Ζουάν στο Gazzetta: «Ο αποκλεισμός από τον φίλο μου Ζιλμπέρτο Σίλβα, ο σπουδαίος Τότι και η κούπα εναντίον της Αργεντινής»
Βραζιλία. «Jogo Bonito» σε κάθε μεριά, σε κάθε πόλη, ανάμεσα σε κάθε δρόμο. Η χώρα με μία από τις πιο εμβληματικές παραλίες στο Ρίο, που έχει ως συνώνυμο τον καφέ και το καρναβάλι. Όμως ο «χρυσός» δεν βρίσκεται στα ορυχεία αλλά γύρω από μία μπάλα ποδοσφαίρου.
Η «μάνα» αυτού του αθλήματος που μέσα στους αιώνες έχει βγάλει εκατοντάδες ταλέντα που ρίχνουν τη δική τους «χρυσόσκονη» παγκοσμίως κάθε χρόνο. Από τον μύθο του Πέλε, στην dream team του 1994 και του 2002, και από εκεί στους αστέρες του 21ου αιώνα.
Πελέ, Ζαϊρζίνιο, Γκαρνίτσα, Ζίκο, Σοκράτες για τους παλιούς. Ροναλντίνιο, Ρονάλντο, Κακά, Αντριάνο, Ριβάλντο, Καφού, Ρομπέρτο Κάρλος για τους νεότερους και Νεϊμάρ, Βινίσιους, Τιάγκο Σίλβα, Φιρμίνο, Ριτσάρλισον για την εποχή που διανύουμε.
Μία από τις μορφές που έγραψε ιστορία τόσο με την Εθνική Βραζιλίας όσο και με την πορεία του στην Ευρώπη ήταν ο Ζουάν Σιλβέιρα ντος Σάντος για τους λάτρεις του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου ή αλλιώς, απλά Ζουάν για τους υπόλοιπους. Ένας στόπερ που δεν κόστισε ένα «φορτηγό» λεφτά στις ομάδες που έπαιξε αλλά ήταν από τους βασικούς και αναντικατάστατους πυλώνες της Λεβερκούζεν και της Ρόμα όταν ήταν αμφότερες στις καλές εποχές τους.
Επαιξε συνολικά 79 φορές με το εθνόσημο της Βραζιλίας (!) και έζησε από κοντά τους περισσότερους (ή και όλους) τους αστέρες που αναφέραμε παραπάνω στις αρχές της δεκαετίας του 2000, κατακτώντας δύο τίτλους του Copa America.
Δεν ήταν... γυρολόγος στην Ευρώπη. Επίσης δεν άργησε να φύγει από τη Βραζιλία καθώς ήταν 23 ετών και με έξι χρόνια προϋπηρεσία στην πρώτη ομάδα όταν αποφάσισε να κυνηγήσει το όνειρο της Ευρώπης.
Η Λεβερκούζεν τον έκανε δικό της εκείνο το καλοκαίρι αντί 3,5 εκατ. ευρώ και εκείνος εξελίχθηκε σε βασικό στέλεχος των πλάνων κάθε προπονητή που βρήκε στη γερμανική ομάδα. Έπαιξε για μία 5ετία μετρώντας 176 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις, έχοντας 16 γκολ και 7 ασίστ ως απολογισμό.
Το 2007 η Ρόμα έπεισε τις «ασπιρίνες» και με 6,3 εκατ. ευρώ τον έκανε δικό της για να ενισχύσει το κέντρο της άμυνας της. Εκεί έμεινε για ακόμα πέντε χρόνια: σε 148 παιχνίδια είχε 11 γκολ και 4 ασίστ με απολογισμό ένα Κύπελλο Ιταλίας προτού επιστρέψει στην πατρίδα του για τις Ιντερνασιονάλ και Φλαμένγκο.
Στα 44 του πλέον και έχοντας «κρεμάσει» τα παπούτσια του, ο Ζουάν είναι μέρος της οικογένειας της Φλαμένγκο και ο ίδιος ξετύλιξε το κουβάρι της ιστορίας του στο Gazzetta μιλώντας για όσα έζησε, τις στιγμές του στα ελληνικά γήπεδα αλλά και τις εμπειρίες που σύλλεξε δίπλα σε μεγάλα ονόματα.
«Ήταν πολύ ωφέλιμο για εμένα να δουλέψω με τον Σκίμπε»
- Αρχικά ας ανατρέξουμε στις στιγμές που ζήσατε στη Βραζιλία με τη Φλαμένγκο και πώς νιώσατε όταν ήρθε η πρόταση από τη Λεβερκούζεν για την Ευρώπη;
«Πέρασα υπέροχες στιγμές στη Βραζιλία. Κάνοντας ντεμπούτο σε πολύ νεαρή ηλικία, παίρνοντας τίτλους με τη Φλαμένγκο, κλήθηκα στην Εθνική Βραζιλίας το 2001. Έτσι, όταν έφτασε η προσφορά από το Λεβερκούζεν, ένιωσα έτοιμος για την εμπειρία στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Εκείνη τη στιγμή, οι προθέσεις της Φλαμένγκο ήταν επίσης να με πουλήσει επειδή χρειάζονταν χρήματα».
- Ήταν εύκολη ή δύσκολη η προσαρμογή στα δεδομένα της Ευρώπης;
«Το γεγονός ότι έφτασα το καλοκαίρι έκανε την προσαρμογή μου πιο εύκολη. Η Λεβερκούζεν είναι ένας σύλλογος που έχει παράδοση να έχει Βραζιλιάνους παίκτες, επομένως γνώριζε ήδη τον τρόπο ζωής μας. Αυτό με βοήθησε να προσαρμοστώ. Τα πράγματα έγιναν πολύ γρήγορα θετικά».
- Εκεί συναντήσατε και τον Μίκαελ Σκίμπε...
«Ο Σκίμπε, εκείνη τη στιγμή, ήταν ένας προπονητής με πολλές δυνατότητες, πολύ σοβαρός. Είχε μεγάλη εμπειρία στην Εθνική Γερμανίας. Ήταν πολύ ωφέλιμο να δουλέψω μαζί του».
- Τι θυμάστε πιο έντονα από τα παιχνίδια στο Champions League με τη Λεβερκούζεν;
«Τα παιχνίδια του Champions League ήταν πάντα ξεχωριστά. Θυμάμαι τη Λεβερκούζεν κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης, τη χρονιά των «Galacticos». Ήταν ένα πολύ αξιομνημόνευτο παιχνίδι. Και στη Γερμανία, αντιμετώπισα σπουδαίους επιθετικούς, με διαφορετικά χαρακτηριστικά, που με βοήθησαν να εξελιχθώ ως αθλητής».
- Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν πάτε από τη Λεβερκούζεν για τη Ρόμα;
«Είχα ήδη περάσει πέντε χρόνια στη Γερμανία. Ήδη ένιωσα την ανάγκη να έχω μια νέα εμπειρία στην Ευρώπη, ένα πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, έναν σύλλογο που θα μπορούσε να στοχεύει στην κατάκτηση τίτλων. Όταν εμφανίστηκε η Ρόμα, δεν το σκέφτηκα δύο φορές. Ένας σύλλογος με σπουδαία παράδοση και μεγάλους παίκτες που έχουν φορέσει τη φανέλα της».
«Θυμάμαι την εξαιρετική ατμόσφαιρα στην έδρα του Παναθηναϊκού»
- Τι διαφορές είχε το γερμανικό με το ιταλικό ποδόσφαιρο;
«Το γερμανικό ποδόσφαιρο είχε δύναμη, περισσότερη σωματική επαφή εκείνη την εποχή. Και το ιταλικό ποδόσφαιρο είναι πιο τακτικό. Και τα δύο βοήθησαν πολύ στην ανάπτυξή μου και στην εξέλιξή μου».
- Είχατε ως συμπαίκτη και τον Τότι. Πείτε μου για αυτόν τον παίκτη. Πώς ήταν εντός και εκτός γηπέδου; Υπήρχε ποτέ πρόβλημα με τον Σπαλέτι;
«Ο Φρανσέσκο είναι ένας ήρεμος άνθρωπος σε καθημερινή βάση. Εξαιρετικός συμπαίκτης, ηγέτης. Είναι σύμβολο της Ρόμα, ένας παίκτης που σημάδεψε μια γενιά. Δεν είχε υπήρχε πρόβλημα με τον κύριο Σπαλέτι. Έκανε μια μεγάλη ομάδα. Παραλίγο να κερδίσουμε το Scudetto, κερδίσαμε το Coppa Itália και το Super Cup. Ήταν, χωρίς αμφιβολία, ο καλύτερος προπονητής που είχα ποτέ».
- Είχατε ως προπονητή και τον Κλάουντιο Ρανιέρι...
«Ο κύριος Ρανιέρι ήταν ένας πολύ έμπειρος προπονητής, ήξερε πολύ καλά την πόλη. Είχαμε μια υπέροχη σεζόν. Ήμασταν δύο βαθμούς μακριά από την κατάκτηση του Scudetto. Είχε πολύ καλή διαχείριση ομάδας».
- Τι θυμάστε από τα παιχνίδια κόντρα στον Παναθηναϊκό;
«Από το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, στην Ελλάδα, θυμάμαι ότι η ατμόσφαιρα στο γήπεδο ήταν πολύ καλή για να παίξεις ποδόσφαιρο, το γήπεδο ήταν γεμάτο. Καταλήξαμε να αποκλειστούμε. Ο καλός μου φίλος Ζιλμπέρτο Σίλβα έπαιζε στον Παναθηναϊκό. Αλλά θυμάμαι πολλά και για τον Σισέ».
- Ποια ήταν η πιο δυνατή στιγμή σας με τη Ρόμα;
«Κάθε στιγμή στα πέντε χρόνια στη Ρώμη ήταν έντονη και αξιοσημείωτη. Η πόλη αναπνέει ποδόσφαιρο, ο κόσμος ζει έντονα το κλαμπ κάθε μέρα. Αυτή η περιπέτεια στη Ρώμη ήταν πραγματικά υπέροχη».
«Ο Ροντινέι είναι ένας πολεμιστής, δεν θα ξεχάσω το Copa America κόντρα στην Αργεντινή»
- Ο καλύτερος συμπαίκτης και ο πιο δύσκολος αντίπαλος όσο ήσασταν στη Ρόμα;
«Είχα σπουδαίους συμπαίκτες σε αυτά τα πέντε χρόνια στη Ρώμη, παίκτες παγκόσμιας κλάσης που έδωσαν πολύ ποιότητα στην ομάδα. Εκείνη την εποχή ο βασικός μας αντίπαλος ήταν η Ιντερ, η οποία είχε επίσης μια πολύ δυνατή ομάδα».
- Είχατε ποτέ πρόταση από ελληνική ομάδα πριν γυρίσετε στη Βραζιλία; Θα θέλατε να αγωνιστείτε εδώ;
«Δεν έλαβα ποτέ προτάσεις από ελληνικές ομάδες. Ξέρω ότι είναι μια χώρα με παθιασμένους οπαδούς και ότι έχει μερικές σπουδαίες ομάδες. Αλλά δεν είχα την ευκαιρία να έρθω».
- Παίξατε αρκετά παιχνίδια με την Εθνική Βραζιλίας και ήσασταν δίπλα σε μεγάλους παίκτες. Ποιον ποδοσφαιριστή ξεχωρίζετε;
«Ήμουν εννέα χρόνια με την Εθνική Βραζιλίας, παίζοντας με μεγάλα αστέρια. Είναι πολύ δύσκολο να πω για μόνο έναν, γιατί η Βραζιλία παράγει πολλούς απίστευτους παίκτες».
- Ανάμεσα σε αυτούς ήταν ο Ρονάλντο και ο Ροναλντίνιο...
«Ο Ρονάλντο και ο Ροναλντίνιο ήταν δύο πολύ χαρούμενοι παίκτες σε καθημερινή βάση, πολύ θετικοί και με αυτοπεποίθηση. Μετέδωσαν εξαιρετική τεχνική και δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι έγιναν και οι δύο αστέρες στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο».
- Κατακτήσατε δύο τίτλους Copa America με τη Βραζιλία. Ποιον θυμάστε πιο έντονα;
«Και οι δύο τίτλοι ήταν πολύ σημαντικοί για τη χώρα. Αλλά με βάση την ιστορία του παιχνιδιού, το 2004 ήταν ξεχωριστό. Οταν η κανονική διάρκεια του τελικού με την έληξε με 2-2 εναντίον της Αργεντινής με δύο αλλαγές συναισθημάτων στα τελευταία λεπτά αλλά και το τελευταίο πέναλτι που σκόραρα και κατακτήσαμε το τρόπαιο. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Η ιστορία μου στην Εθνική ομάδα της Βραζιλίας είναι για πάντα στη μνήμη μου. Είναι πολύ δύσκολο να παίζεις για την εθνική ομάδα γιατί η Βραζιλία έχει σπουδαίους παίκτες. Είναι πολύ ανταγωνιστικά όλα μέχρι να κληθείς. Δόξα τω Θεώ είχα πολλά χρόνια στην εθνική ομάδα».
- Λίγο πριν κρεμάσετε τα παπούτσια σας, είχατε στη Φλαμένγκο ως συμπαίκτη τον Ροντινέι που τώρα είναι μέλος του Ολυμπιακού. Πείτε μου λίγα λόγια για αυτόν...
«Ο Ροντινέι είναι μεγάλος φίλος. Παίζαμε μαζί στη Φλαμένγκο για μερικά χρόνια. Είναι χαρούμενος και θετικός άνθρωπος ο Guy, ένας πολεμιστής, με μια πολύ ωραία ιστορία ζωής. Και έγινε παίκτης μεγάλης σημασίας για τον Ολυμπιακό που αγωνίζεται τώρα γιατί μπορεί να αμύνεται και να επιτίθεται πολύ αποτελεσματικά».
- Έχετε μετανιώσει για κάτι στην ποδοσφαιρική σας καριέρα;
«Πάντα ονειρευόμουν να γίνω ποδοσφαιριστής. Δεν φανταζόμουν ότι θα έφτανα τόσο μακριά, αλλά κοιτάζοντας την καριέρα μου, έχω μια αίσθηση ολοκλήρωσης».
Αrt direction/Design: Χρήστος Ζωίδης