Ταρίκ Τισουντάλι: Ενας αυτοδίδακτος «αρτίστας» της πλατείας στον ΠΑΟΚ (vids)
Ο Τάρικ Τισουντάλι δεν το έκρυψε ποτέ: Δεν νιώθει απλώς ένας ποδοσφαιριστής. Μέσα του νιώθει ένας διασκεδαστής με την στρογγυλή θεά στα πόδια του. Αισθάνεται βαθιά την ανάγκη να ψυχαγωγήσει όσους πλήρωσαν εισιτήριο, νιώθει το ποδόσφαιρο περισσότερο ως θέαμα.
Στο Βέλγιο του έδωσαν το προσωνύμιο «The Magician» ή «Tita Tovenaar» από τη φημισμένη παιδική σειρά (ο Tita Tovenaar είναι ένας μάγος με μια άτακτη κόρη που πάντα μπλέκει σε μπελάδες) σε Ολλανδία και Βέλγιο, ενώ ο Τύπος τον αποκαλούσε «Ti, Ta, Tarik», λόγω των ζογκλερικών του με την μπάλα.
Τισουντάλι analysis: «Να περιμένετε ουσία και θέαμα από τον… Ti, Ta, Tarik»!
«Ταρίκ, στην Ελλάδα υπάρχει μια κουβέντα γύρω από τη θέση που αγωνίζεσαι. Είσαι επιθετικός, είσαι εξτρέμ;». Η ερώτηση στην πρώτη συνέντευξη που παραχώρησε στο επίσημο κανάλι του ΠΑΟΚ, είχε μπόλικη δόση απορίας για το ποιος είναι, εν τέλει, ο Ολλανδός, με καταγωγή και υπηκοότητα από το Μαρόκο, που φλέρταρε για πρώτη φορά με τους σημερινούς Πρωταθλητές Ελλάδας πριν από οκτώ χρόνια και επιτέλους θα φοράει την «ασπρόμαυρη» φανέλα για τα επόμενα 2+1 χρόνια.
«Είμαι ένας πολύ δημιουργικός επιθετικός. Δεν είμαι στατικός. Μου αρέσει να κινούμαι, να χρησιμοποιώ την τεχνική μου, να βγαίνω στον χώρο, να ντριπλάρω. Αυτός είναι ο τύπος του παιχνιδιού μου. Είμαι επιθετικός και θέλω να κινούμαι συνεχώς, για να δυσκολεύω τους αμυντικούς όσο περισσότερο γίνεται», εξήγησε ο 31χρονος στράικερ, που έκανε μεγάλη καριέρα με απίστευτα νούμερα ως «ψευτοεννιάρι», κοινώς ως δεύτερος επιθετικός.
Σ’ ένα ματς κυπέλλου με την Κλαμπ Μπριζ, ο Τισουντάλι έριξε μια «σακούλα» και σκαρφάλωσε πάνω στην μπάλα, κίνηση που θεωρήθηκε προσβολή. Ο ίδιος δεν βρήκε κάτι κακό, είχε πει ότι θα το ξανακάνει αν του δοθεί ευκαιρία.
Το έκανε στη διάρκεια των γυρισμάτων, με αρκετή καλλιτεχνική χροιά, για την επίσημη παρουσίαση από τον ΠΑΟΚ…
Όχι άλλη πίτα καψαλόν ή κεμπάπ
Η ζωή του άλλαξε τη στιγμή που υπέγραψε για πρώτη φορά επαγγελματικό συμβόλαιο. Ήταν 21 ετών και δεν το περίμενε. Η Τελστάρ του έδωσε την ευκαιρία και του άνοιξε την πόρτα στον κόσμο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. «Αποφάσισα να κερδίσω όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα, ώστε να μην χρειαστεί να ξανακάνω κάποια από τις παλιές δουλειές μου. Ξέρω πώς είναι να παλεύεις».
Ο Ταρίκ δείχνει αδύνατος τώρα, αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. «Αν δείτε φωτογραφίες του τώρα και την εποχή που πήγε στη Χάβρη... φαίνεται χοντρός. Δεν ήταν, αλλά τώρα είναι τόσο πολύ γυμνασμένος. Δεν βγαίνει πια για γεύμα με τους φίλους του, τώρα έχει μάθει να ζει πραγματικά για το ποδόσφαιρο», είχε πει ο αδερφός του Ομάρ, κάτι που δεν δίστασε να παραδεχθεί και ο ίδιος: «Πριν πάω στην Μπέερσχοτ, τα βράδια που πεινούσα πολύ, έβγαινα για να φάω απλώς μια «πίτα καψαλόν» ή ένα κεμπάπ».
Από την στιγμή που τον ανέλαβε ο προσωπικός γυμναστής, Πιέτρ Γιάκομπς, όλα αυτά μπήκαν στην άκρη. «Με προειδοποίησε: «Θα με μισήσεις για αυτό που πρόκειται να συμβεί, αλλά ήταν για το καλό μου»
Στη Χάβρη πίστεψαν ότι βρήκαν το διάδοχο του Ριάντ Μαχρέζ, στο Βέλγιο βρήκε την Ιθάκη του
Κάθε αρχή και δύσκολη. Νόμος. Μετά από δύο σεζόν στην Τελστάρ μετακομίζει στη Γαλλία και τη Χάβρη που τότε αγωνιζόταν στη δεύτερη κατηγορία και πίστεψε ότι στο πρόσωπό του βρήκε το διάδοχο του Ριάντ Μαχρέζ.
Η γαλλική περιπέτεια εξελίχθηκε, εντελώς, διαφορετικά από ότι περίμενε. Στις αρχές Οκτωβρίου έφυγε για τη Σουόνσι ο Αμερικανός προπονητής, Μπομπ Μπράντλεϊ, που τον έφερε στην ομάδα. Ο διάδοχός του Οσβάλντ Τανσό δεν μιλάει ούτε λέξη αγγλικά και δημιουργείται πρόβλημα επικοινωνίας. Επιπλέον, ο Τισουντάλι βρίσκεται σε διαμάχη με τον ατζέντη του, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μεταγραφή, αλλά πιστεύει ότι δικαιούταν το ένα τρίτο των χρημάτων που πλήρωσε η Χάβρη. Η διαμάχη μεταξύ των δύο κράτησε για περισσότερα από πέντε χρόνια και τελικά έληξε με μια φιλική διευθέτηση.
Στη Χάβρη υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο, όμως το σώμα του ήταν αδούλευτο και η τακτική του παιδεία μηδαμινή. Ακολούθησαν διαδοχικοί δανεισμοί σε Καμπούλ (δεύτερη κατηγορία), Φένλο (πρώτη κατηγορία) και Ντε Γκράαφσχαπ (δεύτερη κατηγορία). Οι εμφανίσεις του με την τελευταία ομάδα έφεραν τη μεταγραφή στην Μπέερσχοτ. Στο Βέλγιο βρήκε την Ιθάκη του. Όχι από την αρχή. Αντιμετωπίστηκε με δυσπιστία, πολλοί συμπαίκτες του δεν πείσθηκαν αντικρίζοντάς τον. Αρκετοί θα σκέφτηκαν: που τον πέτυχαν αυτόν τώρα; «Έμοιαζε σαν αστείος παίκτης», θυμάται ο αμυντικός Ντένις Πρισινένκο, που έγινε ένας από τους καλύτερους φίλους του Τισουντάλι.
«Σκέφτηκα: ένας παίκτης από τη δεύτερη κατηγορία της Ολλανδίας, αυτό δεν μπορεί να σημαίνει και πάρα πολλά. Στην πρώτη προπόνηση ήταν δραματικός στην πρώτη άσκηση, ένα rondo. Μετά παίξαμε ένα διπλό. Κάποια στιγμή έπαιξαν μια μπάλα στην πλάτη μου και είδα τον Ταρίκ να βρίσκεται δίπλα μου. Έβαλα το σώμα μου, αλλά ήταν πολύ γρήγορος για μένα, πέρασε την μπάλα από πάνω μου και σκόραρε. Τυχερό γκολ! Πέντε λεπτά αργότερα επιχείρησα να του κάνω ένα τάκλιν για να δείξω ποιος ήταν το αφεντικό, αλλά με ντρίμπλαρε και σκόραρε ξανά: 2-0. Σκέφτηκα: χμ, δεν είναι τόσο κακός παίκτης τελικά…».
Παρότι άφησε το στίγμα του στην Ντε Γκράαφσχαπ και την οδήγησε στην κορυφαία κατηγορία της Ολλανδίας, δεν πέτυχε το ίδιο την πρώτη σεζόν στην Μπέερσχοτ. Οι συμπαίκτες του έλεγαν ότι δεν τα βρήκε ποτέ με τον προπονητή, ούτε η άφιξη του Ερνάν Λοσάντα στη δεύτερη σεζόν τον βοήθησε στην αρχή. Εμεινε στην άκρη, δεν έπαιζε σχεδόν καθόλου, εκείνο τον Ιανουάριο ήταν έτοιμος να φύγει για μια ομάδα της δεύτερης κατηγορίας του Κατάρ. Το συμβόλαιο ήταν πολύ καλό, στη διάρκεια της χειμερινής προετοιμασίας αποχαιρέτησε τους φίλους του στην ομάδα, κάπως πρόωρα, γιατί τελικά η συμφωνία δεν προχώρησε.
Στο δεύτερο ματς μετά τη χειμερινή διακοπή, ο Τισουντάλι πέτυχε ένα γκολ παγκόσμιας κλάσης εναντίον της Ουνιόν Σεν Ζιλουάζ. Από τότε καθιερώθηκε και δεν ξαναβγήκε από την ενδεκάδα. Ο Λοσάντα τον χρησιμοποίησε περισσότερο ως «ψευτοεννιάρι» κάτι που λειτουργεί υπέροχα και δίνει στην Μπέερσχοτ τον τίτλο στη δεύτερη κατηγορία και την άνοδο.
Χάρη στον Λοσάντα, ο Ταρίκ βρήκε την καλύτερη θέση του στο γήπεδο: αυτή του ψευτοεννιαριού. Κάτι που εξέπληξε τον πρώτο του προπονητή στο Βέλγιο. «Στην αρχή της σεζόν έβαζα όλους τους παίκτες μου να συμπληρώνουν φυλλάδια με διάφορες ερωτήσεις, ώστε να τους γνωρίσω καλύτερα. Ανάμεσα στις ερωτήσει που απαντούσαν ήταν για το ποια είναι η δεύτερη και η τρίτη αγαπημένη τους θέση στο γήπεδο. Ο Ταρίκ δεν είπε ποτέ ότι ήθελε να παίξει ως επιθετικός ή δεύτερος επιθετικός, πάντα ήθελε να παίζει αριστερά ή δεξιά στα άκρα. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα έφτανε σε αυτό το επίπεδο ως “σκιώδης επιθετικός”, οπότε όλα τα εύσημα πάνε σε εκείνον για ότι πέτυχε στην καριέρα του», θυμάται ακόμη και σήμερα ο Στιν Βρέβεν.
Moroccan Winger, Tarik Tissoudali wins the Ebony Shoe Award for being the Best Player of African descent in the Belgium.
— Africa Facts Zone (@AfricaFactsZone) May 22, 2022
He had 27 goals, 9 assists for Gent this season. He is in the League's Best XI.
He won the 2021 Belgian Lion Award for being the Best Player of Arab origin. pic.twitter.com/pURlxNZeIf
Ο Ταρίκ έξω από τα γήπεδα είναι ένας ανοικτός τύπος, αρκεί να τον προσεγγίσεις και να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του. Δεν αποφεύγει τις σοβαρές συζητήσεις. Για το Ισλάμ, για παράδειγμα. Μπορεί να συζητήσει για ώρες με αρκετούς συμπαίκτες. Με σεβασμό, χωρίς να ξεστομίσει μια βρισιά. Επίσης ξέρει να αυτοσαρκάζεται. «Συχνά έλεγε “Ξέρω ότι είμαι άσχημος, αλλά έχω μια ωραία γυναίκα και υπέροχα παιδιά” κι αυτό είναι που μετράει», λέει για τον καλό του φίλο ο Ντένις Πρισινένκο.
Στα τέλη Ιανουαρίου το 2021 η είδηση της αποχώρησής στεναχώρησε τους υποστηρικτές της Μπέερσχοτ. Δεν ήταν μια εύκολη απόφαση για τον Τισουντάλι που έχει στην καρδιά του την ομάδα και την πόλη της Αμβέρσας. Η καλύτερη απόδειξη είναι ότι εξακολουθεί να παρακολουθεί στενά την πορεία της ομάδας και τα πρώτα χρόνια τον έβλεπαν τακτικά στο Κίελ.
Ωστόσο, το διοικητικό συμβούλιο των «Mannekes» τον είχε αφήσει να μπει στον τελευταίο χρόνο του συμβολαίου του χωρίς να ξεκινήσει συνομιλίες για την ανανέωση, αν και ο Λοσάντα είχε προτείνει την παραμονή του στον σύλλογο. Ο Τισουντάλι έδωσε εντολή στο νέο ατζέντη του να ψάξει για κάτι άλλο. Ήταν πρόθυμος να μείνει στο Βέλγιο αν υπήρχε ενδιαφέρον από σύλλογο του Big-5. Όταν εμφανίστηκε η πρόταση της Γάνδης, άλλαξε και η συμπεριφορά της Μπέερσχοτ: πρόσφερε ένα καλύτερο συμβόλαιο από αυτό που θα έπαιρνε με τους Buffalos.
«Όμως, η κίνηση ήρθε πολύ αργά. Θα μπορούσαν να έχουμε κάνει μια σοβαρή συζήτηση πολύ πριν». Στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι εναντίον της Λέουβεν πέτυχε το νικητήριο γκολ, ενώ στο ντεμπούτο του με τη Γάνδη σκόραρε δύο φορές απέναντι στην Έουπεν.
Ένα χρόνο αργότερα στο αντίστοιχο παιχνίδι θα βρίσκεται στην απέναντι πλευρά ένας νεαρός Έλληνας ποδοσφαιριστής με το «10» στην πλάτη τον οποίο συνάντησε χτες το απόγευμα στις εγκαταστάσεις της Νέας Μεσημβρίας και είναι πλέον συμπαίκτες στον ΠΑΟΚ. Το όνομά του: Γιάννης Κωνσταντέλιας.
Ο Ταρίκ Τισουντάλι είδε το όνειρό του για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022 να γίνεται «σκόνη και θρύψαλα» εξαιτίας του σοβαρού τραυματισμού (ρήξη χιαστών) στα τέλη Ιουλίου του ’22. Τραυματίστηκε στις 30 Ιουλίου 2022, κατά τη διάρκεια ενός φιλικού αγώνα προετοιμασίας αγώνα εναντίον της STVV.
Εμεινε εκτός δράσης μέχρι τον Απρίλιο του ’23, μια πολύ διαφορετική και απρόσμενη εμπειρία, όπου κατάφερε να βελτιώσει αρκετά προσωπικά θέματα και να ισορροπήσει καλύτερα με τον εαυτό του απέναντι στο άθλημα.
Η κίνηση-κλειδί από τη διοίκηση της Γάνδης ήρθε στις αρχές Δεκεμβρίου του 2022, εν μέσω της αποκατάστασής του, όταν και ανανέωσε το συμβόλαιο του μέχρι το καλοκαίρι του 2026. Είχε χάσει, λόγω του τραυματισμού, τη μεγάλη πορεία του Μαρόκου στο Μουντιάλ του Κατάρ, ωστόσο το νέο συμβόλαιο με το επταψήφιο νούμερο δίπλα σε κάθε χρόνο, έφτανε για να του… απαλύνει τον πόνο.
«Είχα πλέον τη βεβαιότητα ότι μπορώ να είμαι οικονομικά ανεξάρτητος μετά το τέλος της καριέρας μου. Αυτό ήταν κάτι που παρείχε ψυχική ηρεμία και μου έδωσε τεράστια ενέργεια», έλεγε λίγο μετά την υπογραφή του νέου συμβολαίου. Αν και δεν προβλεπόταν ήταν διατεθειμένος και έτοιμος να εκπροσωπήσει την ομάδα σε διάφορες κοινωνικές δράσεις Και το έκανε με ένα τεράστιο χαμόγελο.
«Ηθελα να δώσω κάτι πίσω στον σύλλογο. Μου άλλαξαν τη ζωή με αυτό το νέο συμβόλαιο, τώρα ήθελα να δώσω και τη ζωή μου για τη Γάνδη. Όσα γκολ και να πετύχω, δεν πρόκειται να φύγω από εδώ. Εκτός κι αν υπάρξει κάποια τρελή πρόταση τον τελευταίο χρόνο του συμβολαίου μου», είχε πει δηλώνοντας αιώνια πιστός στους «Buffalos» αφήνοντας μια χαραμάδα στο παράθυρο της αποχώρησης, διότι στο ποδόσφαιρο «ποτέ μη λες ποτέ…».
Η κοινωνική παρουσία του Ταρίκ Τισουντάλι περιλαμβάνει πολλές δράσεις. Τον Οκτώβριο του 2021 συναντήθηκε με άστεγους φίλους της ομάδας δηλώντας «η ζωή δεν είναι πάντα δίκαιη», δύο χρόνια αργότερα δε δίστασε να δείξει την συμπαράσταση του προς τον λαό της Παλαιστίνης φορώντας ένα παλαιστινιακό περιβραχιόνιο στο ντέρμπι με την Άντερλεχτ. Ο διαιτητής διέκοψε το ματς και του ζήτησε να το βγάλει και να αντικαταστήσει με ένα άλλο, κάτι που δεν του άρεσε και το σχολίασε μετά το τέλος του αγώνα.
«Ο διαιτητής μας είπε ότι φορούσαμε περιβραχιόνια με πολιτικά σύμβολα. Δεν νομίζω ότι ήταν πραγματικά κάτι πολιτικό», δήλωσε μετά τον αγώνα. «Επιτρεπόταν να φοράμε περιβραχιόνια με τα χρώματα μια άλλης χώρας, αλλά όχι τώρα», συνέχισε ο Ταρίκ, σε μια προφανή αναφορά στην Ουκρανία. «Μπορώ να κάνω ό,τι θέλω, σωστά; Είμαστε μια ελεύθερη χώρα. Δεν το κάνω επειδή είναι μια αραβική χώρα, το κάνω επειδή όλοι έχουν το δικαίωμα να ζουν ειρηνικά. Είμαι κατά του πολέμου και υπέρ της ελευθερίας», ξεκαθάρισε.
Το 2017 παίζοντας με τη Φένλο στο πρώτο παιχνίδι της σεζόν, σκόραρε και στη συνέχεια έκανε μια την κίνηση σχηματίζοντας το «34» με τα δάχτυλα. Ήθελε μ’ αυτό τον τρόπο να τιμήσει τον φίλο του Άπι Νούρι, με τον οποίο μεγάλωσαν μαζί στη γειτονιά του Staatsliedenbuurt στο Άμστερνταμ. Έλαμπε με τις λευκές φόρμες του Άγιαξ, μόνο που μοίρα αποφάσισε αλλιώς. Έμεινε με μόνιμη εγκεφαλική βλάβη, μετά από ανακοπή σε φιλικό παιχνίδι απέναντι στην Βέρντερ Βρέμης, έτσι ο καλός του φίλος όποτε το «10» δεν είναι διαθέσιμο, έχει εύκολη μια δεύτερη επιλογή για το νούμερο της φανέλας του: «34».
Το όνειρο του Μουντιάλ έγινε «σκόνη και θρύψαλα», όμως ο Ταρίκ δεν το 'βαλε κάτω, επέστρεψε, ξορκίζοντας τα φαντάσματα και την ανασφάλεια
Η οικογένεια με δέκα παιδιά και η κυριαρχία της «πλατείας Τίσσου» στο δυτικό Άμστερνταμ
Στα αραβικά, Ταρίκ, σημαίνει λαμπερό αστέρι. Γιος Μαροκινών μεταναστών, το ένατο από τα δέκα παιδιά του Μεσούντ και της Αϊσά. Η ιστορία της οικογένειας Τισουντάλι ξεκινά στο Μαρόκο, στα βουνά M' Tιουά, που βρίσκονται στη βόρεια ακτή. Ο πατέρας του Μεσούντ έφυγε από το Ταρμάστ το 1970 με προορισμό το Άμστερνταμ, αναζητώντας μια καλύτερη ποιότητα ζωής στην Ευρώπη. Ξεκίνησε να εργάζεται πλαίνοντας πιάτα στο «Kelderhof», γνωστό εστιατόριο στην περιοχή του Prinsengracht.
Όπως πολλοί Μαροκινοί εκείνη την εποχή, ο Μεσούντ σχεδίαζε να εργαστεί στην Ολλανδία για μερικούς μήνες, ώστε να μπορέσει να εξοικονομήσει χρήματα και στη συνέχεια να επιστρέψει στην οικογένειά του. Αλλά οι μήνες μετατράπηκαν σε χρόνια και στις αρχές της δεκαετίας του ’80 έφερε στην Ολλανδία τη γυναίκα του και τα πέντε παιδιά του. Από τότε η οικογένεια μεγάλωσε και έφτασε να απαριθμεί δέκα πεινασμένα στόματα. Έξι αγόρια και τέσσερα κορίτσια συνολικά. Ο Μεσούντ, ο οποίος στην πορεία έγινε τελικά σεφ, εργαζόταν πολλές ώρες και δεν ήταν συχνά στο σπίτι. Αλλιώς πως θα έτρεφε τα παιδιά του. Εκεί ήταν η Αϊσά που διεύθυνε το νοικοκυριό. Πολύ δουλειά: έξι πλυντήρια ρούχων την ημέρα δεν το λες και μικρή υπόθεση…
Αρχικά ζούσαν στο νότιο Άμστερνταμ, ωστόσο εννέα χρόνια αργότερα η οικογένεια κατέληξε στη δυτική πλευρά της ολλανδικής πρωτεύουσας και στο σπίτι στην περιοχή Staatsliedenbuurt. Ο πατέρας σταμάτησε να πλένει πιάτα, έχει γίνει πλέον σεφ. «Είναι καλός μάγειρας», επιβεβαιώνει ο μεγάλος γιος της οικογένειας, Μοχάμεντ, γελώντας. «Εδώ έμαθε την τέχνη, αλλά στο σπίτι πάντα μαγειρεύει η μητέρα μου». Ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος έχουν χρόνο για να χαρούν τα παιδιά τους.
Ευτυχώς, ο Μοχάμεντ, καθιερώθηκε ως «πάτερ φαμίλιας». Απέφυγε να μπλέξει με όλους τους πειρασμούς στο Άμστερνταμ – κάπνισμα, ποτό και ναρκωτικά. Το παράδειγμά του αποτελεί πηγή έμπνευσης για τον Ταρίκ. Στην οικογένεια, όλα τα μέλη ζουν σύμφωνα με το Ισλάμ και υπάρχουν σαφείς κανόνες: ο σεβασμός προς τους άλλους, ειδικά τους ηλικιωμένους, είναι πρωταρχικής σημασίας. «Όποτε τα αγόρια της γειτονιάς ερχόντουσαν να παραπονεθούν ότι τα είχαμε εκφοβίσει, τότε είχαμε πραγματικά πρόβλημα με τη μητέρα μας», λέει ο Ομάρ γελώντας.
Το παιδί του δρόμου και της πλατείας
Η πλατεία Van Beuningen βρίσκεται μπροστά από το σπίτι της οικογένειας Τισουντάλι στο νούμερο 70. Εκεί μπορούν να παίξουν ποδόσφαιρο με τις ώρες. «Πάντα υπήρχε ένας έλεγχος από τη μητέρα μας που αρκούσε να κοιτάξει έξω από το παράθυρο, ή από εμάς, τα μεγαλύτερα αδέρφια, που παρακολουθούσαμε την υπόλοιπη οικογένεια», θυμάται ο Μοχάμεντ.
Ο ήλιος στα τέλη του καλοκαιριού λάμπει πάνω από την πλατεία στο δυτικό Άμστερνταμ, που έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία χρόνια και δείχνει διαφορετική. Εκείνη την εποχή, που ο Ταρίκ έβγαινε να παίξει μπάλα έμοιαζε σαν ένα μεγάλο χωράφι, με τα ψηλά δένδρα να παρέχουν ένα φυσικό φράχτη και να οριοθετούν την πλατεία, που δεν ήταν πολύ ανοιχτή για αγνώστους και παιδιά άλλων περιοχών.
«Στο δρόμο αποκτάς γρήγορα ένα όνομα και μια συγκεκριμένη κατάσταση και όλοι ήξεραν ότι η πλατεία Van Beuningenplein δεν ήταν εύκολα προσιτή. Ήταν γνωστό ότι ανήκε σε εμάς, στα παιδιά που έμεναν εδώ και γύρω από την πλατεία. Για καλή μας τύχη όπου κι αν γυρνούσες το κεφάλι υπήρχε πάντα ένας Τισουντάλι, γι' αυτό χαριτολογώντας την λέγαμε πλατεία Τίσσου. Αν δεν σε γνωρίζαμε δεν έμπαινες μέσα για να παίξεις. Αυτή ήταν η νοοτροπία του δρόμου, έπρεπε να υπερασπιστείς τον εαυτό σου», προσθέτει ο Ομάρ.
Η σημερινή πλατεία θυμίζει ελάχιστα την εποχή που τα αδέλφια Τισουντάλι και οι φίλοι τους από τη γειτονιά καθόριζαν τους νόμους του δρόμου. Η περιοχή έχει ανακαινιστεί τα τελευταία χρόνια. Τώρα υπάρχει περισσότερη ποικιλομορφία και λιγότερη εγκληματικότητα. Είναι καλύτερα έτσι, λένε τα αδέρφια. Τα παιδιά δεν προσπερνούν πλέον ναρκομανείς στο δρόμο για το σπίτι τους, όπως συνήθιζαν να βιώνουν τα προηγούμενα χρόνια. Ο Ομάρ, για παράδειγμα, κουβάλησε στους ώμους του τον Ταρίκ, μετά από μια καθημερινή στο δημοτικό σχολείο, καθώς είδε πολλούς ναρκομανείς να τους κοιτάζουν απειλητικά στις γωνίες του δρόμου προς το σπίτι.
Μερικοί από τους παιδικούς φίλους τους κατέληξαν στο έγκλημα. Όμως για τους αδερφούς Τισουντάλι δεν υπήρχε περιθώριο εκτροχιασμού. Μπαίνοντας στο σπίτι η Αϊσά θα σε προσφέρει μαροκινό τσάι και μπισκότα. Η κύρια γλώσσα είναι η μαροκινή, η μητέρα της οικογένειας δεν καταλαβαίνει ούτε μιλά ολλανδικά.
Όποιος στέκεται μπροστά στο σπίτι δύσκολα μπορεί να φανταστεί ότι εδώ ζούσε μια οικογένεια με δέκα παιδιά και ότι τώρα μια φορά την εβδομάδα μαζεύονται από κάθε γωνιά της πόλης, όπου έχουν εγκατασταθεί, για να φάνε μαζί με τα δεκαοκτώ εγγόνια τους. Το σπίτι είναι πρακτικά διαμορφωμένο. ένας μεγάλος, κομψός καναπές γεμίζει όλο το πλάτος και τα πλαϊνά της μπροστινής όψης και στη συνέχεια υπάρχει ένας χώρος στο πίσω μέρος, όπου υπάρχει η τηλεόραση. Εκεί κάθεται η οικογένεια τις μέρες που αγωνίζεται ο Ταρίκ. Ο πατέρας, ο Μοχάμεντ και ο άλλος αδερφός, ο Χαλίντ, γίνονται ξέφρενοι μπροστά στην τηλεόραση, αρχίζουν να φωνάζουν και να βρίζουν, η μητέρα τους και ο Ομάρ παραμένουν ήρεμοι τις περισσότερες φορές και προσπαθούν να ηρεμήσουν τους υπόλοιπους.
Ο Ταρίκ είχε πάντα έναν ιδιαίτερο ρόλο στην οικογένεια. Είναι ο μικρότερος γιος, ο προστατευόμενος του πατέρα. Όποτε τα αδέρφια του τολμούσαν να του βάλουν τις φωνές, ο Μεσούντ επενέβαινε και τους έλεγε να τον αντιμετωπίζουν πιο χαλαρά. Μετά τον Ταρίκ, γεννήθηκε μια ακόμη αδερφή, η Γιούσρα. Υπάρχουν 23 χρόνια διαφορά ανάμεσα σε εκείνην και το μεγαλύτερο παιδί, τον Μοχάμεντ. Τα άλλα μέλη της οικογένειας Τισουντάλι ονομάζονται - εκτός από τον Ομάρ και τον Χαλίντ - Ναμπίλα, Χανάν, Μουστάφα, Ανούαρ και Χαντίτζα. Έξι αγόρια και τέσσερα κορίτσια, απλωμένα σε μονές κουκέτες σε τρία υπνοδωμάτια.
Τα καλοκαίρια τα αγόρια έπαιζαν στην πλατεία μέχρι να βραδιάσει ή να πάει η αστυνομία να τους διώξει, Τα κρύα βράδια του χειμώνα ο διάδρομος του πατρικού τους σπιτιού χρησίμευε ως πλατεία. Η πόρτα του σαλονιού θεωρούνταν μία από τις δύο εστίες, τα αδέρφια χρησιμοποιούσαν για μπάλα πότε ένα μαξιλάρι ή ένα ζευγάρι στριφτές κάλτσες. «Ήταν ακόμα μια διαφορετική εποχή. Ούτε υπολογιστές, ούτε τηλέφωνα… Δεν είχαμε τίποτα άλλο εκτός από την μπάλα».
Επίσης, στην οικογένεια Τισουντάλι έμαθαν από πολύ μικροί την αξία του χρήματος. «Αν έχεις μια τόση μεγάλη οικογένεια, δεν μπορείς να πας απλά να πεις τον πατέρα σου: «Θέλω καινούργια Nike». Γιατί δε θα τα πάρεις. «Όποτε αγοράζαμε κάτι για τον Ταρίκ του μαθαίναμε να αναλαμβάνει την ευθύνη για τον εαυτό του. Έπρεπε να συνειδητοποιήσει ότι η ζωή δεν είναι εύκολη, ότι πρέπει να δουλέψεις σκληρά για να φτάσεις κάπου ».
A touching tribute from Moroccan 🇲🇦 international Tarik Tissoudali to 5-year-old Rayan, the boy who passed away after being trapped in a well for days . 🙏❤️ pic.twitter.com/1lOhPWGKSS
— 433 (@433) February 7, 2022
Από δώδεκα χρονών, ο Ταρίκ έκανε πολλές δουλειές για να κερδίσει το χαρτιζλίκι του: μοίραζε διαφημιστικά φυλλάδια, μοίραζε πίτσες στα σπίτια, έφτιαχνε κεμπάπ σε ένα τουρκικό εστιατόριο στο Albert Hein, ενώ βρέθηκε και στην κουζίνα των McDonalds της περιοχής. «Το μυστικό ενός καλού μπέργκερ; Πολλή σάλτσα», είχε αποκαλύψει χαμογελώντας πριν από πολλά χρόνια μιλώντας για τα εφηβικά του χρόνια. Ακόμη και όταν άρχισε να ασχολείται πολύ περισσότερο με την μπάλα, εξακολουθούσε να κάνει δουλειές περίεργες εκτός ποδοσφαίρου. Για παράδειγμα, έπαιρνε Πολωνούς και Βούλγαρους με το αυτοκίνητο που του έδινε ο ερασιτεχνικός σύλλογος Sparta Nijkerk και τους πήγαινε στο εργαστήριό τους, ενώ παράλληλα έπρεπε να σημειώσει ποιος ήταν παρών και ποιος όχι.
Ο Ταρίκ είναι ένα ήσυχο και ντροπαλό αγόρι, όχι κάποιος που βάζει τον εαυτό του στο προσκήνιο περισσότερο από τα αδέρφια του. Στους δρόμους του Άμστερνταμ. «μιλάει» με τα πόδια του και πολύ γρήγορα έγινε γνωστός για την τεχνική του, την ντρίμπλα και τη δράση του. Ο βασικός νόμος του ποδοσφαίρου στο δρόμο είναι ένας να επιβάλλεις τον σεβασμό. «Ταπείνωσε τους άλλους με τις πράξεις σου, αυτή ήταν η νοοτροπία της πλατείας», λέει ο Ομάρ. Αργότερα, ως παίκτης, τα μεγάλα αδέρφια του έμαθαν να επικεντρώνεται κυρίως στην αποτελεσματικότητα, αλλά στο δρόμο όλοι θέλουν να ακούσουν ότι έκανες μια «φρικτή» κίνηση. Αυτό καθορίζει την κατάστασή σου.
“Ik was teleurgesteld, maar een dag later draaide ik de knop om. Ik kom hier veel sterker uit.”
— KAA Gent (@KAAGent) November 11, 2022
👉 Uitgebreid interview met Tarik Tissoudali in de WK-gids van @SportVoetbal! #kaagent 🔵⚪️ pic.twitter.com/pzqRJFJN5x
Οι μεγαλύτεροι αδερφοί θα θυμούνται για πάντα την εικόνα του απορημένου πατέρα τους βλέποντας τον Ταρίκ να μαγεύει τους πάντες με την μπάλα. Ηταν ένα απόγευμα, αμέσως μετά τη δύση του ηλίου κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού, όταν ζήτησε να του πάει ένα μπουκάλι με ποτό και ποτήρια για να φύγουν προς το προπονητικό κέντρο της εθνικής Ολλανδίας, όπου γινόταν κάποιοι αγώνες επιλογής ταλέντων. Μια μπάλα προσγειώθηκε από ψηλά στο δρόμο του Ταρίκ, ο οποίος δεν σάστισε. Με τα ποτά και τα ποτήρια στο χέρι, σταμάτησε την μπάλα, ντρίμπλαρε όποιον βρήκε μπροστά του και σκόραρε! Μια αξέχαστη στιγμή…
Παρά το ταλέντο του, ο Ταρίκ δεν έγινε αντιληπτός από κάποιον επαγγελματικό σύλλογο. Όπως είχε πει σε μια συνέντευξή του: έβλεπε άλλα αγόρια να μπαίνουν σε επαγγελματικούς συλλόγους, αλλά ο ίδιος να παραμένει στους ερασιτέχνες. «Δεν είναι κάποιος που θα διεκδικήσει αμέσως τη θέση του ή θα φωνάξει για να ξεχωρίσει. Ίσως έχει να κάνει με αυτό», λέει ο Μοχάμεντ. «Όταν έρχεται κάπου, πρώτα τσεκάρει τα πάντα και σιγά σιγά δημιουργεί φιλίες και επαφές. Όταν ξέρει πώς είναι οι άλλοι γύρω του, χαλαρώνει, αλλά όταν πρέπει να βγει από τη ζώνη άνεσής του, γίνεται ντροπαλός».
Ο βασικός νόμος του ποδοσφαίρου στο δρόμο είναι ένας να επιβάλλεις τον σεβασμό
@Photo credits: eurokinissi, Getty Images/Ideal Image
