Champions League: Οι απαντήσεις για τη διοργάνωση που άλλαξε πρόσωπο!

Αλέξανδρος Λοθάνο: Ναι, μου αρέσει. Γιατί συνολικά το επίπεδο ανταγωνισμού στα ματς θα είναι υψηλότερο και θα υπάρχουν πολύ περισσότερα παιχνίδια μεταξύ των λεγόμενων «μεγάλων», τα οποία μέχρι και πέρυσι τα βλέπαμε μόνο από την φάση των «16» και μετά. Συν τοις άλλοις, η UEFA φρόντισε να δώσει κίνητρο για τις ομάδες ώστε να τα δίνουν όλα μέχρι το τελευταίο ματς και να μην βλέπουμε αδιάφορες αναμετρήσεις την τελευταία αγωνιστική. Με το νέο σύστημα δεν υπάρχουν «διπλά» παιχνίδια, κάθε ομάδα θα παίξει με οκτώ διαφορετικούς αντιπάλους και η ποικιλία είναι πάντα ελκυστική. Από την άλλη, δεν μου αρέσει ότι οι πρώτες ομάδες της βαθμολογίας μπορεί να βρεθούν μόνο στον τελικό, σαν να είμαστε στο τένις, όπου το νούμερο ένα και το νούμερο δύο μπαίνουν στις δύο αντίθετες πλευρές του ταμπλό, ώστε να μην μπορούν να ανταμώσουν νωρίτερα. Άλλο το τένις, όμως, και άλλο το ποδόσφαιρο. Δεν είναι ίδια τα αθλήματα.

Πολύδωρος Παπαδόπουλος: Ενα διαφορετικό Champions League αρχίζει και θα επιδιώξουμε να μην είμαστε αρνητικοί. Μας αρέσει που θα δούμε τόσο μεγάλη ποικιλία αγώνων, είμαστε περίεργοι να δούμε πως θα αντιδράσουν οι περσινές εκπλήξεις Μπολόνια, Τζιρόνα, Άστον Βίλα, Λεβερκούζεν απέναντι στις παραδοσιακές δυνάμεις. Περιμένουμε με αγωνία να διαπιστώσουμε τι θα κάνουν οι μεγάλες ομάδες τον Γενάρη όταν θα φτάσουν νοκ άουτ.

Αυτό που μπορούμε να πούμε με σιγουριά είναι πως η νέα μορφή της διοργάνωσης υπάρχει επειδή θα πρέπει να αποφέρει περισσότερα χρήματα στους πλούσιους συλλόγους που θέλουν να γίνουν πλουσιότερο. Σίγουρα δεν συμβάλλει σχεδόν καθόλου στην αντιμετώπιση της αυξανόμενης ανισότητας του πλούτου που χωρίζει τις παραδοσιακές δυνάμεις και τους συλλόγους που βρίσκονται σε άνοδο. Είμαι σίγουρος ότι θα είναι συναρπαστικό μετά από μερικά παιχνίδια, αλλά σε γενικές γραμμές είναι ακατάστατο, κάτι σαν πρωτάθλημα χωρίς να παίζουν όλες οι ομάδες μεταξύ τους δεν ενθουσιάζει τόσο...

Νίκος Κικίδης: Είναι πρωτόγνωρο, αλλά παράλληλα κι ενδιαφέρον. Αν εξαιρέσουμε τη διαδικασία της κλήρωσης της League Stage, η οποία δεδομένα περισσότερο προβλημάτισε παρά ενθουσίασε, το αποτέλεσμα είναι ξεκάθαρο: θα βλέπουμε περισσότερα ντέρμπι από την αρχή του Champions League, ενώ το ενδιαφέρον για την πρόκριση θα διατηρείται ακέραιο μέχρι και την τελευταία αγωνιστική. Για αυτους τους δυο λόγους βλέπω με θετικό μάτι αυτή την αλλαγή, ακόμα κι αν η φάση των ομίλων ήταν ακρογωνιαίος λίθος της διοργάνωσης.

Ιάσονας Θεριός: Εντάξει, αν δεν το δούμε στην πράξη, δύσκολα θα μπορέσουμε να βγάλουμε συμπέρασμα. Σίγουρα πάντως έχει δώσει μια αίσθηση ενθουσιασμού και περιέργειας που αγνοούταν για τα καλά στους παραδοσιακούς ομίλους του Champions League τα τελευταία χρόνια. Ο κύριος προβληματισμός μου όσον αφορά στο νέο format έχει να κάνει με τις προκαθορισμένες διασταυρώσεις και τη μαγεία της κλήρωσης που χάνεται μαζί με όποιο απρόβλεπτο ζευγάρωμα μπορούσε να φέρει σε οποιαδήποτε φάση των νοκ-άουτ.

Αλέξανδρος Λοθάνο: Μπρεστ και Τζιρόνα προσφέρουν τον ενθουσιασμό και την άγνοια κινδύνου στην παρθενική τους συμμετοχή και η εμπειρία θα τους μείνει αξέχαστη, όπως και αν εξελιχθεί. Από την άλλη, Άστον Βίλα, Μπολόνια και Σλόβαν Μπρατισλάβας επιστρέφουν μετά από δεκαετίες και περιμένουν πως και πως να το ζήσουν, αν και μόνο η ομάδα του Ουνάι ¨Εμερι με πείθει ότι μπορεί να πάει πέραν της League Stage. Από εκεί και πέρα, το νέο format προσφέρει έως και δώδεκα σούπερ ματς. Σας τα αφήνω εδώ: Μίλαν – Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Σίτι – Ίντερ (1η αγωνιστική), Άρσεναλ – Παρί Σεν Ζερμέν (2η αγωνιστική), Μπαρτσελόνα – Μπάγερν Μονάχου (3η αγωνιστική), Ρεάλ– Μίλαν, Ίντερ – Άρσεναλ, Παρί – Ατλέτικο (4η αγωνιστική), Μπάγερν – Παρί, Λίβερπουλ – Ρεάλ (5η αγωνιστική), Ντόρτμουντ – Μπαρτσελόνα, Γιουβέντους – Μάντσεστερ Σίτι (6η αγωνιστική) και Παρί – Μάντσεστερ Σίτι (7η αγωνιστική).

Πολύδωρος Παπαδόπουλος: Νομίζω πως δεν χάνεται η μονομαχία ανάμεσα στον Λουίς Ενρίκε και τον Πεπ Γκουαρδιόλα. Με ιντριγκάρει να δω την Παρί Σεν Ζερμέν χωρίς τον Κιλιάν Μπαπέ απέναντι σε έναν τόσο δυνατό αντίπαλο. Μπορεί χωρίς τον Γάλλο; Οι Παριζιάνοι άρχισαν δυνατά τη σεζόν, έχουν μια πολύ μεγαλύτερη συλλογική νοοτροπία που θα εκτιμήσει ο Λουίς Ενρίκε. Μπορεί να τα καταφέρει χωρίς τον Γάλλο σούπερ σταρ; Απόδειξη! Η Σίτι με τρομερό Χάαλαντ έχει μπει ιδανικά στο πρωτάθλημα και ανυπομονούμε να τη θαυμάσουμε στο Champions League. Αλήθεια μπορεί να αντέξει σε φουλ ρυθμούς δυο απαιτητικά πρωταθλήματα;

Νίκος Κικίδης: Τι να πρωτοδιαλέξω... Το νέο φορμάτ γέννησε μεγάλα ματς και αποτελεί ένα από τα μπόνους που καλωσόρισε η UEFA μαζί με τις νέες αλλαγές. Θα ξεκινήσω με τη ματσάρα του «Ανφιλντ» ανάμεσα σε Λίβερπουλ και Ρεάλ Μαδρίτης, σε ένα ντέρμπι που υπόσχεται γρήγορο ποδόσφαιρο, ανοικτούς χώρους κι (ενδεχομένως) αρκετά γκολ. Στο ίδιο ζύγι θα βάλω κι ένα ντέρμπι που επίσης έχουμε δει συχνά τα τελευταία χρόνια, αλλά φέτος έχει μια... spicy αλλαγή.

Η Μπάγερν τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί στον κακό δαίμονα της Μπαρτσελόνα και την έχει φορτώσει με πολλά γκολ με πιο τρανταχτό παράδειγμα το 8-2 του 2020. Τότε προπονητής των Βαυαρών ήταν ο Χάνσι Φλικ. Αυτή τη φορά ο Γερμανός θα κάθεται στον πάγκο των Καταλανών. Καταλαβαίνετε τι θέλω να πω... Για να σχηματίσω τριπλέτα θα προσθέσω και το Ίντερ - Άρσεναλ στο Μιλάνο, δυο ομάδες με επιθετική φιλοσοφία που στη μέρα τους μπορούν να μας χαρίσουν μπόλικο θέαμα.

Ιάσονας Θεριός:Το Μάντσεστερ Σίτι – Ίντερ της 1ης αγωνιστικής είναι αυτό που έρχεται πρώτο στο μυαλό, ενώ από μεγάλες διασταυρώσεις ξεχωρίζουν επίσης το Μπαρτσελόνα – Μπάγερν Μονάχου (3 η αγωνιστική) με τον Χάνσι Φλικ αντιμέτωπο με την ομάδα στην οποία θριάμβευσε και το… all time classic Λίβερπουλ – Ρεάλ Μαδρίτης (5 η αγωνιστική). Βέβαια θεωρώ πως μπόλικο θέαμα θα προσφέρουν και τα ζευγάρια των «μικρότερων», που στα πιο «ισότιμα» παιχνίδια, όπως το Λειψία – Σπόρτινγκ (7 η αγωνιστική), θα πρέπει να τα δώσουν όλα.

Αλέξανδρος Λοθάνο: Λογικά καμία. Εύκολα ή δύσκολα, οι παραδοσιακές δυνάμεις θα είναι στην 24άδα. Το ζητούμενο, βεβαίως, είναι η πρώτη οκτάδα, για την αποφυγή της παγίδας των πλέι οφ και την εξασφάλιση της απευθείας πρόκρισης στους «16». Με βάση την εικόνα που έχουμε από τις ομάδες με την μικρή μέχρι τώρα παρουσία τους στο πρωτάθλημα, ερωτηματικό αποτελεί η Μίλαν, η οποία μόλις την τελευταία αγωνιστική πανηγύρισε την πρώτη της νίκη στην ιταλική Serie A. Ο Πάουλο Φονσέκα προσπαθεί ακόμα να «στρώσει» τους Ροσονέρι, οι οποίοι θα πρέπει να βελτιώσουν την εικόνα τους για να βρεθούν στους 16, γιατί στην οκτάδα δεν το βλέπω. Όσο για την ευχάριστη έκπληξη; Η Άστον Βίλα με πείθει ότι μπορεί να είναι ανταγωνιστική, ενώ θέλω να βλέπω τον βαθμό ανταγωνιστικότητας της Λεβερκούζεν.

Πολύδωρος Παπαδόπουλος: Η νέα μορφή του Champions League μάλλον… προστατεύει τις παραδοσιακές δυνάμεις από έναν πρόωρο αποκλεισμό, όπως συνέβη πέρσι με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Οι εκπλήξεις Τζιρόνα, Μπολόνια και Στουτγάρδη - που το καλοκαίρι έχασαν μερικά από τα καλύτερα περιουσιακά τους στοιχεία - είναι αυτές που θα πρέπει να ανησυχούν περισσότερο. Η ομάδα που δεν με πείθει ακόμα είναι η Μίλαν, η οποία και δεν έχει κάνει το ιδανικό ξεκίνημα. Ο Φονσέκα δυσκολεύεται αρκετά, το πρόγραμμα είναι βαρύ και παρά την ποιότητα της η ομάδα δεν έχει ακόμα τα πατήματά της.

Νίκος Κικίδης: Υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση και λέγεται Μίλαν. Δεν βλέπω τους Ροσονέρι να τερματίζουν στην πρώτη οκτάδα που θα προκριθεί απευθείας στη φάση των «16» και ο γύρος των play-off είναι πάντα επικίνδυνος. Με τον Φονσέκα στον πάγκο οι Ροσονέρι δεν βγάζουν υγεία και χρειάστηκαν τα... γκάζια των οργανωμένων για να ξεσπάσουν με τεσσέρα στη Βενέτσια. Ένας κούκος ωστόσο δεν φέρνει την άνοιξη και η αλήθεια είναι πως λόγω της μέχρι τώρα εικόνας τους οι Ιταλοί κερδίζουν την ψήφο μου για την παραδοσιακή δύναμη που μπορεί να δει από νωρίς την πόρτα της εξόδου.

Ιάσονας Θεριός: Ακόμα ψάχνει τα – νέα – πατήματά της στην ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, όμως δεν παύει να είναι η ομάδα με τα περισσότερα Champions League μετά τη Βασίλισσα Ρεάλ. Η Μίλαν πάντως δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Κάκιστο ξεκίνημα τόσο σε επίπεδο αποτελεσμάτων όσο και εικόνας στη Serie A, έντονη γκρίνια από τους τιφόζι και ένας Πάολο Φονσέκα με την πλάτη στον τοίχο από νωρίς. Η οκτάδα φαντάζει πολύ δύσκολη για τους Ροσονέρι, που θα πάρουν την ψήφο μας για την πιο «λαμπερή» απογοήτευση της League Phase.

Αλέξανδρος Λοθάνο: Ο Λαμίν Γιαμάλ. Αλήθεια, αυτός ο τύπος είναι μόνο 17 ετών; Μετά το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, όπου αναδείχθηκε κορυφαίος νεαρός αλλά θα μπορούσε να είναι ακόμα και ο MVP (συγνώμη Ρόδρι…), ο χαρισματικός εξτρέμ έκανε άλμα στην ήδη εντυπωσιακή παρουσία του. Έχει βελτιώσει κατακόρυφα τα τελειώματά του και, τολμώ να το γράψω, στην ηλικία του κάνει πράγματα που δεν είχαμε δει ούτε από τον Λιονέλ Μέσι. Η Μπαρτσελόνα είναι μεταμορφωμένη προς το καλύτερο με τον Χάνζι Φλικ στο τιμόνι και καπετάνιος μέσα στο γήπεδο είναι ο Γιαμάλ, ο οποίος δίνει ενθουσιασμό, κλάση και το απρόβλεπτο, σε συνδυασμό με το παιδικό χαμόγελο με τα σιδεράκια που είναι όλα τα λεφτά. Με την… άδεια του Γιαμάλ, βεβαίως, περιμένω πως και πως τον Κιλιάν Μπαπέ με τα λευκά και στην διοργάνωση που η (νέα) ομάδα του έχει κατακτήσει 15 φορές. Χωρίς αυτόν στην σύνθεσή της, βεβαίως…

Πολύδωρος Παπαδόπουλος: Τρομερός Γιαμάλ, κάνει απίθανο ξεκίνημα με την Μπαρτσελόνα στη LaLiga, αλλά πάμε σε κάτι πιο… άγνωστο στην υπόλοιπη Ευρώπη. Εντσο Μιλό τον λένε και στα… πόδια του είναι να τον μάθουν παντού. Ο επιτελικός μέσος της Στουτγκάρδης έκανε μια σπουδαία σεζόν, βοήθησε τα μέγιστα την ομάδα του και τώρα είναι έτοιμος για το επόμενο βήμα. Η εξέλιξή του είναι ραγδαία τους τελευταίους 18 μήνες, επωφελούμενος από το γεγονός ότι βρίσκεται στον άξονα μιας ομάδας που παίζει γρήγορο ποδοσφαιρο με ιδανικό πλάνο.

Νίκος Κικίδης: Ο Έρλινγκ Χάαλαντ έχει ξεκινήσει με σπασμένα φρένα στην Premier League και κάτι μου λέει ότι έχει απόθεμα και για το νέο Champions League. Ο Νορβηγός δείχνει σε εξαιρετική κατάσταση και οι αντίπαλοι της Σίτι στο League Phase είναι μια τέλεια μίξη για να αποδείξει (ακόμα περισσότερο) την αξία του. Από τη μια υπάρχουν τα δυνατά τεστ απέναντι σε Γιουβέντους, Παρί και Ίντερ, αλλά και ματς που προσφέρονται για πολλά γκολ όπως εκείνα με Σλόβαν Μπρατισλάβας, Σπάρτα Πράγας, Σπόρτινγκ, Φέγενορντ, αλλά και με τη Μπριζ του Τζόλη.

Ιάσονας Θεριός: Ο Βίκτορ Γιόκερες. Ο 26χρονος επιθετικός της Σπόρτινγκ δεν έκανε εκκωφαντικό «μπαμ» σαν ακόμα ένα wonderkid αλλά αναρριχήθηκε με υπομονή στην κορυφή και εξελίχθηκε σε έναν παίκτη που μπορεί να κάνει τα πάντα. Ταχύτατος, δυνατός, άνετος σε κάθε χώρο του γηπέδου, μπαλάτος. Σκοράρει, δημιουργεί, φτιάχνει χώρους. Στην Πορτογαλία δεν παίρνει την προσοχή που του αξίζει μάλλον και επειδή έχει ξεκινήσει εξαιρετικά τη σεζόν, μπορεί στο Champions League να φτιάξει ακόμα περισσότερο το όνομά του.

Αλέξανδρος Λοθάνο: Χάρη σε αυτή την δουλειά, έχω βρεθεί μεταξύ άλλων στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου», στο «Καμπ Νόου» (η νέα, σύγχρονη εκδοχή του θα φιλοξενήσει αγώνες από Δεκέμβρη – Γενάρη), στο «Άνφιλντ» (αξέχαστη η στιγμή της εισόδου των ομάδων υπό τους ήχους του «You’ll never walk alone») και στο «Λουί Ντε», αλλά και σε γήπεδα που έχουν φιλοξενήσει τελικούς, όπως το «Γουέμπλεϊ» του Λονδίνου, το «Ολίμπικο» της Ρώμης, το «Σταντ ντε Φρανς» του Παρισιού ή το Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου. Σε τρία γήπεδα θα ήθελα, εφόσον μπορούσα, να βρεθώ στην League Stage. Στο «Μοντιλίβι» της Τζιρόνα και το «Σταντ Φρανσίς Λε Μπλε» της Μπρεστ στα πρώτα τους εντός έδρας παιχνίδια με Φέγενορντ και Στουρμ Γκρατς αντίστοιχα για να ζήσω τον ενθουσιασμό των πρωτάρηδων για την συμμετοχή τους σε μια ποδοσφαιρική γιορτή. Και, βεβαίως, στο «Ζίγκναλ Ιντούνα Παρκ» του Ντόρτμουντ, ώστε να ζήσω από κοντά το απίθανο «Κίτρινο Τείχος», κατά προτίμηση στο ματς με την Μπαρτσελόνα.

Πολύδωρος Παπαδόπουλος: Στο Signal Iduna Park! Σε μια από τις πιο καυτές έδρες στην Ευρώπη, σε ένα γήπεδο – καζάνι, εκεί όπου οι οπαδικές εμπνεύσεις περνούν σε άλλο επίπεδο, εκεί όπου η ατμόσφαιρα συγκλονίζει. Η Ντόρτμουντ έχει έναν σημαντικό σύμμαχο στον δρόμο για την καταξίωση και στη ματσάρα με την Μπαρτσελόνα η έδρα θα έχει καθοριστικό ρόλο.

Νίκος Κικίδης: Στο Σαντιάγο Μπερναμπέου. Πρώτα για όλη αυτή τη συναστρία που έχει μαζευτεί στη Μαδρίτη, αλλά και λόγω της τελικής μορφής που έχει πάρει πλέον ένα από τα πιο επιβλητικά γήπεδα της Ευρώπης. Η τεχνολογία πλέον έχει περάσει σε άλλο επίπεδο, όπως και η αισθητική εντός του γηπέδου. Από άποψη ατμόσφαιρας ωστόσο η ψήφος θα πάει στο Βεστφάλεν και τον λαό της Ντόρτμουντ, ο οποίος πάντα φροντίζει να δικαιώνει τη φήμη του σε μεγάλες βραδιές Champions League (κι όχι μόνο).

Ιάσονας Θεριός: Σε όλα… Αλλά εντάξει, για να απαντήσω, θα ξεχωρίσω το «Βεστφάλεν» της Ντόρτμουντ για το Κίτρινο Τείχος και τους ξεχωριστούς οπαδούς της και το… oldschool «Ρενάτο Νταλ’Άρα» της Μπολόνια μόνο και μόνο επειδή οι οπαδοί των Ροσομπλού θα ζήσουν στιγμές που μέχρι πρόσφατα μόνο να ονειρευτούν μπορούσαν και δύσκολα θα ζήσουν ξανά στο μέλλον. Οκέι, και για το απίστευτο φαγητό της πόλης…

Αλέξανδρος Λοθάνο: 1. Μάντσεστερ Σίτι, 2. Ρεάλ Μαδρίτης, 3. Λίβερπουλ 4. Μπαρτσελόνα 5. Mπάγερν 6. Παρί Σεν Ζερμέν 7. Ίντερ 8. Ατλέτικο Μαδρίτης

Πολύδωρος Παπαδόπουλος: 1. Μάντσεστερ Σίτι Ρεάλ Μαδρίτης, 3. Μπάγερν 4. Μπαρτσελόνα 5. Λίβερπουλ 6. Αρσεναλ 7. Ίντερ 8. Παρί Σεν Ζερμέν

Νίκος Κικίδης: 1. Μάντσεστερ Σίτι 2. Μπάγερν 3. Μπαρτσελόνα 4. Ρεάλ Μαδρίτης 5. Άρσεναλ 6. Γιουβέντους 7. Ίντερ 8. Λίβερπουλ

Ιάσονας Θεριός: 1. Μάντσεστερ Σίτι 2. Ρεάλ Μαδρίτης 3. Μπάγερν Μονάχου 4. Άρσεναλ 5. Λίβερπουλ 6. Ίντερ 7. Μπαρτσελόνα 8. Παρί Σεν Ζερμέν