Κηφισιά: Ο Ντέιβιντ Νίλσεν νίκησε τους «δαίμονες» του

Γεννήθηκε την 1η Δεκεμβρίου του 1976 στο Σκάγκεν της Δανίας, από όπου ήταν η καταγωγή της μητέρας του, ενώ ο πατέρας του είναι από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Οι γονείς του γνωρίστηκαν στην Κινσάσα, όπου η μητέρα του δούλευε ως νοσοκόμα και ερωτεύτηκε τον επικεφαλής γιατρό του νοσοκομείου.

Η μάνα του Νίλσεν επέστρεψε στην πατρίδας της, ενώ ήταν έγκυος, όμως ο πατέρας του έμεινε πίσω στο Κονγκό. Μπορεί να μην ήταν μαζί, όμως φρόντισε να του διηγείται ιστορίες για τον μπαμπά του. Τον έκανε να τον αγαπήσει πριν καν τον γνωρίσει.

Μαζί με τη μητέρα του επισκέφτηκε τον πατέρα του όταν ήταν 3 ετών στο πλαίσιο ενός επαγγελματικού ταξιδιού στις Βρυξέλλες. «Δεν θυμάμαι τίποτα για τον πατέρα μου, αλλά θυμάμαι πώς μύριζε. Είναι κάπως περίεργο γιατί όταν μυρίζω τον εαυτό μου, μυρίζω το ίδιο», είχε πει ο Νίλσεν σε συνέντευξη του στον Τόμας Σκοβ Γκάαρντσβιγκ.

Κατά τη διάρκεια της ανατροφής του Ντέιβιντ, οι γονείς του διατήρησαν μια επαφή και αντάλλαζαν πολλές επιστολές μεταξύ ΛΔ Κονγκό και Δανίας. Όταν η μητέρα του πέθανε πριν από 23 χρόνια κλήθηκε να αποφασίσει αν ήθελε να συνεχίσει την αλληλογραφία με τον πατέρα του και επέλεξε να κόψει κάθε επαφή. Η μητέρα του είχε δημιουργήσει μια πολύ όμορφη εικόνα για τον πατέρα του και δεν ήθελε να ρισκάρει να τη χαλάσει.

«Η προσωπικότητά μου χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι δεν είχα πατρική φιγούρα στη ζωή μου. Αν ο πατέρας μου ήταν μέρος της ζωής μου, είμαι σίγουρος ότι δεν θα ήμουν τόσο πιεστικός όσο ήμουν και είμαι απολύτως σίγουρος ότι δεν θα ήμουν προπονητής. Οπότε είμαι πολύ χαρούμενος που μπόρεσα να κάνω πολλά λάθη και να έχω αρκετή αυτογνωσία ώστε να μπορώ να τα χρησιμοποιήσω για να εξελιχθώ.

Το να είσαι προπονητής πρώτης κατηγορίας είναι μια ακραία δουλειά, επομένως πρέπει να έχεις ακραία προσωπικότητα για να μπορείς να το κάνεις.

Ποτέ δεν σκέφτηκα "μακάρι να ήταν ο πατέρας μου εδώ", γιατί έτσι είμαστε σαν άνθρωποι. Προσαρμοζόμαστε στο περιβάλλον στο οποίο καταλήγουμε κι αν δεν είχες ποτέ κάτι τότε δεν μπορεί να σου λείψει», είχε πει ο νέος κόουτς της Κηφισιάς.

Η ποδοσφαιρική ζωή του άρχισε από τους τοπικούς συλλόγους Σκάγκεν και Φρεντέρισκαβν, οπού αγωνιζόταν ως επιθετικός. Από μικρή ηλικία δεν άφηνε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης για το ταλέντο του και τη... σχέση του με τα αντίπαλα δίχτυα. Έλαμψε με τις μικρές εθνικές ομάδες της Δανίας, όπου είχε 33 γκολ σε 50 αγώνες.

Οι καλές εμφανίσεις του τον οδήγησαν μόλις στα 16 του χρόνια στην ΟΒ της πρώτης κατηγορίας. Έκανε το ξεπέταγμα του στη Λίνγμπι, στην οποία είχε πάει ως δανεικός. Στη συνέχεια είχε την εμπειρία να δοκιμαστεί στο γερμανικό ποδόσφαιρο, με τη φανέλα της Φορτούνα Ντίσελντορφ μέχρι που επέστρεψε στην πατρίδα του για χάρη της Κοπεγχάγης και για τρία συνεχόμενα χρόνια ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας του. Με τις εμφανίσεις του πήρε το εισιτήριο για την Αγγλία, όπου αγωνίστηκε σε Γκρίσμπι Τάουν, Γουίμπλεντον και Νόριτς.

Eκτός από το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του στο σκοράρισμα ο Νίλσεν έχει τραβήξει προσοχή και για τα «κατορθώματα» του εκτός γηπέδου.

Αντιμετώπισε έναν εθισμό τον τζόγο. Μέχρι τον Απρίλιο του 2004 ο Ντέιβιντ Νίλσεν και ο συμπαίκτης του στην Άλμποργκ, Τζίμι Νίλσεν έφτασαν να χρωστάνε 201.000 ευρώ σε bookmakers της πόλης.

Για να ξεπληρώσει αυτά τα χρέη χρειάστηκε να πάρει δάνεια και έβαλε σε υποθήκη ακίνητα της ιδιοκτησίας του. Ο αθλητικός διευθυντής της Άλμποργκ, Λίνγκε Γιάκομπσεν, ήταν στο πλευρό του, καθώς τον βοήθησε τόσο σε οικονομικό επίπεδο όσο και στην παροχή της βοήθειας που χρειάστηκε για να απεξαρτηθεί.

Στις 14 Φεβρουαρίου του 2005 έκανε το τελευταίο του πειθαρχικό παράπτωμα ως ποδοσφαιριστής της Άλμποργκ. Γρονθοκόπησε τον συμπαίκτη του, Άλαν Γκάαρντε κατά τη διάρκεια της προπόνησης και του προκάλεσε διάσειση! Μια πράξη που οδήγησε το κλαμπ να του λύσει το συμβόλαιο και για την οποία το 2009 καταδικάστηκε σε 20ημερη ποινή φυλάκισης με μονοετή αναστολή.

Γιατί όμως το έκανε αυτό; Δημοσιεύματα από τη Δανία έκαναν λόγο πως ο Γκάαρντε είχε μιλήσει με μη κολακευτικά λόγια για το μοντέλο και στρίπερ, Κίρα Έγκερς, η οποία εκείνη την εποχή ήταν κοπέλα του Νίλσεν.

Το 2008 ο Νίλσεν κυκλοφόρησε την αυτοβιογραφία του με τίτλο «Sorte Svin» που στα ελληνικά μεταφράζεται ως «Μαύροι Χοίροι». Σε αυτό το βιβλίο παρουσίασε ιστορίες από την καριέρα και τη ζωή του που για αρκετό καιρό συζητήθηκαν στον Τύπο της Δανίας.

Για το περιστατικό με τον Γκάαρντε είχε παρουσιάσει τη δική του εκδοχή. «Ήταν ξιπασμένος. Φώναζε στα ιταλικά, ενώ είχε περάσει μόνο οκτώ μήνες εκεί. Τον είχα προειδοποιήσει πως θα τον σπάσω στα δύο την επόμενη φορά που θα μιλούσε ιταλικά. Έτσι, όταν το έκανε ξανά, αποφάσισα να σπάσω τα πόδια του σαν ξυλάκια. Πήδηξα πάνω του και χτύπησα. Ένιωσα καλά», είχε γράψει.

Στην αυτοβιογραφία του παραδέχτηκε πως υπήρξε παιχνίδι της Superliga, στο οποίο έπαιξε για να χάσει εσκεμμένα. Ήταν ματς της Άλμποργκ με την πρώην ομάδα του, την Κοπεγχάγη τον Μάιο του 2004. Η Άλμποργκ είχε χάσει τον τελικό του Κυπέλλου Δανίας από την Κοπεγχάγη πριν λίγο καιρό και αν έκανε το νταμπλ θα πήγαινε στο Champions League και θα άφηνε τη θέση στο Κύπελλο UEFA που είχε εξασφαλίσει ως Κυπελλούχος στους ηττημένους φιναλίστ. Ο Νίλσεν παρακινήθηκε από τα χρέη που του είχε προκαλέσει ο εθισμός του στον τζόγο, καθώς η πρόκριση στο Κύπελλο UEFA θα του απέφερε ένα προσωπικό μπόνους 300.000 DKK (Κορώνα Δανίας). Το ματς έληξε ισόπαλο και η Κοπεγχάγη κέρδισε τελικά το πρωτάθλημα Superliga 2003-04 για ένα βαθμό.

Μετά την επίθεση του στον Γκάαρντε συνέχισε την καριέρα του στην Μίντιλαντ, όπου δεν... στέριωσε. Μετά από περίπου ένα χρόνο η διοίκηση έκρινε πως αποτελούσε κακή επιρροή στους νεαρούς παίκτες της ομάδας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα όταν είχε... πρωτοστατήσει σε μια «απόδραση» με ιδιωτικό αεροπλάνο μαζί με πολλούς συμπαίκτες του για να απολαύσουν τη νυχτερινή ζωή της Κοπεγχάγης, μόλις λίγες ημέρες πριν από έναν αγώνα.

Το 2011 αποφάσισε να παρατήσει το ποδόσφαιρο και είχε ήδη αποφασίσει για το μέλλον του. Ήθελε να γίνει προπονητής. Ξεκίνησε από βοηθός στις Φίλιγκεν, Λοβ Χαμ και Στρόμσγκοντσετ, στην οποία εν τέλει έκανε το άλμα του ως πρώτος κόουτς.

Η αλλαγή καριέρας συνδυάστηκε με μια ριζική μεταστροφή στον χαρακτήρα του. Ο Νίλσεν νίκησε τους... δαίμονες που είχε στο κεφάλι του και έγινε ένας άλλος άνθρωπος.

Ο δημοσιογράφος της «Ekstra Bladet», Όλε Χόφσκοβ, σε επικοινωνία με το Gazzetta, μίλησε για αυτό τον... διακόπτη που γύρισε στον Νίλσεν όταν κρέμασε τα παπούτσια του και έγινε προπονητής. «Ως παίκτης είχε προβλήματα με τον χαρακτήρα του, όμως ως προπονητής δεν είχε ποτέ παρόμοια προβλήματα. Αυτά τα θέματα και τον εθισμό στον τζόγο τα έχει ξεπεράσει εδώ και πολλά χρόνια. Ο Ντέιβιντ έχει αλλάξει πολύ. Ίσως μπορείς να πεις πως είναι ένα παιδί που άργησε να μεγαλώσει».

Από τα χέρια του Νίλσεν πέρασαν δυο από τα μεγαλύτερα ονόματα του ποδοσφαίρου της Σκανδιναβίας. Στις αρχές της δεκαετίας του 2010 ήταν επικεφαλής της ομάδας Fyllingsdalen, όπου είχε μαζέψει τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά ταλέντα έως 13 ετών από όλη τη Νορβηγία. Ανάμεσα τους ήταν και ο νυν «killer» της Μάντσεστερ Σίτι, Έρλινγκ Χάαλαντ, με τον οποίo δούλεψε σε τρία τουρνουά.

Στη Στρόμσγκοντσετ είχε ποδοσφαιριστή τον Μάρτιν Όντεγκααρντ, στην πρώτη χρονιά της καριέρας του. Αρχικά ήταν βοηθός του Ρόνι Ντέιλα και στη συνέχεια ανέλαβε πρώτος προπονητής. Υπό τις οδηγίες του Νίλσεν ο σημερινός αρχηγός της Άρσεναλ μέτρησε 19 εμφανίσεις, σκόραρε τέσσερα γκολ και μοίρασε έξι ασίστ.

Το μεγάλο του έργο ως προπονητής είναι η αναγέννηση της Άρχους. Στην ομάδα της πατρίδας του έμεινε μια πενταετία, κοούτσαρε σε 184 παιχνίδια και τη μετέτρεψε από... κομπάρσο του πρωταθλήματος σε ανταγωνιστική ομάδα και διεκδικήτρια της κορυφής. Μάλιστα το 2020 είχε οδηγήσει την ομάδα του στην τρίτη θέση του πρωταθλήματος.

Μετά από μια φανταστική τετραετία ο τελευταίος του χρόνος ήταν κάκιστος. Μάλιστα η Άρχους έφτασε στο σημείο για να παλεύει για την παραμονή της στην κατηγορία και τα κατάφερε μόλις δυο στροφές πριν το φινάλε. Μια ποδοσφαιρική σχέση που έκανε τον κύκλο της και ολοκληρώθηκε όταν έφτασε το πλήρωμα του χρόνου.

«Ο Ντέιβιντ Νίλσεν ήταν ένας φανταστικός προπονητής για την Άρχους εδώ και αρκετές σεζόν. Έχει προσφέρει εξαιρετικά αποτελέσματα για τον σύλλογο αλλά τώρα έχουμε φτάσει στο τέλος του δρόμου μετά από πέντε χρόνια, κατά τα οποία η τελευταία σεζόν δεν ήταν σε καμία περίπτωση ικανοποιητική. Η ενέργεια έχει εξαντληθεί και χρειαζόμαστε νέες ιδέες και νέο ξεκίνημα. Επομένως ήρθε η ώρα να χωρίσουν οι δρόμοι μας», είχε πει ο αθλητικός διευθυντής της Άρχους Στιγκ Ίγκνε Μπγιόρνεμπαϊ, μετά τη λύση της συνεργασίας των δυο πλευρών, ενώ είχαν συμβόλαιο για ακόμα ένα χρόνο.

«Τον Ντέιβιντ Νίλσεν δεν θα τον θυμόμαστε μόνο την τελευταία του σεζόν στην Άρχους, όπου τα αποτελέσματα δεν ήταν καλά. Αντιθέτως μάλιστα. Αφήνει τεράστια κληρονομιά. Όταν πρόκειται να γραφτεί η ιστορία των προπονητών της Άρχους θα στέκεται ως ένας από τους σπουδαιότερους», είχε πει ο δημοσιογράφος της DR Sporten, Aντρέας Κράουλ.

Ο Νίλσεν έκανε ένα «break» 1,5 χρόνου από τους πάγκους και μάλιστα σε αυτό το διάστημα αρνήθηκε μερικές προτάσεις πριν υπογράψει το συμβόλαιο του με την Κηφισιά. Ήταν ένα διάλειμμα που το είχε ανάγκη για να καθαρίσει το μυαλό του μετά από μια πενταετία στην Άρχους. Ο ρεπόρτερ της Β.Τ. Sport, Γιόνας Ντάλγκαρντ, μίλησε στο Gazzetta και σκιαγράφησε το προφίλ του νέου τεχνικού των νεοφώτιστων.

«Έχει αίσθηση του χιούμορ και είναι διασκεδαστικός τύπος αλλά και αρκετά σκληρός. Είναι ευθύς άνθρωπος. Ό,τι έχει στο μυαλό του θα στο πει. Σίγουρα δεν μπορείς να βαρεθείς μαζί του. Έχει τον τρόπο του να αφήνει εντυπώσεις.

Ως προπονητής είναι πολύ καλός στην επαφή με τους ποδοσφαιριστές του. Ξέρει να δημιουργεί καλό κλίμα στα αποδυτήρια και βασίζει πολλά στην ψυχολογία των παικτών. Θα προστατέψει την ομάδα στα δύσκολα. Πέτυχε στην Άρχους. Είναι ένας πραγματικός leader.

Σε αγωνιστικό επίπεδο δεν τον νοιάζει η κατοχή της μπάλας. Θέλει physical ομάδα που να μπορεί να "χτυπήσει" με γρήγορη ανάπτυξη παιχνιδιού. Στην Άρχους πόνταρε πολλά στην αμυντική λειτουργία της ομάδας του και έβρισκε τα γκολ από αντεπιθέσεις».