Πηλέας στο Gazzetta: «Με στενοχώρησε που έφυγα από την Άρσεναλ»
Κάθε εμπόδιο για καλό λέει ο σοφός λαός κι έτσι αποφάσισε να αντιμετωπίσει το τέλος της περιπέτειάς του στην Αγγλία και την Άρσεναλ και ο Κώστας Πηλέας. Ο τότε 19χρονος Κύπριος αριστερός μπακ είδε να μπαίνει... ταφόπλακα στα όνειρά του για καριέρα στο εξωτερικό, τουλάχιστον για εκείνη την περίοδο, μη έχοντας ευθύνη και μη μπορώντας να κάνει κάτι για να αλλάξει την κατάσταση, παρά τις προσπάθειές του.
Η επιστροφή του στην Κύπρο και το εγχώριο πρωτάθλημα ήταν δύσκολη, μετά από τις συνθήκες που είχε συνηθίσει να δουλεύει, αλλά και το επίπεδο που αγωνιζόταν στην Αγγλία, όμως εκείνος ήταν αποφασισμένος να ξεπεράσει το εμπόδιο που ορθώθηκε μπροστά και να ξεκινήσει ξανά από την αρχή για να τραβήξει και πάλι προς τα ψηλά.
Αντιμετώπισε κι εκεί άλλου είδους δυσκολίες, οι οποίες όμως τον σκληραγώγησαν και τον «προίκησαν» με σημαντικά μαθήματα και εφόδια για την συνέχεια της καριέρας του. Κέρδισε τους πρώτους του τίτλους με την Ανόρθωση και τον Άρη Λεμεσού, στον δεύτερο έχοντας πολύ μεγάλη συνεισφορά και ανέβασε έτσι τις μετοχές του.
Τελικά αποφάσισε να κεφαλαιοποιήσει τις επιτυχίες του κάνοντας μία μεταγραφή σ' ένα καλύτερο πρωτάθλημα από το κυπριακό, εκείνο της Ελλάδας και σε μία ομάδα νεοφώτιστη, όπως ο Πανσερραϊκός, απορρίπτοντας την προοπτική των προκριματικών του Champions League και της συμμετοχής σε ευρωπαϊκή διοργάνωση γενικότερα, που θα είχε αν έμενε στον Άρη Λεμεσού.
Πλέον, διαπρέπει στην χώρα μας με την ομάδα των Σερρών, που ήταν η ανέλπιστη «ατραξιόν» του πρωταθλήματος από τις μικρές ομάδες στο πρώτο μισό της κανονικής διάρκειας λόγω του ποδοσφαίρου που έπαιζε. Υπό τις οδηγίες του Πάμπλο Γκαρσία κάνει πολύ καλά παιχνίδια εξυπηρετώντας τόσο τον ρόλο του αριστερού μπακ όσο κι εκείνον του αριστερού εξτρέμ, περισσότερο σε πιο δύσκολα ματς και σε εκτός έδρας παιχνίδια.
Πλησιάσαμε, λοιπόν, τον Κώστα Πηλέα για να μας πει την ενδιαφέρουσα ιστορία του για το πως ένας πιτσιρικάς από την Κύπρο βρέθηκε από το... νησί της Αφροδίτης στην ακαδημία της Άρσεναλ στην Αγγλία, μετά επέστρεψε πίσω και τελικά πρωταγωνιστεί πλέον στα γήπεδα της Stoiximan Superleague.
«Τα πράγματα πήγαιναν όπως τα ονειρευόμουν στην Άρσεναλ μέχρι που ήρθε το χαρτί του στρατού»
Πες μας λίγο για τα παιδικά σου χρόνια και πως ξεκίνησες την ενασχόλησή σου με το ποδόσφαιρο.
«Τα παιδικά μου χρόνια με θυμάμαι με μία μπάλα όλη μέρα στο σχολείο κι έπειτα στην γειτονιά με φίλους, αλλά στην ποδοσφαιρική ακαδημία που πήγαινα τότε».
Πώς προέκυψε το «άλμα» στην Άρσεναλ;
«Είχα συμμετάσχει σε κάποια τουρνουά στην Ελλάδα και στην Αγγλία με την Arsenal Academy, που υπήρχε τότε στην Ελλάδα. Εκεί υπήρχαν σκάουτ της Άρσεναλ μαζί με τον Στιβ Μόροου (εργαζόταν στους «κανονιέρηδες» ως επικεφαλής του δικτύου σκάουτινγκ που είχε η ομάδα για τους νέους παίκτες). Με ξεχώρισαν από τις εμφανίσεις μου εκεί και από τότε ξεκίνησαν οι επαφές για να καταλήξουμε τελικά σε συμφωνία και να ενσωματωθώ στην κανονική της ακαδημία στην Αγγλία».
Πώς ήταν τα πράγματα εκεί;
«Απο νεαρή ηλικία κατά διαστήματα έκανα ταξίδια στην Αγγλία, όταν άρχισα να αποτελώ μέλος της εν Ελλάδι ακαδημίας της Άρσεναλ. Ο λόγος ήταν για να κάνω προπονήσεις στις ακαδημίες της ομάδας εκεί και να παίξω και σε κάποιους αγώνες, ώστε να μπορούν με αξιολογήσουν καλύτερα και να συγκρίνουν την εξέλιξη που έχω σε σχέση με τα παιδιά της ακαδημίας στην Αγγλία.
Αυτό γινότανε μέχρι τα 15,5 μου χρόνια, οπότε και υπέγραψα το πρώτο μου συμβόλαιο με την Άρσεναλ. Τότε απέκτησα και το δικαίωμα λόγω ηλικίας να μπορώ να μείνω μόνιμα στην Αγγλία. Τα πράγματα για εμένα εκεί πήγαιναν καταπληκτικά. Ήμουν από τα βασικά στελέχη της Κ19 ενώ έπαιζα και στην Κ23, όταν δεν έρχονταν πολλοί παίκτες από την πρώτη ομάδα».
Είχε κι Έλληνες συμπαίκτες εκεί απ' ότι γνωρίζουμε. Τον Μούργο (αριστέρα στην φωτογραφία της πρώτης ενότητας) και τον Χατζηθεοδωρίδη. Πόσο σε βοήθησε;
«Με τα παιδιά δεν μέναμε μαζί, αλλά γνωριζόμασταν πολύ καλά από την Ελλάδα. Σίγουρα για εμένα ήταν μεγάλη βοήθεια, ειδικά στο κομμάτι της προσαρμογής μου εκεί που έγινε πιο γρήγορα λόγω αυτών, αφού με βοήθησαν και στο θέμα της γλώσσας, μιας και στην αρχή δεν ήξερα αγγλικά. Όμως με κείνους κοντά μου όλα κυλούσαν τέλεια».
Με ποιους ποδοσφαιριστές συνυπήρξες στην ομάδα εκείνη της Άρσεναλ που τώρα κάνουν μεγάλη καριέρα;
«Με αρκετούς, αλλά νομίζω πιο σημαντικοί είναι οι Έντι Ενκέτια, που βρίσκεται ακόμα στην ομάδα, ο Ρις Νέλσον, ο Γουίλοκ, ο Γκνάμπρι, που παίζει στην Μπάγερν και ο Μάλεν. Τους εύχομαι πραγματικά τα καλύτερα».
Πώς πήγαν για σένα τα πράγματα στην ομάδα και γιατί τελικά ολοκληρώθηκε η συνεργασία σας;
«Ενώ τα πράγματα πήγαιναν όπως τα ονειρευόμουνα, δηλαδή αγωνιζόμουν συνέχεια, πήγαινα κι έκανα προπονήσεις με την πρώτη ομάδα και εξελισσόμουν, μου ήρθε ένα χαρτί από τον στρατό της Κύπρου πως πρέπει να ενταχθώ στην φρουρά. Για να μην τα πολυλογώ ήτανε τον καιρό που ξεκινούσε η μεταγραφική περίοδος και η Άρσεναλ με ενημέρωσε πως ένα διάστημα περιθώριο για να διευθετήσω το ζήτημα, ώστε να μπορέσει να συνεχιστεί η συνεργασία μας. Με είχαν προσεγγίσει κι άλλες ομάδες από Αγγλία και Ισπανία στο ίδιο διάστημα. Επέστρεψε στην Κύπρο όμως δεν γινόταν το θέμα να διευθετηθεί όσο γρήγορα χρειαζόταν.
Ενημέρωσα τότε τον μάνατζερ μου κι εκείνος μου είπε ''Κώστα τέτοιου μεγέθους ομάδες δεν θα σε περιμένουν για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα που χρειάζεται, θα πάνε απλώς στην δεύτερη επιλογή τους''. Οπότε αναγκάστηκα να γυρίσω στο πρωτάθλημα Κύπρου για να συνεχίσω να αγωνίζονται και να εκπληρώσω παράλληλα τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις».
«Δυσαρεστήθηκα που επέστρεψα στην Κύπρο, αλλά ήμουν όμως αποφασισμένος να επιστρέψω»
Πως ήταν για σένα η απόφαση να επιστρέψεις στο κυπριακό πρωτάθλημα από κει που είχες συνηθίσει να παίζεις, κυρίως λόγω της διαφοράς των υποδομών, του αγωνιστικού επιπέδου κλπ.;
«Δεν ήμουν καθόλου χαρούμενος. με την εξέλιξη να γυρίσω πίσω στην Κύπρο, αλλά πάντα είχα στο μυαλό μου ότι πρέπει να δουλέψω σκληρά και να αποδείξω ξανά πως μπορώ να επιστρέψω στο υψηλότερο επίπεδο. Οι υποδομές και η ποιότητα του παιχνιδιού αυτού καθ' εαυτού είχαν τεράστιες διαφορές, όμως στην Αγγλία δεν υπάρχει το πάθος και ο παλμός που έχουν οι ομάδες στην Ελλάδα και την Κύπρο».
Πήγες, λοιπόν, στην Ανόρθωση. Την δεύτερη χρονιά πήγες δανεικός στην Καρμιώτισσα και την επόμενη σεζόν (2019-2020) επέστρεψες κι έμεινες εντελώς εκτός, γιατί;
«Η σεζόν αυτή ήταν για εμένα μια δύσκολη εμπειρία, όμως σημαντική. Όλοι οι ποδοσφαιριστές στον κόσμο περνάνε μία τέτοια περίοδο. Δεν γνωρίζω τον λόγο που δεν αγωνίστηκα κι έμεινα στον πάγκο όλη τη χρονιά. Εγώ έκανα τη δουλειά μου, προπονιόμουν σκληρά και περίμενα την ευκαιρία μου, που όμως δεν ήρθε ποτέ, αλλά αυτό με έκανε πιο δυνατό. Πίστεψα περισσότερο στον εαυτό μου και γι' αυτό βρίσκομαι τώρα εδώ».
Πώς ένιωσες όταν κατέκτησες τον πρώτο σου τίτλο με την Ανόρθωση;
«Ήταν ένα πολύ ωραίο και ξεχωριστό συναίσθημα, γιατί η Ανόρθωση είχε χρόνια να κατακτήσει τίτλο και δώσαμε μεγάλη χαρά στον κόσμο της ομάδας. Έτσι συνέβη και με τον Άρη Λεμεσού, που κατακτήσαμε το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία της ομάδας κι είχα κι εγώ μεγάλο και καθοριστικό ρόλο σ' αυτό. Πιο πολύ όμως στον τίτλο αυτό με ενθουσίασε και με χαροποίησε, όταν άκουσα ανθρώπους που στηρίζανε χρόνια την ομάδα,η οποία δεν είχε επτυχίες πριν, να με αποκαλούν legend του κλαμπ και να μου λένε πως δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την χαρά που τους χαρίσαμε»
Μετά πώς και πήγες΄Εθνικό;
«Απόφασισα να πάω εκεί γιατί ήθελα να παίξω ως βασικός, να έχω μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής. Γι' αυτό δεν ανανέωσα το συμβόλαιό μου με την Ανόρθωση και επέλεξα να πάω εκεί για να αποδείξω πως μπορώ να αγωνίζομαι ως βασικός. Κι έτσι έγινε, πήγα εκεί, έκανα μία πολύ καλή σεζόν. Έτσι, ήρθαν και κάποιες προτάσεις, όπως από τον Άρη και το ΑΠΟΕΛ. Τελικά υπέγραψε προσύμφωνο με τον Άρη Λεμεσού και κατέληξα εκεί».
Πες για τον Άρη Λεμεσού, το πρότζεκτ που υπάρχει εκεί και το πρωτάθλημα που κατέκτησες.
«Ο Άρης Λεμεσού έχει ένα πολύ επαγγελματικό πρότζεκτ και το ακολουθούν κατά γράμμα. Ξέρουν τι θέλουν, με ποιο τρόπο θέλουν να αγωνίζονται και πως να λειτουργούν την ομάδα εντός κι εκτός γηπέδου κι αυτό φαίνεται σ' αυτά που έχουν πετύχει».
«Θα συνεχίσω την σκληρή δουλειά ώστε να ασχοληθεί ξανά μαζί μου ο Ρομάνο»
Πώς αποφάσισες να αφήσεις μία ομάδα που θα έπαιζε στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ για να έρθεις στον Πανσερραϊκό;
«Πήρα αυτό το ρίσκο γιατί θέλω να αγωνίζομαι βασικός και να αποδείξω πως μπορώ να αγωνιστώ στα καλύτερα πρωταθλήματα στον κόσμο και σε μεγαλύτερους συλλόγους απ' αυτούς που βρέθηκα μέχρι τώρα. Είναι όνειρο για κάθε παίκτη να πάει όσο πιο ψηλά γίνεται και σε προσωπικό, αλλά και σε ομαδικό επίπεδο».
Υπήρξε ένα tweet του Φαμπρίτσιο Ρομάνο για σένα που έλεγε ότι αναμένεται να πας σε κορυφαίο πρωτάθλημα της Ευρώπης. Υπήρξαν κι άλλες ομάδες που μίλησες εκτός από τα «λιοντάρια»;
«Ναι το γνωρίζω. Αναφερόταν σε πρόταση από το Βέλγιο, η οποία μεταγραφική υπόθεση δεν γνωρίζω γιατί δεν προχώρησε τελικά. Όμως, συνεχίζουμε την σκληρή δουλειά έτσι ώστε να ξανασχοληθεί ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος μαζί μου και αυτή την φορά να πάνε όλα καλά (σ.σ. γέλια)».
Πώς είναι να έχεις προπονητή τον Πάμπλο Γκαρσία;
«Έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Μαθαίνω συνεχώς καινούργια πράγματα, τα οποία ταιριάζουν πολύ στο παιχνίδι μου».
Σε ικανοποιεί που ο Πανσερραϊκός έχει μία διαφορετική φιλοσοφία από τις ομάδες που ανεβαίνουν συνήθως στο ποδοσφαιρικό του στυλ;
«Ναι, η ομάδα είναι καινούργια στην κατηγορία, αλλά έχουμε ποδοσφαιριστές καλούς και γι' αυτό έχουμε αυτή την επιθετική φιλοσοφία. Συνήθως για μία ομάδα που είναι νέα στην κατηγορία, αυτό δεν είναι εφικτό, όμως εμείς το πετυχαίνουμε αρκετά καλά, αν και είχαμε κι εμείς κάποια άσχημα αποτελέσματα όπως είναι φυσιολογικό να συμβεί».
Ξεκινήσατε πολύ καλά στο πρωτάθλημα, όμως κάπου άρχισαν να στραβώνουν τα αποτελέσματα με κάποια γκολ που δεχθήκατε στο τέλος των αγώνων κι αυτό φάνηκε να σας επηρεάζει ψυχολογικά, έχοντας χαμηλότερη βαθμολογική συγκομιδή απ' ότι θα μπορούσατε βάσει της εικόνας σας. Πώς κρίνεις την μέχρι τώρα πορεία σας;
«Είναι αρκετά θετική αν κάνουμε μία συνολική αποτίμηση. Αυτό που μας συμβαίνει στα τελευταία λεπτά θεωρώ πως οφείλεται στην εμπειρία που λείπει από την ομάδα στα παιχνίδια της κατηγορίας αυτής».
Τέλος, ένα σχόλιο για το πρώτο σου γκολ με την εθνική Κύπρου, που ήρθε μάλιστα και μ' ένα αντίπαλο επιπέδου Ισπανίας (δείτε εδώ).
«Είναι ένα πολύ ωραίο συναίσθημα. Παρ' ότι το παιχνίδι τελείωσε με αρνητικό αποτέλεσμα για την ομάδα, αυτό δεν στάθηκε αρκετό να μου πάρει την χαρά και τον ενθουσιασμό που είχα. Είναι ένα τέρμα που θα μείνει για πάντα χαραγμένο στο πίσω του μυαλού μου, γιατί η αγάπη και τα συγχαρητήρια που πήρα από τον κόσμο ήταν μαγικό συναίσθημα. Ευελπιστώ να έρθουν κι άλλα στο μέλλον».
@Photo credits: INTIME, Sportimages.com
