Ο Νίκος Πεντζαρόπουλος έπαιξε στην Ίντερ το 1952 και αυτά τα ιταλικά ντοκουμέντα το αποδεικνύουν
Βρισκόμαστε στα τέλη Αυγούστου του 1952. Οι ιταλικές ομάδες ξεκινούν τις εντατικές προπονήσεις και τα παιχνίδια προετοιμασίας για την έναρξη της νέας σεζόν που πλησιάζει. Αυτοί, λοιπόν, που δείχνουν να ανυπομονούν περισσότερο είναι οι περισσότεροι από 3 χιλιάδες οπαδοί της Ίντερ που έχουν φτάσει στο προπονητικό κέντρο για να παρακολούθησαν τον πρώτο αγώνα της χρονιάς: ένα φιλικό, ουσιαστικά, μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης ομάδας των Νεραντζούρι.
Η Gazzetta Dello Sport έχει εκτενές ρεπορτάζ για το παιχνίδι στο φύλλο της επόμενης ημέρας. «Η ομάδα έχει ένα νέο πρόσωπο και όλοι ανυπομονούσαν να δουν τους Μάτσα, Γκράβα, Νέστι και Μπριγκέντι επί τω έργω. Και φυσικά όλους τους παλιούς. Ο αγώνας ξεκίνησε στις 4 το απόγευμα, μετά από μερικές ασκήσεις και την ομιλία του προπονητή. Η πρώτη ομάδα παρατάχθηκε με τους: Πενταρόπουλο (έναν Έλληνα τερματοφύλακα που προπονείται καθημερινά με την ομάδα)».
Κάπου εδώ κάνουμε μια παύση. Όχι, δεν πρόκειται για κάποια παρανόηση. Ένας Έλληνας τερματοφύλακας αγωνίστηκε με την πρώτη ομάδα της Ίντερ το μακρινό 1952. Και δεν πρόκειται για τον «Pentaropolus» όπως αναγράφεται λάθος από την ιταλική εφημερίδα αλλά για τον Νίκο Πεντζαρόπουλο, τον πρώτο γκολκίπερ που κατάφερε να βγει εκτός ελληνικών συνόρων και να φορέσει τη φανέλα μιας τόσο σπουδαίας και ιστορικής ομάδας. Ιδιαίτερα σε μια εποχή που ακόμη το ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν πέρα για πέρα ερασιτεχνικό.
Η ιστορία του πώς έφτασε ως εκεί είναι λίγο πολύ γνωστή. Άλλωστε για την επτάμηνη εμπειρία του στο Μιλάνο πρόλαβε να μιλήσει και ο ίδιος σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ λίγα χρόνια πριν πεθάνει σε ηλικία μόλις 52 ετών. Το συγκεκριμένο ντοκουμέντο, όμως, στην Gazzetta Dello Sport, το οποίο βγαίνει για πρώτη φορά στη δημοσιότητα, είναι το μεγαλύτερο πειστήριο ότι ο Νίκος Πεντζαρόπουλος όντως έπαιξε με τη φανέλα της Ίντερ. Κι όχι απλά έπαιξε, αλλά το έκανε και με την πρώτη ομάδα.
Ο «Ήρωας του Τάμπερε» και η πρόταση από την Ίντερ
Για να ξετυλίξουμε το κουβάρι αυτής της απίθανης ποδοσφαιρικής ιστορίας (η οποία δεν είχε το τέλος που της άρμοζε) πρέπει να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά και να πάμε μερικά χρόνια πίσω. Ο Νίκος Πεντζαρόπουλος γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1927 στην Καλλιθέα και ήταν το τρίτο αγόρι μιας οικογένειας με έξι παιδιά.
Ξεκίνησε την καριέρα σε μια από τις τοπικές ομάδες της περιοχής και σε ηλικία μόλις 16 ετών πήρε μεταγραφή στον Πανιώνιο. Το ταλέντο του, όπως σημειώνεται στις εφημερίδες της εποχής, ήταν τόσο μεγάλο που γρήγορα καθιερώθηκε στην πρώτη ομάδα των κυανέρυθρων αλλά και στην εθνική Ελλάδος. Με τη φανέλα της δεύτερης έμελλε να δώσει ένα παιχνίδι που θα του άλλαζε τη ζωή.
Μεταφερόμαστε στις 15 Ιουλίου 1952. Η εθνική Ελλάδος αγωνίζεται με τη Δανία στο Τάμπερε της Φιλανδίας για το ολυμπιακό τουρνουά της Ολυμπιάδας του Ελσίνκι. Ο Νίκος Πεντζαρόπουλος κάνει το παιχνίδι της ζωής του. Εκτινάσσεται σε κάθε γωνία του τέρματος και αποκρούει τα σουτ των, σαφώς ανώτερων, Δανών ποδοσφαιριστών που σφυροκοπούν την εστία.
Μπορεί η εθνική μας τελικά να χάνει με σκορ 2-1, ωστόσο μετά τη λήξη του ματς και οι 7 χιλιάδες θεατές σηκώνονται όρθιοι για να χειροκροτήσουν τον «ήρωα του Τάμπερε», όπως ονομάστηκε αργότερα. Ανάμεσα στο πλήθος, λοιπόν, ήταν και ο Ιταλός προπονητής, Αλμπέρτο Φόνι. Τον πλησιάζει και του προτείνει να παίξει στην Ίντερ.
Ο ίδιος ο Νίκος Πεντζαρόπουλος εξηγεί το τι συνέβη εκείνη τη μέρα στο Τάμπερε: «Ήταν ένα παιχνίδι που ήταν στα μέτρα των Δανών γιατί έπαιζαν κοντά στη χώρα τους και με παρόμοιες κλιματολογικές συνθήκες. Ήταν και χορτάρι. Εμείς είχαμε συνηθίσει να παίζουμε σε ξερά γήπεδα. Στο παιχνίδι όλη η ομάδα έπαιξε καλά, δεν μπορώ να πω. Εκείνη τη μέρα έκανα το καλύτερο παιχνίδι της καριέρας μου. Πέναλτι δεν υπήρχε, αλλά έπιασα σουτ από κοντά, από μακριά, αποκρούσεις, σέντρες. Βρισκόμουν σε μια διαρκή κίνηση σε όλο το παιχνίδι» λέει και συνεχίζει:
«Στο παιχνίδι αυτό ήταν παρών και ο κύριος Φόνι, ο προπονητής της Ίντερ, γιατί την άλλη μέρα έπαιζε Ιταλία - Αμερική. Με πλησίασε, συζητήσαμε. Λίγα εγγλέζικα, λίγα ιταλικά. Στη διεθνή γλώσσα. Μου πρότεινε να πάω να τον ακολουθήσω στο Μιλάνο».
Ο Νίκος Πεντζαρόπουλος, ενθουσιασμένος από την προοπτική να αγωνιστεί σε μία από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης εκείνη την εποχή, αποφάσισε με μιας να μπει στο τρένο και να μετακομίσει στην Ιταλία. «Πήγα και τον είδα στο Μιλάνο και με κράτησε στην Ίντερ για 7 μήνες περίπου. Έκανα όλες τις προπονήσεις, έκανα και μερικά παιχνίδια. Η μεταγραφή, όμως, δυστυχώς δεν έγινε ποτέ εξαιτίας των κανονισμών» εξηγεί ο ίδιος.
Η ζωή στο Μιλάνο, οι βόλτες στη λίμνη Κόμο και η επιστροφή στην Ελλάδα
Τι συνέβη, όμως, και γιατί ο Πανιώνιος δεν επέτρεψε στον Έλληνα τερματοφύλακα να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα; Στη διοίκηση της ομάδας τότε βρισκόταν ο Κώστας Καραμπάτης. Εκείνος, λοιπόν, φοβούμενος τις αντιδράσεις που θα προκαλούνταν στους οπαδούς του συλλόγου, αρνήθηκε την προσφορά των Ιταλών που άγγιζε τις 100 χιλιάδες δραχμές. Ένα πόσο που για τα δεδομένα της εποχής ήταν κάτι παραπάνω από παχυλό.
Υπάρχουν βέβαια και ορισμένες άλλες πηγές, οι οποίες αναφέρουν ότι ο Κώστας Καραμπάτης εκνευρίστηκε από την κίνηση του Πεντζαρόπουλου να φύγει για το Μιλάνο χωρίς να τον ενημερώσει και έτσι αποφάσισε να φέρει αντίσταση στη μεταγραφή.
Όλο αυτό το διάστημα, λοιπόν, ο Έλληνας τερματοφύλακας παρέμεινε στην Ιταλία, με την ιταλική ομάδα να του πληρώνει όλα τα έξοδα και να του νοικιάζει ένα πολύ όμορφο σπίτι. Έκανε κανονικά προπονήσεις με τον σύλλογο, ενώ στο διαδίκτυο, μάλιστα, υπάρχουν ορισμένες φωτογραφίες με εκείνον να φορά μια μπλούζα με τα γράμματα της Ίντερ και να στέκεται δίπλα στους συμπαίκτες του.
Οι πληροφορίες που έχουμε για τη ζωή του είναι από τα δημοσιεύματα των ελληνικών εφημερίδων της εποχής. Σε ένα από αυτά αναγράφεται: «Ο Νίκος Πεντζαρόπουλος ομιλεί δια την ζωή του εις Ιταλίαν. Επροπονείτο 4 φορές την εβδομάδα επί 2 ½ ώρες και το Σάββατο είχε θεωρία. Κάθε Τετάρτη μετείχε ματς προπονήσεως. Η ζωή του με τους παίκτας της Ίντερ».
Σε ένα άλλο, μάλιστα, στην εφημερίδα Εμπρός μαθαίνουμε για την καθημερινότητά του. Στο δημοσίευμα, το οποίο συνοδεύεται από μια φωτογραφία του στη λίμνη Κόμο, μαθαίνουμε ότι στον ελεύθερό του χρόνο έκανε βόλτες στην ιταλική εξοχή, ενώ τις Κυριακές παρακολουθούσε τα παιχνίδια από τις εξέδρες του Σαν Σίρο, μαζί με τους οπαδούς της ομάδας. Όταν πια έγινε σαφές ότι η διοίκηση του Πανιώνιου δεν πρόκειται να αφήσει ελεύθερο τον Νίκο Πεντζαρόπουλο, η Ίντερ του ζήτησε να αποχωρήσει. Όπως και τελικά συνέβη.
Το τέλος της χρονιάς βρήκε την ιταλική ομάδα στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα του πρωταθλήματος. Ο Έλληνας τερματοφύλακας, παρόλο που υπήρξε ενεργό μέλος εκείνου του ρόστερ, δεν πανηγύρισε ποτέ την κατάκτησή του, καθώς είχε επιστρέψει στη χώρα μας.
Μετά την επιστροφή του, αγωνίστηκε για δύο χρόνια στον Πανιώνιο. Η απογοήτευσή του, όμως ήταν τόσο μεγάλη που τον κατέβαλε. Δεν ήταν πια ο ίδιος ποδοσφαιριστής. Δύο χρόνια αργότερα, λοιπόν, και σε ηλικία μόλις 28 ετών αποφάσισε να τερματίσει την καριέρα του. Ύστερα εργάστηκε ως μηχανικός αυτοκινήτων. Στις 29 Μαρτίου του 1979 και σε ηλικία 52 ετών, ο «ήρωας του Τάμπερε» έφυγε από την ζωή από καρκίνο.
Όλες οι εφημερίδες της εποχής έγραψαν διθυραμβικά άρθρα για τα επιτεύγματά του. Την ίδια στιγμή, τα δύο δημοσιεύματα στην Gazzetta Dello Sport έμεναν εκεί για να θυμίζουν πάντα το πέρασμα του Νίκου Πεντζαρόπουλου από την Ίντερ. «Presente pure il portiere greco Pentzaropoulus. Mezz’ ora di lavoro in tutto». Ενός τερματοφύλακα που δεν έκανε ποτέ την καριέρα που άξιζε να κάνει.
@Photo credits: INTIME, Αρχείο Gazzetta Dello Sport
