Yamaha Tracer 9 GT: 1.000 χιλιόμετρα έτσι, για την όρεξη

Ας δούμε όμως πως φτάσαμε ως εδώ: Πριν πολλές δεκαετίες η Yamaha αμφισβήτησε την πρακτικότητα των adventure μοτοσυκλετών και με μια απόφαση σοκ για εκείνη την εποχή κατήργησε τη Super Tenere 750 και στη θέση της τοποθέτησε την καθαρά ασφάλτινη TDM. Mια μοτοσυκλέτα που δημιούργησε το δικό της πιστό κοινό.

Στις μέρες μας παρά το μεγάλο ενδιαφέρον για τα adventure δίτροχα η Yamaha για μια ακόμη φορά χαράζει το δικό της δρόμο, προσφέροντας μια ασφάλτινη sport adventure εκδοχή, υπό τη μορφή της Tracer 9 GT. Φυσικά η ιαπωνική εταιρία δεν σνομπάρει τα εν λόγω μοντέλα, καθώς πολύ έξυπνα επανάφερε την Tenere σε μια κατηγορία που ουσιαστικά έπαιζε μόνη της, ενώ το δικύλινδρο χωμάτινο μοντέλο της αποδείχτηκε πολύ πιο εύχρηστο και απολαυστικό από τα μεγάλα μαστόδοντα, σημειώνοντας εμπορική επιτυχία.

Η Tracer λοιπόν είναι η πρόταση για αυτούς που αναζητούν μια μοτοσυκλέτα για ταξίδια, βόλτες αλλά και καθημερινή χρήση. Και φυσικά το γρήγορο ταξίδι μέχρι την πόλη των Ιωαννίνων, και συγκεκριμένα στην pizzeria «Il Pazzo», για μια από τις καλύτερες πίτσες που έχω δοκιμάσει. Ή απλά ως δικαιολογία για μια γρήγορη και μεγάλη βόλτα με το λευκό Yamaha Tracer 9 GT που βρισκόταν στο γκαράζ του gmotion.

Με συνοπτικές διαδικασίες βρέθηκα στον αυτοκινητόδρομο για Πάτρα, και από εκεί μέσω της γέφυρας Χαρίλαος Τρικούπης στην Ιόνια Οδό, που έχει κάνει την προσέγγιση της Ηπείρου μια εύκολη και ασφαλή υπόθεση. Όπως είναι φυσικό η Tracer 9 ταξιδεύει με μεγάλη άνεση στον αυτοκινητόδρομο καθώς η μεγάλη ρυθμιζόμενη ζελατίνα προστατεύει πλήρως τον αναβάτη, ενώ το cruise control κάνει τα πράγματα ακόμα πιο εύκολα. Ο ασφάλτινος χαρακτήρας της Tracer 9 στις μεγάλες ταχύτητες της δίνει πλεονέκτημα σε σχέση με τα adventure μοντέλα που χρησιμοποιούν «μικτά» ελαστικά αλλά έχουν και ψηλότερο κέντρο βάρος. Έτσι εάν κάποιος διακινδυνέψει να πιαστεί από τα ραντάρ, μπορεί να διανύσει σε αρκετά μικρό χρόνο τη συγκεκριμένη απόσταση.

Έφτασα νωρίς το μεσημέρι στα Ιωάννινα και μετά από μία ακόμα επίσκεψη στο βενζινάδικο, βρέθηκα στο Il Pazzo απολαμβάνοντας μια πίτσα -ίσως και δύο, δεν θυμάμαι- με μανιτάρια και τρούφα, χωρίς να μπορώ να πιστέψω ότι πριν από τρεισήμισι ώρες βρισκόμουν στην Αθήνα. Όσον αφορά στην οδήγηση όμως, το κυρίως πιάτο ήταν μετά την πίτσα, καθώς η επιστροφή έγινε από Τρίκαλα μέσω του φημισμένου περάσματος Μπάρος. Δηλαδή μιας διαδρομής διακοσίων σαράντα χιλιομέτρων χωρίς ευθείες, γεμάτης στροφές και με αρκετές χιλιάδες μέτρα υψομετρικά.

Αν ο ασφάλτινος χαρακτήρας κάνει την Tracer 9 GT να υπερέχει στον αυτοκινητόδρομο, στο ατελείωτο αυτό ορεινό στροφιλίκι κανένα adventure μαστόδοντο δεν μπορεί να ακολουθήσει τη μοτοσυκλέτα της Yamaha. Κατ' αρχάς το χαμηλό κέντρο βάρους -η μοτοσυκλέτα αν και με όρθια θέση οδήγησης μοιάζει να «σέρνεται» στην άσφαλτο- το μικρότερο συνολικό βάρος κατά 20 και πλέον κιλά, τα ασφάλτινα ελαστικά/τροχοί και πάνω απ΄ όλα οι ηλεκτρονικές αναρτήσεις της Kayaba, δημιουργούν ένα άψογο σχεδόν σύνολο που δεν θα κουράσει όσο δύσκολη και αν είναι η διαδρομή.

Μεγάλο μέρος ευθύνης στην απόλαυση της οδήγησης έχει ωστόσο και ο κινητήρας, μια ακόμα διαφοροποίηση της Yamaha απέναντι στον ανταγωνισμό. Η επιλογή του τρικύλινδρου τη δικαιώνει απόλυτα, καθώς διαθέτει αρκετή δύναμη (119 ίπποι από 890 κυβικά) αλλά και γραμμική απόδοση από χαμηλά ώστε να ταιριάζει σε όλες τις χρήσεις.

Μετά το πρώτο ορεινό πέρασμα κατέβηκα έως τον Άραχθο ποταμό, για να ανηφορίσω ξανά με το τοπίο να μεταλλάσσεται από τις απότομες βραχώδεις πλαγιές σε ένα πανέμορφο δάσος από έλατα, που με συνόδευσε σχεδόν μέχρι το καταφύγιο στα Πράμαντα. Εκεί έκανα μια στάση για να απολαύσω τη θέα και ένα δροσερό αναψυκτικό και συνέχισα προς Καλαρρύτες.

Εδώ θα πρέπει να αναφέρω ότι τα δύο χιλιόμετρα χωματόδρομου που συνάντησα πηγαίνοντας προς το καταφύγιο δεν προβλημάτισαν καθόλου την Yamaha Tracer 9 GT. Οι ηλεκτρονικά ρυθμιζόμενες αναρτήσεις έκαναν όλη τη δουλειά απορροφώντας κάθε ανωμαλία, και μόνο τα όρια των ελαστικών θα δυσκολέψουν κάποιον που θα θελήσει να περάσει σβέλτα ένα βατό χωματόδρομο.

Το ατελείωτο roller coaster συνεχίστηκε με γρήγορο ρυθμό, καθώς η Tracer 9 έχει ένα έντονο sport dna στην κατασκευή της και μπορεί να κινηθεί γρήγορα αλλά και με αρκετά μεγάλη ασφάλεια. Το στιβαρό πλαίσιο και οι αναρτήσεις κάνουν όλη τη διαφορά και είναι ο βασικός λόγος που θα επιλέξει κάποιος την έκδοση GT. Ενώ σου δίνουν την αίσθηση ότι είναι υπερβολικά άνετες, μόλις φτάσεις στη στροφή αλλάζουν χαρακτηριστικά και νοιώθεις τη μοτοσυκλέτα κυριολεκτικά βιδωμένη στην άσφαλτο. Παράλληλα το σύστημα QSS επιτρέπει να ανεβοκατεβάζεις χωρίς το συμπλέκτη διατηρώντας το γκάζι ανοικτό, ελέγχοντας καλύτερα τη μοτοσυκλέτα στην είσοδο αλλά και κατά τη διάρκεια της στροφής. Ένα σύστημα που με βοήθησε πολύ ώστε παρά τις εκατοντάδες αλλαγές σχέσεων, να μην χρησιμοποιήσω το συμπλέκτη για πάνω από 200 χιλιόμετρα σε αυτή τη διαδρομή.

Η άφιξη στο πέρασμα του Μπάρου έγινε λίγο πριν ο ήλιος κρυφτεί από τις ψηλές βουνοκορφές. Και το οδήγημα σταμάτησε αναγκαστικά καθώς είναι αδύνατο να βρεθείς σε αυτό το μέρος και να μην εντυπωσιαστείς από την άγρια ομορφιά του. Ένα αλπικό τοπίο στο κέντρο τις Ελλάδας με τα βουνά χωρίς δέντρα να φτάνουν μέχρι εκεί που βλέπει το μάτι σου, σε ένα καταπράσινο χρώμα. Ο δρόμος ανηφορίζει και κατηφορίζει στις πλαγιές σαν ένα ατελείωτο φίδι.

Μετά τον Μπάρο το τοπίο αλλάζει για μια ακόμη φορά με το δάσος από έλατα να κάνει πάλι την εμφάνισή του, πριν αρχίσω να κατηφορίζω προς τα Τρίκαλα και τον θεσσαλικό κάμπο, ώστε να ακολουθήσω τον αυτοκινητόδρομο για την επιστροφή στην Αθήνα.

H άφιξη στην πρωτεύουσα σήμανε 1.050 χιλιόμετρα περισσότερα στο κοντέρ της Tracer 9 GT και μπορώ να πω ότι η κούραση ήταν αρκετή, καθώς αυτή η ημερήσια «βόλτα» είναι extreme για τις αρκετές δεκαετίες που έχω πλέον τικάρει στο ημερολόγιο της ύπαρξής μου. Από την άλλη πλευρά η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα έκανε τα πάντα για να με κρατήσει όσο το δυνατόν πιο ξεκούραστο και πραγματικά δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια άλλη που θα τα κατάφερνε καλύτερα σε αυτή τη διαδρομή. Με δεδομένο ότι το οδηγικό μου παλμαρέ περιλαμβάνει πολλές εκατοντάδες δίκυκλα, αν όχι χιλιάδες.

Με κόστος αγοράς στα 14.990 € η Yamaha Tracer 9 GT είναι και μία απολύτως «best value for money» μοτοσυκλέτα, καθώς συγκρινόμενη με τα adventure μοντέλα του ανταγωνισμού κοστίζει σημαντικά λιγότερο. Ταυτόχρονα όμως προσφέρει πολλά περισσότερα και αυτό εξηγεί άλλωστε και τη μεγάλη της εμπορική επιτυχία. Ο μόνος λόγος λοιπόν για να μην υποκύψεις στην γοητεία της είναι η ύπαρξη της... Yamaha Tracer 9 GT +, η οποία διαθέτει επιπρόσθετα στον εξοπλισμό της το Adaptive Cruise Control -για ακόμα μεγαλύτερη ευκολία και ασφάλεια- αλλά και την TFT οθόνη 7 ιντσών. Πείνασα πάλι...