Η τελευταία φιέστα της χρονιάς
Ο θρίαμβος του Ολυμπιακού στον τελικό του Conference League κόντρα στη Φιορεντίνα σήμανε και το τέλος της φετινής σεζόν για τα επαγγελματικά πρωταθλήματα της χώρας. Τα γήπεδα άδειασαν, οι αθλητές αποδεσμεύτηκαν από τις ομάδες τους και το ενδιαφέρον όλων άρχισε να μεταφέρεται σταδιακά στο επικείμενο Euro της Γερμανίας.
Και ενώ το Instagram γέμιζε με αναρτήσεις ποδοσφαιριστών από διάφορους εξωτικούς προορισμούς, υπήρχαν μερικοί που έμειναν πίσω στην Αθήνα για να δώσουν ένα τελευταίο ματς. Ο νικητής τα έπαιρνε όλα. Ο χαμένος τίποτα.
Ο αγώνας μπαράζ για την άνοδο στην Α’ ΕΠΣ Αθηνών διεξήχθη το απόγευμα της περασμένης Κυριακής στο ΔΑΚ Αιγάλεω. Γηπεδούχος ήταν η ομάδα του Διαγόρα Δρυοπιδέων, η οποία καλούταν σε ένα μονό παιχνίδι κόντρα στο Καματέρο να μη χάσει, προκειμένου να ανέβει κατηγορία.
Φτάσαμε στο στάδιο μισή ώρα πριν από την έναρξη του τελευταίου ποδοσφαιρικού παιχνιδιού στην Αθήνα. Οι δρόμοι γύρω από αυτό ήταν γεμάτοι κόσμο που ετοιμαζόταν να δει την αναμέτρηση. Στην είσοδο υπήρχε περιπολικό της Ελληνικής Αστυνομίας και ένας πλανόδιος που πουλούσε κρύα νερά, πατατάκια και πασατέμπο. Όπως ακριβώς και σε όλα τα μεγάλα παιχνίδια της Super League.
Πολύ γρήγορα αντιληφθήκαμε ότι στις εξέδρες (οι οποίες ήταν τσιμεντένιες και χωρίς θέσεις) υπήρχαν υποστηρικτές και των δύο συλλόγων. Από τη μία πλευρά, οι γηπεδούχοι και από την άλλη οι φιλοξενούμενοι. Το ματς για τους πρώτους ήταν ιστορικής σημασίας.
«Είμαστε μια ποιοτική ομάδα. Σε αυτά τα ματς όμως μετράει περισσότερο η ψυχή, η ένταση, το πάθος και λιγότερο το σύστημα»
Ο Στέλιος Γιάκας, προπονητής του Διαγόρα, ήρθε πρώτη φορά στην ομάδα πριν από οχτώ χρόνια, όταν ακόμη βολόδερνε στις χαμηλές ερασιτεχνικές κατηγορίες της πόλης. Ένα σπάσιμο, όμως, χαμηλά στο δεξί του πόδι, τον ανάγκασε να σταματήσει το ποδόσφαιρο και να ασχοληθεί με την προπονητική. Πια βλέπει, ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει. Και το κυριότερο έχει να κάνει με την αναβάθμιση του ρόστερ.
«Είμαστε μια ποιοτική ομάδα. Έχουμε ποδοσφαιριστές που έχουν παίξει σε ανώτερες κατηγορίες. Όλα κρίνονται, όμως, σήμερα στα πόδια τους. Παίζουμε κόντρα σε μια ιστορική, επίσης, ομάδα. Σε αυτά τα ματς μετράει περισσότερο η ψυχή, η ένταση, το πάθος και λιγότερο το σύστημα» εξηγεί.
Η ιστορία του Διαγόρα Δρυοπιδέων παρουσιάζει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Ιδρύθηκε το 1967 στην Κύθνο. Αργότερα, όμως, πολλοί νησιώτες μετανάστευσαν στην Αθήνα, και κυρίως στο Αιγάλεω, για να δουλέψουν. Μαζί τους έφεραν και την ομάδα. «Ο σύλλογος δεν έχει χάσει ποτέ την επαφή του με τις ρίζες του. Τρανό παράδειγμα είναι ότι ο τωρινός πρόεδρος είναι από την Κύθνο, ο Γιαννούλης Καλλίλας, ο οποίος ματώνει και χρηματοδοτεί αυτή την ομάδα εδώ και 20 χρόνια» σημειώνει.
Οι ντόπιοι φαίνεται πως έχουν αγκαλιάσει αυτή την προσπάθεια, συνοδεύοντας τους ποδοσφαιριστές σε όλα τα εντός και εκτός έδρας παιχνίδια. Κάνοντας μια μικρή βόλτα στις εξέδρες, παρατηρήσαμε ότι υπήρχαν από έφηβοι, που φορούσαν φανέλες της ομάδας -πράγμα εξαιρετικά σπάνιο στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα-, μέχρι ηλικιωμένοι πρώην ποδοσφαιριστές και παράγοντες που δεν ξεχνούν τον Διαγορά.
Όλοι αντιλαμβάνονταν ότι η σημερινή μέρα ήταν ιστορική. Ήταν η ευκαιρία η ομάδα να επιστρέψει στην πρώτη κατηγορία μετά από 45 χρόνια. Την ίδια θέρμη είχαν, όμως, και οι Καματεριώτες. Μερικοί, μάλιστα, από αυτούς δεν μπήκαν στο γήπεδο, αλλά έμειναν να παρακολουθήσουν το παιχνίδι από τα τριγύρω κάγκελα.
Τα πανηγύρια, η συγκίνηση και οι αγκαλιές με τους δικούς τους μέσα από τα κάγκελα
Ο αγώνας ξεκίνησε με μερικά λεπτά καθυστέρηση. Παρά τον δυνατό ήλιο και τις υψηλές θερμοκρασίες (κάποια στιγμή ξεπέρασε και τους 30 βαθμούς Κελσίου), ο αγώνας είχε πολύ καλό ρυθμό, με τις ομάδες να κάνει η κάθε μία το δικό της παιχνίδι.
Το γρήγορο τέμπο και το ορθολογικό ποδόσφαιρο που βλέπαμε δικαιολογούνταν άλλωστε και από τη δυναμική των δύο ομάδων, οι οποίες τερμάτισαν στη δεύτερη και τρίτη θέση αντίστοιχα με 69 βαθμούς αμφότεροι, χάνοντας την άνοδο από τον Αττικό για μόλις ένα πόντο. Εξαιτίας, όμως, της διαφοράς στα μεταξύ τους ματς, ο Διαγόρας έλαβε το αβαντάζ έδρας και ισοπαλίας.
Στο δεύτερο ημίχρονο ο ρυθμός ανέβηκε ακόμη πιο πολύ. Το Καματέρο, το οποίο ήθελε μόνο τη νίκη έκανε τη μία φάση πίσω από την άλλη, ωστόσο, ο τερματοφύλακας των γηπεδούχων είχε κατεβάσει ρολά. Και επειδή ο νόμος του ποδοσφαίρου είναι ένας και απαράβατος, ο Διαγόρας σε μία κόντρα έφυγε μπροστά και άνοιξε το σκορ. Το τέρμα πέτυχε το 10 της ομάδας, ο Στάθης Δήμος, ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του από τις ακαδημίες του Ολυμπιακού, ενώ φόρεσε μεταξύ άλλων τη φανέλα της Καλαμάτας και του Αχαρναϊκού.
Και ενώ στο Αιγάλεω είχε αρχίσει να στήνεται ήδη το πάρτι της ανόδου, οι φιλοξενούμενοι με ένα φοβερό σουτ εκτός περιοχής ισοφάρισαν. Στη μία πλευρά της εξέδρας επικράτησαν πανηγύρια και στην άλλη σιωπή. Όλα ήταν πάλι ανοιχτά. Η χαρά, ωστόσο, των υποστηρικτών του Καματερού δε διήρκεσε πολύ καθώς λίγα λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα, οι γηπεδούχοι εκμεταλλευτήκαν ένα λάθος της άμυνας και σκόραραν εκ νέου. Το ματς τελικά έληξε με σκορ 3-1. Ο Διαγόρας ήταν και επίσημα στην Α’ κατηγορία.
Τα πανηγύρια που ακολούθησαν δεν είχαν προηγούμενο. Όλοι οι παίκτες έφτασαν κοντά στα κάγκελα και άρχισαν να αγκαλιάζουν δακρυσμένοι τους συγγενείς και τους φίλους τους που ήρθαν για να τους στηρίξουν σε αυτή την πολύ σημαντική μέρα για εκείνους. Η τελευταία φιέστα της χρονιάς είχε μόλις ξεκινήσει.
@Photo credits: Άκης Κατσούδας
