Η Κατάνια θέλει να αναγεννηθεί από τις στάχτες της Αίτνας
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Γίγαντας Τυφώνας ήταν το πιο δυνατό παιδί της θεάς Γαίας, της μητέρας των παντών. Το σώμα του από τη μέση και πάνω ήταν ανθρώπινο και από τη μέση κάτω τυλιγμένο με φίδια. Από τα μάτια του έβγαζε φωτιά και από το στόμα του κραυγές.
Όταν μεγάλωσε αποφάσισε να ανέβει στον Όλυμπο για να εκδικηθεί τους θεούς, επειδή αποδεκάτισαν τους Γίγαντες. Η βοή και οι βράχοι που εκσφενδόνιζε τους τρόμαξαν και τους ανάγκασαν να καταφύγουν στην Αίγυπτο για να σωθούν, μεταμορφωμένοι σε ζώα. Ο μόνος που έμεινε πίσω ήταν ο Δίας.
Μετά από αλλεπάλληλες συγκρούσεις μαζί του, ο Τυφώνας υποχώρησε και κατέβηκε στη Σικελία. Τον κεραυνοβόλησε και τον καταπλάκωσε με ένα βουνό προκειμένου να μείνει στα έγκατα της γης. Έκτοτε, ο Γίγαντας από την οργή του δονεί τη γη, βγάζει άναρθρες κραυγές και πύρινες γλώσσες στη Σικελία.
Αυτός είναι ο μύθος γύρω από τη δημιουργία της Αίτνας, του μεγαλύτερου ενεργού ηφαιστείου στην Ευρώπη, το ύψος του οποίου προσεγγίζει τα 3.350 μέτρα. Το μέγεθός του είναι εξίσου ανάλογο με τη φήμη του, καθώς εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες ετησίως φτάνουν στην πόλη της Κατάνια, αποκλειστικά και μόνο για να πατήσουν το πόδι τους σε ένα πραγματικό θαύμα της φύσης.
Η πρόσβαση σε αυτό είναι ιδιαίτερα εύκολη, καθώς πέρα από τα ναυλωμένα λεωφορεία που μεταφέρουν ανθρώπους από την πόλη στο ηφαίστειο και πάλι πίσω, υπάρχουν ολόκληρα tour με τελεφερίκ ακόμη και ειδικά οχήματα που σου επιτρέπουν να φτάσεις αρκετά κοντά στην κορυφή του.
Οι ξεναγήσεις αυτές συμβαίνουν καθημερινά και σταματούν μόνο όταν η Αίτνα βρυχάται. Η τελευταία έντονη δραστηριότητα σημειώθηκε τον περασμένο Αύγουστο, με τις εικόνες και τα videos από τη λάβα που κατέβαινε τις πλαγιές να κάνουν τον γύρο του διαδικτύου.
Η θέα του ηφαιστείου είναι ευδιάκριτη από κάθε σημείο της πόλης της Σικελίας. Το ίδιο και η στάχτη που πολλές φορές σκεπάζει ολόκληρη την περιοχή και μπορείς τόσο να τη δεις αλλά ακόμη και να τη μυρίσεις.
Σε αυτή, λοιπόν, την πόλη υπάρχει μια ομάδα, η ιστορία της οποίας μοιάζει αρκετά με εκείνη της Αίτνας. Ή καλύτερα του Γίγαντα Τυφώνα. Πρόκειται για την ομώνυμα Κατάνια, η οποία, ύστερα από μια περίοδο οχτώ χρόνων καθιέρωσης στη Serie A, καταπλακώθηκε και βρέθηκε να κυνηγά την τύχη της ακόμη και στην τέταρτη εθνική κατηγορία της Ιταλίας. Μόνο που για την κακή της μοίρα δεν έφταιγε ο Δίας αλλά η κακή οικονομική της διαχείριση.
Η μεγάλη κατηφόρα ξεκίνησε το 2014, όταν και υποβιβάστηκε στη Serie B. Την ακριβώς επόμενη χρονιά έπεσε στην τρίτη εθνική κατηγορία, όπου και παρέμεινε ως το 2021. Τότε, η ομάδα κήρυξε πτώχευση αποσύρθηκε από το πρωτάθλημα και υποβιβάστηκε στη Serie D. Μια ομάδα που πριν από επτά χρόνια φιγουράριζε μεταξύ των ομάδων της πρώτης κατηγορίας, πια ήταν με τα δύο πόδια μπροστά στη διάλυση.
Η ομάδα τελικά σώθηκε και υπό νέα διοίκηση κατάφερε μέσα σε ένα μόλις χρόνο να επιστρέψει στη Serie C. Οι κάτοικοι της πόλης καμαρώνουν για την ομάδα τους, παρά τα πέτρινα χρόνια. Χαρακτηριστικό είναι πως οι δρόμοι της πόλης είναι γεμάτοι με σημαίες και αυτοκόλλητα του συλλόγου, ενώ υπάρχουν ακόμη και πλανόδιοι μικροπωλητές σε λαϊκές αγορές που πουλούν παλιές αυθεντικές φανέλες της ομάδας, σε τιμές ακόμη και 10 ευρώ.
Την ίδια ακριβώς κατάσταση αντιληφθήκαμε όταν φτάσαμε στο γήπεδο του συλλόγου. Όπως συμβαίνει και με όλα τα υπόλοιπα της Ιταλίας, πρόκειται για ένα φαραωνικό στάδιο με τη χωρητικότητά του να ξεπερνά τις 23 χιλιάδες θέσεις. Έξω από αυτό υπάρχουν γκράφιτι με ποδοσφαιριστές που σημάδευσαν την ιστορία της και κυρίως από τα 60s, όταν και η Κατάνια έφτασε να κερδίζει εντός έδρας συλλόγους μεγαθήρια, όπως την Ίντερ και τη Μίλαν.
Το γήπεδο είναι άδειο. Οι μόνοι άνθρωποι που υπάρχουν στον χώρο είναι δύο φύλακες που συζητούν μεταξύ τους σε έντονο ύφος. Δε γνωρίζουν αγγλικά. Μόλις, όμως, ακούν ότι είμαι Έλληνας ενθουσιάζονται.
«Magna Grecia» μου λέει ένας εξ αυτών. Η Κατάνη, όπως ήταν το ελληνικό της όνομα, ιδρύθηκε από κατοίκους της σικελικής Νάξου, οι οποίοι είχαν φτάσει εκεί παλιότερα από την περιοχή της Εύβοιας, και πιο συγκεκριμένα τη Χαλκίδα. Η πόλη ήταν ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα της Μεσογείου, με μεγάλη οικονομική ευμάρεια και ανεπτυγμένη γνώση. Χαρακτηριστικό είναι πως εκεί ιδρύθηκε το πρώτο πανεπιστήμιο της Σικελίας.
Η καταστροφική έκρηξη του ηφαιστείου της Αίτνα το 1669 και ο ισχυρότατος σεισμός που ακολούθησε κατέστρεψε ολοσχερώς την πόλη, η οποία χτίστηκε εξ αρχής. Σήμερα, ο πληθυσμός της ξεπερνά τους 500 χιλιάδες κατοίκους, ενώ αποτελεί την έβδομη μεγαλύτερη μητρόπολη της Ιταλίας.
Όλοι οι ντόπιοι αγαπούν το ποδόσφαιρο. Χαρακτηριστικό είναι πως, σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην Ιταλία, η ομάδα της Κατάνια έχει τη δωδέκατη μεγαλύτερη βάση οπαδών στη χώρα. Το γήπεδό της σου το θυμίζει σε κάθε του σημείο.
Παντού υπάρχουν γκράφιτι, αυτοκόλλητα, ενώ σε ένα μεγάλο γραφείο ξεχωρίζουν διάφορα τρόπαια, λάβαρα και φωτογραφίες από την ένδοξη ιστορία του συλλόγου. Μαζί φυσικά με μια εικόνα της Παναγίας και του Πάπα.
Στον αγωνιστικό χώρο βρίσκεται μόνο ένας υπάλληλος του γηπέδου που φροντίζει το χορτάρι προκειμένου να μην υποστεί φθορές από τον δυνατό ήλιο του καλοκαιριού. Αποχωρώντας, οι δύο φύλακες του γηπέδου μού εύχονται να επιστρέψω όταν η ομάδα θα επανέλθει στη Serie A. Παρά τις δυσκολίες και τα στραπάτσα των τελευταίων ετών, όλοι στην πόλη θεωρούν πως αυτή η ώρα δε θα αργήσει να έρθει. Άλλωστε, η Αίτνα πάντα θα εκρήγνυται.
@Photo credits: Άκης Κατσούδας
