Χουάν Ρομάν Ρικέλμε: Το τελευταίο-ρομαντικό 10αρι, πλέον πρόεδρος της Μπόκα!
Στα νιάτα του, από το μαγικό δεξί του πόδι περνούσαν όλες οι επιθέσεις της Μπόκα Τζούνιορς, πλέον από το προεδρικό του γραφείο στη φτωχική γειτονιά Λα Μπόκα θα περνούν όλες οι διοικητικές αποφάσεις για το μέλλον των Xeneizes.
Το όνομά του άρρηκτα συνδεδεμένο με την Μπόκα στην Αργεντινή, πήρε τίτλους στη χώρα του, ενώ αγωνίστηκε με μεγάλη επιτυχία και στο ισπανικό πρωτάθλημα με τις φανέλες των Βιγιαρεάλ και Μπαρτσελόνα. Οι Μπλαουγκράνα ήταν άλλωστε εκείνοι που τον «εντόπισαν» και τον πήραν στην Ευρώπη. Με την εθνική Αργεντινής δεν τα κατάφερε με την ίδια επιτυχία. Λίγο ο Ντιέγκο Μαραντόνα, λίγο οι διαφωνίες του και τα προβλήματα στα αποδυτήρια της Αλμπισελέστε, δεν τον άφησαν ποτέ να... ξετυλίξει και εκεί το ταλέντο του.
Πλέον από τη θέση του προέδρου, οι προκλήσεις και οι δυσκολίες που θα βρει μπροστά του είναι πολλές, όμως ξέρει ότι έχει με το μέρος του τη στήριξη του κόσμου και μαζί με εκείνους θα προσπαθήσει να κάνει και πάλι την Μπόκα δυνατή. Το Gazzetta ξετυλίγει το «κουβάρι» της ποδοσφαιρικής καριέρας του Αργεντινού μέσου, σας αναλύει τις κορυφαίες του στιγμές στην Μπόκα και ανοίγει το... μαύρο κούτι της κόντρας του με τον Θεό της μπάλας, Μαραντόνα.
Όταν ο Ρικέλμε έγινε... μήλον της Έριδος για Μπόκα και Ρίβερ
Ο Χουάν Ρομάν Ρικέλμε όπως είναι το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε το 1978, μία ημέρα πριν η Αργεντινή κατακτήσει ως οικοδέσποινα το πρώτο από τα τρία Παγκόσμια Κύπελλα της ιστορίας της. Στον τελικό απέναντι στην Ολλανδία, τα δύο γκολ του Κέμπες και το ένα του Μπερτόνι χάρισαν το τρόπαιο στην Αλμπισελέστε, με τελικό σκορ το 3-1. Ο Ρικέλμε δεν θα μπορούσε να θυμάται αυτές τις στιγμές, ωστόσο πέρασε την πρώτη μέρα της ζωής του σε ένα μαιευτήριο που όλοι πανηγύριζαν τα γκολ της Αργεντινής, εν μέσω της χούντας του Χόρχε Ραφαέλ Βιδέλα.
Τα πρώτα ποδοσφαιρικά του βήματα τα έκανε σε μια άλλη ομάδα του Μπουένος Άιρες, την Αρχεντίνος Τζούνιορς. Η ομάδα από τη γειτονιά Πατερνάλ, χαρακτηρίζεται και ως το «Νηπιαγωγείο» της Αργεντινής, καθώς από τα... σπλάχνα της έχουν βγει ποδοσφαιριστές όπως οι Ντιέγκο Μαραντόνα, Ρικέλμε, Φερνάντο Ρεδόνδο, Φαμπρίσιο Κολοτσίνι, Χουάν Πάμπλο Σορίν και πολλοί άλλοι. Μόλις ο Ρικέλμε έγινε αντιληπτός για τον ξεχωριστό τρόπο παιχνιδιού του, αμέσως-αμέσως Μπόκα και Ρίβερ Πλέιτ «μονομάχησαν» για τα... μαγικά πόδια του.
Ο μικρός τότε Ρομάν, επέλεξε την Μπόκα και έκανε την ομάδα της καρδιάς του να βγάλει από τα ταμεία της 800.000 δολάρια για να τον πάρει στην Κ-20. Το όνειρό του δεν άργησε να πραγματοποιηθεί, στα 18 του έκανε το επίσημο ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα, στην αναμέτρηση απέναντι στην Ουνιόν Σάντα Φε στο... καυτό «Μπομπονέρα», με τελικό σκορ το 2-0. Το πρώτο του γκολ δεν επίσης δεν άργησε να έρθει, δύο εβδομάδες αργότερα στην εμφατική νική της Μπόκα με 6-0 απέναντι στην Ουρακάν στο «Τόμας Αδόλφο Ντουκό» πέτυχε το πρώτο του τέρμα στο πρωτάθλημα.
Αυτές οι πρώτες εμφανίσεις του τράβηξαν τα βλέμματα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και η Μπαρτσελόνα τον Ιούλιο του 2002 πήρε τον 24χρονο τότε Ρικέλμε στην Ισπανία. Εκεί έμεινε για πέντε χρόνια αγωνιζόμενος σε Μπαρτσελόνα και Βιγιαρέαλ και το 2007 έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και επέστρεψε στο «Μπομπονέρα» για να συναντηθεί και πάλι με τη μεγάλη του αγάπη. Όταν το ποδόσφαιρο άρχιζε να αλλάζει και να μπαίνει σε... μοντέρνους ρυθμούς, εκείνος αποφάσισε να αποσυρθεί το 2014 με τη φανέλα της Αρχεντίνος Τζούνιορς, στο γήπεδο που κλώτσησε για πρώτη φορά τη «στρογγυλή θεά».
Η κόντρα με τον Μαραντόνα και η εθνική
Ο Ρικέλμε και ο Μαραντόνα μοιράστηκαν την αγάπη του «Μπομπονέρα» για αρκετό καιρό, ωστόσο ο κόσμος έπρεπε να επιλέξει έναν από τους δύο και αυτός ήταν ο Ρομάν. «Μαραντόνα προδότη, Ρομάν σε αγαπάμε», έγραφε πανό μπροστά από τη θύρα 12 των οργανωμένων οπαδών της Μπόκα. Η λατρεία για τον Ρικέλμε μόλις είχε φτάσει σε άλλο επίπεδο.
Ο Ντιέγκο και ο Ρομάν ήταν φίλοι για πάνω από δέκα χρόνια. Ο «Ντιεγκίτο» μάλιστα φόρεσε τη φανέλα του Ρικέλμε στον αποχαιρετιστήριο αγώνα του στο γήπεδο της Μπόκα. Η θρυλική ομιλία «η μπάλα δεν λερώνεται» απαγγέλθηκε με το Νο 10 του Ρομάν στην πλάτη του. Όλα έμοιαζαν αρμονικά: Ο Μαραντόνα έπαιξε το τελευταίο του παιχνίδι ως επαγγελματίας, το 1997 εναντίον της Ρίβερ Πλέιτ και στη θέση του πέρασε ο νεαρός τότε Ρομάν, που είχε ήδη δείξει την προδιάθεσή του για... αισθητικό τρόπο παιχνιδιού.
Λίγα χρόνια αργότερα άρχισε η βεντέτα, σε μια τηλεοπτική συνέντευξη, ο Μαραντόνα αμφισβήτησε την ποδοσφαιρική και φυσική κατάσταση του Ρομάν λέγοντας: «Θέλω ο Ρομάν στα τελευταία είκοσι μέτρα να κάνει τη διαφορά, με ταχύτητα να βοηθάει τους επιθετικούς και να φτάνει στο γκολ. Αλλά τις προάλλες είδα την Μπόκα στο γήπεδο και έχει σωματικά προβλήματα, δεν δουλεύει σωστά». Ο Ρικέλμε απάντησε: «Στην τηλεόραση έμαθα ότι ο προπονητής της εθνικής με βλέπει σε κακή κατάσταση. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν συμφωνούμε πολύ με τον Μαραντόνα. Οι κωδικοί μου δεν είναι δικοί του και είναι ξεκάθαρο και στους δυο μας ότι δεν μπορούμε να συνεργαστούμε».
Από τότε όλα διαλύθηκαν για πάντα μεταξύ τους. Ο Ρικέλμε δεν επέστρεψε ποτέ στην εθνική Αργεντινής από εκείνη τη στιγμή, (έχασε τη Νότια Αφρική το 2010, που θα ήταν το δεύτερο της καριέρας του) και ο Μαραντόνα συνέχισε την έντονη κριτική του. Όταν αποφάσισε να αποσυρθεί προσωρινά από το ποδόσφαιρο και να φύγει από την Μπόκα το 2012 ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσων. «Αν είναι άδειος, ας γεμίσει», είπε χαρακτηριστικά ο Μαραντόνα.
Η κόντρα τους δεν σταμάτησε εκεί, όταν ο Ρικέλμε έθεσε υποψηφιότητα για την αντιπροεδρία της Μπόκα το 2019, ο Μαραντόνα είπε ότι πουλάει και τον εαυτό του για τα χρήματα. «Δεν με νοιάζει τι λέει ο Μαραντόνα», απάντησε αμέσως ο Ρομάν όταν ρωτήθηκε για τα λόγια του «Ντιεγκίτο». Στο πιο πρόσφατο χρονικά συμβάν, ο Μαραντόνα επέστρεψε στο «Μπομπονέρα» στις 7 Μαρτίου του 2020, όντας προπονητής της Χιμνάσια Λα Πλάτα. Το γήπεδο αποθέωσε τον Θεό της μπάλας και ο Ρικέλμε, ως αντιπρόεδρος του συλλόγου, δεν βρέθηκε καν στην εν λόγω τελετή.
Οι προκλήσεις από τη θέση του προέδρου
Ο Ρικέλμε στις εκλογές για την προεδρία του club, έγραψε ιστορία και έδειξε και πάλι τη δυναμική του. Ξεπέρασε τον Αντρές Ιμπάρα (ο οποίος είχε και την υποστήριξη του πρώην προέδρου της Αργεντινής, Μαουρίσιο Μάκρι αλλά και του νυν, Χαβιέρ Μιλέι) και με 43,3 χιλιάδες ψήφους εκλέχθηκε πρόεδρος των Xeneizes.
Ο Ρομάν είχε την εμπειρία από τα διοικητικά της Μπόκα, καθώς από το 2019 ήταν ο αντιπρόεδρος της, όντας το δεξί χέρι του προέδρου, Χόρχε Αμεάλ. Οι φετινές εκλογές ήταν οι μεγαλύτερες από άποψη προσέλευσης στο αργεντίνικο ποδόσφαιρο, οι δεύτερες μεγαλύτερες στον κόσμο, πίσω μόνο από την εκλογή του Σάντρο Ροσέλ στην Μπαρτσελόνα το 2010, με 57 χιλιάδες ψήφους.
Κάπως έτσι πήρε 30.318 ψήφους, σχεδόν διπλάσιες από του Ιμπάρα, ο οποίος πήρε 15.949. Η νέα θητεία του θα διαρκέσει μέχρι το τέλος του 2027 και οι προκλήσεις είναι πολλές. Η αντίπαλη υποψηφιότητα αυτή του Αντρές Ιμπάρα είχε ως αντιπρόεδρο τον πρώην πρόεδρο της Μπόκα και της Αργεντινής, Μαουρίσιο Μάκρι και ανοιχτή στήριξη από τον νέο πρόεδρο της Αργεντινής, Χαβιέρ Μιλέι.
Οι εκλογές πλαισιώθηκαν από αντιπαραθέσεις και ανταλλαγές κατηγοριών μεταξύ των δύο πλευρών. Ήταν αρχικά προγραμματισμένες για τις 3 Δεκεμβρίου, αλλά ανεστάλησαν από τα δικαστήρια μετά την αναφορά της αντιπολίτευσης για παρατυπίες από την πλευρά 13.300 μελών με δικαίωμα ψήφου. Μετά από μέρες αβεβαιότητας, οι εκλογές εγκρίθηκαν και όλα κύλησαν ομαλά.
Ο τρεις φορές πρωταθλητής του Copa Libertadores έφυγε από τα εκλογικά περίπτερα περικυκλωμένος από θαυμαστές, πηδώντας και τραγουδώντας στο πλευρό των φιλάθλων, σαν να γιόρταζε έναν ακόμη τίτλο στην καριέρα του. Πλέον οι προκλήσεις που έχει μπροστά του είναι πολλές. Βασικός στόχος και διακής πόθος των οπαδών της Μπόκα παραμένει η κατάκτηση του Copa Libertadores, μετά από το 2007 όταν και ο Ρομάν ήταν από τους πρωταγωνιστές της εντός των τεσσάρων γραμμών. Στο οικονομικό κομμάτι, ο πληθωρισμός στην Αργεντινή είναι ήδη πάνω από 140% ετησίως και το ποδόσφαιρο αναμένεται επίσης να επηρεαστεί και τον Ρικέλμε να έχει την ευθύνη να διαχειριστεί σωστά το οικονομικό κομμάτι της Μπόκα.
Ο Ρικέλμε ήταν για τους ρομαντικούς ποδοσφαιρόφιλους, ένα από τα τελευταία «δεκάρια» του 21ου αιώνα. Ήταν ένα αρτίστας που... μιλούσε στην μπάλα και με το δεξί του τη «χόρευε» σε ρυθμούς τάνγκο. Ένας παίκτης που στηρίχθηκε στην άψογη τεχνική του κατάρτιση, με την οποία κάλυπτε την όχι και τόσο μεγάλη ταχύτητά του στον αγωνιστικό χώρο. Στα 45 του πλέον, ο τύπος που σπάνια χαμογελούσε, πλέον «χοροπηδάει» μαζί με τους τρελαμένους οπαδούς της Μπόκα, με σκοπό να γράψει με χρυσά γράμματα τη δική του ιστορία και από τη θέση του προέδρου.