Αταλάντα - Λεβερκούζεν: Δύο... ομαδάρες, δύο ιστορικές ευκαιρίες και μια κούπα

Και ο τελευταίος... άπιστος, πίστεψε μετά από εκείνο το βράδυ του Απριλίου στο «Άνφιλντ». Η Αταλάντα είχε νικήσει ξανά τη Λίβερπουλ εκτός έδρας. Το 2020 όμως, σε ένα ματς χωρίς κόσμο στους ομίλους του Champions League, χωρίς σπουδαίο διακύβευμα, απέναντι σε μια ομάδα που βρισκόταν λίγο πριν από μια σημαντική κρίση. Αυτή η τελευταία εκκωφαντική τριάρα ήταν διαφορετική, ήταν η απόλυτη «ιαχή», το «δείτε με» Μπεργκαμάσκι στην ποδοσφαιρική Ευρώπη, η τρανότερη απόδειξη πως δεν... αστειεύονται.

Αν και η αλήθεια είναι πως εδώ και χρόνια αυτή η ομάδα δεν χρειάζεται συστάσεις. Ο Τζανπέρο Γκασπερίνι την ανέλαβε το 2016 και έκτοτε την εκτόξευσε. Τότε είχε να αγωνιστεί σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή διοργάνωση για περίπου 25 χρόνια, πλέον μετρά έξι σερί σεζόν ευρωπαϊκής παρουσίας. Δεν είχε αγωνιστεί ποτέ σε ευρωπαϊκό τελικό, σήμερα μετρά αντίστροφα για τη σπουδαιότερη ευκαιρία της ιστορίας της.

Κι όμως το σπουδαιότερο για την Αταλάντα δεν είναι οι επιτυχίες της αυτές καθ'αυτές, αλλά ο τρόπος που έφτασε σε αυτές. Με ταυτότητα, με συναρπαστικό ποδόσφαιρο και ένα σωρό εμπόδια. Πάπου Γκόμεζ, Κεσί, Φρόιλερ, Σπινατσόλα, Ίλισιτς, Ζαπάτα, Γκόζενς, Μουριέλ, Ρομέρο, Χόιλουντ. Όλοι τους τα τελευταία χρόνια πρώτα έλαμψαν με την Ντέα κι έπειτα - για διαφορετικούς λόγους - αποχώρησαν. Κι όμως ο Γκασπερίνι μπόρεσε να διατηρήσει το επίπεδο της ομάδας του στα ύψη με συνέπεια, δημιουργώντας συνεχώς νέους πρωταγωνιστές, σαν τον Κουπμάινερς, τον Λούκμαν, τον Σκαμάκα, τον Ντε Κετελάρε, και μένοντας πιστός στις δικές του αρχές.

Στο δικό του 3-4-3 με τη δαιμονιώδη πίεση στο πρώτο τρίτο του αντιπάλου και τις... φονικές επιθετικές μεταβάσεις. Ένταση, υψηλό τέμπο, ρίσκο, ορμή και επιθετικότητα. Το παιχνίδι της Αταλάντα έχει όσα ζητά το ποδοσφαιρικό μάτι. Αλλά δεν αρκείται σε αυτά, γιατί αυτή πλέον αυτή η ομάδα, το πανέμορφο οικοδόμημα της οκταετίας του Γκασπερίνι αναζητά το στέμμα του, το απόλυτο επιστέγασμα της δουλειάς και της επιτυχίας της.

Η Αταλάντα δεν έχει πανηγυρίσει κάποιον τίτλο εδώ και 61 χρόνια, από το 1963, και φέτος βρέθηκε - κι αυτή - μπροστά σε μια ιστορική ευκαιρία. Το πρώτο της «κανονάκι» χάθηκε στον τελικό του Coppa Italia κόντρα στη Γιουβέντους. Αλλά η Ντέα δίψα για το στέμμα και θα αφήσει και την ψυχή της στο χορτάρι του Δουβλίνου.

Άλλωστε, όπως δήλωσε ο Γκασπερίνι: «Αυτή η ομάδα πάντα ήθελε την επιτυχία. Υπάρχουν ομάδες που είναι καλές αλλά δεν έχουν αποφασιστικότητα, δεν... πεινάνε. Εμείς δεν είμαστε έτσι».

Σε ψηφοφορία για την ανάδειξη της ομάδας της χρονιάς η Μπάγερ Λεβερκούζεν αποτελεί σίγουρα εκ των φαβορί. Η πορεία που έχει κάνει φέτος η ομάδαρα που έχτισε ο Τσάμπι Αλόνσο δεν είναι απλά τρελή αλλά... επιστημονικής φαντασίας!

Η Neverkusen μάς «τελείωσε». Στα 120 χρόνια ιστορίας τους οι Ασπιρίνες κατάφεραν αυτό που έμοιαζε ακατόρθωτο. Εκθρόνισαν την ισόβια πρωταθλήτρια, Μπάγερν Μονάχου και αναδείχθηκαν πρωταθλητές για πρώτη φορά.

Πριν τη φετινή σεζόν η Λεβερκούζεν είχε στην τροπαιοθήκη της μόνο το Κύπελλο UEFA του 1988 και το Κύπελλο Γερμανίας του 1993. Είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο η Λεβερκούζεν σε 119 χρόνια να είχε σηκώσει δυο κούπες και μόνο στο τέλος της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου το σύνολο του «αρχιτέκτονα» Αλόνσο να φέρει τρία τρόπαια.

Η πολυπόθητη «σαλατιέρα» της Bundesliga έχει μπει ήδη στην... αραχνιασμένη τροπαιοθήκη του κλαμπ, στο τέλος της αποψινής βραδιάς η Λεβερκούζεν μπορεί να κατακτήσει το δεύτερο ευρωπαϊκό της τίτλο και η σεζόν ολοκληρώνεται το ερχόμενο Σάββατο, 25 Μαΐου, στον τελικό του κυπέλλου Γερμανίας, όπου οι πρωταθλητές θα αντιμετωπίσουν την Καϊζερσλάουτερν της δεύτερη κατηγορίας.

Το να κατακτάει μια ομάδα τρεμπλ με πρωτάθλημα, κύπελλο και ευρωπαϊκό τρόπαιο είναι ένα ξεχωριστό «παράσημο» που μόνο οκτώ ομάδες το έχουν καταφέρει στην Ευρώπη. Δις Μπαρτσελόνα - Μπάγερν και από μια φορά οι Σέλτικ, Άγιαξ, Αϊντχόφεν, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ίντερ και πέρυσι η Μάντσεστερ Σίτι. Τι παραπάνω μπορεί να κάνει η Λεβερκούζεν που δεν το πέτυχαν οι προαναφερθείσες ομάδες; Να κάνει τρεμπλ αήττητη!

Η ομάδα - φαινόμενο που έχει παρουσιάσει την τρέχουσα σεζόν ο Τσάμπι Αλόνσο εκτός από το «milestone» του παρθενικού πρωταθλήματος στην ιστορία του συλλόγου και το φανταστικό ποδόσφαιρο που παίζει έχει... ξεχάσει την πικρή «γεύση» της ήττας. Η πρώτη αήττητη πρωταθλήτρια στην ιστορία της Bundesliga κατέχει πια και το ευρωπαϊκό ρεκόρ με το μεγαλύτερο σερί αγώνων χωρίς ήττα στο ποδόσφαιρο! Οι Ασπιρίνες ξεπέρασαν το «high score» της Μπενφίκα που ήταν 48 αήττητα ματς την περίοδο 1963-1965, καθώς αγνοού την ήττα σε 51 παιχνίδια!

Χαρακτηριστικό του πνεύματος... refuse to lose που έχει περάσει ο Τσάμπι Αλόνσο στους ποδοσφαιριστές του είναι πως η Λεβερκούζεν έχει βρει δίχτυα 13 φορές από το 89' και μετά είτε για να σώσουν το αήττητο είτε για να πάρουν τη νίκη. Στην Ευρώπη γλίτωσε τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό από τους «16» κόντρα στην Καραμπάγκ με γκολ στο 90+3' και έσωσε το αήττητο σερί της στα ματς με Γουέστ Χαμ και Ρόμα με γκολ στο 90' και στο 90+7', αντιστοίχως.

Τα γκολ της Λεβερκούζεν που έκριναν αποτέλεσμα από το 89' και μετά:

• Μπάγερν Μονάχου - Λεβερκούζεν 2-2|90+4'
• Καραμπάγκ - Λεβερκούζεν 0-1|90+2'
• Άουγκσμπουργκ - Λεβερκούζεν 0-1|90+4'
• Λειψία - Λεβερκούζεν 2-3|90+1'
• Λεβερκούζεν - Στουτγκάρδη 3-2|90'
• Καραμπάγκ - Λεβερκούζεν 2-2|90+2'
• Λεβερκούζεν - Καραμπάγκ 3-2|90+3' και 90+7'
• Λεβερκούζεν - Χοφενχάιμ 2-1|90+1′
• Ντόρτμουντ - Καραμπάγκ 1-1|90+7'
• Λεβερκούζεν - Στουτγκάρδη 2-2|90+7′
• Γουέστ Χαμ - Λεβερκούζεν 1-1|89'
• Λεβερκούζεν - Ρόμα 2-2|90+7'

Η αλήθεια ειναι πως είναι πιο εύκολο κανείς να ορίσει τι δεν κάνει ο Τέουν Κοπμάινερς παρά τι κάνει. Πολύ απλά γιατί δεν υπάρχει κάτι που να μην κάνει. Ο Ολλανδός αποτελεί εκτός από ηγέτη και τον απόλυτο... ελβετικό σουγιά του Γκασπερίνι. Αγωνίζεται με την ίδια έφεση σε οποιαδήποτε θέση στο γήπεδο και ο Ιταλός προπονητής τον εμπιστεύεται για μια σειρά από λειτουργίες, γεγονός που καθιστά τον ρόλο του ιδιαίτερα περίπλοκο και πολύτιμο για την Αταλάντα.

Ο Κοπμάινερς κινείται κατά μήκος του γηπέδου σαν box to box μέσος και συχνά είναι αυτός που αναλαμβάνει να προωθήσει το παιχνίδι της ομάδας του, ως συνδετικός κρίκος στην ανάπτυξή της. Διακρίνεται για την εξαιρετική του τεχνική μα κυρίως για την ποδοσφαιρική του νοημοσύνη ενώ στο ανοιχτό παιχνίδι της Αταλάντα καταφέρνει να βρίσκει τις στιγμές του τόσο ως εκτελεστής, όσο και ως δημιουργός, συμβάλλοντας ταυτόχρονα τα μέγιστα και στο πρέσινγκ της. Μπορεί στην Ευρώπη φέτος να μην έχει βρει δίχτυα, όμως αποτελεί τον πρώτο σκόρερ της Ντέα στο πρωτάθλημα (12 γκολ) και έχει αγωνιστεί σε όλα τα παιχνίδια της στο Europa League όντας το βαρόμετρό της.

Στην αντίπερα όχθη πάντως, αντίστοιχα κομβικός είναι για την ομάδα του και ο Φλόριαν Βιρτς. Μπορεί να είναι μόλις 21 ετών, αλλά ο υπερταλαντούχος αποτελεί την απόλυτη αποκάλυψη της φετινής σεζόν. Ο Τσάμπι Αλόνσο βάσισε πάνω στην πηγαία και μοναδική ικανότητά του να παίζει ανάμεσα στις γραμμές ένα τεράστιο μέρος της επιθετικής ανάπτυξης της Λεβερκούζεν και δικαιώθηκε. Ο Βιρτς είναι εντυπωσιακός με την μπάλα στα πόδια ακόμα και σε κλειστούς χώρους και παίζοντας πίσω από τον φορ έχει μπορέσει να μετουσιώσει το παιχνίδι του και σε γκολ και ασίστ, κάτι πολύ αξιοσημείωτο για την ηλικία του.

Με 18 τέρματα και 20 ασίστ σε 47 εμφανίσεις φέτος, ο Βιρτς μπορεί να ισχυρίζεται πως αποτελεί την πολυτιμότερη μονάδα των Ασπιρινών. Αν μπορέσει να ξεδιπλώσει και στο χορτάρι του τελικού την αδιαμφισβήτητη ποιότητά του, τότε η άμυνα της Αταλάντα θα κληθεί να διαχειριστή την αντιμετώπιση ενός παίκτη που ξέρει να γίνεται ο χειρότερος εφιάλτης για τους αντιπάλους του, αλλά κυρίως να βοηθά απεριόριστα την ομάδα του.