Μπερνάρντ: Όταν μιλάει η καρδιά του πρωταθλητή

Ο Βραζιλιάνος «μάγος» έχει αλλάξει επίπεδο στην απόδοσή του το τελευταίο διάστημα και πολύ το ταίριαξαν αυτό με την ολοκλήρωση της μεταγραφής του στην Ατλέτικο Μινέιρο, δηλαδή την εξασφάλιση του μέλλοντός του και την εκπλήρωση της επιθυμίας του να γυρίσει στην πατρίδα του και την οικογένειά του.

Ωστόσο ο ίδιος ο Βραζιλιάνος μιλώντας στο Gazzetta εξήγησε πως αυτό περισσότερο οφείλεται μάλλον στην επιστροφή του στην φυσική του θέση, δηλαδή στο αριστερό άκρο της επίθεσης του «τριφυλλιού». Όπως και να 'χει το αποτέλεσμα είναι που μετράει κι αυτό είναι αδιαμφισβήτητο και πιστοποιείται και από τα νούμερά του.

• Παναθηναϊκός: Μάγος Μπερνάρντ τον οδηγεί!

Ο Μπερνάρντ από τότε που ήρθε ο Τερίμ μετράει έξι γκολ και οκτώ ασίστ σε 21 παιχνίδια (έχασε μόνο εκείνος με την Κηφισιά λόγω καρτών) ενώ ο Παναθηναϊκός έχει σημειώσει συνολικά 39 τέρματα σ' αυτά.

Κοινώς ο Βραζιλιάνος έχει άμεση συμμετοχή είτε σκοράροντας ο ίδιος είτε δίνοντας την ασίστ για τον σκόρερ στο 33,3% των τερμάτων της ομάδας του. Για να καταδείξουμε πόσο σημαντικό είναι αυτό το ποσοστό αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στο αντίστοιχο που είχε στο προηγούμενο διάστημα. Εκεί είχε τέσσερα γκολ και τρεις ασίστ σε 27 παιχνίδια όπου το «τριφύλλι» σημείωσε συνολικά 53 γκολ. Κοινώς είχε άμεση συμμετοχή μόλις στο 13,2% των γκολ της ομάδας άρα η συνεισφορά του ήταν μικρότερη κατά 20,1% (!!).

Όμως δεν είναι μόνο αυτό. Ο Βραζιλιάνος κάνει την δεύτερη καλύτερη σεζόν της καριέρας του από άποψη αριθμών, αφού έφτασε ήδη σε επίδοση νταμπλ νταμπλ με δέκα γκολ και δέκα ασίστ, κάτι που έχει πετύχει άλλη μια φορά τη σεζόν 2011-2012 με την φανέλα της Ατλέτικο Μινέιρο (11 γκολ και 12 ασίστ) στην κορυφαία σεζόν της ενήλικης ποδοσφαιρικής του ζωής.

Με τα δέκα γκολ που έχει πετύχει ισοφαρίζει την δεύτερη καλύτερη επίδοση της καριέρας του, αφού είχε πετύχει ξανά 10 τη σεζόν 2017-2018 με την Σαχτάρ, την τελευταία του με την ουκρανική ομάδα. Με τις δέκα ασίστ έχει επίσης την δεύτερη καλύτερη επίδοση πίσω μόνο από τις 12 της σεζόν 2011-2012.

Όσον αφορά τις επιδόσεις του στις τάξεις του Παναθηναϊκού ο Μπερνάρντ είναι ο δεύτερος σκόρερ σε επίπεδο πρωταθλήματος με εννέα τέρματα, πίσω μόνο από τα 11 του Ιωαννίδη. Αν βέβαια αφαιρέσουμε τα πέναλτι, τότε περνάει πάνω και απ' αυτόν, αφού μένει στα εννέα ενώ ο Έλληνας φορ πέφτει στα έξι.

Ο Βραζιλιάνος είναι επίσης ο κορυφαίος στις ασίστ για το «τριφύλλι» με δέκα, έχοντας πίσω του στην κατηγορία αυτή τον Φώτη Ιωαννίδη με 9. Σε συμμετοχή σε γκολ (δηλαδή είτε σκοράροντας είτε δίνοντας την ασίστ) έχει συνολικά 20 και βλέπει... την πλάτη μόνο του 24χρονου Έλληνα φορ, ο οποίος στην σεζόν καριέρας που κάνει έχει φτάσει συνολικά τις 30 (21 γκολ και 9 ασίστ).

Μπορεί στο φινάλε του αγώνα ο Μπερνάρντ να αποθεωνόταν συλλήβδην από όλο το γήπεδο, όμως τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί πολύ διαφορετικά. Αν οι «πράσινοι» έμεναν στο 1-1, εκείνος θα ήταν πιθανότατα ένας από τους αρνητικούς πρωταγωνιστές της απογεύματος έχοντας απωλέσει την, ίσως, μεγαλύτερη ευκαιρία του «τριφυλλιού» στο ματς.

Όμως αυτό δεν συνέβη και δεν ήταν τυχαίο αυτό. Ο Μπερνάρντ μπορεί εκείνη τη στιγμή που έχασε την ευκαιρία να τα έβαλε με τον εαυτό του και να δυσανασχέτησε, όμως δεν τον επηρέασε κατ' ουσία.

Ίσα ίσα που μετά ο ίδιος πείσμωσε περισσότερο. Όχι δεν πίστεψε, γιατί ποτέ δεν έπαψε να πιστεύει τόσο στον εαυτό του όσο και στην ομάδα του.

Και όσο η ώρα περνούσε εκείνος έψαχνε τρόπους να εξιλεωθεί όλο και πιο έντονα. Έπαιρνε την μπάλα, την έτρεχε, ντρίμπλαρε, πάσαρε, σούταρε. Δεν μπορούσε να ησυχάσει, αν δεν γινόντουσαν όλα όπως πρέπει.

Η καρδιά του πρωταθλητή χτυπούσε μέσα του όλο και πιο έντονα. Μην ξεχνάμε πως πρόκειται για έναν παίκτη που έχει κατακτήσει δέκα τίτλους στην καριέρα του. Περισσότερους στο ρόστερ του «τριφυλλιού» έχουν κατακτήσει μόνο οι Αράο με 12 και Μλαντένοβιτς με 11.

Ένας χτύπος παράτερος που δεν φέρνει άγχος, αλλά ώθηση. Που δεν καταλαβαίνει από κούραση, ακόμα κι αν μιλάμε για τον πρώτο σε συμμετοχές (46, έχει χάσει μόλις τρία παιχνίδια) και αγωνιστικά λεπτά (3.437) παίκτη του Παναθηναϊκού. Αυτά εκείνη την ώρα τέτοιες προσωπικότητες τα κάνουν στην άκρη.

Η «κάθαρσις» του επήλθε με τρόπο εντυπωσιακό. Μ' ένα μαγικό τρόπο που μόνο αυτός κάνει τα πράγματα να συμβαίνουν στο ελληνικό πρωτάθλημα. Κι αν σε κάποιους δεν έφτασε η εντυπωσιακή εκτέλεση φάουλ με την οποία έβαλε μπροστά με 2-1 τον Παναθηναϊκό στο 60ο λεπτό, είχε και... γλυκό.

Στο 87' ο Βραζιλιάνος ήταν αποδέκτης μίας εξαιρετικής ομαδικής ενέργειας, φάνηκε στην αρχή να ανοίγει την μπάλα λίγο παραπάνω απ' ότι ήθελε στο κοντρόλ, όμως τελικά μ' ένα αψεγάδιαστο τελείωμα νίκησε ταυτόχρονα τον Κοσέλεφ και τον Βασιλαντωνόπουλο που είχε κάνει τάκλιν για να του κλείσει την δίοδο προς το τέρμα.

Η συγκλονιστική αυτή παράσταση του Βραζιλιάνου σούπερ σταρ, που ήρθε να προστεθεί ως ένα ακόμα κομμάτι στο παζλ των πολύ καλών του εμφανίσεων τους τελευταίους μήνες, προκάλεσε ντελίριο στην Λεωφόρο.

Μετά την επίτευξη του 3-1 με το μαγικό του τελείωμα, όλοι στην Λεωφόρο άρχισαν να φωνάζουν ρυθμικά το όνομά του και να αποθεώνουν τον άνθρωπο που έφερε την χθεσινή νίκη και αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για τους συμπαίκτες του στα τελευταία ματς.

Η δίψα και η τρέλα που βγάζει για να καταφέρει να φύγει ως πρωταθλητής, ώστε να δώσει κάτι πίσω στον κόσμο που του έδωσε τόση αγάπη, αλλά και στην ομάδα δεν κρύβεται. Προφανώς το θέλει και για την προσωπική του συλλογή, όμως δεν είναι αυτή που τον καίει τώρα.

Ο Μπερνάρντ μπορεί ποδοσφαιρικά να είναι ίσως ο μεγαλύτερος σταρ του ελληνικού πρωταθλήματος, όμως ποτέ δεν κουβαλούσε αυτό το σταριλίκι και δεν το κάνει ούτε τώρα.

Κάτι που φάνηκε και από την αντίδρασή του στην πρώτη αυτή αποθέωση, όπου ύψωσε το αριστερό του χέρι σαν να χαιρετάει τον κόσμο και με το άλλο χτυπούσε το σημείο όπου βρίσκεται η καρδιά του, δείχνοντας έτσι την ευγνωμοσύνη του στον κόσμο.

Λίγα δευτερόλεπτα μετά ήρθε η ώρα του να αποχωρήσει από το παιχνίδι. Η Λεωφόρος σηκώθηκε ξανά στο πόδι και του έδωσε ένα standing ovation, εκείνος αγκάλιασε τον Βέρμπιτς που πέρασε στην θέση του, άρχισε να χαιρετάει τους βοηθούς του Τερίμ που βρέθηκαν μπροστά του και στην συνέχεια κατευθύνθηκε προς τον Τούρκο τεχνικό, ο οποίος τον αγκάλιασε.

Στην συνέχεια κατευθύνθηκε όντας πλέον συναισθηματικά φορτισμένος από την όλη κατάσταση προς τους υπόλοιπους ανθρώπους του τιμ και τον τεχνικό διευθυντή της ομάδας, Γιάννη Παπαδημητρίου, με τον τελευταίο να τον παίρνει κι εκείνος αγκαλιά με την σειρά του.

Ύστερα πήγε να κάτσει στην θέση του στον πάγκο φορώντας το γνωστό του χαμόγελο. Εκείνο που είναι πάντα εκεί ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του. Στις χαρές και τις λύπες. Εκείνο με το οποίο υποδέχθηκε όλο τον κόσμο που τον περίμενε καρτερικά για μία φωτογραφία, ένα αυτόγραφο ή για ένα απλό «μπράβο» κι ένα χτύπημα στην πλάτη μετά το φινάλε του αγώνα έξω από τα αποδυτήρια.

Ήθελαν να έχουν μία ακόμη στιγμή μαζί του, αφού πλέον δεν απομένουν πολλές τέτοιες ακόμα και το γεγονός αυτό τον καθιστά ακόμη πιο μεγάλο πόλο έλξης για τους φιλάθλους της ομάδας στους οποίους δεν αρνήθηκε ποτέ τίποτα, όσο αργά κι αν ήταν, όσο κρύο κι αν είχε, όσο κουρασμένος κι αν ήταν. Γι' αυτό κι όλοι τον έχουν στην καρδιά τους.