Γουίλιαν: Η «Ρουκέτα» από το Σάο Πάολο στα «ερυθρόλευκα» του Ολυμπιακού, η ιστορία του εντός και εκτός γηπέδων (vids)

Γεννήθηκε στην παραθαλάσσια πόλη Ριμπεϊράο Πιρές τον Αύγουστο του 1988 και από μικρό παιδί ήταν μαθηματικά βέβαιο πως θα γίνει ποδοσφαιριστής. Οπως θυμάται χαρακτηριστικά «δεν ήθελα άλλα δώρα, μόνο μπάλες», ενώ η «τρέλα» του για το ποδόσφαιρο δεν τον εγκατέλειψε ούτε όταν έσπασε το πόδι του.

Σε ηλικία πέντε ετών πήγε σε μία τοπική ακαδημία σάλας και στα εννέα του μόλις χρόνια έκανε το μεγάλο άλμα, καθώς εντάχθηκε στα τμήματα υποδομής της Κορίνθιανς. Πρόκειται για την ομάδα που υποστήριζε όλη η οικογένειά του και ο άνθρωπος που τον βοήθησε περισσότερο από κάθε άλλον είναι ο πατέρας του.

Από μικρό παιδί όχι μόνο τον ενθάρρυνε να ασχοληθεί με τον χώρο, αλλά και έκανε όλες τις απαραίτητες θυσίες ώστε ο Γουίλιαν - όπως και η αδερφή του φυσικά - να διαθέτει όλα τα «εφόδια» που χρειάζονταν.

Αλλωστε από πιτσιρικάς κιόλας.. .ξεδίπλωνε το ταλέντο του και έκανε «μπαμ» πως θα προχωρήσει.

Εδώ θα ανοίξουμε μία παρένθεση. Μεταγενέστερα πέρασε στη σφαίρα του μύθου η ιστορία πως η μητέρα του αντί για τζάμια στο δωμάτιό του τοποθέτησε χαρτόνια, αφού συνεχώς τα έσπαγε κλωτσώντας το τόπι μέσα στο σπίτι και κάπου... βαρέθηκε να τα αλλάζει. Κλείνουμε την παρένθεση.

Μάλιστα η μετακίνησή του στην Κορίνθιανς έγινε χάρις σε μία εμφάνισή του ως αντίπαλός της, όταν σε έναν τουρνουά που συμμετείχε ξεχώρισε στο μεταξύ τους ματς και αμέσως τον προσκάλεσαν να ενταχθεί στο club.

Τα πρώτα δύο χρόνια πηγαινοέρχονταν από το πατρικό του στο προπονητικό του συλλόγου του Σάο Πάολο που βρίσκονταν σε απόσταση περίπου 35 χιλιομέτρων, όμως κάπου εκεί μετακόμισε όλη η οικογένεια κοντά σε αυτό καθώς ο μικρός ταλαιπωρούνταν και μεταξύ άλλων ας μην ξεχνάμε πως έπρεπε να πηγαίνει και σχολείο.

Τώρα θα αναρωτηθείτε και ίσως λογικά πως διέκριναν από τόσο νωρίς ότι θα φτάσει σε top επίπεδο. Η απάντηση λοιπόν έγκεινται στα 40 plus γκολ που έβαζε κάθε σεζόν στις Under του συλλόγου.

Την ίδια στιγμή ο πατέρας του, ξέχωρα από το ότι βρίσκονταν στο πλευρό του, ήταν και εκείνος που τον προέτρεψε εκτός από το δεξί πόδι να αρχίσει να χρησιμοποιεί και το αριστερό και για αυτό έκαναν μαζί έξτρα προπονήσεις, ενώ το μόνο πλην ποδοσφαίρου χόμπι του ήταν να πετάει χαρταετούς μαζί με τον παππού του, αφού ήταν κάτι που του άρεσε πολύ.

Κάπως έτσι λοιπόν άρχισε το νερό να μπαίνει στο αυλάκι και κακά τα ψέματα ήταν εμφανές πως το ποτάμι δεν θα γυρίσει πίσω.

Στους «μικρούς» της Κορίνθιανς ξεχώρισε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα, το 2005 παραχωρήθηκε δανεικός σε μία ομάδα χαμηλής κατηγορίας, την Μαουαένσε, και τον Απρίλιο του 2006 ο Αντεμάρ Μπράγκα που ήταν τότε στον πάγκο των «μεγάλων» του… επεφύλαξε μία έκπληξη, καθώς τον συμπεριέλαβε στην αποστολή για το ντέρμπι με την Γκρέμιο.

Ο Γουίλιαν δεν έπαιξε, αλλά είδε από τον πάγκο παίκτες όπως τους Κάρλος Τέβες, Ρικαρντίνιο, Χαβιέ Μασεράνο και τους άλλους «αστέρες» του συλλόγου, τους οποίους ναι μεν γνώριζε αφού συχνά-πυκνά έκανε προπονήσεις μαζί τους, όμως τώρα τους ζούσε εκ των έσω.

Το ντεμπούτο του έγινε μερικούς μήνες όταν πέρασε ως αλλαγή στο 4-0 επί της Φορταλέζα και έκλεισε τη χρονιά με πέντε εμφανίσεις.

Την επομένη όμως πήρε αρκετό χρόνο συμμετοχής (15 ματς/2 γκολ/2 ασίστ) και παράλληλα τον Ιανουάριο του 2007 είχε ενεργό ρόλο με την Under 20 της Σελεσάο, που κατέκτησε το τότε αντίστοιχο Copa America της Χιλής.

Συν τοις άλλοις συμμετείχε με το εθνόσημο στο στήθος και στο Μουντιάλ της ηλικιακής του κατηγορίας που έγινε λίγο αργότερα και εύλογα το όνομά του πέρασε τον Ατλαντικό.

Για όσους θυμούνται και τα πρόλαβαν ήταν τα χρόνια που η Σαχτάρ είχε δημιουργήσει στο Ντόνετσκ μία βραζιλιάνικη «παροικία» και πλειοδότησε για την απόκτηση του νεαρού που φιγουράριζε στα μπλοκάκια αρκετών «μεγάλων» της ηπείρου μας.

Βέβαια δεν το έκανε… τσάμπα αφού έβγαλε από το πουγκί της ένα ποσό που υπολογίζονταν τότε στα 14 εκατομμύρια ευρώ, ενώ ο παίκτης υπέγραψε πενταετές συμβόλαιο συνεργασίας, αν και στην αρχή έδειχνε διστακτικός ώστε πει το «ναι». «Κάνει πολύ κρύο εκεί» έλεγε στον πατέρα του, στον οποίο έδωσε τον πρώτο του μισθό που πήρε από τους «ανθρακωρύχους». «Μπαμπά, αυτά είναι για όλα τα πράγματα που έκανες για μένα», του μετέφερε χαρακτηριστικά.

Στην Ουκρανία «έχτισε» στο πλευρό συμπατριωτών του όπως οι Λουίζ Αντριάνο και Μπραντάο (σ.σ. μεταγενέστερα ήρθε στον Λεβαδειακό) περαιτέρω το όνομά του, συμμετείχε με επιτυχία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, κατέκτησε τίτλους με αποκορύφωμα το UEFA που υπήρχε τότε και κυρίως ως αριστερός εξτρέμ έκανε άνω-κάτω πολλές «δυνατές» άμυνες.

Διακρίνονταν για την τεχνική του κατάρτιση όπως φυσικά και για την ταχύτητά του, ενώ οι τότε εμφανίσεις του αποτέλεσαν το «διαβατήριο» ώστε να κληθεί και να καθιερωθεί και στην Εθνική ομάδα της Βραζιλίας, όπου και ντεμπουτάρισε στις 10 Νοεμβρίου του 2011 σε ένα φιλικό κόντρα στην αντίστοιχη της Γκαμπόν.

Ηταν λοιπόν μία εποχή που το παιδί λογίζονταν πια ως άνδρας και παράλληλα όχι μακριά από το Ντόνετσκ, στην περιοχή Μαχατσκαλά της Ρωσίας, η Ανζί σκορπούσε «άφθονο χρήμα» ώστε να χτίσει μία ποδοσφαιρική «υπερδύναμη».

Ετσι στα τέλη του Ιανουαρίου του 2013 ενημέρωσε τη Σαχτάρ ότι κατέβαλε τη ρήτρα του Γουίλιαν που ανέρχονταν στα 35 εκατομμύρια ευρώ, το deal ανακοίνωσε ο τότε προπονητής του στο ουκρανικό club Μιρτσέα Λουτσέσου και η μεταγραφή ολοκληρώθηκε το βράδυ της 31ης του μηνός.

Για τον ίδιο το μόνο «πρόβλημα» ήταν πως δεν κατάφερε να πάρει το «10» καθώς οι τότε κανονισμοί του «επέβαλλαν» να φορά το ίδιο με την προηγούμενη ομάδα του εφόσον αμφότερες συμμετείχαν στις διοργανώσεις της UEFA και φυσικά ήταν διαθέσιμο και για αυτό διατήρησε το «88».

Πάντως με το «καλημέρα» στη νέα σελίδα της καριέρα του προέκυψαν προβλήματα, αφού τραυματίστηκε στο ντεμπούτο του που ήταν κόντρα στη Νιούκαστλ για το Europa League, «έχασε» κάποια ματς και ναι μεν επέστρεψε γερός, το καλοκαίρι του ίδιου έτους ο σύλλογος αντιμετώπισε τεράστια οικονομικά προβλήματα και έπρεπε να προχωρήσει σε πωλήσεις.

Αυτόματα ο Γουίλιαν αποτέλεσε «μήλον του έριδος» για τη… μισή Ευρώπη και το όνομά του «έπαιξε» κυρίως για τα clubs της Premier League.

Προς στιγμήν η Τότεναμ προέβαλλε ως το φαβορί και ο Τύπος της εποχής ισχυρίζεται πως πήγε στο νησί για λογαριασμό της.

Μάλιστα ο ίδιος αποκάλυψε μεταγενέστερα πως βρίσκονταν στο προπονητικό των «πετεινών» όταν του τηλεφώνησε ο μάνατζέρ του και του μετέφερε την πρόταση της Τσέλσι, αφού… τελευταίος «μίλησε» ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς που ελέω και γνωριμιών του με τους ανθρώπους της Ανζί - συμπατριώτες γαρ - τον «έκλεισε» έναντι 35 εκατομμυρίων ευρώ, όσα δηλαδή δαπάνησε το πρώην πια club του για να τον πάρει από τη Σαχτάρ. Ετσι έφυγε από εκεί που ήταν, επέστρεψε στο ξενοδοχείο και την επομένη ανακοινώθηκε από τους «μπλε». Τόσο απλά…

Ο Ζοσέ Μουρίνιο… πανηγύρισε δημόσια για την άφιξή του και από εκείνο το σημείο και για επτά σερί σεζόν ήταν ένας από τους κορυφαίους παίκτες των «μπλε» και κατά διαστήματα ο απόλυτος πρωταγωνιστής τους!

Μάλιστα στο Stamford Bridge ήταν που ξέχωρα από το αριστερό «φτερό» άρχισε να καθιερώνεται και ως «δεκάρι», ενώ ο Special One τον έβαζε συχνά και δεξιά.

Αλλωστε διαθέτει εξαιρετική τεχνική και φυσικά ποδοσφαιρικό «μυαλό» και οξυδέρκεια, άρα μπορεί να ανταπεξέλθει σε όλες τις θέσεις.

Το καλοκαίρι του 2016 υπέγραψε νέο συμβόλαιο με τους Λονδρέζους, το 2017/18 «έτρεξε» με τον Αντόνιο Κόντε στον πάγκο την ίσως κορυφαία σεζόν της καριέρας του όπου έπαιξε ως επί το πλείστον πίσω από τον φορ (13 γκολ/12 ασίστ σε 55 εμφανίσεις του) και παράλληλα οδηγούσε την Τσέλσι από … τίτλο σε τίτλο.

Την ίδια στιγμή ήταν πια «μόνιμος» στις κλήσεις της Σελεσάο και λογίζονταν δικαίως ως world class ποδοσφαιριστής.

Οταν μάλιστα ο Εντέν Αζάρ πήγε το 2019 στη Ρεάλ Μαδρίτης πήρε το «10» που πάντα ήθελε να έχει στην πλάτη και συν τοις άλλοις εκείνο το καλοκαίρι αναδείχθηκε με το αντιπροσωπευτικό του συγκρότημα πρωταθλητής Λατινικής Αμερικής.

Τώρα θα μας πείτε γιατί το 2020 έφυγε ως free agent και υπέγραψε στην Αρσεναλ; Ο λόγος σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής ήταν πως τα «έσπασαν» στις διαπραγματεύσεις για τη χρονική διάρκεια του νέου του συμβολαίου, καθώς ήθελε τριετές και η Τσέλσι του έδινε διετές.

Αυτό λοιπόν εκμεταλλεύτηκαν οι «κανονιέρηδες», του προσέφεραν και 250.000 ευρώ μεικτά βδομαδιάτικο και έτσι άλλαξε φανέλα και γειτονιά, όχι όμως πόλη.

Για την ιστορία δε η μεταγραφή του έγινε γνωστή από το teaser του Pro Evolution Soccer εκείνης της χρονιάς και ναι μεν αρχικά διαψεύστηκε η οριστική συμφωνία, μερικές ημέρες μετά «έσκασαν» οι ανακοινώσεις.

Στο Emirates όμως… αλλιώς τα υπολόγιζε και διαφορετικά του ήρθαν, κάτι που βέβαια δύναται να συμβεί στον οποιοδήποτε.

Επαιξε μεν σε 37 ματς ως επί το πλείστων στα άκρα (αριστερά/δεξιά) όμως δεν κατάφερε να κάνει τη διαφορά, παρότι πάντως τα ατομικά του νούμερα δεν ήταν και τόσο κακά (1 γκολ/7 ασίστ).

Απλά δεν «κόλλησε» και επειδή είναι άνθρωπος που πάνω από όλα θέλει να ευχαριστιέται αυτό που κάνει, ζήτησε από το club να τον αφήσει ελεύθερο.

Για να αντιληφθείτε το μέγεθος της κίνησής του, προτίμησε να αφήσει ένα συμβόλαιο ύψους 12 εκατομμυρίων ευρώ μεικτών που αντιστοιχούν σε περίπου επτά «χαρτιά» «καθαρά», επειδή δεν ήθελε να γίνεται «βάρος» και δεν αισθάνονταν καλά με τον εαυτό του.

«Ηταν η χειρότερη περίοδος της επαγγελματικής μου καριέρας», είπε μεταγενέστερα για το διάστημα που φορούσε τη φανέλα της συγκεκριμένης ομάδας, χωρίς να θεωρεί ποιος ευθύνεται κάποιος.

Απλά δεν «κόλλησε», ενώ δεν δίστασε να τα βάλει με τον Τύπο της Αγγλίας όταν παρερμήνευσαν όσα είπε σε media της χώρας του και εκείνα θεώρησαν πως «επιτίθεται» στον Μίκελ Αρτέτα. Ευρύτερα δείχνει ετοιμόλογος και μιλάει στα «ίσα».

Η παραπάνω κίνησή του εξέπληξε και εύλογα τους πάντες.

Οταν όμως μετά από αρκετό καιρό εξήγησε τους λόγους που τον οδήγησαν στην άνωθεν απόφαση, μπορούμε να αντιληφθούμε και το πώς «σκέφτεται» στη ζωή του, αλλά και το πόσο σημαντικό είναι για εκείνον να νιώθει άνετα.

«Νομίζω πως πρέπει να είμαι ο μόνος παίκτης που έκανε κάτι τέτοιο. Αλλος στη θέση μου θα έμενε μέχρι το τέλος του συμβολαίου του για να πάρει τα λεφτά. Ομως εγώ δεν μπορούσα να το κάνω αυτό. Τα χρήματα δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Δεν είχα κίνητρο να πάω στην προπόνηση και έτσι αποφάσισα να φύγω», είπε μεταξύ άλλων.

Και συνέχισε. «Για μεγάλο χρονικό διάστημα παίζαμε χωρίς κόσμο (σ.σ. ελέω της πανδημίας). Ισως και να ήθελα λίγο ‘σπρώξιμο’ από τον κόσμο. Δεν ξέρω. Ηταν για όλους δύσκολα. Στην τελευταία μου εκεί μέρα ευχαρίστησα τον κόουτς Αρτέτα και του ευχήθηκα τα καλύτερα. Σέβομαι την Αρσεναλ», σχολίασε χαρακτηριστικά.

Τα παραπάνω αποτυπώνουν ανάγλυφα την ψυχοσύνθεσή του.

Ετσι λοιπόν το καλοκαίρι του 2021 βγήκε στην «αγορά» ως ελεύθερος και αποφάσισε να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη για λογαριασμό της αγαπημένης του Κορίνθιανς.

Στο Neo Química Arena πήρε το αγαπημένο του «10» και δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «είμαι περήφανος και χαρούμενος μαζί. Ευχαριστώ όλους στην ομάδα για την προσπάθειά τους να επιστρέψω και φυσικά τον κόσμο για τα μηνύματα που μου έστειλε». Ολα έμοιαζαν... ονειρικά.

Ωστόσο το δεύτερο πέρασμά του από το Σάο Πάολο δεν ήταν ανάλογο με το πρώτο και περίπου ένα ημερολογιακό έτος μετά ζήτησε να φύγει.

Ο λόγος; Πως η οικογένειά του βρέθηκε στο «στόχαστρο» μερίδας του κόσμου επειδή θεώρησε πως η εικόνα του ίδιου μέσα στο γήπεδο δεν ήταν καλή, κάτι που τον εξόργισε και τον ώθησε σε αυτή την απόφαση.

Μάλιστα δεν … κρύφτηκε πίσω από το δάχτυλό του και στάθηκε απέναντι στους, αν μας επιτρέπετε, «μάγκες του πληκτρολογίου». «Δεν ήρθα για να με απειλούν, πόσο δε την οικογένειά μου. Αντέχω στην πίεση και δέχομαι την κριτική. Ομως αυτό είναι διαφορετικό. Ξέρω πως πρόκειται για μία μειονότητα των φιλάθλων, αλλά έχουν επηρεαστεί οι δικοί μου άνθρωποι και ειδικά οι κόρες μου. Δεν τα λέω επειδή θέλω να φύγω και δεν αποτελεί δικαιολογία. Ομως εδώ μιλάμε για απειλές και πρέπει να προστατέψω τους δικούς μου ανθρώπους. Κάθε φορά που χάνει η ομάδα συμβαίνει κάτι αντίστοιχο. Πρέπει όλοι οι παίκτες να παλέψουμε για αυτό. Είναι αδιανόητο μετά από κάθε ήττα να καταριούνται τις οικογένειές μας. Φεύγω για αυτόν τον λόγο. Εχω και αγγλική διαβατήριο. Θα πάω να ζήσω εκεί, στο Λονδίνο. Στη Βραζιλία θα έρχομαι μόνο για διακοπές», τόνισε με έμφαση.

Παράλληλα δε καυτηρίασε ευρύτερα και τα κρούσματα βίας που παρατηρούνται στη χώρα του. «Τη μία ημέρα άγνωστοι πετούν πέτρες στο πούλμαν. Την άλλη οπαδοί εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο με μαχαίρι. Μία άλλη τσακώνονται με τους παίκτες στο αεροδρόμιο», υπογράμμισε χαρακτηριστικά.

Σε άλλο χρονικό σημείο, μεταγενέστερα, μίλησε ξανά για τα όσα συνέβησαν τότε. «Τα νούμερα δεν ήταν αυτά που ήθελα, αλλά είχα και έναν τραυματισμό, ενώ και τα γήπεδα δεν βρίσκονταν σε καλή κατάσταση. Αντιμετώπισα δυσκολίες, ωστόσο βοήθησα την ομάδα. Το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο τα γκολ και οι ασίστ. Ηταν ο ίδιος Γουίλιαν της Premier League. Ο κόσμος κοιτάει αν σκόραρες ή έδωσε κάποια ασίστ, για να κρίνει μετά αν ήσουν καλός ή κακός. Αν δεν το κάνεις σου λένε ‘έπαιξες χάλια’. Στη Βραζιλία πιστεύουν πως έπαιξε φανταστικά ένας παίκτης που σε όλο το ματς έκανε πέντε επαφές με την μπάλα και απλά σημείωσε κάποιο γκολ. Ομως δεν είναι έτσι».

H Κορίνθιανς λοιπόν δεν έμελλε να είναι ο νέος του ποδοσφαιρικός παράδεισος, αλλά ας μην ξεχνάμε πως πως αναφερόμαστε σε ένα «hot» όνομα.

Μόλις λοιπόν εισήλθε σε καθεστώς free agent αρκετές ομάδες της Αγγλίας κινήθηκαν για την απόκτησή του, αλλά η Φούλαμ ήταν αυτή που τον «κέρδισε» και το 2022 το Craven Cottage έγινε ο τρίτος λονδρέζικος σύλλογος της καριέρας του.

Μαζί με τη μεταγραφή ξεδιπλώθηκε - εκ νέου - και το πλούσιο ταλέντο του και ο Βραζιλιάνος έγινε... talk of the town, αφού μαζί με τον Αλεξάνταρ Μίτροβιτς μοίραζαν θέαμα και καλό ποδόσφαιρο.

Στις 23 Οκτωβρίου, ο Γουίλιαν πέτυχε το πρώτο του γκολ, το δεύτερο ήρθε στις 12 Ιανουαρίου, απέναντι στην πρώην ομάδα του την Τσέλσι σε μια ιστορική νίκη του συλλόγου του με 2-1 και ελέω των εμφανίσεών του επεκτάθηκε το μονοετές συμβόλαιο που είχε αρχικά υπογράψει.

Ο γνώριμός μας προπονητής Μάρκο Σίλβα (σ.σ. πρώην του Ολυμπιακού) έπινε νερό στο όνομά του και πέρσι ο 36χρονος έδωσε ξανά τα πάντα ώστε οι «Κότατζερς» να μην μπουν ποτέ σε επικίνδυνα μονοπάτια (σ.σ. στη συντριπτική πλειοψηφία των εμφανίσεών του έπαιζε αριστερός εξτρέμ).

Οι αθροιστικά 67 συμμετοχές που «έγραψε», τα 10 γκολ και οι 7 ασίστ του αποτυπώνουν ξεκάθαρα τον ιδρώτα από τις εξαιρετικές του παραστάσεις.

«Θα ήθελα να ευχαριστήσω το club για τα υπέροχα δύο χρόνια. Εζησα απίστευτες στιγμές και αυτός ο σύλλογος θα είναι πάντα στην καρδιά μου», τόνισε στο «αντίο» του.

Για να μην προτρέξουν κάποιοι η ομάδα δεν τον ώθησε στην πόρτα της εξόδου αλλά επιθυμούσε να τον κρατήσει, ο παίκτης όμως ήταν αυτός που αναζητούσε μια νέα πρόκληση στην καριέρα του.

Η πρόταση ανανέωσης της συνεργασίας τους δεν έγινε από μέρος του δεκτή, η Γιουβέντους τον τσέκαρε όμως δεν προχώρησε στο επόμενο βήμα, ενώ οι κρούσεις από Σαουδική Αραβία και Τουρκία δεν αποδείχθηκαν «ελκυστικές».

Τώρα… έπιασε λιμάνι.

Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές και ευρύτερα αθλητές έχουν κάποιο «παρατσούκλι», ένα nickname που κατά καιρούς τους «κολλάνε» οι φίλαθλοι, ο Τύπος η οποιοσδήποτε άλλος εμπλεκόμενος.

Στην προκειμένη περίπτωση στον «ήρωα» της ιστορίας μας έμεινε περισσότερο το «Ρουκέτα» και «νονός» του ήταν ο Αντενόρ Λεονάρντο Μπάτσι ή κατά κόσμον Τίτε.

Ο νυν κόουτς της Φλαμένγκο τον είχε παίκτη για περίπου οκτώ χρόνια στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της Βραζιλίας και το 2017, ύστερα από μία σειρά αγώνων κόντρα σε Εκουαδόρ, Βολιβία όπου ο Γουίλιαν έκανε ματσάρες, τον αποκάλεσε έτσι.

Τα media το «υιοθέτησαν» και μάλιστα μεταγενέστερα τον ρώτησαν σχετικά. «Ναι, ναι το έμαθα. Ο Ροντρίγκο (σ.σ. συνεργάτης του και υπεύθυνος Τύπου του εκείνο τον καιρό) μου έστειλε ένα μήνυμα και μου το είπε. Ωραίο δεν είναι; (σ.σ. γέλια). Σοβαρά πάντως, είναι πολύ όμορφο να σε αποκαλεί έτσι ο προπονητής της Εθνικής σου ομάδας», σχολίασε χαριτολογώντας σχετικά.

Εκτός από «Ρουκέτα» τον έχουν κατά καιρούς αποκαλέσει «Πρίγκιπα», «Γουίλιαμ της Premier League» και «Παιδί του Λονδίνου».

Την ίδια στιγμή είναι ένας άνθρωπος με βαθιά πίστη στον Θεό και αναφέρεται συχνά σε Εκείνον, καθώς τον ευχαριστεί για όλα όσα έχει πετύχει εντός και εκτός γηπέδων.

«Τα τελευταία χρόνια σκέφτομαι πολύ τα πράγματα που είναι πιο σημαντικά από το ποδόσφαιρο. Δεν μιλάω μόνο για τον ρόλο μου ως πατέρας, αλλά και ως Ευαγγελικός Χριστιανός. Πηγαίνω στην εκκλησία και νιώθω υπέροχα κάθε φορά που είμαι εκεί, ακούγοντας τον Λόγο του Θεού, λέγοντας τις προσευχές μου. Πιστεύω ειλικρινά ότι Του οφείλω το γεγονός ότι έγινα επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Ο Θεός έχει έναν σκοπό στη ζωή για κάθε άνθρωπο, και για μένα νομίζω ότι ήταν να παίξω ποδόσφαιρο. Οταν κοιτάζω πίσω, μπορώ να αναγνωρίσω πολλές στιγμές που η καριέρα μου θα μπορούσε να είχε εκτροχιαστεί. Ομως για κάποιον λόγο αυτό δεν συνέβη ποτέ», σχολίασε παλαιότερα χαρακτηριστικά.

Συνεχίζουμε το… μονοπάτι της ζωής του, όπου θα σταθούμε σε ένα κεφάλαιο που αποτυπώνει την προσωπικότητά του και το πώς αντιλαμβάνεται ο ίδιος τη θέση του στην κοινωνία.

Ο Γουίλιαν είναι ένας σταρ και εύλογα κάθε κίνησή του μπορεί να επηρεάσει τη νεολαία, κάτι που γνωρίζει πολύ καλά και προσπαθεί να «εκμεταλλευτεί» τη δημοτικότητά του για καλό.

Ετσι το 2019 έκανε on line σεμινάρια σε μικρούς ηλικιακά παίκτες, όπου τους μιλούσε και προσπάθησε να τους εισαγάγει στον «μαγικό κόσμο» του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.

«Η ιδέα ήταν των εκπροσώπων μου, Πάντα ήθελα να βοηθήσω τη νέα γενιά. Φυσικά και δεν θα τους πω πώς να κλωτσάνε την μπάλα. Ομως θα τους μεταφέρω πως να διαχειρίζονται καταστάσεις. Το όνειρό μου είναι να αφήσω μία παρακαταθήκη στη νέα γενιά και να επηρεάσω όσους ονειρεύονται να γίνουν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Ακόμη και σήμερα μαθαίνω κάθε μέρα και κάτι καινούργιο. Αυτό είναι το νόημα της ζωής. Να μαθαίνεις και να μοιράζεσαι», σχολίασε για το σχετικό εγχείρημα που επιχείρησε.

Μεταγενέστερα δε αποκάλυψε και τι σκέφτεται να κάνει μόλις αποσυρθεί από την ενεργό δράση, αν και αυτό δεν αναμένεται να συμβεί άμεσα.

Οπως έχει κατά καιρούς τονίσει θέλει να παίζει μέχρι τα 40 του και όταν συμβεί αυτό θα παραμείνει κατά πάσα πιθανότητα στον χώρο με την ιδιότητα του μάνατζερ και ευρύτερα του εκπροσώπου ποδοσφαιριστών.

«Το θέλω. Εχω ήδη ξεκινήσει να διαβάζω και να σπουδάζω γύρω από αυτό. Διαθέτω εμπειρία για να ασχοληθώ επαγγελματικά. Οι εποχές είναι δύσκολες για τους νεαρούς παίκτες και επιθυμώ να τους βοηθήσω. Να τους συμβουλεύω και να τους εξηγώ πώς να πράττουν σε συγκεκριμένες συνθήκες και ανάλογα την περίσταση», ήταν τα λόγια του.

Ευρύτερα του αρέσει να μιλάει στους νέους και να τους μεταφέρει τα βιώματα και τις εμπειρίες του και παράλληλα είναι πρεσβευτής ιδρυμάτων (π.χ. στο lovefutbolbrasil) που βοηθούν όσους έχουν ανάγκη και κυρίως τα παιδιά.

Παράλληλα στην περίοδο της πανδημίας δημιούργησε και ανάρτησε ατομικά βίντεο όπου εφιστούσε σε όλους την προσοχή και εξήρε τους γιατρούς και νοσηλευτές που έδιναν μία «τιτάνια μάχη».

Δείχνει ένα άκρως ευαισθητοποιημένο άτομο, ενώ μεταξύ άλλων πριν από περίπου έξι χρόνια «ανέβηκε» στο YouTube ένα ντοκιμαντέρ επτά επεισοδίων γύρω από τη ζωή και την πορεία του.

Εκτός των γηπέδων ο Βραζιλιάνος μεσοεπιθετικός είναι ένας «πάτερ-φαμίλιας» και από πολύ μικρός… βούτηξε στα βαθιά.

Η γυναίκα του Βανέσα είναι δικηγόρος και οι δυο τους γνωρίστηκαν τον καιρό που έπαιζε στην Ουκρανία, όταν και «τράκαραν» ο ένας πάνω στον άλλον σε έναν μεγάλο φούρνο του Σάο Πάολο, όπου και ήταν για διακοπές!

Η μετέπειτα σύζυγός του γνωρίζονταν με τον φίλο του που ήταν μαζί, ο οποίος τους σύστησε και έτσι αναπτύχθηκε μεταξύ τους σχέση τους.

Τελικά παντρεύτηκαν το 2011 και λίγο αργότερα η σύντροφός του έφερε στον κόσμο δύο πανέμορφα κοριτσάκια, τις δίδυμες Βαλεντίνα και Μανουέλα. Μάλιστα εκείνη επέλεξε το όνομα της πρώτης και ο Γουίλιαν της δεύτερης.

Με εξαίρεση το πρώτο διάστημα όπου παιδιά ήταν λίγων μόνο μηνών και δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν μέχρι το Ντόνετσκ, έκτοτε η οικογένεια είναι πάντα μαζί.

Τους αρέσει να πηγαίνουν σε συναυλίες, για σκι αλλά και σε αγώνες τένις, καθώς ο Βραζιλιάνος σούπερ σταρ είναι λάτρης του συγκεκριμένου αθλήματος και το έχει «μεταδώσει» στη φαμίλια.

Παράλληλα παρακολουθεί πολύ συχνά - από την τηλεόραση αλλά και όποτε βρίσκεται στις ΗΠΑ - αγώνες NBA και δεν κρύβει πως θαυμάζει τον Στέφαν Κάρι.

Ο Γουίλιαν δεν είναι κάποιος «τυχαίος» και το brand name του είναι ισχυρό ανά την υφήλιο, κάτι που άλλωστε «δικαιολογείται» από την πορεία του στο χώρο.

Δεν είναι τυχαίο μάλιστα πως το 2020 λάνσαρε ηλεκτρονικό παιχνίδι με το όνομά του, που ήταν διαθέσιμο στα κινητά τηλέφωνα (σ.σ. android και μη) και ονομάζονταν «Willian The Game».

Ποιος είναι ο σκοπός του;

Με το κοντρόλ χειρίζεσαι τον ίδιο και όσα περισσότερα γκολ πετύχεις τόσο προχωράς στις πίστες, ενώ όσο ανεβαίνεις level αυξάνεται ο βαθμός δυσκολίας της φάσης που καλείσαι να σκοράρεις.

Μάλιστα στην αρχή «έχεις» τον Βραζιλιάνο με τη φανέλα της Κορίνθιανς, ύστερα με της Σαχτάρ Ντόνετσκ, μετά με της Ανζί, της Τσέλσι κ.ο.κ., δηλαδή με τη χρονική σειρά των clubs που αγωνίστηκε.

Η ζωή όμως δεν έχει μόνο χαρούμενες στιγμές αλλά δυστυχώς και πολλές δυσάρεστες, όπως λογίζεται και εύλογα η απώλεια των δικών μας ανθρώπων.

Η 12η Οκτωβρίου του 2016 είναι μία ημέρα που «σημάδεψε» τον Γουίλιαν, καθώς σε ηλικία μόλις 57 ετών έφυγε τότε από τη ζωή η αγαπημένη του μητέρα Μαρία Ζοσέ ή αλλιώς Ντόνα Ζέζε.

Νοσηλεύονταν από καιρό και όταν συνέβη το μοιραίο ο Βραζιλιάνος ήταν εν μέσω υποχρεώσεών του με την Εθνική του ομάδα, όπου μαζί με συμπαίκτες του που έπαιζαν στην Ευρώπη ταξίδευαν από τη Λατινική Αμερική πίσω στη «Γηραιά Ηπειρο».

«Θυμάμαι είχαμε αγώνα στη Βενεζουέλα, κερδίσαμε και εκείνη βρίσκονταν στο νοσοκομείο. Η σύζυγός μου μου είπε αν ήθελα να πάω στη Βραζιλία να τη δω, αλλά σκέφτηκα να γυρίσω στην Αγγλία, να συμμετάσχω στο επόμενο ματς και μετά να πάρω άδεια ώστε να την επισκεφτώ. Σταματήσαμε στον Καναδά και εγώ κοιμόμουν. Οταν ξύπνησα είδα τα παιδιά, τον Τιάγκο Σίλβα, τον Φερναντίνιο, τον Φελίπε Κουτίνιο, τον Οσκαρ και άλλους να με κοιτάνε λυπημένοι. Ηταν ήδη ενήμεροι, όπως και στην Τσέλσι που είχε ήδη κανονίσει να πάρω αμέσως αεροπλάνο και να πάω στη Βραζιλία για την κηδεία της. Εμεινα μαζί με την οικογένειά μου για μία εβδομάδα», είπε μεταγενέστερα για τα όσα δυσάρεστα βίωσε τότε.

«Η οικογένεια για μένα είναι πολύ σημαντική. Οχι, πως δεν έδινα σημασία και παλαιότερα, αλλά πλέον μετά από ότι συνέβη αντιλαμβάνομαι τα πράγματα πολύ διαφορετικά. Θέλω να είμαι κοντά στους δικούς μου ανθρώπους. Δεν ξέρουμε αύριο τι θα συμβεί. Μου πέρασε από το μυαλό ακόμη και να κάνω ένα διάλειμμα από την καριέρα μου και να ηρεμήσω πνευματικά. Ημουν μπερδεμένος. Πριν φύγει νοσηλεύονταν για δύο μήνες σερί και δεν μπορούσε να μιλήσει. Ηταν δύσκολες στιγμές. Εχασα βάρος και με επηρέασε. Ακόμη και τότε είχα πίστη πως θα γίνει το θαύμα. Προσευχόμουν. Οταν παλαιότερα είχαμε πάει μαζί σε έναν ειδικό γιατρό στις ΗΠΑ και είδε τις εξετάσεις της (σ.σ. έκανε χημειοθεραπείες και είχε υποβληθεί σε επέμβαση), της είπε ‘τα πας καλά και δεν θα χρειαστείς άλλη θεραπεία’. Δεν θα ξεχάσω ότι έκλαιγε», ανέφερε σε ανύποπτη στιγμή.

Κάποια άλλη φορά σχολίασε πως «ήταν πολύ δύσκολο που την έχασα. Κάνω τα πάντα ώστε να με βλέπει και να χαμογελά όπου και αν είναι. Μου λείπει κάθε μέρα όλο και πιο πολύ. Μόνο όσοι βιώνουν τέτοιο πόνο μπορούν να το καταλάβουν. Σε τέτοιες στιγμές αν δεν έχεις την οικογένειά σου κοντά και πίστη στον Θεό, μπορεί να ΄βυθιστείς’. Ακόμη βέβαια και αν υπάρχουν αυτά είναι δύσκολο να επανέλθεις. Δείτε για παράδειγμα τον Αντριάνο, πόσο πολύ τον επηρέασε η απώλεια του πατέρα του».

Οσοι τον ήξεραν βρέθηκαν στο πλευρό του, ενώ μερικές ημέρες μετά η Τσέλσι αντιμετώπισε τη Λέστερ, σε ένα ματς όπου επικράτησε 3-0. Το σκορ για λογαριασμό της άνοιξε εκείνο το απόγευμα ο Τιάγκο Κόστα στο 7' και αμέσως μετά σχημάτισε το γράμμα «W» (σ.σ. Willian), καθώς θέλησε να του αφιερώσει το τέρμα του (σ.σ. δείτε το βίντεο).

Ο Γουίλιαν από την πλευρά του ανάρτησε εκείνες τις ημέρες μία φωτό με τη μητέρα του και έγραψε: «Είμαστε αιώνια μαζί».

Αυτός είναι λοιπόν ο Γουίλιαν που πλέον φορά τα «ερυθρόλευκα».

Πρόκειται για ένα τεράστιο όνομα που ήρθε στη χώρα μας και μεταξύ άλλων στην καριέρα του μετρά 317 ματς στην Premier League (47 γκολ/46 ασίστ), 75 στο Champions League (19 γκολ/15 ασίστ) και 37 στο Europa League (4 γκολ/12 ασίστ).

Ο 36χρονος μπορεί να παίξει και στις τρεις θέσεις πίσω από τον φορ, ενώ στο παλμαρέ του υπάρχουν πρωταθλήματα Αγγλίας, Ουκρανίας και ευρωπαϊκές κούπες, έχοντας δε σε όλες τις συγκεκριμένες επιτυχίες άκρως πρωταγωνιστικό ρόλο.

Αλλωστε σε όλη την καριέρα του αγωνίζεται σε top επίπεδο, όχι μόνο σε συλλογικό επίπεδο αλλά και σε εκείνο των Εθνικών ομάδων, όπου έχει φορέσει 70 φορές τη φανέλα της Βραζιλίας και συμμετείχε σε δύο Μουντιάλ (2014, 2018) και τρία Copa America (2015, 2016, 2019).

Τσέλσι: 339 ματς/63 γκολ/57 ασίστ
Σαχτάρ Ντόνετσκ: 221 ματς/37 γκολ/63 ασίστ
Φούλαμ: 67 ματς/10 γκολ/7 ασίστ
Κορίνθιανς: 65 ματς/3 γκολ/8 ασίστ
Αρσεναλ: 37 ματς/1 γκολ/7 ασίστ
Ανζί: 17 ματς/1 γκολ/6 ασίστ
Εθνική Βραζιλίας: 70 ματς/9 γκολ/15 ασίστ

Τίτλοι
Copa America: 1 (2019)
Πρωταθλήματα Αγγλίας: 2 (2015, 2017, Τσέλσι)
Πρωταθλήματα Ουκρανίας: 5 (2008, 2010, 2011, 2012, 2013 Σαχτάρ Ντόνετσκ)
Κύπελλα Αγγλίας: 1 (2018, Τσέλσι)
Κύπελλα Ουκρανίας: 4 (2008, 2011, 2012, 2013)
Λιγκ Καπ Αγγλίας: 1 (2015, Τσέλσι)
Σούπερ Καπ Ουκρανίας: 2 (2008, 2011)
Europa League: 1 (2019, Τσέλσι)
Κύπελλο UEFA: 1 (2009, Σαχτάρ Ντόνετσκ)
Copa America U20: 1 (2007)

Ατομικές Διακρίσεις
1 φορά κορυφαίος παίκτης στην Ουκρανία (2011)
1 φορά πρώτος σε ασίστ στο Europa League (2019)
2 φορές παίκτης της χρονιάς στην Τσέλσι (2016, 2018)