Ραζβάν Λουτσέσκου: Ο άνθρωπος που οδήγησε ξανά τον ΠΑΟΚ στην κορυφή τώρα μπορεί και το ξέρει!
Είναι το μότο του ΠΑΟΚ, δανεισμένο από την εποχή του Αρσέν Βενγκέρ στον πάγκο της Αρσεναλ. «Arsene knows». «Ο Αρσέν ξέρει».
Razvan knows, λοιπόν, ο Ραζβάν ξέρει…
Τυφλή πίστη. Στρατιωτική. Δεν απαντάται πουθενά αλλού. Ο στρατιώτης δεν αμφισβητεί, δεν κάνει ερωτήσεις όταν ακούει τις εντολές του Στρατηγού, δεν υποχωρεί ποτέ. Είναι έτοιμος να θυσιαστεί. Να εργαστεί σκληρά, δίχως να βγάλει άχνα.
Στους λίγους που έχουν απομείνει να μην παραδέχονται το σπουδαίο έργο του, απαντά για τον Ραζβάν Λουτσέσκου η εικόνα της ομάδας του. Του δημιουργήματός του. Οταν δουλεύεις την ομάδα σου έξι από τις επτά ημέρες της εβδομάδας και 22 από τις 24 ώρες της έβδομης, τότε έχεις κάθε δικαίωμα να υπερηφανεύεσαι για τη δουλειά σου.
Ο «Δικέφαλος» που το περασμένο καλοκαίρι πριν από τα ματς με την Μπεϊτάρ δεν ξέραμε, αν καλά-καλά θα υπάρχει στην τρέχουσα μορφή του, έφτασε να είναι στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα, σ’ ένα άκρως ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, στις 16 καλύτερες ομάδες του Conference League, να συνεχίζει και στο κύπελλο.
Το «κλειδί» για την εκτόξευση του ΠΑΟΚ είναι η αλλαγή του Λουτσέσκου και η πανέξυπνη κίνησή του να ανοίξει το ροτέισον, αξιοποιώντας στο έπακρο το ρόστερ του. Στην αρχή όλοι τρόμαξαν βλέποντας τους «ασπρόμαυρους» να εμφανίζονται από παιγνίδι σε παιγνίδι, αλλαγμένοι κατά οκτώ ή και εννέα παίκτες στην ενδεκάδα. Ο μόνος που δεν τρόμαζε ήταν ο προπονητής. Ο… Ραζβάν ξέρει! Το γκρουπ διατηρεί διαρκώς την «φρεσκάδα» του, όλοι οι παίκτες αισθάνονται σημαντικοί με αποτέλεσμα να αυξάνεται στο έπακρο η επιθυμία των ποδοσφαιριστών να μπουν στο γήπεδο και να θυσιαστούν για την ομάδα.
Παρακολουθώντας από πολύ κοντά, και (δεν το κρύβω) θαυμάζοντας, τη work ethic του ΠΑΟΚ στα χρόνια του Ραζβάν Λουτσέσκου, η απορία δεν είναι.. πού τη βρήκαν. Ξέρω πού τη βρήκαν. Η απορία μου ήταν πώς στον διάβολο την εμπέδωσαν τόσοι και τόσοι -και τόσο ετερόκλητοι- παίκτες. Πώς κατάφερε ο Ρουμάνος να τους κάνει μια γροθιά. Το γκρουπ.
Καταλήγω πως είναι κάτι που δεν περιγράφεται, δεν εξηγείται, δεν γίνεται κατανοητό και αντιληπτό εάν σου το διηγηθούν. Είναι κάτι που, μόνο, βιώνεται. Εκεί. Το καλοκαίρι στην προετοιμασία. Αυτό που έχει παραδεχθεί ο ίδιος: «Η ζωή μας θα ήταν πολύ καλύτερη, για όλους μας, όχι μόνο για μένα ως προπονητή στον ΠΑΟΚ, αν συγκεντρωνόμασταν σε αυτό που έχουμε να κάνουμε αυτήν την στιγμή».
Έπρεπε να επιστρέψει ο «νάμπερ ουάν» προπονητής στην ιστορία του Συλλόγου για να μας υπενθυμίσει πως για κάθε νίκη, κάθε τρόπαιο, για κάθε διαυκύβευμα γενικώς, πρέπει να το πιστέψεις, προκειμένου στο τέλος να το πετύχεις. «Το μόνο που σκέφτομαι είναι πως θα κερδίσω κάθε παιχνίδι. Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο αλλά αυτή είναι η νοοτροπία και έτσι πρέπει να είμαι προετοιμασμένος και προσηλωμένος στο να κερδίσω το επόμενο παιχνίδι», έλεγε σε απόσταση αναπνοής ένα βράδυ στο Τέχελεν της Ολλανδίας συντροφιά μ’ ένα καλό λευκό κρασί. Εκείνη τη βραδιά έμοιαζε (σαν) να κάνει την αυτοκριτική του, να παραδέχεται τα λάθη του και να προαναγγέλει τις αλλαγές.
Το επάγγελμα-προπονητής απαιτεί, απαιτεί, απαιτεί. Βιολογική ανθεκτικότητα. Νοητική δύναμη. Υποχωρήσεις, συμβιβασμούς, απαιτήσεις. Όλα αυτά μαζί. Ένα βήμα μπρος και δέκα πίσω. Καμία σκέψη, κανένα σχέδιο για το μέλλον. Ζούμε για το σήμερα, αδιαφορώντας ή κάνοντας ότι αδιαφορούμε για το αύριο.
Στο ποδόσφαιρο το αποτέλεσμα μετράει. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Ότι, με τον τρόπο του, ο Ρουμάνος δημιουργεί ξανά ένα περιβάλλον στο οποίο οι ποδοσφαιριστές απολαμβάνουν αυτό που κάνουν προτού, καν, μπουν να παίξουν. Αυτό, δηλαδή, που έλειπε τα επόμενα χρόνια μετά την κατάκτηση του νταμπλ. Η πίστη. Η θέληση. Η επιθυμία. Η δίψα.
Σα να έχει υπογράψει νέο συμβόλαιο… και δεν το ξέρουμε!
Η τρέχουσα περίοδο φέρνει τον Ραζβάν Λουτσέσκου μπροστά σε μια περίεργη συνθήκη. Όχι πως τον απασχολεί ιδιαίτερα, αλλά διανύει τον τελευταίο χρόνο του συμβολαίου του, κι όπως και να το κάνουμε, ιντριγκάρει τον κόσμο όλη η κουβέντα γύρω από το μέλλον του στον «ασπρόμαυρο» πάγκο.
Το πρώτο κρατούμενο στον «πλανήτη ΠΑΟΚ» είναι (η τάση) να μείνει ο «Στρατηγός», αλλά να κάνει ετούτο κι εκείνο και το άλλο. Ό,τι ο καθένας νομίζει για σωστό. Ο Ραζβάν θα μείνει και θα κάνει ό,τι αυτός νομίζει για σωστό.
Για τον Ρουμάνο δεν νοείται πρόταση (να ανανεώσει) με όρους και προαπαιτούμενα. Έχει «χτίσει» μια ιδιαίτερη σχέση με τον Ιβάν Σαββίδη, μιλάνε απευθείας οι δυο τους, δίχως μεσάζοντες, εξ ου και η ανανέωση (της συνεργασίας) του Λουτσέσκου με τον ΠΑΟΚ για πολλούς στη Μικράς Ασίας θεωρείται δεδομένη. «Κάποια μέρα θα ξυπνήσουμε και θα διαβάσουμε την ανακοίνωση, ούτε αυτοί που θα τη γράψουν, δε θα το γνωρίζουν νωρίτερα», λένε μεταξύ σοβαρού και αστείου, από το «ασπρόμαυρο» στρατηγείο της Μικράς Ασίας. Σα να έχει υπογράψει και να μην το ξέρουμε!
Οι δύο άνδρες, σ’ ότι αφορά τα… προκαταρκτικά, στις πολλές και τακτικές κουβέντες τους, ασφαλώς, έχουν συζητήσει περί τούτου, στη βάση ότι είναι ευχαριστημένοι απ’ αυτό που ζούνε και θέλουν να συνεχίσουν να πορεύονται ο ένας δίπλα στον άλλον. Τι δεν είναι δεδομένο… και δεν έχουν πέσει οι υπογραφές;
Το οικονομικό, οι ρήτρες αποδέσμευσης, οι λεπτομέρεις, ωστόσο όσοι γνωρίζουν τους δύο άνδρες θεωρούν ότι όλα αυτά δεν θα παίξουν πρωτεύοντα ρόλο στην επίτευξη της (νέας) συμφωνίας, που θα ολοκληρωθεί μόλις τακτοποιηθούν όλα τα διαδικαστικά ζητήματα.
Το δεύτερο πέρασμα του Ρουμάνου προπονητή από τον «ασπρόμαυρο» πάγκο έχει «επουλώσει» όλες τις… πληγές που άνοιξαν το καλοκαίρι του 2019, μετά την κατάκτηση του νταμπλ. Οι δύο πλευρές αδυνατούσαν, τότε, να βρουν κώδικα επικοινωνίας, μια κοινή συνισταμένη στον τρόπο διαχείρισης της τεράστιας επιτυχίας, από τις αγκαλιές και τα φιλιά φτάσαμε στην αποχώρηση του Λουτσέσκου και χρειάστηκε δύο χρόνια μετά να μπουν στη… μέση, δύο άνθρωποι-κλειδιά, ο Μάκης Γκαγκάτσης και ο Κυριάκος Κυριάκος, για να αποκατασταθούν οι σχέσεις τους.
Μη νομίζετε ότι ο Σαββίδης είναι απ’ τους πιο εύκολους ανθρώπους του κόσμου, σ’ ότι αφορά τη διαχείριση των συναισθημάτων ακόμα και σε μια περίοδο, παρόμοια με την τωρινή, όπου όλα πηγαίνουν πρίμα στον «ασπρόμαυρο» οργανισμό. Από την εποχή της κατάκτησης του αήττητου πρωταθλήματος και του νταμπλ πριν από πέντε-έξι χρόνια, είχε στήσει έναν μηχανισμό γύρω από την ομάδα με όλους τους ανθρώπους να δουλεύουν προς την ίδια κατεύθυνση. Απαιτητικός, σκληρός, στα όρια του ψυχαναγκασμού πολλές φορές, είχε οδηγήσει τον Λουτσέσκου ακόμη και στην σκέψη να τα βροντήξει όλα και να παραιτηθεί. Όλα αυτά, όμως, ανήκουν στο παρελθόν.
Ο Ιβάν Σαββίδης είναι ο ίδιος άνθρωπος που μαζί με τον γιο του, Γιώργη, φρόντισαν να κάνουν τον προπονητή να αισθάνεται ωραία και το κυριότερο να του αρέσει εκεί είναι και δουλεύει. Είναι σημαντικό να απολαμβάνει αυτό που κάνει και πιστέψτε μας, στα 54 του χρόνια, μ’ ένα βαρύ βιογραφικό «φορτωμένο» από τίτλους, απολαμβάνει κάθε στιγμή που ζει στη Θεσσαλονίκη και τον ΠΑΟΚ... της καρδιάς του. Ο Λουτσέσκου είναι καλός προπονητής. Καλός άνθρωπος. Καλός επαγγελματίας. Δίχως χειροπιαστό ορίζοντα, δουλεύει σκυλίσια σαν να υπάρχει ορίζοντας, το σημαντικότερο αναγνωρίζει τον καθοριστικό ρόλο της οικογένειας Σαββίδη στην πορεία και την εξέλιξη της ομάδας.
«Αν κάποιος μας πίεζε πάρα πολύ για να πάρουμε το μέγιστο από τους παίκτες, αυτός είναι ο κ. Σαββίδης. Αν σε κάποιον αξίζει επίσης ένα μερίδιο, είναι και σε αυτόν», έλεγε λίγα λεπτά αφότου είχε κερδίσει για δεύτερη φορά την Άιντραχτ Φρανκφούρτης, «όλο το μερίδιο της τεράστιας επιτυχίας ανήκει στον κ. Σαββίδη, γιατί έβαλε ψυχή στον ΠΑΟΚ, ήταν πάνω απ’ όλους, μας πίεσε με στόχο να πάρει το καλύτερο κομμάτι μας. Μας μετέδωσε τη μεγάλη του φλόγα, την επιθυμία, να κατακτήσει πραγματικά σημαντικά πράγματα με τον ΠΑΟΚ», είχε πει στην παρουσίαση του βιβλίου «Ραζβάν Λουτσέσκου double PAOK», του συναδέρφου Κώστα Βασιλόπουλου.
Ο Λουτσέσκου έχει κερδίσει το γκρουπ και βλέπει τους παίκτες του να τον αποθεώνουν!
Ο Ραζβάν Λουτσέσκου, κορυφαίος «man manager», διαλέγει παίκτες με ένα και μοναδικό γνώμονα. Το αγωνιστικό πλάνο του. Δεν χρειάζεται να συμβιβαστεί με κανέναν πρόεδρο και κανέναν αθλητικό διευθυντή, δεν λογοδοτεί στις εφημερίδες, ούτε λαμβάνει υπ' όψιν το εμπορικό γκελ. Αλλού, οπουδήποτε αλλού, αυτό είναι πρακτικά αδύνατον. Οπουδήποτε αλλού, εάν έχεις ευκαιρία να πάρεις ταλέντο στη σωστή τιμή ή σούπερ σταρ ελεύθερο στην αγορά, τον παίρνεις. Κι ύστερα σκέπτεσαι πού θα τον χωρέσεις.
Στα δικά μου μάτια, το έχω γράψει και θα το επαναλάβω, ο Ρουμάνος προπονητής είναι… μανούλα στο κομμάτι της ψυχολογίας. Ένας προπονητής που εκπέμπει σιγουριά, ένας προπονητής που ξέρει να διαχειρίζεται εξαιρετικά τους ανθρώπους-ποδοσφαιριστές. Γνωρίζει, λοιπόν, καλύτερα απ’ όλους πως θα πρέπει να διαχειριστεί το ρόστερ του. Γνωρίζει πως θα πρέπει να είναι ο βασικός παίκτης και εκτός των γραμμών. Δε φοβάται να τσαλακωθεί, ειλικρινά δεν του καίγεται καρφί, ούτε έχει ανάγκη από δημόσιες σχέσεις, βγαίνει μπροστά και λέει αυτά που πιστεύει, γνωρίζοντας πως τα λόγια του τρελαίνουν τους αντιπάλους, που δεν είχαν συνηθίσει σε τέτοιους είδους επικοινωνιακά παιγνίδια.
Και φέτος, λοιπόν, εύκολα ή δύσκολα, ο Λουτσέσκου έχει κερδίσει το γκρουπ. Ο παίκτης, όταν δεν παίζει ή όταν αντικαθίσταται, «κάνει σκηνή». Σπανιότατα δεν γκρινιάζει. Και στις νίκες είναι έτοιμος να αναγνωρίσει δημόσια το έργο του προπονητή. Ο Ρουμάνος δεν ήταν στα καλύτερά του, ειδικά μετά την απώλεια του κυπέλλου στον τελικό του Βόλου, όλοι το 'ξέραν με την εσωστρέφεια να έχει καταπνίξει ένα μεγάλο κομμάτι της «ασπρόμαυρης» κοινωνίας, ωστόσο ο Κουλιεράκης, ο Τζίμας κι ο Σαμάτα τον εξυμνούν (δίχως δεύτερες σκέψεις και δίχως να 'χουν μετά να δώσουν λογαριασμό πουθενά...) αναγνωρίζοντας το έργο του, με εντονότατο το αίσθημα δικαιοσύνης στην «Τούμπα».
«Ο προπονητής έχει πετύχει πολλά στην καριέρα του, έχει ισχυρή προσωπικότητα, έχει εμπειρία και μας έχει βοηθήσει κι εμάς τους νέους πάρα πολύ», έλεγε ο Κουλιεράκης την παραμονή του αγώνα με την Ελσίνκι παρότι ήξερε ότι την επομένη θα έμενε στον πάγκο για να μπει να παίξει ο Μιχαηλίδης. «Πρώτα κοιτάω την ομάδα. Αυτή είναι που με ενδιαφέρει να πηγαίνει καλά, μετά κοιτάω άλλους στόχους όπως είναι ο παραπάνω χρόνος συμμετοχής», σημείωνε ο Τζίμας πριν από το ματς στην Τρίπολη, όπου μπήκε στο 90ο λεπτό και πρόλαβε να δώσει μια ασίστ στον Ντεσπόντοφ για το 1-4.
«Ο… Στρατηγός ξέρει πως να μιλάει στους ποδοσφαιριστές, και ειδικότερα σε εμάς τους επιθετικούς, αλλά και πως να προετοιμάζει το γκρουπ κατάλληλα. Είναι αλήθεια ότι ζητάει από εμάς τους επιθετικούς περισσότερα πράγματα και εγώ το απολαμβάνω», τόνιζε μόλις δύο μέρες πριν ο Σαμάτα, που ακούει, διαβάζει ότι δεν κάνει τη δουλειά του καθαρόαιμου επιθετικού, ωστόσο την ίδια στιγμή γνωρίζει ότι ο προπονητής τον λατρεύει και του έχει εμπιστοσύνη.
Αν αυτό δεν είναι επιτυχία, πείτε μας, τι είναι…
Ο Λουτσέσκου πρώτα απ’ όλα άλλαξε και μετά κοίταξε ψηλά…
Ο Ραζβάν Λουτσέσκου δεν ξέρω αν είναι ο καλύτερος προπονητής που έχει περάσει από την Ελλάδα. Είναι, όμως, ο καλύτερος που μπορούσε να ταιριάξει σε αυτή την ομάδα, να λειτουργήσει με αυτόν τον τρόπο και να οδηγήσει τον ΠΑΟΚ στην απόλυτη καταξίωση. Το κυριότερο; Το έκανε βαδίζοντας με τον δικό του τρόπο, απελευθερωμένος από παλιά απωθημένα.
Μετά την κατάκτηση του Ασιατικού Champions League και όλων των τίτλων στη Σαουδική Αραβία, έχοντας στο παλμαρέ του, ήδη, ένα αήττητο πρωτάθλημα και δύο κύπελλα στην Ελλάδα, ο Λουτσέσκου πίστεψε ότι έχει θέση σε κάποιον πάγκο των τοπ πρωταθλημάτων. Ωστόσο δεν θα πήγαινε ποτέ να δουλέψει σε κάποια ομάδα δίχως την προοπτική να πρωταγωνιστήσει, απλά για να πει ότι «ξέρετε κάτι, δούλεψα κι εγώ στην Ιταλία, στη Γαλλία, στην Ισπανία».
Η συχνότερη και τακτικότερη παρουσία του πατέρα του, Μιρτσέα, στη Θεσσαλονίκη, επίσης, έχει παίξει σημαντικό ρόλο στη «μεταμόρφωση» του Ραζβάν. Γιατί, φέτος ο Ρουμάνος τεχνικός άλλαξε πάρα πολύ πρώτα απ’ όλα ο ίδιος και κατά δεύτερη άλλαξε σχεδόν τα πάντα σ’ ότι έχει να κάνει με την προπονητική φιλοσοφία και λογική του. Ποτέ δεν ήταν του εκτεταμένου ροτέισον. Δεν υπήρχε περίπτωση πριν από ένα-δύο χρόνια, να έρθει κάποιος ποδοσφαιριστής και με το… καλημέρα να μπει και να παίξει ή να φτάσουμε Δεκέμβριο μήνα και να υπάρχουν είκοσι ποδοσφαιριστές με διψήφιο αριθμό συμμετοχών.
Ο Λουτσέσκου έχοντας πετύχει την είσοδο του ΠΑΟΚ στους ομίλους του Europa Conference League, με το που άρχισαν να έρχονται, έστω και καθυστερημένα, οι μεταγραφές αποφάσισε να πάει σ’ ένα εκτεταμένο ροτέισον, τρεις μήνες μετά, νιώθει απόλυτα δικαιωμένος για εκείνη την απόφαση που πήρε στα τέλη Αυγούστου και την στήριξε μέχρι σήμερα.
Ο προπονητής πίστεψε στο γκρουπ, πίστεψε στην ποιότητα της ομάδας, κατάφερε να φτιάξει μια ομάδα που παίζει διαφορετικά σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια, παίζει ωραίο ποδόσφαιρο, είναι μια ομάδα που αποπνέει υγεία, θα έλεγε κάποιος πως η εντυπωσιακή πορεία του «Δικεφάλου» στην Ευρώπη και η πρωτιά με το ρεκόρ των 16 βαθμών στον όμιλο του Europa Conference League είναι στοιχεία που όπλισαν με αυτοπεποίθηση τους ποδοσφαιριστές.
Οι παίκτες του ΠΑΟΚ δείχνουν να έχουν εμπεδώσει (και εδώ παίζει κρίσιμο ρόλο το καθετί, το παραμικρό, της καθημερινότητάς τους στην ομάδα) ότι ανήκουν σε μεγάλο κλαμπ. Προς αυτή την κατεύθυνση, λοιπόν, είναι σημαντική η παρουσία και η λάμψη του Λουτσέσκου, ο οποίος ξέρει ότι πρέπει να βάλει φρένο στο πανηγυρικό κλίμα για να τελειώσει τη δουλειά το βράδυ της Πέμπτης (21/12 – 20:00) στο «Μιχάλης Κρητικόπουλος» απέναντι στην Κηφισιά και μετά να σκεφτούν όλες τις μεγάλες προκλήσεις που τους περιμένουν μέσα στο 2024.
Οι ποδοσφαιριστές πιέζονται να φτάσουν μακριά. Ο στόχος δείχνει ξεκάθαρος. Σιγά σιγά το ομολογούν οι περισσότεροι και λένε «μπορούμε να πάρουμε τον τίτλο», θα είναι, άραγε, αυτό ένα εξτρά βάρος σε διάρκεια χρόνου, θα αντέξει ο τωρινός ΠΑΟΚ τις απαιτήσεις και το μεγάλο «πρέπει»;
Η περσινή ομάδα κατέρρευσε στα play-offs. Το παραδέχθηκε και ο ίδιος, μετά την εντός έδρας ήττα από την ΑΕΚ. Διέγνωσε τεράστιο ψυχολογικό έλλειμα, αλλά απ' το καλοκαίρι και μετά το δούλεψε κι αυτό, δεν άφησε τίποτα στην τύχη του, κάπως έτσι ξεπέρασε η ομάδα το «μαύρο βράδυ» στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Από εκείνη τη βραδιά της 30ης Οκτωβρίου, όπου όλα πήγαν στραβά, ο ΠΑΟΚ είναι αήττητος, εδώ και εννιά παιγνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη, είναι σε φόρμα (8 νίκες, 1 ισοπαλία στο ίδιο διάστημα με 27-9 γκολ), το σημαντικότερο είναι πως οι συνεχείς αλλαγές στην ενδεκάδα, όχι μόνο δεν δημιουργούν προβλήματα ομοιογένειας. αλλά έχουν ως αποτέλεσμα γ ενδεκάδα του ΠΑΟΚ να διακρίνεται για την αθλητική της φρεσκάδα.
Στην Τρίπολη, απών ήταν πρώτος σκόρερ της ομάδας, Αντρίγια Ζίβκοβιτς και ο κομβικός στον τομέα της ανάπτυξης, Τάισον, αλλά οι απουσίες τους δεν φάνηκαν. Ο... «ποιος Μουργκ» που κάνει ένα εξαιρετικό πρωτάθλημα και ο Ντεσπόντοφ που ανέκαθεν είχε το ταλέντο να βρίσκει δίχτυα, δεν επέτρεψαν να φανούν αυτές οι απουσίες, ήρθε η νέα «τεσσάρα» και η ενθρόνιση του ΠΑΟΚ στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα.
Όλα αυτά είναι έργο Λουτσέσκου, χριτς-χρατς…
@Photo credits: eurokinissi
