Ψάρρας, Γιορντάνοφ, Χανδρινός στο Gazzetta για την φοβερή χρονιά του Μίλωνα: «Αν το λέγαμε πριν δύο χρόνια θα μας περνούσαν για τρελούς»

Ας πάμε όμως από την αρχή και την προσπάθεια που έχει αρχίσει ο Μίλωνας τα δύο τελευταία χρόνια. Ήταν μια προσπάθεια που ξεκίνησε με τους περισσότερους να λένε για την ωραία ομάδα που χτίζεται αλλά που το ταβάνι θα είναι η 5η ή η 6η θέση. Ωστόσο έφτασε να τερματίζει στην 3η και να φτάνει στον τελικό του Κυπέλλου.

Πως ξεκίνησε αυτή η προσπάθεια και ποιοι ήταν οι αρχικοί στόχοι;

Ψάρρας: «Προσπαθήσαμε να κάνουμε στον Μίλωνα κάτι διαφορετικό, κάτι που δεν γίνεται σε άλλες ομάδες. Να παίζουμε σύγχρονο μοντέρνο βόλεϊ, οργανωμένη προσπάθεια, διοικητική επάρκεια και ηρεμία. Κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις, στελέχωση με σωστούς ανθρώπους σε όλο το σταφ και από εκεί και πέρα να κάνουμε τις καλύτερες δυνατές επιλογές παικτών με όχι μεγάλο μπάτζετ. Αποδείξαμε πως τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία όπως λέει ο λαός. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν φέρνουν και την επιτυχία. Χρειάζεται όπως ξαναείπα, διοικητική ηρεμία, σωστός προγραμματισμός, κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις, σωστή επιλογή αθλητών και όλο αυτό να γίνει ομάδα. Δεν είμαστε απλά ένα γκρουπ παικτών, είμαστε ομάδα. Χτίζαμε μέρα με την ημέρα, ήμουν σίγουρος πως θα είχαμε καλά αποτελέσματα. Ήμουν βέβαιος. Δεν ήξερα μέχρι που θα φτάσουμε, αλλά ήμουν βέβαιος πως θα παίζαμε καλό βόλεϊ και θα είχαμε πολύ καλά αποτελέσματα. Δεν είχα καμία αμφιβολία γι' αυτό».

Στο ξεκίνημα της χρονιάς ποιοι ήταν οι στόχοι; Ως προπονητής μιλούσες με διοίκηση και παίκτες, που λέγατε πως θα ήσασταν ευχαριστημένοι;

Ψάρρας: «Ενώ πέρσι λέγαμε πως θα ήμασταν ευχαριστημένοι με την 5η θέση και βγήκαμε 4οι και πήγαμε και στο Final-4 του Κυπέλλου, φέτος θα ήμασταν ικανοποιημένοι με την 4η θέση, βγήκαμε 3οι και πήγαμε και τελικό Κυπέλλου. Άρα κάναμε πάντα ένα βήμα πάνω από αυτό που είτε ήθελε η διοίκηση, είτε σχεδιάζαμε εμείς».

Αυτό το νέο ξεκίνημα πως το βίωσες εσύ; Ένα ξεκίνημα που έγινε μπροστά σε λίγο κόσμο και ολοκληρώθηκε σε γεμάτο γήπεδο με τις οικογένειες να έρχονται να δουν τον Μίλωνα.

Γιορντάνοφ: «Εγώ θα μιλήσω λίγο πιο παλιά, γιατί η ομάδα είναι στην Α1 ξανά εδώ και τέσσερα χρόνια. Από την πρώτη φορά που ανέβηκε ο πρόεδρος με πήρε τηλέφωνο για να έρθω να βοηθήσω. Τότε λόγω πανδημίας ήμουν στην Βουλγαρία και ήθελα να κάτσω σπίτι μου. Κάθε χρόνο με έπαιρνε και με ζητούσε και την πρώτη και την δεύτερη χρονιά.

Την τρίτη χρονιά συζητήσαμε και πάλι και θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον πρόεδρο και στον Σάκη που είναι δίπλα μου, γιατί ξέρω πως με πιστέψανε στο 100%. Και δεν είναι εύκολο να πιστέψεις έναν παίκτη που είναι κοντά στα 40, όποιος και να είναι, ότι και να έχει κερδίσει, γιατί ο Σάκης δεν με είχε δει πως έπαιζα και σε τι κατάσταση ήμουν. Με ήξερα τόσα χρόνια, αλλά δεν γνώριζε την κατάσταση που ήμουν και θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε.

Δεύτερο, όπως είπε και ο Σάκης, όταν έφτασαν στην ομάδα είπαμε από την αρχή να βρεθούμε στην 5η θέση γιατί μας δίνει εισιτήριο για την Ευρώπη, αλλά από την πρώτη προπόνηση που είχαμε μιλήσει, του είχα πει “Σάκη πάμε για Play Off» γιατί 5η θέση δεν μας αρέσει και δεν είναι για εσένα ούτε για εμένα και το καταφέραμε. Και το καταφέραμε κάνοντας τον κόσμο να έρθει στο γήπεδο, οικογένειες να έρχονται με τα παιδιά τους. Κάτι που δεν είναι εύκολο, καθώς δεν είμαστε κάποια ποδοσφαιρική ομάδα και αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος για τον Μίλωνα.

Φέτος όπως έλεγα, είπαμε πως πρέπει να παίζουμε στον τελικό και το είπαμε από την πρώτη προπόνηση και το καταφέραμε και αυτό και σίγουρα είμαστε χαρούμε και ευτυχισμένοι για όλα».

Έφυγες από την Καλαμάτα, πήγες σε μια ομάδα της Volley League και με τέτοια πορεία. Αυτά τα δύο χρόνια πως τα έχεις ζήσει;

Χανδρινός: «Θα ξεκινήσω και εγώ λίγο πιο πριν. Ο πρώτος χρόνος στον Μίλωνα ήταν λίγο προσαρμοστικός. Όπως θυμάται και ο κόουτς είχα θέμα με τις ταχύτητες. Προερχόμενος από την Α2, η διαφορά ταχύτητας της μπάλας ήταν τεράστια, έκανε υποδοχές και η μπάλα πήγαινε στο άλλο γήπεδο. Σιγά σιγά, προσαρμόστηκα στην ομάδα, βοήθησε πάρα πολύ και η εμπιστοσύνη του κόουτς που με έβαλε να παίξω την δεύτερη χρονιά. Γυρνούσα στο ξενοδοχείο και ήμουν λίγο αγχωμένος για το τι θα κάνω την επόμενη χρονιά, αλλά τα καταφέραμε.

Τα δύο τελευταία χρόνια που γνώρισα τον Μπόμπι, τον οποίο είχα είδωλο. Τον είχα δει για πρώτη φορά στο Final-4 της Καλαμάτας το 2014, εγώ ήμουν παιδάκι που σκούπιζα το πάτωμα και όταν τον είδα, παίζοντας μικρός βόλεϊ, άρχισα να σηκώνω και εγώ τα μανίκια μου. Μιλήσαμε λίγο μαζί του, μου είπε και ο ίδιος πως μπορούμε να φτάσουμε πιο ψηλά από όσο σκέφτονται στην ομάδα. Τον πίστεψα και συνεχίζω να τον πιστεύω. Ήταν απίστευτα τα δύο τελευταία χρόνια με αποκορύφωμα τον τελικό Κυπέλλου, αλλά φυσικά και την πορεία μας στην Ευρώπη».

Επειδή είπες για τον Μπόμπι. Πόσο σημαντικό είναι για εσένα και για τους άλλους νεαρούς που έχει ο Μίλωνας, να υπάρχουν παίκτες που έχουν κάνει την καριέρα του Γιορντάνοφ ή και την καριέρα του Ψάρρα ως παίκτης;

Χανδρινός: «Για εμάς είναι κάτι πολύ σημαντικό. Ο καθένας μπορεί να πάρει να δει το βιογραφικό του Μπόμπι, κάτι που εγώ έχω κάνει και να δει το τι έχει κάνει. Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος είναι 41 χρονών και δεν του φαίνεται καθόλου. Είναι παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους αθλητές και ο Μπόμπι, αλλά και ο κόουτς».

Μπόμπι επειδή ο Άρης αναφέρθηκε στην ηλικία. Τι κάνεις όταν ακούς για την ηλικία σου; Πεισμώνεις ή δεν ασχολείσαι και κάνεις το παιχνίδι σου;

Γιορντάνοφ: «Αυτό είναι ένα έξτρα κίνητρο για εμένα όταν μου λένε για την ηλικία μου. Σίγουρα δεν νιώθω για 41. Βλέπω άλλους ανθρώπους στα 41 και λέω καμία σχέση. Εγώ θέλω να με θυμάστε στα γήπεδα όπως είμαι. Να τα δίνω όλα μέσα από την καρδιά μου για την ομάδα μου, τους συμπαίκτες μου, τον προπονητή μου, για το βόλεϊ, για όλα τα παιδιά που έρχονται να μας δουν στο γήπεδο. Δεν νιώθω πως είμαι 41, αλλά είμαι 41 (γελάει)».
Ψάρρας: «Ο Μπόμπι δεν πρέπει να φύγει ποτέ από τον Μίλωνα και ποτέ από την Ελλάδα. Για εμένα είναι πιο Έλληνας από τους Έλληνες και μακάρι να μπορούσε να πάρει και ελληνικό διαβατήριο. Πρέπει να τον κρατήσουμε στον Μίλωνα για πάντα, είναι μεγάλο κεφάλαιο».

Τα δύο τελευταία χρόνια, ένιωθες το βάρος του ότι πρέπει να είσαι και παράδειγμα για τους μικρότερους;

Γιορντάνοφ: «Αυτό για εμένα δεν είναι καθόλου βάρος. Το κάνω με την καρδιά μου γιατί χαίρομαι να βλέπω νέα παιδιά να βελτιώνονται. Όπως είδα και τον Άρη που έχει ανέβει επίπεδο, όπως βλέπω και τους άλλους νέους παίκτες να το κάνουν, για εμένα είναι χαρά αυτό και μακάρι να μπορέσουν τα νέα παιδιά που ήμασταν μαζί αυτά τα χρόνια να κατακτήσουν τίτλους και να κάνουν την καριέρα που θα ήθελαν».

Έχει τελειώσει μια χρονιά που ο Μίλωνας έχει φτάσει στην πηγή και μπορεί να μην έχει πιει νερό, αλλά όλοι οι φίλοι του βόλεϊ θεωρούν την ομάδα απόλυτα πετυχημένη. Πόσο σημαντικό είναι να ακούτε τόσο καλά λόγια από όλους τους φίλους του αθλήματος;

Ψάρρας: «Αυτό είναι μοναδικό και συμφωνώ με τον Μπόμπι που είπε πριν πως θα πρέπει να γίνει μια εξαίρεση στην ιστορία. Θα μιλάνε πλέον και για τον ηττημένο. Αυτό είναι μια τεράστια αναγνώριση. Έχουμε δείξει πως είμαστε μια ομάδα που μιλάει με βολεϊκούς όρους, δεν θέλουμε να μπούμε στα οπαδικά, σε μίση και πάθη άλλων αθλημάτων. Θέλουμε να βγάλουμε το βόλεϊ σαν άθλημα μπροστά και ότι λέμε και ότι κάνουμε έχει σαν γνώμονα αυτό και καμία οπαδική απόχρωση. Είμαστε Μίλωνας, είμαστε βόλεϊ, συνεχίζουμε 100% με αυτό. Εγώ θέλω το βόλεϊ να γίνει το πρώτο άθλημα στην Ελλάδα, είναι το όραμά μου. Ξέρω ότι είναι δύσκολο, αλλά ποιος θα έλεγε πως δεν είναι δύσκολα και όλα αυτά που κάναμε με τον Μίλωνα τα τελευταία χρόνια. Για εμένα ταιριάζει πάρα πολύ στον Έλληνα, θεωρώ πως πρέπει να είναι ψηλότερα και σαν αναγνωρισιμότητα και σαν δημοφιλία στην Ελλάδα και γι' αυτό θα πασχίσω με όλη μου την ζωή και όλη μου την καρδιά».

Που στηρίχθηκε όλο αυτό το οικοδόμημα του Μίλωνα για να φτάσει σε αυτό το σημείο και σε Ελλάδα και Ευρώπη;

Γιορντάνοφ: «Αρχικά στηρίχθηκε από τον Σάκη. Αυτός είναι ο αρχιτέκτονας. Έχω αλλάξει πολλές ομάδες και σε υψηλό επίπεδο και μπορώ να πω πως παίζουμε ωραίο και σωστό βόλεϊ. Σημαντικό είναι πως δεν είμαστε μια απλή ομάδα, αλλά μια οικογένεια. Όλο αυτό το είδε και ο κόσμος και γι' αυτό έφτασε στο σημείο να γεμίσει το γήπεδο».

Μίλησε ο Μπόμπι για τον κόσμο. Πόσο σημαντικό είναι για εσάς τα νέα παιδιά να βλέπετε οικογένειες να γεμίζουν το γήπεδο;

Χανδρινός: «Αυτό είναι κάτι μοναδικό. Είναι πολύ σημαντικό το να βλέπω στις εξέδρες νέα παιδιά να χαίρονται με τις επιτυχίες μας. Η αλήθεια είναι πως προσέχαμε λίγο το πως θα πανηγυρίσουμε γιατί υπάρχουν πολλά παιδιά στην εξέδρα, αλλά είναι ωραίο συναίσθημα να βλέπεις νέους φίλους του βόλεϊ να χαίρονται με τις επιτυχίες μας. Όλο αυτό μας έδινε την ενέργεια που χρειαζόμασταν για να παλέψουμε όλα τα παιχνίδια».

Πάμε στην συνέχεια. Κόουτς όπως είπες και στις δηλώσεις σου μετά τον τελικό, ουσιαστικά μιλάμε για ένα τέλος ενός κύκλου. Ποια θα είναι η συνέχεια;

Ψάρρας: «Είναι τέλος ενός κύκλου, θα ανοίξουμε έναν καινούργιο, είναι βέβαια αυτό. Ο Μίλωνας ήρε για να μείνει. Δεν είμαστε πυροτέχνημα και αυτό θα φανεί. Πέρσι μου έλεγαν όλοι πως με την 4η θέση και το Final-4 φτάσαμε στο ταβάνι μας και πως ίσως έπρεπε να φύγω από την ομάδα για να κάνω κάτι μεγαλύτερο. Εγώ όμως είπα πως έχω και άλλο πως υπάρχει και άλλο και όχι μόνο υπήρχε και άλλο, υπήρχε και πολύ και άλλο αυτό. Αυτό λέω και τώρα. Είμαστε εδώ για να χτίσουμε κάτι καινούργιο. Δεν θα σταματήσουμε, ξέρουμε τον τρόπο και θα συνεχίσουμε».

Εσύ Μπόμπι που θα είσαι; Θα είσαι μέλος του Μίλωνα;

Ψάρρας: «Θα είναι δίπλα μου σίγουρα»

Γιορντάνοφ: «Θα το συζητήσουμε αυτό μετά. Θέλω πρώτα να ηρεμήσω με αυτά που έχουμε κάνει φέτος και μετά να συζητήσουμε με Σάκη και διοίκηση και θα μάθετε».

Το ίδιο σημαντικό με την συμμετοχή στον τελικό, είναι και η πορεία σας στους ημιτελικούς με τον Ολυμπιακό, φτάνοντας την σειρά στο 5ο παιχνίδι, ανατρέποντας όλα τα προγνωστικά.

Γιορντάνοφ: «Έχουμε δείξει πως όλη την χρονιά κάναμε πολύ καλή δουλειά. Για εμένα στα Play Off φαίνεται η καλύτερη ομάδα. Σε ένα παιχνίδι μπορείς να κάνεις την έκπληξη, σε μια σειρά ο καλύτερος περνάει. Στα Play Off δείξαμε πως ότι κάναμε στην χρονιά δεν ήταν τύχη. Είμαστε πολύ καλή ομάδα και αυτό το δείξαμε και στο γήπεδο».

Που θεωρείς πως κρίθηκαν οι ημιτελικοί; Πιστεύεις πως θα μπορούσε ο Μίλωνας να κάνει ακόμα μεγαλύτερη υπέρβαση;

Γιορντάνοφ: «Τώρα που βλέπουμε και τον τρόπο που έχει τελειώσει αυτή η σειρά λέμε πως σίγουρα θα μπορούσαμε και το κάτι παραπάνω. Το δεύτερο παιχνίδι μέσα στο Ρέντη (3ο της σειράς) που χάσαμε με 3-1 είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε το σπάσιμο έδρας. Στο τελευταίο έπαιξαν καλύτερα από εμάς και σίγουρα άξιζε να είναι στον τελικό, αλλά απαντώντας στην ερώτησή σου, στο Μελίνα Μερκούρη θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει το κάτι παραπάνω».

Έφτιαξες μια ομάδα χωρίς το μεγάλο όνομα, αλλά αυτό που λέμε ο ορισμός της ομάδας. Αυτό είναι που ήθελες να κάνεις από την αρχή; Να μην στηρίζεται δηλαδή στα πρόσωπα;

Ψάρρας: «Έχω ξεκάθαρη άποψη στο μυαλό μου για το τι είναι το βόλεϊ και πως πρέπει να προπονεί κάποιος μια ομάδα. Θεωρώ ότι πετύχαμε το στόχο μας. Το βόλεϊ είναι το πιο ομαδικό άθλημα από όλα. Δεν υπάρχει ένας παίκτης που θα πετύχει 40 πόντους όπως στο μπάσκετ. Δεν υπάρχει ένας Μέσι που με ένα χτύπημα φάουλ να βάλει το γκολ. Το βόλεϊ είναι τρομερά ομαδικό σπορ. Για να κάνεις κάποιος επίθεση, πρέπει πρώτα να βγει η καλή υποδοχή, να έχεις καλό πασαδόρο, όλοι να δουλεύουν για όλους. Ήξερα πως πρέπει να πάμε στο κομμάτι ομαδικότητα και αυτό χτίστηκε μέρα με την ημέρα και στο κομμάτι υποδοχή-επίθεση και στο κομμάτι σέρβις-μπλοκ-άμυνα. Επίσης δόθηκε βάρος και στην ανάλυση του αντιπάλου, καθημερινή προπόνηση την λεπτομέρεια και όλα αυτά βγήκαν στο γήπεδο και με ικανοποιεί όταν αναγνωρίζεται αυτό από ανθρώπους που γνωρίζουν το βόλεϊ και μου λένε πως η ομάδα, έδειξε ομάδα».

Πόσο εύκολο είναι να γίνει όλο αυτό που λες μιλώντας για έναν σύλλογο με πολύ χαμηλό μπάτζετ...

Ψάρρας: «Ένας παίκτης του Παναθηναϊκού ή του Ολυμπιακού, αμείβεται όσο οι 14 του Μίλωνα. Αυτό και μόνο τα λέει όλα. Οι διαφορές είναι τεράστιες».
Για να καταλάβει και ο κόσμος. Πόση δουλειά χρειάστηκε για να φτιαχτεί αυτή η ομάδα; Πόσα βίντεο είδες, πόσες συζητήσεις έγιναν για να γίνει αυτή η διαλογή;
Ψάρρας: «Η πιο κακή και δύσκολη περίοδος είναι για εμένα τώρα που πρέπει να διαλέξουμε τους παίκτες για τη νέα χρονιά. Βλέπω χιλιάδες βίντεο που μας στέλνουν και είναι πάρα πολύ δύσκολη η διαλογή».

Ποια είναι τα κριτήριά σου; Κοιτάς μόνο τα αγωνιστικά ή και τον χαρακτήρα του παίκτη;

Ψάρρας: «Σε καμία περίπτωση μόνο τα αγωνιστικά. Για να πάρω έναν παίκτη δεν με ενδιαφέρει αν χτυπάει την μπάλα στα 3 μέτρα και σπάει το γήπεδο. Θα πάρω 15 τηλέφωνα για να μάθω τι αθλητής είναι, την προσωπικότητά του, τον χαρακτήρα του κλπ. Όλα αυτά με κάνουν για να πάρω έναν παίκτη και μετά προσπαθώ μεταξύ τους να τους δέσω και να βρω την χημεία μεταξύ τους. Αν ταιριάζει ο ένας με τον άλλον. Το κάναμε καλά τα τελευταία χρόνια στον Μίλωνα, ελπίζω να συνεχίσουμε να το κάνουμε».

Και με τον κύκλο να έχει κλείσει όπως είπες και εσύ, υπάρχει κάτι που θα ήθελες να αλλάξεις κάτι στον προηγούμενο; Και αν ναι τι θα ήταν;

Ψάρρας: «Δεν θα άλλαζα το παραμικρό».

Πάμε στο μέλλον. Φτιάχνεται μια καινούργια ομάδα και οι στόχοι είναι υψηλοί. Θες έναν τίτλο με τον Μίλωνα;

Ψάρρας: «Κάποια στιγμή ο Μίλωνας θα πάρει έναν τίτλο. Δεν ξέρω αν θα είναι του χρόνου. Κάποια στιγμή μέσα στα επόμενα χρόνια θα γίνει. Εγώ είχα θέσει και έναν στόχο εδώ και καιρό, το 2028 ο Σύλλογος κλείνει τα 100 χρόνια και στα 100 χρόνια ζωής είχα πει πως ο Μίλωνας θα πρέπει να πάρει έναν τίτλο».

Θα είσαι όμως μέχρι τότε στον Μίλωνα; Και σε ρωτάω γιατί ο Μίλωνας είναι τρομερά νοικοκυρεμένη ομάδα, αλλά δεν είναι αυτό που λέμε η μεγάλη ομάδα. Έχοντας περάσει από τον ΠΑΟΚ, θα ήθελες να επιστρέψεις σε έναν μεγάλο Σύλλογο;

Ψάρρας: «Για εμένα ο Μίλωνας έχει γίνει μεγάλος. Δεν είναι ποδοσφαιρικό σωματείο, δεν ακολουθείται από στρατιές οπαδών, αλλά επειδή πάντα εγώ μιλάω βολεϊκά, στο βόλεϊ είναι ένα μεγάλο σωματείο. Γιατί; Γιατί έχει 250 άτομα στις ακαδημίες, γιατί βγάζει συνέχεια παίκτες, γιατί παίρνει πρωταθλήματα στις μικρές κατηγορίες, γιατί έχει καταφέρει να έχει βολεϊκό κοινό, γιατί έχει γήπεδο ιδιόκτητο που δεν έχει καμία ομάδα. Οπότε για εμένα ο Μίλωνας είναι ένα μεγάλο σωματείο στο βόλεϊ. Αν μιλήσουμε με ποδοσφαιρικά ή μπασκετικά κριτήρια, είναι άλλα, αλλά στο βόλεϊ ο Μίλωνας είναι μεγάλος και ανεξάρτητα από τα πρόσωπα είτε είμαι εγώ, είτε κάποιος άλλος, ο Μίλωνας θα συνεχίσει την πορεία που έχει».

Επειδή ως αθλητής έχεις αγωνιστεί στο εξωτερικό, το σκέφτεσαι να πας και ως προπονητής;

Ψάρρας: «Είχα προτάσεις από το εξωτερικό τις οποίες απέρριψα για να μείνω στον Μίλωνα και από καλά πρωταθλήματα. Εγώ θα ήθελα να προπονήσω μια Εθνική ομάδα στο εξωτερικό».

Άρη, ποια είναι τα εφόδια που έχεις πάρει από τον Μίλωνα για την συνέχεια της καριέρας σου;

Χανδρινός: «Σίγουρα είναι πάρα πολλά τα εφόδια. Θέλω μόνο να συμπληρώσω στην προηγούμενη ερώτηση για τον Μίλωνα, πως είναι μεγάλη ομάδα από την στιγμή που πολλοί παίκτες που γνωρίζω μου έχουν πει πως θέλουν να έρθουν να αγωνιστούν σε αυτήν. Υπάρχουν άτομα που θέλουν να έρθουν στον Μίλωνα και αυτό είναι σημαντικό και ήθελα να το αναφέρω.

Όσον αφορά τα εφόδια, με έχει κάνει πρώτα από όλα άτομο που θέλω να κερδίζω, αφού πρώτα έχω μάθει και να χάνω. Τα δύο πρώτα χρόνια στον Μίλωνα ένιωσα στο πετσί μου την ήττα και τα δύο τελευταία έχω νιώσει στο πετσί μου τη νίκη. Δηλαδή τα έχω περάσει όλα με τον Μίλωνα και αυτά είναι πολύ καλά εφόδια για να προχωρήσω στην καριέρα μου».

Μπόμπι εσύ έχεις παίξει σε μεγάλες ομάδες στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Ποια είναι η διαφορά του Μίλωνα με τις λεγόμενες μεγάλες ομάδες;

Γιορντάνοφ: «Είναι εντελώς διαφορετικά γιατί αν πας σε μια ομάδα όπως τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό από την πρώτη ημέρα ξέρεις πως πρέπει να πας για πρωτάθλημα. Μια πίεση που σίγουρα δεν υπήρχε στον Μίλωνα, αλλά τρώγοντας έρχεται η όρεξη. Η διαφορά με αυτές τις μεγάλες ομάδες είναι τα μεγάλα μπάτζετ, θέλουν να πάρουν τους καλύτερους παίκτες που υπάρχουν και στον Μίλωνα έπρεπε να το χτίσουμε σιγά σιγά και να χτίσουμε όνομα, γιατί τώρα σε όλη την Ευρώπη ξέρουν ποιος είναι ο Μίλωνας. Σε όλη την Ελλάδα έχουμε αφήσει μια πολύ καλή εικόνα και όλοι μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για εμάς».

Πόσο σημαντικό είναι για τον Μίλωνα να βγαίνουν καινούργιοι παίκτες;

Ψάρρας: «Την πρώτη χρονιά καλύτερος παίκτης κάτω των 20 Σπύρος Χανδρινός, την 2η ο Άρης Χανδρινός, την 3η ο Αλέξανδρος Νανόπουλος και φέτος πάλι δικός μας θα είναι. Αυτό δεν είναι τυχαίο, να βγάζουμε καλύτερο αθλητή κάτω των 20».

Πόσο εύκολο όμως είναι αυτό; Γιατί για να δώσεις ευκαιρίες, δεν υπάρχει άγχος ως ομάδα, δεν το κάνουν όλοι...

Ψάρρας: «Όχι βέβαια, κανένας δεν το κάνει, ούτε στο βόλεϊ, ούτε σε άλλα αθλήματα. Εμείς το κάνουμε γιατί θεωρούμε πως πρέπει να δώσουμε ευκαιρίες σε νέα παιδιά σε συνδυασμό με μεγαλύτερους όπως είναι ο Μπόμπι. Δεν είναι κάτι δύσκολο και αυτό θα συνεχιστεί και τη νέα χρονιά».

Και πόσο ωραίο είναι αυτό για εσένα Άρη να βλέπεις ως νέος παίκτης να δίνονται ευκαιρίες σε μικρούς αθλητές;

Χανδρινός: «Αυτό είναι πάρα πολύ όμορφο. Το να υπάρχει εμπιστοσύνη από τους προπονητές στους μικρούς παίκτες. Και χαίρομαι πολύ όταν βλέπω και τις μικρές ηλικίες του Συλλόγου να κατακτούν τίτλους».

Άρη με τον αδερφό σου βρέθηκες αντίπαλος σε έναν τελικό Κυπέλλου. Τι λέγατε πριν το Final-4 και τι μετά;

Χανδρινός: «Αυτό που λέγαμε μεταξύ μας είναι πως σίγουρα ένα Κύπελλο και ένα χρυσό μετάλλιο θα πάει στο σπίτι. Το ξέραμε από πριν, μας το έλεγαν και παράγοντες της Ομοσπονδίας πως για πρώτη φορά ξέρουμε πως το τρόπαιο θα πάει σίγουρα σε ένα σπίτι. Είναι η δουλειά μας αυτή, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, να το αποφύγουμε και ίσα ίσα μας αρέσει να παίζουμε και αντίπαλοι.

Μετά δώσαμε συγχαρητήρια ο ένας στον άλλον και δεν με πείραξε καθόλου, μόνο σε λογικά πλαίσια. Χάρηκε που έπαιξα σε έναν τελικό Κυπέλλου και εγώ τον χαίρομαι που είναι σε αυτή την ομάδα».

Οι γονείς πως το έζησαν; Να έχουν δύο παιδιά αντίπαλα σε έναν τελικό Κυπέλλου;

Χανδρινός: «Μας έλεγαν να είμαστε ο εαυτός μας, να παίξουμε αυτό που ξέρουμε και ότι γίνει. Δεν μας έχουν δώσει ποτέ κάτι τεχνικό».

Ψάρρας: «Εγώ ξέρω πως η μαμά φορούσε πράσινα και ο μπαμπάς κόκκινα (γέλια)».

Χανδρινός: «Δεν είχαν χωριστεί, έτσι έτυχε, μπορεί και να μην έτυχε (γελάει), αλλά ναι στο μυαλό τους έβλεπαν εμένα στο παιχνίδι γιατί ο Σπύρος δυστυχώς δεν έπαιζε, αλλά ήταν και με τους δύο».

Ποιο είναι το όνειρό σου και για εσένα και για τον αδερφό σου; Θα ήθελες κάποια στιγμή να παίξετε και πάλι μαζί;

Χανδρινός: «Προφανώς και θέλω να ξαναπαίξω με τον Σπύρο. Ήταν μαγική χρονιά η δεύτερη που έπαιζα και εγώ. Ο Σπύρος είναι ένας πάρα πολύ καλός συμπαίκτης κάτι που όντως δεν περίμενα. Σιγά σιγά βρίσκαμε αυτή την συνεργασία και θέλω πολύ να παίξουμε και πάλι μαζί. Όχι μόνο γιατί είναι αδερφός μου, αλλά γιατί είναι πολύ καλός παίκτης, για εμένα έχει πάρα πολλά προσόντα και θα ήθελα να βρεθούμε και πάλι μαζί».

Σάκη όπως και με τον Άρη και εσύ έχεις αδερφό που ασχολείται με το άθλημα και πλέον είναι και αυτός προπονητής και συγκεκριμένα του Πανιωνίου.

Ψάρρας: «Με τον αδερφό μου έχουμε παίξει συμπαίκτες, έχουμε παίξει αντίπαλοι ως παίκτες. Ήμασταν μαζί σαν προπονητές στον Εθνικό Πειραιά και τον ΠΑΟΚ. Παίξαμε αντίπαλοι σαν προπονητές, τα έχουμε κάνει όλα».

Πως είναι να τον βλέπεις τώρα να προσπαθεί και να κάνει την δική του πορεία στον χώρο της προπονητικής;

Ψάρρας: «Ο Αργύρης έχει μεγάλες δυνατότητες ως προπονητής. Έχει τρομερή αντίληψη, είναι πολύ καλός σαν χαρακτήρας και αυτό παίζει μεγάλο ρόλο για έναν προπονητή και πιστεύω πως είναι από τους καλύτερους Έλληνες προπονητές».

Τον παρακολουθείς; Και αν ναι, τι συμβουλές του δίνεις;

«Εννοείται πως τον παρακολουθώ. Πιο κοντά δεν γίνεται. Μιλάμε συνέχεια αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά και ο ένας συμβουλεύει τον άλλον».

Που θα ήθελες να τον δεις;

Ψάρρας: «Να τον δω στην Volley League με τον Πανιώνιο».

Μπόμπι έχεις καταφέρει να κάνεις μια πολύ μεγάλη καριέρα. Τι κρατάς από όλα αυτά τα χρόνια και τι αφήνεις;

Γιορντάνοφ: «Θα κρατήσω σίγουρα την σχέση που υπάρχει ανάμεσά μας. Με συμπαίκτες που μετά γίναμε φίλοι, με προπονητές που ακόμα είμαστε φίλοι. Δίπλα μου βρίσκονται δύο παιδιά που είμαι σίγουρος πως θα είναι φίλοι μου μέχρι τέλους. Όπου και να είμαι και όπου και να είναι τα παιδιά, θα μιλήσουμε στο τηλέφωνο και με την πρώτη ευκαιρία θα βρεθούμε και από κοντά. Αυτό είναι σίγουρο. Αυτό δεν μπορείς να το κερδίσεις ούτε με λεφτά, ούτε με τίποτα. Αυτό το κερδίζεις μόνο αν είσαι καλός άνθρωπος».

Προσπάθησες να γίνεις καλύτερος άνθρωπος για το κερδίσεις όλο αυτό ή απλά ήσουν ο εαυτός σου;

Γιορντάνοφ: «Αυτό δεν μπορείς να το έχεις σαν στόχο, δεν μπορεί να είναι δεδομένο. Ή είσαι ή δεν είσαι. Πάντα μπορείς να μάθεις στην ζωή σου με την εμπειρία και τις στιγμές που ζεις, αλλά αυτό μετράει πάνω από τα Κύπελλα, τους τίτλους, όλα τα παιχνίδια». Όσον αφορά το τι θέλω να ξεχάσω, νομίζω πως έκανα ένα μεγάλο λάθος στην καριέρα μου που πήγα στην Πάτρα και δεν τελειώσαμε καλά την δεύτερη χρονιά. Εκτός του ότι μου χρωστάνε πολλά λεφτά, ο κύριος Μανώλης Ρογδάκης που ήμουν πρόεδρος, συνολικά θεωρώ πως τότε έκανα κακή επιλογή».

Εσείς (Μπόμπι, Ψάρρας) ζήσατε και την χρυσή εποχή του ελληνικού βόλεϊ, αλλά και τα προβλήματα που υπήρξαν στην συνέχεια. Πως ήταν όλο αυτό; Από το να έρχονται παικταράδες και οι ομάδες να παίζουν Champions League, μέχρι το να βγαίνουν Ευρώπη και να μην έχουν χρήματα να παίξουν ούτε στο Challenge Cup;

Γιορντάνοφ: «Σίγουρα ήταν πολύ δύσκολη στιγμή όχι μόνο για το βόλεϊ, αλλά και για όλη την Ελλάδα. Σίγουρα όταν σε μια χώρα τα πράγματα δεν πάνε καλά, ο αθλητισμός είναι το πρώτο που υποφέρει. Ευτυχώς τώρα τα πράγματα είναι πάρα πολύ καλύτερα από την κρίση και από την στιγμή που οι ομάδες είναι 10, το επίπεδο του ελληνικού βόλεϊ είναι ξανά υψηλό. Νομίζω από του χρόνου θα παίζουν 6 ομάδες στην Ευρώπη μαζί με το Βαλκανικό και αυτό είναι ένα βήμα μπροστά. Αυτό που μου λείπει να δω και το λέω γιατί αγαπάω πάρα πολύ την Ελλάδα και θυμάμαι τι Εθνική ομάδα είχατε, μου λείπε να δω την Εθνική Ελλάδας σε ένα υψηλό επίπεδο και νομίζω πως αξίζει να πάει».

Ψάρρας: «Εγώ έζησα τα καλά χρόνια του βόλεϊ στην χώρα μας. Μεγάλες στιγμές την δεκαετία του 2.000, τεράστιες επιτυχίες, φοβερούς συμπαίκτες, τρομερούς προπονητές και όλη αυτή την εμπειρία έχω μετουσιώσει σε πράξη και ως προπονητής. Είχα τους καλύτερους συμπαίκτες στον κόσμο και οι προπονητές που έρχονταν ήταν επίσης από τους καλύτερους. Αυτό λοιπόν το κράτησα και το βγάζω στην δουλειά μου. Όταν ήρθε η οικονομική κρίση και για εμένα ήταν δύσκολο, αλλά βέβαια είχα επιλογές και έφυγα στο εξωτερικό και συγκεκριμένα σε Γαλλία και Ιταλία. Η κρίση του βόλεϊ συνέπεσε και με την μετάβασή μου από παίκτη σε προπονητή, οπότε έκανα διαφορετικές επιλογές ζωής. Πλέον νομίζω πως είμαστε ξανά σε άνθιση και φαίνεται από τους παίκτες και τους προπονητές που έρχονται, τα μπάτζετ που μεγαλώνουν και τις συμμετοχές των ομάδων μας στα ευρωπαϊκά κύπελλα».

Μιλώντας για μια άνθιση το τελευταίοι διάστημα για το βόλεϊ, εσύ ως νέος παίκτης πως το βιώνεις όλο αυτό; Βλέπεις να έρχονται νέα παιδιά στο άθλημα;

Χανδρινός: «Το βλέπω να αλλάζει σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Μεγαλώσαμε και εμείς με την ταμπέλα του “είσαι ψηλός θα πας στο μπάσκετ” και δεν θέλω να το συζητήσω αυτό. Δεν είναι άσχημο, αλλά μια πραγματικότητα που δύσκολα αλλάζεις από την μία στιγμή στην άλλη. Θέλει αρκετό χρόνο να το αλλάξεις, να μην σε βλέπουν σε μια καφετέρια και να σου λένε πως παίζεις μπάσκετ επειδή είσαι ψηλός. Πιστεύω πως μπορεί να αλλάξει».

Επειδή ο Μπόμπι είπε για την Εθνική ομάδα. Είχε κάποιες συμμετοχές στα τελικά Euro, αλλά ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, δεν έχει πετύχει κάτι καλό. Πως την βλέπεις; Θεωρείς πως υπάρχει το υλικό για το κάτι παραπάνω;

Ψάρρας: «Εγώ μελετάω πάρα πολύ το Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο βόλεϊ, ξέρω ακριβώς τι γίνεται. Ξέρω τις δυναμικότητες των άλλων χωρών και δεν θεωρώ ότι απέχουμε. Πιστεύω πως πρέπει να γίνει ένα νέο ξεκίνημα με τον Κώστα Χριστοφιδέλη στον πάγκο και η ομάδα πρέπει να στοχεύσει στην οκτάδα Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος. Το 2026 πρέπει να μπούμε στους 8». Δεν υπάρχουν τεράστιες διαφορές και το είδαμε από την πορεία του Μίλωνα στην Ευρώπη. Αποκλείσαμε αντιπάλους από προηγμένες βολείκά χώρες, από πιο δυνατά πρωταθλήματα όπως η Γαλλία, η Γερμανία αλλά και η Αυστρία. Πρέπει να στοχεύσουμε ψηλά αλλά να υπάρχει οργάνωση, πρέπει να μπούμε και πάλι στο Silver και Golden League και σιγά σιγά να παίζουμε με τους μεγάλους της Ευρώπης. Πρέπει να υπάρξουν άνθρωποι που θα το οραματιστούν αυτό και θα το υλοποιήσουν. Είμαι βέβαιος πως υπάρχει μέλλον στο ελληνικό βόλεϊ. Εγώ λέω πως μπορούμε να το κάνουμε πρώτο άθλημα στην Ελλάδα, αλλά πρέπει όμως να υπάρχουν άνθρωποι που θα το πιστέψουν αυτό και να μην λένε πως το βόλεϊ δεν πουλάει. Και για τον Μίλωνα μπορεί να το έλεγαν πριν 3-4 χρόνια, αλλά είδατε τι έγινε. Έτσι μπορεί να φτάσει και η Εθνική ομάδα και το άθλημα συνολικά».

Για το πρωτάθλημα τι πιστεύετε; Πρέπει να είναι με 10 ή 12 ομάδες; Και αν πάμε στις 12, υπάρχει στο μυαλό σας η αύξηση των ξένων;

Ψάρρας: «Όσο περισσότερες ομάδες, τόσο το καλύτερο, αλλά ομάδες με υγεία, οικονομική ευμάρεια, γήπεδο. Προσωπικά είμαι υπέρ του μοντέλου πόλη-ομάδα, κάτι που γίνεται πολύ στην Ιταλία. Μπορεί να γίνει στην Ελλάδα, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν με Σύρο, Καλαμάτα, Αλεξανδρούπολη, Ορεστιάδα, Ηράκλειο. Και η Νέα Σμύρνη είναι μια πόλη. Θεωρώ πως πρέπει να ακολουθήσουμε αυτό το μοντέλο και όσες ομάδες έχουν υγεία, τόσο το καλύτερο για το ελληνικό βόλεϊ.

Όσον αφορά το θέμα των ξένων, αν έχουμε 12 ομάδες με 5 ξένους, θα έχουμε σίγουρα περισσότερες θέσεις και για Έλληνες αθλητές. Νομίζω πως το δίλημμα είναι σε λάθος κατεύθυνση. Μιλάω για τον αριθμό των ομάδων και των ξένων, πρέπει να δώσουμε κίνητρα προς κάθε κατεύθυνση σε Έλληνες αθλητές να ασχοληθούν με το άθλημα. Να έχουν όραμα οι παράγοντες, οικονομική υγεία, οργάνωση παντού και μετά αν παίξουν 3-4-5-6 ξένοι δεν έχει σημασία. Όλα τα άλλα θα έρθουν μόνα τους. Αθλητές θα βγουν γιατί κανένας Έλληνας δεν χάθηκε, κανένας καλός δεν χάθηκε. Εγώ θέλω οργάνωση και να μην υπάρχει ψευτοδίλημμα και μετά βάλτε όσους ξένους θέλετε».

Χανδρινός: «Εγώ πιστεύω πως είναι πάρα πολλοί οι 5 ξένοι. Στον Μίλωνα υπήρξαν στιγμές που παίζαμε με 3 ξένους. Περάσαμε τη Ναντ με 3 ξένους, 2,5 για την ακρίβεια λόγω προβλημάτων του Μπόμπι».

Μήπως δηλαδή είναι αυτό που λέει και ο κόουτς, πως το πρόβλημα δεν είναι ο αριθμός των ξένων, αλλά το να δοθούν ευκαιρίες σε νέα παιδιά;

Χανδρινός: «Αυτό είναι ένα λιθαράκι που μπορεί να βοηθήσει την Εθνική ομάδα. Να παίζουν Έλληνες και να παίρνουν εμπειρίες και με επιτυχία, αλλά και την αποτυχία. Και με την αποτυχία μαθαίνεις».

Πόσο εύκολο είναι για εσένα ως προπονητής να δώσεις ευκαιρίες στους Έλληνες; Το έκανες στον Μίλωνα, μπορούσες να το είχες κάνει στον ΠΑΟΚ ή θα υπήρχε η γκρίνια;

Ψάρρας: «Άρα ερχόμαστε και πάλι στις διοικήσεις. Εμένα η διοίκηση του Μίλωνα με άφησε να κάνω αυτό που ήθελα να κάνω. Κάποιες άλλες ομάδες μπορεί να μην ταιριάζει αυτό το μοντέλο και δεν θα ταιριάζει και ο Ψάρρας ως προπονητής».

Αφήνουμε εσένα, πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για κάθε προπονητή να το κάνει;

Ψάρρας: «Δύσκολο είναι φυσικά. Οι περισσότεροι προπονητές δεν το κάνουν αυτό. Εγώ δημιουργώ υπεραξία μέσα από τους αθλητές μου και όχι παίρνοντας έτοιμους αθλητές».

Ποια είναι τα όνειρά σας. Και για εσάς, αλλά και συνολικά για το ελληνικό βόλεϊ;

Χανδρινός: «Τα όνειρά για εμένα είναι να παίξω σε μια μεγάλη ομάδα στην Ευρώπη, αν και στην θέση του λίμπερο αυτό είναι λίγο δύσκολο. Όμως τα όνειρα για να τα σκεφτόμαστε και να προσπαθούμε να τα πραγματοποιήσουμε. Να μπορέσω να κατακτήσω τίτλους και στην Ελλάδα, να είμαι υγιής πάνω από όλα, να κάνω καλές φιλίες και να πάνε όλα καλά. Και θέλω όταν τελειώσει η καριέρα μου να το δω από έξω και να πω πως έχω δώσει το 100%».

Γιορντάνοφ: «Πρώτα από όλα να έχω υγεία. Προσωπικά θέλω μετά το τέλος της καριέρας μου ως παίκτης να βρω τον δρόμο μου. Και για το ελληνικό βόλεϊ να πάει εκεί που πραγματικά αξίζει. Και για εμένα αξίζει να είναι στο VNL και σε Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα και γιατί όχι και σε Ολυμπιακούς Αγώνες».

Ψάρρας: «Εγώ δεν κάνω όνειρα, έχω οράματα. Το όραμά μου είναι, να αφήσω το στίγμα στο ελληνικό βόλεϊ. Το βόλεϊ να γίνει το πρώτο άθλημα στην Ελλάδα και να μπορέσει ο Μίλωνας να πάρει έναν τίτλο».