Μεντιλίμπαρ vs Ιταλιάνο: Ο θρίαμβος του απλού!

Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ είναι ο προπονητής-θαύμα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και αυτό είναι πραγματικότητα και μετά την πρόκριση του Ολυμπιακού στον τελικό του Conference League. Μόλις είχε… εγκλωβίσει τον συμπατριώτη του και του στερούσε το δικαίωμα να διεκδικήσει έναν ιστορικό τίτλο με την Άστον Βίλα. Οι Πειραιώτες για πρώτη φορά στην ιστορία τους θα παίξουν σε ένα τόσο μεγάλο ραντεβού, ο Ισπανός πάλι, θα βρεθεί για δεύτερη διαδοχική χρονιά σε αυτή τη θέση. Ο Μεντιλίμπαρ έγραψε ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο σε ηλικία 63 ετών και με 30 χρόνια εμπειρίας στον πάγκο στην πρώτη του απόπειρα εκτός Ιβηρικής.

Για τον 63χρονο, η εξάλειψη της Βίλα του Μόντσι ήταν μια προσωπική πρόκληση. Ο λόγος είναι προφανής. Ο Μόντσι τον έφερε στη Σεβίλλη με στόχο να σώσει την ομάδα. Δεν τον υπολόγιζε για το επόμενο πρότζεκτ στον σύλλογο της Ανδαλουσίας λόγω της έλλειψης γνώσεων σε εργαλεία όπως τα περίφημα Big Data. Τελικά, ο Μόντσι ήταν αυτός που έφυγε και ο Μεντιλίμπαρ έμεινε στη Σεβίλλη, όπου απολύθηκε την 7η αγωνιστική. «Είμαι ευγνώμων στη Σεβίλλη που με απέλυσε, γιατί έτσι κατάφερα να φτάσω ως εδώ», δηλώνει τώρα ο Ισπανός. Τώρα, όσοι βρίσκονται κοντά του γνωρίζουν πόσο καλά ένιωσε που έριξε την ομάδα του Μόντσι στο καναβάτσο.

Ο «Μέντι» είναι ένας απλός άνθρωπος, ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Είναι άμεσος και ευθύς. Οι ιδέες του περνούν στον παίκτη. Οσοι τον μαθαίνουν καταλαβαίνουν πως είναι ένας ιδιόρρυθμος προπονητής, ο οποίος αποφεύγει την τεχνολογία και δυσκολεύεται να εκφραστεί στα αγγλικά, παρά το γεγονός ότι η σύζυγός του είναι καθηγήτρια ξένων γλωσσών. Στην Ελλάδα πηγαίνει πάντα με μεταφραστή και στο μυθικό ταξίδι που κάνει, ξεχωρίζουν κάποιες ιστορίες για τη στάση του. Για παράδειγμα, στον προημιτελικό των πέναλτι με τη Φενέρμπαχτσε, ο 63χρονος στεκόταν με την πλάτη στο τέρμα σε όλες τις εκτελέσεις. Κάτι που γενικότερα κάνει. Δεν κοιτά τα πέναλτι.

Ο προπονητής τα πηγαίνει τόσο καλά στον Ολυμπιακό που έχει παραβιάσει μία από τις βασικές του προϋποθέσεις. Δέχθηκε ανανέωση, παρά το γεγονός ότι πάντα ανανέωνε με τις ομάδες του χρόνο με το χρόνο και πάντα τον Ιούνιο. Μάλλον άλλαξε τα πλάνα του μετά την τεράστια στήριξη από τον Βαγγέλη Μαρινάκη, στο εφιαλτικό βράδυ με τη Μακάμπι στον Πειραιά.

Είναι πλέον στις καρδιές των φιλάθλων. Η ζωή του στην Ελλάδα έχει περάσει μεταξύ του ενοικιαζόμενου διαμερίσματός του και του προπονητικού κέντρου. Αν κερδίσει το Conference, θα είναι… δύσκολο να πραγματοποιεί ήρεμος του χαλαρούς του περιπάτους.Εξάλλου ο ίδιος μιλώντας για το εάν χρειάζεται κάτι διαφορετικό στην προετοιμασία για τον τελικό απάντησε ότι «όχι, το έχω πει πολλές φορές, δεν αλλάζουμε τίποτα. Φτάσαμε μέχρι εδώ επειδή είμαστε ο εαυτός μας και έχουμε την ταυτότητα μας. Θα ακολουθήσουμε τις ίδιες διαδικασίες, όπως προετοιμαζόμαστε για κάθε αγώνα».

Περισσότερα από 2.200 χιλιόμετρα χωρίζουν το Θαλδίβαρ από την Αθήνα. Και περισσότερα από 90 λεπτά χωρίζουν τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ από τη δόξα. Ο δεύτερός του ευρωπαϊκός τίτλος τον περιμένει στην «ΑΕΚ Arena». Όταν ο Ολυμπιακός ανακοίνωσε την άφιξή του πριν από τρεις μήνες, το έκανε με την ιδέα ότι είχε υπογράψει έναν… λυτρωτή.

Έναν προπονητή που ήξερε να κινείται στη λάσπη και που ήταν ειδικός στις περίπλοκες καταστάσεις. Είχε δίκιο. Αλλά ο «Μέντι» αποδείχθηκε ότι είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Πήρε μια ομάδα χωρίς ταυτότητα, μπερδεμένη στις αλχημείες δυο προπονητών, με την περηφάνια πληγωμένη, μα περισσότερο μια ομάδα παικτών που είχαν ξεχάσει πόσο απλό μπορεί να είναι μερικές φορές το ποδόσφαιρο.

Τώρα, τρεις μήνες αργότερα, ο Ολυμπιακός μοιάζει με διαφορετική ομάδα. Μια αναγνωρίσιμη ομάδα, με παίκτες που νιώθουν και πάλι το πνεύμα των Βάσκων μαχητών και, πάνω απ' όλα, το πνεύμα του Conference League. Και όλα αυτά επιτεύχθηκαν από έναν προπονητή που τους υπενθύμισε την αλφαβήτα του ποδοσφαίρου. Αυτή είναι η συνταγή του, χωρίς φασαρία, χωρίς ανοησίες, απλά με τη φυσικότητα που τον χαρακτηρίζει.

Ο Μεντιλιμπάρ είναι ένας προπονητής της παλιάς σχολής που όταν… γεμίσει την καραμπίνα, ξέρεις ότι έχεις πρόβλημα. Είναι ο τύπος του ανθρώπου που είναι σκληρός όσο δεν πάει, δεν είναι φίλος του VAR ή των κουστουμιών, αλλά είναι εύκολο να τον συμπαθήσεις, λόγω της απλότητάς του, της ειλικρίνειάς του όταν μιλάει. Λέει αυτό που σκέφτεται και σκέφτεται αυτό που αισθάνεται. Στην αίθουσα Τύπου είναι μια ευλογία για τους δημοσιογράφους.

Στα 63 του χρόνια, ο Μεντιλίμπαρ είναι τα πάντα, πατέρας και δάσκαλος. Σε μια εποχή που οι παίκτες βάφουν τα μαλλιά τους ροζ και κάνουν τατουάζ σε όλο τους το σώμα, ο ίδιος… απεχθάνεται αυτές τις… παρενέργειες του σύγχρονου ποδοσφαίρου.

Έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι οι τίτλοι λένε πολλά πράγματα. Κι έτσι είναι. Τώρα πρέπει απλώς να συμφωνήσουμε στο τι εννοούμε με έναν τίτλο. Διότι αυτό που έχει πετύχει ο Βάσκος προπονητής σε κάτι περισσότερο από τρεις μήνες στον Πειραιά ξεπερνά ακόμα και το πρωτάθλημα Ελλάδας. Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Ό,τι κι αν συμβεί σε δυο 24ωρα, ο «Μέντι» κέρδισε πολλούς ανθρώπους που δεν τον εμπιστεύονταν εκτός Ελλάδας και ήδη έχει μπει στις καρδιές και το μυαλό όλων στον Ολυμπιακό.

Κατεβαίνοντας από τα επίσημα του «Jan Breydelstadion» του Μπριζ λίγο μετά το τέλος της συνέντευξης Τύπου, ο Βιτσέντσο Ιταλιάνο πονούσε στο γόνατο και χαμογελαστός μονολογούσε «Απλά δεν μπορώ να παίξω αύριο». Πόσο πολύ θα το ήθελε. Πόσο του έλειψαν τα κύπελλα ως παίκτης. Και κατά τη διάρκεια του αγώνα, καθώς η Φιορεντίνα συνέχιζε έχανε ευκαιρίες που για διάφορους λόγους δεν γίνονταν γκολ, αναγκάστηκε να συγκρατηθεί, γιατί η επιθυμία να μπει στον αγωνιστικό χώρο και να βοηθήσει τα παιδιά του ήταν τεράστια.

Ο Ιταλιάνο έχτισε μέρα με τη μέρα, από τότε που ήρθε στη Φλωρεντία, όταν είπε στα παιδιά της ομάδας ότι το όνειρό του ήταν να ξαναφέρει τη Φιορεντίνα στην Ευρώπη. Με σκληρή δουλειά και πάθος, έχτισε κάτι πολύ μεγαλύτερο. Ένα χρόνο μετά τον τελικό του Conference League στην Πράγα, που χάθηκε στο τελευταίο λεπτό από τη Γουέστ Χαμ, υπάρχει μια δεύτερη ευκαιρία, στην Αθήνα απέναντι στον Ολυμπιακό.

Ποιος είναι ο Ιταλιάνο; O 46χρονος «χτίζει» τον μύθο του ελπίζοντας πως η τρίτη φορά θα είναι και τυχερή. O ίδιος συμβιβάζεται με τις απώλειες και ολοένα προσπαθεί να βρει κάτι νέο, κάτι διαφορετικό. Ο περσινός χαμένος τελικός στο 90' από τη Γουέστ Χαμ δεν τον έριξε, έχασε τον Ίγκορ, τον Άμραμπατ, τον Γιόβιτς, τον Καμπράλ, αλλά η Φιορεντίνα, η οποία αγνοούσε τα μεγάλα ραντεβού κατάφερε με τον Ιταλιάνο να πάει σε back to back ευρωπαϊκούς τελικούς για πρώτη φορά από τις αρχές της δεκαετίας του 1960.

Και να σκεφτεί κανείς πως ο Ιταλιάνο πήρε τη δουλειά στον πάγκο των «Βιόλα» μόνο αφότου η Φιορεντίνα απέλυσε τον Γκατούζο, ο οποίος διαφώνησε με τη μεταγραφική στρατηγική και τη διαφαινόμενη παρουσία του Μέντες. Είναι αδιανόητο για τον σύλλογο ο δεύτερος σερί τελικός, όμως ο Ιταλιάνο είχε τονίσει σε διοίκηση και παίκτες πως θα κάνει τα πάντα να ξεχωρίσει εκτός συνόρων. Αυτή η προσπάθεια επιταχύνθηκε πέρσι και σφυρηλατήθηκε παρά την ήττα από τη Μπασάκσεχιρ και την ισοπαλία με τη Ρίγα. Από τότε, έχασε μόνο στον τελικό από τη Γουέστ Χαμ.

Η Φιορεντίνα έχει να κερδίσει κούπα από το 2001 και η πίεση μεγαλώνει, ειδικά τη φετινή σεζόν που θα παρουσιαστεί ως φαβορί. Ο Ιταλιάνο όμως έμαθε να ζει με το άγχος, ο ίδιος έχει πίστη στην εμπειρία των παικτών του, είναι ομάδα με αυτοματισμούς που όμως δεν έχει τον ιδανικό φορ για να έρθει το εύκολο γκολ. Με τον 46χρονο οι «Βιόλα» αποδίδουν ελκυστικό ποδόσφαιρο, κι αν η τύχη είναι σύμμαχος τότε, μπορεί να φέρει οποιαδήποτε κλαμπ σε αμηχανία. «Θα μπούμε στα βιβλία της ιστορίας.

Είναι υπέροχο να μας θυμούνται για πάντα» είπε ο ίδιος, ο οποίος αν και υποτιμημένος έχει γράψει ήδη ιστορία. Κόντρα στον Ολυμπιακό θα είναι και το τελευταίο του παιχνίδι με τους Βιόλα. Ο 46χρονος προπονητής έχει ήδη ενημερώσει τη διοίκηση του κλαμπ για την απόφασή του να μην ανανεώσει το συμβόλαιό του και να αποχωρήσει στο τέλος της σεζόν, με το όνομά του να είναι ένα από αυτά που βρίσκονται στη λίστα της Νάπολι.