Ο Εργοτέλης είναι ακόμα εδώ: Επισκεφτήκαμε το ιστορικό Μαρτινέγκο

Ύστερα ακολουθεί η περίοδος της μεγάλης ακμής. Εγκαθίδρυση στην πρώτη κατηγορία, εξαιρετικές πορείες στο ελληνικό πρωτάθλημα (με καλύτερη επίδοση τον τερματισμό στην έβδομη θέση της Super League τη σεζόν 2012/13), μεταγραφές ποδοσφαιριστές που έκαναν μπαμ σε ολόκληρη τη χώρα (Μάρις Βερπακόφσκις, Αλβάρο Μεχία, Πατρίκ Ογκουνσότο).

Μια σειρά, όμως, από οικονομικά προβλήματα έφεραν ξανά τον Εργοτέλη, 55 χρόνια μετά την καρατόμηση της ομάδας από τον χουντικό Ασλανίδη, στις ερασιτεχνικές κατηγορίες. Μία από τις πρώτες κινήσεις της ομάδας ήταν να αποχωρήσει από τον Παγκρήτιο Στάδιο, με το οποίο συνέδεσε τις πιο λαμπρές σελίδες της ιστορίας του, και να επιστρέψει στο Μαρτινέγκο. Εκεί απ’ όπου ξεκίνησαν όλα.

Η ιστορική έδρα του Εργοτέλη βρίσκεται σε ένα από τα υψηλότερα σημεία των τειχών του Ηρακλείου και λίγα μέτρα μακριά από τον τάφο του Καζαντζάκη. Ο δρόμος για να φτάσει κανείς ως εκεί είναι εξαιρετικά ανηφορικός.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας μας, όμως, ως το γήπεδο, συναντάμε αρκετές οικογένειες και παιδιά που φορούν την κίτρινη φανέλα και τα ποδοσφαιρικά τους παπούτσια, έτοιμα ουσιαστικά για να κάνουν προπόνηση. Η εικόνα αυτή είναι ακόμη πιο έντονη όταν φτάνουμε στο Μαρτινέγκο.

Και αυτό γιατί το ποδοσφαιρικό τερέν είναι γεμάτο με αγόρια και κορίτσια που κάνουν προπόνηση. Όλα τους είναι χωρισμένα σε τμήματα με δικό τους προπονητή που τους δίνει ξεχωριστά οδηγίες. «Υπολογίζουμε φέτος πως θα έχουμε στην ομάδα μας περίπου 500 παιδιά» εξηγεί από την πρώτη στιγμή ο Λευτέρης Κορνάρος, υπεύθυνος όλων των αναπτυξιακών τμημάτων του συλλόγου.

Ο ίδιος βρίσκεται ήδη πέντε χρόνια στην ομάδα και έχει βιώσει όλες τις καλές και τις άσχημες στιγμές του συλλόγου. Όπως εξηγεί, ο υποβιβασμός του Εργοτέλη στις ερασιτεχνικές κατηγορίες ήταν ένα μεγάλο σοκ τόσο για τον σύλλογο όσο και για ολόκληρο το ποδόσφαιρο της χώρας.

«Πριν από δύο χρόνια φτάσαμε μια ανάσα από την άνοδο στη Super League, στηριζόμενοι κυρίως σε δικά μας παιδιά. Αυτό που με χαροποιεί εμένα προσωπικά είναι ότι και οι 25 αυτοί αθλητές αγωνίζονται σήμερα στις εθνικές κατηγορίες. Μπορεί ο Εργοτέλης να έφυγε, αλλά αυτά τα παιδιά έμειναν. Και αυτή είναι η παρακαταθήκη μας» εξηγεί.

Η ομάδα του Ηρακλείου αποτελεί ανέκαθεν έναν από τους μεγαλύτερους αιμοδότες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Τα ονόματα που ξεκίνησαν την ποδοσφαιρική τους καριέρα από το Μαρτινέγκο και ύστερα έκαναν καριέρα στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό είναι πάρα πολλά: Νίκος Καρέλης, Ανδρέας Μπουχαλάκης, Λεονάρντο Κούτρης, Μανώλης Σάλιακας.

Για κάθε έναν από αυτούς υπάρχει και μια μεγάλη πλακέτα στα γραφεία της ομάδας. Όπως εξηγεί ο κ. Κορνάρος, τα νεότερα μέλη της ακαδημίας του Εργοτέλη βλέπουν τα παραδείγματά τους και θέλουν να τους μοιάσουν. Την ίδια ακριβώς διάθεση έχουν και οι γονείς των μικρών ποδοσφαιριστών που παρακολουθούν τις προπονήσεις τους από την ιστορική κιτρινόμαυρη εξέδρα του Μαρτινέγκο.

Πάνω σε αυτή είναι γραμμένα διάφορα συνθήματα αλλά και λόγια αγάπης για τον Μίκη Θεοδωράκη που έφυγε από τη ζωή πριν από δύο χρόνια. Η συγκεκριμένη εξέδρα, όμως, έχει τη δική της ιστορία. Ήταν η εξέδρα που το 2003 φιλοξένησε τους οπαδούς του Ολυμπιακού, σε εκείνο το παιχνίδι για τη φάση των 16 του Κυπέλλου Ελλάδος που έμεινε στην ιστορία.

Το Μαρτινέγκο δεν είχε καμία απολύτως σχέση με όλα τα άλλα γήπεδα στα οποία είχαν αγωνιστεί νωρίτερα οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού. Ήταν πολύ μικρότερο σε διαστάσεις, ενώ ο χλοοτάπητας ήταν πλαστικός και όχι φυσικός.

Έτσι, λοιπόν, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής, η τελευταία τους προπόνηση πριν το ταξίδι τους στο Ηράκλειο για τη ρεβάνς του 3-2 στο «Καραϊσκάκης» δεν πραγματοποιήθηκε στις εγκαταστάσεις της ομάδας στου Ρέντη αλλά στα γήπεδα του Χουάν Ραμόν Ρότσα στη Βάρη. Και όλα αυτά προκειμένου να προσαρμοστούν στις συνθήκες που θα αντιμετώπιζαν στο Ηράκλειο.

Ο αγώνας ήταν μια τεράστια γιορτή για τον Εργοτέλη και τους οπαδούς του. Άλλωστε, δεν είναι και λίγο πράγμα να έρχονται στο γήπεδό σου ποδοσφαιριστές όπως ο Κριστιάν Καρεμπέ και ο Τζιοβάνι.

Το ματς τελικά έληξε με τους ερυθρόλευκους να επικρατούν με σκορ 1-3. Το μοναδικό γκολ των γηπεδούχων πέτυχε ο Πατρίκ Ογκουνσότο, ο οποίος αποτελεί μέχρι σήμερα τον πρώτο σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου και σίγουρα μία από τις πιο χαρακτηριστικές φιγούρες που έχουν περάσει ποτέ από αυτόν.

Το γήπεδο, είκοσι χρόνια μετά, παραμένει σχεδόν ίδιο. Όπως εξηγεί ο κ. Κορνάρος, σκοπός της ομάδας είναι να προχωρήσει σε ανακαίνισή του. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν είναι μια απλή διαδικασία, καθώς εξαιτίας των τειχών της πόλης που βρίσκονται ακριβώς δίπλα από το Μαρτινέγκο, όλα πρέπει πρώτα να περνούν από την έγκριση της αρχαιολογικής υπηρεσίας.

«Υπάρχουν κάποια κριτήρια που πρέπει να τηρούνται οπωσδήποτε. Γνωρίζονται πως υπάρχουν κάποια πράγματα που είναι πολύ παλιά στο χώρο. Αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε εμείς» συνεχίζει. Η θέση στην οποία βρίσκεται, βέβαια, το γήπεδο έχει κάνει τον σύλλογο γνωστό όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. «Ξέρετε πόσοι άνθρωποι μπερδεύονται και μπαίνουν στο γήπεδο. Αναγνωρίζουν το σήμα» λέει.

Η ομάδα πια αγωνίζεται στην πρώτη ερασιτεχνική κατηγορία της ΕΠΣ Ηρακλείου και ολόκληρος ο κορμός της αποτελείται από ποδοσφαιριστές των ακαδημιών της. «Πρόκειται για μια συνειδητή μας απόφαση. Υπήρχε η δυνατότητα να πάρουμε μερικούς ποδοσφαιριστές, αλλά επιλέξαμε να ακολουθήσουμε το δικό μας μοντέλα, με τα δικά μας παιδιά και τον δικό μας τρόπο παιχνιδιού».

«Αυτό ήταν ακριβώς που έκανε τον Εργοτέλη να ξεχωρίσει όλα αυτά τα χρόνια. Το ότι είχε πάντα ανθρώπους που πίστευαν στο πλάνο. Υπάρχουν προπονητές που βρίσκονται στον σύλλογο εδώ και είκοσι χρόνια. Μόνο εάν δώσουμε χώρο και χρόνο στα δικά μας παιδιά θα πάμε μπροστά» συμπληρώνει.

Ο ίδιος θεωρεί πως αργά ή γρήγορα η ομάδα θα επιστρέψει στις επαγγελματικές κατηγορίες. Η επιτυχία της έτερης μεγάλης ποδοσφαιρικής δύναμης του Ηρακλείου, τον χαροποιεί ιδιαίτερα. «Χαιρόμαστε με αυτό που συμβαίνει στον ΟΦΗ. Το ότι υπάρχουν τόσο δυνατές ομάδες στην Κρήτη, βοηθάει πολύ. Γιατί αν είναι καλός ο διπλανός σου, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα κερδίσεις στο τέλος και εσύ» καταλήγει.

Η συζήτησή μας κάπου εδώ λαμβάνει τέλος. Εκείνος επιστρέφει στο γήπεδο, προκειμένου να επιβλέψει τις προπονήσεις των νεαρών ποδοσφαιριστών του συλλόγου. Στην πόρτα της εξόδου του Μαρτινέγκο υπάρχει μια μεγάλη τοιχογραφία με τα λόγια που κάποτε εκστόμισε ο Μίκης Θεοδωράκης για εκείνον.

«Όμως ο Εργοτέλης δεν είναι απλά ένα σωματείο, αλλά μια ιδέα, που δεν υπάρχει τρόπος να την εμποδίσει κανείς να υπάρχει, να ακτινοβολεί, να εμπνέει και να νικά τον χρόνο».