«Το χόκεϊ επί πάγου δεν είναι βίαιο άθλημα»: Παρακολουθήσαμε το πρώτο ντέρμπι της χρονιάς στην Αθήνα
Τέλη Οκτωβρίου και ο καιρός στην Αθήνα είναι αρκετά ζεστός ακόμη. Το κλίμα, ωστόσο, είναι εντελώς διαφορετικό εντός του Icenskate, του μοναδικού ενεργού παγοδρομίου της Αθήνας. Η πίστα είναι άδεια.
Και αυτό γιατί σε λίγα λεπτά, πρόκειται να ξεκινήσει ο πρώτος αγώνας της χρονιάς μεταξύ των Μινώταυρων και των Κυκλώπων, δύο από τις τέσσερις συνολικά ομάδες που συμμετέχουν στο τουρνουά χόκεϊ επί πάγου, το οποίο πρόκειται να διαρκέσει ως τον Μάιο του 2024.
Οι δύο ομάδες βρίσκονται στα αποδυτήρια. Φορούν τις στολές τους και κάνουν πλάκα μεταξύ τους. Το παιχνίδι διοργανώνεται λίγες μέρες μετά το φρικτό ατύχημα που συνέβη στον αγώνα του αγγλικού πρωταθλήματος μεταξύ των Nottingham Panthers και των Sheffield Steelers, που οδήγησε στον θάνατο του Αμερικανού αθλητή Άνταμ Τζόνσον.
Συγκεκριμένα, ο 29χρονος δέχτηκε ένα φονικό χτύπημα στο λαιμό από τη λεπίδα του παγοπέδιλου του αντιπάλου του, Ματ Πετγκρέιβ, που τελικά του κόστισε τη ζωή. Σύμφωνα με τις περιγραφές των συμπαικτών του, ο Adam προσπάθησε να σηκωθεί, ωστόσο, εξαιτίας της ακατάσχετης αιμορραγίας άφησε την τελευταία του πνοή πάνω στον πάγο.
Από τη στιγμή εκείνη και έπειτα ξεκίνησε μια ολόκληρη συζήτηση τόσο στα αθλητικά δίκτυα όσο και στα social media, σχετικά με το κατά πόσο ασφαλές είναι το χόκεϊ επί πάγου και κυρίως για το ποια επιπλέον μέτρα προστασίας πρέπει να ληφθούν από τις ομοσπονδίες προκειμένου να μην ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο στο μέλλον.
«Πιστεύω ότι ήταν ατύχημα. Πολλοί λένε πως το χόκεϊ είναι βίαιο άθλημα. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν είχε συμβεί ποτέ στο παρελθόν»
Ο Δημήτρης Καλύβας, ο οποίος μεγάλωσε στον Καναδά και παίζει χόκεϊ από την ηλικία των πέντε ετών, έχει ξεκάθαρη άποψη. «Πιστεύω ότι ήταν ατύχημα. Πολλοί λένε πως είναι ένα βίαιο άθλημα. Εμείς εδώ παίζουμε χαλαρά. Στο εξωτερικό που παίζαμε με την εθνική, έπεφτε ξύλο. Έχουν κοπεί αθλητές στα πόδια, στον αστράγαλο. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν είχε συμβεί ποτέ στο παρελθόν» εξηγεί, ενώ τρέχει να σημειώσει τα ονόματα των αθλητών που πρόκειται να αγωνιστούν στο σημερινό παιχνίδι.
Ο ίδιος επέστρεψε μόνιμα στην Ελλάδα πριν από δύο μήνες και έπιασε αμέσως δουλειά. Στο παγοδρόμιο όλοι τον γνωρίζουν. Άλλωστε, δεν πρόκειται για όποιον κι όποιον αθλητή, αλλά για τον πρώην αρχηγό της Εθνικής Ελλάδος και πρώτο σκόρερ στην ιστορία της. Την ενασχόλησή του με το χόκεϊ επί πάγου την οφείλει τόσο στον πατέρα του όσο και στον Καναδά.
«Το χόκεϊ στον Καναδά είναι κάτι σαν το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Παίζουν σχεδόν όλοι. Το να μην ξέρεις να κάνεις πατινάζ εκεί, είναι σαν να μην ξέρεις να περπατάς. Το άθλημα άρεσε πολύ στον πατέρα μου. Έτσι με πήγε εμένα και τον αδερφό μου να μάθουμε. Ήταν κι άλλα ελληνόπουλα που το δοκίμασαν» εξηγεί ο ίδιος.
Στην ηλικία των 15 ετών, ο Δημήτρης Καλύβας επέστρεψε στην Ελλάδα μαζί με την οικογένειά του. Σε καμία περίπτωση δεν ήθελε να αφήσει το χόκεϊ. Προς μεγάλη του έκπληξη, αντιλήφθηκε πως το άθλημα εξασκούταν κανονικά και στη χώρα μας.
«Το επίπεδο που βρήκα ήταν πολύ καλό. Υπήρχαν αρκετοί Έλληνες που επέστρεψαν στην πατρίδα από την Πρώην Σοβιετική Ένωση, την Τσεχοσλοβακία και ήξεραν πολύ καλό χόκεϊ. Ήταν, όμως, μια παρέα φίλων. Δεν υπήρχε εθνική ομάδα ακόμη» συμπληρώνει.
Λίγα χρόνια μετά, όμως, συνέβη και αυτό. Η πρώτη επίσημη διοργάνωση στην οποία συμμετείχε ήταν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Νότιας Αφρικής. Με το πέρασμα των τουρνουά, η ομάδα γινόταν όλο και καλύτερα. Έφτασε, μάλιστα, στο σημείο να κατακτήσει και το αργυρό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα τρίτης κατηγορίας που διεξήχθη στο Λουξεμβούργο το 2010.
Το 2013, όμως, η παγκόσμια ομοσπονδία απαγόρευσε τη συμμετοχή τους στα τουρνουά, έως ότου φτιάξει ένα παγοδρόμιο ολυμπιακών διαστάσεων. Κάτι που τελικά δεν συνέβη ποτέ.
«Μια χρονιά, να φανταστείς κάναμε προετοιμασία στο παγοδρόμιο του Copa Copana. Υπήρχε και ένα πειρατικό καράβι στη μέση. Τραγελαφικές καταστάσεις»
Παρά τις δυσκολίες, ο Δημήτρης Καλύβας, ο οποίος αποτελεί τον πρώτο σκόρερ και δημιουργό στην ιστορία του εθνικού αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος (26 γκολ και 29 ασίστ) θυμάται εκείνα τα χρόνια πάντα με ένα χαμόγελο στα χείλη.
«Ήμασταν μια παρέα φίλων που παίζαμε σε όλες τις χώρες του κόσμου. Που τα δίναμε όλα, χωρίς ουσιαστικά να έχουμε παγοδρόμιο. Παρά μόνο αυτά τα μικρά που δεν είναι, όμως, ολυμπιακών διαστάσεων. Μια χρονιά, να φανταστείς κάναμε προετοιμασία στο παγοδρόμιο του Copa Copana. Υπήρχε και ένα πειρατικό καράβι στη μέση. Τραγελαφικές καταστάσεις» σημειώνει.
«Οι ξένοι συναθλητές μας γνώριζαν τι συνέβαινε και έλεγαν: “μα καλά, αυτοί δεν έχουν παγοδρόμιο και παίζουν τόσο καλό χόκεϊ;”. Όταν νικούσαμε, αναρωτιόμασταν πώς τα καταφέραμε με τόσα προβλήματα. Υπήρχαν αρκετοί που λέγανε σιγά το πράγμα για το ασημένιο μετάλλιο στην τρίτη κατηγορία του παγκοσμίου πρωταθλήματος. Εμείς, όμως, τα κάναμε όλα χωρίς να έχουμε παγοδρόμιο. Που να είχαμε κιόλας».
Το παγοδρόμιο μπορεί να μην φτιάχτηκε ποτέ, η ομάδα να αποκλείστηκε από τις διεθνείς διοργανώσεις, ωστόσο, πολλά από τα μέλη της εθνικής συνεχίζουν να παίζουν χόκεϊ. Στην παρέα τους, κατά καιρούς, προστίθενται και νέοι αθλητές που θέλουν να μάθουν το άθλημα και να εξασκηθούν πάνω σε αυτό.
Ο αγώνας μεταξύ των Μινώταυρων και των Κυκλώπων είναι έτοιμος να ξεκινήσει. Τριγύρω από το παγοδρόμιο έχει μαζευτεί αρκετός κόσμος για να παρακολουθήσει το παιχνίδι. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι φίλοι και οικείοι των αθλητών.
Το ματς έχει μεγάλη ένταση και γρήγορο ρυθμό. Μερικοί στην προσπάθειά τους να σκοράρουν γλιστρούν στον πάγο και πέφτουν κάτω. Σηκώνονται, όμως, γρήγορα γιατί πρέπει να επιστρέψουν στην άμυνα. Οι αλλαγές δίνουν και παίρνουν. Ο ατμός από τις βαθιές ανάσες τους περνούν μέσα από τον φακό. Η θερμοκρασία στον χώρο, δεν πρέπει να ξεπερνά κατά πολύ τους μηδέν βαθμούς Κελσίου.
Η αναμέτρηση λήγει με τους Μινώταυρους να επικρατούν με σκορ 7-3. Όλοι τους στο τέλος μαζεύτηκαν στο κέντρο του γηπέδου και φωτογραφήθηκαν χαμογελαστοί. Άλλωστε, δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους. Ξέρουν ότι και την επόμενη εβδομάδα θα είναι εκεί για το επόμενο παιχνίδι. Και ποιος ξέρει: ίσως κάποια μέρα μερικοί από αυτούς να παίζουν στην εθνική Ελλάδος.
@Photo credits: Άκης Κατσούδας
