Σαββίδης στο Gazzetta: «Είχα αγανακτήσει με την Ελλάδα, σκεφτόμουν να σταματήσω το ποδόσφαιρο»

Ας ξεκινήσουμε με την φετινής σας πορεία στα Κύπελλα Ευρώπης. Με τον αποκλεισμό από την Στουρμ Γκρατς, τελείωσε για σένα ένα κεφάλαιο που ήταν το πιο ωραίο στην ποδοσφαιρική σου καριέρα;

Προκριθήκαμε από τον όμιλο του Europa Conference League, θα μπορούσαμε να έχουμε πάρει και την πρώτη θέση και να βρισκόμασταν απευθείας στους «16». Η Λιλ είναι μία πολύ δυνατή ομάδα, ωστόσο, προηγούμασταν στην έδρα τους και αν είχαμε καταφέρει να κρατήσουμε το υπέρ μας αποτέλεσμα, θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Πράγματι, με τον αποκλεισμό από την Στουρμ τελείωσε για μένα το ομορφότερο έως τώρα ταξίδι στην καριέρα μου. Για τον ποδοσφαιριστή οι αγώνες στην Ευρώπη είναι κάτι μεγαλύτερο από αυτούς του πρωταθλήματος.

Πώς έζησες σε προσωπικό επίπεδο αυτό το ταξίδι;

Η αλήθεια είναι πως αυτοί οι αγώνες ήταν ο κυριότερος λόγος που το καλοκαίρι επέλεξα την Σλόβαν Μπρατισλάβας για να συνεχίσω την καριέρα μου, παρά το γεγονός ότι είχα προτάσεις και από συλλόγους που συμμετέχουν σε άλλα πρωταθλήματα. Πρόκειται για ομάδα που 9 στις 10 φορές, συμμετέχει σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Ήθελα πολύ να ζήσω αυτά τα παιχνίδια. Δεν ήταν μόνο, όμως, ότι συμμετείχαμε σε όμιλο, καταφέραμε και να προκριθούμε από αυτόν. Έστω, ως δεύτεροι. Ήταν οκτώ πολύ όμορφα παιχνίδια και εύχομαι του χρόνου να είναι περισσότερα, ίσως και σε καλύτερη διοργάνωση.

Πώς σε έχει αλλάξει ως άνθρωπο το εξωτερικό;

Από την στιγμή που έγινα οικογενειάρχης, έχουν αλλάξει τα πάντα! Ήρθα στο εξωτερικό έχοντας στο μυαλό μου αποκλειστικά το ποδόσφαιρο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ήμουν συγκεντρωμένος στην Ελλάδα, αλλά εκεί υπάρχουν και κάποια πράγματα για να ξεφύγεις. Ένας καφές, μία βόλτα, ένα βράδυ έξω. Πρόκειται για παράγοντες που μπορούν να αποσπάσουν την συγκέντρωσή σου. Με το που ήρθα στη Σλοβακία, αποφάσισα ότι θα με απασχολεί μόνο το ποδόσφαιρο, όπως κι έγινε. Ζούσα μόνο για αυτό, για το επόμενο βήμα, για μία καλύτερη ομάδα.

Πώς προέκυψε το ενδιαφέρον της Σλόβαν Μπρατισλάβας για εσένα;

Ήταν εύκολο να με δουν οι άνθρωποι του συλλόγου, από την στιγμή που έπαιζα στην Σπαρτάκ Τρνάβα. Από εκεί και πέρα, παίζει μεγάλο ρόλο και η παρουσία του μάνατζερ.

Τι πόρτες μπορεί να ανοίξει το πρωτάθλημα της Σλοβακίας σε έναν Έλληνα ποδοσφαιριστή;

Τα πρωταθλήματα των γύρω χωρών, όπως της Πολωνίας, της Τσεχίας και της Αυστρίας, ανοίγουν τις πόρτες τους σε παίκτες που προέρχονται από αυτό της Σλοβακίας. Εγώ το καλοκαίρι είχα πρόταση και από σύλλογο της Τουρκίας. Επέλεξα, όμως, την Σλόβαν αφενός λόγω της προοπτικής των ευρωπαϊκών αγώνων, αφετέρου λόγω του ότι πλέον έχω δύο παιδιά και η καλύτερη επιλογή για την οικογένειά μου ήταν να παραμείνουμε στην Σλοβακία. Ξέρουμε την χώρα, ενώ και η Ελλάδα είναι εύκολα προσβάσιμη. Θεωρώ πως πήρα την καλύτερη απόφαση τόσο από άποψη ζωής όσο και από ποδοσφαιρική.

Πώς σε έχουν αντιμετωπίσει ως Έλληνα στη Σλοβακία;

Από το Μιχάλοβτσε ακόμα και πολύ περισσότερο στην Τρνάβα, κέρδισα τον σεβασμό του κόσμου και των συμπαικτών μου. Σταδιακά άρχισαν να έρχονται στη χώρα όλο και περισσότεροι Έλληνες. Θεωρώ πως, πλέον, έχουμε πολύ καλό όνομα, οι Έλληνες ποδοσφαιριστές, στη Σλοβακία. Όσοι ήρθαν, πήγαν καλά και αυτό βοηθάει.

Θεωρείς πως η Σλόβαν μπορεί να αποτελέσει και ενδιάμεσο βήμα για ένα ακόμα καλύτερο πρωτάθλημα;

Είναι η πρώτη μου χρονιά στην Σλόβαν. Έχω συμβόλαιο για τρία χρόνια συμβόλαιο και δεν μου αρέσουν τα μακρινά σχέδια. Είμαι ευχαριστημένος με όλα όσα έχω συναντήσει στην ομάδα.

Τι εικόνα έχεις σχηματίσει για την Σλόβαν ως σύλλογο;

Είναι αυτό που λέμε «μεγάλη ομάδα». Το καταλαβαίνεις από το γήπεδο, τους ανθρώπους που εργάζονται, τον κόσμο στις εξέδρες. Πέρσι έφτασαν στους «16» του Europa Conference League και αποκλείστηκαν από την Βασιλεία. Μετρούν πέντε συνεχόμενες κατακτήσεις του πρωταθλήματος. Έχω περάσει από τον ΠΑΟΚ, ίσως σε λίγο πιο δύσκολα χρόνια από αυτά που διανύει τώρα η ομάδα, αλλά θεωρώ πως η Σλόβαν βρίσκεται σε επίπεδο ανάλογο με αυτό των κορυφαίων ελληνικών συλλόγων.

Πόσο σημαντική είναι η παρουσία του κόσμου για την ψυχολογία ενός ποδοσφαιριστή;

Νομίζω ότι ο κόσμος είναι «το Α και το Ω». Ήμουν και στην Τρνάβα που έχει, επίσης, πολλούς φιλάθλους να την ακολουθούν. Νομίζω ότι ο κόσμος, πάντα, δίνει έξτρα ώθηση σε έναν ποδοσφαιριστή. Είναι πολύ διαφορετικό να παίζεις σε άδειο γήπεδο. Στο πρωτάθλημα, φυσικά, δεν έχει στο γήπεδο τον ίδιο κόσμο που έχει στους ευρωπαϊκούς αγώνες.

Ας πάμε λίγο πίσω στον χρόνο, πως πήρες την απόφαση να παίξεις επαγγελματικά ποδόσφαιρο;

Όπως όλα τα παιδιά, ζήτησα από τον πατέρα μου να με γράψει σε μία ποδοσφαιρική ομάδα. Έπαιξα σχεδόν σε όλες τις ομάδες της Κατερίνης, Περίσταση, Καλλιθέα, Εθνικό. Στην Καλλιθέα είχαμε μία καλή φουρνιά παιδιών. Ήμασταν Β’ τοπικό και ανεβήκαμε Α’ τοπικό. Τότε ήταν που ενδιαφέρθηκε ο ΠΑΟΚ και πήγα στην ακαδημία του.

Πώς αντιδράει ένα παιδί που μαθαίνει ότι ενδιαφέρεται για αυτόν ο ΠΑΟΚ;

Πιο πολύ χάρηκε ο πατέρας μου, παρά εγώ. Εγώ δεν είχα συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί. Όταν είσαι παιδί 14 χρονών, δεν αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό που πας να κάνεις, άλλα παιδιά παρακαλάνε να το κάνουν. Στην πορεία κατάλαβα πόσο μεγάλη ομάδα είναι ο ΠΑΟΚ και άρχισα να αισθάνομαι τυχερός.

Από τις πρώτες μέρες που ανέβαλε τα ηνία του ΠΑΟΚ ο Ιβάν Σαββίδης, αποτελούσε για εκείνον προτεραιότητα η ανάπτυξη των ακαδημιών. Εσύ έζησες αυτήν την προσπάθεια που έγινε στα τμήματα υποδομής;

Επειδή ήμουν και πριν την εποχή Σαββίδη στις ακαδημίες του ΠΑΟΚ, η κατάσταση ήταν πολύ δυσκολότερη. Δεν είχαμε τις ίδιες υποδομές για να μείνουμε ή για να φάμε. Όταν ανέλαβε, όμως, ο Ιβάν Σαββίδης, άλλαξαν πάρα πολλά πράγματα. Βελτιώθηκαν τα πάντα. Από την εκπαίδευση των παιδιών εκτός ποδοσφαίρου, μέχρι τον τρόπο με τον οποίον ζούσαν. Δόθηκε πολύ μεγάλη έμφαση στην ανάπτυξη των ακαδημιών και προωθήθηκαν πολλά παιδιά στην πρώτη ομάδα. Εγώ ήμουν στην Κ-20 όταν ανέλαβε ο Ιβάν Σαββίδης και θυμάμαι πόσο πολύ ενδιαφερόταν για την ομάδα. Θυμάμαι ότι μας έδωσε και πριμ για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Πώς περνάει ο χρόνος για ένα παιδί που βρίσκεται στην ακαδημία ενός συλλόγου όπως ο ΠΑΟΚ, μέχρι να φτάσει στην πρώτη ομάδα;

Όταν αρχίσαμε να αντιλαμβανόμαστε πως θα δοθούν ευκαιρίες σε παιδιά της ακαδημίας, δίναμε όλοι τον καλύτερό μας εαυτό. Πηγαίναμε το πρωί στο σχολείο και όλη η υπόλοιπη μέρα είχε προπόνηση και ξανά προπόνηση για να κυνηγήσουμε το όνειρό μας. Για να πάρουμε μία ευκαιρία στην πρώτη ομάδα.

Από τους προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκες στον ΠΑΟΚ, υπάρχει κάποιος που να ξεχωρίζεις;

Ο κύριος Γεωργιάδης ήταν από αυτούς που με πίστεψαν όχι μόνο στα λόγια, αλλά και στην πράξη. Μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω ντεμπούτο με την φανέλα του ΠΑΟΚ, σε ένα ματς κόντρα στον Λεβαδειακό. Με τον Άγγελο Αναστασιάδη είχαμε πάει προετοιμασία και στην αρχή έδειχνε να με πιστεύει, μετά δεν ξέρω, όμως, τι άλλαξε. Δεν πήγαν τα πράγματα όπως θα περίμενα.

Στο Μιχάλοβτσε την πρώτη φορά, πρόλαβες να πάρεις μία γεύση από το εξωτερικό;

Πήγα ως δανεικός, αλλά δεν πρόλαβα να παίξω. Τραυματίστηκα σε μία προπόνηση.

Πώς διαχειρίστηκες έναν τόσο σοβαρό τραυματισμό;

Εγώ έφυγα τότε, για να πάω κάπου να παίξω. Μόλις τραυματίστηκα, έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου. Δεν ήξερα τι ακριβώς είχα πάθει, ούτε πόσο χρόνο θα μου πάρει να επιστρέψω. Αποδείχθηκε πως ήταν αρκετά σοβαρό, μιας και συνολικά έμεινα εκτός για έξι μήνες. Όταν πήγα στον Πανιώνιο, συνέχισα να έχω πρόβλημα και έμεινα και τότε άλλους δύο μήνες έξω. Μου φαινόταν ένα βουνό. Όπως σε όλους τους τραυματισμούς, έπρεπε να έχω υπομονή, να δουλέψω σκληρά και να επιστρέψω το συντομότερο δυνατό.

Πώς βρέθηκες στον Πανιώνιο;

Με τον Πανιώνιο έγιναν όλα πολύ γρήγορα και εξελίχθηκαν πολύ καλά για εμένα. Ήξερα πως το κλίμα στα αποδυτήρια είναι εξαιρετικό, αλλά και ότι υπήρχαν πολλοί Έλληνες. Υπήρχαν 7-8 Έλληνες που στην συνέχεια έκαναν μεγάλη καριέρα. Με πήρε τηλέφωνο κάποια στιγμή ο μάνατζέρ μου και μου είπε ότι ο Ουζουνίδης ενδιαφέρεται για μένα. Δεν το σκέφτηκα καθόλου. Ήξερα ότι δεν θα έπαιρνα πολύ χρόνο συμμετοχής στον ΠΑΟΚ, ήταν το πρώτο διάστημα της εποχής Σαββίδη που έρχονταν και πολλοί ξένοι παίκτες. Έφυγα για τον Πανιώνιο με σκοπό να πάρω παιχνίδια στα πόδια μου.

Άρα, ουσιαστικά, ήσουν επιλογή του Μαρίνου Ουζουνίδη;

Από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, ναι.

Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον Βλάνταν Μιλόγεβιτς;

Τον βοηθήσαμε και μας βοήθησε πάρα πολύ. Θυμάμαι ότι κερδίσαμε όλες τις μεγάλες ομάδες, ήταν καταπληκτικό το κλίμα. Ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος. Το κλειδί ήταν η επικοινωνία που είχε με τους παίκτες. Ήμασταν όλοι φίλοι, μεταξύ μας.

Πάντως, ο Πανιώνιος ήταν μία χρεωκοπημένη ομάδα.

Ήταν δύσκολοι καιροί για τον σύλλογο, απλήρωτοι πολλοί παίκτες. Έβγαινε, όμως, στο γήπεδο το καλό κλίμα που είχαμε στα αποδυτήρια. Ήταν καθοριστική και η παρουσία πολλών Ελλήνων ποδοσφαιριστών στο ρόστερ. Δεν μας ένοιαζε αν δεν είχαμε πληρωθεί, αν και κάποιοι δεν είχαν να πληρώσουν το νοίκι. Παίζαμε ποδόσφαιρο γιατί το αγαπούσαμε, ο ένας έπαιζε για τον άλλον.

Τι κρατάς από το διάστημα της παρουσίας σου στον Πανιώνιο;

Το κλίμα που είχαμε στα αποδυτήρια, ήταν το καλύτερο που έχω συναντήσει στην καριέρα μου. Η ατμόσφαιρα ήταν μαγική εκείνη την περίοδο. Η ομάδα κατάφερε να βγει στην Ευρώπη και σε κάποια φάση ήμασταν πολύ κοντά ακόμα και στην κορυφή της βαθμολογίας. Τα παιδιά έδειχναν ότι ο Έλληνας μπορεί να σταθεί και να πρωταγωνιστεί, όχι να παλεύει για την κατηγορία.

Φεύγοντας από τον Πανιώνιο, τι πήγε στραβά και έμεινες για έξι μήνες χωρίς ομάδα; Ποιο πιστεύεις ότι ήταν το δικό σου μερίδιο ευθύνης;

Το δικό μου λάθος ήταν ότι περίμενα κάτι το οποίο δεν ήρθε ποτέ. Άφησα πίσω άλλα πράγματα που θα μπορούσα να έχω κάνει. Στο τέλος έμεινα με άδεια χέρια. Φταίω για το ότι άργησα να πάρω κάποιες αποφάσεις.

Στον Άρη γιατί πιστεύεις ότι δεν πήρες ευκαιρίες;

Τότε προπονητής στον Άρη ήταν ο Σάββας Παντελίδης. Θεωρώ ότι ήμουν σε καλή κατάσταση και θα μπορούσα να έχω πάρει κάποια ευκαιρία. Δεν μου εξήγησε ποτέ κανείς το γιατί αυτό δεν συνέβη. Παρ’ όλα αυτά, δεν κρατάω κακία σε κανέναν. Όλα όσα έγιναν με οδήγησαν στο να βρεθώ σήμερα στο σημείο που βρίσκομαι και να είμαι χαρούμενος και περήφανος για όσα έχω πετύχει.

Όταν το 2019 πήρες την απόφαση να φύγεις στο εξωτερικό, φανταζόσουν ότι μετά από τέσσερα χρόνια θα έχεις κάνει τόσο μεγάλα βήματα προς τα εμπρός;

Εκείνη η περίοδος, δεν τα έχω πει ποτέ όλα αυτά, ήταν πάρα πολύ δύσκολη. Πήγα στο Μιχάλοβτσε για να μην σταματήσω το ποδόσφαιρο. Για έξι μήνες ήμουν χωρίς ομάδα, πήγα στον Άρη και δεν έπαιξα ούτε σε ένα ματς. Πραγματικά, σκεφτόμουν να σταματήσω το ποδόσφαιρο, ήταν μία πάρα πολύ δύσκολη κατάσταση για μένα. Μπορεί να βρέθηκε ο Άρης, αλλά ήταν σαν να μην πήγα ποτέ. Δεν ακούμπησα. Είπα στον εαυτό μου ότι «ή θα πας εκεί να προσπαθήσεις ή δεν υπάρχει άλλος δρόμος στο ποδόσφαιρο». Είχα αγανακτήσει με την Ελλάδα. Εγώ δεν σκεφτόμουν ότι στα χρόνια που ακολούθησαν θα έχουν συμβεί όσα συνέβησαν, όμως, ο μάνατζέρ μου ήταν σίγουρος για εμένα. Μου έλεγε «θα πάμε εκεί και σε δύο χρόνια θα είσαι στην Σλόβαν». Εκείνος το πίστευε, εγώ όχι. Πολύ περισσότερο, εκείνη την στιγμή που ήμουν πολύ άσχημα ψυχολογικά. Προσπάθησα πάρα πολύ και κατάφερα σήμερα να βρίσκομαι σε αυτό το σημείο. Ελάχιστοι το πίστευαν τότε.

Πώς βρήκες το κίνητρο τότε να προσπαθήσεις;

Θυμάμαι την περίοδο που ήμουν χωρίς ομάδα, πήγαινα στο γήπεδο μόνος μου τρεις φορές την ημέρα και έκανα προπόνηση. Έλεγα στον εαυτό μου «αφού έμεινες χωρίς ομάδα, θα κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου για να βελτιώσεις τα πάντα». Ήθελα όταν θα ολοκληρωνόταν το εξάμηνο που έμεινα χωρίς ομάδα, να επέστρεφα άλλος παίκτης. Ειλικρινά, δεν ξέρω πραγματικά που βρήκα το κίνητρο. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι έμεινα χωρίς ομάδα. Με βασάνιζε αυτή η σκέψη. Έλεγα μέσα μου «δεν γίνεται να μην παίξω». Ήταν θέμα εγωισμού.

Τι ήταν αυτό που ανέφερες προηγουμένως ότι σε είχε αγανακτήσει περισσότερο στην Ελλάδα;

Ακόμα και τώρα που είμαι έξω από το ελληνικό ποδόσφαιρο, κάθομαι να δω αγώνες. Έβλεπα, για παράδειγμα, Άρης – Παναθηναϊκός. Μηδέν Έλληνες παίκτες στον Άρη, ένας Έλληνας στον Παναθηναϊκό. Δεν χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω. Είναι ξεκάθαρο ότι στις κορυφαίες ελληνικές ομάδες, αλλά και στις μικρότερες, δεν υπάρχει στήριξη στους Έλληνες παίκτες. Υπάρχει ξενομανία στην Ελλάδα και αυτό το βλέπεις παντού. Εγώ αν δεν έφευγα από την Ελλάδα, θα πάλευα να βρω ομάδα στην Β’ Εθνική.

Τι θα συμβούλευες ένα παιδί που ξεκινάει τώρα να παίζει ποδόσφαιρο;

Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι μόνο η δουλειά θα τους ανταμείψει και τίποτα άλλο. Μπορεί να χρειαστεί να περιμένουν 2, 3 ή 4 χρόνια για να πάρουν μία ευκαιρία και να κάνουν το επόμενο βήμα, αλλά το σίγουρο είναι ότι όταν είσαι αφοσιωμένος σε αυτό που κάνεις, αργά ή γρήγορα θα ανταμειφθείς. Το πρόβλημα είναι ότι πολλά παιδιά περιμένουν να ανταμειφθούν αμέσως και αυτό δεν μπορεί να γίνει. Αν συμβεί σε κάποιες περιπτώσεις, θα πρόκειται για εξαίρεση. Χρειάζεται υπομονή και πολλά παιδιά δεν την διαθέτουν

Πόσο διαφορετική είναι η πίεση που αισθάνεται ένας ποδοσφαιριστής στη Σλοβακία σε σχέση με την αντίστοιχη στην Ελλάδα;

Δεν υπάρχει ίδιας μορφής πίεση στην Σλοβακία. Δεν πρόκειται να έχεις προβλήματα περπατώντας στον δρόμο, αν η ομάδα δεν πηγαίνει καλά. Ίσως, μέσα στο γήπεδο την στιγμή του αγώνα να υπάρχει γιούχα, αλλά έξω από τις γραμμές δεν υπάρχει πρόβλημα για κανέναν ποδοσφαιριστή.

Αυτήν την πίεση που λες ότι συνάντησες στην Ελλάδα, την αισθάνθηκες και αγωνιζόμενος στον Πανιώνιο;

Όχι, στον ΠΑΟΚ το βίωσα. Ακόμα και αν δεν ήμουν τόσο ενεργό μέλος, οι ποδοσφαιριστές δεν μπορούσαμε να βγούμε έξω από τα αποδυτήρια μετά από ένα αρνητικό αποτέλεσμα. Στον Πανιώνιο ο κόσμος ήταν διαφορετικός, αγαπούσε πολύ την ομάδα, καταλάβαινε πόσο προσπαθούσαμε και δεν είχαμε προβλήματα.

Ανέφερες προηγουμένως ότι σε άλλαξε πάρα πολύ το ότι έγινες πατέρας. Πώς έχει επηρεάσει αυτό την ψυχολογία σου;

Κάποιες φορές δεν βρίσκω τις κατάλληλες λέξεις για να περιγράψω το πως αισθάνομαι για τα παιδιά μου. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να με αγγίξει τόσο συναισθηματικά, πλέον, στον χώρο του ποδοσφαίρου. Φυσικά και έξω από αυτό. Χάσαμε 4-1 στο Γκρατς και ξέροντας η γυναίκα μου ότι θα είμαι στενοχωρημένος, μου είχε στείλει δύο βίντεο από τα παιδιά μου. Έπιασα το κινητό στα χέρια μου μετά το ματς και αμέσως μου έφυγε όλη η πίκρα που είχα από το αποτέλεσμα. Κατευθείαν κάλμαρα και χαμογέλασα. Δεν έχει τίποτα άλλο αξία μεγαλύτερη, από αυτήν της οικογένειας.

Έρχονται στο γήπεδο τα παιδιά σου;

Η κόρη μου έχει έρθει να το δει αλλά όχι σε αγώνα. Θα έρθουν όταν θα πανηγυρίσουμε την κατάκτηση του πρωταθλήματος! Στην Σπαρτάκ Τρνάβα, όταν, ακόμα, υπήρχε μόνο η κόρη μου, ερχόντουσαν συνέχεια μαζί με την γυναίκα μου.

Όταν ξεκλέβεις λίγο χρόνο από την οικογένεια, με τι σου αρέσει να ασχολείσαι εκτός ποδοσφαίρου;

Πολύ Euroleague! Μου αρέσει πολύ να βλέπω μπάσκετ, αλλά στηρίζω Euroleague μόνο, όχι NBA! Πιο παλιά έβλεπα και αρκετό τένις λόγω Φέντερερ, έχω, όμως, πλέον σταματήσει.

Είσαι από τους λίγους ποδοσφαιριστές που δεν είναι πολύ δραστήριοι στα social media. Πιστεύεις, απλά, ότι δεν έχεις να κερδίσεις κάτι μέσα από αυτά ή θεωρείς ότι σε βλάπτουν;

Δεν βοηθάνε πουθενά. Κάποιοι παίκτες έχουν ανάγκη να είναι ενεργοί στα social media. Ο χαρακτήρας μου είναι τέτοιος, που δεν χρειάζομαι τα social media για να δείξω κάτι. Τα έχω απλά και μόνο για να κρατάω επαφή με κάποια παιδιά. Είναι στον χαρακτήρα του καθενός, το πως θα τα διαχειρίζεται. Δεν είναι, πάντως, ότι δεν είμαι δραστήριος επειδή πιστεύω ότι θα με επηρεάσουν στην καθημερινότητά μου.

Αισθάνεσαι ότι τα social media έχουν δημιουργήσει στα παιδιά μία λανθασμένη εικόνα για το ποδόσφαιρο;

Σίγουρα. Τις περισσότερες φορές μπορεί ένα παιδί να παίξει ένα ματς και στα επόμενα 10’ να ποστάρει μία φωτογραφία ακόμα και αν η ομάδα του έχει χάσει. Τα social media έχουν παρασύρει πολύ τα παιδιά και τα έχουν κάνει να ξεχνούν την πραγματικότητα.