Στη Νίκη Βόλου πανηγυρίζουν ακόμη κι όταν αποκλείονται

Η φετινή χρονιά, εκτός όλων των άλλων, είναι ιστορική για τον σύλλογο καθώς συμπληρώνει 100 χρόνια ζωής. Όλα ξεκίνησαν στις 19 Αυγούστου 1924. Πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στην πόλη, ύστερα από τον διωγμό της Μικράς Ασίας, αποφάσισαν να ιδρύσουν έναν νέο σύλλογο. Το πρώτο του όνομα ήταν Γυμναστικός Σύλλογος Προσφύγων ή εν συντομία «Προσφυγική».

Σε μια εποχή, όμως, που η λέξη «πρόσφυγας» συνδεόταν έντονα με την απαξίωση και την περιφρόνηση από τον ντόπιο πληθυσμό, οι άνθρωποι της ομάδας αποφάσισαν να αλλάξουν όνομα. Στο τραπέζι έπεσαν διάφορα. Ο κλήρος τελικά έπεσε στη Νίκη. Και έκτοτε όλα είναι ιστορία.

Η πρώτη συμμετοχή στην Α’ Εθνική ήρθε το μακρινό 1961. Παρέμεινε σε αυτή για πέντε ολόκληρα χρόνια. Το 1966 υποβιβάστηκε. Κανείς, όμως, από τους οπαδούς της ομάδας δεν περίμενε ότι θα έπρεπε να περάσουν 50 χρόνια, προκειμένου να δει τη Νίκη ξανά στην πρώτη κατηγορία.

Το εντυπωσιακό, όμως, της όλης υπόθεσης είναι ότι, ενώ ο σύλλογος απείχε για τόσα χρόνια από τα σαλόνια του ελληνικού ποδοσφαίρου, η βάση των υποστηρικτών του όλο και μεγάλωνε. Όπως εξηγεί ο κύριος Άγγελος, ο οποίος κάνει καθημερινά εκπομπές στο Blue Heart 105.1, το ραδιόφωνο που εκπροσωπεί τους οπαδούς της εδώ και 12 χρόνια, η σύνδεση της Νίκης με τον κόσμο δεν έχει να κάνει με τα επιτεύγματά της στο γήπεδο.

«Η ομάδα είναι δεμένη με τον λαό της. Θα σου δώσω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: έχω ζήσει εποχές που γιαγιάδες έβγαιναν στον δρόμο μετά τα παιχνίδια και ρωτούσαν: "αγόρι μου, τι έκανε η Νίκη;”. Και τότε δεν μου φαινόταν περίεργο. Ήταν απολύτως φυσιολογικό. Μου έρχεται να κλάψω όσο το σκέφτομαι» εξηγεί.

Η βάση του συλλόγου ήταν παραδοσιακά στη συνοικία της Νέας Ιωνίας, μιας προσφυγικής γειτονιάς που δημιουργήθηκε μετά τον διωγμό του 1922. «Τα πρώτα πράγματα που έκαναν ήταν να φτιάξουν την εκκλησία της Ευαγγελίστριας και ύστερα την ομάδα» εξηγεί ο κύριος Δεμίρης, ο οποίος διοικεί ένα από τα πιο ξακουστά τσιπουράδικα του Βόλου.

Ο ίδιος είναι φανατικός υποστηρικτής της ομάδας του Βόλου, κι αυτό φαίνεται παντού στον χώρο. Ρολόγια με το σήμα της ομάδας, κασκόλ, παλιές φωτογραφίες. Το επισκεπτόμαστε λίγες ώρες πριν από το ματς με τον Άρη. Μπορεί το 3-0 του πρώτου γύρου στο «Κλεάνθης Βικελίδης» να έχει ελαχιστοποιήσει τις ελπίδες πρόκρισης στα ημιτελικά, ωστόσο, εκείνος θα είναι εκεί. Όπως και σε κάθε παιχνίδι.

Είναι περίπου 3 το μεσημέρι και το τσιπουράδικο είναι γεμάτο. Το ίδιο και τα τραπέζια. Τσίπουρα -με γλυκάνισο ή χωρίς- και αμέτρητα πιάτα με μεζέδες. Καλαμαράκια, γυαλιστερές, γαρίδες και κάθε λογής θαλασσινά. Το κύριο θέμα συζήτησης όλων είναι το παιχνίδι.

Όπως εξηγεί ο κ. Δεμίρης, πρόκειται για μια ολόκληρη ιεροτελεστία, καθώς οι περισσότεροι από τους οπαδούς της ομάδας, μεγάλοι και μικροί, συνηθίζουν να επισκέπτονται τα τσιπουράδικα της πόλης πριν από την έναρξη του ματς και ύστερα να πηγαίνουν γήπεδο για να δουν τη Νίκη. Αν το ματς πάει καλά κιόλας, το φαγοπότι μπορεί να συνεχιστεί και μετά τη λήξη του.

Λίγα τετράγωνα μακριά από το τσιπουράδικο του Δεμίρη βρίσκεται το Στάδιο Παντελής Μαγουλάς ή όπως το λένε μεταξύ τους οι οπαδοί της Νίκης, «Κλούβα». Η ιστορία του ξεκινά κι εκείνη το 1924. Η διοίκηση της ομάδας αγόρασε μερικά χωράφια και αποφάσισε εκεί να φτιάξει ένα από τα πρώτα ιδιόκτητα γήπεδα της Ελλάδας.

Η συνολική του χωρητικότητα ξεπερνά σήμερα τις 5 χιλιάδες θέσεις και χρησιμοποιείται κυρίως για τους αγώνες των ακαδημιών της ομάδας, καθώς δεν πληροί τις προδιαγραφές για το πρωτάθλημα της Super League 2.

Αυτή η συνθήκη, όμως, την έχει φέρει σε μεγάλους μπελάδες, καθώς κάθε τρεις και λίγο αναγκάζεται να αλλάζει έδρα για να δίνει τους αγώνες της. Όλοι θεωρούν ότι η μεγάλη άνοδος της ομάδας θα συμβεί όταν θα λυθεί το γηπεδικό. «Να μην παρακαλάμε για να παίξουμε στο Πανθεσσαλικό Στάδιο ή στη Νεάπολη».

Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι η ομάδα πια έχει μια οικονομική σταθερότητα που της επιτρέπει να κοιτά με αισιοδοξία το μέλλον. Το εύφορο κλίμα που επικρατεί τον τελευταίο καιρό στις τάξεις των οπαδών της Νίκης το αντιλαμβάνεται πλήρως ο Άγγελος Αδαμάκης και ο Θοδωρής Σδούγκος, οι οποίοι αφιερώνουν καθημερινά αρκετές ώρες για τη λειτουργία του ραδιοφωνικού σταθμού.

Ο Blue Heart 105.01 φιλοξενεί εβδομαδιαίως περισσότερες από τέσσερις εκπομπές ενώ το πιο σημαντικό: είναι εκεί για να μεταδώσει ραδιοφωνικά όλα τα εντός και εκτός έδρας παιχνίδια της Νίκης. «Είμαστε παντού. Δεν έχουμε λείψει ούτε μία μέρα. Ακόμη κι αν δεν μπορούμε να φτάσουμε εμείς εκεί, υπάρχει πάντα μετάδοση. Για παράδειγμα, στη Μυτιλήνη πληρώσαμε ντόπιο δημοσιογράφο για να καλύψει το παιχνίδι» εξηγεί ο κ. Άγγελος.

Η θεματολογία των εκπομπών αφορούν κυρίως τα νέα της ομάδας, ωστόσο, πια έχουν προστεθεί στο πρόγραμμα και μερικές μουσικές εκπομπές. Ανάμεσα στους ακροατές, μάλιστα, υπάρχουν και ορισμένοι υποστηρικτές του Ολυμπιακού Βόλου, του αιώνιου αντιπάλου της Νίκης.

«Πάντα είμαστε πολύ προσεκτικοί στο τι θα πούμε και με ποιον τρόπο για να μην προσβάλλουμε κανέναν. Το τηλέφωνο του σταθμού είναι πάντα ανοιχτό για όλους. Και πολλοί το εκτιμούν αυτό. Εγώ έχω πολλούς φίλους Ολυμπιακούς (Βόλου) και με πιάνουν στον δρόμο και μου λένε ότι με ακούν. Δείχνουμε σεβασμό και δεν είμαστε στο μπινελίκι κάθε μέρα. Τώρα που είναι χαμηλά, δεν μπορούμε να τον χτυπήσουμε. Υπάρχει κατά κάποιο τρόπο μια σχέση ανακωχής» σημειώνει.

Τα καθημερινά έξοδα για τη λειτουργία ενός επαρχιακού ραδιοφωνικού σταθμού είναι πολλά. Σε κανέναν, όμως, δεν περνά από το μυαλό να σταματήσουν. «Είμαστε μια μεγάλη παρέα. Αν η ομάδα δεν πηγαίνει πολύ καλά, μπορεί να γίνει και τοξική. Άλλα έτσι είναι αυτά στις οικογένειες». Τα τελευταία χρόνια, στην παρέα έχουν προστεθεί κι άλλοι νεότεροι ραδιοφωνικοί παραγωγοί που κάνουν εκπομπές για την ομάδα.

Μεταξύ αυτών η Ελένη, ο Κώστας και ο Δημήτρης. Και οι τρεις τους έχουν ένα κοινό: συνδέθηκαν με την ομάδα σε μεγαλύτερη ηλικία. «Στη Νίκη θα δεις πολλούς ανθρώπους. Πολλοί ακολουθούν την ομάδα οικογενειακώς από γενιά σε γενιά. Εγώ την ακολούθησα όταν ενηλικιώθηκα. Να φανταστείς, στην αρχή παρακολούθησα μερικά παιχνίδια του Ολυμπιακού αλλά με τη Νίκη δέθηκα αμέσως» εξηγεί.

Το ίδιο και τα υπόλοιπα παιδιά της παρέας. Όπως εξηγούν είναι τέτοια η ατμόσφαιρα που επικρατεί στην εξέδρα, που δεν μπορείς να μην κολλήσεις με μιας. «Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έρχονται στον Βόλο για να μείνουν και γίνονται Νίκη. Τους παρασύρει το κλίμα. Έχουν ξεκινήσει αρκετοί γάμοι από την κερκίδα» προσθέτει η Ελένη.

Ο Κώστας ακολουθεί την ομάδα σε κάθε παιχνίδι, είτε εντός είτε εκτός έδρας. «Έχω φτιάξει τη ζωή μου γύρω από το γήπεδο. Παλιότερα μπορεί να έλεγα: “έχω να κάνω αυτό, δεν προλαβαίνω να πάω”. Τώρα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο». Όπως εξηγεί, η κατάσταση που επικρατεί σε αρκετά από αυτά είναι τραγική.

«Τα περισσότερα από τα γήπεδα είναι -πώς να το πω- ημιπροσβάσιμα. Υπάρχουν γήπεδα που δεν έχουν τουαλέτες. Κι αν έχουν είναι σχεδόν κατεστραμμένες. Μπορεί δηλαδή να βρίσκεσαι σε αμαξίδιο και να μην έχεις πρόσβαση στους άλλους χώρους γιατί υπάρχουν παντού σκαλιά. Πάντα τα εκτός έδρας παιχνίδια είναι ένα ρίσκο, γιατί δεν ξέρω τι θα αντιμετωπίσω κάθε φορά» σημειώνει.

Καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, ο Κώστας κάθεται σε μια γωνιά και παρακολουθεί το ματς σιωπηρός. Στο ημίχρονο κατεβαίνει με τις πατερίτσες του και στέκεται δίπλα ακριβώς στα κάγκελα, προκειμένου να δει από κοντά τους ποδοσφαιριστές της Νίκης. Ο καιρός μπορεί να είναι άσχημος, αλλά δεν πάει πουθενά.

Το παιχνίδι κόντρα στον Άρη συνέβη εν μέσω της κακοκαιρίας «Avgi» που χτύπησε την Ελλάδα τις τελευταίες μέρες. Οι δυνατοί αέρηδες, το χιονόνερο και το χαλάζι που δεν σταμάτησε να πέφτει ούτε για ένα λεπτό στο Πανθεσσαλικό Στάδιο, δεν πτόησε τους οπαδούς της Νίκης, οι οποίοι δεν σταμάτησαν ούτε για ένα λεπτό να τραγουδούν για εκείνη.

Ο μεγάλος χαμός συνέβη ύστερα από την επίτευξη του πρώτου γκολ της ομάδας, λίγα λεπτά με το άνοιγμα του σκορ από την πλευρά του Άρη. Κανείς από τους ποδοσφαιριστές, ωστόσο, δεν το πανηγύρισαν αλλά κατευθυνθήκαν προς τον πάγκο προκειμένου να αγκαλιάσουν τον συμπαίκτη τους Παύλο Κυριακίδη, ο οποίος πριν από μερικά εικοσιτετράωρα έχασε την 30χρονη σύζυγό του.

Όλοι στην ομάδα, ποδοσφαιριστές, τεχνικό επιτελείο, οπαδοί, στάθηκαν στο πλευρό του. Στα κάγκελα του Πανθεσσαλικού Σταδίου, μάλιστα, οι τελευταίοι κρέμασαν ένα πανό που έγραφε χαρακτηριστικά: «Όλη η Ελλάδα θαυμάζει το μεγαλείο της ψυχής σου, η Ιωάννα έγινε άγγελος προστάτης της ζωής σου».

Ο ίδιος πέρασε στο παιχνίδι στο δεύτερο ημίχρονο και καταχειροκροτήθηκε από ολόκληρο το γήπεδο. Το ματς τελικά έληξε με τις δύο ομάδες να μένουν ισόπαλες με σκορ 2-2. Η Νίκη έπαιξε ιδιαίτερα ανταγωνιστικό ποδόσφαιρο και έφτασε κοντά στην επίτευξη τρίτου τέρματος, η μπάλα όμως δεν της έκανε το χατίρι.

Το εντυπωσιακό της όλης υπόθεσης: οι δύο ομάδες έχουν συναντηθεί τρεις φορές στο Κύπελλο Ελλάδας. Σε καμία από τις τρεις αναμετρήσεις, συμπεριλαμβανομένης και της τελευταίας, η ομάδα της Θεσσαλονίκης δεν έχει καταφέρει να φύγει νικήτρια.

Το ταξίδι του Κυπέλλου μπορεί να τελείωσε, ωστόσο, η μάχη για την άνοδο στη Super League έχει ακόμα. Ο σύλλογος βρίσκεται στην τέταρτη θέση του Βορείου Ομίλου της δεύτερης κατηγορίας, έχοντας τρία παιχνίδια λιγότερα από τους αντιπάλους του. Η άνοδος φέτος πρόκειται να κριθεί στα play-offs. Έτσι ακριβώς όπως συνέβη το 2014. Οι συμπτώσεις είναι πολλές. Όλοι στην πόλη ελπίζουν ότι οι προσδοκίες τους θα επιβεβαιωθούν. Και τότε, όπως καταλήγουν, τα πανηγύρια θα είναι ακόμη μεγαλύτερα.