Τιεμουέ Μπακαγιόκο: Ο χαφ με μεταγραφές 60 εκατομμυρίων που έγινε κάτοικος Θεσσαλονίκης για τον ΠΑΟΚ

Γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1994 στο Παρίσι, οι γονείς του είναι από την Ακτή Ελεφαντοστού και αποτελεί μέλος μίας πολύτεκνης οικογένειας καθώς έχει πέντε αδέρφια!

Η μπάλα μπήκε από νωρίς στην «καθημερινότητά» του και μόλις στα 6 του βρέθηκε στην Olympique de Paris 15e, μετά (σ.σ. το 2004) πήγε στην CA Paris με την οποία μάλιστα «δέθηκε» και συχνά πυκνά όταν βρίσκεται στη Γαλλία παρακολουθεί αγώνες/προπονήσεις των τωρινών «μικρών» της και το 2006 εγγράφθηκε στην Montrouge FC 92.

Οταν όμως ήταν περίπου 13 ετών κλήθηκε να διαχειριστεί το ενδεχόμενο του πρόωρου τερματισμού της καριέρας του που από τότε προδιαγράφονταν «μεγάλη», καθώς τραυματίστηκε σοβαρά στο πόδι και έμεινε εκτός δράσης για περίπου 8 μήνες.

Ωστόσο επέστρεψε γερός και παρότι δεν τον δέχθηκαν στο ΙINF Clairefontaine όπου και δοκιμάστηκε για μερικές ημέρες (σ.σ. πρόκειται για ακαδημία ποδοσφαίρου που λογίζεται ως elite και λειτουργεί υπό την επίβλεψη της γαλλικής ομοσπονδίας) κάτι που για καιρό «κουβάλαγε» μέσα του και προς στιγμήν τον επηρέασε ψυχολογικά, η Ρεν τον πίστεψε και το 2008, σε ηλικία 14 ετών, έφτασε στη Βρετάνη.

Εκεί λοιπόν εξελίχθηκε, σταδιακά άρχισε να «χτίζει» το όνομά του και μάλιστα ένας από τους «μέντορές» του, ελέω και θέσης, ήταν ο γνώριμός μας Γιαν Εμβιλά που βρίσκονταν στην «από πάνω» ηλικιακή ομάδα του club και πολλάκις όταν έπαιζε με τους μεγαλύτερους καλούνταν να τον συναγωνιστεί.

Πάντως για να ανοίξουμε εδώ μία παρένθεση, ο παίκτης που θαύμαζε μικρός ήταν ο Γιάγια Τουρέ, που επίσης είναι γνωστός μας. Εντονη λοιπόν η «ελληνική»... επιρροή πάνω του και να που τα έφερε η μοίρα ώστε να παίξει σε γήπεδα που αμφότεροι αγωνίστηκαν παλαιότερα. Κλείνουμε την παρένθεση.

Ο προπονητής που τον βοήθησε αρκετά ήταν ο Γιανίκ Μενού που τον είχε στους «μικρούς» της Ρεν, ενώ ο ίδιος αναπολεί εκείνα τα χρόνια. «Δεν ήμουν ιδιαίτερα καλός στο σχολείο. Εκανα... χαζά πράγματα. Χάρις στον Μενού κατάφερα να αλλάξω την συμπεριφορά μου. Με βοήθησε πολύ. Μιλάγαμε και μεταγενέστερα όταν δεν με είχε πια παίκτη και του οφείλω πολλά», σχολίασε σχετικά.

Ξέχωρα από το τακτικό κομμάτι εκείνο που πλέον έκανε «μπαμ» στον Μπακαγιόκο ήταν η σωματοδομή του, αφού στα χρόνια της εφηβείας πήρε όγκο και παράλληλα ανέπτυξε μεγάλη ταχύτητα.

Είναι δε χαρακτηριστικό ένα γκολ που σημείωσε σε αγώνα για το πρωτάθλημα της κατηγορίας Under 19 κόντρα στη Λιλ, όπου για περίπου 30 μέτρα «γκρέμισε» όποιον βρέθηκε μπροστά του.

Εύλογα ήταν πια «μόνιμος» στους «μικρούς» των «τρικολόρ», το 2011 συμπεριλήφθηκε στην αποστολή της Under 17 για το αντίστοιχο Μουντιάλ που έγινε στο Μεξικό (σ.σ. έφτασε μέχρι τα προημιτελικά), το 2012 «ανέβηκε» στη Β' ομάδα της Ρεν και το 2013/14, σε ηλικία 19 ετών, έφτασε η στιγμή να λάβει το «βάπτισμα του πυρός».

Ο Φιλίπ Μοντανιέ που πήρε τότε τα «ηνία» τον «ανέβασε» στους «μεγάλους» και στις 24 Αυγούστου του 2013 ξεκίνησε βασικός κόντρα στην Εβιάν, κάτι που σήμανε την παρθενική του συμμετοχή στη Ligue 1.

Πια το... ποτάμι δεν γύριζε πίσω και ολοκλήρωσε ως starter εκείνη τη σεζόν, κάτι που «εκτόξευσε» τις «μετοχές» του.

Οι οικονομικά εύρωστοι της Γαλλίας – και όχι μόνο αφού τα τότε δημοσιεύματα έκαναν λόγο πως βρίσκονταν στο «στόχαστρο» και της Λίβερπουλ – άρχισαν και εύλογα να «ψάχνονται» για χάρη του και η Μονακό ήταν εκείνη που «κέρδισε» τη σχετική κούρσα, όταν και τον απέκτησε έναντι ενός ποσού που υπολογίζονταν τότε στα 8 εκατομμύρια ευρώ.

Ετσι στα 20 του έφτασε στο Μόντε Κάρλο και υπέγραψε πενταετές συμβόλαιο συνεργασίας με αρκετά υψηλές απολαβές. Το ντεμπούτο του όμως ήταν… καταστροφικό, αφού ο Λεονάρντο Ζαρντίμ τον ξεκίνησε μεν βασικό στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος κόντρα στη Λοριάν, όμως στο ημίωρο τον αντικατέστησε για λόγους τακτικής σε ένα παιχνίδι που το club του ηττήθηκε τελικά με 2-1.

Εάν λοιπόν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός και η καλή ημέρα φαίνεται από το πρωί, στην προκειμένη περίπτωση «φώναζε» ότι η πορεία του στο Stade Louis II ξεκίνησε… στραβά και την επόμενη διετία δεν ήταν στις άμεσες επιλογές του προπονητή του, που επίσης είναι γνώριμος τον ελληνικών γηπέδων από την παλαιότερη θητεία του στον Ολυμπιακό (σ.σ. έπαιξε αθροιστικά σε 31 αγώνες πρωταθλήματος και σε πολλούς το έπραξε ως αλλαγή).

«Από εκείνη τη στιγμή (σ.σ. το ματς με τη Λοριάν) κάτι … έσπασε μεταξύ εμένα και του κόουτς», σχολίασε μεταγενέστερα για εκείνα τα χρόνια, όμως δεν... πέταξε λευκή πετσέτα και ήταν έτοιμος να καταθέσει τα... διαπιστευτήριά του.

Βλέπετε ίσως και να παρασύρθηκε λίγο ως παιδί που ήταν - μην το ξεχνάμε αυτό - όταν βρέθηκε στο φαντασμαγορικό Πριγκιπάτο και κάπου απώλεσε τον προσανατολισμό του, ενώ τον… πήγε πίσω και ένας τραυματισμός που τον ταλαιπώρησε στο γόνατο.

Ωστόσο από το 2016 όλα άλλαξαν μέσα του και πήρε σημαντικές αποφάσεις.

Είναι χαρακτηριστικό πως μετακόμισε σε νέο σπίτι, ποιο «μαζεμένο» από το σούπερ λουξ που έμενε μέχρι πρότινος και παράλληλα έπαψε να κυκλοφορεί με μία ροζ Πόρσε που κέντριζε όλα τα βλέμματα, αφού την έβαψε μαύρη. Αυτό ήταν. Ο διακόπτης γύρισε, ήταν πια συγκεντρωμένος 100% στο ποδόσφαιρο και αυτό αποτυπώθηκε ανάγλυφα εντός του γηπέδου.

Το 2016/17 λοιπόν…έσπασε τα κοντέρ και ήταν εκ των πρωταγωνιστών της Μονακό στην ξέφρενη πορεία της μέχρι την κατάκτηση του τίτλου και την παρουσία της ως τα ημιτελικά του Champions League.

Αθροιστικά «κατέγραψε» 51 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις εντός και εκτός συνόρων (3 γκολ/1 ασίστ) και μεταξύ άλλων συμπεριλήφθηκε στην κορυφαία ενδεκάδα της Ligue 1 και κυρίως του Champions League.

Ολη η Ευρώπη… μιλούσε για εκείνον, έπαιξε στους «τρικολόρ» (σ.σ. θα δείτε παρακάτω περαιτέρω λεπτομέρειες) και με τεράστια δόση ειλικρίνειας, είπε κάποια στιγμή για την αγωνιστική του μετάλλαξη. «Δεν μετανιώνω για αυτά τα δύο χρόνια (σ.σ. 2014-2016). Με διαμόρφωσαν. Τώρα είμαι έτοιμος να αποδεχθώ κάθε πρόκληση»!

Εκείνο το καλοκαίρι του 2017 η «Γηραιά Ηπειρος»… υποκλίθηκε στα πόδια του και για χάρη του στήθηκε ένα «γαϊτανάκι» ενδιαφερομένων, που προσέφεραν γη και ύδωρ στους Μονεγάσκους.

Εδώ αξίζει να σταθούμε στη βοήθεια που του προσέφερε ο Κλοντ Μακελελέ, ο οποίος από τον Γενάρη του 2016 και για μερικούς μήνες είχε πόστο στη Μονακό και πήρε… από κοντά τον «ήρωα» της ιστορίας μας. Ελέω και του ότι γνώριζε τη θέση, οι συμβουλές του 51χρονου πλέον σούπερ σταρ του παρελθόντος που (σ.σ. μεταξύ άλλων πρωταθλητής Ευρώπης με τη Ρεάλ Μαδρίτης), αποδείχθηκαν για τον Μπακαγιόκο καταλυτικές.

Τελικά το club που πλειοδότησε ήταν η Τσέλσι και έναντι 45 εκατομμυρίων ευρώ αφίχθηκε στο Λονδίνο.

Το 2017/18 «έτρεξε» μία γεμάτη σεζόν στο νησί καθώς φόρεσε τη φανέλα των «μπλε» σε 46 ματς και μεταξύ άλλων ήταν βασικός στον τελικό του Κυπέλλου όπου επικράτησαν 1-0 της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Θυμίζουμε εδώ πως οι «κόκκινοι διάβολοι» θα βρεθούν ξανά στον δρόμο του, καθώς οι Θεσσαλονικείς θα τους αντιμετωπίσουν στο League Stage του Europa League.

Ωστόσο το καλοκαίρι μετά το φινάλε εκείνης της περιόδου τον βρήκε σε… άλλες πολιτείες.

Πιο συγκεκριμένα στην Ιταλία, καθώς παραχωρήθηκε δανεικός στη Μίλαν που για χάρη του κατέβαλε στους Αγγλους «ενοίκιο» 5 εκατομμυρίων και παράλληλα διατηρούσε οψιόν απόκτησής του ύψους 35 «χαρτιών».

Ομως όλοι οι «ροσονέρι» βρέθηκαν πολύ νωρίς στο «στόχαστρο» των media μετά την ήττα/αποκλεισμό στο Europa League με 3-1 από τον Ολυμπιακό στο Φάληρο τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, ενώ στο πρωτάθλημα τερμάτισαν στην 5η θέση και στο «-22» από τη Γιουβέντους που πήρε τον τίτλο, κάτι που εύλογα οδήγησε το club σε ριζικές αλλαγές. Το buy in του δεν ενεργοποιήθηκε και επέστρεψε στο Stamford Bridge.

Εκεί όμως δεν είχε μέλλον, ήταν εμφανές, αλλά αυτό δεν συνεπάγεται ότι δεν υπήρχαν ενδιαφερόμενοι.

Ετσι το 2019/20 γύρισε στα γνώριμα λημέρια του Πριγκιπάτου, εκ νέου με on loan καθεστώς και ρήτρα εξαγοράς που ανέρχονταν σε 40 plus εκατομμύρια. Το 2020/21 φόρεσε τη φανέλα της Νάπολι και τη διετία 2021-2023 έγινε ξανά «κάτοικος» San Siro, αφού παραχωρήθηκε για 2η φορά δανεικός από την Τσέλσι στη Μίλαν.

Στη χρονιά τίτλου των «ροσονέρι» (2021/22) κατέγραψε ενεργό ρόλο και έπαιξε αθροιστικά σε 18 παιχνίδι, όμως την επομένη πήρε λίγο χρόνο συμμετοχής και το καλοκαίρι του 2023 τον βρήκε free agent.

Ακριβώς ένα έτος πριν (31 Αυγούστου 2023) ανακοινώθηκε από τη Λοριάν και η συμφωνία του με το club είχε διάρκεια ως το 2025, όμως ο υποβιβασμός της στη Ligue 2 παρότι ο ίδιος έτρεξε καλό δεύτερο μισό διαφοροποίησε τα δεδομένα και πλέον ήρθε στα μέρη μας για τον ΠΑΟΚ.

Στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του 30χρονου χαφ τον βλέπουμε να αγωνίζεται με το Νο14 στην πλάτη, λόγω της γειτονιάς που γεννήθηκε που είναι το «14ο Δημοτικό Διαμέρισμα Παρισιού».

Ετσι τιμά την περιοχή του, ενώ και στις λίγες περιπτώσεις που είχε φανέλα με άλλον αριθμό εκείνος παρέπεμπε συνήθως σε αυτό. Π.χ. το 2021/22 στη Μίλαν πήρε το «41», το 2015/16 στη Μονακό το «7» και το 2013/14 στη Ρεν το «34» .

Βέβαια στον ΠΑΟΚ το «14» φορά ο... μεγάλος Αντρίγια Ζίβκοβιτς και έτσι εκείνος επέλεξε το «8».

Πάντως «φωνάζει» πως είναι ο αγαπημένος του αριθμός.

Συνεχίζουμε τώρα με το «κεφάλαιο» Εθνική. Ηταν 28 Μαρτίου του 2017 στο Stade de France όταν η Γαλλία φιλοξένησε τότε την Ισπανία σε φιλικό παιχνίδι, στο οποίο ηττήθηκε 2-0.

Ο Μπακαγιόκο βρίσκονταν στην αποστολή των «τρικολόρ» και στην ανάπαυλα του συγκεκριμένου αγώνα αντικατέστησε τον Αντριάν Ραμπιό, κάτι που σήμανε το ντεμπούτο του με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του.

Εκτοτε όμως δεν ήταν ξανά μεταξύ των επιλογών του Ντιντιέ Ντεσάμπ και πλέον δεν αποκλείεται στο μέλλον να τον δούμε με την Ακτή Ελεφαντοστού από όπου και κατάγεται.

Επειδή εκείνος ο αγώνας δεν ήταν επίσημος του προσφέρεται η σχετική δυνατότητα και ο ίδιος δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να την εκμεταλλευτεί. «Τα συναισθήματά μου από την Εθνική Γαλλίας είναι κάπως... ανάμεικτα. Είμαι 'περίπου' διεθνής. Οταν ήμουν στην Τσέλσι απογοητεύτηκα που δεν έπαιξα ξανά. Βέβαια η ομάδα ήταν τότε Παγκόσμια Πρωταθλήτρια και υπάρχουν πάρα πολλοί ποιοτικοί ποδοσφαιριστές. Οταν ο κόουτς με κάλεσε, δεν έφαγα για δύο ημέρες! Αισθανόμουν έναν κόμπο στο στομάχι μου. Οταν διαθέτεις διπλή υπηκοότητα, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο δύσκολο είναι να επιλέξεις. Δεν λέω 'όχι' στην Ακτή Ελεφαντοστού, αλλά δεν λέω και 'ναι'. Η Εθνική Γαλλίας παραμένει ένα μεγάλο όνειρο», σχολίασε χαρακτηριστικά πριν από μερικούς μήνες.

Αθροιστικά σε όλα τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα των «τρικολόρ» (μεγάλους+Under) «μετρά» 28 συμμετοχές.

Τώρα θα γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, σε δύο διαφορετικά σημεία που δυστυχώς όμως έχουν τον ίδιο παρονομαστή και δεν είναι άλλος από τις φυλετικές διακρίσεις.

Η βλακεία είναι αήττητη και ο Μπακαγιόκο τη βίωσε δις στο διάστημα που έπαιζε στη Μίλαν, αν και σε αμφότερες των περιπτώσεων αντιμετώπισε τα περιστατικά με αξιοπρέπεια, ήθος και ψυχραιμία.

Το πρώτο συνέβη τον Απρίλιο του 2019 όταν η ομάδα του φιλοξενήθηκε από τη Λάτσιο στη Ρώμη και ξέχωρα από το ότι ορισμένοι φίλοι των γηπεδούχων ανάρτησαν εκείνη την ημέρα πανό υπέρ του Μπενίτο Μουσουλίνι, ακούστηκε από την εξέδρα ένα σύνθημα που έλεγε «Αυτή η μπανάνα είναι για τον Μπακαγιόκο».

Μάλιστα στο «στόχαστρο» ορισμένων οπαδών βρέθηκε και ο τότε συμπαίκτης του Φρανκ Κέσι (σ.σ. νυν της Αλ Αχλί) και αμφότεροι κατήγγειλαν το περιστατικό. Οι «ροσονέρι» τους στήριξαν και ζήτησαν από τις εκεί αρμόδιες αρχές να διεξάγουν έρευνα, ενώ και η Λάτσιο εξέδωσε ανακοίνωση υπέρ τους.

Ο ίδιος δε στα social media έγραψε χαρακτηριστικά: «Προς ορισμένους φίλους της Λάτσιο και τις ρατσιστικές κραυγές τους προς εμένα και τον αδερφό μου Φρανκ Κέσι. Είμαστε δυνατοί και περήφανοι για το χρώμα του δέρματός μας». Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής οι δράστες βρέθηκαν και ήταν συνολικά 8.

Το έτερο είναι αρκετά πιο περίπλοκο και έλαβε χώρα τον Ιούλιο του 2022, στο μετέπειτα πέρασμά του από τους Μιλανέζους, όταν και αποδείχθηκε πως βρέθηκε στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή.

Ηταν αρχές του μήνα, 3 για την ακρίβεια, όταν αστυνομικοί του Μιλάνο ακινητοποίησαν το όχημα που οδηγούσε και κατέβασαν τον ίδιο και έναν φίλο του που επίσης επέβαινε σε αυτό, καθώς θεωρήθηκαν ύποπτοι για ένα επεισόδιο που έγινε το προηγούμενο βράδυ στην πόλη και μεταξύ άλλων «έπεσαν» πυροβολισμοί.

Ορισμένοι περαστικοί κατέγραψαν μέρος των όσων συνέβησαν στα κινητά τους και αφού οι ένστολοι προχώρησαν σε σωματική έρευνα στη συνέχεια τον αναγνώρισαν και τον άφησαν να φύγει.

Μέχρι εδώ και κακά τα ψέματα δεν προκύπτει κάτι το μεμπτό, ωστόσο όταν ο Μπακαγιόκο μίλησε για το περιστατικό έδωσε μία άλλη διάσταση. «Οταν ένα λάθος είναι ανθρώπινο φυσικά και δεν είναι πρόβλημα. Ομως οι μέθοδοι που χρησιμοποίησαν (σ.σ. οι αστυνομικοί) δημιουργεί προβλήματα. Πρέπει να γίνει γνωστό πως στο βίντεο που υπάρχει έχει καταγραφεί μόνο το πιο ήπιο και ήρεμο κομμάτι. Σε απόσταση ενός μέτρου είχα ένα όπλο μακριά από το πρόσωπό μου. Κάτι ανάλογο συνέβη και στον άνδρα που ήταν μαζί μου. Οι ζωές μας τέθηκαν σε κίνδυνο και δεν ξέρω τι θα συνέβαινε αν δεν μέναμε πράοι», είπε χαρακτηριστικά.

Οι αρχές από την πλευρά τους υπερασπίστηκαν τους άνδρες ασφαλείας και υποστήριξαν πως τα αυστηρά μέτρα που πάρθηκαν ήταν απόρροια του ότι αναζητούσαν μέλη συμμοριών από τη Σενεγάλη και ευρύτερα τη Βόρεια Αφρική που είναι πάντα οπλισμένα και οι πληροφορίες που είχαν ανέφεραν πως επέβαιναν σε ένα ίδιο με εκείνον SUV.

Πάντως πολλά ρεπορτάζ της εποχής τόνιζαν πως ο υπέρμετρος ζήλος ήταν λόγω του χρώματος του Μπακαγιόκο και το θέμα συζητιούνταν για μέρες.

Εκτός γηπέδων τώρα δραστηριοποιείται ήδη στο χώρο της μόδας και είναι πιθανό στο μέλλον να τον δούμε ακόμη πιο ενεργό στο συγκεκριμένο σκέλος.

Πριν από μερικά χρόνια μπήκε μέτοχος σε έναν από τους μεγαλύτερους αντίστοιχους οίκους που «τρέχει» ο φίλος του Νταβίντ Μπελιόν, παλαίμαχος Γάλλος επιθετικός που μεταξύ άλλων έπαιξε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τη Γουέστ Χαμ, ενώ σε ανύποπτη στιγμή δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να ασχοληθεί και με την υποκριτική!

«Από παιδί αγαπούσα τη μόδα. Πάντα μου άρεσε να εξελίσσω την εικόνα μου και χάρις στο ποδόσφαιρο, επειδή επισκέπτομαι πολλά μέρη, μαθαίνω συνεχώς περισσότερα. Μεγάλωσα στο κέντρο του Παρισιού και έτσι είχα τη δυνατότητα να παρατηρώ το πώς ντύνονται άνθρωποι όλων των κατηγοριών, όπως και ευρύτερα την εικόνα τους. Επιπλέον τα κτίρια και η αρχιτεκτονική της πόλης σε βοηθoύν να αναπτύξεις την αισθητική σου», σχολίασε σε ανύποπτο χρονικά σημείο, αποτυπώνοντας ανάγλυφα πως είναι ένα «ανήσυχο» πνεύμα που του αρέσει να δημιουργεί και να εξελίσσεται.

Μάλιστα πριν εμπλακεί επαγγελματικά με τον συγκεκριμένο χώρο είχε προηγουμένως ποζάρει ως μοντέλο για το brand name της συγκεκριμένης εταιρείας, λόγω των προσωπικών σχέσεων που διατηρεί με τον Μπελιόν. «Το πρώτο πράγμα που αγόρασα όταν πήρα τα πρώτα μου χρήματα από το ποδόσφαιρο ήταν ένα καλό τσαντάκι χειρός. Ολοι οι παίκτες έχουν», ανέφερε μεταγενέστερα χαμογελώντας.

Παράλληλα συμμετέχει σε πολλές φιλανθρωπικές δράσεις και πριν από μερικά χρόνια απάντησε χαρακτηριστικά σε ερώτηση που του έγινε, για το πώς σκέφτεται τον εαυτό του όταν αποσυρθεί από την ενεργό δράση. «Εχω κάποιες ιδέες. Θα μπορούσα να ανοίξω μία δική μου εταιρεία ρούχων ή κάποια παροχής υπηρεσιών μεταφοράς και διαμονής (σ.σ. concierge services). Παράλληλα θα ήθελα να συμμετάσχω σε δράσεις ανθρωπιστικής βοήθειας. Υπάρχουν πολλά projects στο μυαλό μου, αλλά επί του παρόντος είμαι επικεντρωμένος μόνο στην μπάλα».

Συν τοις άλλοις ας μην παραξενευτούμε αν κάποια στιγμή τον δούμε με βαμμένα μαλλιά, καθώς είναι κάτι που αρέσκεται να κάνει. Για παράδειγμα όταν ήταν στην Τσέλσι τα έκανε μπλε λίγο μετά το πρώτο γκολ που σημείωσε στην Premier League, τηρώντας μία σχετική υπόσχεση που είχε δώσει! Αλλες φορές τα ασπρίζει ή τα κάνει κοτσιδάκια και ευρύτερα θέλει να ανανεώνει το look του.

Αυτός είναι λοιπόν ο Γάλλος μέσος, που πλέον θα αγωνίζεται στα μέρη μας και θα φορά τη φανέλα του ΠΑΟΚ.

Με θητεία σε 3 εκ των κορυφαίων πρωταθλημάτων του κόσμου (Premier League, Serie A, La Ligue 1) όπου μάλιστα σε όλα κατέκτησε κάποιον τίτλο, έχει μεταξύ άλλων παίξει και σε 39 παιχνίδια του Champions League και του Europa League.

Οι μεταγραφές του δε πλησιάζουν τα 60 εκατομμύρια ευρώ, ενώ σε σχεδόν απόλυτο βαθμό η παρουσία του μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου ήταν στο χώρο της μεσαίας γραμμής και κυρίως στις θέσεις «6-8».

Μονακό: 115 ματς/6 γκολ/3 ασίστ
Μίλαν: 63 ματς/1 γκολ/1 ασίστ
Νάπολι: 44 ματς/2 γκολ/2 ασίστ
Τσέλσι: 43 ματς/3 γκολ/3 ασίστ
Ρεν: 28 ματς/1 γκολ
Λοριάν: 21 ματς/1 γκολ/2 ασίστ

Τίτλοι
Πρωτάθλημα Γαλλίας: 1 (Μονακό, 2016/17)
Πρωτάθλημα Ιταλίας: 1 (Μίλαν, 2021/22)
Κύπελλο Αγγλίας: 1 (Τσέλσι, 2017/18)