Στα άδυτα της ακαδημίας που έβγαλε τον Κβαρατσχέλια και τους άλλους θριαμβευτές της εθνικής Γεωργίας

Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας φαίνεται πως έχει επενδύσει αρκετά στους νέους αθλητές της χώρας. Η φιλοσοφία αυτή έχει μάλιστα απτά αποτελέσματα. Πριν από μερικούς μήνες, η ομάδα νέων της Γεωργίας κατάφερε να κάνει την απόλυτη έκπληξη και να φτάσει μια ανάσα από τα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, το οποίο διεξάχθηκε στην Τιφλίδα. Οι Γεωργιανοί αγκάλιασαν εκείνη την επιτυχία, γεμίζοντας σε κάθε παιχνίδι το στάδιο της Ντιναμό, η χωρητικότητα του οποίου ξεπερνά τις 50 χιλιάδες θέσεις.

Όποιο παιδί του τουρνουά και αν ρωτήσεις, θα σου πει ότι θέλει να γίνει σαν τον Κβίτσα Κβαρατσχέλια. Αυτό το αντιλαμβάνονται καθημερινά τόσο ο υπεύθυνος της ακαδημίας της Ντιναμό όσο και ο σκάουτερ της ομάδας, ο οποίος ήταν αυτός που διέκρινε πρώτος το τεράστιο ταλέντο του σημερινού ποδοσφαιριστή της Νάπολι.

«Αν έκανες μια βόλτα πριν από τρία χρόνια στην περιοχή, θα έβλεπες ότι τα παιδιά φορούσαν τη φανέλα του Μέσι και του Ρονάλντο. Τώρα όλα έχουν την εμφάνιση του Κβάρα. Θέλουν να γίνουν σαν κι αυτόν» εξηγεί ο πολύπειρος προπονητής. Το πρώτο στοιχείο που τον έκανε να ξεχωρίσει στα δικά του μάτια ήταν η ντρίμπλα του. «Το είχε από πολύ μικρή ηλικία. Αυτό που κάναμε, λοιπόν, εμείς ήταν να του δώσουμε την πλήρη ελευθερία να εξελίξει το ταλέντο του και φυσικά να μην του κόψουμε τα φτερά» σημειώνει.

«Δεν του λέγαμε δηλαδή συνεχώς να πασάρει την μπάλα. Όταν έχεις έναν τέτοιο ποδοσφαιριστή με τέτοιο πλεονέκτημα στην ομάδα σου, τον αφήνεις να παίξει όπως θέλει. Ακόμη κι αν ντρίμπλα δεν ήταν επιτυχής, του επιτρέπαμε να κάνει και άλλες. Την εκατοστή φορά θα γινόταν καλύτερος» προσθέτει. Αυτό, όμως, που τον έκανε να διακριθεί ήταν το πάθος που είχε για το ποδόσφαιρο από πολύ μικρή ηλικία. «Θα σου δώσω ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα: ερχόταν και έκανε προπόνηση στις 6 το πρωί. Τελείωνε, πήγαινε στο σχολείο, έπαιζε ξανά ποδόσφαιρο και γυρνούσε στο σπίτι να κάνει τα μαθήματά του. Ήταν δουλευταράς και πολύ ευγενικό παιδί».

Ο Κβίτσα Κβαρατσχέλια δεν είχε μια εύκολη ζωή. Ο πατέρας του, Μπάντρι, ήταν επίσης διεθνής ποδοσφαιριστής, όχι όμως με τη φανέλα της εθνικής Γεωργίας αλλά του Αζερμπαϊτζάν. «Πέρασε και από την Ντιναμό αλλά η πορεία του δεν ήταν και τόσο επιτυχημένη. Έτσι αποφάσισε να μετακομίσει στο Αζερμπαϊτζάν. Εκεί έγινε πρώτος σκόρερ και η ομοσπονδία της χώρας του ζήτησε να αγωνιστεί με την εθνική ομάδα. Κι εκείνος δέχτηκε» επισημαίνει ο Ντίτο, διευθυντής του belive.ge, του μεγαλύτερου αθλητικού μέσου της χώρας.

Μετά το τέλος της καριέρας του επέστρεψε στη Γεωργία και έκατσε στον πάγκο αρκετών ομάδων. Αντιμετώπισε, όμως, μεγάλα οικονομικά προβλήματα και για αυτό αναγκάστηκε να πάρει την οικογένειά του, να αφήσει το σπίτι στην Τιφλίδα και να μετακομίσει εκτός αυτής. Η ξέφρενη πορεία του Κβίτσα Κβαρατσχέλια, όμως, άλλαξε ριζικά το μέλλον ολόκληρης της οικογένειας.

Ο μεγαλύτερος αδερφός του ασχολήθηκε και εκείνος με το ποδόσφαιρο, ωστόσο, δεν κατάφερε να αγωνιστεί ποτέ σε υψηλό επίπεδο, ενώ ο μικρότερος προπονείται καθημερινά στην Τιφλίδα, ελπίζοντας να ακολουθήσει μια ανάλογη καριέρα. Είναι μόλις 15 ετών, ενώ όλοι στη χώρα θεωρούν ότι το ταλέντο του είναι τέτοιο που στο μέλλον ενδέχεται να τους δούμε και τους δύο μαζί στην εθνική ομάδα.

Στο γραφείο του πρώτου προπονητή και του σκάουτερ που ανακάλυψε τον Κβαρατσχέλια υπάρχουν αρκετές φωτογραφίες. Σε αυτές διακρίνεται επίσης και ο Γκιόργκι Τσακβετάτζε, ένα ακόμη μεγάλο ταλέντο που έκανε τα πρώτα του βήματα στην Ντιναμό Τιφλίδας και σήμερα αγωνίζεται στη Γουότφορντ.

«Η Γεωργία πάντα έβγαζε σπουδαίους ποδοσφαιριστές. Πριν τον πόλεμο της Ουκρανίας, όμως, υπήρχε ένα μεγάλο πρόβλημα: κάθε καλός παίκτης πήγαινε να παίξει στη Ρωσία, εξαιτίας των μεγάλων συμβολαίων που του δινόταν. Έτσι όμως όλοι κατέστρεφαν τις καριέρες τους, καθώς δεν μπορούσαν να αναπτύξουν το ταλέντο τους σε ένα τέτοιο πρωτάθλημα. Έχουμε πολλά παραδείγματα παικτών που είχαν ισάξιο ταλέντο με εκείνο του Κβαρατσχέλια και τα κατέστρεψαν όλα. Να φανταστείς ότι απέρριπταν ακόμη και προτάσεις της Premier League για μείνουν εκεί» εξηγεί ο Ντίτο.

Μια ανάλογη πορεία ενδεχομένως να ακολουθούσε και ο νυν σταρ της Νάπολι, ο οποίος μέχρι το ξέσπασμα του πολέμου αγωνιζόταν στη Ρουμπίν Καζάν. Η UEFA επέτρεψε σε όλους τους ξένους ποδοσφαιριστές να αποχωρήσουν από τη ρωσική λίγκα και κάπως έτσι ο Κβίτσα Κβαρατσχέλια βρέθηκε να φοράει για μερικούς μόλις μήνες τη φανέλα της Ντιναμό Μπατούμι, της ανερχόμενης δύναμης του γεωργιανού ποδοσφαίρου. Η Νάπολι, όμως, κινήθηκε γρήγορα και έξυπνα και κατάφερε να τον κάνει δικό τους πριν πέσουν πάνω οι μεγάλες ομάδες της Ευρώπης. Και όλα από εκεί και πέρα είναι ιστορία.

Η συζήτηση με τους υπεύθυνους της ακαδημίας λήγει καθώς έχει έρθει η ώρα να κατέβουν και πάλι στο γήπεδο. Στην είσοδο του κτιρίου υπάρχει ένας μεγάλος μπλε τοίχος με το σήμα της ομάδας και δίπλα σε αυτόν ένα από τα τελευταία τρόπαια που κατέκτησε η ακαδημία σε εθνικό τουρνουά. «Την επόμενη φορά που θα έρθεις θα σε κεράσουμε κρασί» λέει ο σκάουτερ της ομάδας. «Με τους Έλληνες είμαστε αδέρφια. Και αυτό δεν αλλάζει» καταλήγει.