«Αν υπήρχε διαπαιδαγώγηση στο σχολείο, ο Άλκης θα ζούσε σήμερα»: Μια συζήτηση με τα μέλη της δομής που δημιουργήθηκε στη μνήμη του

Μία από τις πρώτες ιδέες ήταν λοιπόν η θέσπιση Πανελλήνιας Ημέρας Φιλάθλου τη 1η Φεβρουαρίου κάθε έτους. Τον Σεπτέμβριο του 2022 έγινε επίσημη αίτηση στο Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού. 15 μήνες μετά τελικά, στα πλαίσια της ψήφισης του νομοσχεδίου για την καταπολέμηση της οπαδικής βίας στον αθλητισμό, το αίτημα της Δομής έγινε δεκτό και υπερψηφίστηκε και από τους τριακόσιους βουλευτές.

«Είναι κάτι παραπάνω από μια σημαντική μέρα για όλους μας. Είναι ένα τεράστιο επίτευγμα στη μνήμη του Άλκη και όλων των παιδιών που έχουν φύγει εξαιτίας της οπαδικής βίας στην Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια» σημειώνει ο Ιωάννης Βαγάνωφ. Τόσο εκείνος όσο και ο Λευτέρης Παππάς στέκονται ιδιαίτερα στο γεγονός ότι πέρασε η συγκεκριμένη πρόταση παμψηφεί.

«Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, πρώτα και κύρια, στον Σωκράτη Φάμελλο, τον Πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έφερε το θέμα στη Βουλή. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω και τους βουλευτές Θεσσαλονίκης, Θεόδωρο Καράογλου και Άννα Ευθυμίου, για την ώθηση που έδωσαν. Το εντυπωσιακό, βέβαια, είναι ότι έγινε δεκτή τροπολογία της αντιπολίτευσης, κάτι το οποίο δεν ξέρω αν έχει συμβεί ποτέ ξανά στο παρελθόν» προσθέτει ο Λευτέρης Παππάς.

Σε αυτό στάθηκε και ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Θεόφιλος Ξανθόπουλος, κατά τη συζήτηση για το νομοσχέδιο, επισημαίνοντας ότι πρόκειται για ένα ιστορικό γεγονός για τα πολιτικά δρώμενα της χώρας.

«Αυτή είναι μια πολύ σημαντική στιγμή για το ελληνικό Κοινοβούλιο, εγώ σε αυτή τη δεύτερη θητεία μου στη Βουλή δεν θυμάμαι να έχει ξαναγίνει δεκτή τροπολογία της Αντιπολίτευσης από την Κυβέρνηση, και αυτό δείχνει τουλάχιστον σε επίπεδο προθέσεων -ανεξάρτητα από αποκλίσεις και διαφοροποιήσεις- να παλέψουμε όλοι μαζί στο μέτρο του δυνατού για να αντιμετωπίσουμε αυτό το τέρας της βίας» δήλωσε από το έδρανό του.

Η υπερψήφιση της θέσπισης της Πανελλήνιας Ημέρας Φιλάθλου έγινε το πρωί της 1ης Φεβρουαρίου. Της μέρας που συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από τη δολοφονία του Άλκη. Η συνάντηση με τα μέλη της δομής έγινε ύστερα από τις εκδηλώσεις μνήμης στο σημείο που έχασε τη ζωή του.

Ο χώρος ήταν γεμάτος με κεριά, λουλούδια, κασκόλ κάθε ομάδας και πανό που έγραφαν: «Άλκη ζεις». Ανάμεσα στους παρευρισκόμενους ήταν και τέσσερα μικρά παιδιά. Ο Λέανδρος, ο Γιάννης, ο Σπύρος και η Μάγια. Τέσσερα παιδιά που μπορεί να υποστηρίζουν διαφορετικές ομάδες μεταξύ τους αλλά έχουν ένα κοινό: αγαπούν το ποδόσφαιρο.

Λίγα λεπτά αργότερα στο σημείο βρέθηκε και ο πατέρας του Άλκη, Αριστείδης Καμπανός, ο οποίος συνομίλησε με όλα προσωπικά. Όταν βρέθηκε μπροστά στον Γιάννη που υποστηρίζει την ΑΕΚ, τον ρώτησε: «ο Αραούχο σου αρέσει;» και χαμογέλασε.

Η πρόσκληση των παιδιών στο σημείο της δολοφονίας του Άλκη ήταν ένα μήνυμα, όπως εξηγούν τα μέλη της Δομής, προκειμένου να φανεί παντού ότι «υπάρχει καλοσύνη». «Ο πρώτος στόχος μας είναι να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά των δημοτικών σχολείων και των ακαδημιών. Ο αθλητισμός είναι το όχημα για να αλλάξει η κοινωνία. Γιατί αν μάθουν να σέβονται τον συμμαθητή τους που υποστηρίζει μια άλλη ομάδα, θα μάθουν να σέβονται κάθε συμμαθητή τους. Θεωρώ ότι εάν υπήρχε μια διαπαιδαγώγηση κατά της οπαδικής βίας στο σχολείο, ο Άλκης σήμερα θα ζούσε. Γιατί έστω ένας από τους δολοφόνους θα έλεγε: “φτάνει, πάμε να φύγουμε”» σημειώνει ο Λευτέρης Παππάς.

Η Δομή της 1ης Φεβρουαρίου Εις το Όνομα του Άλκη έχει έρθει ήδη σε συνεργασία με τα δημοτικά σχολεία του Δήμου Καλαμαριάς και οι εμπειρίες που τους μεταφέρουν οι εκπαιδευτικοί είναι συγκινητικές. «Υπάρχουν εντυπωσιακά αποτελέσματα. Παιδιά ζητάνε από τους δασκάλους τους να τους στείλουν το link της δομής προκειμένου να το δείξουν στους πατεράδες τους. Η διαπαιδαγώγηση δηλαδή μπορεί να γίνει και ανάποδα. Από τον γιο στον πατέρα» προσθέτει.

Η πορεία που έγινε πέρυσι έχει μείνει αξέχαστη σε όλους. Ήταν, όπως εξηγούν, μια τρανή απόδειξη ότι «όλοι εμείς που θέλουμε να μπει ένα τέλος σε όλο αυτό το κακό είμαστε πολύ περισσότεροι». «Αρκετοί από όσους κατέβηκαν στην πορεία φορούσαν διακριτικά των ομάδων τους. Ήταν η πρώτη φορά που οπαδοί των τριών μεγάλων ομάδων της Θεσσαλονίκης που έκαναν κάτι τέτοιο» εξηγεί ο Λευτέρης και τον λόγο παίρνει ο Ιωάννης.

«Υπήρχε μεγάλος φόβος από τον κόσμο. Θα σου πω ένα χαρακτηριστικό περιστατικό. Στην πορεία γνώρισα δύο οπαδούς του ΠΑΟΚ, οι οποίοι φοβόντουσαν να βγάλουν το μπουφάν τους και να δείξουν τα ασπρόμαυρα κασκόλ που φορούσαν από μέσα. Τους είπα να μη φοβούνται τίποτα. Και ο ένας το ξεκούμπωσε κατευθείαν».

Ο Ιωάννης θεωρεί ότι κάθε εβδομάδα υπάρχουν πολλά περιστατικά που δείχνουν την καλή πλευρά του οπαδικού κινήματος στην Ελλάδα. «Υπάρχουν πολλές εικόνες που δείχνουν οπαδούς να ανταλλάσουν μπύρες μεταξύ τους, κασκόλ. Υπάρχει καλοσύνη αλλά δεν ξέρω. Δεν προβάλλεται τόσο, δεν μπορώ να εξηγήσω. Ο αθλητισμός μπορεί να ενώνει, όχι να σκοτώνει» επισημαίνει.

Θεωρεί ότι υπάρχουν τέσσερις φορείς που μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα στη χώρα. «Η Πολιτεία, οι διοικήσεις των ομάδων, τα ΜΜΕ και αρχηγοί των συνδέσμων. Εκεί είναι η κύρια λύση. Μέχρι τη στιγμή βέβαια που γίνουμε τόσοι πολλοί εμείς που θα πούμε τέλος σε όλους αυτούς. Και νομίζω ότι αυξανόμαστε σταδιακά».

Στο σημείο της δολοφονίας του Άλκη καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας πέρασε αρκετός κόσμος που άφησε ένα λουλούδι ή ένα κεράκι στη μνήμη του. Από τα ηχεία που είχαν τοποθετηθεί έπαιζε το τραγούδι «Μη με χτυπάτε άλλο». Αυτά ήταν τα λόγια του ενώ δεχόταν την επίθεση από τους οπαδούς του ΠΑΟΚ, οι οποίοι τελικά του στέρησαν τη ζωή.

Το ρεύμα για τη λειτουργία των ηχείων το έδωσε ένας ηλικιωμένος που ζει στην πολυκατοικία, στην είσοδο της οποίας έγινε η δολοφονία. «Το καλώδιο που περνούσε δεν μπορούσε να κλείσει την μπαλκονόπορτά του» καταλήγει ο Λευτέρης. «Του είπα: “καλά θα κάτσεις όλη τη μέρα με ανοιχτή την μπαλκονόπορτα και με αυτό το κρύο. Μου απάντησε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Το έκανε για τον Άλκη».