Μπρούνο Γκάμα στο Gazzetta: «Δεν μετάνιωσα που έμεινα στον Αρη και δεν πήγα στην ΑΕΚ»

Να ξεκινήσουμε από τα παιδικά σου χρόνια. Τι θυμάσαι πιο έντονα απ' αυτά;

Το βασικότερο που θυμάμαι είναι πως ήμουν συνέχεια με μία μπάλα στα πόδια. Κι η μητέρα μου μού έχει πει ότι το μόνο που ήθελα είναι να παίζω όλη την ώρα. Και τ' αδέρφια μου κι ο πατέρας μου έπαιζαν ποδόσφαιρο. Στην οικογένειά μου το ποδόσφαιρο είναι στο αίμα μας.

Πόσα αδέρφια είστε;

Οκτώ! Πέντε αγόρια και τρία κορίτσια. Εγώ είμαι ο πιο νέος και μεγάλωσα βλέποντας τ' άλλα αδέρφια μου να παίζουν. Μέσω αυτόν εξέλιξα το ταλέντο και το πάθος μου. Ο ένας αδερφός μου έπαιζε για πολλά χρόνια στην Ρίο Άβε και τ' άλλα στη Β' κατηγορία.

Στη Ρίο Άβε έπαιξες κι εσύ.

Ναι, ο αδερφός μου είναι ακόμη εκεί ως προπονητής. Πέρασε πάρα πολλά της καριέρας του εκεί και σήμερα παραμένει στο προπονητικό τιμ.

Την ομάδα την έχει πάρει σήμερα ο Βαγγέλης Μαρινάκης.

Ναι, το διάβασα στα Μέσα.

Τι λένε στη χώρα γι' αυτήν την εξέλιξη;

Η Ρίο Άβε νομίζω ότι είχε κάποια οικονομικά θέματα και είναι δεδομένο ότι η είσοδος ενός τόσο ισχυρού επιχειρηματία στην ομάδα μόνο καλό μπορεί να κάνει.

Πότε άρχισες να καταλαβαίνεις εσύ ότι είσαι ένα παιδί που ξεχωρίζει και μπορεί να προχωρήσει στο ποδόσφαιρο;

Ξεκίνησα στην Ακαδημία της Μπράγκα στα 10 μου. Φυσικά απλά ήμουν ένα παιδί που το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να παίζει μπάλα. Στα 14 μου, όμως, άρχισα να καταλαβαίνω ότι ίσως θα μπορούσε αυτό το πάθος να με καθοδηγεί σε όλη μου τη ζωή. Άρχισαν να με τηλεφωνούν οι ατζέντηδες σ' εκείνη την ηλικία, οπότε νομίζω ότι από εκείνο το σημείο άρχισαν τα πράγματα να παίρνουν το δρόμο τους.

Ποιος ήταν ο προπονητής που έπαιξε καθοριστικό ρόλο για να κάνεις το επόμενο βήμα;

Όταν ήμουν στην Ακαδημία της Μπράγκα, σε ηλικία 15 προς τα 16, ο Ζεσουάλδο Φερέιρα (σ.σ. ο πρώην τεχνικός του Παναθηναϊκού, ήταν ο πρώτος προπονητής της ομάδας κι εκείνος μού έδωσε την ευκαιρία να κάνω προπονήσεις με την πρώτη ομάδα κάποιες φορές. Αυτός ήταν ο πρώτος προπονητής που ξεχώρισε το ταλέντο μου και μου έδωσε την ευκαιρία νΑ ανέβω στο επαγγελματικό επίπεδο. Μετά απ' αυτήν τη σεζόν, πήγα στην Πόρτο. Ο Φερέιρα ήθελε να μείνω στη Μπράγκα, αλλά εγώ επέλεξα κάτι άλλο.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Bruno Gama (@brunogama016)

Τι θυμάσαι από τον Φερέιρα;

Εχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε. Πρόκειται για έναν χαρισματικό προπονητή και απόλυτο επαγγελματία. Καταλαβαίνει απόλυτα το ποδόσφαιρο και έχει ζήσει μέσα σ' αυτό πολλά χρόνια. Η τόσο μακρά καριέρα του τα «λέει» όλα. Μάλλον δεν του άρεσε που δεν έμεινε στη Μπράγκα (γέλια), αλλά πάντα θα θυμάμαι ότι ήταν ο προπονητής που μ΄ άφησε να παίζω ελεύθερα, το πώς να κινούμε στο επιθετικό τρίτο και να είμαι απλά ο... εαυτός μου στον αγωνιστικό χώρο.

Τον ενόχλησε που δεν έμεινες στην Πόρτο;

Όχι... 2-3 χρόνια μετά ήταν προπονητής της Πόρτο και εγώ ήμουν εκεί. Συνεργαστήκαμε για 2-3 σεζόν, δεν ήμουν ούτε καν 18 χρονών. Είχαμε μια πολύ καλή συζήτηση και για εκείνη τη στιγμή η συμβουλή του ήταν ότι θα έπρεπε να πάω σε άλλη ομάδα δανεικός για να έχω χρόνο συμμετοχής στην πρώτη κατηγορία, ώστε να εξελιχθώ περισσότερο. Η Πόρτο εκείνη την εποχή είχε πολλούς εξτρέμ υψηλού επιπέδου.

Πώς ήταν για ένα τόσο νέο παιδί να είναι σε μια ομάδα με τόσους σπουδαίους συμπαίκτες ανάμεσά του;

Όταν πήγα στην Πόρτο, η ομάδα την προηγούμενο σεζόν είχε πάρει το Champions League με τον Μουρίνιο, οπότε ζούσα καθημερινά με όλους αυτούς τους σπουδαίους ποδοσφαιριστές. Ήταν απίστευτο το να είμαι μ' αυτούς και να μαθαίνω απ' αυτούς. Ηταν ένα όνειρο και είχα την τύχη να παίξω ένα ματς στα 18 μου έπαιξα το πρώτο μου ματς με την Πόρτο.

Θα μπορούσες να είχες περισσότερες ευκαιρίες.

Ναι, αυτό είναι αλήθεια.

Προπονητής ποιος ήταν στην Πόρτο τότε;

Ο Κουσέιρο.

Αν δεν κάνω λάθος τον είχες στην εθνική ομάδα.

Ναι.

Είναι ένας προπονητής που σε βοήθησε στην καριέρα σου, απ' ό,τι καταλαβαίνω. Στην Πόρτο γιατί δεν σου έδωσε κι άλλες ευκαιρίες;

Ήμουν 17 στα 18, ο Κουσέιρο με κάλεσε για να προπονούμαι μόνο με την πρώτη ομάδα, για 12-13 ματς ήμουν στον πάγκο και έπαιξα σ' ένα ματς. Ήταν μια χρονιά που η Πόρτο είχε την πίεση να κερδίσει τον τίτλο μετά από τη φανταστική σεζόν της κατάκτησης του Champions League. H μετάβαση αυτή δεν ήταν καλή και για την ομάδα, υπήρξαν αλλαγές στους προπονητές. Εγώ ήθελα να παίζω για να αποδεικνύω ότι αξίζω να είμαι εκεί. Την επόμενη σεζόν έφυγε ο Κουσέιρο και ήρθε ένας άλλος προπονητής με τον οποίο έμεινα όλη τη χρονιά στη Β' ομάδα.

Τι θυμάσαι από τα αποδυτήρια και τον οργανισμό που λέγεται «Πόρτο»;

Ήμουν ανάμεσα σε παίκτες όπως οι Κουαρέσμα, Βίτορ Μπαϊα, Κοστίνια... Φανταστικοί παίκτες! Ήμουν πολύ ντροπαλός, τους σεβόμουν πολύ, καθόμουν ήσυχος, δεν μιλούσα πολύ. Υπήρχε πολύ καλή ατμόσφαιρα και μετά τις προπονήσεις πηγαίναμε όλοι μαζί για φαγητό. Στις μέρες μας αυτό είναι αδύνατον. Τότε ένιωθες ότι ήσουν μέλος μιας οικογένειας. Εμαθα πολλά από εκεί και όσον αφορά στο αγωνιστικό μέρος. Τους σέβομαι πολύ κι ό,τι έζησα θα το έχω για πάντα μέσα μου.

Από τον Κουαρέσμα τι έβλεπες;

Κάθε μέρα έκανε... μαγικά στις προπονήσεις. Πάντα τον έβλεπες να είναι χαρούμενος στον αγωνιστικό χώρο, ήθελε να δείχνει διαφορετικά πράγματα όποτε έπαιζε για να διασκεδάζει τον κόσμο. Ήθελε να περάσει έναν, δύο, τρεις, τέσσερις, πέντε και να σκοράρει. Όταν έβλεπα να κάνει στην προπόνηση, μετά προσπαθούσα και εγώ να το κάνω, παρόλο που εκείνος είχε το φυσικό ταλέντο και του έβγαινε φυσικό στο να το κάνει. Εντός κι εκτός αγωνιστικών χώρων ήταν πολύ διασκεδαστικός. Πάντα χαμογελαστός και πάντα προσπαθούσε να παρασύρει και τους άλλους γύρω του.

Και μετά;

Πήγα δανεικός στη Μπράγκα σε ηλικία 19 ετών.

Εφυγες λυπημένος; Πίστευες ότι άξιζες κάτι παραπάνω;

Για να είμαι ειλικρινής όχι. Ημουν μόλις 19 ετών και πήγαινα στην Μπράγκα, σε μια πολύ καλή ομάδα. Δεν ήταν στο επίπεδο που είναι σήμερα, όπου ανήκει στις τέσσερις κορυφαίες ομάδες του πρωταθλήματος, αλλά ήταν πολύ καλά. Μ' αυτήν την ομάδα σημείωσα το πρώτο μου γκολ στην Ευρώπη στα 19 μου. Πήγα εκεί, γιατί είχα περισσότερες πιθανότητες να παίξω και να αποδείξω ότι μπορώ να επιστρέψω στην Πόρτο. Ήταν το σκαλοπάτι που έπρεπε να κάνω για τη διαδικασία εξέλιξής μου. Τότε, ήταν δύσκολο το να κάνεις αυτό το βήμα, γιατί έπρεπε να δείξω ότι μπορώ να είμαι ανταγωνιστικός σ' αυτό το επίπεδο. Τότε δεν ήμασταν τόσο προετοιμασμένοι γι' αυτό το βήμα όσο είναι οι παίκτες σήμερα. Τότε έπρεπε να πάω και να αποδείξω με το... καλημέρα ότι αξίζω.

Θυμάσαι το γκολ σου με την Μπράγκα;

Ναι, ήταν απίστευτο και ήμουν 19 έχοντας βάλει γκολ στην Ευρώπη. Δεν θυμάμαι τι σκέφτηκα, αλλά αυτό το γκολ μού έδωσε περισσότερη αυτοπεποίθηση και σίγουρα πήρα τις ευκαιρίες που ήθελα. Το πρώτο μου ματς στην Ευρώπη ήταν απέναντι στην Ευρώπη. Ήταν καλή η απόφασή μου να πάω εκεί.

Μετά την Μπράγκα;

Επέστρεψα στην Πόρτο, έκανε την προετοιμασία μου και μετά ήρθε η Σετούμπαλ.

Με τον Καρβαλιάλ;

Ναι, ναι... Ήταν ο προπονητής μου στη Μπράγκα και αυτός με πήρε τηλέφωνο για να πάω εκεί. Είναι ένας προπονητής με πολύ μεγάλη καριέρα, πολύ καλός προπονητής. Μ' αυτόν άρχισα να παίζω όλο και περισσότερο.

Μαζί του πήρες τον πρώτο τίτλο στην καριέρα σου.

Ναι αυτός ήταν ο πρώτος μου τίτλος, πήραμε το Cup of League, ήταν απίστευτο, δεν το περιμέναμε να το πάρουμε και μάλιστα απέναντι στην Σπόρτινγκ. Ημασταν καλή ομάδα, είχαμε καλούς παίκτες, όπως ο Εντίνιο που πήγε μετά στην ΑΕΚ και στον ΠΑΟΚ.

Θυμάσαι κάποιο ιδιαίτερη ιστορία να μας πεις από εκείνη την ομάδα;

Δεν είμαι καλός στο να λέω ιστορίες. Θυμάμαι αγώνες, στιγμές μέσα στο γήπεδο. Θυμάμαι τα ματς που δώσαμε κόντρα στην Σπόρτινγκ, την Πόρτο, το πρώτο μου γκολ στο πρωτάθλημα που ήταν απέναντι στην Μπράγκα. Είχαμε πολύ καλά αποδυτήρια, ακούγαμε μουσική.

Ποιος έκανε πλάκες;

Όχι, όχι. Είμαι πιο ήσυχος. Ο Εντίνιο ήταν από αυτούς τους παίκτες. O Κλαούντιο Πίτμπουλ ήταν πάρα πολύ πλακατζής. Είχε πολλές ιστορίες, έκανε πολλή πλάκα στα αποδυτήρια. Βγαίναμε για καρτ, πηγαίναμε για paintball. Θυμάμαι πως μετά από ένα ματς που ήταν στις 21:00, τελείωσε ο αγώνας στις 23:00 και πήγαμε όλοι οι παίκτες και παίζαμε paintball μέχρι τις 4-5 το πρωί! Πήραμε φαγητό, μπύρες και πήγαμε να παίξουμε. Είναι ωραίο να θυμάσαι αυτές τις στιγμές, όχι μόνο το ποδόσφαιρο. Να υπάρχει καλό κλίμα στα αποδυτήρια και να κάνεις πράγματα με τους συμπαίκτες σου, εκτός δουλειάς.

Μετά τη Σετούμπαλ πήγες στη Ρίο Άβε. Ο λόγος της επιλογής σου ήταν ότι εκεί εργαζόταν ο αδελφός σου (Αουγκούστο Γκάμα - βοηθός προπονητή);

Όχι, όχι. Έμεινα δυο χρόνια στη Σετούμπαλ και μου άρεσε πολύ να παίζω εκεί. Είχαν και πολλούς οπαδούς. Ήθελα να κάνω το βήμα παραπάνω. Την πρώτη σεζόν έπαιξα περισσότερο στο δεύτερο εξάμηνο και άρχισα να τα πηγαίνω καλά. Όταν πήγα προερχόμουν από τραυματισμό στο Παγκόσμιο Κύπελλο U20, είχα σπάει το 5ο μετατάρσιο και άρχισα να παίζω μετά τον Γενάρη. Τη δεύτερη χρονιά έπαιζα πάντα και έκανα πολύ καλή σεζόν. Ήμουν 21 ετών και ήθελα να κάνω το επόμενο βήμα. Είχα ακόμα ένα χρόνο συμβόλαιο με την Πόρτο. Είπαμε πως είναι καλύτερα να φύγω από το να πάω πάλι κάπου δανεικός και λύσαμε το συμβόλαιο. Πήγα στη Ρίο Άβε, όμως η Πόρτο ήθελε να ήξερε που θα πήγαινα.

Γιατί; Αφού ήσουν ελεύθερος.

Ξέρεις πως πάντα σε αυτή την ηλικία οι ομάδες κοιτάζουν την εξέλιξη των παικτών και ήθελαν να ξέρουν που θα πάω. Θυμάμαι πως είχα πρόταση και από άλλες ομάδες της Πορτογαλίας. Με είχε καλέσει και ο Πέδρο Μαρτίνς για να πάω στη Μαρίτιμο. Τότε πάλευε για εξάδα, αλλά με τον ατζέντη μου, τον Ζόρζε Μέντες αποφασίσαμε να πάμε στη Ρίο Άβε. Είναι καλή ομάδα, μπορούσα να παίξω εκεί και θα βλέπαμε μετά το επόμενο βήμα. Στην αρχή ήμουν διστακτικός. Δεν ήθελα πολύ. Δεν μου άρεσε και που ήταν ο αδελφός μου στην ίδια ομάδα. Αστειεύομαι. Έμεινα δυο χρόνια και είχα γεμάτες σεζόν. Έκανα καλές χρονιές. Με είχαν πάρει και από τη Σπόρτινγκ που τότε νομίζω πως είχε προπονητή τον Κοστίνια για να πάω εκεί, όμως είχαν κάποια οικονομικά προβλήματα. Μίλησαν με τη Ρίο Άβε τον Δεκέμβριο ή τον Γενάρη, όμως δεν τα βρήκαν και έμεινα μέχρι το τέλος της σεζόν. Είχα οψιόν για ακόμα ένα χρόνο, όμως ήθελα να αλλάξω περιβάλλον.

Ένας ατζέντης με πήρε για να με πάει στην Μπενφίκα, όμως τότε ήμουν στον Μέντες και τον εμπιστευόμουν. Μου είχε πει πως πολλές ομάδες ενδιαφερόντουσαν για μένα. Ξεκίνησα προετοιμασία το καλοκαίρι με τη Ρίο Άβε, όμως ήρθε ο Μέντες και μου είπε πως είχε πρόταση από τη Σαραγόσα που τότε έπαιζε στη La Liga. Είπα εντάξει, τέλεια, ας πάμε. Μου είπε να περιμένω και την επόμενη ημέρα με πήρε και μου είπε πως είχε καλύτερη πρόταση για εμένα από την Ντεπορτίβο. Ήταν στην πρώτη κατηγορία και εκείνη τη σεζόν έπεσε στη δεύτερη. Είπα πως ήθελα να πάω στη Σαραγόσα επειδή ήταν στην πρώτη κατηγορία. Η οικονομική προσφρορά ήταν ίδια. Μου είπε πως στη Σαραγόσα θα πάλευα για να παίξω, ενώ στη Ντεπορτίβο με ήθελαν περισσότερο και θα ήμουν πρωταγωνιστής. Επέμενα πως ήθελα να πάω στη Σαραγόσα και να αποδείξω πως πως μπορώ να παίξω σε αυτό το επίπεδο.

Η Λα Κορούνια από το σπίτι μου είναι δυο ώρες. Μου είπε να πάμε να μιλήσουμε μαζί τους και τότε να αποφασίσω. Πήγα, το δείπνο ήταν στις 23:00, ήταν και ο προπονητής εκεί. Άρχισαν να μου λένε πως με θέλουν, πως η ομάδα στοχεύει να ανέβει στην πρώτη κατηγορία γρήγορα και τέτοια. Είπα πως θα το σκεφτώ. Κοιμήθηκα εκεί και την επόμενη ημέρα που ξύπνησα είχα πειστεί. Ήταν και δυο ώρες μακριά από το σπίτι μου. Μπορούσα να είμαι με την οικογένεια μου και τους φίλους μου. Είδα την πόλη, το γήπεδο και δέχτηκα. Έμεινα και πήρα πολύ καλή απόφαση.

Ανεβήκατε οπότε σου έλεγαν την αλήθεια.

Ναι, είχαμε πολύ καλή ομάδα. Όλοι οι παίκτες ήταν από την πρώτη κατηγορία και έμειναν στη δεύτερη. Τότε δεν ήταν σύνηθες για τη Λα Κορούνια να παίζει στη δεύτερη κατηγορία. Δεν ξέρουμε τι θα γινόταν αν πήγαινα στη Σαραγόσα, όμως πιστεύω πως πήρα καλή απόφαση. Πολλές φορές είναι δύσκολο όταν αλλάζεις χώρα για πρώτη φορά, όμως η κοντινή απόσταση με βοήθησε. Έκανα δυο καλές σεζόν. Πιστεύω από τις καλύτερες της καριέρας μου. Έμεινα και στην πρώτη κατηγορία.

Πως θυμάσαι τους πανηγυρισμούς για την άνοδο;

Ήταν υπέροχο. Ήταν ένα μεγάλο πάρτι μέσα στο γήπεδο. Είχα όλη την οικογένεια μου μαζί.

Εκείνη την περίοδο παντρεύτηκες;

Όχι δεν είμαι παντρεμένος. Είμαστε μαζί με τη σύντροφο μου και έχουμε παιδί. Είμαστε μαζί από 15 χρονών, από το σχολείο, όμως δεν παντρευτήκαμε.

Πως θυμάσαι την πρώτη σου σεζόν στη La Liga;

Ονειρευόμουν να παίξω σ' αυτό το επίπεδο. Κόντρα στην Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ Μαδρίτης. Κόντρα στον Μέσι και τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Ήταν υπέροχο το συναίσθημα πως θα έπαιζα κόντρα στους καλύτερους παίκτες. Κόντρα στη Ρεάλ θυμάμαι το συναίσθημα ήταν πως μπορούσαμε να κάνουμε κάτι, να τους νικήσουμε. Όμως άρχισαν να σκοράρουν 1,2,3 (γκολ)... Θυμάμαι στο πρώτο παιχνίδι στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» πως προηγηθήκαμε με 0-1 και έληξε 5-1 αλλά κόντρα στην Μπαρτσελόνα ήταν διαφορετικά. Είχαμε χάσει εντός με 4-5, αλλά θυμάμαι πως όταν είχαν την μπάλα ήταν πολύ γρήγοροι.

Η Μπαρτσελόνα του Γκουαρδιόλα;

Δεν θυμάμαι. Θυμάμαι πως έπαιζαν ο Μέσι, ο Ντάνι Άλβες. Πιο μετά είχε έρθει ο Σουάρες. Ήταν όταν γύρισα στη Ντεπορτίβο. Είχε πάει και ο Νεϊμάρ τότε. Θυμάμαι στο πρώτο μου εντός έδρας ματς ήταν με τη Βαλένθια. Ήρθαμε ισόπαλοι με 3-3 στο Μεστάγια. Εκπληκτική ατμόσφαιρα και εξαιρετικοί παίκτες.

Με τον Ρονάλντο είχατε τον ίδιο ατζέντη και ήσασταν στην ίδια γενιά. Έχετε μιλήσει ποτέ;

Όχι. Είμαι αρκετά ντροπαλός για να πάω να μιλήσω. Θα μου άρεσε να το είχα κάνει.

Άρα δεν ανταλλάξατε ποτέ φανέλες;

Όχι, πάντα έπαιρνα τις φανέλες από το δεξί ή το αριστερό μπακ, γιατί ήταν πιο κοντά μου όταν τελείωνε το ματς. Έχω φανέλες από τον Ντάνι Άλβες, τον Καρβαχάλ, τον Πέπε. Μια φορά πήγα στην εθνική και τότε γνώρισα τον Κριστιάνο. Μόνο μια φορά με κάλεσαν μετά την πρώτη μου σεζόν στην Ισπανία. Ήταν για ένα φιλικό παιχνίδι αλλά δεν έπαιξα. Μόνο στις μικρές ομάδες έπαιξε μέχρι και την U23.

Ποιος ήταν τότε προπονητής της Πορτογαλίας;

Ο Πάουλο Μπέντο.

Που ήταν στον Ολυμπιακό...

Ναι. Πολλοί προπονητές από την Πορτογαλία έχουν περάσει από την Ελλάδα.

Γιατί έφυγες από τη Λα Κορούνια;

Η ομάδα είχε πολλά οικονομικά προβλήματα, οπότε έπρεπε να πουλήσουν παίκτες. Είχα κάνει δυο καλές σεζόν, μίλησα με τον ατζέντη μου για τα διαδικαστικά το καλοκαίρι. Στο τελευταίο παιχνίδι υποβιβαστήκαμε στη δεύτερη κατηγορία. Μου άρεσε εκεί αλλά έπρεπε να κάνω το επόμενο βήμα. Υπήρχε ενδιαφέρον από ομάδες της πρώτης κατηγορίας αλλά έπρεπε να πληρώσουν. Δεν ήμουν ελεύθερος. Σήμερα οι ομάδες πληρώνουν περισσότερο για να πάρουν παίκτες και επενδύουν περισσότερα χρήματα. Τότε τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα. Τότε ο ατζέντης μου με πήρε τηλέφωνο και μου είπε πως έχει πρόταση για μένα από την Ουκρανία, την Ντνίπρο. Ήταν καλή οικονομικά. Είπα όχι. Με έπαιρνε τηλέφωνο ο κόουτς της Εσπανιόλ και μου έλεγε πως με ήθελε στην ομάδα του. Ο Αγκίρε και του είπα πως ήθελα να πάω. Καλή ομάδα, πρώτης κατηγορίας. Ήθελα να μείνω στη La Liga και δεν ήθελα να πάω σε άλλη χώρα αλλά η Εσπανιόλ δεν μπορούσε να με αγοράσει.

Πόσο σε κοστολογούσε η Ντεπορτίβο;

Όχι πολλά για τα σημερινά δεδομένα. Γύρω στα 3 εκατομμύρια ευρώ και πιο κάτω. Τώρα δίνεται εύκολα τέτοιο ποσό. Η Εσπανιόλ δεν μπορούσε να δώσει τόσα χρήματα και τελικά δέχτηκα να πάω στην Ουκρανία. Η Ντνίπρο ήταν μια ομάδα που έπαιζε πάντα στην Ευρώπη. Είχαν Ισπανό προπονητή, τον Χουάντε Ράμος, με τον οποία είχα μιλήσει πριν πάω. Στην αρχή δεν ήθελα. Δεν είναι εύκολη απόφαση να πας από την Ισπανία στην Ουκρανία. Διαφορετική νοοτροπία, διαφορετικό ποδόσφαιρο, τρόπος ζωής, τα πάντα είναι διαφορετικά. Ήμουν 25 ετών. Τελικά πήγα. Είχε πολύ καλές εγκαταστάσεις, έξι βοηθητικά γήπεδα, μεγάλο γυμναστήριο, πισίνα. Τα πάντα. Ωραίο νέο γήπεδο. Άρχισα να παίζω, ήμουν καλός, σταδιακά έπαιζα λιγότερο και τον χειμώνα ήθελα να φύγω. Έπαιζα στη La Liga κόντρα σε πολύ καλούς παίκτες. Στην Ουκρανία ήταν αλλιώς.

Τι δεν σου άρεσε στην καθημερινότητα σου στην Ουκρανία; Όχι στο ποδόσφαιρο.

Φυσικά το κρύο αλλά και η απόσταση από την χώρα μου. Η αρχή ήταν δύσκολη. Οι άνθρωποι ήταν λίγο ψυχροί, λίγο απόμακροι αλλά τώρα έχω καλές σχέσεις με αυτούς. Θέλουν χρόνο. Δεν είναι σαν τους Έλληνες. Είναι πιο ήσυχοι. Ήμουν τυχερός που τότε στην ομάδα είχαμε 3-4 Βραζιλιάνους και με τον έναν ήμουν μαζί στη Β' ομάδα της Μπράγκα, τον Ματέους. Βοήθησε πολύ εμένα και τη σύντροφο μου και του είμαι ευγνώμων. Ήταν δύσκολο το κρύο. Πήγαινε τρεις το μεσημέρι και νύχτωνε. Ο χειμώνας ήταν δύσκολος. Σε ένα παιχνίδι η θερμοκρασία ήταν -16. Δεν μπορούσα να παίξω στους -16. Ήμουν στον πάγκο σε αυτό το ματς. Δεν μπορούσα να κουνηθώ. Όταν μπαίνεις και τρέχεις η κατάσταση είναι καλύτερη. Μετά η κατάσταση άρχισε να γίνεται καλύτερη. Έμεινα τρία χρόνια εκεί. Η δεύτερη χρονιά ήταν φανταστική. Παίξαμε εξαιρετικά στην Ευρώπη, ήμασταν πολύ καλή ομάδα, είχαμε καλούς παίκτες αλλά δεν περίμενα να πάμε στον τελικό του Europa League. Έζησα ένα όνειρο. Δεν ξέρω αν έμενα στην Ισπανία αν θα ήταν διαφορετική η καριέρα μου. Δεν είμαι από αυτούς που κάνω δεύτερες σκέψεις και μετανιώνω. Αποδέχομαι τις αποφάσεις μου και συνεχίζω.

Όμως δεν καταφέρατε να πάρετε το πρωτάθλημα...

Ήμασταν κοντά αλλά δεν τα καταφέραμε. Είχαμε βγει δεύτεροι για μια ή δύο χρονιές, πίσω από τη Σαχτάρ.

Πως θυμάσαι τον τελικό του Europa League;

Παίξαμε κόντρα στη Σεβίλλη στη διοργάνωση της. Νομίζω ήταν η τρίτη τους σερί κατάκτηση. Είχαν κερδίσει την Μπενφίκα και τη Λίβερπουλ. Ήταν ένα καλό παιχνίδι αλλά χάσαμε με 3-2. Ήταν φανταστικό ότι παίξαμε εκεί. Μερικές φορές όταν ζεις τέτοιες στιγμές, όπως το να αγωνίζεσαι σε έναν ευρωπαϊκό τελικό δεν το καταλαβαίνεις και εκτιμάς αργότερα τι έχεις πετύχει. Όλη τη διαδικασία του πως έφτασες εκεί. Αποκλείσαμε τη Νάπολι στα ημιτελικά.

Είχαν Ιγκουαΐν, Ινσίνιε, Χάμσικ, Καγιεχόν και προπονητή τον Ράφα Μπενίτεθ. Πήγαμε εκεί, χάναμε με 1-0 και σκοράραμε ένα γκολ που ήταν οφσάιντ, όμως δεν υπήρχε VAR μέτρησε και ισοφαρίσαμε σε 1-1. Ήταν η χρονιά μας. Στη ρεβάνς εντός έδρας ήμασταν καλύτεροι και νικήσαμε. Το αξίζαμε. Όταν είδαμε την κλήρωση με τη Νάπολι ξέραμε πως ήταν δύσκολο, όμως ήταν ημιτελικός. Εκείνη τη σεζόν αποκλείσαμε και τον Ολυμπιακό στο
"Καραϊσκάκη".

Πως θυμάσαι τα ματς με τον Ολυμπιακό;

Ήταν η πρώτη φορά που έπαιξα κόντρα σε ελληνική ομάδα. Στην έδρα μας νικήσαμε με 2-1 μετά τη διακοπή του χειμώνα. Ο Ολυμπιακός ήταν πιο προετοιμασμένος και είχε καλή ομάδα. Στο "Καραϊσκάκη" υποφέραμε. Μας πίεσαν. Ήταν και γεμάτο το γήπεδο. Ήταν δύσκολο, όμως προηγηθήκαμε. Ο Ολυμπιακός είχε τον έλεγχο στην έδρα του αλλά ήμασταν "άνετοι" με αυτό τον τρόπο παιχνιδιού.

Σήμερα έχεις επαφές με το σύλλογο; Μαθαίνει τίποτα για τον πόλεμο;

Μετά τη χρονιά του τελικού άρχισαν τα οικονομικά προβλήματα και γενικότερα η κατάσταση δεν ήταν πια η ίδια. Μας χρωστούσαν χρήματα έξι μηνών, πούλησαν κάποιους παίκτες όπως ο Κάλινιτς. Κι όλα αυτά λίγους μήνες μετά τον τελικό. Ο σύλλογος μετά απ' αυτό σταμάτησε να πληρώνει, υποβιβάστηκε και ξεκίνησε πάλι από την αρχή. Εκείνη την περίοδο ήμουν κοντά στην Άιντραχτ Φρανκφούρτης. Είχα την πρόταση και ο μάνατζερ μου μού τηλεφώνησε στις 30 Αυγούστου. Όλα ήταν έτοιμα και στις 31 του μήνα αποχαιρέτησα τους πάντες... Ωστόσο, ο μάνατζερ μου μού τηλεφώνησε και μου εξήγησε ότι έπρεπε να περιμένω γιατί δεν έφευγε ένας άλλος παίκτες από την Άιντραχτ. Ετσι έπρεπε να μείνω στην Ντνίπρο τη χρονιά των προβλημάτων. Εμεινα ελεύθερος το καλοκαίρι εκείνο, έχασα χρήματα εκεί. Ετσι, από εκεί πήγα και πάλι στη Ντεπορτίβο.

Πώς ήταν η επιστροφή σου εκεί;

Αν έπρεπε να επιλέξω τώρα, δεν θα επέστρεφα στην Ντεπορτίβο.

Γιατί;

Ξέρεις, όταν κάπου έχεις ζήσει ωραίες στιγμές, δεν πρέπει να γυρίζεις σ' αυτό το μέρος. Αρχίσεις να σκέφτεσαι τί είχες περάσει και έχεις ανάλογες προσδοκίες. Τα άτομα ήταν διαφορετικά. Επίσης, εγώ είμαι τύπος που θέλω να πιέζω τον εαυτό μου για να γίνομαι όλο και καλύτερος κι όταν ήμουν στο επίπεδο που ήθελα τραυματίστηκα. Είχα 3-4 τραυματισμούς εκείνη τη σεζόν, δεν το χάρηκα. Μου αρέσει να σκοράρω και να μοιράζω ασίστ. Είχα προτάσεις από την β' κατηγορία της Αγγλίας, την Τουρκία (Κασίμπασα, Αλάνιασπορ), αλλά τελικά προτίμησε να πάω στην Λα Κορούνια. Είχα και πρόταση με πολλά λεφτά από το Ντουμπάι αλλά τότε ήθελα να πάω στη La Liga και την Λα Κορούνια. Υπέγραψα διτή συμβόλαιο, έμεινα για 1,5 χρόνο και το μόνο καλό που θυμάμαι από τότε ήταν η νίκη επί της Μπαρτσελόνα. Ήταν απίστευτο. Μετά το ματς, πανηγυρίσαμε, κάναμε πάρτι. Ήταν μετά τα 6 γκολ επί της Παρί. Μετά άρχισα να μην παίζω και είπα «ή θα παίζω ή θα φύγω». Ο σύλλογος ήθελε να μείνω, αλλά δεν στάθηκε εμπόδιο στο να μην φύγω. Κι έτσι 31 Ιανουαρίου μου τηλεφώνησαν στις δώδεκα το βράδυ, δεν θυμάμαι ποιος ήταν και μου είπε ότι δεν υπάρχει χώρος στο ρόστερ για μένα, για να έρθει ένας άλλος. Εκεί, βλέπεις αλλιώς το ποδόσφαιρο.

Ενιωσες ότι πρόδιδαν την αγάπη σου για το σύλλογο.

Ναι ήταν κάπως έτσι. Οι οπαδοί με σεβόντουσαν και ειδικά στην πρώτη περίοδό μου στο σύλλογο μού είχαν δείξει μεγάλη αγάπη

Ήταν η πρώτη φορά που αντιμετώπισες κάτι τέτοιο;

Ναι, ναι... Το να με πάρουν την τελευταία στιγμή και να μην μου δώσουν επιλογή ήταν κάτι που δεν το περίμενα. Δεν μπορούσα να το δεχτώ. Αρχισα αμέσως να ψάχνω το πού θα παίξω. Ο Ζόρζε Μέντες ήταν ο ατζέντης μου και παρόλο που οι περισσότερες ομάδες είχαν συμπληρωμένα τα ρόστερ τους, τελικά πήγα στην Αλκορκόν. Στην αρχή δεν ήθελα να πάω, αλλά μαζί με τον ατζέντη μου αποφασίσαμε ότι θα ήταν καλό να πάω για να παίξω μέχρι το καλοκαίρι.

Τα χρήματα ήταν καλά;

Ναι, αλλά εκείνη τη στιγμή το πρόβλημά μου δεν ήταν αυτό. Ενιωσα καλά και πάλι, το χάρηκα και είχα κι έναν φίλο μου εκεί που με πήρε τηλέφωνο για να πάω. Και τελικά ήταν μια καλή απόφαση.

Κι έτσι, εκείνο το καλοκαίρι προκύπτει ο Άρης. Πώς προέκυψε;

Είχα ήδη κάποιες προτάσεις από τη Β' κατηγορία της Ισπανίας, αλλά ήθελα να ανήκω σε ομάδα της πρώτης κατηγορίας. Περίμενα για κάτι τέτοιο... Ετσι ο Θεόφιλος Καρασαββίδης, που μιλάει καλά ισπανικά, ήρθε σε επαφή μαζί μου τον Ιούνιο - Ιούλιο. Μου είπε ότι ήθελε να με φέρει στην Ελλάδα και άρχισε να μου μιλάει αρχικά για την ΑΕΚ, για την οποία ήμουν θετικός φυσικά. Μετά μου είπε για τον Άρη. Ζήτησα να το σκεφτώ, διότι πριν πάω σε μια άλλη χώρα θέλω να μάθω όσο περισσότερα πράγματα γίνεται. Ετσι, όταν ήμουν έτοιμος, είπα το «ΟΚ».

Πώς θυμάσαι την πρώτη σου μέρα στη Θεσσαλονίκη;

Ήταν μια πολύ ζεστή ημέρα, προσγειώθηκα το βράδυ. Είχα φτάσει με τον ατζέντη μου και ήδη είχα μιλήσει με τον Βιεϊρίνια, αλλά όχι με τον Ούγκο Σόουζα που τον ήξερα. Μετά μίλησα με τον Ματέο Γκαρσία. Ο Βιεϊρίνια μού είπε «έλα - έλα, έρχεσαι στην καλύτερη πόλη. Δεν θα σου λείψει το παραμικρό. Από τα πρώτα άτομα που συνάντησα ήταν ο Ούγκο Σόουζα με βοήθησε να εγκλιματιστώ. Η πρώτη εντύπωσή μου ήταν θετική αλλά δεν περίμενα να είναι τόσο καλά τα πράγματα. Φυσικά είχα μάθει για τον Αρη πόσο μεγάλη ομάδα είναι, αλλά αυτό το πάθος των οπαδών της ομάδας ήταν απίστευτο».

Σου μίλησε για την αντιπαλότητα μεταξύ Άρη και ΠΑΟΚ;

Δεν θυμάμαι, ίσως... Απλά του ζήτησα πληροφορίες για την πόλη και τη ζωή εκεί.

Ο Καρυπίδης τι σου είχε πει;

Με πίεσε πολύ, μου έδειξε εμπιστοσύνη. Μου είπε «σε 'χω δει, ξέρω τι μπορείς να κάνεις». Είναι ένας ξεχωριστός πρόεδρος για εμένα.

Αρα να φανταστώ ότι δεν μετάνιωσες για την απόφασή σου να έρθεις στον Άρη.

Όχι, όχι... Εμεινα στην ομάδα αρκετό διάστημα και από την αρχή το αίσθημα που είχα ήταν πολύ ζεστό. Ο Άρη είναι από τα κλαμπ που ήμουν πολύ χαρούμενος και αγαπούσα να παίζω. Ενιωθα πολύ καλά στην πόλη, η οικογένειά μου ήταν ευτυχισμένη στη Θεσσαλονίκη. Ήμουν καλά από την αρχή εκεί.

Πώς θυμάσαι τα γκολ που πέτυχες κόντρα στον ΠΑΟΚ;

Είναι τα ματς στα οποία θες να σκοράρεις. Είναι απίστευτο να σκοράρεις και νικάει η ομάδα σου σε ντέρμπι. Ο Αρης είναι ομάδα που θέλει να παίρνει τίτλους και τέτοια ντέρμπι μένουν για πάντα μέσα σου.

Την επόμενη μέρα από το ντέρμπι, όταν έχεις σκοράρει νιώθεις βασιλιάς στην πόλη;

Ναι, είναι αλήθεια αυτό. Ο κόσμος είναι φανατικός με την ομάδα σου και όπου σε δουν σε αποθεώνουν. Στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλος φανατισμός σε πολύ έντονο βαθμό. Κι αυτό είναι και καλό και κακό.

Ήσουν στον Άρη την περίοδο που δολοφονήθηκαν ο Τόσκο Μποζατζίσκι και ο Άλκης Καμπανός. Πως ζήσατε αυτές τις ημέρες σαν οικογένεια του Άρη;

Ήταν λυπηρές στιγμές. Δεν μπορείς να περιμένεις, δεν μπορείς να φανταστείς πως θα γίνει κάτι τέτοιο τόσο κοντά στο γήπεδο, μέσα στη μέση του δρόμου. Νέος κόσμος. Ήταν λυπηρό. Στα αποδυτήρια συζητάγαμε πως έγινε κάτι τέτοιο. Εντάξει μπορείς να αγαπάς την ομάδα σου και να είσαι φανατικός, όμως υπάρχουν όρια. Ήταν τραγικό.

Η δολοφονία του Άλκη επηρέασε τα αποδυτήρια του Άρη;

Μας έφερε ακόμα πιο κοντά. Μας έκανε πιο οικογένεια. Οι επαγγελματίες παίκτες πρέπει να είμαστε μαζί σε αυτές τις στιγμές για να προσπαθήσουμε να σταματήσουμε όσο γίνεται αυτά τα φαινόμενα και να κάνουμε τον κόσμο να σκεφτεί για τις πράξεις τους. Δεν είναι φυσιολογικά αυτά. Είναι καλό οι ποδοσφαιριστές να δείχνουν σε αυτές τις στιγμές πως είναι μαζί.

Μίλησες με τους γονείς του Άλκη;

Εγώ όχι. Δεν ξέρω αν μίλησε ο Δεληζήσης που ήταν ο αρχηγός.

Στον Άρη είχες αρκετούς προπονητές, τον Παντελίδη, τον Μάντζιο κλπ. Πόσο εύκολο είναι για έναν ποδοσφαιριστή να δουλέψει με τόσες αλλαγές προπονητών; Μήπως αυτό ήταν το πρόβλημα του Άρη που δεν κατάφερε να πλησιάσει στον στόχο του Κυπέλλου;

Θυμάμαι μερικές φορές όταν ήμουν εκεί και έδινα συνεντεύξεις έλεγα πως όταν θέλεις ένα πράγμα τόσο πολύ απλά δεν έρχεται. Υπήρχε μεγάλη πίεση στην ομάδα για να νικάει. Και οι άλλες ομάδες ήθελαν να νικήσουν. Δεν είναι καλό να βάζεις τόση πίεση και να θέλεις τόσα πολλά. Πρέπει να κάνεις τα πράγματα με το σωστό τρόπο για να έρθουν νίκες. Ίσως από τον Άρη έλειπε η σταθερότητα. Συμβαίνει στο ποδόσφαιρο να αλλάζουν προπονητές. Μερικοί παίκτες είναι πιο υπομονετικοί με τους προπονητές σε σχέση με άλλους. Πρέπει να υπάρχει σταθερότητα, μια βάση παικτών που εμπιστεύεσαι και γύρω από αυτούς να χτίσεις μια ομάδα. Αυτό δεν γίνεται με τη μία. Θέλει χρόνο. Δυο - τρία χρόνια. Έτσι βλέπω το ποδόσφαιρο. Ο Άρης έχει πολλούς οπαδούς, πάντα καλή ατμόσφαιρα στα εντός έδρας. Η ομάδα ήθελε πάρα πολύ να πάρει το Κύπελλο και να είναι κοντά στην πρώτη θέση στο πρωτάθλημα. Επειδή είναι δύσκολο να αλλάζεις 15-20 παίκτες κάθε σεζόν πρέπει να δίνεις χρόνο στην ομάδα.

Ποιες ήταν οι δυσκολότερες στιγμές στον Άρη; Μερικές φορές υπήρχαν και έντονες αντιδράσεις από μερίδα οπαδών;

Ναι, υπήρχαν αλλά είναι λογικό. Για παράδειγμα θυμάμαι ένα ματς που είχαμε χάσει εντός έδρας κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννινα και είχαν έρθει οι οπαδοί να μας συναντήσουν. Για να είμαι ειλικρινής πιστεύω ότι είναι φυσιολογικό γιατί οι οπαδοί αγαπούν την ομάδα και θέλουν να βλέπουν νίκες. Οι οπαδοί του Αρη είναι πολύ θερμοί με την ομάδα τους, οπότε το να μας μεταφέρουν την απογοήτευσή τους και να μας τονώσουν ψυχολογικά είναι κάτι που συμβαίνει.

Ήταν πρώτη φορά που είδες τόσο παθιασμένους οπαδούς με την ομάδα που έπαιζες;

Ναι. Θυμάμαι μια φορά στη Ντεπορτίβο σε μια περίοδο που δεν τα πηγαίναμε καλά και οι οπαδοί ήρθαν στο προπονητικό κέντρο. Αυτά συμβαίνουν. Βέβαια σε κάποιες ομάδες υπάρχει περισσότερη πίεση σε σχέση με άλλες.

Είχαν έρθει ποτέ στην προπόνηση οπαδοί;

Μια φορά μόνο μετά από ένα παιχνίδι απλά για να μας μιλήσουν. Δεν ήταν χαρούμενοι με την ομάδα, δεν κερδίζαμε κλπ. Ακόμα και εδώ στην ΑΕΚ Λάρνακας συμβαίνει αυτό. Πέρυσι είχαν έρθει οπαδοί για να εκφράσουν τη δυσαρέσκεια τους για την ομάδα. Και φέτος μας παρέμειναν έξω από το γήπεδο μετά από έναν αγώνα. Απλά ήθελαν να μας δείξουν πως δεν είναι χαρούμενοι. Αυτό και τέλος. Ήταν κακή στιγμή. Είναι μέρος του ποδοσφαίρου όταν βρίσκεται κάπου με πολύ πάθος και πολύ φανατισμό.

Στον Άρη έπαιξες κόντρα στον Ολυμπιακό και σκόραρες στο ματς με το τρελό γκολ του Μπουχαλάκη...

Ήταν πολύ δύσκολο. Είχαμε χάσει στο Καραϊσκάκη με 2-1 και κερδίζαμε εντός με 1-0. Είχαμε την αίσθηση πως ήμασταν πολύ κοντά στην πρόκριση στα ημιτελικά του Κυπέλλου και μετά έγινε αυτό...

Πως ήταν ο Κουέστα στα αποδυτήρια;

Μπορείς να φανταστείς πως ήταν πολύ στεναχωρημένος. Είχα πάει να του μιλήσω. Ξέρω πως όταν είσαι σε τέτοια κατάσταση έρχονται άλλοι να σου μιλήσουν και είσαι σε άλλον κόσμο. Σκέφτεσαι "τι έκανα;". Θυμάμαι του είχα πει "είναι μέρος του ποδοσφαίρου, σε πολλά παιχνίδια ήσουν φανταστικός και θα συνεχίσεις, μη σε παίρνει από κάτω". Είναι δύσκολο. Ήταν μια σπάνια περίπτωση που δεν βλέπεις κάθε Σαββατοκύριακο στο ποδόσφαιρο αλλά μερικές φορές συμβαίνει. Ήταν περίοδος Covid και το γήπεδο ήταν άδειο. Ίσως με κόσμο να μη γινόταν αυτή η φάση. Ο κόσμος θα φώναζε. Ήταν μια δύσκολη στιγμή, όπως και ο ημιτελικός του Κυπέλλου με την ΑΕΚ. Κερδίζαμε εντός έδρας, ήμασταν μπροστά με 2-0 και πιστεύαμε πως προκριθήκαμε στον τελικό, όμως δεχτήκαμε γκολ στις καθυστερήσεις και στην παράταση προκρίθηκαν.

Ήταν οι ήττες που «πόνεσαν» περισσότερο όταν ήσουν στον Άρη;

Ο τελικός κυπέλλου είναι μια ξεχωριστή περίπτωση. Θέλεις να παίζεις σε αυτά τα παιχνίδια. Νιώθαμε πως ήμασταν τόσο κοντά. Ήταν αυτό που είπα και πριν. Όταν θες κάτι τόσο πολύ τα πράγματα θα πάνε ανάποδα. Ήταν δυο παιχνίδια που στράβωσαν στο τέλος.

Συζητάγατε μεταξύ σας πως ήταν κάποιου είδους κατάρα ή κάτι τέτοιο;

Το συζητάγαμε. Ήταν δυο χρονιές που αποκλειστήκαμε στο τέλος. Ακόμα και όταν αποκλειστήκαμε από τη Λαμία χάσαμε δυο πέναλτι κατά τη διάρκεια του ματς. Δεν είναι φυσιολογικό. Έχασε ένα ο Καμαρά και το άλλο το έχασα εγώ. Πάντα κάτι συνέβαινε και μέναμε εκτός Κυπέλλου. Υπήρχε πίεση μέσα στην ομάδα για αυτή τη διοργάνωση και πάντα στο τέλος κάτι γινόταν. Λέγαμε είμαστε κοντά και χάναμε τη συγκέντρωση μας. Είναι δύσκολο να πω τι ακριβώς έφταιγε.

Αν ο πρόεδρος έβγαινε και έλεγε αυτή τη χρονιά δεν έχουμε στόχο και θέλουμε απλά να απολαύσουμε το ποδόσφαιρο θα μπορούσαν να το αποδεχτούν Έλληνες φίλαθλοι;

Δεν νομίζω. Το καταλαβαίνω. Ακόμα και για τα αποδυτήρια δεν είναι καλό. Οι παίκτες θέλουν κίνητρο, θέλουν να παίζουν για να νικάνε. Όταν επαναλαμβάνεις συνέχεια "θέλω το Κύπελλο" μπαίνει στο κεφάλι σου και μερικές φορές ίσως δεν είναι ο σωστός τρόπος.

Το πρώτο σου συμβόλαιο ήταν για δύο χρόνια και το ανανέωσες. Εκείνη την περίοδο είχες την ευκαιρία να πας σε άλλη ομάδα στην Ελλάδα;

Ναι είχα κάποιες προσφορές από άλλες ελληνικές ομάδα αλλά στο τέλος αποφάσισα να μείνω στον Άρη. Ήμουν εκεί με την οικογένεια μου και αισθανόμουν καλά. Προτιμούσα να μείνω στο μέρος που μου άρεσε. Ήθελα να κερδίσω τρόπαιο με τον Άρη. Αισθανόμουν πως ήμασταν κοντά αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέραμε.

Τώρα που δεν είσαι στην Ελλάδα μπορείς να πεις ποιες ομάδες σε προσέγγισαν;

Όταν έφτασα στον Άρη, στις αρχές, με κάλεσε ο ατζέντης μου και μου είπε πως ο Ολυμπιακός ενδιαφερόταν για εμένα και με ήθελαν αλλά δεν πρόλαβαν το περιθώριο των μεταγραφών του Αυγούστου. Είπαν πως με θέλουν μετά το πρώτο μου παιχνίδι στην Ελλάδα με τον Άρη.

Γινόταν να σε πάρουν τόσο σύντομα από τη στιγμή που είχες ήδη πάει σε μια άλλη ομάδα;

Δεν ξέρω. Τα είχα πάει καλά στο πρώτο μου παιχνίδι, είχα σκοράρει (0-3 στη Λαμία), πήραν τηλέφωνο στον ατζέντη μου και του είχαν πει πως με ήθελαν. Θα μιλούσαν με τον Άρη για να κάνουν τη μεταγραφή μου. Εγώ μόλις είχα υπογράψει στον Άρη, είχα κάνει μόνο ένα παιχνίδι και ήθελα να μείνω αντί να φύγω μετά από μια εβδομάδα. Στο τέλος δεν ξέρω τι έγινε και δεν ρώτησα. Αργότερα και η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός επικοινώνησαν μαζί μου.

Ήταν απλά ενδιαφέρον ή σου έκαναν πρόταση;

Μιλούσα με τον Παναθηναϊκό, με πήραν τηλέφωνο από την ομάδα και μετά άρχισαν να μιλάνε με τον ατζέντη μου. Ωστόσο, η υπόθεση έμεινε απλά στις διαπραγματεύσεις. Εκείνη την περίοδο μιλούσα και με τον Άρη και τελικά αποφάσισα να ανανεώσω.

Άρα πιο κοντά έφτασες στον Παναθηναϊκό;

Όχι. Ίσως η ΑΕΚ έφτασε πιο κοντά στο να με πάρει αλλά για να είμαι ειλικρινής εκείνη την περίοδο ήμουν σκεπτικός για να φύγω από τον Άρη, το συζήτησα με την οικογένεια μου και τελικά αρνήθηκα. Δεν ήθελα να φύγω. Ήμουν 32 στα 33 και ένιωθα πολύ καλά εκεί με την οικογένεια μου. Ήμουν σίγουρος πως δεν θα ήταν χαρούμενοι οι οπαδοί αν έκανα κάτι τέτοιο. Με αγαπούσε ο κόσμος και δεν ήθελα να τους πληγώσω. Ένιωσα πως έπρεπε να μείνω.

Το μετάνιωσες;

Όχι. Αισθάνομαι καλά για την επιλογή μου.

Πως αποφάσισες να φύγεις από τον Άρη;

Ήμουν στην τελευταία μου χρονιά. Άρχισα να παίζω λίγο με τον Μπούργος, ενώ τις προηγούμενες σεζόν έπαιζα συνέχεια. Έφτανε η ώρα που τελείωνε το συμβόλαιο μου. Ήμουν ανοιχτός να μείνω, επειδή ήμουν χαρούμενος εκεί, μου άρεσε πολύ και είχα μια σύνδεση. Ο πρόεδρος μου είπε να περιμένω και πως θα μιλήσουμε αργότερα. Ο χρόνος περνούσε, είχα αυτήν την προσφορά από την ΑΕΚ Λάρνακας και έπρεπε να πάρω αποφάσεις. Είχε φτάσει Ιούλιος, ο Άρης είχε αρχίσει προετοιμασία και είπα πως ήταν ώρα να αλλάξω περιβάλλον. Επίσης η ΑΕΚ Λάρνακας θα έπαιζε και στα προκριματικά του Champions League. Είναι μια ομάδα που θα μαχόταν για το πρωτάθλημα στην Κύπρο και είπα «γιατί όχι»; Με κάλεσε ο προπονητής της ομάδας, Χοσέ Λουίς Όλτρα, τον οποίο είχα στη Λα Κορούνια. Ήταν ώρα για αλλαγή.

Αλλά ήσουν άτυχος...

Ναι, στην αρχή δεν ήταν εύκολο. Έφυγα από ένα μέρος που αισθανόμουν πολύ όμορφα. Όχι μόνο στην ομάδα αλλά και στην πόλη. Έκανα μια νέα αρχή σ' άλλη χώρα. Ήρθα και μετά από έναν μήνα τραυματίστηκα.

Σε τι κατάσταση είσαι και ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;

Ήταν ένας βαρύς τραυματισμός αλλά ευτυχώς ανάρρωσα καλά. Ο αχίλλειος είναι χειρότερος από το γόνατο. Ο γιατρός μου στην Πορτογαλία είναι εκπληκτικός επαγγελματίας, έκανε εξαιρετική δουλειά και μετά από έξι μήνες έκανα και πάλι προπόνηση με την ομάδα. Στην αρχή η εκτίμηση ήταν ότι θα είμαι εκτός για 8-9 μήνες. Εκτίμησα που ήρθαν από την ομάδα και μου είπαν πως ήθελαν να ανανεώσω. Ήταν πολύ σημαντική για εμένα αυτή η κίνηση. Συμφώνησα και υπογράψαμε για ακόμα ένα χρόνο. Ήθελα να παίξω και να απολαύσω το ποδόσφαιρο. Είμαι χαρούμενος εδώ. Το κλαμπ έχει οργάνωση και το επίπεδο είναι πολύ καλό. Η οικογένεια μου είναι χαρούμενη εδώ. Είμαι 36 ετών και θέλω να απολαύσω το ποδόσφαιρο. Θέλω να παίξω για ακόμα ένα χρόνο. Εχουμε μπροστά μας τώρα ένα πολύ σημαντικό ματς με τον ΑΠΟΕΛ και θέλω όσο τίποτα αυτόν τον τίτλο. Θα είναι υπέροχο να κατακτήσουμε αυτό το πρωτάθλημα, απέναντι σε τόσο ανταγωνιστικές ομάδες.

Άρα δεν σκέφτεσαι να αποσυρθείς;

Πριν δυο χρόνια αποφάσισα πως θα πηγαίνω χρόνο με το χρόνο. Για να βλέπω πως αντιδρά το σώμα μου και το μυαλό μου. Αυτό που νιώθω τώρα είναι πως μπορώ να παίξω για ακόμα μια σεζόν. Αυτή η σεζόν έχει εξελιχθεί πολύ καλά για εμένα και την ομάδα και εύχομαι στο τέλος να πάρουμε και τον τίτλο του πρωταθλήματος. Θα είναι απίστευτο να πανηγυρίσουμε ένα τόσο σπουδαίο επίτευγμα.

Που θα ήθελες να κλείσεις την καριέρα σου; Στην Κύπρο, στην Ελλάδα, στην Ισπανία ή στην Πορτογαλία;

Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω. Δεν το σκέφτομαι. Όπως είπα αυτήν τη στιγμή το μόνο που σκέφτομαι είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Όταν έφυγα από τον Άρη σκεφτόμουν να γυρίσω στην Πορτογαλία επειδή έχω να παίξω στη χώρα μου από όταν ήμουν 23 ετών. Να είμαι και με την οικογένεια μου. Όμως τελικά ήρθε η πρόταση από εδώ και υπέγραψα στην ΑΕΚ Λάρνακας.