Τζόλης στο Gazzetta: «Ο Πάμπλο Γκαρσία δεν μου εξήγησε ποτέ γιατί δεν έπαιξα στον τελικό Κυπέλλου»

Ξεκινώντας, πώς είναι το πρώτο σου διάστημα στη Γερμανία από θέμα προσαρμογής; Πώς είναι η ζωή σου έξω από το γήπεδο;

Έχω προσαρμοστεί αρκετά καλά και σε ό,τι αφορά στην καθημερινότητά μου αλλά και σε ό, τι έχει να κάνει με την ομάδα. Έχω γνωρίσει και άλλους Έλληνες στην πόλη και έτσι δεν μου λείπει η Ελλάδα. Επιπλέον, ένας από τους εκπροσώπους μου, ο Ραφαήλ, ζει μόνιμα στο Ντίσελντορφ. Αυτό βοηθάει πολύ τη ζωή μου έξω από το γήπεδο. Μου επιτρέπει να μην σκέφτομαι αποκλειστικά και μόνο το ποδόσφαιρο. Στα αποδυτήρια έχουμε πολύ καλό κλίμα με όλα τα παιδιά. Νομίζω, άλλωστε, ότι αυτό φαίνεται και μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Με βάση όλα τα παραπάνω, είμαι πολύ αισιόδοξος για τη συνέχεια.

Αισθάνεσαι πως το περιβάλλον στη Γερμανία είναι πιο φιλικό για έναν Έλληνα ποδοσφαιριστή σε σχέση με αυτό στο Νόριτς;

Ναι, αυτή είναι η αίσθηση που μου έχει δημιουργηθεί. Νιώθω πιο κοντά με την ομάδα, δεν αισθάνομαι τόσο ξένος. Φυσικά, είχαμε και στο Νόριτς πολύ καλά παιδιά μέσα στην ομάδα. Είχα και έχω πολύ καλή σχέση με τον Δημήτρη Γιαννούλη αλλά και με την Μαριέλα Νησωτάκη. Ήμασταν οι τρεις Έλληνες της ομάδας. Παρ’ όλα αυτά, αυτούς τους τρεις πρώτους μήνες στην Γερμανία, αισθάνομαι καλύτερα. Σίγουρα παίζει ρόλο και το ότι αγωνίζομαι περισσότερο σε σχέση με το χρόνο συμμετοχής που είχα στη Νόριτς. Οι συμπαίκτες μου είναι πολύ καλά παιδιά, ενώ αρκετοί είναι και στην ηλικία μου. Αυτό μας βοηθάει να κάνουμε παρέα και έξω από το γήπεδο.

View this post on Instagram

A post shared by Christos Tzolis (@christostzolis)

Από καθαρά ποδοσφαιρικής πλευράς τι σε έχει βοηθήσει να κάνεις αυτό το εξαιρετικό ξεκίνημα στη σεζόν; Αισθάνεσαι πως σου ταιριάζει καλύτερα το στυλ παιχνιδιού της Φορτούνα Ντίσελντορφ ή το γερμανικό πρωτάθλημα;

Περισσότερο παίζει ρόλο η εμπιστοσύνη που μου έχουν δείξει τόσο ο προπονητής όσο και οι υπόλοιποι άνθρωποι γύρω από το κλαμπ. Μου έδειξαν από την πρώτη στιγμή πως θα έχω σημαντικό ρόλο στην ομάδα, ότι δεν θα είμαι ένας παίκτης του ροτέισον. Δεν θα είμαι αυτός που περνάει ως αλλαγή για 10 ή 15 λεπτά και πρέπει μέσα σε αυτό το διάστημα να αποδείξει ότι μπορεί να βοηθήσει. Αυτό συνέβαινε με εμένα στη Νόριτς, περνούσα ως αλλαγή για λίγα λεπτά και ένιωθα την πίεση ότι έπρεπε μέσα σε αυτό το διάστημα να αποδείξω ότι μπορώ να βοηθήσω γιατί διαφορετικά δεν θα παίξω. Στη Φορτούνα από την πρώτη στιγμή και παρά το ότι ξεκίνησα ως αλλαγή γιατί ήμουν νέος και πήγαινε καλά η ομάδα, δεν ένιωθα αυτήν την πίεση. Αισθάνθηκα από την πρώτη στιγμή ότι είμαι μέλος της ομάδας και μπόρεσα να είμαι ο εαυτός μου. Δεν σκέφτηκα ότι πρέπει να κάνω την έξτρα κίνηση για να φανώ. Όλο αυτό με βοήθησε να λυθώ και όλα κυλούν εξαιρετικά.

Ποιο ήταν το story της μετακίνησής σου στη Φορτούνα Ντίσελντορφ το καλοκαίρι;

Η ιστορία ήταν λίγο περίεργη. Έκανα προετοιμασία με τη Νόριτς και είχα ξεκινήσει καλά, δεν ήθελα να φύγω. Πολλές φορές, όμως, δεν περνούν όλες οι αποφάσεις από εμάς. Μίλησα με τον προπονητή και μου εξήγησε ότι θα έχω περιορισμένο χρόνο συμμετοχής μέσα στη σεζόν. Η πρώτη ομάδα που ενδιαφέρθηκε για εμένα ήταν η Φορτούνα Ντίσελντορφ, γνώριζα από καιρό πως με θέλει. Έπαιρναν τηλέφωνο κάθε 2-3 μέρες τον μάνατζέρ μου, ήρθαν σε φιλικά παιχνίδια για να με δουν. Η στάση τους μου άρεσε πολύ γιατί μου έδειχνε ότι η ομάδα θα με αξιοποιήσει. Κατάλαβα πως θα με στηρίξουν και πως θα έχω τον χρόνο συμμετοχής που τόσο ήθελα. Αυτό ήταν το πιο καθοριστικό για εμένα. Έτσι και έγινε, είχα να αγωνιστώ τόσα παιχνίδια ως βασικός από την εποχή που βρισκόμουν στον ΠΑΟΚ.

Τι έχει, ωστόσο, μεγαλύτερη σημασία για εσένα, να βρίσκεσαι στο κορυφαίο επίπεδο της Premier League ή να παίρνεις τον χρόνο συμμετοχής που θέλεις όπως τώρα στην Γερμανία;

Την πρώτη χρονιά ήμουν υπομονετικός. Έλεγα από μέσα μου ότι «μπορεί να μην παίξω φέτος, του χρόνου, όμως, θα παίξω περισσότερο. Η ομάδα θα με στηρίξει γιατί είμαι μικρός σε ηλικία και πλήρωσε ένα μεγάλο ποσό για να με αποκτήσει». Τελικώς, δεν αισθάνθηκα ποτέ στη Νόριτς ότι θα έχω τον χρόνο συμμετοχής που ήθελα. Εγώ ήθελα να παίξω, από μικρός όπου πήγαινα ήμουν με μία μπάλα στα πόδια και έπαιζα. Ξαφνικά ήρθαν αγώνες στους οποίους βρέθηκα ακόμα και εκτός αποστολής. Αυτό είχε ως συνέπεια να μείνω και εκτός Εθνικής ομάδας και όλο με επηρέασε. Σκεφτόμουν ότι παρά το ότι άνηκα σε ομάδα του κορυφαίου πρωταθλήματος στον κόσμο, δεν με καλούσαν στην Εθνική.

Πότε συνειδητοποίησες ότι μπορείς να γίνεις επαγγελματίας ποδοσφαιριστής;

Από τα 13-14 μου χρόνια σκεφτόμουν ότι θέλω να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Ειδικότερα, είχα στο μυαλό μου ότι ήθελα να παίξω στον ΠΑΟΚ που είναι η ομάδα μου. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα και τελικώς έπαιξα στα 18 μου. Μετά από έναν χρόνο, πήρα μεταγραφή. Ο χρόνος πέρασε πολύ γρήγορα.

Τι θυμάσαι από την πρώτη σου προπόνηση με τον ΠΑΟΚ;

Την θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά. Ήταν μετά από μία ήττα του ΠΑΟΚ από τον Παναθηναϊκό με σκορ 2-0. Με ενημέρωσαν ότι θα ανέβω στην πρώτη ομάδα και θα κάνω προπονήσεις μαζί της, ωστόσο, θα συνεχίσω να αγωνίζομαι με την Κ19. Θυμάμαι πως την πρώτη μέρα δεν ήξερα από ποια πόρτα να μπω! Ευτυχώς, είχε εμφανιστεί ένας φροντιστής και μου είχε πει "εδώ θα κάτσεις, σε θέλει ο Βαρέλα δίπλα του να σε αναλάβει αυτός". Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση γιατί ήταν και ο πρώτος παίκτης της πρώτης ομάδας που με είχε πιάσει να μου μιλήσει, ενώ ακόμα έπαιζα στην Κ19. Στην πρώτη προπόνηση, λοιπόν, μετά τον αγώνα με τον Παναθηναϊκό, είχαν έρθει οπαδοί στην Μεσημβρία για να εκφράσουν την δυσαρέσκειά τους. Κάποια στιγμή, με πλησίασε ένας βοηθός του Φερέιρα και μου είπε " καλώς ήρθες και επίσημα στην πρώτη ομάδα, τώρα μπαίνεις στο κλίμα του πως είναι το αντρικό ποδόσφαιρο".

Ήταν αποκλειστικά απόφαση του Άμπελ Φερέιρα να «ανέβεις» στην πρώτη ομάδα;

Ναι, αφού εκείνος ήταν ο προπονητής της πρώτης ομάδας. Ο Πάμπλο Γκαρσία ήταν ο προπονητής μου στην Κ19, μας προετοίμαζε για να είμαστε στη διάθεση της πρώτης ομάδας. Δεν έλεγε «ο Χρήστος θα πάει στην πρώτη ομάδα γιατί μου αρέσει». Την απόφαση για το ποιοι παίκτες θα ενταχθούν στην πρώτη ομάδα την λάμβαναν η διοίκηση και ο προπονητής. Σημαντικό ρόλο είχε παίξει και το ότι εκείνη την περίοδο είχε τραυματιστεί ο Γαϊτανίδης που είχε ξεκινήσει καλά στην προετοιμασία και έπαιζε στη θέση μου. Έτσι, εγώ τον αντικατέστησα στις προπονήσεις της πρώτης ομάδας.

Τι θυμάσαι πιο έντονα από όσα σου έλεγε ο Άμπελ Φερέιρα και σε έκαναν να αισθανθείς πως έχεις τις προϋποθέσεις για να εξελιχθείς σε έναν πολύ καλό ποδοσφαιριστή;

Μου μιλούσε πολύ, προσπαθούσε να με βοηθήσει. Ήθελε να μην φοβάμαι, να έχω αυτοπεποίθηση. Να παίζω στην πρώτη ομάδα με την ίδια άνεση που το έκανα στην Κ19. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό. Πάντως, εκτός του Άμπελ Φερέιρα ήταν πολλοί και οι συμπαίκτες μου που με βοήθησαν να προσαρμοστώ.

Το διάστημα της καραντίνας λόγω του covid, που για σένα συνέπεσε χρονικά με τα πρώτα σου βήματα στην πρώτη ομάδα, πως το θυμάσαι;

Το διάστημα της καραντίνας με βοήθησε γιατί σταμάτησε το πρωτάθλημα για 2-3 μήνες και μετά χρειάστηκε να κάνουμε μίνι προετοιμασία σε γκρουπ, ενώ εγώ είχα μείνει στην πρώτη ομάδα. Μέσα σε εκείνη την περίοδο είχα την ευκαιρία να μπω για τα καλά στο κλίμα της πρώτης ομάδας. Οι περισσότεροι παίκτες δεν είχαν ρυθμό, ενώ εγώ είχα. Ένιωσα ότι είμαι στο ίδιο επίπεδο με εκείνους και αυτός ήταν και ο λόγος που μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω.

Όταν τελείωσε εκείνο το ματς με την Μπεσίκτας στην Τούμπα, αισθάνθηκες πως ήταν ένα σημείο καμπής στην καριέρα σου;

Ναι, το πρώτο μισάωρο ήταν από τα καλύτερα που έχω κάνει ποτέ. Μου βγήκαν όλα, δεν έκανα κάτι ακραίο. Πολλές φορές παίζει ρόλο και το να σου βγαίνει το παιχνίδι. Μου ήρθαν οι κατάλληλες πάσες και εγώ έκανα τις σωστές κινήσεις. Στο πρώτο μου ευρωπαϊκό ματς, βρεθήκαμε να κερδίζουμε 3-0 μία ομάδα όπως η Μπεσίκτας, έχοντας εγώ πετύχει δύο γκολ και έχοντας μοιράσει και μία ασίστ. Έμοιαζαν όλα να έχουν γίνει τέλεια. Ήταν ένα παιχνίδι που με άλλαξε τελείως. Μετά από αυτό, είχα άλλη αυτοπεποίθηση, άλλη ψυχολογία. Έβλεπα τους συμπαίκτες μου να με αντιμετωπίζουν διαφορετικά, δεν με έβλεπαν πια σαν παιδί της ακαδημίας. Μου έδειχναν ότι πίστευαν πως θα μου δώσουν την μπάλα και θα βάλω γκολ! Για έναν νέο παίκτη, είναι πάρα πολύ σημαντικό να αισθάνεται πως τον πιστεύουν οι πιο έμπειροι συμπαίκτες του.

Σημαντική, όμως, ήταν και εκείνη η ντρίμπλα στον Τσιμίκα στο ματς με τον Ολυμπιακό. Τι λες;

Ήταν, όντως, καλή!

Σήμερα ο Άμπελ Φερέιρα κάνει εκπληκτικά πράγματα στη Βραζιλία με την Παλμέιρας. Πιστεύατε από τότε πως θα έχει αυτήν την εξέλιξη ως προπονητής;

Όποιον και αν ρωτήσει κανείς από εκείνη την ομάδα του ΠΑΟΚ, θα απαντήσει ότι φαινόταν πως πρόκειται για έναν πολύ καλό προπονητή. Για έναν άνθρωπο με γνώσεις πάνω στο ποδόσφαιρο, που ήξερε πώς να πάρει το μέγιστο από κάθε ποδοσφαιριστή του. Δεν το λέω επειδή εκείνος με ανέβασε, ανεξαρτήτως του ότι θα τον έχω πάντα σε μεγάλη εκτίμηση. Δεν το έκανε μόνο με εμένα. Είναι ο ακόμα ο Γιαννούλης, ο Μιχαϊλίδης και άλλα παιδιά. Δεν είναι τυχαία τα όσα έχει πετύχει στο διάστημα που βρίσκεται στον πάγκο της Παλμέιρας. Αυτό που, ίσως, δεν πήγε καλά τότε στον ΠΑΟΚ ήταν η πίεση που επικρατούσε γενικότερα στην μετα-Λουτσέσκου εποχή. Με τον Ραζβάν Λουτσέσκου ο ΠΑΟΚ είχε τεράστιες επιτυχίες, αλλά αφενός ο Φερέιρα δεν είχε τους ίδιους παίκτες και αφετέρου δεν γίνεται κάθε χρόνο να κατακτά αήττητος το νταμπλ. Θεωρώ ότι στον Φερέιρα δεν δόθηκε αρκετός χρόνος να δείξει τι μπορεί να κάνει. Ίσως και ο ίδιος να ήθελε από ένα σημείο και μετά, να φύγει. Στο τέλος φάνηκε σαν αυτό που έγινε, να ήταν το καλύτερο για όλες τις πλευρές. Στη συνέχεια ανέλαβε ο Πάμπλο Γκαρσία και μαζί του κατακτήσαμε το Κύπελλο Ελλάδος.

Σε εκείνον τον τελικό δεν είχες αγωνιστεί. Ωστόσο, τι θυμάσαι τόσο από το κεκλεισμένων των θυρών ματς στο ΟΑΚΑ, όσο και από την ατμόσφαιρα μετά την επιστροφή σας στη Θεσσαλονίκη;

Ήταν πολύ περίεργος εκείνος ο τελικός. Είναι μία από τις κακές στιγμές της καριέρας μου. Με είχε πειράξει πολύ το ότι δεν έπαιξα σε εκείνο το ματς. Σε ό,τι αφορά στην ατμόσφαιρα, θύμιζε φιλικό ενώ στην πραγματικότητα ήταν ένας τελικός Κυπέλλου. Ήταν πολύ περίεργο που δεν μπορούσαμε να πανηγυρίσουμε. Βέβαια, όταν μετά επιστρέψαμε στη Θεσσαλονίκη, υπήρχε πολύς κόσμος που μας περίμενε.

Σου εξήγησε ποτέ ο Πάμπλο Γκαρσία γιατί δεν σε χρησιμοποίησε σε εκείνο το ματς;

Όχι, δεν μου μίλησε ποτέ για αυτό.

View this post on Instagram

A post shared by Christos Tzolis (@christostzolis)

Είναι ένα παράπονο αυτό, ανεξαρτήτως της βοήθειας που σου έδωσε όσο συνεργαστήκατε στην Κ19;

Ναι. Είναι κάτι που μου έχει μείνει στο μυαλό.

Κάποιος εξωτερικός παρατηρητής βλέπει από την μία ένα παιδί χαμηλών τόνων, από την άλλη έναν ποδοσφαιριστή με μεγάλη αυτοπεποίθηση. Πως συνδυάζονται αυτά τα δύο στοιχεία;

Άλλο το ποδόσφαιρο και άλλο η προσωπική ζωή. Στην προσωπική μου ζωή, μου έχουν πει ότι είμαι χαμηλών τόνων αλλά και ότι μιλάω αρκετά (γελώντας). Μέσα στο γήπεδο είμαι αρκετά διαφορετικός. Όταν παίζω, νιώθω ότι πρέπει να κερδίσω, να δείξω στο χορτάρι τι μπορώ να καταφέρω. Σκέφτομαι πάντα πως κάνω αυτό που αγαπώ. Εκτός γηπέδου είμαι πιο χαλαρός.

Έχεις πει σε συνέντευξή σου, όταν αποχώρησες από τον ΠΑΟΚ, πως σου μένει το παράπονο πως δεν κατάφερες λόγω του covid να ζήσεις την ατμόσφαιρα της γεμάτης Τούμπας. Το σκέφτεσαι ακόμα αυτό;

Ναι, μερικές φορές το σκέφτομαι γιατί μέχρι και σήμερα παρακολουθώ αγώνες του ΠΑΟΚ. Είδα το πρόσφατο ματς με την Άϊντραχτ Φρανκφούρτης και σκεφτόμουν πως εγώ δεν έζησα ποτέ αυτήν την ατμόσφαιρα. Αναρωτιόμουν πώς θα ήταν το κλίμα σε εκείνο το ματς με την Μπεσίκτας, αν το γήπεδο ήταν γεμάτο. Πιστεύω πως θα ήταν πάρα πολύ ωραία. Ο καθένας, όμως, κοιτάζει την καριέρα του και τα όνειρά του και εγώ αυτή τη στιγμή είμαι στο εξωτερικό.

Ήσουν ΠΑΟΚτσάκι από μικρός;

Ναι!

View this post on Instagram

A post shared by Christos Tzolis (@christostzolis)

Ποια ήταν η πρώτη σου αντίδραση όταν έμαθες ότι ενδιαφέρεται για σένα η Νόριτς;

Είχα αρκετές προτάσεις από ομάδες της Bundesliga αλλά και του Βελγίου. Ασφαλώς και γνώριζα ότι πρόκειται για μία πολύ ιστορική ομάδα που συμμετέχει στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Είχα και άλλες επιλογές, αλλά δεν κάλυπταν οικονομικά τον ΠΑΟΚ.

Πώς αντιδράει, όμως, ένα παιδί που ουσιαστικά έχει παίξει στην πρώτη ομάδα του ΠΑΟΚ μόλις έναν χρόνο, όταν μαθαίνει πως υπάρχει η προοπτική μίας μεταγραφής στην Αγγλία;

Το συνειδητοποίησα όταν πήγα στην Αγγλία. Ως τότε ήξερα μεν ότι ο ΠΑΟΚ βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις με τη Νόριτς και ότι είχε γίνει μία πρώτη πρόταση που είχε απορριφθεί. Αντιλήφθηκα πολύ καλύτερα, όμως, τι συνέβη όταν το πρώτο μου ματς με τη νέα μου ομάδα ήταν κόντρα στη Λίβερπουλ και το δεύτερο κόντρα στην Μάντσεστερ Σίτι. Είχα ξαφνικά βρεθεί στο ίδιο γήπεδο με τον Φαν Ντάικ και τον Ντε Μπρόινε.

Παίκτες με τους οποίους ως τότε έπαιζες στο PlayStation;

«Σε Career Mode»!

Πώς ένιωθες;

Ήταν υπέροχο το συναίσθημα να έχεις ως αντιπάλους σου αυτούς τους ποδοσφαιριστές, σε αυτά τα γήπεδα, σε αυτήν την ατμόσφαιρα. Πρέπει, όμως, την ίδια στιγμή να είσαι ο εαυτός σου και να το ζεις. Όχι απλά να βρίσκεσαι εκεί και για να μπορείς μετά να πεις "έχω παίξει". Αυτό που μετρά περισσότερο είναι να παίζεις και να κάνεις εσύ τη διαφορά.

Ο Γκάρι Λίνεκερ έχει αναφερθεί σε σένα με τα καλύτερα λόγια. Πως αισθάνθηκες ακούγοντάς τον να μιλάει για σένα αλλά και πώς είναι δυνατόν να κρατάς τα πόδια σου στη γη μετά τα συγκεκριμένα σχόλια;

Η καριέρα που έχει κάνει ο Γκάρι Λίνεκερ μιλά από μόνη της για εκείνον. Όταν έχεις πετύχει τόσα, έχεις δικαίωμα ακόμα και να κράξεις. Θα δεχόμουν και την πιο σκληρή κριτική του! Σίγουρα με κολακεύει πολύ το να έχει μιλήσει ο συγκεκριμένος άνθρωπος όμορφα για μένα, αλλά δεν μένω στα λόγια. Τα λόγια δεν σε κάνουν καλό ποδοσφαιριστή. Μπορεί, απλά, κάποιος που σε σχολιάζει να σε συμπαθεί ή να μην σε συμπαθεί. Στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης, νομίζω ότι ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής πρέπει πάντα να κρατάει τα πόδια του στη γη. Θα υπάρξουν και καλές, αλλά και κακές μέρες. Θα γραφτούν τα πάντα. Από την μία στιγμή ότι είσαι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο και από την άλλη ότι δεν βλέπεσαι και ότι έχουν πάρει τα μυαλά σου αέρα. Χωρίς, μάλιστα, αυτοί που τα γράφουν πολλές φορές να γνωρίζουν τι πραγματικά συμβαίνει. Έτσι είναι, όμως, το ποδόσφαιρο. Σε κρίνουν από έναν αγώνα, από μία εμφάνιση. Κάθε φορά έχουν διαφορετική γνώμη, αλλά αυτό δεν πρέπει να επηρεάζει έναν επαγγελματία ποδοσφαιριστή.

Τελικά είχες κάνει στους συμπαίκτες σου στη Νόριτς το τραπέζι, που όπως είχε ανακοινωθεί θα ήταν η «τιμωρία» σου για το χαμένο πέναλτι στο ματς με τη Λίβερπουλ;

Δεν είχα κάνει τραπέζι, αλλά είχα πληρώσει πρόστιμο σε ένα χριστουγεννιάτικο πάρτι. Στην Αγγλία κάνουν κάθε χρόνο ένα χριστουγεννιάτικο πάρτι. Είχαμε πάει στο Λονδίνο και είχα πληρώσει το ξενοδοχείο για όλη την ομάδα. Μου κόστισε πολύ εκείνο το χαμένο πέναλτι!

Στην Ολλανδία είχες τον μοναδικό έως τώρα μεγάλο τραυματισμό της καριέρας σου. Πως το είχες διαχειριστεί ψυχολογικά;

Ήταν δύσκολο γιατί ήταν η χειρότερη περίοδος που μπορούσε να συμβεί. Η περίοδος που έπαιζα, είχα βρει τα πατήματά μου στην ομάδα και ένιωθα μέλος της. Στην αρχή η ομάδα πήγαινε πολύ καλά και επειδή εγώ είχα πάει τέλη Αυγούστου, ο προπονητής δεν έκανε πολλές αλλαγές. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, να περνούσα στους αγώνες ως αλλαγή. Μόλις κατάφερε να χτίσω ένα σερί από συνεχόμενα παιχνίδια ως βασικός, τραυματίστηκα. Στη συνέχεια ήρθαν κάποια καλά αποτελέσματα για την Τβέντε κι εγώ έβλεπα τους παίκτες που με είχαν αντικαταστήσει όσο ήμουν τραυματίας, να πηγαίνουν καλά. Από την πλευρά μου, δεν μπορούσα να βοηθήσω. Πήγα στην Αγγλία για αποθεραπεία και όταν επέστρεψα στην Ολλανδία, δεν ένιωσα ποτέ ότι είμαι μαζί με την ομάδα.

Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας των Ελλήνων ποδοσφαιριστών στο ολλανδικό πρωτάθλημα;

Είναι, ίσως, ένα πρωτάθλημα που ταιριάζει στους επιθετικούς. Στην Ολλανδία παίζεται ανοιχτό ποδόσφαιρο. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι πως πιστεύουν στους Έλληνες. Η αυτοπεποίθηση είναι πολύ σημαντικό στοιχείο σε έναν ποδοσφαιριστή. Ο Γιακουμάκης, παρά το γεγονός ότι στην ΑΕΚ δεν έπαιζε καθόλου, πήγε στη Φένλο και εκεί τον πίστεψαν. Έγινε ο βασικός σέντερ φορ και βγήκε πρώτος σκόρερ. Δεν ήταν τυχαίο, είναι καλός παίκτης και έκτοτε το δείχνει όπου και αν έχει αγωνιστεί.

Κεφάλαιο Εθνική ομάδα. Πηγαίνεις εξαιρετικά με την Ελπίδων, σκέφτεσαι την προοπτική του Euro της Γερμανίας εφόσον καταφέρει η Ανδρών να βρεθεί σε αυτό;

Περίμενα ότι θα βρισκόμουν στις τελευταίες κλήσεις του προπονητή, αλλά τελικώς κάτι τέτοιο δεν έγινε. Ελπίζω να βρίσκομαι στις επόμενες. Το Euro θα διεξαχθεί στη Γερμανία και κάποια ματς συγκεκριμένα στο Ντίσελντορφ. Αυτό αποτελεί έναν λόγο παραπάνω για εμένα. Όμως, όλα εξαρτώνται από τις επιλογές του προπονητή. Για τους αγώνες με Ιρλανδία και Ολλανδία, έκρινε, πιθανότατα, ότι δεν πρέπει να αλλάξει πολλά στο ρόστερ. Είμαι, ακόμα, 21 ετών και πιστεύω ότι έχω τον χρόνο να παίξω στην Εθνική Ανδρών. Θεωρώ πως το να εκπροσωπεί ένας αθλητής την εθνική του ομάδα, αποτελεί έναν από τους πιο σπουδαίους στόχους που μπορεί να θέσει.

Αν σου ζητούσε κάποιος να ξεχωρίσεις την πιο όμορφη στιγμή στην καριέρα σου ως τώρα, ποια θα ήταν;

Το πρώτο μου γκολ με τη φανέλα του ΠΑΟΚ κόντρα στον ΟΦΗ.

Τι σου είχαν πει τότε από τον ΠΑΟΚ;

Και τι δεν μου είχαν πει; Τα πάντα!

Και η πιο δύσκολη στιγμή ως τώρα στην καριέρα σου;

Πέραν του τελικού του Κυπέλλου στον οποίο δεν αγωνίστηκα, σίγουρα ο τραυματισμός μου όσο ήμουν στην Τβέντε αλλά και τα ματς στη Νόριτς που έμεινα εκτός αποστολής.

Έχεις αναφέρει σε συνέντευξή σου ότι σε μικρή ηλικία είχες δοκιμαστεί στη Λίβερπουλ. Tι είχε συμβεί τότε;

Όταν ήμουν 14-15 ετών, είχαμε μετακομίσει οικογενειακώς στη Γερμανία. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα, πήγαινα στην Αγγλία, συμμετείχα σε προπονήσεις αλλά και σε τουρνουά. Ήταν ωραία εμπειρία. Στη συνέχεια, ωστόσο, η οικογένειά μου πήρε την απόφαση να επιστρέψει στην Ελλάδα, οπότε γύρισα κι εγώ στην Κ17 του ΠΑΟΚ. Έχω ακόμα επαφές με παιδιά που γνώρισα τότε και σήμερα παίζουν σε μεγάλες ομάδες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι στην πρώτη μου χρονιά, ήταν βοηθός στην Κ15 ο Στίβεν Τζέραρντ. Ήταν κάτι τρομερό για ένα παιδί της ηλικίας μου να αποκτά τέτοιες εμπειρίες.

Σου είχαν δώσει κάποια εξήγηση για το ότι δεν συνέχισες;

Ήταν περίπλοκη η κατάσταση, γιατί δεν επιτρεπόταν σε παιδιά ηλικίας μικρότερης των 16 ετών να μείνουν μόνιμα εκεί. Παρ’ όλα αυτά, είχα απολαύσει όσα είχα ζήσει, ήταν μία πολύ όμορφη εμπειρία.

Κλείνοντας, ένα παιδί που στα 21 του έχει δει τρία από τα καλύτερα πρωταθλήματα του κόσμου (τέσσερα μαζί με το ελληνικό!) και πλέον έχει βρει και πάλι τα πατήματά του, αφήνοντας πίσω τις όποιες δύσκολες στιγμές, τι σκέφτεται και τι ονειρεύεται;

Δεν θα πω πολλά, δεν έχω κάτι τρελό στο μυαλό μου. Κοιτάζω την φετινή χρονιά, το παρόν. Θέλω να πάρω όσο περισσότερα ματς μπορώ. Να πετύχει η ομάδα τον στόχο της και να τερματίσουμε σε μία από τις τρεις πρώτες θέσεις. Θεωρώ ότι είναι ένας ρεαλιστικός στόχος, αλλά πρέπει να το δείξουμε και στο γήπεδο. Σε προσωπικό επίπεδο θέλω να πετύχω όσο περισσότερα γκολ μπορώ και να μοιράσω όσο το δυνατόν περισσότερες ασίστ. Φυσικά, σκέφτομαι την στιγμή που θα επιστρέψω και στην Εθνική Ανδρών. Υγεία να έχουμε και έχει ο Θεός.