Τάσος Θέος στο Gazzetta: «Μπράβο στα παιδιά που "κλείνουν τα αυτιά" και δείχνουν στο γήπεδο την αξία τους»

- Ας αρχίσουμε με το πώς ξεκινήσατε το ποδόσφαιρο...

«Ξεκίνησα από τα τοπικά όπως όλα τα παιδιά. Ήμουν στον Αετό Βασιλικών στη Θεσσαλονίκη. Τότε δεν υπήρχαν αναπτυξιακά τμήματα και ειδικά σε μία επαρχιακή περιοχή έξω από τη Θεσσαλονίκη. Οπότε εντάχθηκα αμέσως στην ανδρική ομάδα στο Β' τοπικό. Έτσι έκανα τα πρώτα ποδοσφαιρικά μου βήματα αλλά επειδή ήμουν 13-14 δεν μπορούσα να παίξω. Περίμενα έναν χρόνο για να ενταχθώ αγωνιστικά και να παίζω σε γήπεδα χωμάτινα. Ξεχώρισα στις μεικτές ομάδες, ήμουν με τον Ανατολάκη, τον Νασιόπουλο, τον Κατεργιαννάκη, τον Σαπάνη, τον Κελπέκη.

Ήμουν με τους 73αρηδες-74αρηδες που πήραμε και το πανελλήνιο πρωτάθλημα. Μετά πήγα στον Αγροτικό Αστέρα στη Γ' Εθνική, μετά Μακεδονικό, Λαγκαδά και Ορφέα Σουρωτή που έπαιξα ποδοσφαιρικά. Δηλαδή Γ' Εθνική, Δ' Εθνική και τοπικό πρωτάθλημα. Μου άρεσε το ποδόσφαιρο και για αυτό γρήγορα ασχολήθηκα με την προπονητική σε μικρή ηλικία. Νομίζω ήμουν 31-32, στον Αετό Βασιλικών στο Α' τοπικό. Από εκεί με είδε και πήγα στον Άρη.

Σε όλη μου την καριέρα, ήμουν σχεδόν μία 5ετία σε όλες τις ομάδες. Συγκεκριμένα ήμουν 5 χρόνια στον Αετό Βασιλικών, άλλα 5 χρόνια στον Άρη, μετά 6 χρόνια στον Ολυμπιακό και ήμουν 5 χρόνια στην Εθνική Ελλάδας. Όπου βρίσκομαι θέλω να παράγω και μέσα από τη δουλειά να δείχνω την εξέλιξη των παιδιών αλλά και της ομάδας»

- Όταν παίζατε ποδόσφαιρο, ποιον είχατε ως είδωλο;

«Ήταν ο Μαραντόνα, ο Κρόιφ εκείνη την εποχή και λίγο πιο μετά, ο Μπάτζιο ή ο Ντελ Πιέρο. Από Ελλάδα έπαιζαν τότε μεγάλοι ποδοσφαιριστές όπως ο Σαραβάκος, ο Δημητριάδης ή ο Αναστόπουλος».

- Γιατί σταματήσατε το ποδόσφαιρο;

«Λόγω ενός τραυματισμού δυστυχώς όσο ήμουν στον Ορφέα Σουρωτή, όπου παλεύαμε για τη Δ' Εθνική. Είχα πάθει χιαστό στο ένα πόδι, μετά έπαθα και στο άλλο με αποτέλεσμα να σταματήσω και να πάω κατευθείαν για τη σχολή προπονητικής. Ήταν το 2004 που είχαμε πάρει και το EURO. Ήταν σημαδιακό (γέλια)».

- Η προπονητική πώς μπήκε στη ζωή σας;

«Ήμουν τυχερός γιατί στον Ορφέα Σουρωτή είχα προπονητή τον Μπάμπη Μιχαηλίδη, ο οποίος ήταν στο τμήμα εκπαίδευσης της ΕΠΟ και ήταν εκείνος που ώθησε να πάω στην προπονητική. Μου είπε για μία σχολή στις Σέρρες για UEFA B και στην ουσιά, ο Μπάμπης Μιχαηλίδης που ήταν χρόνια προπονητής, με ώθησε εκεί. Εμένα με κέρδισε και κάθε μέρα μου άρεσε όλο και περισσότερο. Μπήκα γρήγορα σε ομάδα μόλις τελείωσε τη σχολή μου και μπήκα άμεσα στα βαθιά με τον Αετό Βασιλικών».

- Στον Άρη πώς πήγατε;

«Στις σχολές γνωριζόμαστε με διάφορους προπονητές ή τεχνικούς διευθυντές. Εκεί ήταν ο Θόδωρης Δαλκίδης που ήταν στον Άρη και μου είπε να πάω εκεί στα τμήματα υποδομής»

- Τι δυσκολίες συναντήσατε;

«Το γεγονός ότι υπάρχουν πολλοί παίκτες με ποιότητα και πρέπει να τους αξιολογήσεις και να τους έχεις στην ομάδα. Επίσης, επειδή ο Άρης είχε δυνατές ακαδημίες τότε, να διεκδικείς κάθε Σαββατοκύριακο, εκτός από την εκπαίδευση, να προσπαθείς να νικήσεις. Ήταν η πίεση των αποτελεσμάτων και της ανταγωνιστικότητας γιατί είσαι Άρης και ειδικά στα τμήματα υποδομής, έπρεπε να είσαι στο Final-4 και έπρεπε να νικήσεις. Αυτές ήταν από τις πρώτες εμπειρίες που αποκόμισα και συμβαίνει όταν μπαίνεις σε μεγάλη ομάδα».

- Εξελιχθήκατε μέσα από τη δουλειά στον Άρη;

«Όπου ήμουν, ήθελα να παρακολουθώ τις προπονήσεις της πρώτης ομάδας. Στον Άρη είχα την τύχη να δω αρκετούς σπουδαίους προπονητές. Όπως Έκτορ Ραούλ Κούπερ και γενικά κόουτς από την Λατινική Αμερική, με αποτέλεσμα να δω τον τρόπο λειτουργίας και τη φιλοσοφία τους και να μάθω πράγματα. Ήταν ένα κέρδος ενώ ήταν και ο κ. Μπάγεβιτς όσο ήμουν εκεί. Έπαιρνα κομμάτια από αυτούς».

- Πείτε μου για τον Κούπερ...

«Φοβερός άνθρωπος, επικοινωνιακός, του άρεσε η αμυντική λειτουργία και εκτός από το τακτικό κομμάτι, ήθελε από τον κάθε ποδοσφαιριστή να βγάλει τον καλύτερο τους εαυτό με βάση τα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά. Θυμάμαι τον Κόκε για παράδειγμα. Προσπαθούσε να τον αξιοποιήσει στην προπόνηση για το πως θα πάει η μπάλα με κύριο αποδέκτη τον Κόκε και σε αυτή τη λειτουργία ήθελε γρήγορα εξτρέμ γιατί ο Κόκε είχε κράτημα μπάλας και ωραία μεταβίβαση. Οπότε η μπάλα να πάει στον Κόκε και σε πρώτο χρόνο να πάει αριστερά ή δεξιά»

- Στον Άρη για τι πράγμα καμαρώνετε που αφήσατε πίσω σας;

«Πάντα όταν μιλάμε για λειτουργία ακαδημίας, τα αποτελέσματα μένουν στο τέλος γιατί είμαστε στην Ελλάδα. Αλλά βέβαια είναι και το πόσοι ποδοσφαιριστές από τη κάθε φουρνιά έφτασαν στο υψηλό επίπεδο γιατί πολλά παιδιά ενώ είχαν τα προσόντα, δεν έφτασαν ψηλά και σε αυτό έχουμε ευθύνη και εμείς, κάτι δεν κάναμε καλά είτε οι προπονητές, είτε η ακαδημία, είτε η ομάδα, είτε το σύστημα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Από τον Άρη θα μου μείνει το πρώτο πρωτάθλημα με την Κ17 και η φουρνιά που μπήκαν στην πρώτη ομάδα όπως ο Διούδης, ο Κατίδης, ο Γιαννιώτας, ο Μπουγαίδης, ο Αγγελούδης, ο Σουνάς και άλλα παιδιά, σύγνωμη αν τα ξεχνάω. Είναι η φουρνιά που τα είδαμε να παίζουν σε υψηλό επίπεδο».

- Και ήρθε η σειρά του Ολυμπιακού. Πώς σας διάλεξε;

«Σημαντικό ρόλο έπαιξε η κατάκτηση του πρωταθλήματος με την Κ17 του Άρη και σε εκείνο το final-4 ήταν ο Άρης, ο ΠΑΟΚ, ο Ολυμπιακός και ο Πανιώνιος και στον τελευταίο ήταν τερματοφύλακας και ο Στρακόσα ενώ στον Ολυμπιακό ήταν ο Σιώπης, στον ΠΑΟΚ ο Κουλούρης, στον Άρη ο Σουνάς. Κάποια παιδιά που παίζουν σε υψηλό επίπεδο και από εκεί και πέρα, θεωρώ έπαιξαν ρόλο και τα παιχνίδια με την Κ19 του Άρη κόντρα στον Ολυμπιακό, όπου ήταν ο Μπερντ Στορκ ως διευθυντής ακαδημίας. Εκείνος με προσέγγισε και κάπως έτσι εντάχθηκα στον Ολυμπιακό».

- Τι βρήκατε στον Ολυμπιακό;

«Όταν ήρθα πρώτη φορά, ο Ολυμπιακός είχε καλύτερη δομή σαν ακαδημία και σαν λειτουργία και παρείχε περισσότερα πράγματα στα παιδιά και γρήγορα κατάλαβα ότι οι υποχρεώσεις αυξάνονται και πρέπει να αποδείξω ότι πρέπει να συνεχίσω αυτό που έκανα στον Άρη και να τον εξελίξω. Σε αυτό με βοήθησε η τριβή και η καθημερινότητα να βλέπω τις προπονήσεις της πρώτης ομάδας, εκτός από τη δουλειά που κάναμε στις ακαδημίες. Ο Ολυμπιακός είχε μεγάλους προπονητές όπως ο κ. Μίτσελ, ο κ. Μπέντο, ο κ. Σίλβα που ένταξαν και παιδιά από την ακαδημία. Θυμάμαι που βλέπαμε στο Πήλιο 4-5 παιδιά της ακαδημίας να κάνουν προετοιμασία με την πρώτη ομάδα με τον Μπέντο ως προπονητή. Ήταν χαρά, κίνητρο και περισσότερη όρεξη να βγουν παραπάνω παιδιά από την ακαδημία. Ο Ολυμπιακός ήταν μία τεράστια βοήθεια στην εξέλιξη μου και να γίνω καλύτερος και να μπω στο υψηλότερο επίπεδο ως προπονητής».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Anastasios Theos (@theosan73)

- Πάμε στον κ. Μίτσελ. Τι το ξεχωριστό είχε;

«Ο Μίτσελ είχε εντάξει ένα πρόγραμμα όπου μία φορά την εβδομάδα, ερχόταν και έκανε προπόνηση της Κ17, της Κ19 και της Κ21. Μία επιλογή παικτών που κάναμε οι άνθρωποι της ακαδημίας και έτσι κάθε Τετάρτη γινόταν αυτό. Ήταν πάρα πολύ σημαντικό και ήταν κάτι που γινόταν και στη Ρεάλ Μαδρίτης όπως μας είπε ο κ. Μίτσελ. Πέρασε πολλά πράγματα στην ακαδημία του Ολυμπιακού από την εμπειρία του και ήταν πολύ σημαντικό για τα παιδιά να κάνουν προπόνηση μαζί του. Αυτό το πρόγραμμα υπήρχε όσο ήταν ο κ. Μίτσελ μόνο».

- Τα παιδιά που πήρε μαζί ο Μπέντο στην προετοιμασία, είχαν προετοιμαστεί για αυτή τη στιγμή;

«Σίγουρα, η ακαδημία του Ολυμπιακού, εκτός από την διεκδίκηση του πρωταθλήματος και τα τουρνουά υψηλού επιπέδου στο εξωτερικό, τα οποία είναι συν για την εξέλιξη τους, είχαμε και το Elite Youth όπου ήταν προπονητής ο Βούζας και είχαμε πολύ καλά αποτελέσματα και καλούς παίκτες. Εκεί η φουρνιά του Ολυμπιακού, όλα τα παιδιά έπαιξαν σε υψηλό επίπεδο. Δεν υπάρχει κάποιος που δεν έπαιξε. Ήταν ο Βέργος, ο Βούρος, ο Λάτσι, ο Καραχάλιος, ο Σάλιακας, ο Τσιμίκας, ο Ρέτσος, ο Μανθάτης. Αυτό ήταν το κέρδος μας, να παίζουν σε υψηλό επίπεδο. Ήταν πολύ σημαντικό. Τα παιδιά είχαν πάρει σωστές βάσεις και όταν πήγαν στην πρώτη ομάδα, ένας άνθρωπος που ξέρει από ακαδημίες και έχει δουλέψει σε μεγάλα κλαμπ της Πορτογαλίας, ο κ. Μπέντο, δεν... φοβήθηκε να τους δώσει χρόνο και χώρο σε αυτά παιδιά. Στο τέλος και δικαιώθηκε ο ίδιος και κέρδος είχε ο σύλλογος από αυτό».

- Θα ήθελα να σταθούμε στον Τσιμίκα. Περιμένατε την εξέλιξη που είχε ως ποδοσφαιριστής;

«Αρχικά θέλω να σου πω ότι όταν ήταν 14, ήθελα να πάρω στον Άρη τον Τσιμίκα. Τον είχα δει στο γήπεδο της Νεάπολης και έπαιζε με την τοπική ομάδα και έπαιζε και ο αδερφός του ως μεγαλύτερος. Ήταν ο μικρότερος. Μίλησα με τον πατέρα του για να έρθει στον Άρη αλλά εκείνη τη στιγμή έφευγαν από Θεσσαλονίκη και θα μετακόμιζαν στις Σέρρες, οπότε ήταν αδύνατη η μετακίνηση στον Άρη γιατί ο Άρης δεν γινόταν να δώσει διατροφή και διανομή. Βρεθήκαμε στον Ολυμπιακό όμως, όταν είχε παίξει στον Πανσερραϊκό στη Γ' Εθνική, είχε κάποιες βάσεις. Όταν βλέπεις ένα ταλέντο, βλέπεις κάποια χαρακτηριστικά και σίγουρα δεν ξέρεις που θα φτάσει. Όμως είναι κάτι παιδιά που έχουν το mentality που μέσα από τη σωστή δουλειά και νοοτροπία, να φτάσουν στο υψηλότερο επίπεδο. Για την ακαδημία είναι η πρώτη ομάδα ο στόχος και έπειτα σε ένα μεγάλο κλαμπ της Ευρώπης όπως το έκανε ο Τσιμίκας. Αλλά πέρασε πρώτα από μία διαδικασία. Στον Πανσερραϊκό έπαιζε εξτρέμ, στον Ολυμπιακό έγινε ακραίο μπακ, μετά δεν γινόταν να μείνει στην πρώτη ομάδα και έκανε το... αγροτικό του που λέμε. Πήγε στη Δανία που ήταν δύσκολα τα πράγματα αλλά του έκανε καλό και στη συνέχεια στην Ολλανδία που είναι πιο ανοιχτό το ποδόσφαιρο, τον βοήθησε πολύ να πάρει παιχνίδια και ψυχολογία. Μετά ήρθε έτοιμος στον Ολυμπιακός. Κάπως έτσι βγαίνει αυτό που λέμε σε όλα τα παιδιά ότι χρειάζεται συνεχή δουλειά, υπομονή, σωστή νοοτροπία και τύχη, πάντα βάζουμε στο τέλος την τύχη. Τότε ήταν αριστερό μπακ ο Κούτρης και ήταν βασικός αλλά ένας τραυματισμός τον άφησε λίγο πίσω και μπήκε ο Τσιμίκας. Εκεί είναι η τύχη αλλά πρέπει να είσαι έτοιμος αγωνιστικά να μπεις. Πήρε την ευκαιρία από τα μαλλιά και έκανε τη μεγάλη μεταγραφή στη Λίβερπουλ».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Anastasios Theos (@theosan73)

- Τώρα το που το αναφέρατε, είναι καλύτερο ένας παίκτης να πάει δανεικός ή να «ψηθεί» και να παραμείνει στην πρώτη ομάδα;

«Πολύ σωστή ερώτηση και δεν μπορώ να απαντήσω κάτι απόλυτο γιατί βλέπουμε το παράδειγμα του Τσιμίκα αλλά και εκείνα του Τζολάκη, του Κουλιεράκη, του Κωνσταντέλια (παρότι πήγε για λίγο έξω). Από τη στιγμή που δεν υπήρχαν οι Β' ομάδες, ήταν δύσκολο να ενταχθείς από την Κ19 στην πρώτη ομάδα των "μεγάλων" γιατί από τη στιγμή που παίζεις με παιδιά της ηλικίας, πας κατευθείαν στο υψηλό επίπεδο. Η Β' ομάδες βοηθούσαν και βοηθούν γιατί μπαίνουν στην επαγγελματική πραγματικότητα και παίρνουν εμπειρίες. Τώρα το να πας κάπου ως δανεικός, θα πρέπει να ψάξεις τι ομάδα είναι, πόσο χρόνο θα πάρεις, τι φιλοσοφία και στόχους έχεις... Αν σε όλα αυτά και σε μεγάλο ποσοστό έχεις μία εικόνα τι θα γίνει, θα βοηθήσει πολύ και βλέπουμε τα παραδείγματα. Βέβαια φεύγεις από το περιβάλλον το οικείο, να μην δυσκολευτεί και να μην βρεθεί σε φάσεις που δεν θα τον βοηθήσουν να εξελίξει το ταλέντο του. Ουσιαστικά θα φύγει από μία ομάδα που είναι 5-6 χρόνια και θα βρεθεί σε ένα περιβάλλον που στην αρχή είναι ξένος και πρέπει να αποδείξει. Εκεί ένα κομμάτι είναι το πως θα προσαρμοστεί γρήγορα και πως η ομάδα που θα πάει θα του δώσει χώρο και χρόνο. Οπότε για να απαντήσω στην ερώτηση σου, και τα δύο είναι σωστά, ανάλογα του τι είναι καλύτερο για τον ποδοσφαιριστή. Το ζητούμενο είναι να έχει παιχνίδια και να τον εμπιστευτούν περισσότερο είτε είναι στην ομάδα του, είτε πάει δανεικός».

- Είχατε και τον Παναγιώτη Ρέτσο. Ένα παιδί που άκουσε... πολλά αλλά στο τέλος κατέκτησε το Conference League με τον Ολυμπιακό. Θεωρείτε ότι τα σχόλια εις βάρος του, εν τέλει τον πείσμωσαν περισσότερο;

«Είχα τον Ρέτσο στην Κ16 και Κ17. Πριν πάμε στον Παναγιώτη, θα ήθελα να πω ότι σαν χώρα, μας αρέσει η ξενομανία. Πάντα θα έχουμε πρότυπο τον ξένο ποδοσφαιριστή, όταν δεν θα πηγαίνει καλά η ομάδα, θα φταίει ο Έλληνας ποδοσφαιριστής. Το εύκολο για τον Έλληνα οπαδό είναι να κατηγορήσει τον Έλληνα. Έχω να πω μόνο μπράβο στα παιδιά που "κλείνουν τα αυτιά" και δείχνουν μέσα στο γήπεδο την πραγματική τους αξία, όπως και ο Ρέτσος. Ήταν και άτυχος με κάποιους τραυματισμούς, πήρε μία μεγάλη μεταγραφή στη Λεβερκούζεν, είχα πάει και εγώ να δω τις προπονήσεις και την ένταξη του, γύρισε ξανά στον Ολυμπιακό και έκανε μία εξαιρετική σεζόν. Ο Παναγιώτης έπαιζε και ως 6άρι όταν ήταν στην ακαδημία, έχει φοβερή αντίληψη παιχνιδιού, έχει εξαιρετική επαφή με την μπάλα, περνάει με εξαιρετικό ποσοστό ευστοχίας πάσες ανάμεσα στις γραμμές και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Έχει γρήγορη απόφαση της πρώτης πάσας. Τα προσόντα του στο αμυντικό κομμάτι είναι γνωστά και φαίνονται. Είχαμε μιλήσει γενικά φέτος αλλά και πέρσι όταν ήταν στις προπονήσεις της Εθνικής Ελλάδας. Ο Παναγιώτης είναι ένα πολύ καλό παιδί. Δεν είναι από τους παίκτες που βγάζουν "μαγκιά", είναι focus σε αυτό που κάνει και ίσως αυτό τον βοήθησε να μην ακούει κάποιες περιόδους που δεν ήταν καλά τα πράγματα και να κοιτάει τον εαυτό του. Είναι δουλευταράς, έχει τρομερή νοοτροπία. Δεν είναι εύκολο στην Ελλάδα να παίξεις ποδόσφαιρο γιατί το να ακούς από τον κόσμο και τα μίντια αρνητικά σχόλια, άνθρωπος είσαι, μπορεί να σε ρίξουν ψυχολογικά. Είναι σημαντική η δουλειά, να κλείνουμε τα αυτιά μας σε τέτοια θέματα αλλά όχι μόνο όταν είναι αρνητικά τα σχόλια. Το λέμε στα παιδιά των ακαδημιών αυτό. Πρέπει να κλείνουν τα αυτιά και στα θετικά σχόλια και να είναι συγκεντρωμένοι στον στόχο. Ο Παναγιώτης έδειξε πως έχει προσωπικότητα και ο Ολυμπιακός μπορεί να βασιστεί πάνω του για πολλά χρόνια ακόμα».

- Υπάρχει κάποιος παίκτης που πιστεύετε ότι θα μπορούσε να κάνει μεγάλη καριέρα αλλά δεν τα κατάφερε;

«Θυμάμαι ήταν ο Πιέρ Ισά τεχνικός διευθυντής στον Ολυμπιακό και στην πρώτη ομάδα εντάχθηκε σε ηλικία 15 ετών ο Γιώργος Αγιώτης. Αλλά ένας τραυματισμός και μία υποτροπή τον άφησε πάνω από ένα χρόνο, μπορεί και ενάμιση που τον ταλαιπωρούσε. Μια έμπαινε, μια έβγαινε και πιστεύω ήταν από τα παιδιά που πιστεύω ότι θα μπορούσε να κάνει μεγάλη καριέρα και φυσικά είναι πολλά παιδιά που είχαν την ποιότητα και, είτε από τραυματισμό, είτε από όχι σωστή διαχείριση από τους ίδιους και από το περιβάλλον τους. Γιατί, να μην κρυβόμαστε, πολύ σημαντικοί παράγοντες για εμάς τους προπονητές, είναι το οικογενειακό περιβάλλον, δηλαδή να είναι κοντά ο γονιός».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Anastasios Theos (@theosan73)

- Έχετε κάποια αστεία ιστορία από τότε στον Ολυμπιακό;

«Θυμάμαι όταν ήταν να διαλέξουν παιδιά για ball boy σε αγώνες Champions League, επειδή ήθελαν όλοι, τους πηγαίναμε βάση των λιγότερο παραπτωμάτων στους κανόνες και φυσικά όποιος πήγαινε το πανηγύριζε (γέλια)».

- Μετά τον Ολυμπιακό, πήγατε στην Κέρκυρα ως βοηθός του Αναστόπουλου. Πώς ήταν η παρουσία σας δίπλα του;

«Είχαμε γνωριστεί στον Άρη όταν ήμουν εγώ στην Κ17, ο κύριος Αναστόπουλος ήταν στον Άρη στην πρώτη ομάδα και εγώ πάντα πήγαινα και έβλεπα τους προπονητές της πρώτης ομάδας. Στην Κέρκυρα βρεθήκαμε σε μια περίοδο που είχα φύγει εγώ από τον Ολυμπιακό και ο κύριος Αναστόπουλος πήγε τότε για να ανέβει η Κέρκυρα στην μεγάλη κατηγορία γιατί ήταν από τις διεκδικήτριες. Δεν ήταν καλή χρονιά, είχε πολλά προβλήματα η ομάδα. Βασικά είχε πολλά προβλήματα οικονομικής φύσεως και δεν μπορούσε να λειτουργήσει σωστά και η συνεργασία μας ήταν για μικρό διάστημα, περίπου κοντά στους 2,5 μήνες αλλά είχαμε μια καλή καλή συνεργασία όμως δεν είχαμε το αποτέλεσμα που θέλαμε για την ομάδα της Κέρκυρας. Σαν εμπειρία με βοήθησε αλλά είχα εργαστεί ξανά σε επίπεδο πρώτης ομάδας. Πριν βρεθώ με τον κύριο Αναστόπουλο, είχα βρεθεί στον Άρη στην πρώτη ομάδα πριν φύγω και βρέθηκα με τον κύριο Σούλη Παπαδόπουλο για ένα διάστημα 3-4 μήνες στην πρώτη ομάδα σαν άμεσος συνεργάτης του. Ήταν η χρονιά που σώθηκε ο Άρης και την επόμενη χρονιά έπεσε. Μέσα από εκείνα τα παιχνίδια κατάλαβα αυτή την πίεση του αποτελέσματος γιατί έπρεπε να σωθεί ο Άρης, τότε ήταν στις τελευταίες θέσεις και είχαν αλλάξει πολλούς προπονητές, πάνω από 4 προπονητές νομίζω εκείνη τη χρονιά. Εγώ ήμουν και στην Κ17 και στην Κ19 κάποια στιγμή και στο τέλος της χρονιάς τους τελευταίους τρεις μήνες, βρέθηκα στην πρώτη ομάδα και σώθηκε η ομάδα. Αυτό ήταν μια ηθική ικανοποίηση και πήρα μια εμπειρία από επίπεδο ανδρικής ομάδας.

- Τι είναι πιο εύκολο; Ακαδημία ή πρώτη ομάδα;

«Πιστεύω είναι πιο εύκολο να λειτουργήσεις σε πρώτη ομάδα από ότι σε ακαδημία για αυτό και στο εξωτερικό, δίνουν μεγαλύτερη βάση στην ακαδημία. Παίρνουν έμπειρους προπονητές και πολλές φορές, οι προπονητές στις ακαδημίες έχουν μεγαλύτερα συμβόλαια από ότι στην πρώτη ομάδα γιατί η πρώτη ομάδα θα βρει έτοιμους ποδοσφαιριστές και απλά χρειάζεται σωστή καθοδήγηση. Η ακαδημία πρέπει να παράγει και πρέπει να εξελίξει ποδοσφαιριστές. Πρέπει να βελτιώσεις και έχεις περισσότερο δουλειά και στο κομμάτι της εκπαίδευσης αλλά και στην επαφή με το παιδί».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Anastasios Theos (@theosan73)

- Θεωρείτε ότι στις ακαδημίες πρέπει να υπάρχει ένας ψυχολόγος;

«Εδώ είμαστε του ύψους και του βάθους όπως είπαμε και προηγουμένως και στη νοοτροπία και στην λειτουργία και επειδή πήγα στην Μπαρτσελόνα που ήταν κύριος Βαλβέρδε και είδα όλη όλη τη δομή της ακαδημίας, στη Λα Μασιά, δεν έχουν ψυχολόγο ψυχολόγο. Είχε ο Λουίς Ενρίκε πριν πάει Βαλβέρδε γιατί έπρεπε να διαχειριστεί τους μεγάλους σταρ. Το πώς θα τους διαχειριστεί. Πολλές ακαδημίες έχουν την ίδια φιλοσοφία με την Μπαρτσελόνα. Είμαι και εγώ αυτής της λογικής. Ότι ψυχολόγος είναι ο προπονητής και το σταφ. Ο προπονητής είναι αυτός που ζει κάθε μέρα τα παιδιά και ξέρει πότε ένα παιδί είναι καλά και πότε αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα ή κάποια ιδιαιτερότητα. Χρειάζονται και οι επιστήμονες στο ποδόσφαιρο και χρειάζεται και ένας ψυχολόγος να υπάρχει σε μια ακαδημία αλλά για εξειδικευμένα ζητήματα. Πχ την ένταξη ενός παιδιού που θα έρθει από την Κρήτη, από τη Ρόδο, από την Καβάλα στην Αθήνα, στην ακαδημία και θα αφήσει τον μπαμπά του, τη μητέρα του, τα αδέρφια του και εκεί μπορεί να χρειαστεί μία υποστήριξη για το πώς θα ενταχθεί γιατί θα μπει σε ένα περιβάλλον και ανταγωνιστικό και χωρίς να έχει την καθημερινότητα που είχε μέχρι τα 15, τα 16 του. Εκεί κάθε Κυριακή, θα πρέπει να αποδεικνύει ότι είναι καλός και γιατί ήρθε σε μια μεγάλη ομάδα και να έχει την πίεση του κάθε προπονητή για το αποτέλεσμα. Άρα, για συγκεκριμένα πράγματα θα συμφωνήσω να υπάρχει υποστήριξη αλλά όχι σε γενική βάση και σε καθημερινότητα».

- Πριν αναλάβετε την Εθνική, είχατε σκεφτεί τις διαφορές. Για παράδειγμα ότι δεν θα είστε κάθε μέρα με την ομάδα αλλά ανά διαστήματα;

«Ναι, και αυτή πολύ ωραία ερώτηση, γιατί είναι καθαρά προπονητική και όποιος δεν έχει περάσει από Εθνικές ομάδες δεν το καταλαβαίνει. Διαφέρει πολύ η λειτουργία και η καθημερινότητα ενός προπονητή. Η αλήθεια είναι πως όχι, στην αρχή δεν το είχα σκεφτεί. Πιο πολύ μου περνούσε από το μυαλό το πως θα ανταποκριθώ γιατί είναι τιμή, υπερηφάνεια και σεβασμός του να υπηρετούμε την Εθνική Ελλάδος στις διάφορες προκριματικές φάσεις και στο EURO που πήγαμε αλλά δεν είχε περάσει από το μυαλό μου αυτή εικόνα στην καθημερινότητα και στη λειτουργία της Εθνικής ομάδας. Γενικώς το μόνο πράγμα που σκεφτόμουν, ότι από τη στιγμή που θα ενταχθώ στην Εθνική Ομάδα, το πώς θα μπορέσουμε να βελτιώσουμε και να εξελίξουμε αυτά τα παιδιά που πάντα πίστευα και έλεγα ότι έχουμε ταλέντο σαν Έλληνες παίκτες. Ήμουν από τους τυχερούς και από αυτούς που έζησαν πολλά πράγματα, παρόλο που η λειτουργία είναι διαφορετική από ότι σε ένα κλαμπ, ζήσαμε πολλά με τα παιδιά. Τρεις προκρίσεις σε Elite round. Με τη φουρνιά του 2003 και 2004 που πήγαμε στο EURO. Επίσης είχαμε κερδίσει και τους Γερμανούς 2-0 και είχαμε περάσει την στην επόμενη φάση αλλά λόγω κορονοϊού δεν πέρασαν αλλά πήγαμε και σε μια τελική φάση. Το να βρεθούμε σε ένα EURO μετά από 12 χρόνια, ήταν πολύ σημαντικό και για τα παιδιά και για μένα και ευχαριστώ τα παιδιά που μας πήγαν εκεί. Βέβαια δεν το ζήσαμε όπως έπρεπε εκεί στη Μάλτα αλλά το να βρεθούμε στις 8 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης (γιατί στο Κ19 περνάνε οι 7 καλύτερες και η οικοδέσποινα που ήταν η Μάλτα) και να είναι έξω η Γαλλία, η Αγγλία, η Ολλανδία και να είναι η Ελλάδα ήταν πολύ σημαντικό και μπράβο στα παιδιά. Αλλά στη Μάλτα δεν είχαμε την εικόνα που θα θέλαμε όλοι. Βέβαια είχαμε από τον κορμό μας σχεδόν 6-7 απουσίες που ήταν στη βασική εντεκάδα είτε λόγω τραυματισμών είτε κάποια παιδιά δεν μπόρεσαν να έρθουν. Ουσιαστικά μόνο ο Κούτσιας δεν μπορούσε να έρθει επειδή είχε πάει στην Αμερική και δεν τον άφησε η ομάδα του. Μόνο και μόνο η χαρά που αυτά τα 5 χρόνια, εκτός από τις προκρίσεις και εκτός από τη συμμετοχή στο euro, είδα και παίκτες που ήταν στην Κ17 να ανεβαίνουν στην πρώτη ομάδα της Εθνικής Ελλάδας όπως ο Κωνσταντέλιας, ο Τζόλης, ο Κουλιεράκης, ο Τζολάκης αυτό ήταν μεγάλη χαρά και όσο περισσότερα παιδιά βρίσκονται στη στην πρώτη ομάδα, είναι πολύ σημαντικό για την παραγωγική διαδικασία και για τη σωστή λειτουργία των εθνικών ομάδων, γιατί είμαστε σαν πυραμίδα. Αυτά τα 5 χρόνια με τον κ. Κωνσταντινίδη και με τον κ. Γεωργάτο είχαμε μια φιλοσοφία στο να βγάλουμε παίκτες, στο να ανταποκριθούμε στην πρώτη ομάδα».

- Ας σταθούμε στον Κωνσταντέλια. Είχατε καταλάβει το ταλέντο από τότε που ήταν μικρός;

«Ε σίγουρα. Ο Γιάννης από μικρός έδειξε το ταλέντο του. Εδώ θα ήθελα να βάλω μία παρένθεση και να σου πω μία ιστορία. Όταν πήγα στις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα, όπου είδα όλη τη λειτουργία της Ακαδημίας, πήγα και στο τμήμα του σκάουτινγκ και ρώτησα για την Ελλάδα. Μου είπαν ότι είχαν ξεχωρίσει τον Κωνσταντέλια και μάλιστα, ήθελαν να τον εντάξουν στις ακαδημίες τους. Τότε ο Γιάννης ήταν 16 ετών και ήθελαν να τον εντάξουν στις προπονήσεις με την Κ19. Ποιότητα είχε αλλά υστερούσε σε σωματικά προσόντα, σε δύναμη γιατί ο Γιάννης άργησε να εξελιχθεί σωματικά. Δηλαδή φαινόταν πιο μικρός από την ηλικία του αλλά είδαν ότι ανταποκρίθηκε μέσα στο παιχνίδι, είχε επίδραση και ο τρόπος σκέψης, εκτός από την ποιότητα, ήταν σαν να τα μεγαλύτερα παιδιά και αυτό ήταν το σημαντικότερο για αυτούς, ώστε να του κάνουν πρόταση να τον εντάξουν στη Λα Μασία.

Τώρα για το αν έβλεπα ότι θα εξελιχθεί στον σημερινό Γιάννη, σίγουρα Κ17 που ήμασταν, υστερούσε σε κάποια πράγματα αλλά ξεχώριζε η ποιότητα του, η δημιουργικότητα του και σε όλα αυτά που βλέπουμε σε πιο μεγάλο βαθμό και πιο ολοκληρωμένα. Ουσιαστικά τότε, βλέπαμε μια μικρογραφία του Κωνσταντέλια και λέγαμε ότι αν δουλέψει σωστά, αν μπορεί να κρατήσει τις ισορροπίες, θα τον χαιρόμαστε στο υψηλότερο επίπεδο όπως όπως γίνεται τώρα. Αυτό ισχύει για όλα τα παιδιά. Τώρα ας πούμε ο Τζολάκης. Αν και ήταν στην Κ17, ήταν σαν να είναι Κ19. Είχε τέτοια χαρακτηριστικά σε σωματότυπο, πιο ώριμος. Θυμάμαι που παίζαμε με τον Πλατανιά που δεν είχε δυνατή ομάδα και ο Τζολάκης τους κρατούσε... ζωντανούς με κάθε τρόπο. Πάντα ξεχώριζε».

- Τι χαρακτήρας είναι ο Τζολάκης;

«Χαμηλών τόνων παιδί. Ένα πράγμα του έλεγες, καταλάβαινε πέντε. Ώριμος για την ηλικία, δούλευε πολύ. Ήταν από αυτούς που έλεγες ότι μέσα από τη δουλειά του θα κερδίσει και θα κάνει πολλά πράγματα και αυτά βγαίνουν τώρα. Η νοοτροπία του και το γεγονός ότι ήταν και καλός μαθητής, κάτι το οποίο κράτησε, γιατί είναι δύσκολο. Συνήθως τα παιδιά που ερχόντουσαν στο Ρέντη από άλλη περιοχή, οι βαθμοί τους έπεφταν γιατί είναι δύσκολο να φύγεις από το οικογενειακό περιβάλλον και να ενταχθείς στην ακαδημία. Αλλάζεις και περιβάλλον στην ακαδημία, οπότε πας λίγο πίσω. Ο Τζολάκης όμως ανταποκρίθηκε και σε αυτό, έδειξε την ωριμότητα του και νομίζω πως ανέβηκαν κιόλας οι βαθμοί του. Φαίνεται τι παιδί είναι από τον τρόπο που μιλάει ακόμα και σήμερα που θα μπει στο Ρέντη και θα μιλήσει στον πλυθηντικό σε όλους μέσα που δουλεύουν».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Anastasios Theos (@theosan73)

- Δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί;

«Θεωρώ πως τα παιδιά θα δυσκολευτούν μόνο αν δεν είναι focus σε αυτό που θέλουν να κάνουν. Ο Τζολάκης για παράδειγμα από την πρώτη έδειξε πως είναι συγκεντρωμένος στον στόχο. Ήταν σχολείο-προπόνηση. Αυτό σε βοηθάει να αποφεύγεις και κάποιους... πειρασμούς ή προβλήματα. Έρχεσαι σε μεγάλη ομάδα, σε πρωτεύουσα της Ελλάδας, είναι παιδιά ακόμα οπότε είναι σημαντικό να αποφύγουν τους πειρασμούς».

- Πάμε στο κομμάτι με το EURO που πήγατε στην τελική φάση με την Κ19. Πώς ήταν σαν εμπειρία;

«Ήταν, σαν διοργάνωση, μία μικρογραφία ότι γίνεται στο EURO των ανδρών. Τα event, τις φωτογραφίσεις, τις παρουσιάσεις, την οργάνωση. Τα πάντα. Είχαν και διάφορα σεμινάρια της UEFA για τον στοιχηματισμό, την διαιτησία και άλλα τέτοια που ήταν επιμορφωτικά για τα παιδιά. Βλέπεις παράλληλα τις άλλες χώρες, το πως δουλεύουν οι ξένοι προπονητές, την προπονητική διαδικασία, η τριβή ανταλλάζοντας απόψεις. Σκέψου ήμασταν στο ίδιο ξενοδοχείο με τις ομάδες της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας. Εκεί δεν το ζήσαμε όπως θα έπρεπε. Ένα κομμάτι σημαντικό ήταν οι απουσίες γιατί έλειπαν σημαντικά στελέχη του κορμού. Ο Κούτσιας, ο Χρήστου, ο Φίλων, ο Τασιούρας, ο Αλεξίου για παράδειγμα που ήταν μέρος του κορμού της ομάδας που μαζί με τα άλλα παιδιά μας οδήγησαν εκεί. Παράλληλα, την περίοδο που εδώ στην Ελλάδα είχαν σταματήσει και ήταν περίοδος διακοπών, στις άλλες χώρες είχαν σταματήσει λίγο νωρίτερα. Για εμάς ήταν δύσκολο να εντάξουμε σε μία εβδομάδα, τα παιδιά στην πραγματικότητα και να τα έχουμε στην καλύτερη κατάσταση. Ελπίζω σύντομα οι εθνικές ομάδες να βρεθούν ξανά στο EURO. Έχουμε το ταλέντο».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Anastasios Theos (@theosan73)

- Πιστεύετε ότι η νέα γενιά που έρχεται στην Εθνική Ελλάδας, θα μπορέσει να την οδηγήσει στα τελικά μίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης;

«Ναι, σίγουρα. Αφού δεν βρεθήκαμε σε αυτό το EURO επειδή ήμασταν άτυχοι στη διαδικασία των πέναλτι, θεωρώ ότι εκτός από τα παιδιά που έχουμε δουλέψει μαζί στις μικρές ηλικίες, υπάρχει ένας κορμός ποδοσφαιριστών που είναι σε εξαιρετική ηλικία και έχουν πάρει τις παραστάσεις σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, με αποτέλεσμα να έχουν περισσότερη εμπειρία για να βοηθήσουν την Εθνική. Έρχονται παιδιά από τα μικρά κλιμάκια όπως ο Κούτσιας, ο Καλογερόπουλος, ο Κεραμίτσης, ο Αλεξίου κ.α.. Είδαμε πως ήρθε ο Ιωαννίδης, ο Τζόλης, ο Τζολάκης... Μαζί με αυτούς και έναν κορμό που ήδη υπάρχει, γίνεται ένα ωραίο σύνολο. Πολύ σύντομα η Ελλάδα θα πάει σε μία μεγάλη διοργάνωση».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Anastasios Theos (@theosan73)

- Τώρα βρίσκεστε στον Παναιτωλικό. Γιατί επιλέξατε τη συγκεκριμένη ομάδα;

«Αρχικά θέλω να ευχαριστήσω τους ανθρώπους του Παναιτωλικού για την αμέριστη εμπιστοσύνη στο πρόσωπό μου. Η φιλοσοφία μου είναι απόλυτα σύμφυτη με το DNA ενός συλλόγου που διαχρονικά εμπιστεύεται τις ακαδημίες του και τον Έλληνα ποδοσφαιριστή. Η προοπτική και το έξτρα κίνητρο για να αποδεχθώ την πρόταση και να δουλέψουμε όλοι μαζί είναι ο απώτερος σκοπός και στόχος το... σήμερα και το... αύριο του Παναιτωλικού να έχει βάσεις με τα δικά του παιδιά».

- Ποιο είναι το πλάνο σας για την ακαδημία του Παναιτωλικού;

«Θα τρέξουμε ένα πλάνο 3ετίας με απώτερο σκοπό να αναβαθμίσουμε την ακαδημία και να εξελίξουμε τους παίκτες της ακαδημίας με στόχο να είναι μέρος της πρώτης ομάδας και του ελληνικού ποδοσφαίρου. Επίσης μακροπρόθεσμα, ο βασικός κορμός ποδοσφαιριστών της πρώτης ομάδας να είναι από παιδιά της ακαδημίας, τα οποία έχουν λάβει τη σωστή εκπαίδευση με τη φιλοσοφία του Παναιτωλικού. Όπως είδαμε στο φιλικό κόντρα στον Βόλο, ο κ. Πετράκης χρησιμοποίησε 6 παιδιά από την περσινή Κ19 και Κ17».

- Ποιον ποδοσφαιριστή θα θέλατε να έχετε από νεαρή ηλικία και να δείτε την εξέλιξη του;

«Καλή ερώτηση και πολύ δύσκολη (γέλια). Θα έλεγα τον Νέρι Καστίγιο. Είναι ο πρώτος που μου έρχεται στο μυαλό. Θα ήθελα να δω από "μέσα" την εξέλιξη του. Έπαιξε στην Ελλάδα, πήγε στην Εθνική του Μεξικό ενώ ήταν Ουρουγουανός, πήρε μεγάλη μεταγραφή σε νεαρή ηλικία... όλα έγιναν γρήγορα. Θα ήθελα να μάθω αν είχε κάποια εκπαίδευση ή ήταν ένα ακατέργαστο ταλέντο και εκεί που έφτασε, έφτασε μόνο με ταλέντο ή αν θα έπαιρνε μία άλλη εκπαιδευτική διαδικασία, γινόταν ακόμα καλύτερα. Αυτά τα ερωτηματικά τριγυρνούν στο μυαλό μου και την κάνει ενδιαφέρουσα περίπτωση».

- Ποιες είναι οι στιγμές που έχετε κρατήσει στο μυαλό σας μέχρι σήμερα;

«Δεν θα ξεχάσω το πρωτάθλημα με τον Άρη, τα τρία πρωταθλήματα με τον Ολυμπιακό. Είναι στιγμές. Ειδικά το πρωτάθλημα του Ολυμπιακού το 2018, όταν ο Παναθηναϊκός είχε την καλή φουρνιά με Βαγιαννίδη, Αθανασακόπουλο, Τζαβίδα, Ζαγαρίτη. Παιδιά που εντάχθηκαν και στην πρώτη μετά. Ήταν μία σεζόν που ο Ολυμπιακός δεν πήρε πρωτάθλημα σε κανένα τμήμα και ήταν το μόνο που κατέκτησε τίτλο Superleague εκείνη τη χρονιά. Είχε ιδιαίτερη συγκίνηση και πίεση. Ο Ολυμπιακός πάντα πρωταγωνιστεί και θέλει το πρωτάθλημα. Ήταν από τα ιδιαίτερα πρωταθλήματα αλλά το καθένα είχε τη δική του ευχαρίστηση. Θέλουμε να βλέπουμε παίκτες στην πρώτη ομάδα και να εξελίσσονται αλλά όταν παίρνεις πρωτάθλημα στο τέλος της σεζόν, είναι ένα παράσημο για να συνεχίσεις με περισσότερη όρεξη».

- Ένα μήνυμα προς τις ελληνικές ομάδες για τις περσινές επιτυχίες;

«Να δώσουμε συγχαρητήρια στους Νέους του Ολυμπιακού που πήραν το ευρωπαϊκό και έδειξαν ότι η Ελλάδα έχει ταλέντο. Όπως και στην πρώτη ομάδα που πήρε το Conference League αλλά και τον ΠΑΟΚ για το πρωτάθλημα και ο Παναθηναϊκός το κύπελλο. Τα λέω αυτά γιατί η φετινή σεζόν ήταν ένα μεγάλο μάθημα και βάση για εμπιστοσύνη στους Έλληνες. Θα σου εξηγήσω με τη σειρά. Ο Ολυμπιακός είχε πρωταγωνιστές τον Τζολάκη, τον Ρέτσο, τον Φορτούνη, τον Μασούρα, τον Ντόι στην κατάκτηση του Conference League. Ο ΠΑΟΚ είχε τον Κουλιεράκη, τον Κωνσταντέλια, τον Τσιγγάρα, τον Τζίμα και έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο και πήρε το πρωτάθλημα και ο Παναθηναϊκός έγινε κυπελλούχος με Ιωαννίδη, Βαγιαννίδη, Κώτσιρα, Μπακασέτα και Λημνιό».