Μπίμπρας Νάτχο στο Gazzetta: «Ο Μαρτίνς με είχε πρότυπο στις προπονήσεις, αλλά έπαιζαν οι παίκτες που είχε προτιμήσει εκείνος»

- Πάμε στα πρώτα σου χρόνια ως ποδοσφαιριστής...

«Στην αρχή δεν έπαιζα ποδόσφαιρο για να γίνω επαγγελματίας. Απλώς μου άρεσε και σκέψου ότι τότε ξεκίνησα να παίζω σε γήπεδα με χώμα γιατί στο χωριό μου δεν υπήρχαν με χορτάρι. Παίζαμε σε γήπεδα μπάσκετ ή στο δρόμο. Όταν ήμουν 10 ετών, γυμναζόμουν με τον πατέρα μου δεν ήμουν σε κάποια ομάδα. Τότε εντάχθηκα στη Χαποέλ Τελ Αβίβ και έμεινα μέχρι να γίνω επαγγελματίας και πάω στη Ρωσία. Στα 13 με 14 άρχισα να καταλαβαίνω ότι είμαι αρκετά καλός σε αυτό που κάνω και μπορεί να γίνει κάτι περισσότερο. Μέχρι να γίνω επαγγελματίας όμως, δεν το έβλεπα έτσι».

- Είχες κάποιο είδωλο;

«Ήταν αρκετοί ποδοσφαιριστές που κοιτούσα και μάθαινα από εκείνους. Ο Ροναλντίνιο ήταν εκείνη την περίοδο που είχε πάει στην Μπαρτσελόνα και ο τρόπος που έπαιζε ήταν κάτι το διαφορετικό. Δεν το είχαμε δει σε άλλον μέχρι τότε οπότε όλοι τον θαυμάζαμε και τον θυμάμαι. Έπαιζα και Football Manager και ήταν ο παίκτης που έπαιρνα πάντα στην αρχή (γέλια). Η Μπαρτσελόνα επίσης είναι η αγαπημένη ομάδα οπότε όταν πήγε εκεί, άρχισα να τον βλέπω περισσότερο. Ήταν ο άνθρωπος που με έκανε να δω διαφορετικά το ποδόσφαιρο και όταν άρχισα να παίζω, έμαθα από παίκτες όπως ο Τσάβι και ο Ινιέστα».

- Πες μου για τον στρατό. Έχω διαβάσει ότι είχες τη δυνατότητα να μην πας αλλά εν τέλει έκανες κανονικά τη θητεία σου. Γιατί;

«Στο Ισραήλ, για να παίξεις στην εθνική ομάδα θα πρέπει να πας στον στρατό. Είναι υποχρεωτικό και κάθε παίκτης που θέλει να παίξει στην εθνική ομάδα, πρέπει να το κάνει. Υπάρχει επιλογή να μην πας στρατό αν ήσουν μουσουλμάνος αλλά εγώ επειδή ήθελα να πάω στην εθνική, επέλεξα να πάω. Πήγα εκεί για τρία χρόνια και θυμάμαι ότι στα 15 μου είχα πρόταση από τον Άγιαξ. Με είδαν σε ένα παιχνίδι και με ήθελαν πάρα πολύ αλλά εκείνη την περίοδο δεν ήθελα να αφήσω το θέμα του στρατού γιατί φοβόμουν ότι δεν θα πάω στην Εθνική Ισραήλ. Ήταν πολύ δύσκολη απόφαση αλλά εν τέλει αποφάσισα να μείνω στο Ισραήλ και να ολοκληρώσω τη θητεία μου και έτσι αρνήθηκα τον Άγιαξ. Δεν το μετανιώνω φυσικά γιατί μαθαίνεις από τα πάντα. Αφού δεν πήγα, σημαίνει ότι δεν έπρεπε να πάω. Το να πας στον Άγιαξ στα 16 σου σίγουρα είναι ένα μεγάλο plus για την καριέρα σου, μπορείς να μάθεις πάρα πολλά πράγματα και στο καλύτερο ποδοσφαιρικό σχολείο. Αλλά σκεφτόμουν τι θα γινόταν αν σταματούσα τη θητεία και πήρα αυτή την απόφαση».

- Σε έχω δει ότι δεν τραγουδάς τον Εθνικό Ύμνο πριν τα ματς του Ισραήλ...

«Υπάρχει μία φράση στον ύμνο που λέει κάτι σαν "είμαι Εβραίος" αλλά εγώ δεν είμαι. Δεν μπορώ να τραγουδήσω αυτό το σημείο γιατί απλά δεν είμαι Εβραίος. Είναι τόσο απλό αλλά ο κόσμος έχει πρόβλημα με αυτό και κοιτάει ότι δεν τραγουδώ. Θεωρώ ότι ο λόγος είναι κατανοητός για τους πιο ανοιχτόμυαλους ανθρώπους, θα τον καταλάβουν. Έχω το κεφάλι ψηλά αλλά δεν τραγουδάω».

- Ας επιστρέψουμε στο ποδόσφαιρο. Πώς ήταν τα πρώτα του βήματα ως επαγγελματίας;

«Ήταν πολύ δύσκολα εκείνη την περίοδο για τους νέους ποδοσφαιριστές. Δεν ήταν όπως τώρα που οι νέοι παίρνουν ευκαιρίες και αν κάνεις ένα καλό παιχνίδι, όλοι μιλούν για εσένα. Υπάρχει το youtube και το instagram και είναι πλέον εύκολο να δεις νέους ποδοσφαιριστές. Εκείνη την εποχή τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Ήμουν 17 ετών όταν έκανα ντεμπούτο στην πρώτη ομάδα. Σκέψου ότι στα 15 μου μού έλεγαν ότι είμαι ο επόμενος μεγάλος χαφ της χώρας, ένα χρόνο μετά με έβαλαν για προπονήσεις με την πρώτη ομάδα. Έκανα καλές προετοιμασίες, ήμουν καλός στις προπονήσεις αλλά στο τέλος της μέρας δεν έπαιρνα τις ευκαιρίες. Άκουγα τόσα πράγματα και στο τέλος δεν έπαιζα. Ήταν αρκετά δύσκολο για εμένα γιατί δεν έπαιρνα ευκαιρίες και όταν στην ομάδα των Νέων είσαι ο καλύτερος παίκτης και μετά στην ανδρών δεν παίρνεις ευκαιρίες, είναι πολύ άσχημο. Στο τέλος όμως θα πρέπει να βρεις τον κατάλληλο προπονητή που θα σε εμπιστευτεί. Αυτό έγινε, πήρα ευκαιρίες και τα υπόλοιπα είναι ιστορία».

- Είχες σκεφτεί να τα παρατήσεις;

«Όχι, όχι. Δεν το είχα σκεφτεί, απλώς ήταν ερωτήματα που είχα εκείνη τη στιγμή, όμως πάντα πίστευα στον εαυτό μου. Απλώς έπρεπε να βρω την κατάλληλη ευκαιρία για να την αρπάξω. Είχα σκεφτεί να πάω σε άλλο κλαμπ αλλά όλα πήραν τον δρόμο τους».

- Πώς ένιωσες όταν ήρθε η πρόταση από τη Ρωσία;

«Ήμουν στην εθνική ομάδα του Ισραήλ τότε και ο θείος μου έφερε την προσφορά. Μου είπε "έχω κάτι από την πρώτη κατηγορία της Ρωσίας και θέλουν να πληρώσουν αρκετά λεφτά". Το λέω αυτό επειδή όταν είσαι στον στρατό παίρνεις κάτι λιγότερο από 1000 ευρώ και η πρόταση από τη Ρωσία ήταν 16 φορές μεγαλύτερη και ήταν ένα... σοκ για εμένα (γέλια). Δεν ήμουν όμως σίγουρο αν ήθελα να φύγω επειδή θα άφηνα πίσω το κλαμπ, την οικογένεια μου, τη χώρα μου. Θυμάμαι όταν πήγα στη Ρουμπίν Καζάν στη Ρωσία, είδα ότι δεν είναι το πιο εύκολο να μείνεις εκεί γιατί έχει πάρα πολύ κρύο τον χειμώνα. Όταν είσαι 20 ετών δεν έχεις αυτοπεποίθηση και σκέφτεσαι τα πάντα. Όταν μίλησα εκεί με τον προπονητή πριν υπογράψω, μετά από αυτή τη συζήτηση, ήμουν σίγουρος για τη μεταγραφή τελικά και στο τέλος ήταν σωστή απόφαση».

- Είδα ότι λίγο πριν πάρεις μεταγραφή στην Ρουμπίν, είχες παίξει ως αντίπαλός της. Τότε ήταν που σε είδε;

«Θα σου εξηγήσω. Ανησυχούσα πολύ στην αρχή γιατί είχα ξεκινήσει να μιλάω με την Ρουμπίν Καζάν όμως η Χαποέλ κληρώθηκε στους «32» του Europa League μαζί της και έτσι σταματήσαμε τις συζητήσεις. Να μην γίνει η μεταγραφή πριν τα δύο παιχνίδια αλλά μετά. Ήταν καλύτερο να μην συζητήσουμε τα συμβόλαια από θέμα σεβασμού και για τις δύο ομάδες, λίγες εβδομάδες πριν το μεταξύ τους παιχνίδι. Θυμάμαι που πήγαμε να παίξουμε εκεί στην έδρα τους και ήταν Φλεβάρης. Όταν φτάσαμε, όλα ήταν... άσπρα (γέλια). Ειδικά εγώ που δεν είχα δει σχεδόν ποτέ χιόνι, ήταν ένα σοκ! Μετά από αυτό ήταν ακόμα πιο δύσκολο να πάω αλλά όπως είπα, μετά το τέλος του δεύτερου αγώνα, είχα μία συνάντηση με τον κόουτς (Κούρμπαν Μπερντιέφ), μιλήσαμε για περίπου δέκα λεπτά αλλά κατάλαβα πόσο σοβαρός είναι και πόσο μπορεί να βοηθήσει την καριέρα μου. Αυτός ήταν ο λόγος που πήγα εκεί».

- Πώς ήταν οι πρώτες μέρες στη Ρωσία;

«Ήταν πάρα πολύ δύσκολες οι πρώτες μέρες. Όλα ήταν διαφορετικά. Έκανε πολύ κρύο, οι προπονήσεις ήταν πιο σκληρές από το Ισραήλ και ήμουν μόνο 21 ετών και ήμουν σε μία ξένη χώρα όπου κανείς δεν μιλούσε αγγλικά, τα δικά μου αγγλικά δεν ήταν τόσο καλά. Ήταν αρκετά περίεργη και καθόλου εύκολη περίοδος. Αλλά μέρα με τη μέρα όλα ήταν καλύτερα. Περίπου 1-2 μήνες μετά όλα ήταν μια χαρά».

- Είχες ως συμπαίκτη και τον Εμβιλά. Πώς ήταν να μοιράζεσαι τα αποδυτήρια μαζί του;

«Ήταν ένας πολύ καλός παίκτης, με ωραίες μεγάλες μπαλιές, κρατούσε τη μεσαία γραμμή. Είχαμε καλή επικοινωνία, είχαμε καλά ματς μαζί».

- Έχεις παίξει και κόντρα σε ελληνικές ομάδες και η πρώτη σου εμπειρία ήταν κόντρα στον Παναθηναϊκό. Τι θυμάσαι από αυτή την εμπειρία;

«Ήταν το πρώτο μου παιχνίδι στην Ελλάδα. Παίζαμε στο ΟΑΚΑ, οι εξέδρες ήταν μακριά από το γήπεδο αλλά όποτε παίζεις στην Ελλάδα, η ατμόσφαιρα είναι τρομερή, οι οπαδοί είναι τρελοί και γενικά για το Champions League ξεχωριστό. Δεν είναι εύκολο να παίζεις σε τέτοιο γήπεδο».

- Επόμενος είναι ο Ολυμπιακός για το Europa League...

«Παίζαμε στη Μόσχα γιατί λόγω του χειμώνα δεν παίξαμε στο Καζάν. Θυμάμαι αυτό το παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός σκόραρε και μετά εμείς κερδίσαμε το πέναλτι και ο τερματοφύλακας αποβλήθηκε. Όταν πας να εκτελέσεις πέναλτι και περιμένεις τόση ώρα για να αλλάξει ο άλλος τερματοφύλακας και να γίνει αλλαγή, περνάει αρκετός χρόνος. Το πέναλτι είναι λίγα δευτερόλεπτα και όποιος πάρει την καλύτερη απόφαση, θα νικήσει. Σε εκείνη τη στιγμή ο τερματοφύλακας πήρε καλύτερη απόφαση».

- Στον δεύτερο αγώνα παίξατε στο «Γ. Καραϊσκάκης». Πες μου πώς έζησες εκείνη την ατμόσφαιρα;

«Πραγματικά ήταν τρομερή η ατμόσφαιρα από το ζέσταμα κιόλας. Είχαμε καλή ενέργεια και πιστεύαμε ότι μπορούσαμε να τα καταφέρουμε. Είχαμε πολλές ευκαιρίες για να σκοράρουμε αλλά δεν τα καταφέραμε. Στο ποδόσφαιρο χρειάζεσαι τύχη και σε αυτά τα δύο παιχνίδια πιστεύω ότι δεν είχαμε για να προκριθούμε».

- Και φτάνουμε στον ΠΑΟΚ. Στην Τούμπα...

«Η Τούμπα είναι κάτι διαφορετικό. Το συναίσθημα που νιώθεις εκεί δεν το βρίσκεις σε άλλο γήπεδο. Το συναίσθημα είναι πιο δυνατό για εμένα και νιώθεις ότι οι οπαδοί οριακά... παίζουν μέσα στο γήπεδο και δεν κάθονται απλά στις εξέδρες. Δεν ξέρω, κάτι έχει αυτό το γήπεδο που το κάνει πιο δυνατό και είναι από τα πιο δύσκολα γήπεδα για να παίξεις. Υπάρχει τεράστιο πάθος για το ποδόσφαιρο στη Θεσσαλονίκη. Όλα είναι για το ποδόσφαιρο και το νιώθεις».

- Γιατί έφυγες από την Ρουμπίν Καζάν;

«Ένιωσα πως ήρθε η στιγμή να αλλάξω κάτι στην καριέρα μου. Ήθελα να πάω σε μία άλλη χώρα, το συμβόλαιο μου είχε τελειώσει και να δοκιμάσω κάτι άλλο. Ίσως στην Ισπανία, τη Γερμανία ή την Αγγλία. Ένιωσα έτοιμος και παράλληλα και ο προπονητής που ήταν στην Ρουμπίν θα έφευγε οπότε ήταν κάπως πιο εύκολη η απόφαση μου γιατί είχαμε πολύ καλή σχέση. Όταν κατάλαβα ότι θα φύγει o Κούρμπαν Μπέρντιεφ ήταν σαν η τελευταία... κλωστή που με κρατούσε σε αμφιβολίες για το αν θα μείνω ή όχι. Μετά από αυτό αποφάσισα να αποχωρήσω. Βέβαια το συμβόλαιο μου έληξε μέσα στον Γενάρη που είναι η χειμερινή μεταγραφική περίοδος στην Ευρώπη. Είχα προτάσεις για άλλα πρωταθλήματα αλλά δεν πείστηκα από τα project. Ήταν μέσα στη σεζόν και οι περισσότερες ομάδες είχαν σχεδιάσει τα ρόστερ τους. Έπειτα ήρθε ο ΠΑΟΚ και μου έκανε πρόταση για το υπόλοιπο σεζόν και μετά θα βλέπαμε.... Θεώρησα ότι είναι μία καλή επιλογή για εμένα για εκείνη την περίοδο. Ήρθα αργά στον ΠΑΟΚ κιόλας, νομίζω είχε μπει Φλεβάρης όταν υπέγραψα γιατί ήθελα να τσεκάρω όλες τις προοπτικές που έχω. Αρχικά ήθελα να πάω σε ένα μεγάλο πρωτάθλημα αλλά στο τέλος ήταν η καλύτερη μου επιλογή ο ΠΑΟΚ και γι' αυτό επέλεξα να πάω εκεί».

- Όταν έμαθες για τον ΠΑΟΚ τι σκέφτηκες αρχικά;

«Στην αρχή δεν ήξερα πολλά για τον ΠΑΟΚ. Γνώριζα την ομάδα αλλά όταν είσαι από το εξωτερικό, ξέρεις καλύτερα ομάδες από την Ισπανία, την Αγγλία, τη Γερμανία, τα μεγάλα πρωταθλήματα. Όταν ήρθε η πρόταση από τον ΠΑΟΚ θυμήθηκα το ματς που είχαμε παίξει ως αντίπαλοι και τους οπαδούς που ήταν... τρελοί για το ποδόσφαιρο. Έπαιξε ρόλο και αυτό. Όταν ήρθε η πρόταση από τον ΠΑΟΚ εγώ κοιτούσα επιλογές από μεγαλύτερα πρωταθλήματα και ήθελα να πάω. Δεν είχα την Ελλάδα πρώτη στις επιλογές μου, ήθελα να κυνηγήσω κάτι καλύτερο και για αυτό άργησα να υπογράψω κιόλας. Επίσης δεν ήμουν σίγουρος αν ήθελα να έρθω να παίξω στην Ελλάδα αρχικά όμως όσο περνούσε ο καιρός, άρχισα να καταλαβαίνω πόσο με ήθελαν. Το feeling μου ήταν αρκετά δυνατό για τον ΠΑΟΚ και θυμάμαι που ήρθε ο τεχνικός διευθυντής στο Ισραήλ για να μιλήσουμε, κάτι που μου έδειξε πόσο με ήθελε η ομάδα. Αυτά τα "μικρά πράγματα" με έκαναν να πω το ναι στον ΠΑΟΚ».

- Ο Χουμπ Στέφενς ήταν προπονητής. Πώς τον έζησες εσύ;

«Είναι ένας καλός προπονητής με επιτυχίες στη Γερμανία αλλά μπορώ να σου πω πως η Ελλάδα είναι κοντά στη Σερβία και το Ισραήλ όσον αφορά την πίεση στον προπονητή. Αν δεν έρθουν τα αποτελέσματα αμέσως, τα πράγματα γίνονται δύσκολα. Όταν πήγα εγώ στον ΠΑΟΚ είχαμε κάποια αρνητικά αποτελέσματα και στην Ελλάδα την πληρώνει ο προπονητής. Πιστεύω ότι είχαμε καλή ομάδα αλλά χρειαζόμασταν χρόνο και θεωρώ ότι θα κάναμε μεγάλα πράγματα αν αυτή η ομάδα έμενε για ακόμα ένα χρόνο όπως ήταν. Εκείνη την περίοδο ο Ολυμπιακός ήταν τόσο δυνατός, η ομάδα που είχε ήταν σχεδόν... ανίκητη. Ένας από τους λόγους που δεν έμεινα στην Ελλάδα ήταν και αυτός».

- Τι εννοείς;

«Το γεγονός ότι εκείνη την περίοδο ο Ολυμπιακός είχε μεγάλη δύναμη και είδα ότι δεν μπορείς να κάνεις και πολλά παραπάνω. Ο Ολυμπιακός έπαιρνε το πρωτάθλημα με μεγάλη διαφορά κάθε χρόνο και έδειχνε πως κανείς δεν μπορούσε να τον κοντράρει και να το σταματήσει αυτό. Δεν ένιωθα ότι υπάρχει πιθανότητα να κοντράρουμε τον Ολυμπιακό εκείνη την περίοδο και για αυτό αποχώρησα. Ήθελα να ανέβω ένα επίπεδο παραπάνω και για αυτό έφυγα από τον ΠΑΟΚ. Ήθελα να παίξω και σε ένα καλύτερο πρωτάθλημα. Αυτοί οι έξι μήνες στη Θεσσαλονίκη ήταν από τους καλύτερους της ζωής μου αλλά έπρεπε να κοιτάξω την εξέλιξη της καριέρας μου».

- Έχεις μετανιώσει που έφυγες από τον ΠΑΟΚ;

«Στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν ξέρεις αλλά στο τέλος μπορώ να πω ότι θα μπορούσα να μείνω γιατί όντως πέρασα πολύ ωραία. Όμως το πρωτάθλημα δεν ήταν ανταγωνιστικό και δεν είχες ευκαιρία να κάνεις κάτι παραπάνω. Είδα ότι ήμουν στο μάξιμουμ. Δεν ήταν όπως τώρα που βλέπεις ότι 4 ομάδες παλεύουν για τον τίτλο. Πριν λίγα χρόνια ήταν μόνο ο Ολυμπιακός στην κορυφή».

- Κάποιο ντέρμπι που θυμάσαι με τον ΠΑΟΚ;

«Θυμάμαι ότι η ΑΕΚ ήταν στη δεύτερη κατηγορία, οπότε δεν έπαιξα σε τέτοιο ντέρμπι. Θα έλεγα κόντρα στον Ολυμπιακό είναι ένα από τα μεγάλα ντέρμπι γιατί στον ΠΑΟΚ "διψούσαν" για νίκη κόντρα στον Ολυμπιακό. Θυμάμαι ότι όταν ήρθα την πρώτη φορά, το πιο σημαντικό πράγμα ήταν να αποκλείσουμε τον Ολυμπιακό στο Κύπελλο Ελλάδας όπως και έγινε. Όταν ήρθα δεν υπήρχαν ελπίδες για το πρωτάθλημα και έτσι είχαμε επικεντρωθεί εκεί. Μου έλεγαν όλοι "πρέπει να νικήσεις τον Ολυμπιακό" και κατάλαβα ότι αυτό είναι το μεγάλο ντέρμπι. Ήταν υπέροχη εμπειρία να παίζω σε τέτοιο ντέρμπι και μέσα στην Τούμπα».

- Είχες μεταξύ των συμπαικτών σου και τον Κώστα Κατσουράνη. Τον γνώριζες και πριν πας στον ΠΑΟΚ;

«Είχαμε πραγματικά εξαιρετικό ρόστερ αλλά και ανθρώπους. Όποιος ακολουθεί το ποδόσφαιρο γνωρίζει τον Κατσούρανη και τον ήξερα από πριν που ήταν στην Εθνική Ελλάδας. Θεωρώ ότι ήταν από τους καλύτερους παίκτες στη χώρα εκείνη την περίοδο. Εξαιρετικός χαρακτήρας και πραγματικά είχαμε πολύ καλή σχέση. Μιλάμε ακόμα κάποιες φορές. Ήταν ένας τρομερός συμπαίκτης για εμένα».

- Αγαπημένος συμπαίκτης στον ΠΑΟΚ;

«Ο Τζαβέλλας ήταν στα καλύτερά του, ο Κατσουράνης, είχαμε τον Λούκας Πέρεθ, τον Στοχ, τον Σαλπιγγίδη, τον Αθανασιάδη... Είχαμε πραγματικά πολύ καλούς παίκτες και δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον. Όταν κοιτάω αυτή την ομάδα τώρα, πάντα λέω ότι αν μέναμε για ένα με δύο χρόνια, τότε θα γινόμασταν μία πραγματικά δυνατή ομάδα».

- Δυσκολότερος αντίπαλος;

«Δεν θυμάμαι ακριβώς γιατί έκατσα και μικρό διάστημα αλλά όπως σου είπα, ο Ολυμπιακός είχε πολύ δυνατή ομάδα. Για παράδειγμα ο Μαρκάνο ή ο Νέλσον Βαλντές. Ο Σαβιόλα ήταν επίσης εκείνη τη στιγμή. Είχαν εξαιρετική ομάδα αλλά δεν μπορώ να σου ξεχωρίσω κάποιον παίκτη».

- Από τη στιγμή που έφυγες από τον ΠΑΟΚ μέχρι τη μεταγραφή στον Ολυμπιακό, μεσολάβησε μία τετραετία στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Είχες πρόταση από ελληνική ομάδα σε αυτό το διάστημα;

«Εκείνη την περίοδο, ο ατζέντης μου μού έλεγε συνεχώς ότι ο Ολυμπιακός ήθελε να με αποκτήσει. Να με αγοράσει, να μου δώσει το τάδε συμβόλαιο αλλά δεν δεχόμουν να το προχωρήσουμε γιατί μόλις είχα φύγει από τον ΠΑΟΚ και ένιωθα καλά στη Ρωσία με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Βέβαια δεν ήταν επίσημες προτάσεις από τον Ολυμπιακό αλλά κάτι σαν ενδιαφέρον».

- Πες μου για το πρώτο σου πρωτάθλημα στη Ρωσία.

«Ήταν πραγματικά υπέροχο. Γενικά με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας είχα υπέροχες στιγμές, νικήσαμε την Μάντσεστερ Σίτι στην έδρα της, κάναμε πολλά ωραία πράγματα. Εκείνη τη σεζόν που κατακτήσαμε το πρωτάθλημα, θυμάμαι ότι ήμασταν 2οι σε όλη τη διάρκεια αλλά στο τέλος καταφέραμε να περάσουμε τη Ζενίτ που είχε πολύ δυνατή ομάδα και αναδειχθήκαμε πρωταθλητές. Ήταν τόσο ωραίο συναίσθημα γιατί παλεύεις σε όλη τη διάρκεια της σεζόν και στο τέλος πετυχαίνεις τον στόχο».

- Όταν κλειδώσατε το πρωτάθλημα, ποιο ήταν το πρώτο σου συναίσθημα;

«Θα σου εξηγήσω. Είναι σαν την παροιμία "τρώγοντας έρχεται η όρεξη". Μόλις κατακτάς έναν τίτλο αμέσως σκέφτεσαι πως θες να πάρει και άλλον, και άλλον. Είναι το πιο ωραίο συναίσθημα και όταν παίζεις με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας θέλεις και έχεις στόχο να παίρνεις συνεχώς τίτλους. Πήραμε το πρωτάθλημα, όλοι ήταν χαρούμενοι, πανηγυρίσαμε αλλά μετά από λίγες μέρες, πάλι από την αρχή για τον επόμενο τίτλο».

- Ένα από τα παιχνίδια που έχουν την... υπογραφή σου είναι η μεγάλη νίκη στην έδρα της Μάντσεστερ Σίτι για το Champions League. Πες μου για εκείνο το ματς;

«Είχα κάνει δύο ασίστ σε εκείνο το παιχνίδι. Κάναμε ένα τόσο τρομερό παιχνίδι. Προπονητής τους ήταν ο Πελεγκρίνι, μέσα έπαιζε ο Τουρέ, ο Αγκουέρο, ο Γιόβετιτς, ο Κομπανί... έχτισε τη μεγάλη ομάδα τότε. Επίσης να σου πω ότι η Σίτι δεν ήρθε στο παιχνίδι απλά για να.. έρθει. Ήθελε τη νίκη αλλά κάναμε απίστευτο παιχνίδι και νικήσαμε εμείς. Αντίστοιχα στην έδρα μας ήρθαμε 2-2 και είχα σκοράρει με πέναλτι. Γενικά κάναμε τρομερά πράγματα τότε αλλά εκείνη η νίκη στη Σίτι ήταν το κάτι άλλο».

- Το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι όταν ακούς εκείνο το ματς;

«Φυσικά οι δύο ασίστ που έδωσα και το γεγονός ότι νικήσαμε με αυτές, τις κάνει να μένουν για πάντα στο μυαλό μου. Ήταν δύσκολο παιχνίδι, παλέψαμε για 90 λεπτά και στο τέλος πετύχαμε μία ιστορική νίκη».

- Στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας είχες και ως συμπαίκτη τον Τόσιτς που τώρα είναι στη Λαμία. Πώς ήταν οι σχέσεις σας;

«Παίξαμε ως συμπαίκτες τόσο στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας όσο και για λίγο στην Παρτιζάν. Είναι από τους βασικούς λόγους που ήρθα στην Παρτιζάν. Σχεδόν έκανε τα πάντα για τη μεταγραφή μου εκεί (γέλια). Όταν έπαιζα μαζί του, θυμάμαι ήταν στα καλύτερά του, με εκείνο το απίστευτο αριστερό πόδι και ήταν ένας πραγματικά εξαιρετικός συμπαίκτης αλλά και άνθρωπος. Για εμένα ήταν υπέροχο που υπήρξα συμπαίκτης μαζί του».

- Δηλαδή αν σου πει τώρα να έρθεις στη Λαμία, θα πας;

«(γέλια). Ποτέ δεν λέω όχι στον Τόσιτς είναι η αλήθεια, αλλά νομίζω πως όχι (γέλια)».

- Πάμε στον Ολυμπιακό. Ποιο είναι το μεταγραφικό story;

«Οι άνθρωποι γενικά λένε ιστορίες για τις μεταγραφές... Για εμένα ήταν πιο απλά τα πράγματα. Όταν τελείωσε το συμβόλαιο με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, μου πρόσφεραν νέο διετές συμβόλαιο αλλά για εμένα ο χρόνος μου στη Ρωσία είχε τελειώσει. Δεν είναι εύκολο να παίζεις όταν κάνεις συνεχώς ταξίδια. Ήμουν συνεχώς σε ένα αεροπλάνο γιατί οι αποστάσεις στη Ρωσία είναι μεγάλες και επειδή είχαμε και το Champions League, πετούσαμε σχεδόν ανά δύο μέρες! Ήμουν για αρκετό καιρό μακριά από την οικογένεια μου και τον χειμώνα μέναμε για τρεις μήνες χωρίς αγώνες γιατί ήταν η διακοπή του πρωταθλήματος και είχαμε προετοιμασία στην Ισπανία, οπότε δεν έμενα καθόλου σπίτι. Έπρεπε να φύγω και ήθελα να παίξω στην Ισπανία εκείνη την περίοδο. Είχα πει σε κάποιους ατζέντηδες και είχα ζητήσει να βρούμε κάτι εκεί, όμως αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος μου γιατί έδωσα όλες τις δυνάμεις μου για να πάω στην Ισπανία.

Σκέψου τότε μου είχαν κάνει δύο προτάσεις από την Τουρκία, δύο καλές ομάδες αλλά εγώ ήθελα μόνο να πάω στην Ισπανία, οπότε τις απέρριψα. Στο τέλος ήρθαν δύο προτάσεις από Ισπανία αλλά ποτέ δεν έγιναν επίσημες. Κάπως έτσι με προσέγγισε ο Κριστιάν Καρεμπέ, μου είπε για τον Ολυμπιακό και έτσι ήρθε η πρόταση. Εκείνη την περίοδο δεν ήμουν σίγουρος για το αν ήθελα να πάω στον Ολυμπιακό, γιατί είχα παίξει στον ΠΑΟΚ και γνώριζα την κόντρα που έχουν και ότι δεν θα ήταν καλό για εμένα. Δεν ήμουν σίγουρος.,.

Μέρα με τη μέρα, ο Ολυμπιακός πίεζε όλο και περισσότερο για να υπογράψω εκεί. Τότε είχα κάνει μία απλή συζήτηση με κάποιον - δεν θέλω να πω το όνομά του - αν ο ΠΑΟΚ θα έκανε κάποια κίνηση για εμένα και εκείνος είχε πει "μπα, δεν νομίζω να κάνει". Εν τέλει αυτό δεν ήταν αλήθεια γιατί κατάλαβα μετά από κάποιους μήνες ότι αν είχα μιλήσει με τον ΠΑΟΚ τότε θα μου είχε κάνει πρόταση. Αλλά ήταν αργά και εγώ είχα επιλέξει ότι η καλύτερη επιλογή μου είναι ο Ολυμπιακός. Ο Ολυμπιακός είναι ένα τεράστιο κλαμπ που κατακτά πρωταθλήματα και είναι συνεχώς στην Ευρώπη, έτσι το αποφάσισα».

- Ποια ήταν η πρώτη σου εντύπωση;

«Τα πάντα γύρω από το κλαμπ ήταν υπέροχα. Το προπονητικό κέντρο ήταν εντυπωσιακό, το γήπεδο, οι οπαδοί, οι εγκαταστάσεις... όλα ήταν απίστευτα. Ο τρόπος που λειτουργούσε το κλαμπ, είχε τόσους ανθρώπους για να σε βοηθήσουν με διάφορους τρόπους και να κάνουν ωραία πράγματα. Αλλά τελικά κάποιοι άνθρωποι που παίρνουν τις αποφάσεις... δεν ήταν εύκολο να δουλέψεις μαζί τους. Για εμένα προσωπικά, η σχέση μου με τον Πέδρο Μαρτίνς δεν... ταίριαξε. Δεν δούλεψε»

- Για το λες αυτό; Τι συνέβη;

«Ήμουν πολύ καλός στις προπονήσεις, δούλευα σκληρά και εκείνος έλεγε πολλές φορές στους παίκτες "κοιτάξτε τον Νάτχο, τον τρόπο που προπονείται και πάρτε τον ως παράδειγμα" και στο τέλος δεν έπαιζα, δεν ήμουν βασικός και γενικώς δεν είχα χρόνο συμμετοχής. Δεν ξέρω γιατί, αλλά από την πρώτη στιγμή το ένιωσα όταν συναντήθηκα μαζί του ότι δεν θα κουμπώσουμε. Το είχα πει και στη γυναίκα μου μετά το πρώτο μίτινγκ. Της είχα πει "έχω κακό προαίσθημα με τον κόουτς, δεν θα δουλέψει μεταξύ μας". Προτιμούσε τους παίκτες που είχε επιλέξει ο ίδιος και δεν είχαμε... χημεία».

- Υπήρξε ποτέ κάποιο πρόβλημα μεταξύ σας σε θέμα συμπεριφοράς;

«Δεν είχαμε τίποτα τέτοιο. Ίσα-ίσα με είχε ως παράδειγμα για τους άλλους παίκτες στις προπονήσεις. Το πόσο επαγγελματίας είμαι και πόσο καλά προπονούμαι. Αλλά προτιμούσε να χρησιμοποιεί άλλους παίκτες. Ήταν οι αποφάσεις του προπονητή και έπρεπε να τις ακολουθήσω».

- Με τους συμπαίκτες σου τι κλίμα επικρατούσε;

«Είχαμε πολύ καλή ομάδα και εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές. Ήταν ο Τοροσίδης που είχε τεράστια εμπειρία και ήταν και στη Ρόμα. Ο Χριστοδουλόπουλος, ο Βούκοβιτς που ήμασταν και πιο κοντά. Ο Τσιμίκας που ήταν τρομερός παίκτης και χαρακτήρας. Γελούσαμε πολύ μαζί του... είχαμε πραγματικά εξαιρετικούς χαρακτήρες στην ομάδα και δεν υπάρχει κάτι αρνητικό να πω για εκείνους».

- Πες μου για τον Βαγγέλη Μαρινάκη.

«Τον κ. Μαρινάκη τον ήξερα από τότε που έπαιζα στον ΠΑΟΚ και μετά που ήμουν στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, είχε σεβασμό προς το πρόσωπό μου. Με ήθελε στον Ολυμπιακό και όταν ήρθα τον είδα μετά από δύο εβδομάδες που παίζαμε στην Αγγλία με την Μπέρνλι. Τότε μου είπε ότι ήθελε να συναντηθούμε μετά το παιχνίδι στην Ελλάδα και να τα πούμε. Ήταν υπέροχο για εμένα και το ήθελα πολύ. Όμως πήγα με την εθνική ομάδα και κάπως καθυστέρησε αυτή η συνάντηση. Μετά από ένα διάστημα, ζήτησα από τον Καρεμπέ να κανονίσουμε τη συνάντηση γιατί ένιωθα ότι κάτι δεν θα πήγαινε καλά με εμένα και τον Ολυμπιακό και τη θέση μου. Ήθελα να τον συναντήσω αλλά ένιωθα ότι οι άνθρωποι εκεί δεν ήθελαν να κάτσω στο ίδιο τραπέζι με τον κ. Μαρινάκη και έτσι στο τέλος δεν βρεθήκαμε ποτέ, οπότε δεν τον γνώρισα καλύτερα».

- Εκείνη τη σεζόν, ο Ολυμπιακός κατάφερε να αφήσει εκτός Europa League τη Μίλαν σε εκείνο το μεγάλο ματς στο Φάληρο. Τη θυμάσαι εκείνη τη νύχτα;

«Και βέβαια τη θυμάμαι εκείνη τη νύχτα. Το γήπεδα ήταν γεμάτο και οι οπαδοί του Ολυμπιακού είναι τόσο... καυτοί, σε στηρίζουν πάρα πολύ, είναι τρομερό το boost που παίρνεις γιατί παρότι σε μέγεθος είναι ένα νορμάλ γήπεδο, ο ήχος που βγάζουν είναι τρομερός. Ήταν τρελή νύχτα για εμάς κόντρα στη Μίλαν».

- Ποια είναι η καλύτερη στιγμή από τότε;

«Δεν θα ξεχάσω τη στιγμή που έληξε το παιχνίδι, είχαμε νικήσει και προκριθεί, και τότε όλοι οι οπαδοί μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο. Ήθελαν να πανηγυρίσουν μαζί μας, μάς αγκάλιαζαν, φώναζαν...».

- Βέβαια εκείνη τη σεζόν, ο ΠΑΟΚ είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα. Τι θεωρείς ότι πήγε στραβά;

«Πριν έρθω στον Ολυμπιακό, ήξερα ότι ήταν κυρίαρχος στο πρωτάθλημα αλλά 1-2 χρόνια μετά, τα πράγματα δεν πήγαιναν τόσο καλά. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν στο ίδιο επίπεδο και σιγά-σιγά ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ δυνάμωναν και πάλευαν μαζί του για το πρωτάθλημα. Ένα χρόνο πριν, ο Ολυμπιακός είχε τερματίσει στην 3η θέση, η ΑΕΚ το κατέκτησε και δεν ήταν η καλύτερη στιγμή για το κλαμπ. Κατάλαβα ότι υπήρχε μεγάλη πίεση και πανικός όταν πήγα. Ο κ. Μαρινάκης ήθελε να πάρει ξανά το πρωτάθλημα και από την πλευρά του θεωρώ ότι έκανε τα πάντα για να το πετύχει. Όμως από την εμπειρία μου, το feeling μου μέσα στο κλαμπ ήταν ότι κάτι δεν "δούλευε" μεταξύ των παικτών, του σταφ. Δεν υπήρχε καλή επικοινωνία και ήταν πρόβλημα αυτό. Στο τέλος δεν πετύχαμε τον στόχο μας και ο ΠΑΟΚ κατέκτησε το πρωτάθλημα».

- Εκείνη τη σεζόν ήρθε και ένας αποκλεισμός-σοκ από τη Λαμία στο Κύπελλο Ελλάδας. Τι ακολούθησε;

«Στο πρώτο ματς είχαμε έρθει ισόπαλοι στην έδρα τους. Είχαμε παίξει με αρκετές αλλαγές και στο δεύτερο παιχνίδι ήμασταν σίγουροι ότι θα περάσουμε. Είναι κάποια ματς όμως που τίποτα δεν πάει καλά για σένα και ήταν μία τέτοια μέρα. Χάσαμε πέναλτι, πολλές ευκαιρίες. Ήταν ένα κακό απόγευμα. Όταν είσαι ένα κλαμπ όπως ο Ολυμπιακός και μένεις εκτός από μία ομάδα όπως η Λαμία, με σεβασμό προς την ομάδα φυσικά... Όλοι ξεκίνησαν να σκέφτονται ότι ίσως απολυθεί ο προπονητής αλλά στο τέλος, υπάρχουν οι άνθρωποι που παίρνουν τις αποφάσεις και έτσι έμεινε».

- Γιατί έφυγες;

«Δεν ένιωθα καλά στον Ολυμπιακό. Είχα ζητήσει κάποιες φορές να κάνω μία συνάντηση με τον κ. Μαρινάκη αλλά ήταν αδύνατον. Ένιωθα πως δεν είχα τη στήριξη από τους προπονητές και αρκετά πράγματα από όσα είχα πει με τον Καρεμπέ πριν έρθω, ήταν διαφορετικά όταν υπέγραψα και δεν μου άρεσε. Θέλω να υπάρχει σεβασμός σε κάτι που συζητάμε και όταν είναι κάτι διαφορετικό από αυτά που έχουμε συμφωνήσει, τότε δεν μου αρέσει. Δεν είχα καλά συναισθήματα. Στο τέλος απλά τους ζήτησα να φύγω. Στην αρχή υπήρχαν κάποια προβλήματα αλλά στο τέλος συμφωνήσαμε και με άφησαν να φύγω».

- Τι είδους προβλήματα; Ο Ολυμπιακός ήθελε να σε κρατήσει;

«Δεν ξέρω αν ο Ολυμπιακός ήθελε να με κρατήσει. Όταν είχα αποφασίσει να φύγω, δεν με ένοιαζε αν ήθελαν να μείνω. Ήταν σαν να είχε τελειώσει για εμένα και όταν δεν νιώθω κάπου καλά, θέλω να φεύγω. Για αυτό τους είπα να φύγω. Προσπάθησαν στην αρχή με κάποιους τρόπους να μου αλλάξουν γνώμη αλλά στο τέλος ήμουν χαρούμενος που λύσαμε τη συνεργασία μας. Σίγουρα όχι με τον καλύτερο τρόπο αλλά ούτε με τον χειρότερο. Αυτό ήταν όλο».

- Ποια είναι η καλύτερη ανάμνηση που κρατάς από τον Ολυμπιακό;

«Θα πω το βράδυ κόντρα στη Μίλαν. Αλλά για να σου πω την αλήθεια, είχα εξαιρετικές στιγμές και έξω από τα γήπεδα. Έκανα αρκετούς φίλους, η πόλη ήταν πανέμορφη και ήταν μία ωραία περίοδος για τη ζωή μου. Αλλά ποδοσφαιρικά, ήταν από τις χειρότερες σεζόν της καριέρας μου»

- Γιατί θεωρείς ότι ήταν από τις χειρότερες σεζόν της καριέρας σου;

«Θα σου εξηγήσω. Θέλω να παίζω όπως κάθε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Θεωρώ ότι άξιζα να παίξω περισσότερο και εν τέλει αγωνίστηκα στο 50% των αγώνων από αυτό που θα μπορούσα να παίξω. Δεν θα μπορούσα να είμαι χαρούμενος. Είμαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, θέλω να παίζω και να βοηθάω την ομάδα μου. Όταν ένιωθα ότι δεν βοηθάω, ήταν κακές μέρες για εμένα. Παίκτες όπως ο Λάζαρος ή ο Ποντένσε μου έλεγαν ότι λατρεύουν να παίζουν μαζί μου γιατί καταλάβαινα τόσο καλά το ποδόσφαιρο και πρόσφερα θετικά στοιχεία στο παιχνίδι. Δεν ήταν εύκολες μέρες για εμένα. Είχα τη στήριξη από τους οπαδούς ή τους συμπαίκτες μου. Ένιωθα πολύ καλά με αυτό και για αυτό στεναχωριέμαι που δεν κατάφερα να κάνω περισσότερα».

- Πώς ήταν ως προπονητής;

«Για κάποιους παίκτες ήταν εξαιρετικός, για κάποιους όχι. Θεωρώ ότι είναι φυσιολογικό όταν έχει ένα μεγάλο ρόστερ. Μεταξύ εμένα και εκείνου απλώς δεν λειτούργησε. Προτιμούσε διαφορετικούς ποδοσφαιριστές από εμένα και αυτό ήταν πρόβλημα για εμένα. Στο τέλος της μέρας, εκείνος είναι ο προπονητής και εκείνος θα πάρει την τελική απόφαση. Αν πετύχει, θα είναι ο καλύτερος αλλά αν όχι, τότε θα είναι πρόβλημα, έτσι είναι το ποδόσφαιρο»

- Με τον Μαρτίνς είχες μιλήσει πριν υπογράψεις στον Ολυμπιακό;

«Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη μου. Πάντα πριν πάω σε μία ομάδα, μιλάω πρώτα με τον προπονητή, τσεκάρω τα πάντα αν είναι Ο.Κ. και μετά προχωράμε. Στον Ολυμπιακό ήταν κάπως διαφορετικά. Ο Καρεμπέ και η κυρία Σουλούκου ήταν εκείνοι που πίεζαν για να γίνει η μεταγραφή και να έρθω. Είχε μείνει λίγος χρόνος για την έναρξη της σεζόν οπότε θα έπρεπε να πάρω όσο πιο γρήγορα γινόταν την απόφαση μου. Ο Καρεμπέ μου είχε πει ότι όλα θα πάνε καλά. Δεν ήμουν 100% σίγουρος από την αρχή γιατί ένιωθα ότι κάτι έλειπε. Στο τέλος, πήγα στον Ολυμπιακό, υπέγραψα και μία μέρα μετά μίλησα με τον Μαρτίνς και 2-3 μέρες μετά είχαμε κάποια μίτινγκ στο γραφείο του και μετά από εκεί ένιωσα ότι δεν θα πάει κάτι καλά».

- Τι ήταν αυτό που δεν σου άρεσε;

«Δεν ήταν κάτι συγκεκριμένο. Έχω αρκετή εμπειρία για να καταλάβω τι ποδόσφαιρο θέλει να παίξει ένας προπονητής και το αν ταιριάζει το ποδόσφαιρο που παίζω με τη φιλοσοφία του. Ήθελε κάτι διαφορετικό και το ένιωθα. Ήταν σωστό το συναίσθημά μου τελικά».

- Υπήρχε κάποιος συμπαίκτης σου στον Ολυμπιακό που είπες "ουάου" όταν είδες τι έκανε στο γήπεδο;

«Φυσικά ο Ποντένσε! Μπορείς να το δεις και τώρα στον Ολυμπιακό ή πέρσι στην Αγγλία. Όταν έχει την μπάλα είναι σχεδόν αδύνατον να του την πάρεις (γέλια). Έχει την πρώτη επαφή με την μπάλα. Επίσης ο Τσιμίκας φαίνεται από το επίπεδο που παίζει αυτή τη στιγμή. Δεν έπαιζε πάντα στον Ολυμπιακό, φαινόταν ότι είχε ταλέντο αλλά η εξέλιξη του ήταν τρομερή και για αυτό έφτασε εκεί που είναι τώρα. Είχαμε πολύ καλή ομάδα εκείνη τη σεζόν αλλά θεωρώ πως δεν βρήκαμε την κατάλληλη... σύνδεση για να κάνουμε κάτι παραπάνω. Ήταν μία νέα ομάδα και αυτό είναι το πρόβλημα στον Ολυμπιακό. Αλλάζει πολλούς παίκτες κάθε σεζόν αλλά ακόμα και έτσι, με τους παίκτες που είχαμε, θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι παραπάνω βάση ποιότητας».

- Τώρα βρίσκεται στην Παρτιζάν και κάνεις γεμάτη σεζόν. Σκέφτεσαι μήπως επιστρέψεις στην Ελλάδα;

«Νομίζω πως όχι. Είμαι ήδη 36 ετών, περνάω εξαιρετικά εδώ, έχω πολύ καλή σεζόν και πλέον έχει μεγάλη σημασία να απολαμβάνω εκεί που βρίσκομαι, οπότε αφού είμαι καλά, γιατί να φύγω;».

- Η ζωή μετά το ποδόσφαιρο;

«Δεν το έχω σκεφτεί πολύ. Θέλω να μείνω στο ποδόσφαιρο αλλά δεν ξέρω ακόμα σε τι ρόλο. Είτε ως προπονητής, είτε ως τεχνικός διευθυντής ή κάτι τέτοιο. Είμαι σίγουρος ότι θα μείνω στο ποδόσφαιρο, είναι όλη μου η ζωή».

- Πες μου και δύο λόγια για τον πόλεμο στο Ισραήλ. Υπάρχει και βίντεο που σκόραρες και έκλαιγες για την κατάσταση εκεί...

«Κοίτα, δεν έχει σημασία αν είναι οι άνθρωποι σου, η πόλη σου ή η χώρα σου. Όταν υπάρχει κάπου πόλεμος, είναι άσχημο. Είμαι Μουσουλμάνος αλλά γεννήθηκα και ζω στο Ισραήλ, οπότε αυτό που συνέβη ήταν καταστροφή. Ήταν αρκετά φορτισμένες συναισθηματικά μέρες για κάθε άνθρωπο αλλά ειδικά για εμάς που είμαστε από εκεί αλλά και όσους ζουν εκεί. Δεν θέλω να μιλήσω για την πολιτική γιατί στο τέλος μόνο άσχημα πράγματα έρχονται από εκεί και όχι καλά. Είναι πολύ άσχημο να βλέπεις όσα γίνονται στο Ισραήλ και εύχομαι μόνο Ειρήνη και τα προβλήματα να λυθούν άμεσα».

- Κοιτώντας την καριέρα σου, θεωρείς ότι ο μικρός Νάτχο είναι υπερήφανος για τα όσα έχει πετύχει ο τωρινός;

«Ναι και πάρα πολύ κιόλας! Στο τέλος της μέρας ξέρω ότι δεν έχασα τον δρόμο μου. Όλο αυτό τον καιρό πιστεύω στον δρόμο που έχω χαράξει και πηγαίνω με αυτόν γιατί στο ποδόσφαιρο δεν άλλαξα την προσωπικότητα μου, έμεινα ο ίδιος άνθρωπος. Ως ποδοσφαιριστής έπαιξα μακριά από το Ισραήλ, έπαιξα στο μεγαλύτερο πρωτάθλημα της Ρωσίας και της Ελλάδας. Όπου πήγα είχα σεβασμό από τους παίκτες και τον κόσμο, έγινε ο πρώτος Μουσουλμάνος που έγινε αρχηγός στην Εθνική Ισραήλ. Είμαι πολύ χαρούμενος για την καριέρα μου, είμαι υπερήφανος παρότι ακόμα δεν έχω τελειώσει»