Βίκτορ Γουεμπανιάμα: Ο «Mister Fantastic» του ΝΒΑ!

Η προσοχή όλων, εδώ! Παρακαλώ! Παρακαλώ! Αφήστε τα μολύβια, τα στυλό, τους μαρκαδόρους, κατεβάστε τα κινητά και ακινητοποιήστε, για λίγο, τη φαντασία σας. Ειδοποιήστε αμέσως τα μεγάλα κινηματογραφικά στούντιο, τις πλατφόρμες μετάδοσης οπτικοακουστικών θεαμάτων, κάντε καμπάνια στα social media, πληρώστε διαφημίσεις, κρατήστε χώρο στις εφημερίδες, νοικιάστε τα «σαλόνια» τους, γεμίστε τα πρωτοσέλιδά τους. Κύριοι παραγωγοί, κύριοι δημιουργοί, κύριοι δημοσιογράφοι, χρήστες του Διαδικτύου και των Μ.Κ.Δ, influencers και μέγα αλγόριθμε, γράψτε ένα όνομα, σχεδιάστε ένα μοναδικό σώμα και βρείτε θέση για τον επόμενο ήρωα δράσης. Οι X-Men τον περιμένουν, οι Fantastic Four επίσης και το Space Jam 3 του ανήκει. Και μην αναρωτιέστε αν είναι πουλί, αεροπλάνο ή ο άνθρωπος-ατσάλι. Αυτός ο τύπος βγήκε από το βλεφάρισμα του Νταλί και τις σκέψεις της Μαρίνας Αμπράμοβιτς. Αυτός έπεσε στον «Δρομέα» του Βαρώτσου και δεν κόπηκε, μόνο έτρεξε μαζί του, έτρεξε και έδωσε στον Flash την ελαστικότητα που του έλειπε. Ο ψηλόλιγνος ήρωάς μας δεν ψάχνει για Vendetta και ξεχάστε αυτά τα «V for…». Με λίγο κρασί, λίγο φως και τους ήχους του Σηκουάνα, μπορείς να φτιάξεις, να δεις και να διαβάσεις το όνομα του επόμενου μεγάλου παίκτη του ΝΒΑ: Βίκτορ Γουεμπανιάμα. Κι αν ψάχνετε την κάπα του σούπερ ήρωα, αφήστε το, θα τη ζωγραφίσει μόνος του. [οι φωτογραφίες από τους επίσημους λογαριασμούς των Σπερς σε Facebook, X]

Το όριο και το άπειρο μαζί!

Κάποτε ήταν ο ΛεΜπρον, ο Ντουράντ, ο Τσάμπερλεϊν, ο…. Βάλτε όποιον σούπερ σταρ, θρύλο, θέλετε. Κάποτε ήταν αυτοί, τώρα είναι ο Γάλλος. Κάποτε, το όριο ήταν ο «Βασιλιάς», ο «KD», «Ο μεγάλος Γουίλτ». Κάποτε, ο ήρωας ήταν ένας, ύστερα έγιναν πολλοί, ένας έμεινε στον θυρεό του ΝΒΑ και ένας έδωσε την ξεχωριστή του πνοή στο άθλημα. Κάποτε η φαντασία είχε όρια και τώρα τραβήχτηκε τόσο πολύ, που βρήκε την πραγματικότητα απροετοίμαστη! Κάποτε, τα ΜΜΕ έγραφαν για τον LBJ ότι εντάξει, έχει ξεκινήσει, αλλά δεν έχει φτάσει ακόμη, Not there yet… So far… Και να τα εξώφυλλα του «Εκλεκτού» και να οι διάδοχοι του MJ και να η σωτηρία του προϊόντος. Και τώρα, βρήκαμε το όριο και το άπειρο μαζί! Ναι, αυτός είναι ο Βίκτορ Γουεμπανιάμα. Βλέπεις τα καλύτερά του και μένεις στα τρίποντα, στα fade away, στις «σταυρωτές», στα μπλοκ που τα πόδια με το ζόρι αφήνουν το έδαφος, στις ασίστ και στο «μέχρι στιγμής…». Το ΝΒΑ δεν έχει ξαναδεί κάτι τέτοιο και ήδη έχει πέσει στην αγκαλιά του παίκτη των Σπερς. Κι αν ο ουρανός είναι το όριο, κι αν ο πρώτος είναι τα πάντα, κι αν όλοι ψάχνουν την επιτυχία, αυτός έχει ήδη κατεβάσει ένα γαλανό κομμάτι. Η πορεία ξεκίνησε και το He is there όλο και πλησιάζει.

Ισχυρά (μπασκετικά) θεμέλια

Ο Βίκτορ Γουεμπανιάμα αντιλαμβάνεται το παιχνίδι ως καλλιτεχνική διαδικασία, ως μια παράσταση που πρέπει να αγγίξει τον θεατή αμέσως, να τελειώσει και να αρχίσει ξανά. Ο σέντερ των Σπερς το κάνει εδώ και χρόνια, από τα 14 του! Ο Bouna Ndiaye (Μπούνα Ν’ Ντιαέ), εκπρόσωπος πολύ γνωστών γάλλων παικτών (Μπατούμ, Γκομπέρ, Φουρνιέ), τον είδε να παίζει σε εκείνη την ηλικία και το σχόλιο του ήταν αυτό: Έπαιξε με τόση άνεση -πάσες no-look, τρίποντα, ήταν παντού, σε όλες τις θέσεις- δεν ένιωσε καμία πίεση. Ήταν τέτοια η ευχαρίστηση να τον βλέπεις.
Στην οθόνη του κινητού του υπάρχει φωτογραφία του Κόμπι. Τυχαίο; Όχι βέβαια! Η νοοτροπία του αδικοχαμένου παίκτη οδηγεί τα βήματά του. Αυτό, μεταξύ άλλων, σημαίνει να μένεις μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Όχι πολλές συνεντεύξεις και αχρείαστες δηλώσεις. Φυσικά, οι γονείς του έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στη μέχρι τώρα διαμόρφωσή του. Η μητέρα του ήταν επαγγελματίας παίκτρια μπάσκετ και ο πατέρας του αθλητής του τριπλούν. Η πρώτη τον σύστησε στο παιχνίδι και ο δεύτερος του έμαθε τη σωστή τεχνική τρεξίματος. Ο πατέρας του, βέβαια, του έδωσε και κάτι άλλο: το πάθος για την κατανόηση των πραγμάτων εις βάθος. Δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε γιατί αυτό είναι σημαντικό, έτσι; Το μπάσκετ είναι οικογενειακή υπόθεση για τους Γουεμπανιάμα. Πέρα από τον ίδιο και τη μητέρα του, με την πορτοκαλί μπάλα ασχολούνται επαγγελματικά ο αδερφός και η αδερφή του. Το ίδιο έκανε ο παππούς και η γιαγιά του. Άρα, ας το πάμε σχηματικά: Οικογενειακή παράδοση, νοοτροπία καλλιτέχνη-μαχητή, ωριμότητα, πάθος για μάθηση. Αυτές είναι οι βάσεις, τα θεμέλια, του Βίκτορ Γουεμπανιάμα.

Η θέληση να σπάσει τα στερεότυπα

Το Παρίσι πάντα θα είναι εκεί γι’ αυτόν. Μεγάλωσε κοντά στη γαλλική πρωτεύουσα, στη μικρή πόλη Le Chesnay. Το φως, αληθινό ή τεχνητό, της μητρόπολης ήταν και είναι οδηγός γι’ αυτόν. Αυτή η εγγύτητα δίνει την ασφάλεια από την ένταση του φωτός και την πρόκληση σύλληψης του. Ο Γουεμπανιάμα προσπαθεί να μην «καεί» από τη λάμψη που κυνηγά και τον κυνηγάει! Ό,τι κι αν γίνει θα το προσπαθήσει μέσα από το μπάσκετ, ήταν -και είναι- αναπόφευκτο. Ως παιδί ακολουθούσε, συνήθως, τη μητέρα του στη δουλειά της. H Elodie de Fautereau ήταν προπονήτρια ομάδων μπάσκετ και ο μικρός Βίκτορ της έκανε παρέα. Πώς να αποφύγει, λοιπόν, τη «σπυριάρα»;
Τα πρώτα μπασκετικά βήματα γίνονται στα εφτά, στο κλαμπ Entente Le Chesnay Versailles (ELCV). Τρία χρονιά μετά, στα 10, γίνεται μέλος της Ναντέρ (JSF Nanterre). Η ομάδα θα γίνει το δεύτερο σπίτι του. Εκεί θα μπουν οι βάσεις. Εκεί οι προπονητές θα αφήσουν τον Βίκτορ να είναι ο εαυτός του. Χρειάζεται να πούμε πόσο σημαντικό είναι αυτό; Όχι βέβαια! Σ’ αυτό το σημείο έρχονται πάντα οι αναμνήσεις κάποιου που ήταν εκεί, όπως ο Bryan George. Ο George ανήκει στο προπονητικό επιτελείο των Ατλάντα Χοκς και θυμάται τον 13χρονο Γουεμπανιάμα. Τότε εργαζόταν στη Ναντέρ και ο πιτσιρικάς ήταν μέλος της U15. «Ευγενικό και έξυπνο παιδί», είναι οι πρώτοι χαρακτηρισμοί. Ύστερα έρχεται η πρώτη ενέργεια στο παρκέ. Ο μικρός τρέχει από τη μία άκρη στην άλλη του γηπέδου. Παίρνει την μπάλα και σταματάει απότομα για τρίποντο. Σουτάρει και σκοράρει. Οι θεατές αναρωτιούνται τι είδαν. Ο George είδε τις προθέσεις (να κυριαρχήσει), είδε φυσικά και τα λάθη, τις κακές επιλογές, είδε και τη θέληση να σπάσει τα στερεότυπα. Ένας παίκτης τέτοιου μεγέθους να παίζει πόιντ γκαρντ, να μπλοκάρει σουτ, να κάνει «σταυρωτές» ντρίμπλες, να σουτάρει τρίποντα…
Και ο χρόνος σαν αστραπή τρέχει και μας πάει στο δεκαήμερο του Holger Geschwindner. Ποιος είναι ο κύριος; Ο μέντορας του Ντιρκ Νοβίτσκι! Το καλοκαίρι του 2021 ο Βίκτορ Γουεμπανιάμα βρέθηκε στην ακαδημία του Holger και έμαθε πολλά για το άθλημα. Ναι, σε δέκα μέρες ο πιτσιρικάς μπήκε στα βαθιά νερά της μπασκετικής φιλοσοφίας. Ο Geschwindner του έκανε υπερεντατικά μαθήματα σχετικά με την ισορροπία και την πνευματική εγρήγορση που απαιτεί το άθλημα. Το μόνο που είπε στον ατζέντη του ήταν αυτό: «Ο Βίκτορ δεν χρειάζεται προπονητή»!

Δείχνει να έχει όλο το πακέτο

Ο δρόμος είναι μακρύς και ο Βίκτορ Γουεμπανιάμα έχει πολλά χιλιόμετρα να διανύσει. Φυσικά και το ΝΒΑ τον αγαπά. Οι υπεύθυνοι του αμερικάνικου μπασκετικού προϊόντος είναι ενθουσιασμένοι μαζί του. Ο V.W δείχνει να έχει όλο το πακέτο: ταχύτητα, συντονισμός, αθλητικότητα, αλτικότητα, ευστροφία, ικανότητα να σουτάρει από παντού και μεγάλο σώμα που δεν μπορείς να αποφύγεις. Η αποδοχή, όμως, δεν είναι καθολική. Λογικό. Ένας νέος παίκτης, όσο καλός κι αν είναι, πρέπει να αποδείξει ότι αξίζει, πρέπει να δικαιολογήσει τις υψηλές προσδοκίες, θέλει δεν θέλει. Η μεγαλύτερη αμφιβολία γι’ αυτόν έχει να κάνει με τη σωματοδομή του. Η λιπόσαρκη φιγούρα και το βάρος του τον κάνουν κάπως εύθραυστο. Η αλήθεια είναι ότι είχε ορισμένους μικροτραυματισμούς στη μέχρι τώρα καριέρα του. Όσο έμεινε στην Ευρώπη το αντιμετώπισε αποφεύγοντας την υψηλή καταπόνηση. Στο ΝΒΑ μπορεί να γίνει το ίδιο;
Το σίγουρο είναι ότι ο Βίκτορ Γουεμπανιάμα είναι κάτι που όλοι θέλουν να δουν. Κάποιος τον προσδιόρισε, περιέγραψε, ως εξής: Θέλουν να δουν τον μονόκερο. Δεν θα μπορούσε να υπάρχει πιο εύστοχη παρομοίωση. Για σκεφτείτε το. Ο Γάλλος δεν πιάνεται εύκολα και οι αντίπαλοί του το ξέρουν καλά. Αν κάτι μπορεί να τον σταματήσει, εκτός από κάποιον σοβαρό τραυματισμό, είναι η φιλαυτία, η αυταρέσκεια του. Οι εν λόγω αμαρτίες δεν θέλουν πολύ να πάρουν τον έλεγχο. Αν κάποιος κακόβουλος τον στρέψει προς τα κει, τότε ο ώριμος και συνειδητοποιημένος νέος θα γίνει ένα επηρμένο, κακομαθημένο, παιδί. Αν ο κακός του εαυτός βγει προς τα έξω, και υπάρχουν μερικά σημάδια, όπως η αντίδρασή του στο λάθος που έγινε με τ’ όνομά του στη φανέλα, τότε αυτός που καθησυχάζει όσους είναι δίπλα του, θα χρειαστεί φροντίδα και εκ νέου καθοδήγηση. Οι Σπερς μπορεί να απογοητεύουν (είναι τελευταίοι στη Δύση), όμως ο Γουεμπανιάμα παρουσιάζει εντυπωσιακά νούμερα: 19.3 πόντοι, 9.7 ριμπάουντ, 2.7 μπλοκ, 2.6 ασίστ σε 30 λεπτά [σ.σ μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές]. Το σίγουρο είναι ότι η πορεία του έχει ξεκινήσει και μένει ο χρόνος να μας δείξει σε ποιες κορυφές θα πατήσει.