Σπιλέφσκι στο Gazzetta Cyprus: «Η μέρα που περίμενα 6-7 ώρες τον Μαραντόνα στα αποδυτήρια»
ΑΠΟΣΤΟΛΗ, ΚΥΠΡΟΣ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΑΛΑΤΑΡΙΩΦ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΙΓΚΑΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΙΓΚΑΣ
Ο Αλεξέι Σπιλέφσκι στα 35 του χρόνια έχει ξεκινήσει να χτίζει μια καριέρα που άλλοι συνάδελφοί του σίγουρα θα ήθελα να έχουν όταν θα ξεκινούσαν το... ταξίδι των πάγκων.
Ο Λευκορώσος κόουτς, μόλις στα 19 του κι ενώ ονειρευόταν να έχει μια καριέρα ανάλογη αυτή του μπαμπά του, άκουσε τους γιατρούς του να του λένε ότι δεν θα μπορέσει να παίξει επαγγελματικά. Ο κόσμος του εκεί.. γκρεμίστηκε αλλά δεν επέτρεψε στον εαυτό του να κλάψει πολύ.
Είχε δρόμους μπροστά του να περπατήσει κι επέλεξε αυτόν της προπονητικής. Από τα παιδάκια στις Ακαδημίες της Στουτγκάρδης στην πρώτη του δουλειά ως πρώτος προπονητής σε αντρική ομάδα στη Ντιναμό Μπρεστ. Στην ομάδα που τότε είχε πρόεδρο τον «Θεό», τον Ντιέγκο Μαραντόνα!
Στη συνέχεια η Καϊράτ Αλμάτι με την οποία πήρε το πρωτάθλημα στο Καζακστάν, μετά η Αουε και τώρα ο Άρης Λεμεσού, εκεί όπου γράφεται ένα υπέροχο παραμύθι. Ήδη πρωταθλητής Κύπρου και κάτοχος του Super Cup της χώρας, με τον Σπιλέφσκι να έχει στη συλλογή του δύο πρωταθλήματα αν και μόλις 35 ετών.
Τo Gazzetta Cyprus τον συνάντησε στο «Alphamega», μετά την πρόσφατη νίκη της ομάδας του επί του ΑΠΟΕΛ με 1-0 στις 25/11/23.
Εκεί, μας παρουσίασε τον εαυτό του. Ποιος είναι ο προπονητής, ο οποίος έχει μόνο έναν στόχο: Την εξέλιξη, τη συνεχή μάθηση.
Τι μας είπε για τον Γκουαρδιόλα τον οποίο είχε μέσα στο σπίτι του από μικρός, τον Μαραντόνα τον οποίο έπρεπε να περιμένει για 6-7 ώρες και τα ματς με τον Ατρόμητο.
«Μεγάλωσα με τον Γκουαρδιόλα σπίτι μου, ήταν απίστευτο να μου λένε ότι δεν θα μπορώ να παίξω μπάλα»
Κόουτς, αν και μόλις 35 ετών ήδη έχετε δύο πρωταθλήματα σε δύο χώρες. Δεν είναι τόσο συνηθισμένο να βλέπουμε έναν τόσο νεαρό προπονητή να είναι ήδη νικητής και να προπονεί ομάδα που ο ίδιος έβαλε στους ομίλους του Europa League.
«Ναι, είναι κάτι που ακούω να λένε συχνά. Θα σας πω αρχικά ότι ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο στη Γερμανία, στη Στουτγκάρδη ενώ ήμουν διεθνής με την ομάδα της Λευκορωσίας. Μόλις στα 19 μου συνέβη ο σοβαρός τραυματισμός στη μέση και συνειδητοποίησα ότι δεν θα έχω την ευκαιρία να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Όμως ήθελα να μείνω στο ποδόσφαιρο, η οικογένεια μου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον αθλητισμό.
Ο μπαμπάς μου είναι πρώην ποδοσφαιριστής, ο παππούς μου συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αγαπώ το ποδόσφαιρο, ξεκίνησα στα 19 μου να είμαι προπονητής, οπότε είμαι ήδη 16 χρόνια στην προπονητική. Ξεκίνησα να προπονώ παιδιά κάτω των 6 ετών, οπότε έχω περάσει απ' όλα τα ηλικιακά κλιμάκια. Προσπαθώ να εξελίσσομαι, να μαθαίνω συνεχώς νέα πράγματα και να εκμεταλλεύομαι τις ευκαιρίες που μου δίνονται. Δούλεψα στις ακαδημίες της Στουτγκάρδης, ήμουν για 6 χρόνια στην Λειψία. Ύστερα από 9 χρόνια στις ακαδημίες είπα: "Οκ, τώρα είναι η ώρα να κάνεις το παρακάτω βήμα και να προχωρήσεις". Είχα την ευκαιρία να προπονήσω μια αντρική ομάδα και μάλιστα στη χώρα μου όπως είναι η Ντιναμό Μπρεστ. Εκείνη την εποχή ήταν πρόεδρος ο Ντιέγο Μαραντόνα. Ήταν η πρώτη μου δουλειά εκεί, προσπάθησα να τα δώσω όλα για να μάθω απ' όλους. Περιβαλλόμουν από υπέροχους συνεργάτες και τώρα είμαι εδώ. Είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι σ' αυτόν το σύλλογο, μ' αυτόν τον ιδιοκτήτη κι αυτό το υπέροχο γκρουπ παικτών και συνεργατών. Αυτό που έχουμε πετύχει στον Άρη είναι σαν ένα μικρό παραμύθι. Η ομάδα εξελίσσεται τόσο γρήγορα και θα έχει ένα σπουδαίο μέλλον».
Πώς είναι για ένα παιδί μόλις 19 ετών, που έχει τόσα όνειρα παίζοντας ποδόσφαιρο να ακούει ότι πλέον δεν θα μπορεί να φτάσει στο επίπεδο που θέλει;
«Μπορείτε να φανταστείτε... Όταν ο πατέρας σου είναι πρώην παίκτης και τώρα είναι ατζέντης μεγάλων παικτών σε Μπαρτσελόνα-Άρσεναλ. Έβλεπα μεγάλους παίκτες στο σπίτι μου, όπως και τον Γκουαρδιόλα.
Ήταν απίστευτο το να μου λένε οι γιατροί ότι δεν μπορώ να παίξω ποδόσφαιρο. Έκλαψα πολύ, αλλά είχα μεγάλη υποστήριξη από τους γονείς μου. Με βοήθησαν πολύ και βρήκα το κίνητρο για να κάνω κάτι διαφορετικό. Υπήρχαν νέοι δρόμοι μπροστά μου, ως προπονητής ή μάνατζερ. Ξεκίνησα να προπονώ παιδάκια, γινόμουν όλο και καλύτερος και μου άρεσε η ανατροφοδότηση που έπαιρνα από τους γονείς. Μου έλεγαν: "Κόουτς είσαι απίστευτος, συνέχισε έτσι". Μου άρεσε αυτό. Κατάφερα να πάρω όλα τα διπλώματα πολύ γρήγορα, είχα συνεχώς τη στήριξη των γονιών μου και τώρα που είμαι προπονητής σε πρώτη ομάδα προσπαθώ να τα δίνω όλα και να μαθαίνω συνεχώς, να προσθέτω νέα στοιχεία στη δουλειά μου».
«Δε μπορώ να κάνω ό,τι ο Πεπ αλλά θέλω να μαθαίνω από τους καλύτερους»
Μιλήσατε για τον Γκουαρδιόλα. Ήταν ένας από τους προπονητές που σας ενέπνευσαν στο ξεκίνημά σας;
«Ναι, σίγουρα ήταν ένας απ΄αυτούς. Υπάρχουν επίσης πολύ προπονητές οι οποίοι μ' αρέσουν και έχω παρακολουθήσει σεμινάριά τους. Όταν με ρωτάνε για το στιλ ποδοσφαίρου που μου αρέσει, λέω ότι ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο να παίζεις με τη μπάλα ή χωρίς αυτήν. Είναι τα πάντα. Σε 90' πρέπει να αμυνθείς, να επιτεθείς, να κάνεις κόντρα παιχνίδι, να πασάρεις, να κάνεις τάκλιν. Αναλύω τους καλύτερους προπονητές και αν κάτι μπορεί να εφαρμοστεί στην ομάδα μου είναι ΟΚ. Δεν μπορώ να κάνω ό,τι κι ο Πεπ διότι είναι στο απόλυτα υψηλά επίπεδο, αλλά αυτό που κάνω είναι να μαθαίνω από τους καλύτερους».
Ξεκινήσατε τη δουλειά του προπονητή από την Γερμανία, όπου είναι σύνηθες να δίνουν ευκαιρίες σε νέα παιδιά. Η γερμανική σχολή σάς έχει επηρεάσει στην καριέρα σας;
«Ναι. Φανταστείτε ότι ο πατέρας μου υπέγραψε συμβόλαιο για να παίξει ποδόσφαιρο στη Γερμανία όταν ήμουν 6 ετών. Πήγα σχολεία εκεί και ήταν δύσκολα στην αρχή. Πήγαινα στη Γερμανία από την Λευκορωσία. Έπρεπε να δουλέψω για να αποδείξω ότι είμαι καλύτερος απ΄ αυτούς και να με αποδεχτούν. Ο πατέρας μου κι ο παππούς μου πάντα μου ασκούν κριτική. Είτε όταν έπαιζα είτε τώρα που είμαι προπονητής αποτελεί κίνητρο για εμένα να τους αποδεικνύω ότι είμαι εκεί στο υψηλότερο επίπεδο. Πάντα θέλω να μαθαίνω και να γίνομαι καλύτερος, αν και είναι μια σκληρή δουλειά που απαιτεί να είσαι αφοσιωμένος σ' αυτήν 24 ώρες το 24ώρο».
«Ναι, αυτός είναι χαρακτήρας μου. Εχουμε νεαρούς παίκτες και όταν τους βλέπω να χαλαρώνουν για ένα λεπτό έστω θέλω να τους πιέζω για να μην επαναπαύονται. Πάντα τους σέβομαι, το ξέρουν αυτό. Ακόμα και όταν τους φωνάζω, μπορεί να φαίνεται τρελό αλλά είναι για να τους δίνω ενέργεια και κίνητρο για να κάνουν το καλύτερο. Στο τέλος τους δίνω μια αγκαλιά, δεν θα το αλλάξω αυτό. Για παράδειγμα φωνάζω στους διαιτητές, συγγνώμη γι' αυτό. Θέλω να νικάω και πιστεύω ότι το καταλαβαίνουν ότι γίνεται αυτό όταν μια απόφασή τους είναι εναντίον μας. Δεν λέω ότι πάντα έχω δίκιο αλλά αυτή είναι άποψή μου εκείνη τη στιγμή».
Σας έχουμε δει στον πάγκο να εκφράζεστε πολύ έντονα.
«Αν κάνεις πάντα τα ίδια δεν γίνεται καλύτερος»
Είστε 35 ετών αλλά ήδη έχετε κατακτήσει το πρωτάθλημα σε δύο χώρες. Δηλαδή, είστε πρωταθλητής ενώ άλλοι συνάδελφοί σας δεν το έχουν καταφέρει έχοντας ακόμα μεγαλύτερη καριέρα.
«Ειλικρινά το καταλαβαίνεις αυτό μέσα από τη σκληρή δουλειά. Ως προπονητής πρέπει να οργανώνεις τις μεταγραφές, το σχεδιασμό της προετοιμασίας. Τα πάντα. Οπότε δεν έχω το χρόνο να το σκεφτώ αυτό, επειδή πάντα σκέφτομαι τι μπορώ να βελτιώσω και να μην κάνω πάντα τα ίδια. Αν κάνεις πάντα τα ίδια δεν γίνεται καλύτερος, αλλά από την άλλη αν κάνεις συνεχώς αλλαγές μπορεί να μπερδέψεις τους παίκτες, οπότε χρειάζεται να το κάνεις με ομαλότητα αυτό. Να κρατήσεις απλό αυτό που θες να κάνεις, αλλά από την άλλη να μην το κάνεις τόσο εύκολο για τον αντίπαλο γιατί με τα μέσα που προσφέρει η τεχνολογία μπορεί να σε αναλύσει πολύ εύκολα. Πρέπει να προετοιμάζεις εκπλήξεις για τον αντίπαλο. Το όνειρό μου είναι να δουλεύω στα κορυφαία πρωταθλήματα, δουλεύω γι' αυτό και θα ήθελα μια μέρα να ζήσω το όνειρό μου».
«Ο Μαραντόνα με πέρασε για παίκτη, πολύ έντονα τα ματς με τον Ατρόμητο»
Σαν σήμερα είναι το μνημόσυνο από τον έναν χρόνο από το θάνατο του Μαραντόνα. Τι θυμάστε από τη συνεργασία σας στη Ντιναμό Μπρεστ;
«Ουάου! Δεν το ήξερα αυτό... Είναι ωραίο που νικήσαμε σήμερα, αυτή η νίκη είναι και γι' αυτόν. Θυμάμαι ότι μια μέρα είχε έρθει σ' ένα ματς. Εκανε την είσοδό του με εντυπωσιακό τρόπο, καθώς μπήκε στο γήπεδο με ένα τεθωρακισμένο. Ο διαιτητής σταμάτησε το ματς, το γήπεδο ήταν γεμάτος κι εκείνος χαιρέτησε όσους πήγαν να δώσουν το χέρι τους σ' αυτόν.
Την επόμενη μέρα είχαμε ένα meeting στο γήπεδο στις 2 ή στις 3 το μεσημέρι. Τελικά, ήρθε 6 ή 7 ώρες αργότερα. Τον περιμέναμε για όσο χρειάστηκε, δεν μπορούσαμε να φύγουμε. Ο πρόεδρος μας είχε πει ότι θα έπρεπε να μείνουμε όσο έπρεπε και εγώ έπρεπε να εξηγήσω στους παίκτες "πρέπει να μείνετε για 6 ή 7 ώρες". Τελικά, μπήκε στα αποδυτήρια και έκανε πλάκα. Είπε: "Ξεχάστε αυτόν τον προπονητή τερματοφυλάκων, εγώ είναι ο νέος προπονητής τερματοφυλάκων τώρα". Ήταν κάτι το αξέχαστο. Εβλεπες τον Μαραντόνα ζωντανό μπροστά σου.
Επίσης, θυμάμαι ότι δεν αναγνώρισε ότι εγώ ήμουν ο προπονητής, επειδή ήμουν πιο νέος απ' όσο είμαι τώρα, νόμιζε ότι ήμουν παίκτης. Ο team manager της ομάδας του είπε: "Ντιέγκο, είναι ο προπονητής". Ήτα αστείο».
Εκείνη την περίοδο είχατε παίξει με τον Ατρόμητο. Θυμάστε εκείνα τα ματς;
«Φυσικά, ήταν πολύ έντονα συναισθηματικά. Στο πρώτο ματς νικήσαμε 4-3 μπροστά στον κόσμο μας. Ήταν απίστευτο, αλλά νικήσαμε! Στο δεύτερο ματς ήρθε το ματς 1-1. Ήταν εντυπωσιακό ότι περάσαμε. Κάθε εμπειρία είναι χρήσιμη στην καριέρα μου και θα άλλαζα ό,τι έχω ζήσει. Είμαι ένας προπονητής που πάντα έχει το κίνητρο, θέλω να κερδίσω κι άλλα τρόπαια. Δεν ξεχνάω από που προέρχομαι, οι δύσκολες μέρες που έχω περάσει είναι κάθε μέρα μαζί μου. Αυτός είμαι εγώ».
Photo Credits: Βασίλης Τσίγκας
