Euro 2024: Οι τρεις... πρωτάρες που χωρίζουν την Εθνική από τη «λύτρωση»

Euro 2024: Οι τρεις... πρωτάρες που χωρίζουν την Εθνική από τη «λύτρωση»

H ώρα της... κρίσης πλησιάζει. Δέκα χρόνια μετά την τελευταία εμφάνιση της Ελλάδας σε μεγάλo τουρνουά, όταν είχε φτάσει ένα πέναλτι μακριά από τα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Βραζιλίας, η Εθνική έχει στα... πόδια της τη μεγάλη ευκαιρία να επιστρέψει σε μεγάλο ποδοσφαιρικό «ραντεβού», μέσω των Play Off του Nations League.

Σε αυτή τη δεκαετία η Εθνική... ταλαιπωρήθηκε, άλλαξε οκτώ προπονητές, γνώρισε εφιαλτικές ήττες και αποκλείστηκε από τέσσερα διαδοχικά κορυφαία τουρνουά. Δυο Euro (2016 - 2024) και ισάριθμα Μουντιάλ (2018 - 2022).

Επί χάρτου η ομάδα του Γκουστάβο Πογιέτ είναι το μεγάλο φαβορί του «Path C», καθώς είναι το σύνολο με τους περισσότερους ποιοτικούς και έμπειρους ποδοσφαιριστές. Έχει όμως ένα ντεζαβαντάζ που πρέπει να το προσμετράμε. Την πίεση του φαβορί.

Κανείς δεν μπορεί να ψέξει τον Ουρουγουανό Ομοσπονδιακό τεχνικό πως δεν προκρίθηκαν μέσω των προκριματικών κόντρα στην κορυφαία ευρωπαϊκή ομάδα τα τελευταία χρόνια, τη Γαλλία και μια παραδοσιακή υπερδύναμη, όπως η Ολλανδία, με world class ποδοσφαιριστές. Θα είναι όμως αποτυχία στο μυαλό κάθε μέσου φιλάθλου αν η Εθνική μείνει εκτός είτε από το Καζακστάν στη Νέα Φιλαδέλφεια είτε στον τελικό των Play Off ασχέτως αν για αυτόν ταξιδέψουν στη Γεωργία ή στο Λουξεμβούργο.

Η Ελλάδα έχει μπροστά της... 1+1 τεράστιους τελικούς, στους οποίους οι αντίπαλοι της δεν έχουν τίποτα να χάσουν και έχουν να κερδίσουν τα πάντα. Να γράψουν ιστορία. Ποιες είναι οι κοινές τους συνισταμένες; Διεκδικούν την παρθενική τους παρουσία σε μεγάλη ποδοσφαιρική διοργάνωση και θεωρούν πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να κάνουν την υπέρβαση.

To Gazzetta σας παρουσιάζει το προφίλ των τριών ομάδων του «Path C» του Nations League που αποτελούν τα τελευταία «εμπόδια» της Εθνικής πριν την ποδοσφαιρική... λύτρωση.

image

Ο «αναμορφωτής» Αντίεφ, η φρεσκάδα και το... Ραμαζάνι

Η Εθνική θα πρέπει να κάνει το πρώτο της βήμα για να κλείσει εισιτήριο για τη Γερμανία κόντρα στο Καζακστάν. Οι Καζάκοι τερμάτισαν στην 3η θέση στον όμιλο τους στα προκριματικά, πίσω από Δανία και Σλοβενία, όμως όπως και η Ελλάδα είχαν εξασφαλίσει τη δεύτερη ευκαιρία τους για την πρόκριση στο Euro 2024 χάρη στην άνοδο τους από τη League C στη League B του Nations League. Επί της ουσίας αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία της εθνικής του Καζακστάν, η οποία δημιουργήθηκε το 1994, τρία χρόνια μετά την ανεξαρτητοποίηση της χώρας και τη διάλυση της ΕΣΣΔ, ως μέλος της Ομοσπονδίας της Ασίας και το 2002 μετά από σχετικό αίτημα εντάχθηκε στην UEFA.

Πως κατάφερε το Καζακστάν να γίνει διεκδικήτρια μια θέσης για την τελική φάση του Euro; Σε μεγάλο βαθμό πιστώνεται στη δουλειά του Μαγκομέντ Αντίεφ. Ο 47χρονος προπονητής κατάφερε κάτι που δεν είχαν πετύχει οι προκάτοχοι του. Βρήκε μια κοινή «γλώσσα» με τους ποδοσφαιριστές και μετέτρεψε στις μονάδες σε ένα ενιαίο σύνολο.

Σύμφωνα με τον Καζάκο δημοσιογράφο Ντιμάς Τελεγκένοβ που σκιαγράφησε στο Gazzetta το προφίλ της εθνικής του ομάδας: «Η πρόσληψη του Αντίεφ ήταν μια σημαντική στιγμή στην ιστορία της εθνικής ομάδας του Καζακστάν. Υπό τις οδηγίες του, η ομάδα έπαιξε σε πρωτόγνωρο επίπεδο. Οι φίλαθλοι άρχισαν να πηγαίνουν σε αγώνες όχι για να κοιτάζουν τους κορυφαίους παίκτες των αντιπάλων, αλλά επειδή πιστεύουν στους παίκτες τους. Το γήπεδο άρχισε να γεμίζει. Όλα αυτά έγιναν τα τελευταία δύο χρόνια. Η επιτυχία μας στο Nations League το 2022 δεν ήταν... ατύχημα. Η ομάδα το επιβεβαίωσε και στα προκριματικά του Euro. Κερδίσαμε τη Δανία, κερδίσαμε εκτός έδρας τη Φινλανδία, κερδίσαμε δύο φορές τη Βόρεια Ιρλανδία. Κανείς δεν θα το πίστευε πριν. Αλλά τώρα η ομάδα κάνει το αδύνατο και όλα αυτά χάρη στο γεγονός ότι ο προπονητής ταιριάζει απόλυτα στην ομάδα».

Ο κόουτς Αντίεφ κατανοεί τις δυνατότητες των παικτών του και προσπαθεί να αποσπάσει το μέγιστο από τον καθένα από αυτούς. Ο προπονητής λέει ανοιχτά ότι το ποδόσφαιρο κυριαρχίας και πίεσης δεν είναι αυτό που ταιριάζει στη σημερινή ομάδα του Καζακστάν. Το κλειδί της ομάδας είναι η ψυχραιμία στη δομή του παιχνιδιού και η τακτική προσήλωση ανασταλτικά, ενώ έχει αποδείξει πως έχει ουσία στις όποιες ευκαιρίες της εμφανιστούν. Αξιοσημείωτο πως είναι ομάδα που μπορεί να χτυπήσει με ταχύτητα στην αντεπίθεση. Ο Ομοσπονδιακός τεχνικός των Καζάκων είναι λάτρης των διατάξεων με τρεις στόπερ, είτε ο σχηματισμός είναι 5-4-1, 3-5-2, ή συνήθως 3-4-2-1.


Πρόκειται αναμφίβολα για μια ομάδα που έχει χαρακτήρα. Ακόμη και όταν βρέθηκαν αντιμέτωποι εναντίον κορυφαίων ομάδων, οι παίκτες δείχνουν το πνεύμα και την επιθυμία τους να αντεπιτεθούν. Πλέον έχουν και ισχυρή υποστήριξη από τους φιλάθλους. Από την άλλη πλευρά σίγουρα δεν είναι το πιο ποιοτικό σύνολο, ενώ οι παίκτες της δεν είναι και οι κορυφαίοι σε αθλητικό επίπεδο.

Οι περισσότεροι από τους παίκτες της εθνικής ομάδας του Καζακστάν αγωνίζονται στην Premier League της χώρας τους, οπότε είχαν διακοπές από τον Νοέμβριο έως τον Φεβρουάριο. Είναι αρκετά φρέσκοι, καθώς η ποδοσφαιρική δράση στο Καζακστάν ξεκίνησε μόλις την 1η Μαρτίου. Άλλος ένας παράγοντας που πρέπει να προσμετρηθεί ενόψει της περισσότεροι παίκτες είναι μουσουλμάνοι, γι' αυτό έχουν Ραμαζάνι και δεν τρώνε και πίνουν από την αυγή και μέχρι τη δύση του ηλίου.

«Θα είναι το πιο σημαντικό ματς στην ιστορία της εθνικής ομάδας του Καζακστάν. Οι παίκτες μας έκαναν προετοιμασία από τις 8 μέχρι τις 19 Μαρτίου στο Ντουμπάι. Όλοι πιστεύουν ότι το Καζακστάν θα κερδίσει δυο αγώνες στη σειρά και θα πάμε στο Euro. Όλοι οι παίκτες είναι έτοιμοι, αλλά χάσαμε τον καλύτερο αμυντικό μας Νουράλι Αλίπ λόγω αποβολής», λέει ο Τελεγκένοβ στο Gazzetta.

H... ραχοκοκαλιά της ομάδας είναι ο κεντρικός μέσος της Ορνταμπάσι, ηγέτης και αρχηγός της εθνικής Ασκάτ Ταγκιμπέργκεν (εξαιρετικός πασέρ με επικίνδυνο σουτ από απόσταση), ο περιφερειακός επιθετικός της Μπεσίκτας και κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία της εθνικής με 14 γκολ σε 34 εμφανίσεις, Μπακτιγιάρ Ζαϊνουτντίβοφ και ο τερματοφύλακας της Ακτόμπε Ιγκόρ Σάτσκι. Ηγέτης της άμυνας είναι ο στόπερ της Ζενίτ Νουράλι Αλίπ, ο οποίος όμως δεν υπολογίζεται για τον αγώνα της Νέας Φιλαδέλφειας. Πρώτος σκόρερ των Καζάκων στα προκριματικά του Euro 2024 ήταν ο σέντερ φορ της Ντέμιρσπορ, Αμπάτ Αιμπέτοφ, ο οποίος βρήκε δίχτυα επτά φορές, δυο περισσότερες από τον Ζαϊνουτντίβοφ. Από το ρόστερ λείπουν τα μεγάλα αστέρια αλλά είναι ένα καλά συντονισμένο συγκρότημα.

image

Με ένα όνειρο τρελό

Το Λουξεμβρούργο το είχαμε συνηθίσει να είναι ένας... φτωχός συγγενής των προκριματικών με δεδομένη την τελευταία θέση και πολλά γκολ στην πλάτη του. Αυτή η εποχή έχει παρέλθει. Το απέδειξε στα προκριματικά που συγκέντρωσε 14 βαθμούς και τερμάτισε στην τρίτη θέση σε όμιλο με Πορτογαλία, Σλοβακία, Ισλανδία, Βοσνία και Λιχτενστάιν.

Πρόκειται για μια χώρα που έχει πληθυσμό 645.397 κατοίκους. Περίπου 20.000 άτομα λιγότερα σε σχέση με τον δήμο της Αθήνα και περίπου 100.000 λιγότεροι από τον συνολικό πληθυσμό της Θεσσαλονίκης. Μια τόσο μικρή χωρά με ένα τόσο μεγάλο όνειρο. Την πρόκριση στην τελική φάση του Euro.

Μια επιθυμία που ξεκίνησε ως ψίθυρος και πλέον... βουίζει όλη η χώρα. Ο ημιτελικός με τη Γεωργία είναι ιστορικό γεγονός. Πολλοί σύλλογοι κανονίζουν δημόσιες προβολές στα κεντρικά τους γραφεία για τους φιλάθλους, καθώς το ενδιαφέρον είναι εξαιρετικά μεγάλο. Επίσης περίπου 300 οπαδοί αναμένεται να κάνουν το μεγάλο ταξίδι στη Γεωργία για να στηρίξουν το σύνολο του Λουκ Χολτζ, ενώ δεδομένα το χωρητικότητας 9.836 θεατών «Stade de Luxembourg» θα είναι κατάμεστο για το δεύτερο παιχνίδι εάν προκριθούν στον τελικό τoυ «μονοπατιού» των Play Off του Nations League.

To Λουξεμβούργο έχει κάνει ραγδαία και θεαματική εξέλιξη σε σχέση με τη δεκαετία του 2000 που ήταν ποδοσφαιρικοι... σάκοι του μποξ. Η εθνική ακαδημία άνοιξε στο Μοντερκάνζ το 2001 και έχει λάβει αξιοσημείωτα ποσά επενδύσεων. Πολλά από τα πιο ταλαντούχα παιδιά ηλικίας 7-18 ετών προπονούνται στο εθνικό συγκρότημα κάθε μέρα και παίζουν για τους συλλόγους τους το Σαββατοκύριακο. Πολλοί από αυτούς εγκαταλείπουν τη χώρα σε νεαρή ηλικία, συνήθως στα 15 ή στα 16 τους. Αυτό που βλέπουμε τώρα είναι η επιτυχία εκείνης της χρυσής εποχής, της πρώτης γενιάς παικτών που είχαν περάσει από την εθνική ακαδημία, όπως ο Μπαρέιρο, ο Ζέρσον Ροντρίγκες και ο Σινάνι.

Ο Χολτζ είναι ο μακροβιότερος Ομοσπονδιακός προπονητής στην Ευρώπη και η επιτυχία του βασίστηκε στην ικανότητα να βρίσκει πάντα έναν νέο τρόπο για να εξελίσσει τις τακτικές του, ενώ η ομάδα του γινόταν όλο και καλύτερη. Πλέον, χρησιμοποιεί ως επί το πλείστον διάταξη με τρεις στόπερ, η οποία μπορεί να γίνει 4-5-1, 4-3-3 ή παραλλαγές των παραπάνω ανάλογα με το πώς είχε στηθεί η ομάδα. Τα κύρια χαρακτηριστικά του Λουξεμβούργου είναι η αμεσότητα στο παιχνίδι του, ο ρυθμός και η δημιουργικότητα, καθώς οι «σταρ» της ομάδας έχουν όλη την ελευθερία των κινήσεων. Αν και γενικά δεν είναι ομάδα πολύ αμυντική νοοτροπία, το Λουξεμβούργο τείνει να είναι οργανωμένο στα μετόπισθεν και περιμένει τις στιγμές του για να ξεκινήσει γρήγορες αντεπιθέσεις με τους γρήγορους εξτρέμ του.

Η μεγαλύτερη δύναμη αυτής της ομάδας είναι η τεχνική ικανότητα κάποιων δυνατών επιθετικών «χαρτιών». Είναι ένα σύνολο με χημεία, καθώς ο κορμός παίζει μαζί εδώ και χρόνια. Όσο για το τρωτό σημείο της ομάδας, αυτό εντοπίζεται στην... ψυχική δύναμη της ομάδας. Αν και οι 17 πόντοι σε 10 αγώνες είναι ο καλύτερος απολογισμός του Λουξεμβούργου στην ιστορία του, η ομάδα έχανε τη συγκέντρωση της όταν... έκαιγε η μπάλα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα δυο ματς με την Πορτογαλία που οι ποδοσφαιριστές έδειχαν να μην πιστεύουν πως μπορούν... να μη χάσουν (9-0 και 0-6). Από εκεί και πέρα, η άμυνά της στερείται ταχύτητας, εμπειρία και τεχνικής ικανότητας με την μπάλα.

Οι Άντονι Μορίς της Σεν Ζιλουάζ και ο Μαξίμ Σανό της Αζαξιό είναι οι ηγέτες στα μετόπισθεν, με αμφότερους να έχουν αρκετή διεθνή εμπειρία. Ο Λεάντρο Μπαρέιρο είναι ο πολυτιμότερος παίκτης της ομάδας και ο μόνος που παίζει τακτικά σε ομάδα στα κορυφαία πέντερ ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Φημολογείται ότι θα φύγει από τη Μάιντς στο τέλος της σεζόν και η Μπενφίκα τον περιμένει. Ο Μπαρέιρο είναι ένας ικανός δημιουργικός μέσος, που βοηθάει σε όλο τον αγωνιστικό χώρο, κλασικός box-to-box μέσος.

Ο παρτενέρ του στη μεσαία γραμμή, Κρίστοφερ Μαρτίνς, είναι άλλο ένα σημείο αναφοράς της ομάδας του, στο «6». Συνήθως είναι αυτός που επιφορτίζεται με πιο αμυντικά καθήκοντα, να παρεμποδίζει τις μπάλες και να κυκλοφορεί τη μπάλα στους πιο δημιουργικούς παίκτες.

Ωστόσο, οι Ζέρσον Ροντρίγκες (Σ. Μπρατισλάβα) και Ιβάντρο (Ναϊμέγκεν) είναι οι πιο απειλητικοί ποδοσφαιριστές για το Λουξεμβούργο. Ο Ζέρσον είναι ο πρώτος σκόρερ της εθνικής με 17 γκολ και παρόλο που είναι μια πολύ σκληρή προσωπικότητα με πολλά πειθαρχικά προβλήματα είναι ο παίκτης - κλειδί των Red Lions. Ο Ιβάντρο είναι το μεγαλύτερο ταλέντο της ομάδας, στα 19 του είναι γεμάτος ρυθμό, αθλητικότητα και εξαιρετική ικανότητα στη ντρίμπλα. Η επιτομή ενός εξτρέμ με μοναδική ικανότητα στο ένας εναντίον ενός. Ο τρόπος παιχνιδιού του μου μοιάζει με τον Ραφαέλ Λεάο, ακριβώς από την άλλη πλευρά του γηπέδου.

Μεγάλο πλήγμα για το Λουξεμβούργο στον ημιτελικό με τη Γεωργία θα είναι η απουσία του Σινάνι της Ζανκτ Παούλι. Πρόκειται για έναν από τους βασικούς play maker στην επίθεση, ο οποίος αποβλήθηκε με κόκκινη κάρτα που δέχθηκε σε «νεκρό χρόνο» εναντίον του Λιχτενστάιν. Η απουσία του θα είναι ένα τεράστιο πλήγμα για τις πιθανότητες του Λουξεμβούργου, καθώς είναι ένας πολύπλευρος παίκτης με εμπειρία να παίζει υπό πίεση μπροστά σε γεμάτα γήπεδα.

Από την άλλη ο Μάρβιν Μάρτινς (Αυστρία Βιέννης) τρέχει για να αγγίξει τον τελικό, μετά από έναν ελαφρύ τραυματισμό που υπέστη πριν από δύο εβδομάδες παίζοντας για την ομάδα του. Είναι ένας σημαντικός κεντρικός αμυντικός για την εθνική του που μπορεί να παίξει και ως δεξί μπακ του οποίου ο ρυθμός και η ψυχραιμία θα ήταν καθοριστικής σημασίας αν η χώρα του φτάσει στον τελικό.

image

Ο παράγοντας Κβάρα

Σε αντίθεση με το Καζακστάν και το Λουξεμβούργο η Γεωργία έχει τον μεγάλο σταρ στην ομάδα της. Ένα generational ταλέντο για τη χώρα του και ένα από τα μεγαλύτερα ονόμα της Ευρώπης τη δεδομένη χρονική στιγμή. Ο λόγος φυσικά για τον Κβίτσα Κβαρατσχέλια.

Για να μιλήσουμε με νούμερα όσο κοστίζει ο Κβαρατσχέλια δεν κάνουν... μαζί τα ρόστερ της εθνικής ομάδας του Λουξεμβούργου και του Καζακστάν! Σύμφωνα με την πλατφόρμα του Transfermarkt ο 23χρονος εξτρέμ έχει χρηματιστηριακή αξία ύψους 80 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ αντιστοίχως η συνολική εκτίμηση των διεθνών των δυο ομάδων είναι στα 52 εκατομμύρια ευρώ (21.85 οι Καζάκοι - 30.53 το Λουξεμβούργο). Η διαφορά μιλάει μόνη της.

Ο νεαρός εξτρέμ είναι η μεγάλη ελπίδα της Γεωργίας να κάνει αυτό που δεν κατάφερε από το 1990 όταν και αποσχίστηκε από τη Σοβιετική Ένωση. Να αγωνιστεί σε μεγάλο τουρνουά, είτε είναι Euro, είτε Μουντιάλ. Κάτι που έφτασε μια ανάσα από το να καταφέρει πριν μια τετραετία.

Στις 12 Νοεμβρίου του 2020 η Τιφλίδα πήρε... φωτιά για τον αγώνα μπαράζ με τη Βόρεια Μακεδονία, οι Γεωργιανοί έκαναν τη νύχτα μέρα, όμως οι φιλοξενούμενοι με γκολ του Πάντεφ στο 56' πήραν τη νίκη με 1-0, πανηγύρισαν αυτή ιστορική πρόκριση στην τελική φάση του Euro και άφησαν τους γηπεδούχους με ένα μεγάλο «τραύμα».

Πλέον οι Γεωργιανοί έχουν το χαρτί που λέγεται «Κβαραντόνα». Ο Γεωργιανός μάγος έκανε θραύση με την εθνική ομάδα της πατρίδας του και με «διαβατήριο» αυτές τις εμφανίσεις... έπεισε τη Νάπολι να τον κάνει δικό της. Ο νεαρός winger έδειξε πως μπορεί να... κολυμπήσει στα βαθιά και μαζί με τον Οσιμέν ηγήθηκε των Παρτενοπέι στο πρώτο πρωτάθλημα της μετά-Μαραντόνα εποχής.

Για καλή του τύχη το Λουξεμβρούργο δεν έχει τον «πονοκέφαλο» του Κβάρα! Ο ακραίος επιθετικός των Ναπολιτάνων είναι τιμωρημένος και δεν υπολογίζεται για τον ημιτελικό των Play Off, όμως θα είναι κανονικά διαθέσιμος για τον τελικός, εάν και εφόσον προκριθεί η χώρα του. Πράγμα που σημαίνει πως η Ελλάδα αν συναντήσει το σύνολο του Βίλι Σανιόλ θα έχει την αποστολή να εξουδετερώσει έναν από τους πιο επικίνδυνους εξτρέμ της Ευρώπης.

Πέρα από τον 23χρονο εξτρέμ η Γεωργία έχει ακόμα μερικές πολύ ποιοτικές μονάδες. Ο πανύψηλος Γκιόργκι Μαμαρντασβίλι (1.97 μ.) είναι ο βασικός πορτιέρε της Βαλένθια και μετράει φέτος εννέα clean sheet στη La Liga. Στην επίθεση ξεχωρίζει ο δανεικός από τον Άγιαξ στη Μετς σέντερ φορ Τζορζές Μικαουτάτζε και ο βασικός μεσοεπιθετικός της Γουότφορντ Γκιόργκι Τσακβετάτζε.

Το ποδόσφαιρο είναι ο «βασιλιάς» των σπορ και στη Γεωργία. Όπως είπε στο Gazzetta ο διεθνής εξτρέμ του Παναιτωλικού Λέβαν Σενγκέλια: «Το ποδόσφαιρο ήταν και θα είναι το Νο. 1 άθλημα στη Γεωργία. Ο κόσμος νοιάζεται πάρα πολύ. Ακόμα και με λίγες επιτυχίες τα γήπεδα είναι πάντα γεμάτα ασχέτως με ποιον παίζουμε. Ακόμα και όταν ο Κβάρα παίζει με τη Νάπολι ή ο Μαμαρντασβίλι με τη Βαλένθια όλοι παρακολουθούν τα παιχνίδια τους. Αυτά τα δύο παιχνίδια των Play Off για την πρόκριση στο Euro θα τα δει ολόκληρη η χώρα. Η Γεωργία θα... παγώσει για δυο ώρες».

Η Γεωργία πανηγύρισε την άνοδο από τη League C στη League B του Nations League, ούσα αήττητη κόντρα σε Βόρεια Μακεδονία, Βουλγαρία και Γιβραλτάρ, με ρεκόρ 5-1-0. Από την άλλη δεν τα πήγε τόσο καλά στα προκριματικά του Euro, όπου τερμάτισε στην τέταρτη θέση σε group με Ισπανία, Σκωτία, Νορβηγία και Κύπρο.

Προπονητής της ανόδου στο Nations League είναι ο Βίλι Σανιόλ. Ο Γάλλος κόουτς ανέλαβε τον Φλεβάρη του 2021 και έχει απολογισμό 14 νίκες - 5 ισοπαλίες - 12 ήττες. Όπως και το Καζακστάν αγωνίζεται με σχηματισμού με τρεις στόπερ με παραλλαγές (3-5-2, 3-4-2-1, 3-4-3). Αμυντικά είναι τρωτή και από το «6» και πίσω έχει ποδοσφαιριστές που κάνουν λάθη στο πρέσινγκ, όμως επιθετικά είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη με μαεστρό πάντα τον Κβαρατσχέλια. Μπορεί να αποκλείσει το Λουξεμβούργο χωρίς τον μαέστρο της; Τα υπόλοιπα στο γήπεδο.

@Photo credits: Getty Images/Ideal Image, Χρήστος Ζωίδης