Τάνκοβιτς στο Gazzetta: «Μ' έλεγαν μ@λ@κ@ στην ΑΕΚ όταν τους έλεγα "πάμε για κάτι καλό"»

Πώς θυμάσαι την παιδική σου ηλικία;

Από μικρός ήθελα να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.

Μόνο;

Ναι. Ήθελα να γίνω μόνο ποδοσφαιριστής και τίποτα άλλο. Οι δάσκαλοι μού έλεγαν να είμαι ρεαλιστής, όμως εγώ επέμενα και έλεγα πως ήθελα να γίνει επαγγελματίας παίκτης. Τότε ο πατέρας μου κατάλαβε πως είχα λίγο ταλέντο και πίστεψε ότι θα μπορούσα να κάνω κάτι. Στα οκτώ μου χρόνια με πήγε σε μια τοπική ομάδα στη Σουηδία. Του το είχα ζητήσει εγώ επειδή έπαιζαν εκεί και οι φίλοι μου. Δέχτηκε επειδή ήταν στα 20 μέτρα από το σπίτι μας. Μπορούσε να δει την προπόνηση από το μπαλκόνι.

Οι γονείς σου είχαν σχέση με τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο;

Όχι, απολύτως καμία. Οι γονείς μου ήταν αγρότες στη Βοσνία. Ήρεμοι άνθρωποι που ζούσαν μια απλή ζωή. Στον πατέρα μου άρεσαν τα αθλήματα, έκανε λίγο καράτε και λίγο ποδόσφαιρο αλλά ποτέ σε επαγγελματικό επίπεδο. Απλά για πλάκα.

View this post on Instagram

A post shared by Muamer Tanković (@tankovic22)

Έχεις αδέλφια;

Δύο αδελφές μεγαλύτερες. Και οι δυο έπαιζαν μπάσκετ. Γενικά στην οικογένειά μας, μας αρέσουν τα αθλήματα. Η μεγαλύτερη αδελφή μου έκανε και για περίπου οκτώ χρόνια καράτε. Ήταν ανταγωνιστική και αρκετά καλή, αλλά σταμάτησε. Ο αθλητισμός είναι στο αίμα μας. Ήμασταν πάντα ανταγωνιστικοί ακόμα και μεταξύ μας.

Οι γονείς σας δυσκολεύτηκαν να σας μεγαλώσουν;

Ναι. Επένδυσαν όλα τα λεφτά τους σε εμάς. O πατέρας μου με πήγαινε πάντα στις προπονήσεις, ήταν δίπλα μου, ερχόταν σε κάθε προπόνηση. Η μητέρα μου είχε πάντα έτοιμο φαγητό όταν επέστρεφα από το σχολείο και την προπόνηση. Οι γονείς μου είναι απίστευτοι. Οι καλύτεροι που θα μπορούσε να έχει ένα παιδί. Δούλευαν 24/7 αλλά έβρισκαν χρόνο να επενδύσουν στα παιδιά τους.

Πότε κατάλαβες ότι είσαι κάτι παραπάνω από ένα ταλαντούχο παιδί σε μια ακαδημία;

Όταν ήμουν 10 ετών πήγα από τις ακαδημίες της τοπικής ομάδας που έπαιζα σ' αυτές της μεγάλης ομάδας της πόλης. Της Νόρκεπινγκ. Ο πατέρας μου είχε έναν φίλο στην ομάδα και ο γιος του έπαιζε εκεί. Ρώτησε τον πατέρα μου «γιατί δεν έρχεται ο Μούγιο να προπονηθεί μαζί μας;» και είπε «γιατί όχι;». Πήγα στην προπόνηση με τζιν! Ήταν χειμώνας και κάναμε προπόνηση σε εσωτερικό χώρο. Στη Σουηδία έχει πολύ κρύο και προπονούμαστε με ποδόσφαιρο σάλας. Ο προπονητής ρώτησε τον πατέρα μου αν μπορούσα να προπονηθώ επειδή δεν είχα άλλο παντελόνι και είπα ότι μπορώ. Ήμουν ο καλύτερος και με πήραν. Συνήθως πρέπει να κάνεις δύο εβδομάδες δοκιμαστικές προπονήσεις αλλά ο προπονητής είπε να πάω πάλι την επόμενη ημέρα για προπόνηση επειδή ήμουν στην ομάδα.

Η Νόρκεπινγκ ήταν η πρώτη ομάδα που υπέγραψες συμβόλαιο;

Στα 16 μου, μου έκαναν πρόταση να υπογράψω συμβόλαιο ως παίκτης της πρώτης ομάδας αλλά δεν υπέγραψα επειδή πήγα τότε στη Φούλαμ. Με αγόρασαν από τη Νόρκεπινγκ και το πρώτο μου επαγγελματικό συμβόλαιο ήταν με τη Φούλαμ.

Πώς είναι στα 16 σου, ενώ δεν έχεις τελειώσει καν το σχολείο, να μετακομίζεις στην Αγγλία και να είσαι επαγγελματίας σε μια από τις πιο σημαντικές ομάδες του Λονδίνου;

Δεν ήξερα τίποτα για την Αγγλία και το αγγλικό ποδόσφαιρο. Μεγαλώνοντας έβλεπα μόνο Serie A και La Liga. Για μένα υπήρχε μόνο το Clasico, Ρεάλ Μαδρίτης - Μπαρτσελόνα, τα παιχνίδια του Champions League και τα ιταλικά ντέρμπι όπως το Ίντερ - Μίλαν. Όταν πήγα εκεί δεν ήξερα τόσα πολλά για το Λονδίνο και τη Φούλαμ, ενώ τα αγγλικά μου ήταν φρικτά. Δεν ήμουν ψυχικά έτοιμος να φύγω από τη Σουηδία. Είχα δοκιμαστεί μια εβδομάδα στο Τορίνο με τη Γιουβέντους και τρεις μέρες στη Γερμανία με το Αμβούργο.

Εδώ υπάρχει μια τρελή ιστορία: Ήταν να πάω στο Αμβούργο για τρεις μέρες, είναι μια ωραία πόλη, μου έκαναν ξενάγηση, με πήγαν στο γήπεδο και στο προπονητικό κέντρο και την επόμενη ημέρα έπρεπε να κάνω μια προπόνηση. Ήμουν ο χειρότερος παίκτης του γηπέδου! Περίμεναν πολλά από εμένα. Με θεωρούσαν τον καλύτερο ποδοσφαιριστή της γενιάς μου στη χώρα μου. Στα 15 μου χρόνια ήμουν το μεγαλύτερο όνομα της Σουηδίας και περίμεναν πράγματα από εμένα. Σε αυτήν την προπόνηση η μπάλα πήγαινε πάνω ή κάτω από τα πόδια μου. Όταν ερχόταν στα πόδια μου έφυγε δέκα μέτρα μακριά!

Ο μάνατζερ μου τους έλεγε πως είχα άγχος. Ο scout που με πήγε εκεί ήταν από τη Δανία και ρωτούσε «Τι έπαθε ο Μούγιο; Με την U17 της Σουηδίας και με τη Νόρκεπινγκ κυριαρχούσε». Ο μάνατζερ μου απαντούσε «δεν ξέρω». Το απόγευμα πήγαμε στο ξενοδοχείο για να φάμε και ο μάνατζερ μου ίδρωνε από το άγχος. Μου έλεγε πως την επόμενη ημέρα στο παιχνίδι με την Ουνιόν Βερολίνου έπρεπε να ήμουν ο καλύτερος παίκτης. Του είπα να μην αγχώνεται. Έτρωγα ένα χάμπουργκερ και πατάτες και με ρώτησε αν έπρεπε να φάω αυτό αφού είχα παιχνίδι την επόμενη μέρα. Του είπα να με αφήσει να το απολαύσω. Στις εφημερίδες στη χώρα μου έγραφαν πως «ο 15χρονος Τάνκοβιτς πάει στο Αμβούργο». Στο σχολείο ήμουν ο cool τύπος. Στο κεφάλι μου δεν ήμουν προετοιμασμένος, οπότε δεν με ένοιαζε πώς θα πήγαινα. Αν πήγαινε εντάξει τότε θα ήταν όλα καλά. Ήθελα απλά να το απολαύσω. Δεν έπαιρνα το ποδόσφαιρο τόσο σοβαρά.

Πριν το παιχνίδι μου ζήτησε να δείξω ποιος είμαι. Ήρθε εκείνη η μέρα και παίξαμε με την U19 της Ουνιόν Βερολίνου. Ήταν τρία χρόνια μεγαλύτεροι από εμένα. Είναι μεγάλη διαφορά, καθώς οι παίκτες έχουν πιο δυνατούς μύες. Παίξαμε 4-3-3, ενώ στη Σουηδία παίζαμε μόνο 4-4-2 και εγώ έπαιζα δεκάρι. Είχα την ελευθερία να πάω όπου θέλω. Αρχικά κόλλησα και στα πρώτα δέκα λεπτά ήμουν πολύ κακός. Μείναμε πίσω στο σκορ με 1-0. Μετά o προπονητής μου είπε να πάω να παίξω φορ. Ισοφάρισα, αλλά έκαναν το 2-1. Όμως εγώ ισοφάρισα 2-2 πριν το ημίχρονο. Έβαλα δυο γκολ και πίστευα πως όλα ήταν εντάξει. Είχα κάνει τη δουλειά. Ξεκίνησε το δεύτερο μέρος, έγινε πέναλτι, πήρα την μπάλα και έκανα το 3-2. Πέτυχα χατ τρικ. Το παιχνίδι συνεχίζεται και έκανα το 4-2. Μετά σούταρα εκτός περιοχής και έκανα το 5-2. Νικήσαμε με αυτό το σκορ και εγώ έβαλα πέντε γκολ. Ήταν σοκαρισμένοι με την αλλαγή μου σε σχέση με την προπόνηση. Τους είπα «η προπόνηση είναι για τους ερασιτέχνες και ο αγώνας για τους επαγγελματίες»! Τους το είπα ενώ ήμουν 15 ετών. Ήθελαν να μου δώσουν συμβόλαιο, ήταν καλή πρόταση και ήθελα να πάω. Την τελευταία μέρα των μεταγραφών πήρε τηλέφωνο η Φούλαμ για μένα. Προσέφεραν τα τριπλά χρήματα και ο πατέρας μου είπε να πάω εκεί που είναι τα λεφτά. Είχαμε και κρίση τότε. Έπρεπε να κάνω το καλύτερο για την οικογένεια μου. Για ένα παιδί 15-16 ετών είναι μεγάλη ευθύνη. Ήμουν ευγνώμων προς τον Θεό που μου ήρθε τέτοια πρόταση. Στο τέλος όλα πήγαν καλά.

View this post on Instagram

A post shared by Muamer Tanković (@tankovic22)

Πώς θυμάσαι τις πρώτες σου μέρες στο Λονδίνο;

Νόμιζα ότι δεν θα έμενα για πολύ. Πως θα πήγαινα λίγες μέρες για δοκιμαστικό και μετά θα γύριζα πάλι στη Σουηδία. Δεν ήμουν πνευματικά προετοιμασμένος πως θα πήγαινα εκεί να ζήσω. Έμενα με μια πολύ καλή οικογένεια που δούλευε στην ομάδα. Ο άνδρας ήταν Άγγλος από τα Μπαρμπέιντος και η μητέρα Ελβετίδα. Είχαν δυο παιδιά και έναν γιο στην ηλικία μου, με τον οποίο γίναμε πολύ καλοί φίλοι. Ήταν πολύ δύσκολο για μένα επειδή τα αγγλικά μου ήταν πολύ άσχημα και εκτός από αυτό το παιδί δεν είχα άλλον φίλο. Ήταν δύσκολο να επικοινωνήσω. Στη Φούλαμ όλα τα παιδιά στην ομάδα U18 ήξεραν πως είχα πάει με πολύ καλά λεφτά και με κοίταζαν με... μισό μάτι. Ήταν πολύ δύσκολο γιατί έπρεπε να παλέψω. Στην Αγγλία η ατμόσφαιρα είναι πολύ διαφορετική. Στην Ελλάδα όλοι ήταν φιλικοί και δεν το καταλάβαινα. Συναγωνιζόμασταν σε επαγγελματικό επίπεδο. Στη Φούλαμ η συνθήκη ήταν ζωής και θανάτου. Παιδιά έπαιρναν τα παπούτσια συμπαικτών του για να αργήσουν στην προπόνηση. Κατουρούσαν στα παπούτσια άλλου! Έβαζαν φίλους τους να τραυματίσουν παίκτη που αγωνιζόταν στην ίδια θέση με αυτούς για να μην παίξουν στο ματς. Έπρεπε να δείξεις ποιος είσαι. Είχα αυτή τη νοοτροπία επειδή στο αίμα μου είμαι Βαλκάνιος. Θα σε χτυπήσω πριν με χτυπήσεις!

Στη Σουηδία μεγάλωσα με ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Οι γονείς μου ήταν μετανάστες στη Σουηδία και υπήρχαν εκεί πολλοί ακόμα μετανάστες. Από Χιλή, Συρία, Ελλάδα, Τουρκία, Βοσνία, Σερβία. Έμαθα να είμαι σκληρός επειδή μεγάλωσα σε σκληρό περιβάλλον. Η Αγγλία ήταν μια δύσκολη δοκιμή για εμένα επειδή έπρεπε να κάνω σωματική και πνευματική δουλειά. Ήταν μεγάλο τεστ.

Έπαιξα για πρώτη φορά βασικός σε αναμέτρηση με τη Σέφιλντ για το FA Cup και ξεκίνησα και σε αγώνα με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για την Premier League. Ήταν έκπληξη για μένα. Ήξερα πως θα ήμουν στην αποστολή αλλά δεν φανταζόμουν πως θα ξεκινούσα. Άρεσα πολύ στον προπονητή μου, τον Ρενέ Mιούλενστιν σε κάποια ματς που έπαιξα ως αλλαγή. Η ομάδα είχε έναν εκπληκτικό παίκτη, τον Αντέλ Τααράμπ, αλλά... μιλούσε πολύ. Δεν άρεσε αυτό στον προπονητή μας. Ήταν Ολλανδός και ήθελε πειθαρχία στην ομάδα. Ήξερα από πειθαρχία.

Είχες συμπαίκτη τον Μπερμπάτοφ;

Ναι. Θυμάμαι πριν από εκείνο το ματς με τη Γιουνάιτεντ είχα μπει ως αλλαγή κόντρα στη Σουόνσι στο 83' και ο προπονητής είχε βγάλει τον Μπερμπάτοφ. Τον Μπερμπάτοφ δεν τον αλλάζεις. Κάνεις αλλαγή τον Μπερμπάτοφ όταν ο Μπερμπάτοφ θέλει να βγει αλλαγή. Φανταστικός παίκτης. Ο καλύτερος που έχω παίξει. Η πρώτη του επαφή ήταν τρομερή. Σαν να έπαιρνε την μπάλα με το χέρι και να την ακουμπούσε στο έδαφος. Απίστευτος. Σε εκείνο το ματς εγώ μπήκα στη θέση του και μετά δεν τον ξαναείδα. Δεν πήγε να παραπονεθεί στον προπονητή. Στο ματς με τη Γιουνάιτεντ δεν ήταν στην αποστολή. Με εμένα μιλούσε. Είναι από τη Βουλγαρία και ως Βαλκάνιοι μοιάζει η γλώσσα μας και μοιάζουμε σαν άνθρωποι. Ήμουν έκπληκτος που μου μιλούσε. Είναι ο Μπερμπάτοφ και εγώ ήμουν 17 ετών. Μετά την αλλαγή του σε αυτό το ματς ήθελε να σπάσει το συμβόλαιο του και πήγε στη Μονακό. Δεν τσακώθηκε με τον κόουτς. Ήταν ήρεμος. Όταν ο Μπερμπάτοφ είναι ήσυχος υπάρχει πρόβλημα.

Τι άλλο θυμάσαι από τον Μπερμπάτοφ;

Πάντα είχε τα τσιγάρα μαζί του. Κάπνιζε σαν καμινάδα! Είχε πάντα δυο μεγάλους τύπους από τη Βουλγαρία μαζί του. Δεν είχα δει ποτέ παίκτη να φέρνει κάποιον μαζί του στην προπόνηση, επειδή στην Premier League το επίπεδο ασφάλειας είναι υψηλό. Κανείς δεν μπορούσε να μπει στο προπονητικό κέντρο αλλά ο Μπερμπάτοφ είχε πάντα αυτούς τους δυο μαζί του. Δεν ξέρω αν ήταν φίλοι του, αδέλφια του ή κάτι άλλο.

«Πριν το ματς με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ντρίμπλαρα τους παίκτες σαν κώνους»

Ένιωθες πως ήταν σταρ ο Μπερμπάτοφ;

Είναι ο μεγαλύτερος παίκτης που είχε ποτέ η Φούλαμ. Ήταν στην Τότεναμ και στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, από την οποία τον πήρε η Φούλαμ. Ήταν top, top, top! Είχε πολλή ποιότητα, όμως το πρόβλημα ήταν πως δεν έτρεχε. Στις μικρότερες ομάδες πρέπει να τρέξεις γιατί αλλιώς θα υποφέρει η ομάδα. Αν δεν θες να τρέξεις πρέπει να είσαι ο Μέσι. Στη Γιουνάιτεντ μπορούσε να μην τρέχει επειδή είχε πολύ καλούς παίκτες γύρω του αλλά στις μικρότερες ομάδες όλοι πρέπει να τρέχουν το ίδιο. Ο προπονητής είδε πως ο Μπεμπάτοφ ήταν σταρ, όμως ήθελε 11 παίκτες που μπορούν να τρέξουν και να παλέψουν. Δεν είναι τέτοιου τύπου παίκτης ο Μπερμπάτοφ. Μπορούσε να προστατέψει την μπάλα με το σώμα, όμως όταν μιλάμε για πρέσινγκ και άμυνα δεν τον βλέπεις. Ήταν όμως φανταστικός ποδοσφαιριστής.

Κόντρα στη Γιουνάιτεντ έπρεπε κάποιος να παίξει από τη στιγμή που δεν έπαιζε ο Μπερμπάτοφ. Στην τελευταία προπόνηση πριν από το ματς ήμουν φανταστικός. Ντρίμπλαρα τους στόπερ σαν κώνους. Το βράδυ πριν το ματς, στο ξενοδοχείο, ήρθε να μου μιλήσει ο προπονητής και μου είπε: «Τανκ θα είσαι βασικός με τη Γιουνάιτεντ». Ήθελα να κλάψω. Δεν το πίστεψα. Ήξερα πόσο σπουδαίο ήταν αυτό. Μου είπε πως θα έπαιζα για 45 λεπτά και αν σκόραρα ή έκανα κάτι τρομερό θα με κρατούσε στο ματς. Τον ρώτησα γιατί μόνο 45 λεπτά και μου είπε επειδή ήμασταν στον Φεβρουάριο και το συμβόλαιο μου έληγε στο τέλος της σεζόν. Η Φούλαμ μου προσέφερε νέο συμβόλαιο, όμως πήγαινε να υποβιβαστεί στην Championship. Σκεφτόμουν να περιμένω να τελειώσει η σεζόν. Αν μέναμε στην Premier League θα υπέγραφα αμέσως. Αν πέφταμε θα έψαχνα για κάτι άλλο. Εκείνη την εποχή δεν πίστευα πως η Championship ήταν το καλύτερο για μένα επειδή είναι πολύ σκληρό πρωτάθλημα. Ειδικά εκείνη την εποχή. Τώρα είναι πιο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα. Μου είπε πως η ομάδα δεν ήθελε να ξεκινήσω, αλλά με την εικόνα μου στις προπονήσεις με πίστευε και άξιζα μια ευκαιρία. Με αυτά που μου είπε θα έκανα τα πάντα για αυτόν. Θα πέθαινα για αυτόν στο γήπεδο. Στο ζέσταμα έβλεπα το «Ολντ Τράφορντ» και έλεγα «τι είναι αυτό μαλ@@@; Ουάου!». Το γήπεδο ήταν γεμάτο για ένα ματς με τη Φούλαμ. Ο αγωνιστικός χώρος ήταν σαν... γήπεδο γκολφ. Χαλί. Περνάω από τη φυσούνα και βλέπω τον Ρούνεϊ, τον Φαν Πέρσι, τον Εβρά και τον Βίντιτς. Ουάου! Τεράστιοι παίκτες. Σκεφτόμουν ποιου τη φανέλα να πάρω μετά το ματς.

View this post on Instagram

A post shared by Muamer Tanković (@tankovic22)

Ζούσες το όνειρο...

Ναι, ναι! Σε εκείνο το ματς ήμασταν πολύ αμυντικοί. Μετά από ένα κόρνερ της Γιουνάιτεντ παίρνω την μπάλα από την περιοχή μας και απλά τρέχω. Βλέπω τον Ρούνεϊ να με κυνηγάει αλλά ήμουν πιο γρήγορος, έτρεχε να με μαρκάρει ο Ράφαελ και εγώ ήμουν έτοιμος να πατήσω περιοχή, έπρεπε απλά να κάνω μια κίνηση προς τα δεξιά και να σουτάρω, ακούω τον συμπαίκτη μου τον Ρίτσαρντσον να μου φωνάζει «Τανκ κράτα την μπάλα, έρχομαι». Ήταν πολύ γρήγορος, του πέρασα την πάσα, ήταν τετ α τετ και ήμουν έτοιμος να πανηγυρίσω. Ήμουν σίγουρος πως είχα δώσει ασίστ και είχα κάνει τη δουλειά. Σούταρε και έστειλε την μπάλα πάνω από τα δοκάρια. Σταμάτησε η καρδιά μου! Σκεφτόμουν γιατί πάσαρα και δεν τελείωσα μόνος μου τη φάση. Δεν είχα χρόνο να το σκεφτώ πάρα πολύ. Ο προπονητής μου φώναζε να γυρίσω πίσω.

Έκανες όμως το σωστό...

Το σωστό έκανα αλλά το πρόβλημα είναι πως έδωσα την ευθύνη σε κάποιον άλλο. Αυτό το μετανιώνω μέχρι σήμερα. Έπρεπε να πάρω την ευθύνη. Σούταρε ρε! Αν το έχανα απλά θα το έχανα. Ποιος θα μου έλεγε κάτι; Ήμουν 19 ετών. Αν το έχανα δεν θα μου έλεγε κανείς κάτι και αν το έβαζα θα ήμουν βασιλιάς. Είμαι έξυπνος παίκτης και όταν βλέπω συμπαίκτη μου σε καλύτερη θέση περνάω την μπάλα. Ποτέ δεν λέω πως πρέπει να σκοράρω ή να περάσω μόνος μου δέκα παίκτες. Αν κάποιος είναι σε καλύτερη θέση από εμένα θα του κάνω την μπάλα για να σκοράρει και να νικήσουμε ως ομάδα. Το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό και όχι ατομικό άθλημα. Έτσι ήμουν από παιδί. Παίζω για να κερδίσω όχι για να σκοράρω εγώ. Το γκολ ανεβάζει την αξία σου αλλά οι νίκες την ανεβάζουν ακόμα περισσότερο. Αν κερδίζεις πρωταθλήματα. Δες την ΑΕΚ όταν έκαναν το νταμπλ. Όλοι οι παίκτες απέκτησαν δέκα φορές μεγαλύτερη αξία σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν. Όταν κερδίζεις είσαι τα πάντα.

Τελικά στο ματς με τη Γιουνάιτεντ έγινα αλλαγή στο ημίχρονο. Ο φίλος μου και συμπαίκτης μου, Αλεξάντερ Κατσάνικλιτς, που τώρα είναι στην ΑΕ Λεμεσού με ρωτούσε γιατί δεν σούταρα εγώ. Του έλεγα να σκάσει. Πάντως είναι ένα ματς που δεν πρόκειται να ξεχάσω. Υπέροχη εμπειρία.

Μετά από αυτό το ματς τι έγινε με τη Φούλαμ;

Με τη Γιουνάιτεντ ήρθαμε 2-2. Στο επόμενο ματς με τη Λίβερπουλ ήμουν εκτός αποστολής επειδή δεν ανανέωνα. Μου είπαν να μείνω εκτός να βλέπω τα παιχνίδια. Δεν το πήρα προσωπικά. Ήξερα τι ερχόταν. Για μένα ήταν μπόνους να παίζω επειδή έκαναν πιο εύκολη τη μεταγραφή μου. Ο κόουτς απολύθηκε και τον αντικατέστησε ο Γερμανός, Φέλιξ Μάγκατ. Απίστευτος. Με έπαιρναν σε 20άδες σε εκτός έδρας παιχνίδια μόνο και μόνο για να με κόψουν από την αποστολή για να με προκαλέσουν. Ο Μάγκατ μου είπε να ανανεώσω και θα με έβαζε να παίξω αλλά ήξερα πως θα υποβιβαστούν. Στην προπόνηση ήμουν ο καλύτερος παίκτης και δεν με έβαζαν. Μου είπε ότι δεν τον ένοιαζε πόσο καλός ήμουν και θα έπαιζα μόνο αν ανανέωνα.

Εκείνη τη χρονιά η Φούλαμ είχε πάρει τον Μήτρογλου;

Ναι. Ήταν η μεγαλύτερη μεταγραφή τους. Έδωσαν 12 εκατομμύρια ευρώ για να τον πάρουν. Ήταν η μεγαλύτερη μεταγραφή και η μεγαλύτερη αποτυχία τους. Ήταν τρομερός με τον Ολυμπιακό και την Εθνική Ελλάδας, ήρθε με πολλές προσδοκίες σαν Έλληνας Θεός. Ήμασταν συμπαίκτες με τον Μήτρογλου και τον ήξερα καλά τότε. Ήταν καλός τύπος αλλά δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Κάπνιζε τσιγάρα. Πολύ παίκτες το κάνουν, όμως πρέπει να είναι σε καλή κατάσταση και να μην τρώνε σκα@@. Στην Premier League ο ρυθμός είναι πάνω - κάτω. Ως επιθετικός πρέπει να πρεσάρεις τους στόπερ και τον τερματοφύλακα. Στην Ελλάδα αρκούσε να κινείσαι κεντρικά. Βέβαια το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα έχει αλλάξει σε σχέση με πριν μια δεκαετία. Στη Φούλαμ όμως ήταν πάντα έτσι το τέμπο και ο Μήτρογλου δεν ήταν έτοιμος. Και ο Αντέλ Τααράμπ δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Σίγουρα έγιναν καλοί φίλοι με τον Μήτρογλου (γέλια).

Θυμάσαι κάποιες άλλες ιστορίες με εσένα και τον Μήτρογλου;

Μετά την προπόνηση συνέχιζα να μένω στο γήπεδο για να προπονούμαι. Ως νέος παίκτης πρέπει να δείχνεις κάτι έξτρα. Και ο Μήτρογλου έμενε για τελειώματα. Είναι φορ οπότε του αρέσει να σουτάρει. Είδα την ποιότητά του. Μπορούσε να κρατήσει τη μπάλα και είχε καλά τελειώματα. Είχε ποιότητα αλλά ο τραυματισμός του του το έκανε δύσκολο. Έκανε όμως καλή καριέρα.

Μετά πήγες στην Ολλανδία;

Ναι, στην Άλκμααρ. Ήθελα πολύ να πάω και πίεσα τον ατζέντη μου. Δεν ξέρω γιατί. Νόμιζα πως θα ήταν καλό βήμα το για την καριέρα μου. Συνήθως αν πας πολύ καλά στην Ολλανδία μπορείς να κάνεις πολύ καλό βήμα στο εξωτερικό. Ειδικά αν είσαι νέος και εγώ τότε ήμουν 19 χρονών. Έπαιξα πολλά παιχνίδια, πέτυχα αρκετά γκολ, έδωσα ασίστ. Πήρα τις ευκαιρίες μου. Έπαιξα τρία χρόνια εκεί. Παίξαμε και στο Europa League. Ζήτησα από τον μάνατζερ μου να με πάει σε μια ομάδα που δεν πάλευε για να σώσει την κατηγορία. Μπορούσα να μείνω στην Αγγλία για μια ομάδα όπως είναι η Γουέστ Μπρομ αλλά θα ήταν η ίδια ιστορία με τη Φούλαμ. Είχα πρόταση από τη Λίβερπουλ του Μπρένταν Ρότζερς, όμως παρότι θα είχα κανονικό συμβόλαιο θα ήμουν με τη δεύτερη ομάδα, την U21, επειδή ήμουν ακόμα 19 χρονών. Εγώ ήθελα να δουλεύω σε ανδρικό επίπεδο. Έπαιζα στην εθνική ομάδα της Σουηδίας και στην Premier League. Ήθελα να είμαι με την πρώτη ομάδα. Έτσι το είχα στο κεφάλι μου. Τώρα το ξανασκέφτομαι. Νόμιζα πως ήμουν έτοιμος και ολοκληρωμένος παίκτης αλλά δεν ήμουν. Είχα ακόμα πολλά να μάθω για το ποδόσφαιρο. Κανείς δεν μου είπε πως θα μπορούσα να πάω δανεικός αν πήγαινα στη Λίβερπουλ και δεν το ήξερα εκείνη την εποχή. Είχα πρόταση από τη Μάλαγα της La Liga, την Έμπολι που ήταν στη La Liga αλλά ήθελα να πάω στην Ολλανδία.

View this post on Instagram

A post shared by Muamer Tanković (@tankovic22)

Δεν ήθελες να πας σε ένα μεγάλο πρωτάθλημα, να δοκιμαστείς και να έχεις την ευκαιρία να σε δουν μάτια από μεγάλες ομάδες όπως η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα;

Δεν το σκέφτηκα! Ήθελα να πάω σε καλή ομάδα της Ολλανδίας, να κερδίσω τίτλο και να παίξω στην Ευρώπη. Σκεφτόμουν πως μπορούσα στην Ευρώπη να παίξω κόντρα στη Ρεάλ, θα έβαζα ένα γκολ και θα με καλούσαν την επόμενη ημέρα. Ο Ζλάταν ήταν τότε στην Ολλανδία, στον Άγιαξ και ήθελα να ακολουθήσω τα βήματα του. Είμαι τυχερός που μέχρι σήμερα κρατάω καλή επαφή με τον Ζλάταν και μιλάω μαζί του. Ήταν παιδικό μου όνειρο να παίξω μαζί του. Ο Ζλάταν ήταν ο Νο.1 για εμένα. Πήγα στην Άλκμααρ και τα πήγα καλά. Την πρώτη σεζόν όταν με είχαν στον πάγκο τρελαινόμουν. Τα έβαζα με τον διαιτητή και τον τεχνικό διευθυντή. Ήμουν πάρα πολύ θυμωμένος. Δεν είχα υπομονή. Ήθελα να ξεκινάω σε όλα τα παιχνίδια. Έπρεπε να ήμουν πιο ήρεμος αλλά τότε δεν ήμουν αρκετά επαγγελματίας. Θα σου πω την αλήθεια. Δεν πρόσεχα το σώμα και τη ζωή μου. Μετακόμισα από την Αγγλία στην Ολλανδία και έζησα για πρώτη φορά μόνος μου. Είχα ένα πολύ ωραίο διαμέρισμα στο Άλκμααρ, καλό μισθό, έβγαινα έξω, έτρωγα σε μαγαζιά. Απολάμβανα τη ζωή περισσότερο από το ποδόσφαιρο εκείνη την εποχή. Αν ήμουν πιο επαγγελματίας ίσως να ήμουν αλλού σήμερα. Ένιωθα πως τα κατάφερα επειδή έπαιρνα τόσα λεφτά στα 19 μου. Είχα το μυαλό μου πάνω από κεφάλι μου.

Ποιο ήταν το πιο ακραίο πράγμα που έκανες στο Άλκμααρ;

Έβγαινα έξω και ζούσα σαν να μην είμαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Είχα προπόνηση στις 11 το πρωί, επέστρεφα σπίτι στις 5 τα ξημερώματα και έτρωγα McDonalds. Έκανα πάρτι με φανταστικό... κόσμο, γύρναγα μετά σπίτι μαζί τους. Ξυπνούσα με hangover και σκεφτόμουν «ποιος πάει για προπόνηση τώρα;». Πήγαινα σκα@@ στην προπόνηση. Δεν έτρεχα και δεν έκανα τίποτα. Μετά ο κόουτς με άφηνε στον πάγκο και έλεγα γιατί δεν με βάζει να παίξω (γέλια). Παίζαμε Σάββατο και χάναμε - κερδίζαμε εγώ έβγαινα έξω. Το Άλκμααρ από το Άμστερνταμ είναι μόνο μισή ώρα. Είχα μια Audi A5, ήμουν μόνος στο αμάξι και έτρεχα για Άμστερνταμ. Έβγαινα έξω, πήγαινα σε χώρους VIP, έπινα ποτά.

View this post on Instagram

A post shared by Muamer Tanković (@tankovic22)

Πότε άλλαξες τη νοοτροπία σου και συγκεντρώθηκες στο ποδόσφαιρο;

Στη δεύτερη σεζόν όλοι μου έλεγαν πως είναι η χρονιά μου και το πίστευα και εγώ αλλά το σώμα μου είχε άλλη άποψη. Είχα πολύ σωματικό λίπος, είχα μικροτραυματισμούς και το μυαλό μου δεν έκανε τις σωστές σκέψεις. Έλεγα έχω λεφτά, αυτό το κορίτσι με θέλει κλπ. Αυτή είναι λάθος νοοτροπία. Ήθελα να εντυπωσιάζω τις κοπέλες και τους φίλους μου. Στο σπίτι μου είχα πάντα 50 άτομα. Δεν ήξερα τι να κάνω όταν ήμουν μόνος μου. Δεν ήταν υγιές το περιβάλλον. Πήρα όλους τους φίλους μου από τη Σουηδία να έρθουν σε εμένα, κάπνιζαν όλοι μαριχουάνα και έλεγαν πως η Ολλανδία είναι η καλύτερη χώρα και πως ήθελαν να ζήσουν εκεί επειδή είναι νόμιμη. Εγώ δεν έκανα ποτέ. Μου έλεγαν πάρε αυτό, δοκίμασε εκείνο αλλά εγώ δεν έκανα ποτέ. Έλεγα πως είμαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, πιστεύω στον Θεό και δεν κάνω τέτοια πράγματα.

Η δεύτερη χρονιά έπρεπε να είναι η χρονιά της «έκρηξης» μου. Είχα καλές στιγμές αλλά δεν είχα καλή σεζόν. Αυτό ήταν το πρόβλημα μου στην Ολλανδία. Είχα πολλές καλές στιγμές αλλά όχι συνολικά καλές σεζόν. Στο Europa League έδωσα δυο ασίστ κόντρα στην Μπιλμπάο και σκόραρα κόντρα στη Ζενίτ με ένα υπέροχο γκολ, με το οποίο περάσαμε στην επόμενη φάση και η ομάδα πήρε πολλά λεφτά από αυτό. Σκόραρα κόντρα στην PSV, στην έδρα της Φέγενορντ, έπαιξα καλά κόντρα στον Άγιαξ αλλά δεν έκανα μια καλή, σταθερή σεζόν. Αν το είχα κάνει τότε θα ερχόταν μια καλή πρόταση από το εξωτερικό. Ο Γιάνσεν ήταν συμπαίκτης μου. Έκανε μια καλή σεζόν με 20 γκολ και τον αγόρασε η Τότεναμ. Αυτός θα μπορούσα να είμαι εγώ αν έκανα μια σεζόν με 15 γκολ. Θα μπορούσα να ήμουν εγώ αλλά είχα το μυαλό μου στο lifestyle και όχι στο ποδόσφαιρο. Μετανιώνω που δεν έδωσα στο κλαμπ περισσότερα. Ακόμα μιλάω με ανθρώπους από την ομάδα. Ήμασταν συμπαίκτες και φίλοι με τον Χατζηδιάκο.

Τι θυμάσαι από τον Χατζηδιάκο;

Ήταν νεαρός παίκτης που ανέβηκε από την ακαδημία. Άρεσε πολύ στην ομάδα αλλά για να πω την αλήθεια στην αρχή δεν ήταν καλός. Για ένα - δυο χρόνια. Δεν περίμενα να ανέβει στην πρώτη ομάδα αλλά έγινε πιο δυνατός, πιο ηγετικός, σταθερός και καλύτερος με την μπάλα. Έκανε φανταστική καριέρα στην Άλκμααρ και τώρα είναι στην Ιταλία και είναι διεθνής.

Τι έγινε μετά την Άλκμααρ;

Είχα υπογράψει πενταετές συμβόλαιο και ήμουν στον τρίτο μου χρόνο. Είχα προσφορές από την Μίντιλαντ αλλά δεν ήθελα να πάω στη Δανία. Ήθελα να πάω κάπου στην Ολλανδία. Το βιογραφικό μου δεν ήταν καλό. Οι αντίπαλοι προπονητές έρχονταν και μου μιλούσαν για να μου πουν πως ήμουν πολύ καλός. Ζήτησα να πάω δανεικός στη Χέρενφεν ή στη Χρόνιγκεν. Ο μάνατζερ μου είπε πως δεν μπορούσα να φύγω δανεικός. Δεν ξέρεις ποτέ τι γίνεται πίσω από κλειστές πόρτες με μάνατζερ και τεχνικούς διευθυντές. Ο μάνατζερ μου ήθελε να πάω κάπου με μεταγραφή για να πάει χρήματα. Αν έφευγα δανεικός δεν θα έπαιρνε τίποτα. Μου είπε πως είχε προσφορές από τη Νόρκεπινγκ και τη Χάμαρμπι. Του είπα πως δεν ήθελα να πάω στη Σουηδία. Του έλεγα να με πάει σε άλλη ομάδα στη Σουηδία και μου έλεγε πως δεν γίνεται. Είχα καλά ματς, καλό βιογραφικό, κάνε τη δουλειά σου! Ήμουν πολύ νευριασμένος μαζί του. Μου έλεγε πως δεν μπορούσαν να μου δώσουν όσα χρήματα μου έδινε η Άλκμααρ. Δεν είναι πως έπαιρνα και ένα εκατομμύριο. Θα πήγαινα και με 200-300.000 λιγότερα. Την επόμενη ημέρα με πήρε και μου είπε πως υπήρχαν μόνο η Νόρκεπινγκ και η Χάμαρμπι. Ως παιδί μπορείς μόνο να πιστέψεις αυτά που σου λέει, δεν μπορείς να πεις πως λέει ψέματα. Τι να κάνεις; Πρέπει να τον εμπιστευτείς. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το ξέρουν όλοι οι νεαροί ποδοσφαιριστές. Πρέπει να έχεις κάποιον δίπλα σου να σε προστατέψει. Πατέρα, μεγαλύτερο αδελφό, ξάδελφο ή κάτι τέτοιο.

Κάτι μου λέει πως τώρα δεν έχεις τον ίδιο μάνατζερ (γέλια).

Όχι. Συνεργαζόμασταν δέκα χρόνια αλλά μου έλεγε πολλές μαλ@@@@. Όταν μεγάλωσα και κατάλαβα πως δουλεύει η βιομηχανία του ποδοσφαίρου κατάλαβα πως μπορούσα να κάνω τις συμφωνίες μου μόνος μου. Αν η Πάφος θέλει να ανανεώσουμε τότε θα πάμε μαζί στο γραφείο να συζητήσουμε. Εκείνα τα χρόνια δεν ήξερα πώς δουλεύει αυτό. Πρέπει να έχεις ατζέντη αλλά πρέπει να έχεις και δίπλα σου και έναν δικό σου άνθρωπο που θέλει πραγματικά το καλύτερο για σένα. Η γυναίκα μου με ρωτούσε πώς γίνεται να έχω προτάσεις μόνο από Νόρκεπινγκ και Χάμαρμπι αφού τα πήγαινα καλά.

View this post on Instagram

A post shared by Muamer Tanković (@tankovic22)

Είχες παντρευτεί τότε;

Παντρεύτηκα όταν γύρισα στη Σουηδία. Γνώρισα τη σύζυγό μου τη δεύτερη χρονιά μου στην Ολλανδία, μετά από όλες τις μαλ@@@@ που έκανα στην πρώτη μου σεζόν. Πήγα στη Χάμαρμπι και μετά από πέντε μήνες παντρευτήκαμε. Παντρεύτηκα πολύ νέος, στα 22 μου χρόνια. Ίσως τότε να ήταν πιο συνηθισμένο, όμως με τα σημερινά δεδομένα ήμουν πολύ μικρός. Ευχαριστήθηκα τη ζωή τα προηγούμενα χρόνια και είπα πως έπρεπε να παντρευτώ αυτή τη γυναίκα. Πολύ όμορφη, έξυπνη, με υποστηρίζει, έχουμε την ίδια κουλτούρα, την ίδια θρησκεία, τον ίδιο τρόπο σκέψης. Γύρισα προς το Θεό και αυτός ήταν ο διακόπτης στη ζωή μου. Ο Θεός λέει να μην κάνω τις μαλ@@@@ που έκανα. Αρκετά. Τότε συγκεντρώθηκα πλήρως στο ποδόσφαιρο. Αφοσιώθηκα 100% στη Χάμαρμπι. Είπα στη γυναίκα μου ότι θα τα καταφέρω. Όταν τρώω κάτι κακό, κάποιο σνακ, το παίρνει και το πετάει. Ξέρει να μου δίνει κίνητρο. Ο πατέρας μου, ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του, μου έδινε κίνητρο με επιθετικό τρόπο και ήξερε πως έπρεπε να κάνει το ίδιο.

Στη Χάμαρμπι είχες αναδειχθεί μεταγραφή της σεζόν;

Ναι. Στο πρώτο μισό της σεζόν είχα σκαμπανεβάσματα, δεν τα πήγαινα τόσο καλά, όμως συνολικά στην πρώτη μου σεζόν τα πήγα καλά. Είχα σταθερή σεζόν για πρώτη φορά στην καριέρα μου. Τη δεύτερη χρονιά έκανα την «έκρηξη». Είχα 14 γκολ και οκτώ ασίστ. Ήμασταν ένα βαθμό πίσω από την πρώτη θέση στο πρωτάθλημα. Επέστρεψα και στην εθνική ομάδα.

Είχες παίξει στην εθνική με τον Ζλάταν;

Ναι, την πρώτη φορά που πήγα στα 19 μου. Ο Ζλάταν με έπεισε να επιλέξω τη Σουηδία ως εθνική ομάδα και όχι τη Βοσνία. Ήμουν σε δύσκολη θέση. Η Βοσνία είναι μέσα στο αίμα μου. Οι γονείς μου είναι από εκεί. Ο μακαρίτης ο πατέρας μου, έλεγε «γιε μου θέλω να παίξεις στη Βοσνία, είναι η χώρα σου». Αγαπώ τη Βοσνία και 100% είναι η χώρα μου αλλά η Σουηδία είναι επίσης η χώρα μου. Μερικές φορές το λέω αυτό σε κόσμο και δυσκολεύονται να το καταλάβουν. Γεννήθηκα στη Σουηδία. Στη Βοσνία είναι οι ρίζες μου. Πηγαίνω εκεί για να επισκεφτώ τα ξαδέλφια μου είναι. Είναι και η Βοσνία το σπίτι μου. Είχαμε παίξει με την U19 της Σουηδίας κόντρα στη Βοσνία, έκανα χατ τρικ και δεν το πανηγύρισα. Ήταν επώδυνο. Έπαιξα φανταστικά αλλά δεν μπορούσα να το χαρώ.

Μετά ήρθες στην Ελλάδα...

Στη Χάμαρμπι είχα πολλές και καλές επιλογές. Προτάσεις από την Ιταλία και τη Ρωσία. Είχα πάει στη Τζένοα, είχα κάνει ιατρικά και επί της ουσίας είχα τελειώσει τη μεταγραφή μου. Ήμουν έτοιμος να υπογράψω, μου είπαν πως τα ιατρικά μου πήγαν καλά και μετά... τίποτα! Πήρα τον ατζέντη μου και μου έλεγε πως δεν ξέρει. Είχα πρόταση από την Κράσνονταρ, με ήθελαν ομάδες από τη Γερμανία και την Αγγλία, όμως η ΑΕΚ επικοινώνησε μαζί μου πρώτη. Δεν ήμουν σίγουρος πως ήθελα να παίξω στο ελληνικό πρωτάθλημα. Προτιμούσα Serie A και La Liga. Έλεγα πως θα το σκεφτώ. Με πήραν δεύτερη φορά την επόμενη μεταγραφική περίοδο, το καλοκαίρι και ήμουν στο Κατάρ με την εθνική ομάδα της Σουηδίας. Ο Ίλια Ίβιτς με ρώτησε αν ήθελα να πάω στην ΑΕΚ και είπα πως δεν μπορούσα από τη στιγμή που ήμουν στο Κατάρ. Μου είπε να ταξιδέψω για να υπογράψω, όμως ήμουν πολύ τυπικός και ήθελα να το χειριστεί ο μάνατζερ μου. Του ήμουν πιστός. Βλακεία μου. Ήμουν πολύ αφελής. Εμπιστεύτηκα ανθρώπους που δεν έπρεπε.

Τον χειμώνα είχα έξι μήνες συμβόλαιο με τη Χάμαρμπι και μπορούσα να υπογράψω ως ελεύθερος αλλά δεν ήθελα. Ήθελα να περιμένω για προτάσεις το καλοκαίρι. Ήμουν «hot» όνομα και υπήρχε ενδιαφέρον από Ελλάδα, Τουρκία κλπ. Είπα πως αν με ήθελαν έπρεπε να πληρώσουν τη Χάμαρμπι επειδή ήθελα να πάρουν λεφτά. Είχα πει στον αθλητικό διευθυντή που τώρα είναι στην Ομόνοια πως ήθελα να πάρουν χρήματα επειδή αγαπώ αυτήν την ομάδα. Αν μπορείτε να πάρετε 200.000, εντάξει. Δεν ήθελα να μην πάρετε τίποτα. Είχα δυο προτάσεις, από δυο ομάδες του MLS και έδιναν στην ομάδα 500-600.000 αλλά δεν ήθελα να πάω στην Αμερική. Ήθελα να μείνω στην Ευρώπη. Μετά ήρθε ο κορονοϊός. Ευτυχώς δεν είχαμε τέτοιο πρόβλημα στη Σουηδία. Είχε όλος ο υπόλοιπος πλανήτης αλλά όχι η Σουηδία. Ήταν έξυπνοι οι Σουηδοί και δεν ανάγκασαν τον κόσμο να πάρει εμβόλια - όπως έπρεπε να γίνεται παντού - αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Είχα προτάσεις, είχα βγει MVP σε αγώνα της Σουηδίας και μετά ήρθε η πανδημία και όλα σταμάτησαν.

Περίμενα, έναν, δυο, τρεις μήνες και το συμβόλαιο μου είχε τελειώσει. Είχα προτάσεις αλλά δεν είχα αυτή τη μία ξεχωριστή πρόταση. Η προσφορά που είχα από την ΑΕΚ πριν έξι μήνες δεν ήταν ίδια με αυτή που μου έκαναν έξι μήνες μετά. Όταν μίλησα με την ΚΠΡ ήταν το ίδιο. Ήθελα να φύγω από τη Χάμαρμπι. Είχα κάνει τα πάντα για την ομάδα αυτά τα τρία χρόνια. Μπορεί να μην πήραμε το πρωτάθλημα αλλά φτάσαμε κοντά. Τότε είπα ναι στην ΑΕΚ.

«Στην ΑΕΚ μ' έλεγαν μ@λ@κ@ όταν τους έλεγα "πάμε να κάνουμε κάτι καλό"»

Πλως θυμάσαι τη μεταγραφή σου στην ΑΕΚ;

Ήταν τελευταίες ημέρες των μεταγραφών, τότε η περίοδος είχε πάρει παράταση λόγω κορονοϊού. Πήγα στην Αθήνα και υπέγραψα. Όπως είπα οι διαπραγματεύσεις που είχαμε έξι μήνες πριν, με αυτές που είχα έξι μήνες μετά ήταν διαφορετικές. Απλά πήρα αυτό που μου έδιναν. Ήξερα πως μπορούσα καλύτερα αλλά ήθελα να φύγω από τη Χάμαρμπι. Το μετανιώνω. Όχι, ότι πήγα στην ΑΕΚ. Ήταν εκπληκτικό που πήγα στην ΑΕΚ αλλά μετανιώνω τη στιγμή που πήγα εκεί. Τότε ήταν κλειστά τα γήπεδα λόγω του κορονοϊού οπότε την πρώτη χρονιά που έπαιζα δεν έζησα την εμπειρία της ατμόσφαιρας του κόσμου της ΑΕΚ για την οποία είχα ακούσει. Ίσως έπρεπε να είχα δεχτεί πριν έξι μήνες ή πριν ένα χρόνο που επίσης είχαν ενδιαφέρον.

Όταν έφτασα εκεί υπήρχε ένταση. Πήγα το βράδυ στα γραφεία της Χάμαρμπι για να υπογράψω τα χαρτιά. Μιλούσα με τον Ίλια Ίβιτς στο τηλέφωνο για το τι πρέπει να κάνω και πρόλαβα να υπογράψω το συμβόλαιο μου online. Δίνω τα εύσημα στη Χάμαρμπι επειδή ήταν πολύ επαγγελματίες. Μπορούσαν να ήταν μαλ@@@@ και να μη με βοηθούσαν. Χωρίς τη βοήθεια τους δεν θα πήγαινα στην ΑΕΚ.

Ήρθα στην ΑΕΚ και ένιωθα ότι το περιβάλλον ήταν πολύ τοξικό στην ομάδα. Ίσως και λόγω του κορονοϊού. Όταν χάναμε ένα παιχνίδι ήταν το τέλος του κόσμου. Όλα ήταν άσχημα. Επίσης εκείνη τη χρονιά ήταν άθλιος ο αγωνιστικός χώρος του ΟΑΚΑ. Το θυμάμαι επειδή έπαιζα σε τεχνητό χορτάρι στη Σουηδία και σε εκείνο το χορτάρι του ΟΑΚΑ δεν θα έβαζα ούτε την αγελάδα μου. Ήταν τραγικός αγωνιστικός χώρος και δεν είχαμε στο πλευρό μας τους οπαδούς. Ένα τόσο μεγάλο γήπεδο ήταν άδειο. Όλα ήταν κλειστά και δεν μπορούσα να απολαύσω την Ελλάδα. Πριν πάω στην ΑΕΚ είχα έρθει μια φορά στην Ελλάδα, στη Σαντορίνη με τη γυναίκα μου. Δεν μπορούσα εκείνη την περίοδο να ζήσω όσα είχα ακούσει λόγω του κορονοϊού. Δεν ήξερα πως υπάρχει κορονοϊός μέχρι που ήρθα στην Ελλάδα.

Δεν ήμουν χαρούμενος. Η γυναίκα μου ήταν μόνη της στο διαμέρισμα μας με το νεογέννητο μωρό μας. Ήταν πολύ δύσκολο γι' αυτήν. Εγώ ήμουν περισσότερο χρόνο με την ομάδα παρά με την οικογένεια μου. Πηγαίναμε στο ξενοδοχείο τις ημέρες πριν τους αγώνες και παίζαμε στο Europa League. Έξι μέρες ήμουν με την ομάδα και μια στο σπίτι με την οικογένεια μου. Η γυναίκα μου έκανε τα πάντα για να είμαι χαρούμενος. Στην ομάδα εργαζόμενοι και παίκτες ήταν αρνητικοί. Εγώ ήμουν θετικός άνθρωπος. Έλεγα πάμε να κάνουμε κάτι καλό αυτή τη σεζόν και που απάνταγαν: «Έλα ρε μαλ@@@».

Αλλά οι παίκτες ήταν φιλικοί μαζί σου;

Ναι πάρα πολύ φιλικοί. Ρε μαλ@@@ δεν ήμασταν κακοί. Όταν ήρθα ήμασταν δεύτεροι, δυο - τρεις πόντους μακριά από τον Ολυμπιακό. Τον χειμώνα απέλυσαν τον Μάσιμο Καρέρα, ενώ ήμασταν δεύτεροι, στο -3 από τον Ολυμπιακό. Χάσαμε από τον Παναθηναϊκό και οι οπαδοί ήρθαν να παραπονεθούν. Δεν το είχα ξαναδεί στη ζωή μου. «Έλα ρε, πως χάσατε με τους μικρούς του Παναθηναϊκού;», έλεγαν. Ομως και οι νεαροί παίκτες μπορούν να παίξουν ποδόσφαιρο. Στην Ελλάδα νομίζουν πως είναι κακό να έχεις νεαρούς παίκτες. Επειδή ο Παναθηναϊκός δεν ήταν καλός έπρεπε να νικήσουμε αλλά χάσαμε 2-1. Δεν ήμασταν καλοί σ' αυτό το ματς. Ήρθαν οι οπαδοί και δεν καταλάβαινα τίποτα. Ήταν η αρχή της σεζόν. Καταλαβαίνω στο τέλος της σεζόν να υπάρχει πίεση αλλά ήμασταν στην αρχή!

Μιλάω με παίκτες της ΑΕΚ, με τον Μάνταλο, τον Γκαρσία και ειδικά με τον Άμραμπατ. Ο Νόρντιν μου είπε πως τη χρονιά που πήρανε το νταμπλ το περιβάλλον ήταν top. Όλοι ήταν ενθουσιασμένοι, ήθελαν να προπονηθούν και να νικήσουν. Οι προπονήσεις είχαν πλάκα. Ο Αλμέιδα άλλαξε τα πάντα. Είμαι πολύ χαρούμενος που πήραν το νταμπλ.

Θα ήθελες να είσαι τώρα σε αυτήν την ΑΕΚ;

Ναι. Θα πήγαινα 10 φορές καλύτερα σε σχέση με το πως τα πήγα όταν ήμουν εκεί και την πρώτη σεζόν που έπαιξα τα πήγα καλά. Είχα οκτώ γκολ και επτά ασίστ. Πέτυχα γκολ από κόρνερ και σκόραρα κόντρα στη Λέστερ. Τη δεύτερη χρονιά όλα άλλαξαν. Νόμιζα ότι θα ήταν η χρονιά μου και δούλεψα σκληρά στην προετοιμασία. Είπα πως δεν θα έκανα τα λάθη που έκανα στην Άλκμααρ. Ήμουν αποφασισμένος και έτοιμος. Παίξαμε ένα φιλικό με τον Βόλο πριν την πρεμιέρα του πρωταθλήματος και έβαλα δυο γκολ. Αυτό που πήγε σκα@@ είναι ότι μείναμε εκτός Conference League από τον πρώτο γύρο μετά τον αποκλεισμό από τη Βελέζ Μόσταρ από τη Βοσνία. Είχαμε ένα μεγάλο μαύρο σύννεφο από πάνω μας. Όλοι ήταν αρνητικοί. «Αλλάξτε τους παίκτες. Έντεκα παίκτες μέσα, έντεκα παίκτες έξω». Να φύγουν όλοι οι περσινοί χωρίς να μετράει αν τα πήγες καλά ή άσχημα.

Ποια είναι η γνώμη σου για τον Καρέρα και τον Χιμένεθ;

Ο Καρέρα είναι καλός προπονητής για μένα. Δεν καταλαβαίνω γιατί έφυγε. Όταν μιλούσε στα αποδυτήρια φαινόταν πως είχε κουραστεί από αυτήν την κατάσταση να έρχεται το τέλος του κόσμου. Είχε πει ξεκάθαρα «αν θέλετε να φύγω, φεύγω. Δεν θα μείνω σε ομάδα που δεν με θέλει». Δεν ξέρω γιατί απολύθηκε. Ήμασταν στο -3 από τον Ολυμπιακό. Είχαμε ευκαιρία να χτίσουμε κάτι καλό με τον Καρέρα. Δεν παίζαμε τρομερό ποδόσφαιρο αλλά παίρναμε τους βαθμούς. Ήμασταν σταθεροί. Ίσως έφυγε επειδή δεν τα πήγαμε καλά στο Europa League, όπως περίμενε ο κόσμος.

Μετά ήρθε ο Μανόλο. Τότε τον γνώρισα πρώτη φορά. Δεν τον ήξερα. Ήταν μεγάλος θρύλος στη Σεβίλλη και ο προπονητής που κέρδισε το πρωτάθλημα με την ΑΕΚ το 2018 και το Κύπελλο Ελλάδας το 2011. Οι οπαδοί τον αγαπούσαν και τον στήριζαν. Είναι δύσκολο για οποιονδήποτε προπονητή να αναλαμβάνει στα μισά της σεζόν. Το καλύτερο είναι να αναλαμβάνεις από την προετοιμασία. Ο Μανόλο μπορούσε να κάνει καλή ομάδα αν έκανε μια προετοιμασία, όπως φάνηκε στο πρωτάθλημα του 2018. Τον χειμώνα είναι δύσκολο να αλλάζεις προπονήσεις, στυλ παιχνιδιού και παίκτες. Με τον Καρέρα πιστεύω πως μπορούσαμε να γίνουμε πρωταθλητές.

Είχες όνειρο να παίξεις στην «OPAP Arena»;

Γι' αυτό το νέο γήπεδο μιλούσαν συνεχώς. Μου έλεγαν πως θα είναι έτοιμο τον χειμώνα, μετά το καλοκαίρι, μετά πάλι τον χειμώνα και μετά το καλοκαίρι. Μέχρι τότε τελείωσε το συμβόλαιο μου και έφυγα. Εύχομαι να ήμουν στο περιβάλλον που ήταν η ΑΕΚ τη χρονιά που πήρε το νταμπλ. Νομίζω ότι κάθε πρώην παίκτης της ΑΕΚ θα ήθελε να ζήσει σε αυτό το περιβάλλον. Πήραν πρωτάθλημα, κύπελλο, πέρασαν στους ομίλους του Europa League και έφτασαν κοντά στο Champions League. Δεν κατάφερα να απολαύσω την Αθήνα. Στη δεύτερη χρονιά μου που ξαφνικά ο κορονοϊός εξαφανίστηκε δεν απολάμβανα το ποδόσφαιρο. Όταν απολαμβάνεις το ποδόσφαιρο απολαμβάνεις και την υπόλοιπη ζωή. Όταν δεν απολαμβάνεις ποδόσφαιρο και δεν παίζεις δεν μπορείς να βγεις έξω και να το χαρείς. Αν κερδίζεις και όλα πάνε καλά κάνεις ό,τι θέλεις. Εύχομαι να ήμουν εκεί στις καλές στιγμές. Ίσως έπρεπε να πάω νωρίτερα ή μια σεζόν αργότερα.

Πώς είναι στην Πάφο τα πράγματα;

Όλα είναι σχέδιο του Θεού. Κανείς δεν κάνει σχέδια καλύτερα από τον Θεό. Τώρα είμαι στην Πάφο, παίζω καλά και είμαι χαρούμενος. Η γυναίκα μου απολαμβάνει τη ζωή, τα παιδιά μου είναι χαρούμενα και έχουν φίλους. Παλεύουμε για τίτλους και έχουμε καλές εγκαταστάσεις. Αυτή η ομάδα είναι elite. Της λείπει μόνο το γήπεδό της.