Ζαν Μακούν στο Gazzetta: «Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πώς αποκλείστηκε ο Ολυμπιακός από τη Μέταλιστ!»

- Ας ξεκινήσουμε το πώς μπήκε το ποδόσφαιρο στη ζωή σας...

«Όπως όλα τα παιδιά στο Καμερούν, από τους δρόμους. Έπαιζα με τους φίλους στο δρόμο όταν ήμουν μικρός. Έπειτα ήρθε το σχολείο και οι γονείς μου προτιμούσαν να πηγαίνω σχολείο από το να παίζω ποδόσφαιρο. Η ευκαιρία μου ήρθε όταν άρχισα να παίζω σε ομάδες και κάποια στιγμή με κάλεσαν στις μικρές εθνικές ομάδες του Καμερούν. Ήμουν πολύ μικρός και συνέχισα στην Jeunesse Star. Όπως όλα τα παιδιά, παίζαμε επειδή το απολαμβάναμε, δεν υπήρχε κάτι άλλο στο μυαλό μας. Και παράλληλα πήγαινα στο σχολείο κιόλας».

- Πότε αρχίσατε να βλέπετε διαφορετικά το ποδόσφαιρο;

«Όταν με κάλεσαν στην Εθνική ομάδα του Καμερούν. Τότε άρχισα να σκέφτομαι διαφορετικά σχετικά με το ποδόσφαιρο. Ο τρόπος που λειτουργείς, οι αποστολές στο εξωτερικό, οι αντίπαλοι που παίζεις. Όλα αυτά σε κάνουν να σκέφτεσαι διαφορετικά το ποδόσφαιρο. Είναι σαν να είσαι επαγγελματίας. Προσπάθησα να μπω σε αυτή τη θέση γιατί ήμουν πραγματικά πολύ μικρός. Σιγά-σιγά το καταλάβαινα μέχρι που έπαιξα στην Cotonsport Garoua που είναι στην πρώτη κατηγορία του Καμερούν».

- Ποιον είχατε ως είδωλο;

«Δεν είχα είδωλο αλλά απέκτησα μόλις άρχισα το ποδόσφαιρο (γέλια). Ήμουν συμπαίκτης με τον Ερίκ Τζεμπά-Τζεμπά, με τον Μοντέστ Μπαμί που έχει φύγει από τη ζωή, με τον Σαμουέλ Έτο στην εθνική ομάδα, με τον Ασίλ Εμανά. Γεννήθηκα σε μία εποχή που υπήρχαν τρομεροί ποδοσφαιριστές στο Καμερούν και με τον Εμανά και τον Μπαμί ήμασταν από την ίδια πόλη αλλά και στις ίδιες ακαδημίες».

- Τι το ιδιαίτερο είχε η πρώτη κατηγορία του Καμερούν;

«Η πρώτη κατηγορία του Καμερούν δεν ήταν επαγγελματική τότε που έπαιζα εγώ. Είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα τώρα. Το απολαμβάναμε απλώς, δεν το κάναμε για τα λεφτά ή κάτι τέτοιο. Βλέπαμε ποδόσφαιρο στην τηλεόραση αλλά δεν ήταν επαγγελματική κατηγορία. Υπήρχαν προβλήματα με τα γήπεδα, πολλά δεν είχαν χορτάρι, ήταν σε χώμα. Δεν είναι οι ίδιες συνθήκες. Πλέον όλα είναι διαφορετικά από τότε. Οι εγκαταστάσεις είναι καλύτερες, τα γήπεδα είναι καλύτερα, οπότε οι νέοι μπορούν να αγωνιστούν πιο εύκολα».

- Στην Ευρώπη ποιον ποδοσφαιριστή βλέπατε περισσότερο;

«Μου άρεσε πάρα πολύ ο Μακελελέ γιατί απολάμβανα να τον βλέπω. Όπως και τον Μπαμί επειδή πήγε στην Ευρώπη πριν πάω εγώ. Και οι δύο έπαιζαν στη θέση μου και μου άρεσαν πολύ».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Jean II Makoun (@j.makoun17)

- Από την αρχή ήσασταν αμυντικός μέσος;

«Όχι, όχι, ήμουν στόπερ στην αρχή στο Καμερούν. Όταν πήγα στη Λιλ για τα δοκιμαστικά, με ρώτησαν σε τι θέση παίζω και τους είπα στόπερ. Και μου είπαν ότι τα χαρακτηριστικά μου είναι για το κέντρο ως αμυντικός μέσος γιατί ήμουν κοντός για τη συγκεκριμένη θέση και η ποιότητα μου δεν έπρεπε να περιοριστεί στην άμυνα. Αυτό μου είχαν πει, οπότε μετακινήθηκα ως αμυντικός μέσος».

- Ποια ήταν η πρώτη ομάδα που σας προσέγγισε από την Ευρώπη;

«Η πρώτη ομάδα ήταν η Λιλ. Ήρθαν στο Κόπα Άφρικα Κ20 όπου ήμουν με το Καμερούν και μου μίλησαν. Μου έκαναν μία πρόταση να πάω στη Γαλλία και να κάνω δοκιμαστικά».

- Πώς εξελίχθηκε το deal με τη Λιλ;

«Όταν έκανα τα δοκιμαστικά, μου έκαναν πρόταση για συμβόλαιο, απάντησα θετικά και επέστρεψα στο Καμερούν για να βγάλω βίζα και να μπορώ να πάω στη Γαλλία. Ωστόσο υπήρξε ένα πρόβλημα και έπρεπε να περιμένω έναν χρόνο, χωρίς να ξέρω γιατί. Έτσι δεν μπορούσα να μετακομίσω στη Γαλλία τότε. Η Λιλ συνέχισε να με παρακολουθεί αλλά εγώ έμεινα στο Καμερούν χωρίς να παίζω μπάλα για έναν χρόνο. Δεν γινόταν να παίξω μέχρι που μία μέρα μου είπαν να πάω να πάρω τη βίζα. Δεν ξέρω τι έγινε και λύθηκε το πρόβλημα. Γενικά δεν κατάλαβα ποτέ ποιο ήταν το πρόβλημα, αλλά μόλις βγήκε πήρα αμέσως το αεροπλάνο και πήγα στη Γαλλία. Ήμουν νέος και έπαιξα αρχικά στη δεύτερη ομάδα».

- Ήταν δύσκολη η προσαρμογή;

«Ναι, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Πιο κρύο μέρος από το Καμερούν, τα πάντα είναι διαφορετικά, είναι πολύ δύσκολα για έναν τόσο νέο άνθρωπο. Τις πρώτες μέρες στην προπόνηση ήταν η δυσκολότερη στιγμή μου. Η μπάλα πηγαίνει πιο γρήγορα. Όλοι λένε "γρήγορα-γρήγορα-γρήγορα" και έτσι είναι και ο ρυθμός. Είχα τρελαθεί και έλεγα "πω,πω". Στην πρώτη προπόνηση θυμάμαι ότι η μπάλα πήγαινε τόσο γρήγορα στο χορτάρι, καθώς δεν είχαμε τα ίδια γήπεδα με το Καμερούν. Και αναρωτιόμουν "τι είναι αυτό το ποδόσφαιρο;". Τελικά, μετά από μία εβδομάδα όλα ήταν πολύ καλύτερα στις προπονήσεις αλλά το κρύο ήταν πάρα πολύ. Προσπάθησα να κάνω πράγματα που έκαναν όλοι».

- Ο άνθρωπος που σας βοήθησε και σας έβαλε στην πρώτη ομάδα της Λιλ, ήταν ο Κλοντ Πιέλ. Τι σημαίνει για εσάς;

«Είναι ο πατέρας μου, ο μέντοράς μου, ο αδερφός μου... είναι τα πάντα μου στο ποδοσφαιρικό κομμάτι γιατί όταν πήγα στη Λιλ ήταν άλλος προπονητής στην πρώτη ομάδα. Μετά την πρώτη σεζόν αποχώρησε και ήρθε ο Κλοντ Πιέλ αλλά εγώ ήμουν στη δεύτερη ομάδα. Έχω να σου πω εδώ ότι στη δεύτερη ομάδα έπαιζα ως στράικερ τότε (γέλια). Είχα βάλει σχεδόν 12 γκολ σε μία σεζόν τότε αλλά όταν τελείωσε η σεζόν, ο Πιέλ με έβαλε κατευθείαν στην πρώτη ομάδα αλλά ως αμυντικό μέσο. Δεν έπαιζα ως βασικός στην αρχή και ήταν λογικό γιατί ήταν οι πρώτες μου φορές στην ανδρική ομάδα αλλά στη συνέχεια έπαιζα όλο και περισσότερο. Με τον Πιέλ πήγαμε μαζί και στη Λυών. Με βοήθησε πάρα πολύ να εξελιχθώ».

- Τι το ξεχωριστό είχε ως προπονητής και ως άνθρωπος;

«Ο χαρακτήρας του. Ήταν πολύ δυνατός χαρακτήρας. Σε κάθε προπόνηση ήθελε από όλους το 100%. Γρήγορες κινήσεις, τρέξιμο, συγκέντρωση. Ήταν εξαιρετικός άνθρωπος αλλά έμοιαζε σαν... στρατηγός (γέλια). Είχα απολαύσει κάθε στιγμή μαζί του στις προπονήσεις και μιλάμε ακόμα και τώρα».

- Ποιο παιχνίδι θυμάστε πιο έντονα;

«Στο ντεμπούτο μου ως βασικός στην πρώτη ομάδα με τον Πιέλ είχα... τρομάξει γιατί παίζαμε κόντρα στη Λυών και ήταν το πρώτο παιχνίδι της σεζόν στο πρωτάθλημα. Πραγματικά δύσκολο παιχνίδι (γέλια). Είχα τρομάξει πάρα πολύ αλλά σε αυτό το παιχνίδι πέτυχα το πρώτο μου επαγγελματικό γκολ και μ’ αυτό νικήσαμε κιόλας».

- Πώς είχατε νιώσει με το γκολ;

«Πφφφ (γέλια). Ήμουν πραγματικά πάρα πολύ χαρούμενος αλλά ήταν τρελό που όλοι κοιτούσαν αυτό το παιχνίδι και εγώ πέτυχα το μοναδικό γκολ του ματς κόντρα στη Λυών. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου αυτό το παιχνίδι. Όταν με ρωτούν κάτι τέτοιο, το συγκεκριμένο ματς έρχεται αμέσως στο μυαλό μου».

- Είχατε παίξει και κόντρα στην ΑΕΚ όσο ήσασταν στη Λιλ. Τα θυμάστε εκείνα τα ματς;

«Ναι θυμάμαι εκείνο το παιχνίδι κόντρα στην ΑΕΚ. Είχα σκοράρει στο Champions League στο 3-1 που νικήσαμε με τη Λιλ. Έχω να σου πω πως ξέραμε την ΑΕΚ στο Καμερούν. Όποιον και να ρωτήσεις στο Καμερούν για την Ελλάδα, ξέρουν την ΑΕΚ και μετά τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Στην Ευρώπη ξέρουν πρώτα τον Ολυμπιακό αλλά στο Καμερούν είναι η ΑΕΚ πρώτα. Όταν ήταν να παίξουμε κόντρα στην ΑΕΚ με τη Λιλ, ο Πιέλ μάς έλεγε συνεχώς ότι είναι πολύ καλή ομάδα με πολύ καλούς ποδοσφαιριστές. Στο Καμερούν, ο φίλος μου είχε αφίσα με την ΑΕΚ και το θυμάμαι από τότε».

- Τι ξεχωρίσατε από την πρώτη σας επίσκεψη στην Ελλάδα;

«Στην Ελλάδα μου άρεσαν πολύ οι οπαδοί. Κοιτάω τώρα τα παιχνίδια που δεν έχουν φιλάθλους στις εξέδρες, είμαι πραγματικά στεναχωρημένος γιατί τους αγαπάω. Όπου και να πηγαίναμε, οι οπαδοί ήταν απίστευτοι. Στην Ευρώπη είναι από τους καλύτερους. Τότε σε κάθε παιχνίδι με τη Λιλ, δεν θα ξεχάσω την ατμόσφαιρα στις εξέδρες ειδικά στο παιχνίδι του Champions League. Άφησαν εξαιρετικές εντυπώσεις σε εκείνο το ματς σε όλους μας».

- Είχατε ως συμπαίκτη και τον Ταυλαρίδη...

«Ναι! Ο Ταυλαρίδης (γέλια). Πολύ καλός αμυντικός, κάτι σαν... "βράχος". Ήρθε στη Λιλ από την Άρσεναλ και είχαμε τόσο καλή άμυνα τότε γιατί με τον Ταυλαρίδη στην άμυνα δεν τρώγαμε… ποτέ γκολ. Δεν περνούσε κανείς και τίποτα. Τόσο καλός αμυντικός και εξαιρετικός χαρακτήρας. Όταν έχεις έναν τέτοιο άνθρωπο στην ομάδα σου, είσαι τυχερός».

- Όπως και τον Αζάρ σε νεαρή ηλικία...

«Ο Αζάρ ήταν πολύ νέος όταν ήμουν στη Λιλ. Έπαιζε κυρίως στη δεύτερη ομάδα αλλά όταν ήρθε για προπονήσεις στην πρώτη ήταν για δύο με τρεις μήνες πριν φύγω. Ήταν πραγματικά τρομερό ταλέντο. Όταν τον είδαμε είπαμε ότι θα πάει σε μεγάλη ομάδα στην καριέρα μου. Από την πρώτη προπόνηση. Είπα "αυτό το αγόρι θα παίξει σε μεγάλη ομάδα στο μέλλον" και δικαιώθηκα απ’ ότι φαίνεται (γέλια)».

- Έπειτα από έξι χρόνια στη Λιλ, ήρθε η πρόταση από τη Λυών. Ήταν εύκολη ή δύσκολη απόφαση να πάτε εκεί;

«Πήγα στη Λυών γιατί ήθελα να κάνω ένα βήμα παραπάνω. Η Λυών είναι ένα μεγάλο κλαμπ τόσο στη Γαλλία όσο και στην Ευρώπη. Ήταν σε καλύτερη οικονομική κατάσταση και σε αντίθεση με τη Λιλ, υπήρχε το "πρέπει" για τους τίτλους. Υπήρχαν τεράστιοι ποδοσφαιριστές όπως ο Μπενζεμά, ο Ζουνίνιο και ήθελα να παίξω σε ένα διαφορετικό περιβάλλον, με άλλους παίκτες. Να τεστάρω σε τι επίπεδο είμαι. Να παλέψω στη Λυών για μία θέση και έτσι αποδέχθηκα την πρόταση να πάω εκεί. Ήθελα να πάω και να κάνω το βήμα παραπάνω σε ένα διαφορετικό επίπεδο».

- Είχατε παραπάνω πίεση όταν πήγατε στη Λυών;

«Και βέβαια είχα την πίεση. Η πρώτη φορά που το ένιωσα τόσο έντονα ήταν όταν πήγα στη Λυών και ο προπονητής ήταν μαζί μου και στη Λιλ (Πιέλ). Από την πρώτη στιγμή με έβαλε βασικό γιατί με ήξερε αλλά αγχωνόμουν αν θα έλεγαν πως με βάζει να παίζω γιατί με ξέρει ή επειδή με είχε και στην προηγούμενη ομάδα μας. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη πίεση μέσα μου όταν πήγα στη Λυών. Γενικά η πίεση στη Λυών ήταν τελείως διαφορετική από τη Λιλ. Έπαιζε Champions League και στόχευαν να πηγαίνουν μακριά και ο πρώτος στόχος ήταν το πρωτάθλημα. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο εκτός από το πρωτάθλημα».

- Θα σταθώ στη σεζόν 2009/10 όταν είχατε κάνει μία τρομερή πορεία μέχρι τα ημιτελικά του Champions League με τη Λυών. Τότε είχατε βάλει και ένα απίστευτο γκολ κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης...

«(γέλια μόλις άκουσε για το γκολ). Όταν παίζεις κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης με όλα αυτά τα αστέρια, έχεις τεράστιο κίνητρο. Νιώθεις άλλος άνθρωπος και όταν σκοράρεις σε τέτοιο παιχνίδι, είσαι σαν ένας "GOAT", δεν ξέρω τι να πω (γέλια). Ο Σούπερμαν ή κάποιος σούπερ ήρωας. Είναι πραγματικά τρελό και μετά από αυτό το γκολ το διασκέδασα αλλά περισσότερο το ευχαριστήθηκα γιατί προκριθήκαμε και γράψαμε ιστορία. Ένιωσα ότι με αυτό το γκολ ανέβηκα ένα επίπεδο παραπάνω».

- Πώς νιώσατε την ώρα που σκοράρατε; Τι σκεφτόσασταν;

«Όχι, όχι δεν κατάλαβες (γέλια). Δεν ήξερα τι να κάνω. Δεν ήξερα πως να πανηγυρίσω. Κοιτούσα από τη μία πλευρά, μετά από την άλλη, έτρεχα όπου να’ ναι…. Οι παίκτες έρχονταν πάνω μου και απλώς έλεγα "τι έγινε;" (γέλια). Μετά το παιχνίδι πραγματικά το χάρηκα με τους οπαδούς, τους συμπαίκτες μου και το ευχαριστήθηκα ακόμα παραπάνω όταν προκριθήκαμε τελικά».

- Πιστεύατε ότι μπορείτε να φτάσετε στον τελικό του Champions League;

«Ναι και βέβαια το πιστεύαμε. Το προσπαθήσαμε πάρα πολύ και κάναμε τα πάντα για να το καταφέρουμε. Στα ημιτελικά παίξαμε με μία μεγάλη ομάδα, την Μπάγερν. Όταν χάσαμε 1-0 στο πρώτο παιχνίδι, θεωρήσαμε πως έχουμε την ευκαιρία στον επαναληπτικό να ανατρέψουμε το σκορ και να προκριθούμε. Όμως στο δεύτερο παιχνίδι όλα ήταν πραγματικά δύσκολα. Πολύ δύσκολα γιατί η Μπάγερν ήταν καλύτερη στη φυσική κατάσταση από εμάς. Μας νίκησαν σε αυτό. Ηταν φρέσκοι και για αυτό χάσαμε 3-0. Ήταν δίκαιη ήττα γιατί το παλέψαμε ξανά και ξανά και ξανά αλλά δεν γινόταν να κάνουμε κάτι. Χάσαμε και αποκλειστήκαμε δίκαια».

- Είχατε παίξει σε μεγάλα ντέρμπι στη Γαλλία. Ποιο θυμάστε πιο έντονα;

«Το μεγάλο ντέρμπι είναι Λυών-Σεντ Ετιέν. Είναι πραγματικά απίθανο ντέρμπι. Όταν ξεκινάει η εβδομάδα που έχει το συγκεκριμένο ματς, από τη Δευτέρα και κάθε μέρα στην προπόνηση έχει τόσους πολλούς οπαδούς. Ακόμα και αν έχεις χάσει όλα τα ματς, αυτό το ντέρμπι είναι το πιο σημαντικό από όλα. Δεν πρέπει να χάσεις αυτό το ντέρμπι (γέλια). Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει. Είναι τόσος κόσμος στις προπονήσεις, σαν το παιχνίδι. Είναι... τρελοί με αυτό το παιχνίδι. Και ας έχουμε χάσει σε προηγούμενα ματς, σου λένε "δεν μας πειράζει, απλά νικήστε στο ντέρμπι". Είναι σαν το Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός στην Ελλάδα και στο λέω εκ πείρας (γέλια). Αν είσαι στη Λυών και χάσεις από την Σεντ Ετιέν, τότε υπάρχει πρόβλημα. Μεγάλο πρόβλημα. Σε αυτό υπάρχει μία διαφορά στο Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός. Στη Γαλλία αν χάσεις αυτό παιχνίδι, τότε υπάρχει πραγματικά μεγάλο πρόβλημα. Είναι τρελοί».

- Είχατε συναντήσει και τον Μπενζεμά σε νεαρή ηλικία...

«Είναι μία περίπτωση σαν αυτά που σου είπα με τον Αζάρ. Λίγο πριν φύγω από τη Λυών ήταν στη δεύτερη ομάδα. Μόλις ανέβηκε στην πρώτη και τον είδα... ήταν απίστευτος. Ένα τεράστιο ταλέντο. Μπορεί όσα λέω για τον Μπενζεμά να μοιάζουν με του Αζάρ αλλά ήταν σε ένα απίστευτο επίπεδο, ακόμα πιο ψηλά από τον Αζάρ. Έτρεχε, σκόραρε, εξαιρετική τεχνική και στην αρχή ήταν εξτρέμ. Είχαμε τρομερούς παίκτες όπως ο Γκοβού, ο Λισάντρο Λόπες αλλά ο Μπενζεμά ήταν όλη η Λυών. Χωρίς υπερβολή. Πραγματικά δεν νιώθω έκπληξη που έκανε τόσο μεγάλη καριέρα. Κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα, πολλούς τίτλους αλλά δεν ήταν περίεργο για εμένα. Όταν τον είδα την πρώτη φορά, εκείνον τον νεαρό Μπενζεμά είπα "όλοι θα μιλούν για αυτόν σε λίγο καιρό"».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Jean II Makoun (@j.makoun17)

- Είχατε μία ομάδα με τρομερούς παίκτες στη Λυών. Ποιον ξεχωρίζατε;

«Πολύ δύσκολη ερώτηση αυτή. Είχαμε πραγματικά τρομερή ομάδα με πολλούς παικταράδες. Είχαμε τον Ζουνίνιο, τον Κρις, τον Φάμπιο Γκρόσο... Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιον. Ήταν σε εξαιρετικό επίπεδο όλοι».

- Τι κρατάτε από την παρουσία σας στη Γαλλία;

«Θα πω όσα πέρασα στη Λιλ. Συνολικά ήταν η καλύτερη στιγμή μου στη Γαλλία. Στη Λυών είχα αρκετή πίεση στο να κερδίσουμε το πρωτάθλημα αλλά μπορώ να πω ότι, μόλις έγινε η μεταγραφή από τη Λιλ στη Λυών, είπα μέσα μου "τώρα είμαι επαγγελματίας". Και στη Λιλ ήμουν, αλλά είναι διαφορετικό το επίπεδο σε όλα στη Λυών. Κάθε στιγμή είσαι υπό πίεση για να πάρεις το πρωτάθλημα, όλες οι ομάδες δίνουν το 200% για να σε νικήσουν, έπαιζα κάθε δύο ή τρεις μέρες... το απόλαυσα αλλά η καλύτερη στιγμή στη Γαλλία ήταν όσα πέρασα στη Λιλ».

- Και ακολούθησε ο... μαγικός κόσμος της Premier League με την Άστον Βίλα. Αρχικά τι διαφορές εντοπίσατε με τη Γαλλία;

«Δεν μοιάζουν καθόλου. Τα πάντα είναι διαφορετικά, η ατμόσφαιρα, οι οπαδοί. Είχα πρόβλημα στην αρχή καθώς δεν ήξερα πολύ καλά αγγλικά. Καταλάβαινα, αλλά δεν ήξερα να μιλάω και να γράφω, με αποτέλεσμα να πηγαίνω για μάθημα αγγλικών μετά τις προπονήσεις. Ο πρώτος μήνας ήταν πραγματικά δύσκολος αλλά μετά άρχισα να προσαρμόζομαι στην ζωή».

- Ποια είναι η ιστορία από αυτή τη μεταγραφή;

«Πήγα στην Premier League για στην Άστον Βίλα ήταν ο Ζεράρ Ουγιέ που δεν είναι πλέον στη ζωή. Ήταν στη Λυών και εκείνος με πήρε από τη Λιλ και είχαμε κρατήσει επαφές. Όταν πήγε στην Άστον Βίλα με ζήτησε και πήγα. Η πίεση ήταν παρόμοια με τη Λυών αλλά να σου πω την αλήθεια, δεν το ευχαριστήθηκα. Είχα έναν τραυματισμό και με άφησε πίσω γιατί ήταν για περίπου 4-5 μήνες όταν ήμουν στη Λυών και στα μέσα της σεζόν πήγα στην Άστον Βίλα. Έπαιξα στην αρχή αλλά μετά έμεινα τελείως εκτός γιατί είχα νέο τραυματισμό. Ήταν μία πολύ δύσκολη σεζόν για εμένα λόγω του τραυματισμού μου καθώς έμεινα εκτός για πολύ καιρό».

- Εκεί ποιος ποδοσφαιριστής σας εντυπωσίασε;

«Θα πω τον Πετρόφ. Ήταν το κάτι άλλο ως ποδοσφαιριστής και όταν έπαιζα μαζί του στο κέντρο, ένιωθα φανταστικά! Απίστευτη ποιότητα και απόλαυσα περισσότερο από ποτέ το ποδόσφαιρο δίπλα του».

- Θεωρείτε ότι αξίζατε μία δεύτερη ευκαιρία στην Άστον Βίλα;

«Ναι και βέβαια άξιζα. Αν δεν είχα τραυματιστεί θα μπορούσα να κάνω πολλά πράγματα στην Άστον Βίλα, θα μπορούσα να παίξω περισσότερα ματς και να κάνω περισσότερα».

- Και πάμε στον Ολυμπιακό...

«Μαρινάκης... τον λατρεύω πραγματικά».

- Βλέπω κατευθείαν σας ήρθε εκείνος στο μυαλό. Γιατί;

«Είναι ένας άνθρωπος που μου αρέσει πάρα πολύ, είναι εξαιρετικός. Είναι πολύ καλός πρόεδρος και ό,τι του ζητήσεις, θα στο δώσει. Πάντα μας υποσχόταν κάποια μπόνους για επιτυχίες και νίκες και ερχόταν συνέχεια να μας μιλάει. Ήθελε να μας τονώσει το ηθικό. Μας έλεγε να πηγαίνουμε στο γραφείο για οτιδήποτε πρόβλημα έχουμε γιατί το ποδόσφαιρο είναι ποδόσφαιρο αλλά και η ζωή είναι ζωή μας έλεγε. Είτε ως πατέρας, είτε ως αδερφός, είτε ως φίλος μάς έλεγε συνέχεια να του λέμε αν έχουμε κάποιο πρόβλημα. Η πόρτα του ήταν πάντα ανοιχτή. Μου άρεσε γιατί ήξερε ότι δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο στη ζωή».

- Τι ξέρατε για τον Ολυμπιακό πριν έρθει η πρόταση;

«Όλοι γνωρίζουν τον Ολυμπιακό στην Ευρώπη. Αν δεν ξέρεις τον Ολυμπιακό, δεν παρακολουθείς ποδόσφαιρο! Όλοι τον ξέρουν ή μόλις αναφέρεις την Ελλάδα, όλοι λένε Ολυμπιακός. Σε όλα τα αθλήματα κιόλας όχι μόνο στο ποδόσφαιρο. Όπως και άπαντες γνωρίζουν το ντέρμπι Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός. Προσωπικά μέχρι και τώρα, βλέπω το Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός και το Γαλατασαράι - Φενέρμπαχτσε. Για εμένα αυτά είναι τα μεγάλα ντέρμπι όπως και το Ρέιντζερς - Σέλτικ».

- Πώς έγινε το deal με τον Ολυμπιακό, ήταν εύκολη η απόφαση;

«Μέσα σε μία εβδομάδα έγινε η μεταγραφή. Τόσο γρήγορα. Μέσα σε επτά μέρες δώσαμε τα χέρια και έγινε. Ήταν πολύ εύκολη απόφαση γιατί θα πήγαινα να παίξω σε μία μεγάλη ομάδα. Από την πρώτη μέρα στον Ολυμπιακό λάτρεψα τα πάντα. Λάτρεψα ξανά το ποδόσφαιρο, λάτρεψα την πόλη, το κλίμα, τον κόσμο, τη φιλοξενία. Όλα. Απόλαυσα τα πάντα στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό. Με όλη μου την καρδιά, έκανα πολύ σωστή επιλογή που ήρθα».

- Ποια ήταν η πρώτη σας εντύπωση στην Ελλάδα;

«Την πρώτη φορά που ήρθα στην Ελλάδα για τον Ολυμπιακό, οπαδοί της ομάδας ήρθαν στα γραφεία για να με υποδεχθούν. Όταν το είδα είπα "τι είναι αυτό;". Δεν το πίστευα. Όταν βγήκα έξω αφού είχα υπογράψει, δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσο όμορφα ένιωσα. Τόσο υπέροχα. Τόσοι οπαδοί μαζεμένοι να τραγουδούν για εμένα… Είπα "όλοι αυτοί για εμένα;" (γέλια). Δεν θα το ξεχάσω ποτέ σου λέω! ΠΟΤΕ!».

- Είχατε μιλήσει με κάποιον πριν έρθετε στην Ελλάδα και με ποιον... κουμπώσατε πιο γρήγορα;

«Δεν είχα μιλήσει με κάποιον. Όταν ήρθα, ο πρώτος με τον οποίο "κούμπωσα" ήταν ο Ραφίκ Τζεμπούρ. Τον ήξερα από τη Γαλλία και επειδή μιλούσε γαλλικά, δέσαμε αμέσως».

- Είχατε ξανά πρόταση από ελληνική ομάδα είτε πριν, είτε μετά;

«Όχι, όχι δεν είχα ποτέ ξανά πρόταση από ελληνική ομάδα. Ούτε πριν, ούτε μετά».

- Πείτε μου για τον Βαλβέρδε...

«Ο Βαλβέρδε δεν μιλούσε πολύ. Για να σου πω την αλήθεια, ένα πρόβλημα στον Ολυμπιακό ήταν που είχαμε πολλούς ποδοσφαιριστές από διάφορες χώρες. Οπότε η επικοινωνία ήταν δύσκολη. Σκέψου είχαμε 2 ή 3 μεταφραστές στην ομάδα για να εξηγούν όσα λέγαμε. Ό,τι μας έδειχνε ο Βαλβέρδε έβγαινε στο χορτάρι. Το ποδόσφαιρο είναι το ίδιο από όποια χώρα και αν είσαι. Η γλώσσα του ποδοσφαίρου είναι μία. Αν τη μιλάς θα αποδώσεις στο γήπεδο, αν όχι, τότε δεν θα αποδώσεις. Μιλάμε μέχρι και σήμερα που και που».

- Ποια στιγμή στον Ολυμπιακό δεν θα ξεχάσετε ποτέ;

«Στο πρώτο μου παιχνίδι θυμάμαι ότι ήμουν στον πάγκο. Και όταν σηκώθηκα για ζέσταμα, είπα "ουάου" γιατί όλοι στο γήπεδο άρχισαν να φωνάζουν "Μακούν, Μακούν"... Για σχεδόν πέντε λεπτά τραγουδούσαν το όνομά του. Και την ώρα που μπήκα στο γήπεδο πάλι συνέβη το ίδιο. Ήταν απίστευτο. Μόνο για αυτό, ο Ολυμπιακός θα είναι για πάντα στην καρδιά μου. Πώς γίνεται να ξεχάσω τέτοιες στιγμές; Έπιανα μπάλα, τραγουδούσαν, έκανα κάτι, τραγουδούσαν. Απίστευτο».

- Τι το ξεχωριστό είχαν οι οπαδοί του Ολυμπιακού;

«Θα το πω απλά. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού ξέρουν να αγαπούν έναν ποδοσφαιριστή».

- Ποιος παίκτης στον Ολυμπιακό σας είχε εντυπωσιάσει;

«Αριέλ Ιμπάγασα. Τόσο καλός παίκτης. Μα τόσο... παιχταράς (ελληνικά). Όταν έπαιζα μαζί του ένιωθα σαν να παίζω δίπλα στον Ινιέστα, στον Τσάβι. Πήγα στον Ιμπαγάσα κάποια στιγμή και του είπα "σε ευχαριστώ μίστερ που παίζω δίπλα σου". Τον έβλεπα ως δάσκαλο με όλα αυτά που έκανε».

- Εκείνη τη σεζόν είχατε φτάσει στους «16» του Europa League και όλα έδειχναν ότι θα περνούσατε τη Μέταλιστ αλλά ήρθε μία άσχημη ήττα και αποκλεισμός. Πείτε μου για εκείνες τις δύο νύχτες...

«Αρχικά είχε πραγματικά πάρα πολύ κρύο στην Ουκρανία. Σκέψου ότι τα δάκτυλα μου ήταν παγωμένα δύο μέρες αφού είχαμε γυρίσει στην Ελλάδα. Για το δεύτερο ματς, πραγματικά ήταν ένα μεγάλο λάθος που μείναμε εκτός. Ακόμα δεν ξέρω τι να πω για εκείνο το ματς. Σκέψου ότι τώρα θυμάμαι ξανά το παιχνίδι και ακόμη και τώρα, δέκα χρόνια μετά δεν καταλαβαίνω πώς μείναμε έξω. Τα κάναμε όλα τόσο καλά, είχαμε κάνει πολύ καλό ματς, το γήπεδο ήταν γεμάτο. Και ξαφνικά χάθηκαν όλα... ήταν επαγγελματικά λάθη δικά μας. Η ομάδα τα έδωσε όλα σε εμάς, παίζαμε εντός έδρας, ο πρόεδρος ήταν δίπλα μας και όταν το σκέφτομαι, πραγματικά είμαι στεναχωρημένος. Ακόμα δεν μπορώ να εξηγήσω ποιο ήταν το πρόβλημα. Σαν εφιάλτης».

- Πιστεύατε ότι ο Ολυμπιακός μπορούσε να φτάσει μέχρι τον τελικό;

«Είχαμε μία πολύ καλή ομάδα και φυσικά είχαμε την αίσθηση ότι μπορούμε να φτάσουμε στον τελικό. Είχαμε και έναν δρόμο προς τον τελικό που μας έδινε τη δυνατότητα να πάμε μακριά. Οι παίκτες μεταξύ μας λέγαμε ακόμα και μετά από καιρό "πώς γίνεται αυτή η ομάδα να έμεινε εκτός με αυτόν τον τρόπο;"».

- Ποιο παιχνίδι δεν θα ξεχάσετε ποτέ με τον Ολυμπιακό;

«Και βέβαια το παιχνίδι κόντρα στον Παναθηναϊκό. Είχα ξεκινήσει ως βασικός αλλά τραυματίστηκα σε εκείνο το ματς. Θυμάμαι ότι είχαμε παίξει αρκετά καλά, ισοφαρίσαμε στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου αλλά αυτό που θα θυμάμαι για πάντα είναι η ατμόσφαιρα. Πραγματικά οι οπαδοί, η ένταση, το πάθος... είναι αδύνατον να ξεχάσει κάποιος αυτή τη μέρα. Είναι η καλύτερη στιγμή μου στον Ολυμπιακό».

- Είχατε κατακτήσει και το νταμπλ...

«Είναι η υπέροχη στιγμή γιατί όταν κάνεις το νταμπλ, νιώθεις τόσο ξεχωριστός. Τόσο διαφορετικά. Στο βιογραφικό μου αυτοί οι δύο τίτλοι είναι οι μόνοι στην καριέρα μου γιατί ούτε στη Λυών, ούτε στη Λιλ κατέκτησα κάποιο τρόπαιο. Γι’ αυτό και το όνομα μου έχει συνδυαστεί με τον Ολυμπιακό. Είναι μία μοναδική στιγμή για έναν ποδοσφαιριστή να κερδίζει έναν τίτλο».

- Θέλατε να μείνετε στον Ολυμπιακό;

«Εγώ ήθελα να μείνω στον Ολυμπιακό, όπως και ο Ολυμπιακός με ήθελε αλλά μόνο με νέο δανεισμό. Αντιθέτως η Άστον Βίλα έψαχνε τρόπο να με πουλήσει κάπου και αυτό δεν μου επέτρεψε να επιστρέψω στην Ελλάδα. Για αυτό μετά γύρισα στη Γαλλία και τη Ρεν».

- Όσον αφορά τις ελληνικές ομάδες, είχατε έστω κάποιο ενδιαφέρον;

«Όχι, όχι δεν είχα ποτέ ξανά πρόταση επίσημη από ελληνική ομάδα. Και να σου πω την αλήθεια, αν υπήρχε η πιθανότητα εκείνη την στιγμή να επιστρέψω στην Ελλάδα, θεωρώ ότι μόνο ο Ολυμπιακός θα είχε τη δυνατότητα να στηρίξει οικονομικά το συμβόλαιο μου. Ήταν αρκετά δύσκολο και μεγάλο το συμβόλαιο μου. Σκέψου ότι στον δανεισμό μου, η Άστον Βίλα πλήρωσε το 50% και ο Ολυμπιακός το άλλο 50%».

- Μετά τον Ολυμπιακό, ακολούθησε η Ρεν στη Γαλλία και η Αντάλιασπορ στην Τουρκία. Μιλήστε για τις εμπειρίες σας σε αυτές τις δύο ομάδες.

«Ήξερα πολύ καλά το πρωτάθλημα στη Γαλλία και όταν πήγα στη Ρεν, δεν είχα κανένα θέμα να αρχίζω να παίζω. Μπήκα κατευθείαν στον ρυθμό του παιχνιδιού και να βοηθάω την ομάδα. Δεν ήταν δύσκολο για εμένα γιατί μιλούσα γαλλικά, με τον προπονητή γνωριζόμασταν. Η Γαλλία με ήξερε γενικά και έπαιξα τρεις καλές σεζόν. Μόλις τελείωσε το συμβόλαιό μου, ο Σαμουέλ Ετό ήταν στην Αντάλιασπορ και επέλεξα να συνεχίσω εκεί την καριέρα μου για να παίξω μαζί του. Απόλαυσα το ποδόσφαιρο εκεί γιατί ήταν μία νέα ομάδα που για πρώτη φορά ήταν στην πρώτη κατηγορία και είχε και καινούργιο γήπεδο. Όλα ήταν νέα και σκέφτεσαι και διαφορετικά. Μου αρέσει να δοκιμάζω και να αλλάζω παραστάσεις στη ζωή μου».

- Να τονίσουμε κιόλας ότι έχετε παίξει σε δύο Μουντιάλ. Του 2010 και του 2014 με το Καμερούν. Ποιο ήταν πιο ιδιαίτερο για εσάς;

«Ήταν ιδιαίτερο το Μουντιάλ του 2014 στη Βραζιλία. Είχαμε μία πολύ καλή ομάδα αλλά δεν είχαμε κάνει καθόλου προετοιμασία. Είχαμε πολλά προβλήματα ως ομάδα και όταν φτάσαμε εκεί, δεν το διασκεδάσαμε. Δώσαμε όλη την ενέργεια μας σε πράγματα εκτός του ποδοσφαίρου, με αποτέλεσμα να το... ξεχάσουμε ότι είμαστε σε μία μεγάλη διοργάνωση. Όταν δεν έχεις ενέργεια, δεν γίνεται να παίξεις με τον καλύτερο σου εαυτό».

- Ο ποδοσφαιριστής που έχει κάνει μία τεράστια καριέρα από το Καμερούν είναι ο Σαμουέλ Ετό. Τι σημαίνει για τη χώρα αυτός ο άνθρωπος;

«Ο Σάμουελ Ετό είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος. Όλοι τον αγαπούν στο Καμερούν και πραγματικά είναι φανταστικός. Τώρα είναι ένας πολύ καλός πρόεδρος στην ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας. Αν ξεκινήσουμε να μιλάμε για εκείνον θα μας πάρει σίγουρα μία ώρα (γέλια). Όλοι όσοι ξέρουν ποδόσφαιρο τον γνωρίζουν, είναι ένας από τους μεγαλύτερους στράικερ στην ιστορία της ομάδας. Αν τότε στο Μουντιάλ είχαμε φτάσει πιο μακριά, τότε θεωρώ θα είχε πάρει την Χρυσή Μπάλα αλλά δεν το κατάφερε τότε. Αν και την άξιζε το 2010 που πήρε το τρεμπλ με την Ίντερ και έκανε πραγματικά μία απίστευτη σεζόν. Ξαναλέω όλοι τον αγαπούν εδώ στο Καμερούν. Θυμάμαι τότε που τον γνώρισα στην εθνική ομάδα και έπαιξα ως συμπαίκτης αλλά και ως αντίπαλος. Και θα σου πω μία ιστορία. Όταν έβλεπαν τον Ετό σε νεαρή ηλικία, δεν ήταν όπως σου είπα για τον Μπενζεμά ή τον Αζάρ. Ήταν απλά καλός και λίγοι πίστευαν ότι θα έφτανε τόσο ψηλά. Πήγε βήμα-βήμα και τα... έσπασε όλα. Άπαντες εδώ τον στηρίζουν ως πρόεδρο της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας και εκείνος θέλει να κάνει πιο επαγγελματικό το ποδόσφαιρο εδώ».

- Έχετε μετανιώσει για κάτι στην καριέρα σας;

«Θα πω για την παρουσία μου στην Αγγλία. Όπου αλλού έπαιξα πραγματικά απόλαυσα το ποδόσφαιρο, τη ζωή, τις ομάδες. Έχω κάθε ομάδα που έπαιξα στην καρδιά μου. Αντίστοιχα όπου πήγα, με ήθελαν. Στον Ολυμπιακό, στη Λιλ, στη Λυών... παντού. Αν θα άλλαζα κάτι είναι η παρουσία μου στην Αγγλία. Δεν θα ήθελα να πάω στην Αγγλία γιατί είχα αρκετούς τραυματισμούς και δεν απόλαυσα το ποδόσφαιρο εκεί».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Jean II Makoun (@j.makoun17)

- Ποιος είναι ο πιο σκληρός αντίπαλος στην καριέρα σας και ποια η δυσκολότερη ομάδα που αντιμετωπίσατε;

«Όταν έπαιξα με Λυών και Λιλ είχα παίξει κόντρα στον Πολ Σκόουλς. Είναι ο ποδοσφαιριστής που μου άρεσε περισσότερο γιατί ήταν στο κέντρο αλλά όταν έπαιξα ως αντίπαλος... (γέλια). Άστο... ήταν πραγματικά πάρα πολύ δύσκολο. Και από ομάδες, η πιο δύσκολη που έπαιξα ως αντίπαλος στην καριέρα μου ήταν η Μπαρτσελόνα το 2009. Αν και σκόραρα στο παιχνίδι της Βαρκελώνης, είχα περάσει ένα από τα πιο εφιαλτικά βράδια της καριέρα μου. Είχαμε χάσει με 5-2 και θυμάμαι όλα τα αστέρια που είχε... Ινιέστα, Ετό, Ανρί, Μέσι, Τσάβι».

- Καλύτερος συμπαίκτης;

«Ο Σαμουέλ Ετό φυσικά. Έχω ξεχωρίσει τον Μπενζεμά, τον Ιμπαγάσα αλλά ο Ετό ήταν το κάτι άλλο».

- Ποια στιγμή κρατάτε από όλη την πορεία σας στα γήπεδα;

«Όταν ήμουν στη Λιλ, στη δεύτερη χρονιά μου εκεί, κατάλαβα ότι «ξεκίνησα το ποδόσφαιρο». Είχα προσαρμοστεί, είχα αρπάξει τις ευκαιρίες μου και ένιωθα πάρα πολύ σίγουρος για εμένα. Έπαιξε καταλυτικό ρόλο εκείνη η σεζόν στην καριέρα μου. Στην πρώτη σεζόν όλα ήταν καινούργια για εμένα και έπρεπε να προσαρμοστώ. Στη δεύτερη χρονιά όμως είχα πάρει θέση βασικού και εκεί κατάλαβα ότι είχε ξεκινήσει η πορεία μου στη Λιλ».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Jean II Makoun (@j.makoun17)

- Παρακολουθείτε τον Ολυμπιακό;

«Θέλω μία μέρα να επιστρέψω στον Ολυμπιακό, να δω έναν αγώνα, να μιλήσω με τον κόσμο, με τους ανθρώπους μέσα στην ομάδα. Θα προσπαθήσω να το κάνω κάποια στιγμή».

- Έχετε κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά σας παπούτσια. Με τι ασχολείστε τώρα;

«Αυτή τη στιγμή είμαι στο Καμερούν μόνιμα. Έχω μία ακαδημία ποδοσφαίρου για νέους ποδοσφαιριστές. Απολαμβάνω το άθλημα και τους βοηθάω να φτιάξουν μία ποδοσφαιρική καριέρα. Είμαι πολύ καλά, βλέπω ποδόσφαιρο συνεχώς και δίνω αρκετό χρόνο στις ακαδημίες μου».