρουσία και συμπεριφορά, φάνηκε σαν να ήταν χρόνια μέλος της “γαλανόλευκης”. Αναγκαστικά, πήρε τον μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής και ανταποκρίθηκε πλήρως στις απαιτήσεις, ήταν επιδραστικός με πληθωρική προσφορά και στα πέντε παιχνίδια, ενώ η απόδοσή του απέναντι στην Λιθουανία (21π., 8ρ. & 7ασ.) ήταν από τις κορυφαίες του τουρνουά. Μοιάζει ξεκάθαρο, ότι για τα επόμενα 3-4 χρόνια το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα βρήκε έναν playmaker πρώτης ποιότητας.»

Στατιστικά: μ.ο. 12,8π., 2,8ρ., 7,2ασ., 1,4κλ., 1,6λ. με 3/6 βολ., 14/30 διπ. & 11/26 τριπ. σε 30,5’

Μιχάλης Λούντζης: «Ο 25χρονος guard ανήκει κι αυτός στην παραπάνω κατηγορία των παικτών που έχουν αφήσει υποσχέσεις για το μέλλον. Οι απουσίες των Σλούκα και Καλάθη, η περυσινή του εμπειρία στο Eurobasket και οι παραστάσεις της Euroleague, αναβάθμισαν τον ρόλο του στα φιλικά παιχνίδια και αρχικά του έδωσαν θέση βασικού. Στις Φιλιππίνες, ωστόσο, δεν κατάφερε να έχει την εντυπωσιακή απόδοση που είχε σε αρκετά τεστ προετοιμασίας, πολύ απλά γιατί σταδιακά ο χρόνος του μειώθηκε και λόγω των αλλαγών στα σχήματα που προκάλεσε η απώλεια του Μήτογλου. Συνολικά, ο Μιχάλης είχε καλές και κακές στιγμές και σίγουρα οι εικόνες που απέκτησε στην Μανίλα θα αποβούν πολύ χρήσιμες για την
συνέχεια.»

Στατιστικά: μ.ο. 4,0π., 2,2ρ., 1,8ασ. &; 1,2λ. με 4/5 βολ., 5/8 διπ. & 2/11 τριπ. σε 11,5’

Δημήτρης Μωραϊτης: «Ήταν ο μοναδικός παίκτης που δεν αγωνίστηκε σε όλα τα ματς λόγω απόφασης προπονητή (δεν χρησιμοποιήθηκε στο εναρκτήριο ματς με την Ιορδανία), αλλά με την θετική παρουσία του απέναντι στην Αμερική, κέρδισε με το σπαθί του τις ευκαιρίες που πήρε στα υπόλοιπα παιχνίδια. Οι καλύτερες στιγμές του καταγράφηκαν στην 3 η περίοδο του αγώνα με την Λιθουανία, όταν συνέβαλε στην ολική επαναφορά από το -6, με την ταχύτητά του και την επιθετική του άμυνα στα μετόπισθεν και το θράσος του στην επίθεση. Δικαιολόγησε την επιλογή του στην 12άδα, ενώ η θητεία του στον Παναθηναϊκό θα τον βοηθήσει να αποκτήσει μεγαλύτερες παραστάσεις στο υψηλότερο επίπεδο και στο μέλλον να είναι πιο έτοιμος να
βοηθήσει την Εθνική.»

Στατιστικά: μ.ο. 2,0π., 1,0ασ. & 1,0λ. με 1/2 βολ., 2/4 διπ. &1/5 τριπ. σε 8,9’ (4αγ.)

Λευτέρης Μποχωρίδης: «Στην πρώτη του μεγάλη διεθνή διοργάνωση με τα χρώματα της “γαλανόλευκης”, ο 29χρονος Θεσσαλονικιός αποτέλεσε τον πιο συνειδητοποιημένο και αξιόπιστο ρολίστα στην περιφέρεια του αντιπροσωπευτικού συγκρότηματος. Χάρη στην εμπειρία που απέκτησε σε πανομοιότυπο ρόλο από τις δύο τριετίες στην Euroleague με τον Παναθηναϊκό, ο αριστερόχειρ guard πρόσφερε λεπτά ποιότητας στο “2” κόντρα σε Ιορδανία και Αμερική (8π. & 3ρ. με 2/2 τριπ.), είχε σημαντική αμυντική επίδραση στην ανατροπή επί της Νέας Ζηλανδίας στο 2 ο μέρος και ήταν συγκριτικά ο πιο κεφάτος διεθνής (13π. & 6ρ. με 5/5 σουτ σε 24’) στο ματς με το Μαυροβούνιο. Αν δεν είχε τραυματιστεί ο Μήτογλου, ίσως να είχε παίξει λιγότερο, ωστόσο η προσαρμοστικότητά του σε πολλαπλούς ρόλους είναι άκρως εκτιμητέα και η παρουσία του στην βασική δεξαμενή της Εθνικής ανδρών, δεδομένη. Ειδικότερα, από την στιγμή που ο εφετινός του ρόλος στον Άρη, αναμένεται σημαντικά αναβαθμισμένος.»

Στατιστικά: μ.ο. 5,0π., 2,2ρ., 1,2ασ. με 4/6 βολ., 3/5 διπ. & 5/7 τριπ. σε 12,3’

Νίκος Ρογκαβόπουλος: «Η πιο ευχάριστη έκπληξη από τους τέσσερις νεαρούς πρωτοεμφανιζόμενους σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Αν και σε σχέση με τα φιλικά προετοιμασίας που αγωνίστηκε κυρίως στο “2”, στην Μανίλα αναγκάστηκε να ανέβει μία θέση και να παίξει κυρίως στο “3” (με λίγα λεπτά και στο “4”), o “Ρόγκα” ανταποκρίθηκε με συνέπεια και θράσος στον σημαντικό ρόλο που είχε για “rookie”, αξιοποιώντας το μέγεθός του και την ευχέρεια που τον διακρίνει στο σκοράρισμα. Το μεγάλο του κορμί και τα μακριά χέρια του, τον βοήθησαν να είναι επιδραστικός στην άμυνα (στα κλεψίματα, τις αλλοιώσεις και τα ριμπάουντ), ήταν ο πιο εύστοχος Έλληνας παίκτης στις βολές, ενώ κατέγραψε τα καλύτερά του νούμερα στην ήττα από τις Ηνωμένες Πολιτείες (14π., 4ρ. & 2κλ.), εναντίον των οποίων σκόραρε 10 συνεχόμενους στο 2ο μέρος. Θα μας απασχολήσει για πολλά χρόνια ακόμη, καθώς ανήκει στην φουρνιά των παικτών που ήρθαν για να καθιερωθούν με το εθνόσημο στο στήθος.»

Στατιστικά: μ.ο. 8,2π., 2,8ρ., 0,8κλ. με 7/8 βολ., 8/14 διπ. & 6/18 τριπ. σε 18,0’

Γιαννούλης Λαρεντζάκης: «Στο 2 ο Mundobasket της καριέρας του, o “Λάρι” έκανε το μεγάλύτερο step up της θητείας με την “γαλανόλευκη” και συνεχίζοντας από ‘κει που σταμάτησε πέρυσι στο Eurobasket (μ.ο. 6,1π. με 85,7% διπ. & 42,1% τριπ.), εκτόξευσε τις μετοχές του! Στην “Mall of Asia Arena” ήταν ένας από τους τρεις σημαντικότερους παίκτες της ομάδας μας στην επίθεση και εκείνος που ουσιαστικά “υπέγραψε» τις δύο νίκες της 1ης φάσης (με Ιορδανία και Νέα Ζηλανδία), σκοράροντας επί το πλείστον στο crunch time (από 8 και 15 πόντους στην 4 η περίοδο αντίστοιχα). Αν δεν τραυματιζόταν ελαφρά στην 2 η περίοδο με την Λιθουανία και δεν αποσυρόταν πρόσκαιρα στον πάγκο, τότε σίγουρα δεν θα μέναμε στους 67 πόντους και δεν χάναμε με 25 πόντους διαφορά. Ανταποκρίθηκε πλήρως στις αυξημένες ευθύνες που αναγκάστηκε να “σηκώσει” λόγω των πολλών απουσιών, έδωσε πολλές λύσεις χάρη στο μακρινό του σουτ και χάρη στην ευχέρεια που είχε στο κάθετο παιχνίδι προς το καλάθι, ενώ συγκαταλέγεται ανάμεσα στους τρεις παίκτες της Εθνικής ομάδας που ξεχώρισαν στην διοργάνωση. Ευχής έργον να είναι ενεργός τουλάχιστον μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2028.»

Στατιστικά: μ.ο. 12,6π., 1,6ρ., 1,6ασ., 0,8κλ. & 1,8λ. με 12/14 βολ., 12/22 διπ. & 9/29 τριπ. σε 21,6’

Κώστας Παπανικολάου: «Δεν έκανε καλό τουρνουά και πρώτος απ’ όλους το ξέρει ο ίδιος, που μετά βίας συγκράτησε τα δάκρυά του στην μικτή ζώνη, μετά την βαριά ήττα από την Λιθουανία (ματς στο οποίο ήταν άποντος με 0/5 σουτ). Η στενοχώρια του ίσως είναι πιο έντονη γιατί ο ίδιος ήξερε ότι μπορούσε και χρειαζόταν να βάλει περισσότερη πλάτη, με τις απουσίες και τις ατυχίες της εφετινής προσπάθειας. Το ότι δεν του βγήκε, μπορεί να συμβεί στον καθένα. Τουλάχιστον ήταν παρών και προσπάθησε, έχοντας δει μόλις μία-δύο φορές την νεογέννητη κόρη του! Μιλάμε για έναν παίκτη που από το 2009 στην Παίδων και από το 2011 στην Ανδρών, έχει συμπληρώσει 242 διεθνείς συμμετοχές και δεν έχει χάσει καμία μεγάλη διεθνή διοργάνωση, πλην των δύο προολυμπιακών τουρνουά σε Τορίνο (2016) και Βικτόρια (2021). Από το 3ο Παγκόσμιο Κύπελλο της καριέρας του, ο αρχηγός θα έχει να θυμάται την συμβολή του στην προσπάθεια επιστροφής απέναντι στο Μαυροβούνιο (13π., 4ρ. & 3ασ. με 3/5 τριπ.) και να ξεχάσει την εκνευριστική αστοχία του στα τρίποντα (ξεκίνησε με 1/17 και τελείωσε με 4/22)! Έπαιξε από “3” έως και “5” και ήταν ο 2ος πασέρ και ριμπάουντερ της ελληνικής ομάδας.»

Στατιστικά: μ.ο. 7,0π., 3,6ρ., 2,0ασ., 1,0κλ. & 1,2λ. με 3/3 βολ., 10/14 διπ. & 4/22 τριπ. σε 25,6’

Ιωάννης Παπαπέτρου: «Ο πρώτος σκόρερ της “γαλανόλευκης” στην Μανίλα και ίσως ο πιο συνεπής παίκτης της στο τουρνουά, από την άποψη ότι δεν υστέρησε σε κανένα παιχνίδι και δεν είχε… day off! Αν και ερχόταν από τον πάγκο κι επί το πλείστον έπαιξε σαν “stretch four”, o Ιωάννης έκανε το καλύτερο τουρνουά της καριέρας του με την Εθνική ομάδα. Μου άρεσε που έβαλε πλάτη στα δύσκολα με την Νέα Ζηλανδία (ρεκόρ καριέρας με 27π.) και δεν φοβήθηκε να πάρει παλικαρίσιες προσπάθειες, όταν η μπάλα έκαιγε και η ομάδα χρειαζόταν κάποιον να την ξεκολλήσει επιθετικά. Έβγαλε ηγετικά χαρακτηριστικά, έδειξε ότι έχει ωριμάσει και ότι έχει μάθει να χρησιμοποιεί αποτελεσματικά το δυνατό κορμί του και αν γίνει πιο συνεπής στο μακρινό σουτ και τις ελεύθερες βολές, θα βελτιώσει ακόμη περισσότερο το παιχνίδι του. Μεγάλο respect για την διάθεσή που επέδειξε.»

Στατιστικά: μ.ο. 14,8π., 3,4ρ. & 1,2ασ. με 15/22 βολ., 19/34 διπ. & 7/21 τριπ. σε 25,8’

Θανάσης Αντετοκούνμπο: «Με τόσα προβλήματα κι ελλείψεις, η αλήθεια είναι ότι όλοι (συμπεριλαμβανομένου και του ιδίου) περιμέναμε περισσότερα από τον Θανάση. Δυστυχώς, η διάθεση και η πνευματική του επιθυμία να προσφέρει δεν μπορεσε να μετουσιωθεί μέσα στο παρκέ, όπου και έμεινε λιγότερο του αναμενόμενου. Αν εξαιρέσουμε την θεωρητικά πιο εύκολη πρεμιέρα με την Ιορδανία, στην οποία ήταν θετικός κι έκανε την καλύτερή του εμφάνιση (9π., 5ρ., 3κλ. & 1κοψ.), στα υπόλοιπα τρία παιχνίδια (δεν έπαιξε με το Μαυροβούνιο), πέραν της ενέργειας που πάντα βγάζει στο παρκέ, δεν μπόρεσε να κάνει αισθητή την παρουσία του. Απέναντι στους Αμερικανούς φορτώθηκε με φάουλ, ενώ στα υπόλοιπα ματς δεν τον βοήθησαν τα σχήματα αλλά και οι περιορισμένες δυνατότητες που έχει στο επιθετικό κομμάτι. Στα συν του η μεγάλη αφοσίωση που έχει απέναντι στην Εθνική και φυσικά η αξιοσημείωτη αυταπάρνησή του να βοηθήσει ακόμη κι αν έχει χτυπήσει. Πιστεύω, πάντως, ότι η τετραετία στους Μπακς με τον ελάχιστο χρόνο συμμετοχής στους αγώνες του ΝΒΑ, τον έχει πάει πίσω μπασκετικά. Αν έπαιζε στην Ευρώπη με σταθερό χρόνο συμμετοχής, θα είχε σίγουρα μεγαλύτερη επίδραση και στην επίθεση.»

Στατιστικά: μ.ο. 3,8π., 3,0ρ. & 1,5κλ. με 2/9 βολ., 5/12 διπ. & 1/6 τριπ. σε 16,4’ (4αγ.)

Μανώλης Χατζηδάκης: «Μαζί με τον Μωραϊτη ήταν οι rookies της 12άδας (σ.σ.: ο Γουόκαπ ανήκει σε άλλη κατηγορία και δεν πιάνεται) και δυστυχώς ήταν άτυχος, από την άποψη ότι 7’46” πριν το τέλος του τουρνουά, υπέστη βαρύ διάστρεμμα και ίσως χάσει την πρεμιέρα της σεζόν. Αν και στο ξεκίνημα της προετοιμασίας, ενδεχομένως ούτε ο ίδιος να πίστευε ότι θα ήταν μέλος της 12άδας, ο Δωδεκανήσιος ψηλός της ΑΕΚ με την πολλά υποσχόμενη περυσινή σεζόν στον Κολοσσό, πάτησε παρκέ (έστω και λίγο) σε όλα τα ματς και είχε θετική ανταπόκριση σε όλους τους μικρούς κι άχαρους ρόλους που κλήθηκε να φέρει εις πέρας. Highlight της συνολικής του παρουσίας, η απόδοσή του στον αγώνα της πρεμιέρας με την Ιορδανία, στον οποίο πέρασε στον αγωνιστικό χώρο ως πρώτη αλλαγή μετά τα 2 φάουλ που έκανε νωρίς ο Παπαγιάννης, και η τιμιότατη απόδοσή του επισφραγίστηκε από το +13 που είχε στην κλίμακα plus/minus, σε 9 λεπτά συμμετοχής! H εφετινή εμπειρία θα τον βοηθήσει σε πολλά επίπεδα και από ‘δω και στο εξής θα βρίσκεται σίγουρα στο radar της Εθνικής ανδρών.»

Στατιστικά: μ.ο. 1,0π. & 1,0ρ. με 1/3 βολ. & 2/4 διπ. σε 6,2’

Γιώργος Παπαγιάννης: «Ξεκίνησε καλά το τουρνουά, καταγράφοντας καλές εμφανίσεις στην 1η φάση κι έχοντας μεγάλη επιβάρυνση, ελλείψει άλλου σέντερ. Ωστόσο, στα πιο απαιτητικά παιχνίδια απέναντι στους ψηλούς της Λιθουανίας και του Μαυροβουνίου, παρουσίασε για πολλοστή φορά τις αδυναμίες απέναντι σε αντιπάλους που αρέσκονται στο physical παιχνίδι των επαφών και ήταν εκ των αδύναμων κρίκων. Παρ’ ότι είχε τον δεύτερο μεγαλύτερο μέσο όρο χρόνου συμμετοχής και ήταν ένας από τους ψηλότερους παίκτες της διοργάνωσης (2,19), παρουσιάστηκε κατώτερος του αναμενόμενου (αλλά και των αναγκών) στα ριμπάουντ, στοιχείο που έπαιξε ρόλο και για την 29 η θέση (σε 32 ομάδες) που κατέλαβε η Εθνική στην συγκεκριμένη νευραλγική κατηγορία. Είχε εξαιρετική απόδοση και ήταν ο καλύτερος παίκτης απέναντι στην Αμερική (17π., 3ρ. & 2ασ. με 7/12 σουτ σε 24’), έμεινε στο παρκέ 34 λεπτά και είχε ουσιαστική συμμετοχή (περισσότερο στο αμυντικό κομμάτι) στην ολική επαναφορά με την Νέα Ζηλανδία, αλλά το ζητούμενο είναι να καταλάβει ότι ένας παίκτης με τα δικά του χαρακτηριστικά, θα πρέπει να παίζει πιο κοντά στο καλάθι, να αντέχει στο ξύλο και όχι να στηρίζεται μόνο στο μακρινό σουτ και το hook από μέση απόσταση.»

Στατιστικά: μ.ο. 8,4π., 4,4ρ., 1,0ασ., 0,8κλ. & 1,8κοψ. με 2/2 βολ., 17/37 διπ. & 2/2 τριπ. τριπ.
σε 28,3’

Δημήτρης Ιτούδης: «Μετά και το δεύτερο καλοκαίρι του στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, είμαι σίγουρος ότι έχει συνειδητοποιήσει απόλυτα ότι η καθοδήγηση των Εθνικών ομάδων είναι ίσως το πιο δύσκολο εγχείρημα στην προπονητική. Ακόμη και για έναν άκρως καταξιωμένο και πετυχημένο τεχνικό όπως ο Βεροιώτης coach. Ίσως να μην είναι τυχαίο ότι πολλά μεγάλα ονόματα του κλάδου σε διασυλλογικό επίπεδο, δεν έχουν καταφέρει να έχουν το ίδιο impact και στις αντίστοιχες Εθνικές ομάδες των χωρών τους. Εν προκειμένω και σε ό,τι αφορά το καθαρά αγωνιστικό και τακτικό κομμάτι, θεωρώ ότι ο Δημήτρης Ιτούδης έκανε καλή δουλειά στην προετοιμασία, το χτίσιμο του τρόπου παιχνιδιού και την διαχείριση των παικτών που τέθηκαν στην διάθεσή του και είχε θετικές αντιδράσεις στην προσπάθεια αναπροσαρμογής των πλάνων λόγω της ξαφνικής και κομβικής απώλειας του Μήτογλου.

Ανακάτεψε αποτελεσματικά την τράπουλα στο -15 απέναντι στην Νέα Ζηλανδία και έχει σημαντικό μερίδιο στο εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο που παίξαμε απέναντι στην αήττητη Λιθουανία. Με τις λύσεις που είχε, όμως και πάντα σε σύγκριση με την ποιότητα των αντιπάλων, ό,τιδήποτε παραπάνω πετυχαίναμε θα βρισκόταν στα όρια του μπασκετικού θαύματος. Μπράβο του που χαράμισε ένα ακόμη απαιτητικό καλοκαίρι και ήταν παρών και μπροστάρης στην προσπάθεια της Εθνικής, την ίδια ώρα που το περιβάλλον της ομάδας του (και λόγω της αποτυχημένης σεζόν που είχε η Φενέρ) θα προτιμούσε να μην απουσίαζε και σε δεύτερη διαδοχική προετοιμασία. Οι όποιες ενστάσεις που είχα με τον Δημήτρη και τις οποίες διατύπωσα στο blog της 12 ης Αυγούστου, είχαν να κάνουν με την στάση που ακολούθησε στο θέμα της απουσίας του Γιάννη Αντετοκούνμπο (επέλεξε την διπλωματία και όχι την ουσία) σε όλη την διάρκεια της προετοιμασίας.

Ένα ζήτημα, βέβαια, που είναι πολύ λεπτό και δεν αποκλείεται να οδηγήσει (όχι από μόνο του) ακόμη και σε διακοπή του τριετούς συμβολαίου του με την ομοσπονδία. Με τις πιθανότητες παραμονής να μην είναι υπέρ του, συμπερασματικά εκτιμώ ότι η παρουσία του Ιτούδη – με τις ευθύνες του αλλά και για διαφόρους λόγους που δεν μπορούσε να ελέγξει – στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα ήταν κατώτερη της αξίας του. Αλλά τελικά ποιος μεγάλος προπονητής, δεν απαξιώθηκε στην Εθνική ομάδα; Για την ιστορία, μετά το περυσινό ρεκόρ 12-3, το αντίστοιχο εφετινό στον πάγκο του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος ήταν 5-8 (συνολικά 17 νίκες και 11 ήττες).»