Χαράλαμπος Ταϊγανίδης στο Gazzetta: «Είχα δώσει όρκο στον εαυτό μου πως μπορώ να τα καταφέρω, τα όνειρα όρια δεν έχουν»
Όρια. Αυτά που βρίσκονται στην άκρη, σε ένα ακρότατο σημείο.
Συνήθως, η “άκρη” αυτή είναι στο μυαλό μας, πίσω πίσω σε ένα σκοτεινό σημείο, κοντά στο υποσυνείδητό μας και τα όρια κρύβονται εκεί. Μόνο μια στιγμή έχουμε που τα όρια σταματούν να υπάρχουν και είναι όλα φωτεινά: η στιγμή που ονειρευόμαστε. Τα όνειρα δεν έχουν σκοτάδια, δεν έχουν άκρες, δεν έχουν όρια. Έχουν μόνο φως κι απέραντη ελπίδα, κρύβουν θάρρος και τόλμη, επιμονή, υπομονή. Είναι οι ενδόμυχες επιθυμίες μας, οι μεγάλες μας σκέψεις, όσα μπορεί να μην τολμήσουμε ποτέ. Ή…
Ή όσα θα τολμήσουμε και θα μας φέρουν κι εμάς στο φως. Όσα θα δούμε πως άξιζαν τον κόπο, πως όταν τα πραγματοποιήσαμε ήταν ομορφότερα από όταν τα ονειρευόμασταν. Όσα θα μας κάνουν να νιώσουμε πιο δυνατοί, πιο ευτυχισμένοι, ο εαυτός μας. Όσα ήταν αρκετά τυχερός να ζήσει ο Χαράλαμπος Ταϊγανίδης.
Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη, αποφάσισε να ασχοληθεί με την κολύμβηση, γιατί φοβόταν το νερό και ήθελε να ξεπεράσει αυτόν τον φόβο. Με απαράμιλλο θάρρος νίκησε τον φόβο του και έφτασε στο άλλο… άκρο, αφού έγινε πρωταθλητής στην κολύμβηση, έχοντας μάλιστα και πανελλήνια ρεκόρ. Ένα νοητό όριο είχε σπάσει.
Στα 23 του, κλήθηκε να αντιμετωπίσει το σκοτάδι. Άρχισαν να εμφανίζονται προβλήματα όρασης και προέκυψε πως πάσχει από ατροφία του οπτικού νεύρου. Σε μία ηλικία που κανείς νιώθει ανίκητος, πως τίποτα δεν τον σταματά, η αναπηρία στα μάτια θα μπορούσε να σταθεί ένα μεγάλο εμπόδιο. Όμως όχι για εκείον. Πως να πεις σε έναν 23χρονο, άλλωστε, πως πλέον δεν μπορεί να κάνει αυτό που θέλει και αγαπά; Δεν γίνεται. Με πείσμα και πολλή προσπάθεια, και με τη στήριξη των δικών του ανθρώπων και του προπονητή του, επέστρεψε στις πισίνες και έβγαινε κάθε φορά από αυτές νικητής. Άλλο ένα όριο έσπασε και η καριέρα ως Παραολυμπιονίκης ξεκίνησε.
Αθήνα 2004, Πεκίνο 2008, Ρίο 2016 και Τόκιο 2020. Πέντε συμμετοχές σε Παραολυμπιακούς Αγώνες, 10 Παραολυμπιακά μετάλλια (4 χρυσά, 4 αργυρά, 2 χάλκινα), αμέτρητα συναισθήματα, αμέτρητες νίκες, αμέτρητα όνειρα. Το 2021 είπε το αντίο του στην αγωνιστική δράση όμως ποτέ στο κολύμπι. Το νερό είχε γίνει πια το φυσικό του περιβάλλον.
Για μία ακόμη φορά, ο Χαράλαμπος Ταϊγανίδης φτάνει στα όρια αφού όπως λέει ο ίδιος «Τα όνειρα, όρια δεν έχουν». Στο πλαίσιο του προγράμματος της Κωτσόβολος «Τεχνολογία χωρίς Εμπόδια» μέσα από το οποίο φροντίζει η τεχνολογία να είναι προσβάσιμη σε όλους, διευκολύνοντας τα άτομα με αναπηρίες να έχουν μία καλύτερη ζωή, η εταιρεία στήριξε περήφανα ως Μεγάλος Χορηγός τον Παραολυμπιονίκη Χαράλαμπο Ταϊγανίδη να ξεπεράσει τους φόβους του και να κατακτήσει τα όνειρά του, μέσα από το μοναδικό εγχείρημά του, να κολυμπήσει 250χλμ. σε ανοιχτή θάλασσα.
Κολυμπώντας στην ανοιχτή θάλασσα στη Βόρεια Κρήτη, ξεκινώντας από τα Χανιά και φτάνοντας στη Σητεία, μία απόσταση 250χλμ, έφερε εις πέρας μια ακόμη πρόκληση και πρωταγωνίστησε στο μοναδικό ντοκιμαντέρ με τίτλο “ΔΥΝΑΤΟΣ”, με την υποστήριξη της Κωτσόβολος.
Η Κωτσόβολος βρέθηκε δίπλα στον Χαράλαμπο Ταϊγανίδη σε κάθε στάδιο της προετοιμασίας του, μέχρι και την ολοκλήρωση του εγχειρήματος, κατά τη διάρκεια τόσο της προσπάθειάς του, όσο και της προετοιμασίας του, το συνεργείο της εταιρείας τον ακολούθησε και κινηματογράφησε όλο το ταξίδι της προσπάθειας του μέχρι και τον τερματισμό.
Ο Χαράλαμπος Ταϊγανίδης, ο Γιώργος Αδάμ, προπονητής του Χαράλαμπου, αλλά και ένας από τους δημιουργούς του ντοκιμαντέρ, ο σκηνοθέτης Άλεξ Αλεξόπουλος, μίλησαν στο Gazzetta γι' αυτή την ξεχωριστή εμπειρία και μοίρασαν λίγη έμπνευση.
Ο φόβος, η αλλαγή, τα όρια, η αποθέωση...
«Κάθε αρχή και δύσκολη», λέει ο Ταϊγανίδης όταν εξηγεί πώς τελικά καταπολέμησε τον φόβο του για το νερό όταν ήταν μικρός, και συνεχίζει: «Σε αυτό με βοήθησε η οικογένειά μου και οι προπονητές μου. Οι προκλήσεις πολλές, από τη μία να ξεπεράσω τον φόβο μου και από την άλλη να αποδώσω κι ως αθλητής. Η υπομονή, η επιμονή και η δύναμη της θέλησης ήταν παράγοντες που με βοήθησαν να τον μετατρέψω σε πρόκληση και να πω «Είμαι εδώ, εγώ θα σε φοβίσω». Το turning point ήταν η στιγμή που κατάλαβα ότι όλα είναι στο μυαλό μου και ότι τα όνειρα, όρια δεν έχουν και για να το πετύχω αυτό θα πρέπει να αφήσω πίσω καθετί που αποτελούσε τροχοπέδη στην επίτευξη των ονείρων μου».
Πόσο δύσκολη ήταν, όμως, η αναγκαία αλλαγή που του επιβλήθηκε αργότερα όταν τελικά έγινε η διάγνωση για την πάθηση στα μάτια του; «Η αλήθεια είναι ότι ήταν μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή μου την οποία όμως δεν άφησα να με επηρεάσει, όσο ήταν δυνατόν στην αρχή γιατί ήμουν και 23 χρονών. Είπα ότι τώρα αυτό είναι, θα πρέπει να προχωρήσουμε μαζί και να που το ταξίδι μας ήταν γεμάτο και όμορφο. Στις πρώτες προπονήσεις έπρεπε να διαχειριστώ εκτός από την ίδια την προπόνηση και την προσαρμογή μου στα νέα δεδομένα που είχε επιφέρει η μεγάλη αυτή αλλαγή. Περνώντας όμως ο καιρός και βρίσκοντας τις ισορροπίες μου η προπόνηση άρχισε να παίρνει τους πρότερους ρυθμούς της.
Η προπόνηση είναι σχεδόν ίδια, διαφέρει όμως κατά τη διάρκεια της προπόνησης. Πολλές φορές κολυμπάω μόνος στη διαδρομή μου ώστε να μην έχω άλλους αθλητές και πέφτω πάνω τους, άλλες φορές κολυμπάμε παράλληλα ώστε να έχω μια πορεία και όχι πολύ κόσμο στη λωρίδα μου. Πάντα έχω δίπλα μου έναν συναθλητή ή τον προπονητή μου ώστε να μου λέει τους χρόνους και τα stop που θα πρέπει να κάνω κατά τη διάρκεια της προπόνησης».
Ανάμεσα στις λέξεις του διακρίνει κανείς το πείσμα και την ατέρμονη θέλησή του, για νέες προκλήσεις, για νέες δοκιμασίες, για εκείνα που οι άλλοι του είπαν πως δεν μπορεί να κάνει. Αυτός ο τρόπος σκέψης τον έφτασε σε μία τεράστια στιγμή. Το 2004, όταν η χώρα μας και συγκεκριμένα η Αθήνα φιλοξένησαν τους Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς Αγώνες, ο Ταϊγανίδης βίωσε το απόλυτο. Στέφθηκε χρυσός Παραολυμπιονίκης μπροστά στο κοινό της πατρίδας του. Ακολούθησαν ακόμη τέσσερις συμμετοχές σε Παραολυμπιακούς, ένα μοναδικό ταξίδι από το οποίο ο Έλληνας πρωταθλητής, αν πρέπει να ξεχωρίσει στιγμές, κρατά περισσότερο την "είσοδο" και την "έξοδό" του από την αγωνιστική κολύμβηση: «Φυσικά και ξεχωρίζω την Αθήνα το 2004! Όχι μόνο γιατί αποτέλεσε την αρχή μιας λαμπρής καριέρας αλλά γιατί αυτή η αρχή έγινε μέσα στη χώρα μου. Είναι τρομερή εμπειρία να αγωνίζεσαι σε μια τόσο μεγάλη διοργάνωση που γίνεται στη χώρα σου, με τις κερκίδες γεμάτες Έλληνες να φωνάζουν το όνομα σου και να τραγουδάνε μαζί σου τον εθνικό ύμνο.
Ξεχωρίζω όμως και την τελευταία μου κούρσα στο Τόκιο. Εκεί η συγκίνηση ήταν διαφορετική, ήταν η ολοκλήρωση ενός κύκλου, ήταν το κύκνειο άσμα ενός πολύ μεγάλου κομματιού της ζωής μου που μόνο ωραίες στιγμές έχει χαράξει στην ψυχή και το μυαλό μου».
Τα όνειρα, όρια δεν έχουν
Κάπως έτσι, το μότο της ζωής του έγινε «Τα όνειρα, όρια δεν έχουν». Όταν κλείνεις τα μάτια και ονειρεύεσαι, το ταξίδι του μυαλού θα έπρεπε να είναι απέραντο, να μην βλέπει τέλος, να μην αναγνωρίζει όρια. Και έτσι ακριβώς ζει ο Χαράλαμπος Ταϊγανίδης.
250χλμ σε ανοιχτή θάλασσα, κάτω από οποιαδήποτε καιρική συνθήκη ξημέρωνε. Ήταν αποφασισμένος να φτάσει στον τερματισμό, είχε δώσει όρκο στον εαυτό του να τα καταφέρει:
«Η δυσκολότερη στιγμή αυτής της πρόκλησης ήταν από το Ρέθυμνο στο Μπαλί που αντιμετωπίσαμε δύσκολο καιρό, δυνατά ρεύματα και κύματα. Ήταν τόσο δύσκολα τα νερά που έφυγαν τα ιστιοπλοϊκά και έμεινα με το φουσκωτό δίπλα μου. Ήταν μια απόσταση κοντά στα 35χλμ που ήταν τόσο δύσκολο και πρωτόγνωρο για όλη την ομάδα.
Ως χαρούμενη ανάμνηση θα κρατήσω τον τερματισμό μου, που αντίκρισα παρά πολύ κόσμο πολλά παιδιά να κρατάνε μεγάλα πανιά που έγραφαν «Τα όνειρα όρια δεν έχουν» και ότι κράτησα την υπόσχεση που είχα δώσει σε όλους ότι θα τα καταφέρω. Τα δάκρυα της ομάδας μου και τον όρκο που είχα δώσει στον εαυτό μου, ότι μπορώ να τα καταφέρω.
Χαίρομαι ιδιαίτερα που είχα στο πλευρό μου την Κωτσόβολος, που στηρίζει όλους τους ανθρώπους, χωρίς διακρίσεις, μέσα από δράσεις για μία καλύτερη ζωή.
Στους χορηγούς AMINO ANIMO, Physis Laboratory, Μητροπολιτικό Κολλέγιο, Piraeus Metropolitan General, Sailingtrips.gr, Στέγη Βιτσέντζος Κορνάρος, στον καθένα χωριστά που συνέβαλε σε αυτήν την προσπάθεια,που από προσωπική έγινε ομαδική και ένα απλό όνειρο έγινε όνειρο πολλών. Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!».
Ο προπονητής του, Γιώργος Αδάμ, βρέθηκε δίπλα του σε όλο αυτό το εγχείρημα, τον στήριξε, τον συμβούλεψε όποτε χρειαζόταν και μιλώντας στο Gazzetta αποκαλύπτει πως αυτόν τον αθλητή έχει πάρει την πιο πολύτιμη συμβουλή της ζωής:
«Σπουδαίος τόσο ως αθλητής όσο και ως άνθρωπος. Για να φτάσεις σε τόσο υψηλά επίπεδα απόδοσης χρειάζεται να αναδείξεις τις καλύτερες πτυχές του εαυτού σου. Ο αθλητής και άνθρωπος, Χαράλαμπος Ταϊγανίδης, έχει καταφέρει μέσα από όλη του την πορεία στον αθλητισμό να ξεπεράσει τον εαυτό του και να στείλει το μήνυμα ότι ακόμα και αυτό που φαντάζει αδύνατο μπορεί να κατακτηθεί αρκεί να παλεύουμε συνεχώς και να μην τα παρατάμε.
Η σκέψη μου, όσο ο Χαράλαμπος διένυε τα 250χλμ στη θάλασσα, ήταν πως ένας αθλητής με ατσάλινη θέληση και όνειρο να πετύχει κάτι αδύνατο παλεύει σε ένα απρόβλεπτο περιβάλλον και θα τα καταφέρει. Η δικιά μου συμβολή ήταν περισσότερο να τον εμψυχώνω στις δύσκολες στιγμές αν και ο ίδιος ήταν, σωματικά και πνευματικά, πολύ δυνατός.
Η σημαντικότερη συμβουλή που έχω πάρει από τον Χαράλαμπο είναι ότι το φαινομενικά αδύνατο και ακατόρθωτο μπορεί να πραγματοποιηθεί όταν παλεύεις για τα όνειρα σου, όταν προσπαθείς και δίνεις όλο σου το είναι όλη σου την ενέργεια για να πετύχεις έναν στόχο. Και δεν τα παρατάς ποτέ!».
«Μέσα από την ιστορία του Χαράλαμπου να δείξουμε ότι με πίστη μπορούμε να ξεπεράσουμε κάθε εμπόδιο»
Ο σκηνοθέτης του ντοκιματέρ της Κωτσόβολος "ΔΥΝΑΤΟΣ", Άλεξ Αλεξόπουλος, βρέθηκε δίπλα στον πρωταθλητή της κολύμβησης από την πρώτη στιγμή της προετοιμασίας του ως το τέλος της διαδρομής. Από την αποδοχή της πρόκλησης, ως το «τα καταφέραμε» που είπε ο ίδιος στον τερματισμό. Ο Άλεξ Αλεξόπουλος, μιλώντας στο Gazzetta, τονίζει πως το συγκεκριμένο project ξεχωρίζει λόγω της συναισθηματικής βαρύτητας που έχει αλλά και του τόσο σημαντικού νοήματος που μεταφέρει:
«Η συναναστροφή με τον Χαράλαμπο Ταϊγανίδη ήταν μια ανεπανάληπτη εμπειρία που με γέμισε με δέος και θαυμασμό. Από την πρώτη στιγμή, αντιλήφθηκα ότι έχω να κάνω με έναν άνθρωπο που δεν αφήνει τίποτα να σταθεί εμπόδιο στον δρόμο του. Η δύναμη της θέλησής του και η αδιάκοπη επιμονή του να πετύχει τους στόχους του αντικατοπτριζόταν σε κάθε του κίνηση και λόγο. Το μεγαλύτερο δίδαγμα που αποκόμισα ήταν ότι η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται μόνο στη σωματική ικανότητα αλλά κυρίως στην ψυχική αντοχή και στην αδιάκοπη πίστη στον εαυτό μας. Ξεχώρισα στον Χαράλαμπο την ικανότητά του να εμπνέει και να παρακινεί τους γύρω του, μετατρέποντας την προσωπική του προσπάθεια σε ένα καθολικό μήνυμα ελπίδας και θάρρους.
Το βαθύτερο νόημα αυτής της προσπάθειας είναι ότι τα όρια και οι περιορισμοί είναι περισσότερο στο μυαλό μας παρά στην πραγματικότητα. Μέσα από την ιστορία του Χαράλαμπου, θέλαμε να δείξουμε ότι με πίστη, υπομονή και επιμονή, μπορούμε να ξεπεράσουμε κάθε εμπόδιο. Το πιο όμορφο σημείο του ντοκιμαντέρ για μένα είναι η στιγμή που ο Χαράλαμπος ολοκληρώνει την κολύμβηση, νιώθοντας την ικανοποίηση και τη χαρά της επίτευξης ενός μεγάλου στόχου. Αυτή η στιγμή συνοψίζει όλη την προσπάθεια, τις δυσκολίες, αλλά και την ανυπέρβλητη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης.
Αυτή η δουλειά σίγουρα ξεχωρίζει από τις προηγούμενες που έχω κάνει. Ο λόγος που την κάνει να ξεχωρίζει είναι η συναισθηματική της βαρύτητα και το ισχυρό μήνυμα που μεταφέρει. Εργάστηκα πάνω σε ένα θέμα που δεν αφορά μόνο τον αθλητισμό, αλλά την ίδια τη ζωή και την ανθρώπινη φύση. Το να μπορέσω να καταγράψω και να μεταφέρω στο κοινό την ιστορία ενός ατόμου που ξεπερνά τα όρια του και εμπνέει με την προσπάθειά του ήταν προνόμιο για μένα. Νιώθω βαθιά ευγνωμοσύνη προς την Κωτσόβολος που μου έδωσε αυτή την ευκαιρία. Η υποστήριξη της εταιρείας σε τέτοιες πρωτοβουλίες δείχνει τη δέσμευσή της στην προώθηση σημαντικών μηνυμάτων, αξιών και πρωτοβουλιών. Αυτό με κάνει να αισθάνομαι υπερήφανος που είμαι μέλος αυτής της ομάδας και με παρακινεί να συνεχίσω να δουλεύω σε projects που έχουν ουσιαστικό αντίκτυπο».
«Να παλεύεις για τη ζωή σου και να μην τα παρατάς»
Χαράλαμπε, αν έπρεπε να δώσεις μία συμβουλή σε ένα παιδί με αναπηρία που λατρεύει τον αθλητισμό και κάνει μεγάλα όνειρα, ποια θα ήταν αυτή;
«Μπροστά μας βρίσκονται όλα όσα ονειρευόμαστε. Να πιστέψουμε στον εαυτό μας, στην καρδιά μας, στη φωνή που ακούμε μέσα μας, στη δύναμή μας. Η ζωή κινείται προς τα εμπρός, στο αύριο και στο κάθε αύριο. Το σήμερα δεν αποδέχεται τις επιτυχίες του εχθές και το αύριο τις επιτυχίες του σήμερα».
Κι όταν σου πούνε «δεν μπορείς», εσύ χαμογέλα, και δείξε τους πώς γίνεται! Σε όσους σου λένε «δεν μπορείς» να απαντάς «κοίτα με». Την πλάτη σου μονάχα να τους δείχνεις και βιαστικά να φεύγεις. Να παλεύεις για όσα θες κι αγαπάς. Να παλεύεις για τη ζωή σου και να μην τα παρατάς. Κι όταν θα σε ρωτάνε «πώς τα κατάφερες;» να απαντάς «δεν τα παράτησα».
Τα όνειρα, όρια δεν έχουν».
Αdvertorial
