Βέρντερ Βρέμης: Όταν η Βέρντερ του Χαριστέα πετύχαινε το νταμπλ στη Γερμανία

Αν πρέπει να ξεκινήσουμε από κάπου ή μάλλον από κάποιον αυτός δικαιωματικά είναι ο Τόμας Σάαφ. Όλη η ζωή του Τόμας Σάαφ είναι… Βέρντερ. Την έχει υπηρετήσει από κάθε πόστο ακόμα και αυτό του οδηγού λεωφορείου της ομάδας! Από παιδάκι 11 χρονών εντάχθηκε στις ακαδημίες της ομάδας και αποχώρησε από το σύλλογο 40 ολόκληρα χρόνια μετά όντας ο δεύτερος πιο επιτυχημένος προπονητής της ιστορίας της πίσω από τον Ότο Ρεχάγκελ, του οποίου υπήρξε παίκτης!

Ο Σααφ αγωνίστηκε στην πρώτη ομάδα της Βέρντερ ως κεντρικός αμυντικός υπό τις οδηγίες του «Ρεχακλή» από το 1981 έως το 1995! Είναι εκπληκτικό πως και οι δυο τους κάθισαν στον πάγκο της Βρέμης για 14 ακριβώς χρόνια!

Η ροπή του Σάαφ στην προπονητική ήταν ήδη φανερή από τα χρόνια που αγωνιζόταν: πριν καν «τριανταρίσει» είχε επιφορτιστεί να επιβλέπει τις ακαδημίες της ομάδας! Αφού κρέμασε τα παπούτσια του αφοσιώθηκε εξ ολοκλήρου στο νέο του ρόλο αναλαμβάνοντας τη δεύτερη ομάδα. Το 1999 είχε έρθει η ώρα του! Μπροστά του είχε να ανέβει ένα βουνό: να αντικαταστήσει τον Φέλιξ Μάγκατ, ένα βαρύ όνομα του γερμανικού ποδοσφαίρου, να αποφύγει τον υποβιβασμό και να παίξει ένα τελικό Κυπέλλου Γερμανίας με την Μπάγερν Μονάχου! Κι όλα αυτά αναλαμβάνοντας τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος της σεζόν!

Η καλή μέρα φάνηκε από το πρωί καθώς ο νεαρός κόουτς έφερε εις πέρας τα πάντα σώζοντας την ομάδα και κατακτώντας το Κύπελλο Γερμανίας εις βάρος της Μπάγερν! O Σάαφ μεθοδικά ανέβαζε επίπεδο την ομάδα κάθε χρόνο: 13η, 9η, 7η, 6η και ξανά 6η. Η σεζόν 2003-04 θα ήταν το crash test για αυτόν! Μπορούσε να κάνει το επόμενο βήμα ή στη Βρέμη θα ήταν ευχαριστημένοι απλά με την έξοδο στο Κύπελλο UEFA κάθε χρόνο;

Ο Σααφ τη σεζόν του πρωταθλήματος έπαιξε ένα 4-4-2 με εσωτερικούς μέσους. Στην ουσία είχε μια τριάδα από «μηχανάκια» στο κέντρο (Μπάουμαν, Ερνστ, Μπορόφσκι ή Λίζτες) και τον Μικού σε ελεύθερο ρόλο στο «10». Ο Γάλλος αρτίστας ήταν επιφορτισμένος να βρίσκει τους επιθετικούς της ομάδας και ειδικά τον Αίλτον που έκανε μυθική σεζόν στο σκοράρισμα.

Σύντομα, η Βέρντερ έγινε η αγαπημένη ομάδα όλων των ουδέτερων καθώς το ελεύθερο στυλ παιχνιδιού της που βασιζόταν στις αντεπιθέσεις ήταν αρκετά ελκυστικό στους ποδοσφαιρόφιλους. Η ομάδα της Βρέμης δεν κέρδιζε απλά τα ματς αλλά και τον σεβασμό των Γερμανών φιλάθλων λόγω των τακτικών του προπονητή της.

Το τέλος της σεζόν βρήκε τον Σάαφ «αγκαλιά» με τη «σαλατιέρα» αλλά και το Κύπελλο Γερμανίας, σε ένα ανεπανάληπτο νταμπλ, ένα κατόρθωμα για το οποίο ούτε καν ο Ότο Ρεχάγκελ μπορούσε να περηφανευτεί.

Ο Σάαφ έμεινε στον πάγκο της ομάδας του γερμανικού Βορρά μέχρι το 2013, όταν και αποφάσισε να αποχωρήσει καθώς η Βέρντερ είχε βαλτώσει. Είχε προσθέσει στην τροπαιοθήκη του συλλόγου ακόμα ένα Κύπελλο Γερμανίας το 2009 αλλά και σπουδαίες ευρωπαϊκές πορείες (τελικό και ημιτελικό Κυπέλλου UEFA, παρουσία στη φάση των 16 του Champions League δύο φορές).

To 2021, όταν η ομάδα κινδύνευε να πέσει επέστρεψε σαν πιστός στρατιώτης για ένα και μοναδικό ματς την τελευταία αγωνιστική! Μπορεί να μην τα κατάφερε και η Βέρντερ να υποβιβάστηκε όμως απέδειξε στην πράξη πως θα ήταν για πάντα δίπλα στην αγαπημένη του ομάδα, όποτε κι αν τον καλούσε!

Ας θυμηθούμε το ρόστερ που οδήγησε την Βέρντερ στο μυθικό νταμπλ και στη συνέχεια θα εστιάσουμε στα πρόσωπα που ξεχώρισαν.

Περίεργο κι όμως αληθινό, τα γκολπόστ υπερασπιζόταν ένας τερματοφύλακας που δύο χρόνια νωρίτερα αγωνιζόταν στην ελληνική Α’ Εθνική με τη φανέλα του Ηρακλή! Ο Αντρέας Ράινκε ήταν μάλιστα, ο τερματοφύλακας του Ότο Ρεχάγκελ στην παλαβή πορεία της νεοφώτιστης Καϊζερσλάουτερν μέχρι τον τίτλο τη σεζόν 1997-98! Έμελλε να γίνει ο πρώτος τερματοφύλακας στη Γερμανία που κατακτά τη «σαλατιέρα» με δύο διαφορετικά κλαμπ!

Στην άμυνα οι τρεις ήταν αμετακίνητοι! Το δίδυμο των κεντρικών αμυντικών Βαλέριεν Ίσμαελ (μετέπειτα έκανε ένα προπονητικό πέρασμα από τον Απόλλωνα Σμύρνης) και Μλάντεν Κρίσταγιτς δεν «έσπαγε» σχεδόν ποτέ ενώ ο Πολ Σταλτέρι εναλλασσόταν στις θέσεις του δεξιού και του αριστερού μπακ. Ο Σάαφ πειραματιζόταν μόνο με τη θέση του αριστερου ακραίου αμυντικού δοκιμάζοντας τους Σουλτς, Μανίν και ενίοτε και τον Σταλτέρι με αντίθετο πόδι. Σε αυτή την περίπτωση δεξί μπακ έπαιζε ο Τούρκος Ουμίτ Νταβαλά.

«Βράχοι» στο κέντρο, ο αρχηγός Φρανκ Μπάουμαν και ο Φάμπιαν Ερνστ ενώ ο ταλαντούχος Τιμ Μπορόφσκι εναλλασσόταν με τον Ούγγρο Κριστιάν Λίζτες στη θέση του δεξιού εσωτερικού μέσου. Στο «10» ο Γάλλος αρτίστας Ζοάν Μικού για τον οποίο θα πούμε πολλά περισσότερα στη συνέχεια.

Η επίθεση των «πράσινων» τρόμαζε με τέσσερις σούπερ επιλογές! Ο Βραζιλιάνος Αΐλτον ήταν το βαρύ πυροβολικό τελειώνοντας τη σεζόν ως ο πρώτος σκόρερ της Bundesliga με 28 γκολ! Δίπλα του συνήθως ήταν ο Κροάτης Ιβάν Κλάσνιτς που συνεισέφερε ακόμα 13 τέρματα! Από τον πάγκο έρχονταν ο δικός μας Άγγελος Χαριστέας και ο Παραγουανός Νέλσον Βαλντέζ (έπαιξε ένα φεγγάρι στον Ολυμπιακό)!

Τα ποδοσφαιρικά νιάτα του Ζοάν Μικού είχαν πάνω τους την (τεράστια) σκιά του Ζινεντίν Ζιντάν! Γεννημένος και μεγαλωμένος στις Κάννες, ο Μικού προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα της πόλης το 1992, τη χρονιά δηλαδή που ο «Ζιζού» αποχώρησε για την Μπορντό! Τέσσερα χρόνια αργότερα ο Μικού θα επιλεγόταν από τους Γιρονδίνους για να αντικαταστήσει τον φευγάτο Ζιντάν που θα συνέχιζε στη Γιουβέντους! Και το 2000 ο Μικού θα ακολουθούσε κι αυτός τον Ζιντάν στην Ιταλία καθώς θα υπέγραφε στην Πάρμα!

Δεν ξέρουμε εάν ο 29χρονος Ζοάν ήθελε επιτέλους να ξεφύγει από το… δρομολόγιο του Ζιντάν ή απλά δεν του ήρθε κάποια πρόταση από Ισπανία μεριά για να ακολουθήσει τον «Ζιζού» και στη La Liga όταν μετακινήθηκε εκεί για τη Ρεάλ. Πάντως το 2002 τον βρήκε στη Βρέμη μετά την οικονομική κατάρρευση των «παρμέντσι».

Τα ρεπορτάζ της εποχής αναφέρουν πως η σύζυγος του Γάλλου στην αρχή δεν ήθελε αυτή τη μεταγραφή καθώς αγχωνόταν για το πόσο… χιόνιζε στη Γερμανία! Ευτυχώς οι αντιστάσεις της κάμφθηκαν και ο Μικού έγραψε ιστορία με τη φανέλα της Βέρντερ!

Το παρατσούκλι του ήταν «ο Σεφ» αλλά ίσως θα του ταίριαζε καλύτερα το «Σερβιτόρος» καθώς δεν σταματούσε να μοιράζει ασίστ στους επιθετικούς της Βέρντερ! Την χρονιά του νταμπλ είχε 10 ασίστ και 14 γκολ σε πρωτάθλημα και Κύπελλο βοηθώντας καθοριστικά τον πρώτο σκόρερ Αΐλτον να φτάσει τα 28 τέρματα!

Ο Άγγελος Χαριστέας τον εκτιμούσε απεριόριστα (άλλωστε «είχε σερβίρει» και σε αυτόν ασίστ) και έκανε μια κίνηση που άφησε τους πάντες με το στόμα ανοιχτό κατά τη διάρκεια του Euro 2004! Ο Μικού δεν χωρούσε ποτέ στην ενδεκάδα της εθνικής Γαλλίας πολύ απλά γιατί έπαιζε στην ίδια θέση με τον Ζιντάν αλλά συμπεριλήφθηκε κανονικά στις αποστολές του Euro 2000 και Μουντιάλ 2002!

Στο Euro 2004, όμως, και με τον Μικού να έχει κάνει την πιο παραγωγική και επιτυχημένη χρονιά στην καριέρα του, ο εθνικός εκλέκτορας Ζακ Σαντινί αποφάσισε να τον αφήσει εκτός αποστολής. Ήταν μια πέρα για πέρα άδικη απόφαση και ο Έλληνας επιθετικός «άρπαξε» την ευκαιρία να «την πει» στον Γάλλο τεχνικό αμέσως μετά το γκολ του στον προημιτελικό της εθνικής μας με τη Γαλλία! Ο «Χάρι» σήκωσε τη φανέλα του αποκαλύπτοντας το όνομα του Μικού και πανηγύρισε επιδεικτικά μπροστά στον Σαντινί!

Δεν υπήρχε άνθρωπος στο κλαμπ της Βρέμης που να μην λάτρευε τον «Σεφ» και ειδικά οι οπαδοί της ομάδας τον λάτρευαν και τον λατρεύουν απόλυτα! Το όνομα του ακούγεται μέχρι και σήμερα όταν παίζει το Hey Jude των Beatles στο Weserstadion, με τους οπαδούς να φωνάζουν εκστασιασμένοι «Μικού» και να θυμούνται τα περασμένα μεγαλεία της ομάδας!

Και τώρα πάμε στο δικό μας παιδί, τον άνθρωπο που είχε καθοριστική συμβολή στην κατάκτηση του Euro 2004! Ο Άγγελος Χαριστέας μετακινήθηκε από τον Άρη στη Βέρντερ με μια μεταγραφή 3 εκατομμυρίων, ποσό τεράστιο για την εποχή στο ελληνικό πρωτάθλημα! Παραμένει μέχρι και σήμερα η ακριβότερη πώληση Έλληνα παίκτη του Άρη και η τρίτη πιο ακριβή γενικά στην ιστορία του συλλόγου. Βέβαια, με έναν περίεργο τρόπο τα χρήματα της μεταγραφής δεν κατέληξαν ποτέ στα ταμεία του Άρη αλλά αυτή η ιστορία είναι για άλλο άρθρο.

Ο 22χρονος Άγγελος κατέφθασε στη Βρέμη το καλοκαίρι του 2002 μετά από εισήγηση του τεχνικού διευθυντή Κλάους Άλοφς και εντυπωσίασε στην προετοιμασία. Ξεκίνησε βασικός τη χρονιά και συνέθεσε ένα ωραίο δίδυμο με τον Αΐλτον σκοράροντας συνολικά 15 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις! Τη χρονιά του νταμπλ, ο «Χάρι» ξεκίνησε πάλι φουριόζος αλλά σταδιακά έχασε τη θέση του στο βασικό σχήμα καθώς ο Κροάτης Ιβάν Κλάσνιτς κέρδισε την εμπιστοσύνη του Σααφ.

Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει πως ο Έλληνας επιθετικός δεν είχε τη δική του συμβολή στους τίτλους καθώς μέτρησε 4 γκολ και 4 ασίστ στο πρωτάθλημα σε 24 συμμετοχές ενώ και στο Κύπελλο είχε καλές επιδόσεις (2 γκολ και 2 ασίστ σε 5 ματς).

Η χρονιά αυτή του έδωσε μεγάλη αυτοπεποίθηση και αυτός ήταν ο λόγος που είδαμε έναν «αγριεμένο» Χαριστέα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα! Ο Σερραίος επιθετικός «είχε σημαδέψει» αυτό το τουρνουά για να μπορέσει να πάρει μια ακόμα μεγαλύτερη μεταγραφή, η οποία μπορεί να μην ήρθε αμέσως αλλά το χειμώνα του 2004, όταν και μετακινήθηκε στον Άγιαξ για σχεδόν 5 εκατομμύρια!

Δεν γίνεται να πεις την ιστορία εκείνης της σεζόν χωρίς να ξετυλίξεις το κουβάρι της ζωής του Αΐλτον! Ο Βραζιλιάνος επιθετικός της Βέρντερ έγινε ο «πολιορκητικός κριός» που μπήκε μπροστά και «τσάκισε» όλους τους αντιπάλους των πράσινων ολοκληρώνοντας τη χρονιά με τον εντυπωσιακό αριθμό των 28 γκολ!

O Αΐλτον Γκονσαλβες ντα Σίλβα προσγειώθηκε στη Βρέμη το 1998 όντας μια επιλογή του τότε προπονητή της ομάδας, Βόλφγκανγκ Σίντκα, μετά από κάμποσα χρόνια στη Βραζιλία και μία (αποτυχημένη) σεζόν στο Μεξικό. Ο Βραζιλιάνος σκόραρε στο ντεμπούτο του ενθουσιάζοντας αλλά τρεις μέρες αργότερα η Βέρντερ απέλυσε τον προπονητή που τον έφερε και έφερε στη θέση του τον Φέλιξ Μάγκατ!

Για όσους ξέρουν τι εστί Μάγκατ, πολύ απλά δεν παίζεις εάν δεν μάθεις να μιλάς ικανοποιητικά τα γερμανικά και εάν δεν είσαι σε άριστη φυσική κατάσταση, με τον Αΐλτον να έχει -σωστά μαντέψατε- 0/2! Για καλή του τύχη, ο Μάγκατ απολύθηκε λίγο πριν το τέλος της σεζόν και στη θέση του προσλήφθηκε ο αναμορφωτής του συλλόγου, Τόμας Σάαφ!

Ο Βραζιλιάνος επιθετικός βρέθηκε μια ανάσα από την επιστροφή του στην πατρίδα του το 1999 αλλά η Βέρντερ δεν τα βρήκε με την Μποταφόγκο κι έτσι ο Αΐλτον πήρε μια τελευταία ευκαιρία να αποδείξει την αξία του στη Βρέμη. Ο Σάαφ είχε δει την προοπτική του παρά το γεγονός ότι ο 26χρονος τότε επιθετικός αδικούσε τον εαυτό του με την τεμπελιά και την άρνηση να χάσει κιλά!

O Γερμανός προπονητής κατάλαβε πως για να τον αξιοποιήσει καλύτερα χρειαζόταν να τον χρησιμοποιεί στο όριο του οφσάιντ με τον Αΐλτον να κάνει συνεχώς κινήσεις στην πλάτη της άμυνας. Ακούγεται περίεργο αλλά ο υπέρβαρος Βραζιλιάνος ήταν ταυτόχρονα και εκρηκτικός στα πρώτα μέτρα με αποτέλεσμα να αποκτήσει το παρατσούκλι Kugelblitz (σε ελεύθερη μετάφραση, «Στρογγυλός Κεραυνός»). Ο Αΐλτον ανέβαζε τα νούμερα των γκολ του κάθε χρονιά (12-14-16-16) και μάλιστα είχε πάντα σημαντική συνεισφορά και σε ασίστ.

To καλοκαίρι του 2003, η Μπάγερν Μονάχου βολιδοσκόπησε την περίπτωση του αλλά κατέληξε στον Ρόι Μακάι. Ο Ολλανδός τα πήγε εξαιρετικά στο Μόναχο αλλά ο Αίλτον έγινε εν πολλοίς ο λόγος που η Μπάγερν έχασε το πρωτάθλημα του 2003-04!

Εκείνη τη σεζόν ο Βραζιλιάνος φορ πραγματικά σμπαράλιασε τα πάντα! Εκμεταλλευόμενος τις φοβερές εμπνεύσεις του Μικού έγινε ο πιο «καυτός» ποδοσφαιριστής στη Γερμανία ολοκληρώνοντας τη σεζόν με τον εντυπωσιακό απολογισμό των 28 γκολ, τον υψηλότερο από οποιονδήποτε άλλο ξένο ποδοσφαιριστή στο γερμανικό πρωτάθλημα μέχρι τότε!

Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι πως ο Αΐλτον αγωνιζόταν εκείνη τη σεζόν με μια ιδιαιτερότητα: όλοι γνώριζαν πως ήδη από τα μέσα της χρονιάς είχε δώσει τα χέρια με τη Σάλκε με τους «βασιλικούς μπλε» να διπλασιάζουν τις αποδοχές του. Βέβαια, ο Αΐλτον δεν είχε υπολογίσει τη ξέφρενη πορεία που θα έκανε εκείνη τη σεζόν η Βέρντερ, η οποία θα κατέληγε πρωταθλήτρια και απευθείας στους ομίλους του Champions League!

Ο 30χρονος επιθετικός επί χρόνια θα έλεγε πως το μετάνιωσε οικτρά καθώς έφυγε από μια πόλη που τον λάτρευαν και δεν μπόρεσε να γευτεί ποτέ τη χαρά του Champions League. Στη Σάλκε μπορεί να μην τα πήγε άσχημα (14 γκολ, 1ος σκόρερ της στο πρωτάθλημα) συνεχίζοντας με κεκτημένη ταχύτητα από την προηγούμενη σεζόν αλλά ήταν τόσο φανερά ξενερωμένος που ο οι οπαδοί δεν ήθελαν να το βλέπουν με αποτέλεσμα η διοίκηση να τον πουλήσει στη Μπεσίκτας!

Μερικά χρόνια αργότερα θα επέστρεφε στο γερμανικό πρωτάθλημα για λογαριασμό του Αμβούργου χωρίς να εντυπωσιάσει ενώ το τελευταίο του πέρασμα από την Bundesliga έγινε με τη φανέλα της Ντούισμπουργκ το 2007. Ο Αΐλτον ήταν σε τραγική φυσική κατάσταση, ακραία υπέρβαρος και άντεξε μόλις για 8 ματς σκοράροντας μόλις 1 γκολ. Που; Μα φυσικά μέσα στην έδρα της Βέρντερ, όπου και αποθεώθηκε!

Προς τη λήξη της καριέρας του επιδίωξε να αγωνιστεί σε ομάδες της περιοχής της Βρέμης που αγωνίζοταν σε χαμηλές κατηγορίες απλά και μόνο για να μένει στην αγαπημένη του πόλη! Το 2014 η Βέρντερ διοργάνωσε ένα φιλικό αγώνα για να τον βοηθήσει στις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπιζε, με τον Αΐλτον να σκοράρει χατ-τρικ! Η Βρέμη ήταν το πεπρωμένο του…

Η εξαιρετική Βέρντερ έμελλε να σφραγίσει την κατάκτηση του πρωταθλήματος με τον πιο εμφατικό τρόπο, με ένα διπλό μέσα στο Μόναχο επί της Μπάγερν! Τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος της σεζόν οι πράσινοι της Βρέμης πήγαν στο Μόναχο στο +7 και ήθελαν απλά την ισοπαλία για να εξασφαλίσουν και μαθηματικά την πρώτη θέση. Η Βέρντερ προερχόταν από ένα αδιανόητο σερί 22 αήττητων αγώνων και δεν σκόπευε να το απωλέσει στο Allianz Arena!

Ένα τραγικό λάθος του Όλιβερ Καν έκανε δώρο το 0-1 για να ακολουθήσουν ακόμα δύο γκολ μέχρι το 35’ από την ομάδα της Βρέμης που ταπείνωσε την Μπάγερν μέσα στο γήπεδο της! Το τρίτο τέρμα σημειώθηκε από ποιον άλλον, τον Αΐλτον που έδειξε στους Βαυαρούς πόσο λάθος έκαναν που δεν τον επέλεξαν το προηγούμενο καλοκαίρι.

Η εικόνα του Τόμας Σάαφ να βγαίνει από το αεροπλάνο της επιστροφής από το Μόναχο με μια μεγάλη σημαία της Βέρντερ για να πανηγυρίσει τον τίτλο, είναι μία από τις πιο εμβληματικές στιγμές της ιστορίας της Bundesliga!

To τελευταίο ματς της χρονιάς έφερε ακόμα έναν τίτλο στη Βρέμη, έναν τίτλο που ολοκλήρωσε το νταμπλ! Η Βέρντερ εξελίχθηκε σε «τιμωρό» των μικρών της δεύτερης κατηγορίας αποκλείοντας την Γκρόιτερ Φιρτ στον προημιτελικό, την Λούμπεκ στον ημιτελικό και κερδίζοντας με 3-2 την Αλεμάνια Άαχεν στον τελικό!

Ο Τιμ Μπορόφσκι έκανε ένα καταπληκτικό ματς σκοράροντας δύο φορές με την Βέρντερ να κερδίζει πιο εύκολα από όσο δείχνει το τελικό 3-2!

Αυτός ήταν ο προτελευταίος τίτλος της Βέρντερ πριν το Κύπελλο του 2009. Τα χρόνια που ακολούθησαν και μέχρι το 2010 ήταν σε μεγάλο βαθμό επιτυχημένα με την ομάδα να είναι σταθερά στις θέσεις του Champions League, να πηγαίνει μακριά στην Ευρώπη (ακόμα και σε τελικό Κυπέλλου UEFA το 2009 όπου έχασε από τη Σαχτάρ) και να διαθέτει παικταράδες (Κλοζε, Ντιέγκο, Οζίλ), πάντα υπό τις οδηγίες του Τόμας Σάαφ.

Από την αυγή της νέας δεκαετίας κι ύστερα όμως οδηγήθηκε στη μετριότητα και την ανυποληψία σε Γερμανία και Ευρώπη με το ρόστερ να αποψιλώνεται και τον Σάαφ να αποχωρεί. Το 2021 ο σύλλογος έπιασε πάτο και υποβιβάστηκε στη 2η κατηγορία αλλά επέστρεψε άμεσα στη Bundesliga και προσπαθεί να κάνει ένα νέο ξεκίνημα.

Συμπληρώνοντας φέτος τα 125 χρόνια ζωής η Βέρντερ κάλεσε τους Σάαφ, Ράινκε, Βαλντέζ, Μπάουμαν και Αΐλτον να φορέσουν την επετειακή φανέλα και να συμμετέχουν στις εκδηλώσεις του συλλόγου. Η αστρόσκονη των τελευταίων πρωταθλητών είναι το μόνο που έμεινε να θυμίζει πως κάποτε η Βέρντερ χτυπούσε τίτλους στα ίσια…